P.o.v Romano
Ze opend eindelijk haar ogen. Ze legt haar
hand op mijn wang en veegt de tranen weg. 'Niet huilen.' Fluisterd ze. Dan sluit ze haar ogen weer en opend ze niet meer. 'We moeten naar haar vader!' Roep ik tegen Ethanol. Hij knikt en hij pakt twee motoren die er liggen. Ik ga met Rosalie in mijn armen op één zitten en Ethanol op de andere. Als we maar niet te laat aankomen.