Chapter Seventeen

Andi's POV

"Mahal ko..." Tristan hugged me from the back and started kissing my neck while making exaggerated 'mwah' sound. "Bango-bango..."

"Stop, mahal ko, I'm cooking dinner." Saway ko sa kanya. 

"Huwag ka na magluto. Ikaw na lang kakainin ko." He whispered huskily.  

"You're so makulit." I giggled. Nakikiliti ako sa halik niya sa leeg ko. Pwede na ako ngayon. Tapos na kasi ang period ko. I know how hard it is for him na magkatabi kami sa isang kama but he couldn't make love to me. Alam ko at nararamdaman ko kung gaano siya nagpipigil.

Hinarap niya ako sa kanya. "Wala ka ng dalaw ngayon, di ba?"

I nodded. 

  

"Thank God!" Sabi niya. He pushed my boobs together and buried his face on my cleavage. "Ohh, my babies. Namiss ko kayo."

Natawa ako. Tristan is such a crazy pervert. I kind of got used to him acting like this. Ganito siya maglambing sa akin. His lips went up my neck and sucked hard on my sensitive spot. Napahawak ako sa ulo niya and ran my fingers through his soft hair. Gumapang ang halik niya pataas sa labi ko. He kissed me passionately, thrusting his tongue inside my mouth. He squeezed both my breasts with his hands.

Natulak ko siya ng maamoy ko na nasusunog na ang niluluto ko. "Oh my god!"

Pagtingin ko sa lutuan umuusok na ito ng maitim na usok. Madaling nakapag-react si Tristan, he quickly turned of the stove. I sighed with relief ng mapatay iyon.

"You idiot!" Galit na sabi ko sa kanya. 

He just laughed and kissed my forehead. "Sunog na ang pagkain natin. Paano ba yan? Gutom na ako."

He raised his eyebrows and grinned at me. His eyes sparkled in excitement. He pulled me towards him at ng hahalikan niya na ako inilayo ko ang mukha ko sa kanya. Tinulak ko siya sa dibdib at tumakbo palayo sa kanya.

"Catch me if you can!" Tumatawang sabi ko.

Hinabol niya ako. We ran in endless loops around the table. Huminto ako and his at the opposite side of the table. I stuck my tongue out at him.

"Hindi mo ko mahahabol. You're old na kasi. Uugod-ugod ka na." Asar ko sa kanya while I was giggling like a little girl.

Tumaas ang isang sulok ng labi niya at naningkit ang mga mata niya. "Ah ganon. Uugod-ugod pala? Humanda ka sa akin kapag nahuli kita. Baka ikaw ang sumuko mamaya."


Tumakbo ako papunta sa kwarto. He wasn't too far behind me. Bago ko masara ang pinto ng kwarto hinarangan niya iyon ng katawan niya. Hindi ko na nasara ang pinto at tumakbo palayo at humabol pa rin siya sa akin hanggang sa mapunta na ako sa corner ng bedroom. He smiled when he realized na wala na akong matatakbuhan. I stepped back habang dahan-dahan siyang lumalapit sa akin hanggang sa maramdaman ko na ang wall sa likod ko. Binuhat niya ako at hinagis sa kama. 

He got on top of me and pinned my hands above my hand with one of his. He smirked. "Ano ulit yung sabi mo kanina?"

"Did I say anything?" Painosenteng sabi ko. I'm scared baka totohanin niya ang banta niya.

"Oo, may sinabi ka. Sabi mo matanda na ako. Sabi mo pa nga uugod-ugod na ako." Tumatawang sabi niya. 

I faked a gasp and acted suprised. "I said that? Really?"

"Oo, sinabi mo iyon. Patay ka sa akin ngayon! Hindi talaga kita pagpapahingahin." Sabi niya bago bumaba ang labi niya sa labi ko. Itinaas niya ang shirt ko with his other hand at pati ang bra ko. He palmed my breast and played with my nipple with his two fingers.

Bigla kaming napabalikwas ng marinig namin ang sunod-sunod na katok sa pinto. 

"Pambihira naman o!" Nakasimangot na sabi niya bago umalis sa ibabaw ko. I sat down and fixed myself. Sumunod ako sa kanyang lumabas ng kwarto.

He opened the door at bumungad si mang Celso, our next door neighbor. He's carrying his son.

"Tristan, pwede bang maiwan ko muna sa iyo ang anak ko? Manganganak na kasi ang asawa ko." He sounded like his in a hurry.

"Ha?" Gulat na sabi ni Tristan.

"Sige na, Tristan! Nakikiusap ako sa'yo. Kailangan ko na dalhin sa ospital ang misis ko." He begged.

Lumapit ako sa kanila. Nakakaawa naman kasi saka cute naman ang baby. "Don't worry we'll take care of him."

"Andi!" Sabi ni Tristan pero hindi ko siya pinansin.

Kinuha ko ang baby mula kay mang Celso.

"Maraming salamat, Andi. Nandito na ang diaper niya at saka ang gatas." Inabot niya ang bag at wala ng nagawa si Tristan kundi kunin iyon. Nagmamadaling umalis si mang Celso.

"Bahala ka mag-alaga sa bata." Sabi ni Tristan.

"Okay." I answered. And focused my attention on the baby. "Hi, handsome. Ang cute cute mo naman." 

I played with the baby habang si Tristan ay nanonood na lang ng tv show. Sobrang kulit niya. He crawled and crawled and crawled, sunod naman ako ng sunod sa kanya. I was crawling sa floor din at tawa siya ng tawa habang sumusunod ako sa kanya. Nang mapagod ako binuhat ko siya at tumabi na kami kay Tristan.

Kinandong ko siya sa akin at nilaro. Tawa lang siya ng tawa.

"Ano ba yan? Nagseselos na ako ah.

Then he suddenly started crying and I didn't know what to do. Kinantahan ko siya and I played with him. I tried everything but he still wouldn't stop crying. I don't know how to handle a crying baby.

"Tristan..." Natatarantang sabi ko kay Tristan.

"Akin na nga." Kinuha siya sa akin ni Tristan. "Puno na ang diaper. Kumuha ka ng bagong diaper, mahal ko."

Kumuha ako ng diaper sa bag at inabot kay Tristan. Hiniga niya ang baby and he changed his diaper. I didn't know na marunong din pala mag-alaga si Tristan ng baby. Naisip ko, paano kaya pagnagka-baby kami. The thought of having his baby made me smile. I sighed. Maybe, one day...

"Yan! Fresh na ang baby. Puro laro lang ang alam ni ate Andi, eh ano?" Sabi ni Tristan sa baby at humagikgik iyon. "Kawawa naman ang baby. Hindi marunong mag-alaga si ate Andi."

Ang cute niyang panoorin habang nilalaro niya ang baby. I didn't expect him to be so good with babies. I mean, wala sa itsura niya saka kanina parang wala siyang pakialam sa baby. Nang mahawakan niya na ang baby, hindi niya na binitawan iyon. I'm sure he would be a good father sa magiging mga anak namin. Hindi lang pala siya boyfriend material, husband material pa. I'm so lucky.

"Marunong ka pala mag-alaga ng baby." Sabi ko.

"Oo naman. Bata pa lang ako, pinag-aalaga na kami ng mga baby sa bahay-ampunan." 

"Papa..." Nakadapa sa dibdib ni Tristan ang baby at nag-crawl ito papunta sa neck niya at niyakap siya. Then he sucked his thumb.

"Aww... he thinks you're his dad." Nakangiting sabi ko habang nakatingin sa kanila. I felt this warm, fuzzy feeling inside. I couldn't help but imagine him carrying our baby.

Kinarga na siya ni Tristan papunta sa kwarto namin. Ginawan niya ang baby ng milk at pinadede ito habang hinehele. Nakahiga lang ako sa kama habang pinanonood siya. He really looks like a dad.

"Bagay pala sa'yo maging daddy." I said, smiling.

"Eh di, pwede na pala tayong gumawa ng baby." He grinned.

"Kung gusto mo. I wouldn't mind having a baby with you." Seryosong sabi ko.

"Nagbibiro lang ako. Hindi pa tayo pwedeng magka-baby, mahal ko. Masyado ka pang bata saka gusto ko kapag nagka-anak na tayo kaya ko na kayong bigyan ng magandang buhay. Isa pa, ayoko munang may kaagaw sa atensyon mo. Sa ngayon ako na lang muna ang baby mo." He winked at me.

Nang makatulog na si baby, humiga na siya at ibinaba niya ang baby sa gitna namin. We're like a family. 

"Tulog na ang bata." Sabi ni Tristan.

"So?" 

He gave me that naughty smile. "Pwede na natin ituloy."

 "No, we can't. May baby dito." Dahilan ko.

"Maswerte ka at nakaiwas ka ngayon. Babawi na lang ako next time." Sabi niya. "Kiss mo na lang ako, mahal ko. Hindi ako makakatulog ng hindi mo ko hinahalikan."

Nilapit ko ang ulo ko sa kanya and I gave him a kiss on the lips. "Good night, mahal ko."

"Good night..."

Umaga na and I'm cooking breakfast. Nilalaro naman ni Tristan ang baby. May kumatok sa pinto at binuksan iyon ni Tristan. 

"Maraming maraming salamat talaga, Tristan. Kukunin ko na ang anak ko. Nanganak na si misis. Lalaki ulit." Masayang balita ni mang Celso.

"Congrats!" Masayang sabi ko. Binuhat na niya ang anak niya. Kinuha ko ang bag na iniwan niya sa amin at ibinigay kay mang Celso.

"Salamat din sa'yo, Andi." Sabi niya.

"You're welcome." I gave him a warm smile. Hinawakan ko ang kamay ng baby. "Bye bye, baby."

Nagpaalam na sila at naiwan kaming dalawa ni Tristan. He placed his hand on my shoulder. 

"I think you'll make a good dad." Sabi ko.

"Talaga?"

I nodded my head. Usually, ang mga lalaki walang alam sa pag-aalaga ng baby but not him. He knows just exactly what to do. 

"Balang-araw magkakaroon din tayo ng baby. Sa tamang panahon." He kissed me on the forehead.

We had our breakfast pagkatapos naligo na siya and he got ready for work. 

"Bye, mahal ko." Paalam niya.

"Bye. Take care." Sabi ko and I kissed him. Pinanood ko siya hanggang sa mawala na siya sa paningin ko. Then I closed the door. I washed the dishes na pinagkainan namin at nagwalis. Habang naglilinis ako may kumatok na naman sa pinto. Probably yung landlady na naman, hindi na naman siguro nagbayad si Tristan ng rent.

Binitawan ko ang walis at binuksan ang pinto. My jaw dropped open when I saw my mother standing in front of me.

My mom hugged me. "Oh Andi, darling. Mommy missed you so much. Pinag-alala mo kami ng daddy mo. Alam mo bang kung saan-saan ka namin hinanap?"

"Mom..." I said in a small voice and hugged her back. I really missed my mom kahit na galit ako sa kanila.

Pinapasok ko siya sa apartment at pinaupo sa couch. 

"Mom, you want anything to drink?" Tanong ko sa kanya.

"No, I'm okay. My poor darling." She cupped my face with her hands. "Tignan mo ang itsura mo ngayon. Pawis na pawis ka at mukhang pagod ka na. At tignan mo nga ang suot mong damit, parang galing sa thrift store! Kinakawawa ka ba nila dito? Kumakain ka ba ng tatlong beses sa isang araw?"

"Mom, Tristan is taking good care of me." Sabi ko.

Mom paused for a moment before speaking. "Who is this Tristan? Siya ba ang sinasabi ni Jason na lalaking kasama mo ng gabing umalis ka?"

"Yes, mom. I ran away because I don't want to marry Jason." 

"Darling, you're going to marry him. Jason is a good man at galing siya sa isang magandang pamilya. Napagkasunduan na namin ng mga magulang niya na ipakasal kayo." Sabi ni mommy. 

"But... but I love Tristan." My eyes watered.

"Dios Mio, Miranda!" She exclaimed. Bakas ang galit sa mukha niya. "Ito ba ang  gusto mong maging buhay mo? This place is horrible! Nakita mo na ba ang mga tao sa labas? Wala silang ginawa kung hindi uminom, magsugal! Patapon na ang mga buhay nila!"

"Nagsisikap naman si Tristan na-"

"Pera lang ang habol sa iyo ng Tristan na yan!" 

I shook my head. "That's not true. Mahal ako ni Tristan."

"Bullshit! He's after your money. Please, darling, umuwi na tayo." Mom begged.

Tumulo na ang mga luha ko. "I-I'm sorry, mom. Hindi ako sasama sa'yo."

"You will come home with me, Andi!" Mariin na sabi niya.

"I can't leave him. I want to be with him." I said, crying.

"Hindi kita pinalaki para masira lang ng hampas-lupang iyon ang buhay mo." Galit na sabi ni mommy. Parang may kumirot sa puso ko ng marinig ko ang sinabi niya. I was hurt sa sinabi niya tungkol kay Tristan.

"Kung... kung makikilala mo lang siya you'll see na he's an amazing guy. You'll like him, mom." Giit ko.

"Wala akong planong makilala siya." Mom said with a straight face. She grabbed my wrist at hinatak ako. "Umuwi na tayo."

I pulled my hand out of her grip. "No! Dito lang ako!"

"Ito ba ang natutunan mo sa lalaking iyon? You were just gone for almost two months at ganyan na ang ugali mo." 

Tumalikod si mommy at lumabas sa pinto. I thought she was going to leave na. Pagkalabas niya may pumasok na dalawang bodyguard at kinuha ang magkabilang kamay ko.

"Nooo...! Bitawan niyo ako!" I screamed. Hindi sila nakinig sa akin at hinatak ako palabas ng apartment. Nakatayo si mommy at pinanood ako habang kinakaladkad nila ako.

"Ipasok niyo na si Andi sa kotse." Utos ni mommy. 

Sapilitan nila akong ipinasok sa kotse. I tried to opened the door but it was locked. Pumasok ang dalawang bodyguard, ang isa ay nasa passenger seat at ang isa ay nasa driver's seat. Sumakay si mommy sa isa pang kotseng nakasunod.

"Please, let me go..." Pagmamakaawa ko sa kanila.

"Sorry, miss Andi. Hindi pwede." Sabi ng bodyguard.

Naiiyak na napatingin na lang ako sa labas ng bintana. I promise, babalikan kita Tristan... Babalik ako...

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top

Tags: