Ik ben in paniek en begin overal in de bek van de Crocosaurus te prikken met mijn zwaard. Dan gaat plots de bek open, maar voor ik het weet word ik uitgespuugd. Ik vlieg met een vaart naar de plas toe. O nee, ik word in de plas gespuugd.

Doordat ik word uitgespuugd vlieg ik over het hoge gras. Ik zie Anne-Mar en Ginger naast de plas staan om op adem te komen. Ze zien me niet door de lucht vliegen. Niet ver van hun vandaan zie ik de jongen lopen. Hij lijkt in gedachten verzonken.

Ik vlieg al recht boven de plas. Dan zie ik niet veel verder twee bekende andere gezichten.

'Maar dat zijn-.'

Plons!

Ik val precies in het water, wanneer ik nog niet uitgesproken ben. Heel even ga ik kopje onder, maar al snel ben ik boven water.

'Cesar en Maxwell Lamens,' zeg ik geschrokken. Snel beweeg ik me door het water met een hoop lawaai. Vlug duik ik onderwater en sla met mijn benen de kikkerslag.

Na een poosje kom ik aan bij de kade en kom ik weer boven water. Heel even kijk ik naar de kant waar ik Cesar en Maxwell zag lopen. Het hoge gras beweegt en ik wacht af wanneer ze tevoorschijn komen. Ik hoef niet lang te wachten of ze komen te voorschijn. Snel duik ik het hoge gras in en besluit meteen weg te gaan -terug naar Anne-Mar en Ginger- om hun op de hoogte te houden.

Ik probeer zachtjes mezelf een weg naar de andere te banen. Het is wat lastig om onopvallend weg te komen, maar ik weet terug bij de andere te komen. Die tref ik huilend aan bij de jongen, die ik net nog zag lopen die in gedachten leek te zijn.

'Hey, ik ben niet dood. Al was het bijna wel een doodervaring,' zeg ik tegen hun.

'Laureline!' roepen en Anne-Mar en Ginger geschrokken, maar opgelucht. Ze springen op en knuffelen me stevig.

'Wie is die jongen?,' vraag ik nieuwsgierig.

'Ik ben Cliff Tuip,' stelt de jongen zich voor. 'Hoe heet je voluit?'

'Hoe bedoel je?,' vraag ik verwarrend.

'Je volledige naam. Dus Cliff Dave Tuip,' zegt Cliff.

'Owh, oké. Laureline Ashe Mendez Oberts,' stel ik me helemaal voor.

'Hoe wist je mijn bijnaam?,' vraag ik nog altijd verward. Hij zucht eventjes, maar spreekt het dan uit.

'Ik kom uit de toekomst. In de toekomst ben jij mijn meisje en hebben we één kind,' verteld Cliff. Mijn mond valt een beetje open.

'Heb je bewijs uit de toekomst bij je?,' vraagt Anne-Mar, wie het overduidelijk allemaal niet gelooft.

'Ja zeker. Maar ook beelden uit de toekomst,' beantwoord cliff haar vraag. Hij pakt wat uit zijn spijkervest en laat een gek iets zien.

'W- w- wat is dat?,' vragen we met zijn drieën in koor.

'Dit is een apparaat. Zou ik hem aanzetten?'

'Wat voor apparaat is het? Hoe noemen jullie mensen uit de toekomst het?,' vraagt Ginger. Cliff begint te glimlachen. 'Zet hem maar eens aan.'

Cliff raakt het scherm aan, waardoor het vreemde apparaat aangaat. Er komt van alles op het scherm te staan. Cliff tikt iets aan en tikt vervolgens nog iets aan. Dan komt er een blauwe lichtstreep uit het apparaat en komt er een of andere foto in de lucht te staan. Van verbazing haal ik mijn hand door de foto.

'Het is een telefoon met een hologram,' legt Cliff uit. Hij tikt op zijn telefoon en er speelt beeld in de lucht af. 'Dit is een filmpje. hier zie je jouw toekomstige jij... en euhm... samen met je zoontje van een jaar.'

Hij tikt op het beeld en het beeld begint te bewegen.

'Kom maar, voetje voor voetje lieve Olivier.' Klinkt er een vrouwenstem.

Het beeld wordt gedraaid en ik zie een klein baby'tje zijn eerste stapjes zetten.

'Goed zo!' roept de vrouwenstem vrolijk en het beeld wordt gedraaid. Ik zie een prachtige mooie vrouw met blond haar en ijsblauwe ogen.

'Yes, zijn eerste stapjes!' gilt ze enthousiast in de camera.

Het beeld stopt en verdwijnt. Ik knipper met mijn ogen en kan niet geloven van wat ik net heb gezien.

'Hallo luitjes, wat doen jullie hier?,' hoor ik de bekende stem van Maxwell Lamens vragen. Ik schrik van hem en trek meteen uit verdediging mijn zwaard uit de schede. 'Ho rustig Lau, we zijn toch vrienden?'

'Vrienden? Dat zijn we nooit geweest en gaan we ook niet worden,' zeg ik.