P.o.v Romano
Ik ren naar het weiland. Ik zie Lucas en zijn groepje bij Rosalie staan. Jacob en Artur lopen op haar af en zei deinst achteruit. Ik ren er op af en ga beschermend voor haar staan, terwijl ze door haar benen zakt en begint te huilen. 'Daar heb je Romanotje. Niks geleerd van de vorige keer?' Zegt Lucas. 'Dit is het land van MIJN ouders. Maak dat jullie wegkomen en laat Rosalie met rust!' Roep ik. Dan voel ik dat ik met iets hards tegen mijn achterhoofd word geslagen. Alles word zwart en ik val op de grond.