32.
P.o.v Romano
Ik word langzaam wakker van een deken die omhoog gaat. Ik voel iemand naast me komen liggen. Ik draai me om en kijk in de twee neon blauwe ogen van Rosalie. 'Ik kan niet slapen.' Zegt ze zacht. Ik glimlach. 'Is het goed als ik hier lig?' Ik knik en sta op, maar ze pakt mijn arm vast. 'Met jou..?' Vraagt ze zacht. Het is goed dat het donker is, anders had ze mijn rode kop gezien. Ik ga liggen en ze legt haar hoofd op mijn borst en ik leg mijn arm om haar heen. Niet veel later dan dat valt ze in slaap. Ik val even later met een warm gevoel in slaap.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top