Μιχάλης

"Αυτά κερασμένα από εμένα!" φωνάζει ο Μήτσος για να ακουστεί πάνω από την μουσική και αφήνει πάνω στο τραπέζι έξι σφηνάκια. "Τεκίλα είναι, πιείτε!"

Τραβάω ακόμη μια τζούρα από το τσιγάρο μου χωρίς να πάρω τα μάτια μου ούτε στιγμή από πάνω τους. 

Εδώ και μια ώρα την φιλάει, την αγκαλιάζει, την χουφτώνει. 

Εδώ και μια ώρα βράζω, πονάω, υποφέρω.

Πίπα, του πήρε πίπα.

"Γιορτάζεις κάτι και δεν το ξέρουμε?" τον ρωτάει ο Νίκος.

Ο μαλάκας κοιτάει την Μαρία μες στα μάτια.

"Μπορεί" η φωνή του ακούγεται γλυκιά.

Το Μαράκι χαμογελάει λοξά.

Θα την γαμήσω τόσο μα τόσο άγρια.

"Εσύ θα πεις τίποτα ή θα την βγάλεις στην μούγκα όλο το βράδυ?" ο Νικολάκης απευθύνεται σε εμένα τώρα. 

"Να πάρουμε ακόμη ένα μπουκάλι βότκα?" μιλάω από την στιγμή που μου το ζητάει ο κολλητός μου.

Και εξακολουθώ να κοιτάω το ζευγαράκι μπροστά μου.

Τώρα ο μαλάκας της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί της και γλιστράει το χέρι του στο κωλαράκι της. 

Η Μαρία γελάει και ρίχνει πίσω το κεφάλι της. 

Παρατηρώ τα χέρια της.

Είναι χωμένα στις κωλότσεπες του.

"Ή μάλλον δύο, δύο ακόμη να πάρουμε. Ένα για εσάς και ένα για μένα" το θέαμα μπροστά μου σηκώνει αλκοόλ. Δεν την βγάζω καθαρή αλλιώς. 

"Τι λες ρε μαλάκα? Έχεις ήδη πιει μισό μόνος σου, οδηγάς κιόλας" μου λέει και αρπάζει το ποτήρι από μπροστά μου.

Παίρνω αμέσως αυτό της Κέλλυς και το κατεβάζω μονορούφι.

Σε εμένα δεν γονάτισε ποτέ, σε αυτόν γιατί?

"Είσαι μαλάκας" μου λέει η ξανθιά φίλη της δικιάς μου.

Την κοιτάω φευγαλέα. 

"Πάνε πάρε άλλο, μην μου σπας τα αρχίδια για ένα γαμώποτο" ο τόνος μου είναι κοφτός και τα μάτια μου καρφωμένα στα χέρια του Μητσάκου που ζουλάνε το κωλαράκι το οποίο κανονικά θα έπρεπε να χούφτωνα εγώ.

Και από κώλο θα την πάρω σήμερα, το αποφάσισα.

"Δεν μιλάω για το ποτό"

Κοιτάω και πάλι την Κέλλυ. "Αλλά?" την ρωτάω και τραβάω ακόμη μια τζούρα.

"Την είχες και την έχασες, μην κάνεις σαν μωρό. Αποδέξου το και πήγαινε πήδα καμία καβάτζα να σου περάσει" 

Την είχα και την έχασα?

Την έχασα?

Εγώ?

Εγώ έχασα?

Γελάω, απλά γελάω.

"Δεν χάνω ποτέ Κέλλυ, ποτέ" της λέω και της χαμογελάω αλαζονικά. "Όσο και αν προσπαθεί να με πείσει ότι περνάει καλύτερα μαζί του, ότι πηδιέται καλύτερα μαζί του, εγώ θα είμαι εδώ, απέναντι της να της υπενθυμίζω το αντίθετο"

Ένας είναι ο Μιχάλης Στεργίου και δεν ξεπερνιέται εύκολα.

Ή μάλλον λάθος.

Δεν ξεπερνιέται ποτέ.

"Αυτό πιστεύεις?" με ρωτάει η Κέλλυ και μου στενεύει τα μάτια της. "Ότι το κάνει για να σου τραβήξει την προσοχή?" 

Διακρίνω μια ειρωνεία στον τόνο της ή κάνω λάθος?

"Θα μπορούσε να είναι διαφορετικά?" την ρωτάω με φουλ αυτοπεποίθηση. Για να μου την μπει τραβιέται με τον κολλητό μου, είμαι σίγουρος. 

Η Κέλλυ σμίγει τα φρύδια της και με κοιτάει ανήσυχη. 

Δεν μιλάει, απλά για μερικά λεπτά με κοιτάει με ένα αδιευκρίνιστο βλέμμα. 

"Ακριβώς" σπάω την σιωπή ανάμεσα μας. "Την απέρριψα και για να με κάνει να την προσέξω πηδήχτηκε δυο μέρες μετά με τον κολλητό μου" προσθέτω και γυρνάω και πάλι το κεφάλι μου προς το μέρος της.

Και δυστυχώς τα κατάφερε, με προκάλεσε και την ερωτεύτηκα. 

Αλλά θα μου περάσει, ένα τελευταίο και άγριο γαμήσι σήμερα και μετά τέλος.

Θα την δώσω στο Μήτσο να έχει να παίζει.

"Όχι έτσι μωρό μου.." νιαουρίζει ο κολλητός μου και παίρνει το σφηνάκι από τα χέρια της Μαρίας. "Πρώτα γλείφεις το αλάτι, έπειτα τρως το λεμόνι και μετά πίνεις την τεκίλα. Δοκίμασε το" της λέει και της δείχνει το αλάτι και το λεμόνι που είναι πάνω στο τραπέζι. 

Η Μαρία χαμογελάει λοξά.

Τραβάω ακόμη μια τζούρα από το τσιγάρο μου.

Η Μαρία παίρνει λίγο κόκκινο αλάτι και το τοποθετεί στο χέρι του παπάρα. 

Πίνω μονορούφι και το ποτό του Νίκου.

Η Μαρία καρφώνει το πρόστυχο βλέμμα της σε αυτό του Μήτσου και ξεκινάει να γλείφει αργά αργά το αλάτι από το χέρι του.

Σφίγγω τις γροθιές μου πάνω στο τραπέζι.

Η Μαρία ρουφάει το μεσαίο δάχτυλο του Δημήτρη και το δαγκώνει ελαφρά λίγο πριν το αφήσει από το στόμα της.

Σηκώνομαι αμέσως όρθιος από το σκαμπό. 

Η Μαρία αρπάζει τον Μητσάκο και τον φιλάει με πάθος μπροστά σε όλους.

Αυτό ήταν.

Δεν θα δείξω κανένα έλεος.

Θα την γαμήσω τόσο γαμημένα πολύ.

.

.

.

Μία ώρα, μια ολόκληρη γαμημένη ώρα είναι πάνω στο σπίτι της. 

Ακόμη να τελειώσει ο μαλάκας της? 

Τι στον πούτσο? 

Αύριο το πρωί δίνει μάθημα, πότε θα φύγει από το γαμωκρέβατο της?

Παρατηρώ την πόρτα της πολυκατοικίας της να ανοίγει και τον Μητσάκο να βγαίνει από μέσα με ένα διάπλατο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Παπάρας, αυτό είναι.

Τραβάω την τελευταία τζούρα από το τσιγάρο μου και το σβήνω με νεύρο στο τσιμέντο. 

Λίγο πριν κλείσει η εξώπορτα, προλαβαίνω ευτυχώς και μπαίνω μέσα στην πολυκατοικία. Ξεκινάω να ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλιά, σκοντάφτω σε κάποια φάση αλλά δεν πτοούμαι. Βρίσκω και πάλι τον ρυθμό μου και φτάνω έξω από την πόρτα της.

Εισπνοή

Εκπνοή

Ένα πήδημα είναι Μιχαλάκη.

Θα ξεσπάσεις και θα ξεχάσεις.

Ναι, αυτό είναι το πλάνο.

"Δημήτρη ξέχασες κά-" η Μαρία ανοίγει την πόρτα χωρίς να ρωτήσει ποιος είναι και παγώνει με το που με βλέπει.

"Τι έγινε μωρό μου?" ο τόνος μου είναι ειρωνικός. "Δεν με περίμενες?" την ρωτάω και πριν προλάβει να μου κλείσει την πόρτα στα μούτρα, κάνω ένα μεγάλο βήμα και μπαίνω στο σπίτι της.

"Τι θες?" το Μαράκι μου στενεύει τα μάτια της και σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της. 

Παρατηρώ το νυχτικό της. 

Μαύρο σατέν.

Από κάτι χνουδωτές πιτζάμες με ροζ συννεφάκια πήγαμε στο μαύρο και στο σατέν?

Χαμογελάω λοξά.

"Αυτά τον ανάβουν τον μαλάκα σου?" την ειρωνεύομαι και ξεκινάω να βηματίζω προς το μέρος της. "Ξενέρωνε με την hello kitty και είπες να αλλάξεις για να του αρέσεις?" 

Θα την γαμήσω.

Για εμένα ποτέ δεν έβαλε τίποτα το σέξι.

Θα την γαμήσω τόσο μα τόσο πολύ.

"Μιχάλη τι στο διάολο θες στις τρεις το πρωί στο σπίτι μου?" η Μαρία μου απαντάει με ερώτηση και οπισθοχωρεί μερικά βήματα. 

Καρφώνω τα μάτια μου στα δικά της. 

Πράσινο στο καφέ.

Θυμός στην αδιαφορία.

Συναίσθημα στην αναισθησία.

"Ήρθα να πάρω και εγώ σειρά, να σε πηδήξω μετά τον Δημητράκη, τι λες μωρό μου? Το ψήνεις?" την ρωτάω και πλησιάζω το σώμα μου στο δικό της μέχρι αυτό να κολλήσει πάνω στην ντουλάπα, πάνω στην γαμημένη την ντουλάπα, εδώ που δώσαμε το πρώτο μας φιλί.

Το γαμημένο το πρώτο μας φιλί.

"Δεν ξέρεις τι λες" μου απαντάει και τοποθετεί τα χεράκια της πάνω στο στήθος μου. "Μιχάλη βρωμάς από χιλιόμετρα αλκοόλ, πόσο ήπιες? Ένα? Ενάμισι μπουκάλι? Είσαι μεθυσμένος! Σήκω και φύγε τώρα!" η φωνή της ακούγεται θυμωμένη, το ίδιο βλέπω και στα μάτια της, θυμό και οργή. 

Χαμογελάω λοξά.

"Μάλλον δεν σε πήδηξε και τόσο καλά το νέο σου αγόρι αν κρίνω από το ύφος σου" Με μια απότομη κίνηση παίρνω τα χέρια της και τα κλειδώνω πίσω από την πλάτη της. "Με τι θα ξεκινήσουμε? Με πίπα ή κώλο?" 

"Αν νομίζεις ότι θα σου κάτσω είσαι πολύ γελασμένος!" μου απαντάει μες στην υπεροψία. "Άσε τα χέρια μου, απομακρύνσου από πάνω μου και σήκω και φύγε τώρα. Δεν γουστάρω να σε βλέπω μπροστά μου!" μου λέει και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να απελευθερωθεί από το κράτημα μου. 

"Τέλεια, ούτε και εγώ δεν θέλω να σε βλέπω!" της λέω την αλήθεια. Δεν γουστάρω να βλέπω την πανέμορφη φάτσα της, την ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ. "Και κάτσε φρόνιμα!" προσθέτω και την κρατάω με περισσότερη δύναμη. "Θα το κάνουμε και από αύριο δεν θα λέμε ούτε γεια!"

"Α μπα?" μου λέει η Μαρία και εξακολουθεί να προσπαθεί να φύγει από την αγκαλιά μου. "Εκτός από την καρδιά μου, θα βιάσεις και το σώμα μου? Τόσο χαμηλά θα πέσεις Μίκυ?"

Στην λέξη Μίκυ ανεβάζω πίεση.

Στην λέξη βιασμός βλέπω κόκκινα λαμπάκια.

"Κάποτε με παρακαλούσες να σε πηδήξω, το ήθελες, το γούσταρες. Τώρα τι έγινε Μαράκι?" Με μια απότομη κίνηση την σηκώνω στην αγκαλιά μου και κλειδώνω τα πόδια της γύρω από την μέση μου. "Δεν είσαι ερωτευμένη μαζί μου πια? Ή μήπως προτιμάς να ικανοποιείς μόνο τον Μήτσο? Πάντως οι σωστές οι πουτάνες μωρό μου, να ξέρεις, δεν κάνουν διακρίσεις" προσθέτω και πιέζω με το σώμα μου την πλάτη της έως ότου αυτή γίνει ένα με την ντουλάπα.

Στο άκουσμα της τελευταίας πρότασης η Μαρία βάζει όση δύναμη μπορεί να διαθέσει και απελευθερώνει τα χέρια της από το κράτημα μου. "ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ" φωνάζει και με σπρώχνει με δύναμη να φύγω από πάνω της. Το επόμενο δευτερόλεπτο το μικροσκοπικό χεράκι της προσγειώνεται με τεράστιο θάρρος στο μάγουλο μου.  "ΕΙΣΑΙ ΈΝΑΣ ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΓΑΜΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ"

Δεν το έκανε.

Όχι, δεν το τόλμησε.

Το ξέρει ότι έχω φάει ξύλο από τον πατέρα μου.

Δεν με χτύπησε μόλις, όχι δεν σήκωσε χέρι πάνω μου.

"ΣΉΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΤΏΡΑ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ ΑΛΛΙΏΣ-"

"Αλλιώς τι?" την διακόπτω και τυλίγω το χέρι μου γύρω από τον λαιμό της. "Θα με χτυπήσεις ξανά? Θα απλώσεις ξανά χέρι πάνω μου? Δεν σου είπα την τελευταία φορά να μην το ξανακάνεις?" 

Τα μάτια μου πετούν φωτιές.

Το σώμα μου τρέμει.

Το κράτημα μου δυναμώνει.

"Τι έγινε Μίκυ?" η Μαρία ανασαίνει με δυσκολία. "Θυμηθήκαμε το ξύλο που φάγαμε στο παρελθόν? Μάλλον δεν ήταν αρκετό αγόρι μου! Δεν σε έστρωσε! Έπρεπε ο Σπύρος να σου δώσει και άλ-"

Δεν την αφήνω να ολοκληρώσει την γαμημένη την πρόταση της και συνθλίβω τα χείλη μου στα δικά της. 

Θα την σκοτώσω.

Αφού την πηδήξω, θα την σκοτώσω.

Αυτό που είπε τώρα θα το μετανιώσει, τόσο γαμημένα πολύ.

"Κάτσε ήσυχη" την προστάζω και προσπαθώ να της χώσω την γλώσσα μου μέσα στο στόμα της. "Μην με δαγκώνεις γαμώ και κάτσε ήσυχη. Όσο και να με παλεύεις το ξέρω ότι με θες" προσθέτω και με μια απότομη κίνηση την πετάω στον ώμο μου. 

"ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ" μου απαντάει και ξεκινάει να με χτυπάει όπου βρει. 

Όχι και άλλα χτυπήματα γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

Όχι και άλλα.

"ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΑΘΛΙΟΣ ΠΟΥ ΈΠΑΙΞΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΡΌΙΔΕΨΕ, ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ" συνεχίζει να φωνάζει. Να φωνάζει και να με χτυπάει όπου βρει. "ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ. ΣΕ ΜΙΣΩ"

Χαμογελάω λοξά και την πετάω με δύναμη πάνω στο κρεβάτι της.

"Θα σταματήσεις να με χτυπάς ή θα με αναγκάσεις να σε δέσω?" την ρωτάω και καλύπτω με το σώμα μου το δικό της μικροσκοπικό κορμάκι. 

Αυτό το κορμάκι, αυτό το γαμημένα τέλειο κορμάκι που σκέφτομαι συνέχεια για να τελειώσω. Αυτό που έχει κυριαρχήσει το μυαλό μου, αυτό που έχει πηδήξει την καρδιά μου.

"ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ, ΣΕ ΜΙΣΩ" φωνάζει και προσπαθεί να φύγει από το κρεβάτι.

"Σκάσε γαμώτο, είμαι ερωτευμένος μαζί σου" οι λέξεις φεύγουν χωρίς να το σκεφτώ από το στόμα μου και αμέσως παγώνω. Τι στον πούτσο παραδέχτηκα μόλις?

Η Μαρία με το που το ακούει αυτό σταματάει κάθε προσπάθεια να απελευθερωθεί από κάτω μου. "Τι είπες?" με ρωτάει και καρφώνει τα μάτια της στα δικά μου. 

Αυτά τα μοναδικά καφέ ματάκια.

Τα ματάκια αυτά.

Τα λατρεύω.

Την λατρεύω.

"Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί σου" ψιθυρίζω στα χείλη της και αφήνω το μέτωπο μου να ξεκουραστεί πάνω στο δικό της. "Από τότε που χωρίσαμε δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι, δεν μπορώ να σε βγάλω από μέσα μου" προσθέτω και τοποθετώ καλύτερα τον εαυτό μου ανάμεσα στα πόδια της. "Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, βοήθησε με, πες μου κάτι για να απαλύνεις τον πόνο από την καρδιά μου. Διότι πονάει. Πονάει πολύ η καρδούλα μου για εσένα"

Δεν έχω ιδέα τι στον πούτσο ξεστόμισα μόλις. 

Δεν έχω ιδέα γιατί της είπα ότι της είπα.

Εγώ απλά ήθελα να την πηδήξω για μια τελευταία φορά.

Να ζήσω για λίγο ακόμη μέσα της.

Να την γαμήσω για να ξεσπάσω και να ξεχάσω.

Τι σκατά μου συμβαίνει?

"Είμαι με τον Δημήτρη, δεν είναι σωστό" μου λέει και κλείνει τα ματάκια της. 

Ψέματα μου λέει, το νιώθω.

"Μην μπερδεύεσαι μικρή μου" της απαντώ με γλυκιά φωνή και χαμηλώνω το φερμουάρ μου για να απελευθερώσω την στύση μου. "Πηδιέστε για να κερδίσεις την προσοχή μου, έτσι δεν είναι?" την ρωτάω και κλειδώνω τα πόδια της γύρω από την μέση μου. "Τα κατάφερες, με έκανες να σε ερωτευτώ" 

Της εξομολογούμαι για ακόμη μια φορά τον έρωτα μου και με μια απαλή κίνηση γλιστράω μέσα της. 

Όλος. 

Την γεμίζω και το σώμα μου ανακουφίζεται στην στιγμή.

Εδώ ανήκω.

Μέσα της.

Μέσα στο σώμα της.

Μέσα στην καρδιά της. 

"Πες μου ότι είσαι ακόμη ερωτευμένη μαζί μου" την παρακαλάω και βγαίνω από τον κόλπο της μόνο και μόνο για να την γεμίσω πάλι. "Πες μου ότι νιώθεις ακόμη πράγματα για εμένα, έχω ανάγκη να το ακούσω"

Η Μαρία αφήνει αμέσως έναν βαθύ αναστεναγμό να βγει από το στόμα της και ρίχνει το κεφάλι της πίσω στο μαξιλάρι. "Μην σταματάς" μου λέει και κυρτώνει το σώμα της. 

Παρατηρώ το προσωπάκι της, φωνάζει ανακούφιση, φωνάζει ηδονή. 

Τα ματάκια της είναι ερμητικά κλειστά, τα ροζ χειλάκια της μισάνοιχτα. 

Παρακολουθώ τις ανάσες της να γίνονται όλο και πιο κοφτές, όλο και πιο γρήγορες.

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου" επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά και συνεχίζω να κατακτώ με τρυφερότητα το κορμάκι της. "Πες μου ότι και εσύ νιώθεις, πες μου ότι και εσύ δεν με έχεις ξεχάσει, πες μου ότι και εσύ με σκέφτεσαι ακόμη" 

Είμαι για κλάματα.

Ήρθα εδώ για να την γαμήσω, ήρθα με σκοπό να την τιμωρήσω που τόσο καιρό με βασανίζει και κατέληξα να την παρακαλάω να μου πει ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου, να της ζητάω την επιβεβαίωση. 

"Μην μιλάς" ψιθυρίζει το Μαράκι. 

Παρατηρώ τα χειλάκια της. 

Τρέμουν.

"Απλά συνέχισε χωρίς να μιλάς" με παρακαλάει. 

Χαμογελάω πικραμένα.

"Είσαι τόσο όμορφη" της λέω αυτό που αισθάνομαι. "Σαν άγγελος, ο δικός μου άγγελος"

Μακάρι να νιώθει την ειλικρίνεια στα λόγια μου.

Μακάρι να αντιλαμβάνεται τον έρωτα μου για εκείνη.

Η Μαρία βογκάει απαλά και σηκώνει το κεφαλάκι της από το μαξιλάρι μόνο και μόνο για να κρύψει το προσωπάκι της στο βαθούλωμα του λαιμού μου. 

"Μικρή μου.. Μαράκι μου όμορφο"

Το σώμα της τρέμει στην αγκαλιά μου. 

Η καρδιά της χτυπάει σαν τρελή στο στήθος μου.

Κλείνω τα χέρια μου σφιχτά γύρω από την πλατούλα της και αυξάνω λίγο τον ρυθμό μου.

"Θα τελειώσω, Μιχάλη.. συ.. συνέχισε" 

"Το ξέρω" της απαντώ. "Αφέσου και απόλαυσε το καρδιά μου" 

Γιατί και εγώ αυτό πρόκειται να κάνω. 

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι, αφήνομαι στην αίσθηση ότι είμαστε και πάλι μαζί, αφήνομαι στην ψευδαίσθηση ότι μου ανήκει. Την θέλω δική μου, και μόνο δική μου. Δεν το αρνήθηκα ποτέ άλλωστε. Το έχω ανάγκη να την φιλάω, να της κάνω έρωτα, να την αγγίζω.  Θέλω να ανατριχιάζει στο δικό μου χάδι, πρέπει να τρέμει στην δική μου αγκαλιά.

Μόνο εγώ θέλω να υπάρχω για την μικρή μου.

Εγώ και κανένας άλλος.

Κανένας απολύτως.

"Μιχάλη.." η Μαρία μου αναστενάζει το όνομα μου καθώς τελειώνει. Τελειώνει γύρω μου με τις πιο απαλές, με τις πιο αληθινές και με τις πιο υπέροχες φωνούλες που έχω ακούσει ποτέ μου. Τόσες γυναίκες έχουν περάσει από το κρεβάτι μου, μόνο το Μαράκι λιώνει με αυτόν τον τρόπο στα χέρια μου. 

"Και εγώ μικρή μου, και εγώ" της λέω και αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο. 

Η ηδονή κατακλύζει όλο μου το κορμί. 

Το τρέμουλο κυριαρχεί σε όλο μου το σώμα.

"Είμαι τόσο μα τόσο ερωτευμένος μαζί σου, Μαράκι" ψιθυρίζω πάνω στα χειλάκια της και χύνω όλο μου το είναι μέσα της. 

Τι μου κάνει αυτή η γυναίκα?

Γιατί δεν μπορώ απλά να την γαμήσω?

Γιατί νιώθω την ανάγκη να της κάνω τρυφερό έρωτα?

"Μαρία.." αναστενάζω το όνομα της και αφήνω το βάρος μου να καλύψει το μικροσκοπικό της κορμάκι. "Δεν υπάρχεις" της εξομολογούμαι και κλείνω για μια στιγμή τα μάτια μου.

Τώρα είναι που θα μου πει ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου.

Τώρα είναι που θα μου πει ότι μου ανήκει το σώμα της. 

Τώρα είναι που θα μου πει ότι με σκέφτεται ακόμη.

"Σήκω από πάνω μου"

Παγώνω

Άκουσα καλά?

"Μιχάλη βγες από μέσα μου και φύγε από πάνω μου" ο τόνος της φωνής της είναι κοφτός, η χροιά της επιτακτική. 

"Ορίστε?" απορώ και σηκώνω το κεφάλι μου για να δω το πρόσωπο της. 

Τι έπαθε τώρα?

"Απλά φύγε από πάνω μου" επαναλαμβάνει και τοποθετεί τα χεράκια της στο στήθος μου για να με απομακρύνει από κοντά της. 

Παρατηρώ τα ματάκια της, δεν με κοιτάζουν.

Το βλέμμα της είναι στραμμένο χαμηλά στο ντυμένο κορμί μου. 

Τι στον πούτσο?

Με μια απαλή κίνηση βγαίνω από μέσα της και ξεκουράζω το κορμί μου στο στρώμα δίπλα της. 

"Έγινε κάτι?" την ρωτάω με απαλή φωνή και με το χέρι μου στρώνω το μαύρο νυχτικό καλύτερα πάνω της. Δεν θέλω να είναι εκτεθειμένη από την μέση και κάτω, θέλω να καλύψω αυτό που μου ανήκει. 

"Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις" μου απαντάει κοφτά και διώχνει το χέρι μου πάνω από το απαλό δέρμα του γοφού της. 

"Εγώ σου είπα πριν.." η φωνή μου ακούγεται απαλή. "Σου εξομολογήθηκα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου" της λέω και προσπαθώ να διασταυρώσω τα βλέμματα μας.

Μάταια όμως, διότι το Μαράκι με αποφεύγει. "Και λίγο πιο πριν με αποκάλεσες πουτάνα" στην φωνή της διακρίνεται ξεκάθαρα η πικρία που νιώθει.

Γαμώ το στανιό μου γαμώ.

"Το είπα πάνω στα νεύρα μου, πάνω στο μεθύσι μου" της απαντώ και ανεβάζω το φερμουάρ από το παντελόνι μου. "Ας μην σταθούμε σε αυτό, σε παρακαλώ"

Η Μαρία χαμογελάει λοξά. "Τώρα ξεμέθυσες?" με ρωτάει με ειρωνεία και παίρνει από το κομοδίνο της το πακέτο με τα τσιγάρα της και έναν αναπτήρα.

"Εντελώς" της απαντάω και μένω σαστισμένος να την κοιτάω να τοποθετεί το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη της και να τραβάει την πρώτη τζούρα από αυτό. Δεν της πάει καθόλου, το κάπνισμα παίρνει την αθωότητα από πάνω της.. εκείνη την αγνότητα που εγώ ερωτεύτηκα.

"Ωραία, σήκω και φύγε" μου λέει και φυσάει τον καπνό ψηλά.

Παγώνω

Να φύγω να πάω που?

Μάλλον δεν κατάλαβε αυτό που της είπα..

"Μαρία.." την παρακαλώ με την φωνή μου. "Άσε τα πείσματα στην άκρη και έλα να μιλήσουμε"

"Να πούμε τι ακριβώς?" 

Ξεφυσάω βαριά.

Τώρα γιατί μου το κάνει τόσο δύσκολο?

"Σου είπα πριν ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Δεν έχεις να πεις κάτι για αυτό?"

"Λυπάμαι, δεν νιώθω το ίδιο" η απάντηση έρχεται ευθύς αμέσως. 

Και εγώ παγώνω

Και εγώ διαλύομαι

Και εγώ πονάω

"Δεν μπορεί" επιμένω. "Δεν μπορεί να το εννοείς.." 

Απλώνω διστακτικά το χέρι μου για να χαϊδέψω το απαλό δέρμα από το χεράκι της, για να μπερδέψω τα δάχτυλά μας μεταξύ τους, όμως το Μαράκι μου το τραβάει απότομα από το κράτημα μου.

Ξεροκαταπίνω

"Η καρδιά σου χτυπούσε σαν τρελή όταν κάναμε έρωτα" βασίζομαι σε γεγονότα για να την πείσω.

Και τότε το κάνει. Η Μαρία τραβάει ακόμη μια τζούρα από το τσιγάρο της και γυρνάει το πρόσωπο της για να με κοιτάξει. Το βλέμμα της απαθές και αδιάφορο καρφώνεται έντονα στο απελπισμένο δικό μου.

"Δεν έχω καρδιά" μου λέει και αφήνει τον καπνό να βγει από το στόμα της. "Όχι πια" 

Χαμογελάω πικραμένα.

Τι προσπαθεί να κάνει ακριβώς?

Να με πληγώσει?

Να με διαλύσει?

Τι γαμώ την πουτάνα μου, τι?

Την παρατηρώ να σηκώνεται όρθια από το κρεβάτι και να σβήνει το αποτελειωμένο τσιγάρο της στο τασάκι. 

"Θα σε παρακαλούσα να φύγεις αν δεν υπάρχει πρόβλημα" μου λέει και δεν με κοιτάει καν. "Και θα σε παρακαλούσα επίσης η συνάντηση μας αυτή να μείνει κρυφή από τον Δημήτρη" προσθέτει και δένει μια μαύρη σατέν ρόμπα γύρω από το κορμάκι της.

Να μείνει κρυφή από τον Δημήτρη ε?

Μάλιστα

"Σου το είπα και πριν. Μαράκι κατάφερες και κέρδισες την προσοχή μου, κατάφερες να κατακτήσεις την καρδιά μου" της λέω και σηκώνομαι όρθιος από το κρεβάτι. "Μπορείς να σταματήσεις να κάνεις.. ότι είναι αυτό που κάνεις τέλος πάντων με τον Μήτσο.. δεν υπάρχει λόγος πια. Σου παραδέχτηκα τον έρωτα μου για την πάρτη σου, σου εξομολογήθηκα τα αισθήματα μου για εσένα" 

Επιμένω, επιμένω και πάλι. 

Αν και δεν το συνηθίζω. 

Είναι η πρώτη φορά που παρακαλάω.

Και η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει και εκνευρίζομαι.

Εγώ της λέω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της και εκείνη μου λέει να μην πούμε στον Μήτσο ότι το κάναμε?

Τι στον πούτσο?

"Μιχάλη κοίτα με λίγο" απαιτεί το Μαράκι και εγώ καρφώνω έντονα το βλέμμα μου στο δικό της. Πράσινο στο καφέ. "Δεν με νοιάζει ο έρωτας που λες ότι νιώθεις για μένα, μπορεί κάποτε να πέθαινα για σένα όχι όμως πια. Με τον Δημήτρη είμαστε μαζί εδώ και έναν μήνα. Και όταν λέω μαζί εννοώ ότι το κάνουμε, πηδιόμαστε. Και πίστεψε με μου αρέσει πολύ η φύση της σχέσης μας για να την διαλύσω για μια βραδιά μαζί σου. Για αυτό σου λέω, μην του το πεις. Θα το κάνω εγώ όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή"

Κοιτάω τα μάτια της. 

Τα μάτια που τόσο έχω ερωτευτεί.

Το βλέμμα της είναι ψυχρό, είναι παγωμένο.

Δεν μπορεί..

"Γάμησε τον και γύρνα σε εμένα" Ξεκάθαρες κουβέντες πια. "Είμαι σίγουρος ότι δεν με έχεις ξεπεράσει, κόβω το κεφάλι μου ότι ακόμη με θες" 

Ναι είμαι σίγουρος.

Ναι ακόμη με θέλει.

Ναι δεν με έχει ξεπεράσει.

Καμιά δεν μπόρεσε να με ξεπεράσει, ποτέ.

"Τον προτιμάω από εσένα" μου λέει και με κοιτάει με μια ειλικρινή σοβαρότητα. 

"Αποκλείεται" της αντιλέγω και με ένα μεγάλο βήμα κλείνω την μικρή απόσταση ανάμεσά μας. "Δεν μπορεί να-"

"Μπορεί να. Τελεία" με διακόπτει και κάνει ένα βήμα μακριά μου. "Πάω στο μπάνιο. Ελπίζω μέχρι να βγω να έχεις βρει τον δρόμο προς την έξοδο" προσθέτει και ξεκινάει να περπατάει προς την πόρτα του δωματίου της.

Και εγώ μένω να την κοιτάω.

Μένω να την παρακολουθώ να φεύγει από κοντά μου.

Λίγο πριν χαθεί τελείως από το οπτικό μου πεδίο, σταματάει τον βηματισμό της και μένει για λίγο ακίνητη με την πλάτη της γυρισμένη σε εμένα. "Και για να μην αναρωτιέσαι τι με τράβηξε πάνω του, να ξέρεις.." μου λέει και γυρνάει ελάχιστα το πρόσωπο της στο πλάι. "Αυτός τουλάχιστον είναι ειλικρινής"

Άουτς

Αυτό πόνεσε.

Αυτό πόνεσε πολύ.

Κοιτάω το άδειο δωμάτιο γύρω μου.

Έτσι νιώθω και εγώ. 

Άδειος.

Άδειος, διαλυμένος.

Με γάμησε. 

Το Μαράκι, με γάμησε. 

Κλείνω τα μάτια μου και τρίβω με μανία το πρόσωπο μου.

Γιατί γαμώ την πουτάνα μου?

Γιατί?