Μιχάλης

"ΣΟΥ ΕΙΠΑ Ή ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ ΟΤΙ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΣΟΒΑΡΑ?" 

Η γροθιά του Μητσάκου προσγειώνεται με δύναμη στην κοιλιά μου. 

"Που να σου γαμήσω.." βογκάω από τον πόνο.

Εδώ και μισή ώρα δεν έχει σταματήσει να με χτυπάει. 

Και εγώ σφίγγω τα δόντια και του ανταποδίδω κάθε μπουνιά και κάθε κλωτσιά. 

"ΠΕΣ ΜΟΥ, ΕΝΑ ΝΑΙ Ή ΈΝΑ ΌΧΙ ΘΈΛΩ, ΣΟΥ ΕΊΠΑ Ή ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΊΠΑ ΌΤΙ ΤΗΝ ΓΚΌΜΕΝΑ ΤΗΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ?" 

Στην λέξη γουστάρω σφίγγω ακόμη περισσότερο τα ματωμένα μου δόντια. 

"ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ, ΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΠΊΣΩ" του φωνάζω και του χώνω μια καλή στο μάγουλο.

Γαμώ το φελέκι μου γαμώ

Στην επαφή αυτή δεν πόνεσε μόνο ο Μήτσος, αλλά και το χέρι μου.

Την πουτάνα μου μέσα.

"ΤΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?" με ρωτάει ο Δημήτρης και φτύνει αίμα στο πάτωμα. "ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ, ΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΈΡΣΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΠΗΔΟΥΣΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΒΑΝΕΣΑ? ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΡΕΛΟ ΈΡΩΤΑ ΜΙΧΑΛΑΚΗ!"

Στην υπενθύμιση του ατυχούς αυτού συμβάντος πέφτω με δύναμη πάνω του. 

"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΡΕ?" τον ρωτάω θυμωμένος και ξεκινάω να τον χτυπάω όπου βρω. "ΜΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΑΓΕΣ ΜΑΝΙΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΤΑ ΈΦΤΙΑΞΑ ΜΕ ΤΗΝ ΈΡΣΗ? ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΣ? Ε?"

"ΆΝΤΕ ΓΑΜΉΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ" ο Μήτσος με μια απότομη κίνηση έρχεται από πάνω μου. "ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΌΤΙ ΤΗΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΚΑΙ ΧΩΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΓΑΜΩΜΆΘΗΜΑ"

Χαμογελάω λοξά ανάμεσα στα χτυπήματα.

Αυτό είναι, την Μαρία την πλησίασε για να πάρει εκδίκηση για την Έρση. 

"ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΕΤΣΟΥΞΕ" τα λόγια μου πάνε πακέτο με μια γονατιά στα αρχίδια του. "ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΥ ΠΉΔΗΞΕΣ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ, ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΉΣΥΧΗ!"

"ΉΣΥΧΗ????" με ρωτάει ο μαλάκας και μου ανταποδίδει την κλωτσιά στον καβάλο μου.

Θεέ μου θα πεθάνω από τον πόνο σήμερα.

"ΤΟ ΞΕΚΊΝΗΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΙΚΑΡΩ ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΣΟΒΑΡΑ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ ΣΕ ΕΣΈΝΑ ΓΙΑ ΚΑΝΈΝΑΝ ΛΌΓΟ"

Σφίγγω με δύναμη τα δόντια μου.

"ΜΕ ΑΓΑΠΆΕΙ" του φωνάζω και τον κλωτσάω όπου βρω. "ΕΙΝΑΙ ΦΟΥΛ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΚΟΨΕ. ΣΤΡΙΒΕ ΔΡΟΜΟ. ΠΩΣ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ?"

Αμέσως ο Μητσάρας βογκάει δυνατά από τον πόνο.

Του έχωσα μια στα πλευρά. 

Μια δυνατή βασικά.

"ΘΑ ΣΕ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ" μου λέει και με μια απότομη κίνηση έρχεται και πάλι από πάνω μου. "ΘΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΉΣΩ ΕΓΏ, ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ" προσθέτει και ξεκινάει και πάλι να με χτυπάει.

Θα με ξεπεράσει?

Το Μαράκι?

Αποκλείεται!

"ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΊ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΆΦΗΣΕ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΧΏΣΩ!" του απαντώ όλο μίσος. "ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ. ΠΡΙΝ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΗΣ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ"

Αμέσως ο Μήτσος σταματάει να με χτυπάει και μένει παγωμένος από πάνω μου να με κοιτάει με ένα εξαγριωμένο βλέμμα. 

"ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ, ΜΟΥ ΤΟ ΕΊΠΕ" γρυλίζει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου. 

Χαμογελάω αλαζονικά.

"ΤΗΝ ΈΠΑΙΡΝΑ ΑΠΌ ΠΊΣΩ ΌΣΟ ΕΣΎ ΤΗΝ ΈΠΑΙΡΝΕΣ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΚΑΙ-"

Ο Μήτσος σφίγγει το κράτημα του γύρω από τον λαιμό μου και δεν με αφήνει να τελειώσω την πρόταση μου.

"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΥ ΣΕ ΣΠΙΤΩΣΑ ΡΕ?" φωνάζει μες στην μούρη μου. "ΠΟΥ ΣΕ ΜΑΖΕΨΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΈΧΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ?"

Στην θύμηση του Σπύρου κλείνω αμέσως τα μάτια μου.

Του έχω πει να μην αναφέρεται σε αυτόν τον παπάρα.

Τι στον πούτσο?

"ΠΕΣ ΜΙΚΥ" ο Μητσάρας σφίγγει ακόμη περισσότερο το κράτημα του γύρω από τον λαιμό μου. "ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΡΏΤΗΣΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΑΝ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ? ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ. ΠΟΥ ΞΕΚΊΝΗΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΣΟΒΑΡΑ. ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΘΕΣ ΠΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΓΑΜΗΜΈΝΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ?"

Παγώνω

"Την.. την.. ερωτεύτηκες?" τον ρωτάω τραυλίζοντας. 

Νιώθω τον αέρα να λιγοστεύει μέσα μου.

"ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ. ΌΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΣ ΤΟΝ ΧΩΝΩ" 

Στην λέξη χώνω ανεβάζω πίεση.

Στην λέξη χώνω γίνομαι ταύρος σε υαλοπωλείο. 

Στην λέξη χώνω βάζω όση δύναμη διαθέτω και τον σπρώχνω από πάνω μου.

"ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΉΣΕΙΣ ΞΑΝΆ" του φωνάζω με το που βρω την ανάσα μου. "ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ" του λέω και ξεκινάω να τον κλωτσάω όπου βρω. "ΔΙΚΗ ΜΟΥ. ΔΙΚΗ ΜΟΥ. ΔΙΚΉ ΜΟΥ"

"ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΆΝΕΤΕ?" μες στην ζάλη μου ακούω τον Νίκο να ουρλιάζει. 

Αδιαφορώ 

"ΠΑΝΕ ΒΡΕΣ ΤΗΝ ΈΡΣΗ ΤΏΡΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΜΑΖΊ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΕΜΕΝΑ" του λέω και συνεχίζω να τον κλωτσάω.

Στην κοιλιά.. στα πλευρά..

Όπου βρω χώρο.

"ΆΛΛΩΣΤΕ ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΚΆΝΕΙΣ ΠΆΝΤΑ? ΤΑ ΑΠΟΦΆΓΙΑ ΜΟΥ ΠΑΊΡΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΑΙ-"

Νιώθω δυο χέρια να με τραβάνε από πάνω του. 

"ΆΣΕ ΜΕ" φωνάζω στον Νίκο. "ΆΣΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΑΠΊΣΩ ΣΤΟ ΞΎΛΟ, ΤΌΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΓΊΞΕΙ" του λέω και προσπαθώ να ξεφύγω από το κράτημα του.

Μάταια όμως, διότι ο ξανθός κολλητός μου δεν με αφήνει με την καμία Παναγιά.

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

"Μιχαλάκη δεν θέλω να στο χαλάσω" μου απαντάει ο Μήτσος και ξεκινάει να βήχει δυνατά. "Με άφησε να την αγγίξω. Για την ακρίβεια με παρακαλούσε κάθε φορά να της τον χώσω. Δεν έκανα κάτι που δεν ήθελε. Στο υπογράφω"

Του ρίχνω αμέσως το πιο δολοφονικό βλέμμα που διαθέτω.

"Σκάσε μην έρθω εκεί και-"

"ΕΓΩ ΛΕΩ ΝΑ ΣΚΆΣΕΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ" με διακόπτει ο Νίκος και με ρίχνει με δύναμη στον καναπέ. "ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΝΟΜΊΖΕΤΕ ΠΩΣ ΚΆΝΕΤΕ Ε?" μας ρωτάει και ταυτόχρονα βοηθάει τον Μήτσο να σηκωθεί από το πάτωμα.

Αμέσως το βλέμμα μου διασταυρώνεται με αυτό του παπάρα.

"Σε γάμησα" του λέω όλο ικανοποίηση. 

Το πρόσωπο του δεν αναγνωρίζεται από τις μπουνιές. 

Να δούμε τώρα πως θα κοιτάει την Μαρία με δυο μαύρα μάτια. 

"Για μια γκόμενα ρε μαλάκες?" παρεμβαίνει και πάλι ο Νίκος. "Για ένα μουνί τέτοιος χαμός?" 

Του ρίχνω αμέσως ένα θυμωμένο βλέμμα.

"Δεν είναι οποιαδήποτε γκόμενα" του το ξεκαθαρίζω. 

Ε δεν θα επιτρέψω στον καθένα να την λέει έτσι.

"Ακριβώς, είμαι ερωτευμένος μαζί της" του απαντάει ο παπάρας.

Σφίγγω δόντια και σηκώνομαι απότομα όρθιος. 

"Για πες το ξανά αυτό" τον προκαλώ και ξεκινάω να περπατάω αργά αργά προς το μέρος του. 

"Ρε μαλάκα κάτσε σε μια μεριά, έχεις γεμίσει με αίματα όλο το σαλόνι, να δω ποιος θα καθαρίσει" πετάγεται ξανά ο Νίκος και με ρίχνει και πάλι στον απέναντι καναπέ.

"Στο είπα πολλές φορές ότι την βλέπω σοβαρά, το πιο δίκαιο είναι εσύ να κάνεις πίσω" μου απαντάει ο Μήτσος και ταυτόχρονα βάζει μια παγοκύστη στο μάτι του.

"Έλα, πάρε και εσύ μια" μου λέει ο Νίκος.

"Δεν θα έπρεπε καν να την πλησιάσεις" απαντώ στον παπάρα και τοποθετώ τον πάγο στο αριστερό μου μάτι.

Τσούζει την πουτάνα μου μέσα, τσούζει πολύ.

"Χίλιες φορές σε ρώτησα, τσίμπα ένα αρχίδι τώρα" ο μαλάκας φτύνει σάλιο και αίμα στο πάτωμα.

"Την πήρες την εκδίκηση σου για την Έρση, ξεκόλλα"

"ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΠΑΕΙ Η ΈΡΣΗ ΜΟΥ ΤΕΛΕΊΩΣΕ" φωνάζει ο Μήτσος και πετάει την παγοκύστη με δύναμη πάνω μου. "ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΥΣΤΙΚΗ ΤΗΝ ΦΑΤΣΑ ΣΟΥ"

Χαμογελάω λοξά.

Να δούμε αν θα αρέσει στο Μαράκι η πληροφορία αυτή, ότι δηλαδή την πλησίασε για να μου την μπει. 

"Έχεις μια εβδομάδα διορία" μου λέει ο Μήτσος και ξεφυσάει βαριά.

"Για ποιο πράγμα?" απορώ.

"Για να ξεκουμπιστείς από το σπίτι μου"

Παγώνω

Χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου.

Να φύγω από εδώ μέσα να πάω που?

Στο σπίτι των γονιών μου δεν επιστρέφω ούτε με σφαίρες.

"Μητσάκο το παρατραβάς" πετάγεται ο Νίκος και απελευθερώνει από το στόμα του ένα σύννεφο καπνού. "Να σου θυμίσω ότι είμαστε φίλοι? Και μάλιστα κολλητοί?"

Ο παπάρας χαμογελάει πικραμένα. 

"Την πήδηξε ενώ προσπαθώ να κάνω μια σχέση μαζί της" του λέει και στρέφει το παγωμένο βλέμμα του πάνω μου. "Δυο φορές από ότι πληροφορήθηκα κιόλας"

Δηλαδή συγγνώμη, θέλει να βγει και από πάνω?

"Χώθηκες σε πρώην μου" του υπενθυμίζω.

"Αφού σε ρώτησα πέντε φορές αν έχεις πρόβλημα"

Του στενεύω τα μάτια μου.

"Το έκανες μόνο και μόνο για να μου την μπεις"

"Και στο τέλος την ερωτεύτηκα" μου απαντάει αμέσως.

Εισπνοή 

Εκπνοή

Όχι Μιχάλη, όχι αγόρι μου, μην του επιτεθείς ξανά.

Δεν αξίζει.

"Δεν είσαι κολλητός, μαλάκας είσαι" του λέω και σηκώνομαι αμέσως όρθιος. "Και μην ανησυχείς, αύριο το πολύ μεθαύριο θα μαζέψω τα πράγματα μου από το γαμώσπιτο σου"

Πάω μέσα στο δωμάτιο μου και βάζω δυο αλλαξιές σε έναν σάκο.

Θα φύγω από σήμερα, δεν κάθομαι ούτε λεπτό παραπάνω εδώ μέσα. 

"Ρε μαλάκα κάτσε κάτω" μου λέει ο Νίκος με το που επιστρέψω και πάλι στο σαλόνι. "Πού θα πας στη μία το βράδυ? Έτσι και αλλιώς αύριο θα το έχετε ξεχάσει και οι δυο"

Τους κοιτάω φευγαλέα.

Σπίτι των γονιών μου δεν πάω.

Λεφτά για ξενοδοχείο δεν έχω.

Άρα..

"Νικολάκη τα λέμε. Μητσάκο τα αρχίδια μου" τους λέω και κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Απλά θέλω να μου ανοίξει. 

Μόνο αυτό.

Μόνο αυτό και θα είμαι ευτυχισμένος.

.

.

.

Χτυπάω το κουδούνι της για τρίτη συνεχόμενη φορά.

Δεν μπορεί, θα ανοίξει. 

Απλά κοιμάται και δεν το ακούει το γαμημένο. Κανονικά θα χτύπαγα με δύναμη την πόρτα της, αλλά δεν έμεινε κανένα μη μελανιασμένο σημείο του σώματος μου. Μέχρι και το δάχτυλο με το οποίο πιέζω το κουδούνι πονάει πολύ.

"Ποιος είναι?" ρωτάει το κορίτσι μου έπειτα από λίγα λεπτά αναμονής. 

Αμέσως η καρδιά μου λιώνει.

Λιώνει στο άκουσμα της τρεμάμενης φωνούλας της.

"Μαράκι? Εγώ είμαι, άνοιξε" την παρακαλάω όσο πιο τρυφερά μπορώ.

Σιωπή

Το κορίτσι μου δεν απαντάει, ούτε και μου ανοίγει όμως.

"Ο Μιχάλης είμαι μωρό μου σε παρακαλώ, άνοιξε μου" κάνω ακόμη μια προσπάθεια. 

Δεν μπορεί.. θα μου ανοίξει.

Πάντα μου ανοίγει.

Και την πόρτα και τα πόδια της.

"Δεν σου είπα πριν να μην έρθεις ποτέ ξανά στο σπίτι μου?" πλέον ακούγεται θυμωμένη.

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

"Μαράκι σε παρακαλώ.. έφυγα από το σπίτι και.." ξεροκαταπίνω. "Δεν έχω που αλλού να πάω" 

Βασικά τόσες γκόμενες θα μπορούσαν να με φιλοξενήσουν. 

Εγώ όμως θέλω την Μαρία.

Και μόνο την Μαρία.

"Δεν με νοιάζει, φύγε και άσε με στην ηρεμία μου" η φωνή της ακούγεται κοφτή, κοφτή και απότομη.

Αναστενάζω βαριά.

Ένα τελευταίο χαρτί μου έμεινε.. άμα δεν πιάσει και αυτό θα κοιμηθώ εδώ, στο χαλάκι της πόρτας της.

"Έφαγα ξύλο και πονάω.. σε παρακαλώ άνοιξε μου και-"

"Μιχάλη?" φωνάζει η Μαρία με το που με αντικρίζει. "Ω Θεέ μου.. εσύ.. εσύ.." την παρατηρώ που στέκεται ακίνητη μπροστά μου να με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω με ξεκάθαρο τρόμο στα καφέ ματάκια της. "Ποιος σου το έκανε αυτό?" με ρωτάει και παίρνει τον σάκο από το χέρι μου.

Χαμογελάω διάπλατα.

Με το που της είπα ότι πονάω αμέσως μου άνοιξε τη  πόρτα της. 

Ανησυχεί για εμένα, είναι πια ξεκάθαρο.

"Ο Μήτσος" της απαντώ χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Όχι να ξέρει με ποιον τραβιέται. 

"Σε χτύπησε? Ο Δημήτρης?" με ρωτάει έντρομη και μπλέκει το χεράκι της στο δικό μου. 

"Ναι" της απαντώ με παράπονο και την ακολουθώ στο μπάνιο.

Το βλέμμα μου καρφώνεται αμέσως στο κωλαράκι της.

Δεν είναι γυμνασμένο, σε καμία περίπτωση. 

Έχει όμως κάτι.. κάτι το αθώο.. κάτι το αγνό..

Κάτι που σε κάνει να θέλεις να το χουφτώνεις όλη μέρα.

"Γιατί?" με ρωτάει και πάλι και με βάζει να κάτσω στο μάρμαρο της μπανιέρας της. 

Και εγώ υπακούω. Κάθομαι αμέσως στο κρύο μάρμαρο και ανοίγω τα πόδια μου για να χωρέσει το μικροσκοπικό σωματάκι της ανάμεσα τους. 

"Μην ανησυχείς, και εγώ του έριξα μερικές καλές. Δεν έκατσα άπραγος" την πληροφορώ και χαμηλώνω το βλέμμα μου στο στήθος της. 

Δεν φοράει σουτιέν. 

Πάλι

Κυκλοφορεί πάλι με τις ορθωμένες ρώγες της να διαγράφονται ξεκάθαρα κάτω από το ροζ σατέν ύφασμα.

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

Με προκαλεί.

Και πριν δεν πρόλαβα και να χύσω.

Πόσα να αντέξω ο ταλαίπωρος?

"Μαλώσατε?" με ρωτάει το Μαράκι με ξεκάθαρη έκπληξη στην φωνή της και ξεκινάει να καθαρίζει μία προς μία τις πληγές στο πρόσωπο μου. 

"Άουτς" παραπονιέμαι με το που το κόκκινο βαμβάκι έρθει σε επαφή με το διαλυμένο δέρμα μου. "Πιο ήρεμα" την παρακαλώ και τοποθετώ τα χέρια μου στην λεπτή μεσούλα της.

Μπορεί να πονάω, ναι, αλλά είναι όνειρο το να με περιποιείται.

"Θα μου πεις γιατί μαλώσατε?" επιμένει. Επιμένει και εξακολουθεί να πιέζει με δύναμη τις πληγές μου.

"Πονάω γαμώ, πιο σιγά" γκρινιάζω και σφίγγω το κράτημα μου γύρω από την μέση της.

Πονούσα και πριν που ο παπάρας με χτυπούσε, πονάω και τώρα που το Μαράκι με φροντίζει.

Αναρωτιέμαι πότε θα νιώσω και πάλι ευφορία.

"Κάτσε ήσυχος!" προστάζει η Μαρία μου και τοποθετεί το χέρι της στο πιγούνι μου. "Θα βάλω και λίγο οινόπνευμα, ναι?" με ρωτάει και σηκώνει το κεφάλι μου προς το πάνω.

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και αυτά καρφώνονται έντρομα στα δικά της.

"Τι?" την ρωτάω πανικόβλητος. "Εδώ τσούζει με το bedatine. Γιατί θα μου βάλεις και οινόπνευμα? Μαρία σε παρακαλώ. Σου ζήτησα συγγνώμη, μην με πονάς άλλο, σε παρακαλώ μωρό μου, σε παρακαλώ" Τελειώνω την πρόταση μου και κρύβω το ματωμένο μου πρόσωπο στην κοιλίτσα της.  

Απλά δεν θέλω το γαμημένο το οινόπνευμα.

Μόνο το χάδι της θα μου κάνει καλό.

Μόνο το απαλό χάδι της.

"Μιχάλη, τι ακριβώς κάνεις?" η φωνή της ακούγεται ελαφρά εκνευρισμένη. "Αγγίζεις το πληγωμένο πρόσωπο σου πάνω στην πιτζάμα μου?"

Της δίνω ένα πεταχτό φιλάκι στο σημείο κάτω ακριβώς από το στήθος της.

"Αν το αίμα δεν βγει στο πλύσιμο, θα σου πάρω άλλο" της απαντώ με τρυφερότητα και πιέζω το κορμάκι της όλο και περισσότερο πάνω μου.

"Αυτό νομίζεις με νοιάζει? Η πιτζάμα? Ή το γεγονός ότι όλα τα μικρόβια που κουβαλάει το ύφασμα θα μολύνουν τις ανοιχτές πληγές σου?" 

Χαμογελάω αχνά πάνω στο ροζ πιτζαμάκι της.

Η Μαρία και τα μικρόβια της..

"Για εμένα ανησυχείς?" την ρωτάω και απομακρύνω ελάχιστα το κεφάλι μου από την κοιλίτσα της μόνο και μόνο για να σηκώσω το βλέμμα μου πάνω στο προσωπάκι της. 

Το αγγελικό αυτό προσωπάκι.

Το αγαπώ.

"Εσύ τι λες?" μου απαντάει και συνεχίζει να πιέζει το πορτοκαλί βαμβάκι πάνω στις πληγές μου. 

"Άουτς" Σφίγγω τα δόντια μου. Αφού λέει ότι ανησυχεί για εμένα.. γιατί το κάνει τόσο δυνατά? "Μην το πιέζεις τόσο πολύ, τσούζει"

"Έτσι πρέπει" μου λέει και συνεχίζει να καθαρίζει το πρόσωπο μου. "Έχεις και αλλού πληγές?" 

Χαμογελάω λοξά.

Μόλις μου ήρθε μια γαμάτη ιδέα.

"Ναι, σε όλο μου το σώμα" 

Το Μαράκι παίρνει μια βαθιά ανάσα και την κρατάει. 

"Αλήθεια λες?" 

Καρφώνω το βλέμμα μου πάνω στο φοβισμένο δικό της και την κοιτάω με περισσότερη προσοχή αυτήν την φορά. 

"Έκλαιγες?" την ρωτάω καχύποπτος. 

Τα μάτια της είναι κατακόκκινα και πρησμένα. 

Δεν μπορεί να συνέβη κάτι άλλο, έκλαιγε. 

"Όχι" μου απαντά και πιέζει και πάλι με δύναμη το βαμβάκι στις πληγές μου. 

Γαμώ την τύχη μου γαμώ.

"Με πονάς!" την επιπλήττω και ξεφυσάω βαριά. "Με πονάς πολύ!"

"Έτσι πρέπει για να καθαρίσει!" μου λέει εκείνη και κάνει ένα βήμα πιο πίσω. "Βγάλε την μπλούζα σου, θέλω να δω και τις άλλες πληγές"

Χαμογελάω λοξά.

"Μπορείς να με βοηθήσεις?" η φωνή μου ακούγεται ναζιάρικη. 

Η Μαρία με κοιτάει με ένα ύποπτο βλέμμα.

"Είναι που πονάω πολύ" της λέω και χαμηλώνω τα μάτια μου. 

Απλά θέλω αυτή να με ξεντύσει. 

Και αν μπορεί να μου βγάλει και το παντελόνι.

Και ίσως να μου τον παίξει και λίγο. 

Αυτό θα με έκανε να αισθανθώ καλύτερα.

Χίλια τα εκατό.

"Γαμώτο σου!" Το Μαράκι βρίζει μέσα από τα δόντια της. "Έλα εδώ" μου λέει και με μια απαλή κίνηση μου βγάζει το μακό. "Δεν βλέπω να έχεις κάποια ανοιχτή πληγή στο σώμα" προσθέτει και σκύβει ελάχιστα για να κοιτάξει καλύτερα το στήθος μου.

Τα μάτια μου πέφτουν απευθείας στα βυζάκια της που φαίνονται στητά και ζουμερά μέσα από το χαλαρό ροζ ύφασμα της πιτζάμας της.

Ξεροκαταπίνω

"Κοίτα καλύτερα" την παρακαλάω. 

Με το χέρι μου κατεβάζω αργά αργά την μια ράντα από το πάνω μέρος της πιτζάμας της. 

Μόνο να τα δω θέλω..

Ίσως και λιγάκι να τα γλείψω.

"Μιχάλη...." ο τόνος της ακούγεται προειδοποιητικός. "Τι.. τι κάνεις εκεί?"

Παίρνω αμέσως στο στόμα μου την μία της ρόγα. 

Μου έλειψαν. 

Μου έλειψαν τα βυζάκια της πολύ. 

"Είναι τέλεια" ψιθυρίζω και ταυτόχρονα με το άλλο μου χέρι μαλάσσω το ελεύθερο στήθος της. 

Ακούω το Μαράκι να αναστενάζει βαριά. 

Δεν τραβιέται όμως. 

Υποθέτω πως αυτό είναι καλό σημάδι. 

"Μου έχεις λείψει τόσο γαμημένα πολύ" παραδέχομαι και κολλάω το σωματάκι της πάνω στο δικό μου. 

"Υποσχέθηκα.. στον εαυτό μου... να μην λυγίσω.." μου απαντάει ξεψυχισμένα το Μαράκι. "Ποτέ ξανά.." προσθέτει με ακόμη πιο τρεμάμενη φωνή.

Γαμώ το φελέκι μου γαμώ.

Τι να κάνω πια για να με συγχωρέσει?

"Απλά αφέσου" 

Ναι να αφεθεί θέλω, αυτό και τίποτα άλλο. 

Με αγαπάει κιόλας.

Αποκλείεται να μου το παίξει για πολύ ακόμη δύσκολη.

Απλά αποκλείεται.

Τοποθετώ το ένα μου πόδι μέσα από την μπανιέρα και αφήνω το άλλο από έξω. 

"Κάτσε πάνω μου" την προτρέπω αφού πετάξω το σορτσάκι από το κορμάκι της. 

"Απλά.. δεν.. δεν πρέπει.." η φωνή της ίσα που ακούγεται.

Σηκώνω τα μάτια μου μέχρι αυτά να συναντήσουν τα δικά της.

Καφέ στο πράσινο.

Παράπονο στην προσμονή.

"Γιατί δεν πρέπει?" την ρωτάω με απαλή φωνή και της βγάζω και το μπλουζάκι.

Πλέον είναι εκτεθειμένη μπροστά μου.

"Με πλήγωσες τόσο πολύ στο παρελθόν.. και εγώ.. τώρα.." την βλέπω που δυσκολεύεται να τελειώσει την πρόταση της. "Απλά θα.. θα.."

Κατεβάζω το παντελόνι μου μαζί με το εσώρουχο μου χωρίς να σπάσω την οπτική μας επαφή.

"Απλά θα τι?" την πιέζω να μου πει τι αισθάνεται.

Μόνο έτσι θα πολεμήσω τις άσχημες σκέψεις της. 

Μόνο αν τις γνωρίζω.

"Θα φανώ αδύναμη" παραδέχεται το Μαράκι και κλείνει τα μάτια της όσο την κατεβάζω αργά αργά πάνω στην στύση μου.

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

Είναι τέλεια.

Είναι τόσο απίστευτα στενή γύρω μου.

"Θα τελειώσω επιτόπου" της λέω και ξεκινάω να την ανεβοκατεβάζω πάνω μου. 

Ως απάντηση η Μαρία μου αναστενάζει βαριά και ρίχνει το κεφάλι της πίσω.

Είναι τόσο γαμάτο να την βλέπω να το ευχαριστιέται.

Πάντα μου άρεσε να παρακολουθώ την απόλαυση στο πρόσωπο της.

Έχει κάτι το αληθινό, κάτι το ειλικρινές. 

Και αυτό με καυλώνει.

Άπειρα.

"Μιχάλη.." το κορίτσι μου αναστενάζει το όνομα μου και πιέζει το κεφάλι μου στο στήθος της. "Μια.. μια.. τελευταία φορά.." οι λέξεις παρεμβάλλονται από τους αναστεναγμούς της.

Χαμογελάω λοξά.

"Ναι μωρό μου" πάω με τα νερά της και παίρνω την ρόγα της και πάλι στο στόμα μου. 

Αποκλείεται αυτή να είναι η τελευταία μας φορά, δεν το δέχομαι εγώ.

"Αλήθεια σου λέω" επιμένει. Το κορίτσι μου επιμένει και εγώ την ανεβοκατεβάζω με μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω μου.

"Μμμμ" μουγκρίζω από ευχαρίστηση.

Είναι τόσο τέλειο να την πηδάω χωρίς κανένα εμπόδιο ανάμεσα μας. 

Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να τραβηχτώ πριν χύσω.

"Σήκω" της ζητάω και αφήνω ελεύθερη την ρόγα της από το στόμα μου. 

Αμέσως το Μαράκι σταματάει κάθε της κίνηση και με κοιτάει με τρομοκρατημένα μάτια. 

"Πού.. πού να πάω? Δεν τελειώσαμε και.." την βλέπω να ξεροκαταπίνει. "Μήπως έκανα κάτι λάθος?"

Χαμογελάω διάπλατα και σηκώνομαι όρθιος με το κορίτσι μου στην αγκαλιά μου.

"Το ήξερα ότι κάπου εκεί μέσα κρύβονταν η αθώα κοπέλα που ερωτεύτηκα" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη της και την κολλάω με δύναμη στα κρύα πλακάκια του μπάνιου. "Δείξε μου μωρό μου πόσο πολύ με αγαπάς" την παρακαλάω και με μια απότομη κίνηση γλιστράω και πάλι μέσα της.

"ΜΙΧΑΛΗ..." φωνάζει το Μαράκι μου και λιώνει στην αγκαλιά μου. "Ω Θεέ μου.. λίγο πιο.. πιο.. ααααχχχχ Μιχάλη.." αναστενάζει βαριά και μπήγει τα νύχια της στο δέρμα των χεριών μου.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΏ

ΠΙΕΖΕΙ ΤΙΣ ΜΕΛΑΝΙΕΣ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ

ΠΟΝΑΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΟΛΎ

"Όχι τόσο βαθιά" την παρακαλάω και συνεχίζω να την πηδάω όλο και πιο γρήγορα. 

Το σώμα μου ζητάει την ανακούφιση εδώ και ώρα.

Απλά θέλω να τελειώσει πρώτα.

Θέλω να το ευχαριστηθεί.

"Ναι.. ναι.. Μιχάλη πιο.. πιο βαθιά.." μου λέει ανάμεσα στους αναστεναγμούς της. 

Δεν αντέχω άλλο γαμώ.

"Αφέσου" της λέω και τραβάω τα χέρια της από πάνω μου. 

Αμέσως νιώθω το ζεστό νερό να βρέχει την πλάτη μου.

"Μαρία.." βογκάω δυνατά και σηκώνω τα χέρια της πάνω από το κεφάλι της. 

Η ευχαρίστηση που νιώθω δεν έχει προηγούμενο. 

Η ηδονή είναι απίστευτη.

Και η Μαρία μοναδική.

"Θα.. θα τελειώσω.. Μαράκι.." 

Γαμώ με σφίγγει.

Τελειώνει γύρω μου και με σφίγγει πολύ.

Συνθλίβω με δύναμη τα χείλη μου στα ροζ δικά της και απορροφάω όλους της τους αναστεναγμούς. 

"Είσαι.. είσαι.. τόσο τέλεια.. τόσο αληθινή.." ψιθυρίζω ανάμεσα στο φιλί μας και συνεχίζω να μπαινοβγαίνω με ταχύτητα μέσα της. "Θα.. θα τελειώσω.." της λέω αναστενάζοντας.

"Όχι μέσα μου" μου ζητάει με απαλή φωνή το κορίτσι μου.

Αποφασίζω να κάνω ακόμη μερικές ωθήσεις μέσα της.

Θέλω να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ την ζεστασιά του κορμιού της.

"Λίγο ακόμη" την ενημερώνω και κλείνω με δύναμη τα μάτια μου.

Απλά δεν μπορώ..

Όλο μου το σώμα τρέμει.

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή.

Το στομάχι μου δένεται κόμπος.

"Δεν μπορώ να τραβηχτώ γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.." 

Την πηδάω ακόμη πιο γρήγορα.

Απλά δεν μπορώ.

"Μιχάλη.." η απαλή φωνή της κάνει την καρδιά μου να φτερουγίζει από ευτυχία. "Σε παρακαλώ.." 

Θέλω να κλάψω.

Βάζω την επιθυμία της πάνω από την ηδονή μου και με μια απότομη κίνηση βγαίνω από μέσα της.

"ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ ΓΑΜΩ" βρίζω καθώς χύνω στην κοιλιά της.

Δεν είναι μόνο ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της. 

Είναι και κάτι άλλο.

Δεν γίνεται απλά επειδή έχω αισθήματα για αυτή να νιώθω τόση ευχαρίστηση όταν της κάνω έρωτα.

Εδώ χύνω και το σώμα μου παραλύει ολόκληρο.

Τελειώνω και δεν μπορώ να πάρω ανάσα.

"Τι μου κάνεις?" την ρωτάω και προσπαθώ να βρω τις ανάσες μου.

Το Μαράκι καρφώνει τα καφέ ματάκια της στα δικά μου. 

Την κοιτάω με φόβο.

Μόνο να μην το μετάνιωσε πάλι.

Μόνο αυτό δεν θέλω.

"Απλά σε αγαπάω" μου απαντάει και σηκώνει απαλά τους ώμους της. "Δεν κάνω τίποτα άλλο, δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Ποτέ δεν ήξερα"

Παρατηρώ τα ματάκια της. 

Είναι βουρκωμένα.

"Ψυχή μου" ψιθυρίζω πάνω στα χειλάκια της και κλείνω το πανέμορφο προσωπάκι της στα χέρια μου. "Μωρό μου.. καρδιά μου.." πλέον δακρύζω και εγώ. "Συγχώρεσε με, σε παρακαλώ, δώσε μου ακόμη μια ευκαιρία και θα δεις.." την φιλάω άτσαλα όπου βρω. "Θα τα φτιάξω όλα.. όλα μωρό μου θα τα κάνω σωστά.. σε παρακαλώ.. απλά συγχώρεσε με"

Θέλω να με συγχωρήσει.

Πρέπει να με συγχωρήσει.

Δεν ξέρω τι θα κάνω διαφορετικά.

"Μιχάλη.." η φωνή της τρέμει. "Ας μην την κάνουμε τώρα αυτήν την συζήτηση, σε παρακαλώ"

Βάζω όση δύναμη ψυχής διαθέτω και απομακρύνω το πρόσωπο μου από το δικό της.

"Ότι θέλει το μωρό μου" της λέω και της γνέφω θετικά.

Αν μη τι άλλο, μια ελπίδα μου την έδωσε, σωστά?

"Θέλεις να βγούμε από την μπανιέρα?" την ρωτάω από την στιγμή που την νιώθω να τρέμει στην αγκαλιά μου. 

Μπορεί να είναι από το νερό που ξαφνικά κρύωσε.

Μπορεί πάντα.

"Ναι" μου απαντάει ντροπαλά και χαμηλώνει το βλέμμα της στα πόδια μου. 

Το τζιν και το εσώρουχο μου είναι βρεγμένα. 

"Άστα αυτά, θα τα στεγνώσουμε το πρωί" 

Απελευθερώνομαι τελείως από τα ρούχα μου και πολύ προσεκτικά μας βγάζω από το μπάνιο με το Μαράκι κολλημένο στο σώμα μου.

"Μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου?" την ρωτάω καθώς την ξαπλώνω στο κρεβάτι της. 

Πέθαινα να ζήσω για λίγο μέσα της, δεν θα το αρνηθώ.

Όμως πεθαίνω ακόμη περισσότερο να ζήσω και για λίγο δίπλα της.

"Ναι" το Μαράκι μου δίνει το πράσινο φως και εγώ χώνομαι απευθείας κάτω από το πουπουλένιο πάπλωμα.

"Σε ευχαριστώ" της λέω και την φιλάω ρουφηχτά στο μάγουλο. "Ξέρω δεν το αξίζω, αλλά αν με αφήσεις-"

"Όχι" με διακόπτει το Μαράκι και μου γυρνάει απότομα την πλατούλα της. 

Παγώνω

Τι όχι?

"Όχι δεν το αξίζεις" απαντάει στην σκέψη μου και βολεύει καλύτερα το γυμνό σωματάκι της πάνω στο δικό μου. "Δεν μου αξίζεις, καθόλου δεν το κάνεις"

Χαμογελάω πικραμένα.

Δεν θα με συγχωρήσει, το νιώθω.

"Μια ευκαιρία" της ζητάω και τυλίγω το χέρι μου γύρω από την γυμνή κοιλίτσα της. "Μόνο μία ευκαιρία δώσε μου και θα δεις, θα κερδίσω και πάλι την εμπιστοσύνη σου"

Είμαι σίγουρος.

Μόνο και αν με αφήσει να της δείξω ότι άλλαξα, μόνο τότε θα με εμπιστευτεί και πάλι.

"Δεν ξέρω" μου ψιθυρίζει λίγες στιγμές μετά. "Απλά με πλήγωσες τόσο πολύ.. και.. είναι και ο Δημήτρης στην μέση που.. είναι όλο τόσο μπερδεμένο"

Στο άκουσμα του ονόματος του σφίγγω με δύναμη τα δόντια μου.

Πάλι αυτός ο παπάρας στην συζήτησή μας?

"Με έδιωξε από το σπίτι" της αποκαλύπτω αφού ηρεμήσω. Δεν θα κερδίσω τίποτα αν της δείξω το πόσο με εκνευρίζει η αναφορά στο άτομο του.

Νιώθω το Μαράκι να παγώνει στην αγκαλιά μου.

"Γιατί?" με ρωτάει και γυρνάει το σωματάκι της για να με κοιτάξει. 

Κλείνω για μια στιγμή τα μάτια μου και την κολλάω με δύναμη πάνω μου.

Γυμνό στο γυμνό.

Έρωτας στον έρωτα.

Αγάπη στην αγάπη.

"Γιατί πλακωθήκαμε άσχημα" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη της.

Η Μαρία παίρνει μια βαθιά ανάσα και κοιτάει μία μία τις πληγές στο πρόσωπο μου.

"Μπορώ να μάθω το γιατί?" με ρωτάει με απαλή φωνή.

Το χέρι της χαϊδεύει το χτυπημένο δέρμα μου με υπέρμετρη τρυφερότητα.

Απλά την αγαπώ.

"Για εσένα" της επιβεβαιώνω τις σκέψεις της. Είμαι σίγουρος ότι το υποψιάζονταν. 

Αμέσως τα καφέ ματάκια της βουρκώνουν. 

"Δεν έπρεπε.." μου λέει και κρύβει το κεφαλάκι της στο στήθος μου. "Είναι τόσο λάθος.." 

"Καθόλου λάθος δεν είναι" προσπαθώ να την καθησυχάσω. 

"Είστε τόσα χρόνια φίλοι, μένετε μαζί και.." η Μαρία παγώνει στην αγκαλιά μου. "Τώρα που θα μείνεις?" με ρωτάει και καρφώνει τα καφέ ματάκια της στα πράσινα δικά μου.

Της χαμογελάω γλυκά.

Ήλπιζα μαζί σου, θέλω να της πω όμως δεν βρίσκω το κουράγιο.

Απλά δεν θέλω να την πιέσω.

Αν είναι να μου το προτείνει η ίδια.

"Δεν έχω ιδέα" της λέω και ανασηκώνω τους ώμους μου απαλά. "Σήμερα το βράδυ εδώ, αύριο βλέπουμε" 

Το Μαράκι συννεφιάζει απότομα.

"Θα γυρίσεις στους δικούς σου?" 

"Με την καμία Παναγία" της το ξεκαθαρίζω. "Προτιμώ να κοιμηθώ σε παγκάκι παρά να καταλάβει ο μαλάκας ότι ξέμεινα, ότι θέλω την βοήθεια του" Δεν θα του ζητούσα ελεημοσύνη ποτέ, ποτέ όμως.

"Τότε..." η Μαρία κάτι θέλει να πει αλλά διστάζει. 

"Τότε τι?" την πιέζω. Λίγο μόνο.

Την παρατηρώ που ξεροκαταπίνω.

"Τίποτα" μου απαντάει και μου γυρνάει και πάλι την πλατούλα της. 

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

Γιατί δεν το είπες?

"Καληνύχτα" προσθέτει με απαλή φωνή.

Την αγκαλιάζω σφιχτά πάνω μου.

"Καληνύχτα μωρό μου" της απαντώ και εγώ με την σειρά μου.

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να κοιμηθώ.

Αλλά μένω στην προσπάθεια. 

Τόση ώρα κάτι με ενοχλεί.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου φταίει και δεν με παίρνει ο ύπνος.

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω τον πούτσο μου.

Εντάξει, είμαι σκληρός αλλά όχι και πέτρα, κάτι άλλο μου φταίει.

Στρέφω το βλέμμα μου στο γυμνό κορμάκι μπροστά μου. 

Αναστενάζω βαριά. 

"Μαράκι.." την παρακαλάω με απαλή φωνή και αφήνω ένα γλυκό φιλάκι στον ώμο της.

"Μμμ" μου απαντάει εκείνη και τρίβει το γυμνό της κωλαράκι πάνω μου.

Σιγά μην μου πέσει. 

"Θέλω να μου πεις κάτι.." 

"Τι να σου πω?"

Ξεροβήχω

"Ότι με αγαπάς και εσύ?" την ρωτάω διστάζοντας. 

Νιώθω την καρδιά της να χτυπάει πιο δυνατά στο στήθος της. 

"Και εγώ?" η φωνή της τρέμει. "Αυτό σημαίνει ότι με αγαπάς και εσύ?"

"Το προσπαθώ" παραδέχομαι. "Δεν μου είναι εύκολο.. όλο αυτό το συναίσθημα είναι τόσο καινούριο για εμένα και.."

Αυτό

Είναι καινούριο για εμένα.

"Σε αγαπάω" μου λέει μετά από μια μικρή παύση. 

Χαμογελάω σαν χαζοχαρούμενο και τρίβω το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι της.

"Δυστυχώς σε αγαπάω πολύ" συμπληρώνει μια στιγμή μετά.

Παγώνω

Γιατί δυστυχώς?

"Θα μου το πεις και το πρωί?" την παρακαλάω και δεν σχολιάζω καν την ηλίθια αυτή λέξη.

Άκου εκεί.. δυστυχώς..

"Καληνύχτα Μιχάλη" μου απαντάει το Μαράκι μου.

Ξεροκαταπίνω

Τώρα αυτό είναι ναι ή όχι?

Φαντάζομαι θα μάθω το πρωί.

Ναι το πρωί.

Κλείνω τα μάτια μου και αναστενάζω βαριά.

Μόνο να μην το μετανιώσει.

Μόνο αυτό.

Και θα τα φτιάξω.

Όλα θα τα φτιάξω.

Το υπόσχομαι στον εαυτό μου.