7 Νοεμβρίου

"... σε αυτούς τους κυτταρικούς τύπους συμπεριλαμβάνονται οι ινοβλάστες, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι στον συνδετικό ιστό, όπου εκκρίνουν κολλαγόνο και- ρε Μιχάλη! Γαμώτο! Σταμάτα!" του λέω και προσπαθώ με τα χίλια ζόρια να τον απομακρύνω από πάνω μου. "Οι ινοβλάστες του δέρματος είναι φυσιολογικά καθηλωμένοι στην φάση G0, αλλά αν χρειαστεί να επιδιορθώσουν  βλάβες που προκλήθηκαν από κοψίματα ή τραυματισμούς- ΜΙΧΆΛΗ!" Σταματάω αμέσως το διάβασμα και στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. 

Το αγόρι μου έχει χώσει το κεφάλι του στο βαθούλωμα του λαιμού μου γλείφοντας και ρουφώντας το δέρμα μου εκεί, ενώ ταυτόχρονα τα χέρια του πιέζουν με δύναμη το δέρμα της κοιλιάς μου κάτω από το βαμβακερό μπλουζάκι μου. 

"Κάνουμε μάθημα! Μπορείς να συγκεντρωθείς λίγο?" τον ρωτάω με αυστηρό τόνο. Εδώ και 10 λεπτά δεν λέει να σταματήσει να με χουφτώνει.

"Το μάθημα τελείωσε πριν μισή ώρα μωρό μου" μου απαντάει αμέσως και βάζει το χέρι του μέσα από το λάστιχο της ροζ φόρμας μου. 

Γουρλώνω αμέσως τα μάτια μου. 

"Τι κάνεις?" φωνάζω με χαμηλό τόνο. "Στο δίπλα δωμάτιο είναι ο παππούς μου και η γιαγιά μου να σου θυμίσω!" Η Αλίκη και ο Μπάμπης ήρθαν πριν πέντε μέρες και θα κάτσουν για άλλες τόσες. "Θες να σε καταλάβει ο Χαράλαμπος και να έχουμε άλλα?" 

Αποκλείεται να το θέλει. Με το που συστήθηκαν με τον Μιχάλη, ο παππούς μου ξεκίνησε τις έμμεσες απειλές και τα πλάγια υπονοούμενα. Για να καταλάβετε τι εννοώ, με το που τον είδε του είπε ότι αν με πληγώσει θα τον θάψει στην πίσω αυλή δίπλα στο κοτέτσι στο χωριό, αφού πρώτα του κόψει τα αρχ- αυτά τέλος πάντων.

Καμία σχέση με την γιαγιά μου, διότι το Αλικάκι με τον που τον είδε έριξε αμέσως στο πάτωμα τις ξεπουπουλιασμένες κότες από το χωριό και ξεκίνησε να τον φιλάει σταυρωτά και να τον σφιχταγγαλιάζει. Τα πασά μου και τα παλικάρι μου ρέουν έκτοτε σαν νερό από το στόμα της. Για να μην αναφέρω και το γεγονός ότι κάθε φορά ο Μιχάλης φεύγει με δυο σακούλες φαγητά από το σπίτι μου. Προχτές του έφτιαξε παστίτσιο και σήμερα, αν κρίνω καλά από την μυρωδιά, το μενού έχει μουσακά.

"Ρε Μιχάλη!" κάνω ακόμη μια προσπάθεια να απομακρύνω το χέρι του μέσα από την φόρμα μου. "Εκτός του ότι έχω περίοδο, δεν είναι σωστό με τους παππούδες μου στο δίπλα δωμάτιο!" 

Ο Μιχάλης παγώνει αμέσως στο άκουσμα των λέξεων μου. "Πότε περίμενες να μου το πεις?" με ρωτάει φανερά ενοχλημένος και όχι μόνο βγάζει το χέρι του μέσα από την φόρμα μου, αλλά απομακρύνεται και από δίπλα μου λες και του είπα ότι έχω χολέρα. 

Τον κοιτάω καχύποπτη. 

Όλοι οι άνδρες έτσι συμπεριφέρονται στις κοπέλες τους όταν εκείνες έχουν περίοδο?

"Δεν μου έχει έρθει ακόμη, ψέματα σου είπα για να σταματήσεις" Στρέφω το βλέμμα μου στο βιβλίο της Βιολογίας. "Μου έχει καθυστερήσει δύο μέρες, όπου να είναι όμως θα μου έρθει" 

Ναι σίγουρα θα μου έρθει. Αφού με τον Μιχάλη παίρνουμε πάντα προφυλάξεις. Απλά από ότι διάβασα σε ένα επιστημονικό άρθρο στην PubMed, όταν μια κοπέλα ξεκινάει τις σεξουαλικές της επαφές ο κύκλος της μπορεί να γίνει ασταθής τον πρώτο καιρό μετά. Δεν συμβαίνει πάντα αυτό, αλλά είναι συχνό φαινόμενο. 

"Με κορόιδεψες?" με ρωτάει κάπως απότομα και το χέρι του πιέζει με δύναμη το μπράτσο μου. 

Στρέφω αμέσως το βλέμμα μου στο σημείο που αγγίζει. "Με πονάς!" του παραπονιέμαι. Μα τι τον έπιασε τώρα?

Ο Μιχάλης ελευθερώνει αμέσως την λαβή του και με κοιτάει με ένα απολογητικό ύφος. "Συγγνώμη μωρό μου" μου λέει και ξεκινάει να φιλάει το σημείο στο οποίο με κρατούσε πριν με δύναμη. "Στο υπόσχομαι ότι δεν θα το ξανακάνω ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ"οι λέξεις παρεμβάλλονται από τα γλυκά φιλάκια του. "Πριγκίπισσα μου εσύ" Νιώθω το ελεύθερο χέρι του να βρίσκει και πάλι τον δρόμο κάτω από την μπλούζα μου. 

Αναστενάζω ελαφρά και κλείνω για μια στιγμή τα μάτια μου. "Δεν κάνει" του λέω όμως το σώμα μου παραπονιέται για παραπάνω επαφή. Το χέρι μου βρίσκει με ευκολία τον φουσκωμένο καβάλο του και ο Μιχάλης αφήνει αμέσως ένα βογκητό να βγει από μέσα του. 

"Θέλεις να κατέβεις κάτω?" με ρωτάει με αισθησιακή φωνή στο αυτί μου και αμέσως μετά δαγκώνει τον λοβό μου. 

Που κάτω?

"Δεν έχω καλές σχέσεις με τους γείτονες" τον ενημερώνω. "Παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία όταν κάνουν φασαρία και-"

"Όχι τόσο κάτω" με διακόπτει. Τοποθετεί το χέρι του πάνω στο δικό μου και με καθοδηγεί για να τον χαϊδέψω με περισσότερη πίεση. "Εδώ κάτω εννοώ μωρό μου.. θέλω το στόμα σου γύρω μου"

Ανοίγω αμέσως τα μάτια μου.

Εννοεί αυτό που κατάλαβα?

Θέλει να.. γονατίσω μπροστά του.. και να.. 

Εγώ?

Τον σπρώχνω αμέσως από πάνω μου. 

"Δεν θα είσαι με τα καλά σου" του λέω και προσπαθώ να βρω τις ανάσες μου. Είχα δεν είχα έγινα και πάλι υγρή. 

Ο Μιχάλης αναστενάζει βαριά και ρίχνει το σώμα του πίσω στην καρέκλα. "Γιατί όχι?" με ρωτάει και ξεφυσάει. "Και εγώ σε γλείφω, δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό!" 

Γυρνάω απότομα το κεφάλι μου προς το μέρος του. 

Ότι τι δηλαδή, επειδή το κάνει αυτός πρέπει να το κάνω και εγώ?

"Εσύ θες και.. κατεβαίνεις.. εκεί κάτω!" του απαντώ. "Ενώ εγώ.." ξεροκαταπίνω. Θεέ μου αυτό είναι πολύ ντροπιαστικό! Τα μάγουλά μου έχουν πάρει φωτιά. "Απλά δεν θέλω" του λέω με απαλή φωνή και χαμηλώνω το βλέμμα μου.

Με την άκρη του ματιού μου τον παρατηρώ να με πλησιάζει. "Μωρό μου.." ψιθυρίζει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από το σώμα μου. "Μου αρέσουν πολύ οι πί-"

"Μην το πεις!" τον διακόπτω. "Αλλιώς θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα!"

Ο Μιχάλης μου με κοιτάζει με ένα απολογητικό ύφος. "Πριγκίπισσα μου" μου λέει και σφίγγει το κράτημα του γύρω μου. "Είμαστε μαζί 28 μέρες, 2 ώρες και 7 λεπτά ακριβώς" μου υπενθυμίζει και με φιλάει γλυκά στο μάγουλο. "Πότε θα σταματήσεις επιτέλους να με ντρέπεσαι?"

Η καρδιά μου φτερουγίζει από ευτυχία.

Μετράει τον χρόνο που είμαστε σε σχέση?

"Μα δεν σε ντρέπομαι" του απαντώ με νάζι και παίζω με τα κορδόνια από το μαύρο του φούτερ. 

"Έχεις γίνει κατακόκκινη" μου λέει και τα χείλη του αφήνουν γλυκά φιλάκια στην γωνία του στόματος μου. "Όχι μόνο τώρα που σου πρότεινα να με πάρεις στο στόμα σου, αλλά και όταν σε γλείφω εγώ, κοκκινίζεις ολόκληρη! Σαν τοματούλα γίνεσαι!" Γυρνάω και τον κοιτάω ντροπαλά. "Η πιο όμορφη τοματούλα για την ακρίβεια!" επαναλαμβάνει τα λόγια του και ξεκινάει να με φιλάει τρυφερά στα χείλη μου.

Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει σαν τρελή!

Όταν μου μιλάει τόσο παιχνιδιάρικα, τόσο τρυφερά, τόσο γλυκά, μου έρχεται να τον φάω ολόκληρο!

"Με θεωρείς όμορφη?" τον ρωτάω και πάλι και νάζι και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. 

Ο Μιχάλης χαμογελάει διάπλατα πάνω στα χείλη μου και μου γνέφει θετικά. "Έχεις ιδιαίτερη ομορφιά εσύ μωρό μου!" Με μια απαλή κίνηση με βάζει να κάτσω πάνω στα πόδια του.

"Δηλαδή?" επιμένω και ξεκινάω να χαϊδεύω την γυμνασμένη του κοιλίτσα κάτω από το μαύρο του φουτεράκι. 

"Δηλαδή..." ο Μιχάλης τοποθετεί το πρόσωπό του στο βαθούλωμα του λαιμού μου. "Έχεις το πιο απαλό δέρμα που έχω αγγίξει" μου λέει και τα χέρια του γλιστρούν μέσα από την ροζ φόρμα μου. "Έχεις το πιο ωραίο ποπουδάκι που έχω ζουλίξει" προσθέτει και πιέζει τα δάχτυλά του στο δέρμα των γλουτών μου. "Και επίσης έχεις τα πιο όμορφα μάτια που-"

"Σας έφερα χυμούς!" 

Τον Μιχάλη τον διακόπτει η τσιριχτή φωνή της γιαγιάς μου και σε κλάσματα του δευτερολέπτου η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει διάπλατα και το Αλικάκι μπαίνει μέσα με δυο ποτήρια στα χέρια της.

Σηκώνομαι με αστραπιαίες κινήσεις πάνω από τα πόδια του αγοριού μου και κοιτάζω έντρομη την γιαγιά μου. Όχι ότι θα με μαλώσει ή θα μου πει το οτιδήποτε -αντιθέτως είμαι σίγουρη ότι θα βάλει τα κλάματα από την συγκίνηση της που κάποιο αγόρι με φιλάει- απλά αν την ακολουθεί ο παππούς μου θα έχουμε θύματα απόψε. 

Ή μάλλον ένα θύμα, τον Μιχάλη.

"Δεν θέλαμε χυμούς!" της λέω με ξεκάθαρη ανακούφιση στην φωνή μου. Τουλάχιστον αυτήν την φορά ήρθε μόνη της χωρίς συνοδεία. Διότι όλες τις προηγούμενες φορές που μας διέκοψε από το μάθημα για να μας φέρει κέικ, μπισκότα, σοκολατάκια, καφέδες, φρούτα και γλυκό του κουταλιού καρπούζι, την συνόδευε ένας μαινόμενος ταύρος ή αλλιώς Μπάμπης. 

"Ο παππούς σου επέμενε!" με ενημερώνει η γιαγιά Αλίκη και τοποθετεί πάνω στο γραφείο μου τα ποτήρια με το πορτοκαλί υγρό. "Δεν σας άκουγε να διαβάζετε και ανησύχησε μήπως ξεμείνατε από βιταμίνες!"

Ε πες το έτσι, ανησυχεί για την ενέργεια μας! 

Ειδικά αυτή του Μιχάλη!

Είναι ο Χαράλαμπος ένας..

"Παλικάρι μου θες εσύ κάτι άλλο να σου φέρω?" η γιαγιά μου κοιτάει το μελαχρινό αγόρι μου και τα μάτια της αστράφτουν από χαρά. Βγάζει μάτι ότι τον έχει κατασυμπαθήσει. Και αν έχω καταλάβει καλά, τα αισθήματα είναι αμοιβαία. 

"Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα το κλειδί της πόρτας πίσω!" της ψιθυρίζει ο Μιχάλης παιχνιδιάρικα και της κλείνει το μάτι συνωμοτικά. 

Αφήνω ένα γελάκι να βγει από μέσα μου. 

Το κλειδί του δωματίου μου το πήρε ο Μπάμπης την πρώτη φορά που ο Μιχάλης ήρθε σπίτι μου για μάθημα και από τότε δεν μας το έδωσε πίσω. Το κρατάει εδώ και πέντε μέρες στην τσέπη του μαζί με τα υπόλοιπα κλειδιά του, και όσο και αν τον παρακαλάει το Αλικάκι, δεν μου το επιστρέφει.

"Τι να τον κάνω αγόρι μου!" η γιαγιά μου κλείνει την πόρτα πίσω της για να μην ακουγόμαστε στα μέσα δωμάτια. "Γέρασε και ξεμωράθηκε τελείως! Όλα τα χούγια τώρα τα βγάζει, στα πίσω πίσω. Είναι και που δεν μπορεί να φανταστεί την Μαριώ με αγόρι.. καταλαβαίνεις!" 

"Και εγώ στην θέση του τα ίδια θα έκανα!" Ο Μιχάλης της χαμογελάει γλυκά. "Ούτε την κόρη μου, ούτε την εγγονή μου θα τις άφηνα μόνες τους κλειδωμένες με κάποιον μέσα σε ένα δωμάτιο. Όμως εγώ σας το υπόσχομαι.." της λέει και παίρνει το χέρι μου μέσα στο δικό του και μπλέκει τα δάχτυλά μας μεταξύ τους. "Την Μαρία την λατρεύω, μην ανησυχείτε!" 

Η καρδιά μου χάνει χίλιους χτύπους στην σειρά. 

Άκουσα καλά?

Είπε στην γιαγιά μου ότι με λατρεύει?

Της είπε ότι θα με προσέχει?

Δεν είναι ότι τα λόγια αυτά τα ακούω για πρώτη φορά, ένα μήνα τώρα μου λέει συνέχεια πόσο με θέλει. Αλλά αλλιώς είναι να τον ακούς να μιλάει για εμένα με αυτόν τον τρόπο σε κάποιον άλλον. Και δη στην γιαγιά μου, τον πιο δικό μου άνθρωπο..

Και ας μην το ξέρει.. και ας μην του έχω πει για τους δικούς μου ακόμη..

Δεν ρώτησε και ποτέ του βασικά..

"Είμαι σίγουρη πασά μου ότι την λατρεύεις!" του απαντάει η γιαγιά μου και τον κλείνει στην αγκαλιά της για εικοστή δεύτερη φορά σήμερα. "Να μου την προσέχεις την αγγόνα μου εδώ στην πρωτεύουσα, ναι?" 

Ο Μιχάλης ανταποδίδει την αγκαλιά της ένθερμα και καρφώνει το βλέμμα του στο δικό μου. Καφέ στο πράσινο. "Μαζί μου δεν έχει να φοβάται τίποτα" της υπόσχεται.

Χαμηλώνω αμέσως το βλέμμα μου στο πάτωμα.

Με έκανε και πάλι λιώσω με τα τρυφερά του λόγια.

Με έκανε και πάλι να ντραπώ με το διαπεραστικό του βλέμμα.

"Φεύγω να σας αφήσω να διαβάσετε, ναι?" μας λέει η γιαγιά Αλίκη και ανοίγει την πόρτα του δωματίου μου. "Α και παλικάρι μου σου ετοίμασα δυο τάπερ με μουσακά, να πάρεις φεύγοντας να έχεις να τρως, οι μελιτζάνες είναι από τον δικό μας τον κήπο! Χωρίς φάρμακα και χημικά! Να ξέρεις!"

"Με σκλαβώνετε!" της απαντάει ο Μιχάλης και της χαμογελάει διάπλατα.

"Επιτέλους μόνοι!" του λέω με το που η Αλίκη κλείσει την πόρτα πίσω της και πίνω λίγο από τον χυμό μου. "Δοκίμασε, είναι δροσερός!" 

"Διψάς πολύ μωρό μου?" με ρωτάει στο καπάκι ο Μιχάλης.

"Ναι, πολύ" του απαντώ και συνεχίζω να καταπίνω μονορούφι το πορτοκαλί υγρό. 

"Έχω και εγώ κάτι λευκά υγρά που μπορείς να καταπιείς πάντως" 

Πνίγομαι με τον χυμό στο στόμα μου. 

"ΡΕ ΜΙΧΆΛΗ!" τον επιπλήττω και γυρνάω απότομα να τον κοιτάξω. "Σταμάτα με τα πονηρά σχόλια, θα με πεθάνεις!" 

Το αγόρι μπροστά μου ξεκινάει να γελάει σαν μικρό παιδάκι. Ή μάλλον σαν χαζό παιδάκι.

"Πάλι κοκκίνισες" μου λέει και σηκώνεται όρθιος από την καρέκλα του. "Είσαι μια γλύκα μωρό μου!" Τα χείλη του αφήνουν ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπό μου. "Να σε περιμένω το βράδυ σπίτι μου? Θα έρθεις τελικά?" με ρωτάει και βάζει το τζάκετ του. 

Τον κοιτάω λυπημένη.

Τι, θα φύγει?

Από τώρα?

"Όχι, δεν θα μπορέσω" του λέω και του χαμογελάω πικραμένα. "Δεν συμπαθώ ούτε τους φίλους σου, ούτε τα πάρτι, ούτε τα ποτά. Άσε που είναι και οι δικοί μου εδώ, δεν θέλω να τους αφήσω μόνους τους"

Παρατηρώ το πρόσωπό του την ώρα που του εξηγώ γιατί δεν θα παρευρεθώ στο πάρτι που θα κάνει σήμερα το βράδυ στο σπίτι του για την ονομαστική του γιορτή. Ούτε λίγο δεν σκοτείνιασε, σαν να την περίμενε την απάντηση μου. Μα τόσο καλά με ξέρει τελικά?

"Δεν θα είναι το ίδιο χωρίς εσένα, να ξέρεις" μου λέει με έναν αδιάφορο τόνο στην φωνή του. 

Σίγουρα τον πείραξε που δεν θα πάω? 

Γιατί δεν με πείθει και πολύ. 

"Αύριο όμως θα είμαστε όλη μέρα μαζί, ναι?" του λέω και σηκώνομαι να τον αγκαλιάσω. Κάτι έχει, συνήθως είναι πιο γλυκός.

"Ναι πριγκίπισσα" Τα χέρια του τοποθετούνται χαμηλά, δεξιά και αριστερά στην μέση μου. Ο παλιός Μιχάλης επέστρεψε. "Θα σε πάω για φαγητό" μου λέει και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. "Και μετά για γλυκό" προσθέτει και με φιλάει και πάλι. "Και μετά θα μου δώσεις το δώρο μου" ψιθυρίζει με αισθησιακή πλέον φωνή στα χείλη μου. 

"Πού ξέρεις ότι σου πήρα δώρο?" υποτίθεται ότι το μποξεράκι με τον σούπερμαν είναι έκπληξη.

"Ήταν αναμενόμενο μωρό μου" μου απαντάει και με φιλάει για τελευταία φορά σήμερα. "Να ξέρεις, προτιμώ τις πίπες σε δημόσιους χώρους πάντως. Είναι η απόλυτη φαντασίωση μου" προσθέτει και ξεκινάει να περπατάει προς την έξοδο του δωματίου μου. 

Γουρλώνω αμέσως τα μάτια μου.

"Άντε να χαθείς, βλάκα!" του φωνάζω με νεύρο και του πετάω ένα μαξιλάρι. 

Ε δεν υποφέρεται πια το βρώμικο στόμα του.

Ούτε το βρώμικο μυαλό του.

"Και εγώ σ'αγαπάω" μου λέει λίγο πριν περάσει την πόρτα και μου κλείνει το μάτι. 

Παγώνω

Έκφραση είναι προφανώς.

Δεν το εννοούσε προφανώς.

Αλλά..

Και τι δεν θα έδινα για να τον άκουγα να μου το λέει, σοβαρά και συνειδητοποιημένα. 

Κοιτάω την κλειστή πόρτα του δωματίου μου. 

Άραγε να νιώθει για εμένα ότι νιώθω εγώ για εκείνον?

Άραγε να είναι ερωτευμένος και αυτός μαζί μου?

Ξαπλώνω με αργές κινήσεις στο κρεβάτι μου.

Ο έρωτας που νιώθω για τον Μιχάλη πονάει. Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα μου που ώρες ώρες νιώθω ότι δεν μπορώ να ανασάνω. Ειδικά όταν είμαι μόνη μου χωρίς εκείνον. Με πιάνει η θλίψη. Μετράω τις ώρες μέχρι να τον δω ξανά. Και όταν αντικρίζω τα δυο καταπράσινα μάτια που λατρεύω, η καρδιά μου φτερουγίζει. Κάνουμε έρωτα και τρέμω στα χέρια του. Γίνομαι δική του και χάνομαι. Σβήνω. 

Κοιτάω τις φωτογραφίες του που έχω στο κινητό μου μία προς μία. Στην αρχή τον έβγαζα χωρίς να το αντιλαμβάνεται, όμως μετά με κατάλαβε και αντί να μου θυμώσει, ξεκινήσαμε να βγάζουμε και μαζί. Έχουμε 253 φωτογραφίες ακριβώς. Σε άλλες με αγκαλιάζει, σε άλλες με φιλάει, σε άλλες με δαγκώνει. 

Μόνο στο instagram δεν με αφήνει να ανεβάσω καμία. Δεν θέλει να δίνει δικαιώματα λέει. Κάπως ύποπτο μου φάνηκε αυτό αρχικά, αλλά μετά μου εξήγησε ότι έχει σταματήσει τα πολλά posts στα social media. Και όντως έτσι είναι. Πλέον ανεβάζει αραιά και που και μόνο καμία δικιά του φωτογραφία ή κανένα story με τους κολλητούς του. Η Έρση και οι υπόλοιπες θαυμάστριες του έχουν αποσυρθεί από το παρασκήνιο. 

Πάλι καλά βασικά.

"Κοιμάσαι?" 

Από τις σκέψεις μου με βγάζει η φωνή της Κέλλυς. 

Στρέφω το πρόσωπό μου στην είσοδο του δωματίου μου και βλέπω την ξανθιά φίλη μου ντυμένη και στολισμένη, έτοιμη για βραδινή έξοδο. 

Με τα κορίτσια είμαστε και πάλι καλά, ευτυχώς. Τις πήρα τηλέφωνο για να συμφιλιωθούμε το ίδιο βράδυ που μαλώσαμε πριν από καιρό και τα βρήκαμε στην στιγμή. Έκτοτε αποφεύγουμε να αναφερθούμε στο θέμα της σχέσης μου με τον Μιχάλη, διότι πάντα μαλώνουμε και αυτό είναι ψυχοφθόρο. Δεν τον εγκρίνουν για αγόρι μου, δεν συμμερίζομαι την άποψη τους και τέλος. Όλα καλά.

"Πού θα πας έτσι στις... 9 το βράδυ?" την ρωτάω και ταυτόχρονα κοιτάζω το ρολόι στο χέρι μου. "Και μην πεις για ποτό, αυτό είναι υπερβολικό για μπαράκι!" 

Η Κέλλυ ρολλάρει τα μάτια της και κλείνει την πόρτα πίσω της. "ΘΑ-ΠΑ-ΜΕ" συλλαβίζει τις λέξεις με στόμφο. "Η Λία και η Κάτια θα μας βρουν απευθείας στο σπίτι του. Εγώ ήρθα από εδώ για να εξασφαλίσω το γεγονός ότι δεν θα εμφανιστείς στο πάρτι του ακατονόμαστου με τζιν και ζιβάγκο" 

Κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου και μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα. 

Ο Μιχάλης φταίει που κάνει open party. 

Αν ήταν κλειστό, δεν θα έβρισκαν πάτημα οι κολλητές μου για να αυτοπροσκληθούν στο party της χρονιάς, έτσι το αποκαλεί η Κέλλυ βασικά. Η οποία να σημειωθεί ότι τον Μιχάλη δεν τον συμπαθεί καθόλου, αλλά στο πάρτι του πρώτη πρώτη θα πάει! Είναι και ο Χρηστάκης προσκεκλημένος, έτσι ισχυρίζεται. Και όπως πάντα, η Κέλλυ τον παίρνει από πίσω. 

Αδιόρθωτη αυτή η κοπέλα. 

"Το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές το θέμα αυτό!" γκρινιάζω. "Στο πάρτι δεν πάω, πάει και τελείωσε! Σας το έχω πει χίλιες φορές! Γιατί δεν λες να το καταλάβεις?"

"Είσαι ηλίθια κοπελιά!" μου λέει η Κέλλυ και ανοίγει την ντουλάπα μου. "Όλη η σχολή σήμερα εκεί θα είναι και εσύ θες θα κάτσεις σπίτι!" φωνάζει και ταυτόχρονα ανακατεύει τα ρούχα μου. Άντε τώρα να τα βάλω και πάλι με σειρά χρώματος και υφάσματος. 

"Δεν με νοιάζει τι κάνει όλη η σχολή!" Εγώ έχω χαρακτήρα και προσωπικότητα. Δεν ακολουθώ την μάζα.

"Θα έπρεπε ξέρεις! Διότι η Έρση πάτησε πρώτη πρώτη στο facebook ότι θα παρευρεθεί. Για να μην μιλήσω για την Βανέσα και τις φίλες της, ούτε και για τον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό που κάθε χρόνο περιμένουν πως και πως αυτήν την μέρα για να τρίψουν τα βυζιά τους στο στέρνο του μαλάκα σου όσο θα του εύχονται για την γιορτή του χρόνια πολλά με πολλές και καλές πίπες!" μου λέει και με το που τελειώσει την πρότασή της, προσγειώνεται με φόρα ένα μαύρο ύφασμα στο κεφάλι μου. "Αυτό θα βάλεις! Στο κάναμε δώρο πέρυσι στα γενέθλιά σου και δεν το φόρεσες ποτέ"

"ΚΕΛΛΥ!" της φωνάζω και απομακρύνω το λιγοστό ύφασμα από πάνω μου. "Πρώτον συμφωνήσαμε να μην τον βρίζεις και δεύτερον-"

Παγώνω

"Θα πάει και η Έρση στο πάρτι?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Ο Μιχάλης μου είπε ότι δεν κάνουν πια τόσο πολύ παρέα. Γιατί θα πάει στην γιορτή του?

"Και η Βανέσα!" μου απαντάει η Λία και βγάζει από την τσάντα της ένα ζευγάρι ψηλά, μαύρα πέδιλα. 

Ανοιχτό παπούτσι τέτοια εποχή? 

Θα πεθάνω από το κρύο.

"Για αυτό σου λέω κούκλα μου, ντύσου και πάμε να κόψουμε κίνηση!" η Κέλλυ μου κάνει νόημα με τα χέρια της να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. "Και αν είναι τύπος και υπογραμμός εγώ σου υπόσχομαι να μην τον βρίσω για όλον τον υπόλοιπο μήνα"

Την κοιτάζω έντονα στα μάτια. 

Το εννοεί, αν της αρέσει ο τρόπος που θα μου φερθεί σήμερα, θα κρατήσει τον λόγο της και δεν με πρήξει για όλον τον υπόλοιπο μήνα. 

Αξίζει τον κόπο.

"Είμαστε σύμφωνες" της λέω και παίρνω το κινητό μου στα χέρια μου. 

"Τι κάνεις?" με ρωτάει η φίλη μου.

"Πριν που ήταν εδώ, του είπα ότι δεν θα πάω στο πάρτι του. Θα του στείλω ότι άλλαξα γνώμη"

Ξαφνικά η Κέλλυ απομακρύνει το κινητό μου από τα χέρια μου. 

"Κάν'του έκπληξη" 

Στρέφω το πρόσωπο μου πάνω στο δικό της. 

Η φίλη μου με κοιτάει με ένα ύπουλο βλέμμα. 

Έκπληξη, λοιπόν.