LINDZZY

"Maaga ba ang pasok mo ngayon?" Tanong ko kay Aeidan habang naghahanap siya ng polo na susuotin niya habang ako naman ay nakahiga pa rin sa kama.

Lumingon siya sa akin saka ngumisi. "This is your free and vacant day, right? I wouldn't mind if you will not permit me to go to school today as long as you'll scream and moan my name the whole day," bigla akong nakaramdam ng hiya sa sinabi niyang iyon. Hindi naman kasi iyon ang nais kong iparating.

"H--Hindi naman kasi ganoon," nahihiya kong sagot sa kanya.

"Your sexy voice makes me want to stay, Lindzzy." Saka niya pinasadahan ng tingin ang katawan kong wala naman talagang saplot at tangin ang kumot na puti lamang namin ang nakatakip. "The thought of you being naked under that blanket wants me to stop the time and just play and make love with you as long as we both can," dagdag pa niya.

"Aeidan ang aga-aga---"

"As what I've told you, you're a breakfast to me, because you are the most important meal of the day Lindzzy," wika niya sa akin saka binasa pa niya ang labi niya.

"Aeidan naman! May itatanong pala ako," pag-iiba ko ng usapan.

"I don't like how you sounds," saka siya lumapit sa akin at naupo sa gilid ng kama. Hinaplos niya amg pisngi ko saka mabilis na ginawaran ng halik ang noo ko. "The thing inside this keeps on thinking and I don't like it," dagdag na wika niya.

"Aeidan, hindi mo ba talaga minahal si Elle? Gusto kong malaman paano mo nasabi na sa kanya ka nagsimula? I need to know for me to move on," deretsong turan ko sa kanya kaya't napatingin siya sa mga mata ko.

Sa gulat ko ay bigla na lamang niya akong niyakap ng mahigpit. "I never loved anyone in this whole life of mine except you, Lindzzy. Hindi ko minahal si Elle. Hindi ko naramdaman sa kahit na kanino ang nararamdaman kong pagmamahal at obsession sa'yo. You're the most precious and fragile person that I have," bulong niya habang nakayakap pa rin sa akin.

"Paano ang sinasabi mong kay Elle ka nagsimula?"

Marahan siyang lumayo sa akin saka muli akong tinignan sa mga mata. "I was in college that time when I decided to train in Phyrric to learn how to protect myself without my mom and sibling's protection, that was when I met Elle. She was my trainer. Do you want me to go on?"

Marahan akong tumango bilang sagot. "Yes. I need this."

"There are informations that need to be left unspoken, Lindzzy."

"But not this one," I answered. I saw him sighed.

"Patapos na noon ang pagte-training niya sa akin nang bigla na lamang siyang may sinabi sa akin. She told me that my innocence will get me nowhere and she will teach me something that I will treasure for the rest of my life. I was scammed. She taught me how to become a sadist in bed. She taught me how to use the dominant tools. She taught me how to take advantage of a masochist person.... because she was a masochist. I became addicted to it that it penetrated my whole system. Elle was a masochist before my mom scouted her. As when all the people in Phyrric thought that she had overcame that sickness, she didn't.... she became aggravated about being a masochist," mahaba niyang paliwanag. Hindi ko tuloy alam kung saan ako maaawa. Kung kay Elle ba, o kay Aeidan na biktima niya.

"I--I'm sorry."

"No. You don't have to. If only I met you sooner, I wouldn't be like this---"

Bigla kong kinintalan ng halik ang mga labi niya na naging dahilan ng paghinto niya sa pagsasalita. "You never punished me ultimately, Aeidan. All your punishments were bearable and pleasurable. There was never a moment in my life where I regretted loving and marrying you. I love you for who you are, I love you for whatever you can be, I love you for whatever you can give, and I love you for whatever you may seem to others. You will always be my Aeidan," nakangiti kong pahayag sa kanya, na ginantihan din niya ng pagngiti.

"I am really blessed that I met you Lindzzy. You're the real cure," saka niya ako siniil ng halik sa mga labi ko.

Halos mapagot na ang hininga ko kaya ako na mismo ang nagdesisyon na putulin ang halik na iyon. "S--Sorry," nahihiya kong wika dahil sa ginawa ko.

Sa halip na mainis ay tinawanan lamang niya ako. He's been smiling and laughing often these days and I really thank God for that. "Bakit nagso-sorry ang misis ko? You're so naive my wife," saka niya hinalikan ang ilong ko bago tumayo. "I need to shower now o baka saan pa ako dalhin ng init ng katawan na nararamdaman ko, especially now that one of your mountains is freely waving at me," wika niya bago tumungo sa banyo at doon ko lamang napagtanto na nalislis na ang kumot at nakahayag nga ang kanang dibdib ko.

"Aeidan naman!"

Narinig ko na lamang siyang tatawa-tawa.

Upon hearing his story with Elle, I could finally say na kaya ko nang harapin si Elle nang hindi nasasaktan. Panatag na ako.... panatag na akong, ako lang.

NAGSUSULAT ako ng mga notes ko para reviewer ngunit hindi ako makapagfocus dahil kanina pa sundot nang sundot sa braso ko si Jice.

"Mamaya na kasi 'yan Lindzzy!" Iyan, kanina niya pa iyan sinasabi sa'kin. Paulit-ulit na.

"Jice naman. Kailangan ko nang makagraduate. Kapag na-delay pa 'ko, masyado na akong matanda no'n," sagot ko sa kanya saka nagpatuloy sa pagsususulat.

"Hmp! Okay lang 'yon! Alam mo naman na kapag bumagsak ka siguradong bagsak din ako, syempre tandem tayo---"

"Kasi nangongopya ka lang sa'kin---"

"Pasmado na 'yang bibig mo Lindzzy!" Angil niya sa akin. "FYI, HINDI AKO NANGONGOPYA! Kumukuha lang ako ng idea, bru!"

"Sa mga quizzes?"

"Sa mga quizzes," confident na sagot niya.

"Sa mga assignments?"

"Sa mga assignments," confident pa rin na sagot niya.

"Pati sa pangalan ko na tatlong beses mo nang nakopya?"

"Pati pangalan mo na tatlong beses ko nang nakopya--- Hoy! Bastos! Isang beses lang!" Singhal niya na ikinatawa ko.

"Kaya hayaan mo na kasi akong mag-notes. Para sa atin dalawa naman 'to---" naputol nanaman ang sinasabi ko dahil sumabat siya.

"Huwow? Ano ka? Asawang mag-aabroad? Para sa ating dalawa?" Ito nanaman ang bibig niya.

"Jice pagod ako, huwag ka na muna kasing sumabay," mahinang wika ko saka nagsimula ulit sa pagsusulat.

"Lindzzy, ang jugjugan sa gabi lang, hindi sa umaga, at mas lalong hindi buong maghapon!" Napalingon akong muli sa sinabi niyang iyon sa akin. Talagang gusto niya akong guluhin.

"H--Hindi ako nakikipag ano ng maghapon! Jice naman kasi!"

"Liar!" Sigaw niya sa akin.

"H--Hindi nga!"

"Hindi mo 'ko maloloko. Damo ka ba?"

Bigla nanaman akong kinabahan sa sinabi niya. Ano nanaman kayang sasabibin niya sa tanong na iyan?

"Hindi!" Pang-babara ko sa kanya dahil mukhang delikado nanaman ako sa sasabibihin niya.

"Ah ayaw mong sumagot ng maayos?" Nagulat ako dahil bigla na lamang siyang tumayo saka lumabas ng room. Wala tuloy akong nagawa kung hindi sundan siya dahil wala akong ideya kung anong gagawin niya.

Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata ko nang ang tungo pala niya ay sa opisina ni Aeidan. Para siyang siga na bigla na lamang pumasok nang hindi man lamang kumakatok. Mabilis akong tumakbo upang makasunod sa kanya.

"SIR AEIDAN! PARU-PARO KA BA!?" Sigaw niya na ikinagulat ni Aeidan.

Literal na gulat na gulat kaming pareho. "Why!?"

"Ika'y paru-paro, nakadamo sa kanyang damo. Sa liwanag ng ganda niya, ang daming nabibighaning gamo-gamo!"

Jusko po! Hindi na ako nakapagsalita sa biglaan niyang pagkanta. Wala na.... wala na akong masabi kay Jice. Jusko po talaga.

"Ms. Saavedra---"

"Okay na Sir? Nadeliver ko na ang asawa mo? Happy ka na? Ang dami kong pamimilit at schemes na ginawa dyan. Kailangan mo pa palang maging paru-paro para mapapunta ko. O'siya aalis na 'ko. Jugjugin mo na. Puro nalang pag-aaral ang nasa utak," litanya niya saka nalang kami biglang iniwan ni Aeidan.

Napalingon ako kay Aeidan na ngayon ay tila batang paslit na nahihiya na nakaharap sa akin. "Pinapapunta mo 'ko rito?" Tanong ko sa kanya.

"That's not exactly the case. I--I was really about to---"

"Bakit ka nauutal?" It's his first time to stutter in front of me and it really does makes me wonder.

Bigla siyang tumayo sa kinauupuan niya saka lumapit sa akin at hinawakan ang pisngi ko. "It's our wedding monthsary today, can we go on a date?"

Halos hindi ko maproseso ang narinig king iyon sa kanya. Inaaya ako ng date ng asawa ko? Ng isang Aeidan Lex Ricafort? I must really be dreaming right now.

"W--Why?"

"Gusto kong bumawi. I want to make you feel love. I want to make you feel special. I want to make you feel that I do really love you in any aspect, in any way," parang tinutunaw ang puso ko sa narinig kong iyon sa kanya.

"Hindi mo naman kailangan bumawi sa akin. Sapat na kung anong ibinibigay at ipinapakita mo sa akin ngayon, daig ko pa ang maswerteng asawa," nakangiti ko ng turan sa kanya.

"But I insist. Meet me at the gate later after your make up class," saka niya kinintalan ng halik ang labi ko kaya't wala na akong nagawa kung hindi mapatango dahil tila iyon ang paraan niya upang mapapayag ako.

Ayoko na rin na magising sa saya ng panaginip na ito.

NAGLALAKAD ako ngayon sa pasilyo ng eskwelahan patungo sana sa laboratory room kung saan naroon ang ipinakukuhang gamit sa akin nang bigla na lamang may humaklit sa braso ko patungo sa isang tagong bahagi.

Mabilis nitong napiringan ang mga mata ko na agad kong ikinabahala. Nanginginig na ako sa takot dahil kakaiba ang nararamdaman ko. Nakakabahala.

"S--Sino ka!?" Sigaw ko ngunit mahigpit ang hawak nito sa akin kahit na ano pang pagpipiglas ang gawin ko.

Naramdaman kong sinimulan na rin nitong itali ang mga kamay ko na ngayon ay nasa likod ko na.

"P--Parang awa mo na huwag mo 'kong gagawan ng masama," bulong ko kasabay nito ay ang pagbigat ng paghinga ko. Sobrang takot na takot na ako at hindi ko mapakawalan ang mga luha ko dahil sa piring ng mata ko.

"Kapag nahanap ka ng asawa mo, mabuti, ngunit kapag hindi, pasensyahan tayo Sebastian," anang tinig na ngayon ay nagsalya sa akin sa isnag upuan. Ramdam ko na itinali niya ako sa upuan.

Pamilyar ang tinig nito ngunit hindi ko alam kung saan ko ba ito narinig.

"A--Anong naging kasalanan ko sa inyo?"

"Wala kang kasalanan. Wala rin naman kasalanan ang asawa mo. Nais ko lang gawin ito upang malaman ng mga nakapaligid sa iyo na sisimulan na namin sila," malalim na wika nito na hindi ko mawari ang pakahulugan.

"B--Bakit ako!?" Nagagawa ko pa rin magsalita kahit na garalgal ang tinig ko.

"Kapag nalaman mo ang dahilan kung bakit ikaw, baka ikamatay mo pa dahil hindi mo mapapaniwalaan. Minsan mas nakakabuti ang walang alam Sebastian," sagot nito sa akin na lalo kong ikinabahala. Ramdam ko sa tinig niya na may alam siya at ramdam kong kilalang kilala niya ako.

"H--Hindi mo 'ko gustong patayin," hayag ko.

"Hindi ako mamamatay tao Sebastian, ngunit kung pipilitin mo 'ko, magagawa ko," sagot nito sa akin saka ko naramdaman ang papalayong yabag ng paa nito sa akin.

"P--Pamilyar ang tinig mo. Makikilala rin kita," bulong ko kahit na ramdam kong wala na siya sa paligid ko.

"LINDZZY!!"

"LINDZZY!!"

Tinig iyon ni Jice at Aeidan.

"JICE! AEIDAN!" Sigaw ko pabalik, at hindi nagtagal ay naramdaman ko ang pabalang na pagbukas ng pinto kasabay nito ay ang pagkaka-alis ng piring sa mga mata ko maging ang mga lubid na nakatali sa akin.

Sinalubong ako ng yakap ni Aeidan at ng nag-aalalang mukha ni Jice.

"Shutangena mo naman bru! Ano bang ginawa mo rito!?" Galit na wika sa akin ni Jice.

"H--Hindi ko alam. Hindi ko nakilala--- pero paano n'yong nalaman na nawawala ako?"

Lumayo sa akin si Aeidan saka marahang lumapit sa akin. "Mom texted me that I need to be with you all the time today kaya rin inaya kita ng date. Little did I know that the enemy we have moved a little earlier," wika niya sa akin.

"E--Enemy?" Kinabahan ako sa narinig ko.

"Yes, Lindzzy. I don't know why, but according to mom, you are their target."

Kitang kita ko ang guilt sa mata ni Aeidan at ang awa sa mata ni Jice. Hindi ko rin alam kung bakit ako. Natatakot akong malaman.

   
--