36.
P.o.v Rosalie
Ik zie de jongen die Arthur heet, Romano slaan met een zilveren stok. Geen idee hoe het heet. (A/N voor de mensen niet weten wat er bedoeld word: een loden pijp) Hij valt op de grond. 'NEE!' Roep ik. Ik zet me over de angst heen en word boos. Nee, wacht. Ik mag niet boos zijn, maar ik heb er geen controle over. Ik ren op Artur af en begin een gevecht. Één tegen zes, want de leider kijkt toe.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top