https://youtu.be/AOEOsEgp6BI

Μαρία

"Ήταν κακή ιδέα να έρθουμε" λέω στην Κέλλυ και αποφεύγω έναν τύπο που ξερνάει δίπλα μου. "Πάρα μα πάρα πολύ κακή βασικά" Και στην τελική, αφού δεν το σηκώνει κάποιος, γιατί το πίνει?

"Χαλάρωσε Μαράκι μου και απόλαυσέ το!" φωνάζει η φίλη μου και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ακουστεί πάνω από την δυνατή μουσική. Μουσική.. που λέει ο λόγος δηλαδή. Κάτι ντάμπα ντούμπα ακούγονται. 

"Βλέπεις πουθενά τον Μιχάλη?" την ρωτάω και κοιτάω γύρω μου τον χώρο. Κόσμος, πολύς κόσμος μαζεύτηκε. Μα καλά, πώς χωράνε όλοι αυτοί εδώ μέσα? Και άσχετα από αυτό, και οι 200 που έχουν έρθει είναι γνωστοί του? Και γιατί οι περισσότερες είναι κοπέλες? 

"Σε κανένα δωμάτιο θα είναι και θα πηδάει γκόμενες" 

Το πικρόχολο σχόλιο της κολλητής μου με παγώνει στην θέση μου. 

"Θα ανοίξουμε πάλι αυτήν την ανούσια συζήτηση?" την ρωτάω και προσπαθώ να διασταυρώσω τα βλέμματά μας. "Θες όντως να το πάμε εκεί?" Έχω αρχίσει και φορτώνω άσχημα με τις ανυπόστατες κατηγορίες που πάντα του εκτοξεύει. Και κάνω τρομερές προσπάθειες να με ηρεμήσω, δεν θέλω να μαλώσουμε ξανά.

Η Κέλλυ ρολλάρει τα μάτια της και βγάζει το κινητό της από την τσάντα της. "Από μόνο του πάει ρε Μαρία!" μου απαντάει και ξεκινάει να πληκτρολογεί ένα μήνυμα. "Ξεκόλλα και άνοιξε τα μάτια σου επιτέλους!"

"Μια χαρά ανοιχτά είναι!" ο τόνος μου είναι κοφτός. "Ο Μιχάλης είναι ένας υπέροχος σύντροφος.. είναι τρυφερός.. στοργικός.. γλυκός.." της απαριθμίζω ένα ένα τα προτερήματα του αγοριού μου αλλά η κολλητή μου δεν μου δίνει καμία σημασία. "Συγγνώμη, τι κάνεις ακριβώς? Με τα κορίτσια στέλνεις?" την ρωτάω από την στιγμή που όλη της η προσοχή είναι στραμμένη στην οθόνη του κινητού της. 

"Όχι, με τον Χρήστο. Είναι εδώ και μου ζήτησε να τον συναντήσω στο μπάνιο σε πέντε" 

Γουρλώνω τα μάτια μου.

"Νόμιζα ότι είχε έρθει με την Σοφία" της ψιθυρίζω στο αυτί. 

Η Κέλλυ χαμογελάει πικραμένα. "Δεν θα είναι η πρώτη φορά ξέρεις που θα με πηδάει με την κοπέλα του στο διπλανό δωμάτιο, πίστεψέ με!" Με μια τρυφερή κίνηση κλείνει τα χέρια μου στα δικά της. "Για αυτό σου λέω" τα μάτια της με κοιτούν με λύπηση. "Τώρα που θα σε αφήσω μόνη σου μην φας τον τόπο να ψάχνεις για την Κάτια και την Λία. Σε συμβουλεύω να πας να βρεις το τέλειο αγόρι. Και αν τον πιάσεις στα πράσα με καμία άλλη, στείλε μου και σε δύο λεπτά θα έρθω να τον πετάξουμε από το μπαλκόνι, ναι?"

Άντε πάλι

"Μου το υποσχέθηκε ότι θα μου είναι πιστός" της υπενθυμίζω και απελευθερώνω τα χέρια μου από το κράτημα της. 

"Και εγώ σου το υπόσχομαι ότι θα τον σκοτώσω" μου απαντάει η φίλη μου και σε κλάσματα δευτερολέπτου απομακρύνεται από κοντά μου. 

Αναστενάζω βαριά. 

Και τώρα?

Κοιτάω τριγύρω μου το πλήθος. 

Το μόνο που βλέπω είναι εκτεθειμένα στήθη, τουρλωμένους κώλους, ποτά, έναν τύπο να φιλιέται με μια κοπέλα και ταυτόχρονα να χουφτώνει μια άλλη, έναν άλλον τύπο να κάνει εμετό στο τραπεζάκι του σαλονιού πάνω στο οποίο χορεύει ημίγυμνη μια μελαχρινή, και άλλα ποτά, και άλλους μεθυσμένους, τον Μιχάλη να χορεύει κολλητά με την Έρση, την Λία να φιλιέται με τον Νίκο, μια κοπέλα να κάνει στριπτίζ πάνω στην-

Παγώνω

Παγώνω

Παγώνω

Με ποια χορεύει ο Μιχάλης?

Στρέφω το βλέμμα μου και πάλι προς το μέρος του.

Το αγόρι μου έχει πιάσει από την μέση την χαριτωμένη ξανθιά πρωτοετίνα, την έχει κολλήσει πάνω του και την κοιτάει μες στα μάτια. 

Έτσι όπως κοιτάει εμένα.

Έτσι ακριβώς κοιτάει και την Έρση.

Ξεροκαταπίνω

Νιώθω τον αέρα να λιγοστεύει μέσα μου.

Τα πόδια μου τρέμουν.

Το κεφάλι μου βουίζει.

Γιατί είναι τόσο κοντά τα πρόσωπά τους?

Γιατί την αφήνει να τον αγκαλιάζει?

Γιατί της επιτρέπει να τον χαϊδεύει?

"Ταιριάζουν, δεν βρίσκεις?" από τις σκέψεις μου με βγάζει μια γνωστή, σπαστική φωνή. "Αν δεν πας να τους σταματήσεις τώρα, πάω στοίχημα ότι σε λίγο θα του παίρνει πίπα στο πίσω μπαλκόνι. Εγώ τους πέτυχα μια φορά πριν κανα μήνα και το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Καλύτερο και από το youporn"

Γυρνάω απότομα το πρόσωπό μου προς το μέρος του. "Είσαι χυδαίος" του λέω για χιλιοστή φορά από τότε που τον γνώρισα. "Αν δεν σταματήσεις να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο, θα το πω στον Μιχάλη, να ξέρεις!" τον απειλώ στα ίσα. 

Δεν μπορεί.. τώρα θα σταματήσει να με ενοχλεί. 

Ο Δημήτρης ξεκινάει να γελάει δυνατά. "Και νομίζεις θα τον νοιάξει?" με ρωτάει και συνεχίζει με τα χαχανητά του. "Καρφάκι δεν του καίγεται μωρό μου, για αυτό σου λέω, άστους αυτούς να περάσουν καλά και πάμε εμείς μέσα στο δωμάτιο μου να σου δείξω τι πάει να πει ποιοτικό σεξ"

Το επόμενο δευτερόλεπτο το χέρι μου προσγειώνεται στο μάγουλο του. 

Δεν μπορεί να μου μιλάει με αυτόν τον τρόπο και εγώ να παραμένω άπραγη. 

Είναι πρόστυχος, χυδαίος και ο χειρότερος φίλος που υπάρχει. 

Μα να την πέφτει στην κοπέλα του κολλητού του και ταυτόχρονα συγκάτοικου του?

Δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο?

"Μην με πλησιάσεις ξανά" ο τόνος μου ακούγεται κοφτός. Κοφτός και ψυχρός. 

Ο Δημήτρης έχει μείνει στήλη άλατος μπροστά μου να τρίβει με απαλές κινήσεις το μάγουλο του. Τα δύο καταγάλανα μάτια του είναι καρφωμένα στα δικά μου και το βλέμμα του διαπεραστικό, κρύβει οργή. Οργή και.. 

Ξεροκαταπίνω

Πόθος είναι αυτό?

"Πάνε στον Μίκυ σου"ο μελαχρινός γαλανομάτης σπάει την σιωπή λίγα λεπτά μετά. "Και όταν σε παρατήσει, έλα να με βρεις. Στο λέω ξεκάθαρα θέλω να σε πηδήξω" προσθέτει και το χέρι του ξεκινάει να με χαϊδεύει απαλά στην γυμνή μου κλείδα.

"Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα!" του αντιλέγω και τραβιέμαι απότομα από κοντά του. "Και να ξέρεις, αυτήν την συζήτηση θα την μάθει ο Μιχάλης, να είσαι σίγουρος!" θα δει αυτός μετά.

"Σεξ. Ωμό και άγριο σεξ. Αυτό σου υπόσχομαι" 

Παγώνω

Συγγνώμη, εγώ τον απείλησα και αυτός τον χαβά του?

Δεν πτοήθηκε καθόλου?

Πάει καλά?

Μάλλον όχι.

"Δεν θα κάτσω να σπαταλήσω άλλο χρόνο μαζί σου!" του λέω και του γυρνάω την πλάτη μου. Ψάχνω να βρω τον Μιχάλη στο σημείο που τα μάτια μου τον άφησαν πριν, αλλά δεν τον βλέπω πουθενά. "Ορίστε! Με τις βλακείες σου τον έχασα!" γκρινιάζω και ταυτόχρονα σιχτιρίζω από μέσα μου. Άντε τώρα να τον εντοπίσω ξανά. 

"Δοκίμασε στο πίσω μπαλκόνι" ψιθυρίζει ο αχρείος στο αυτί μου. "Αν δεν είναι εκεί, τότε σίγουρα θα τον βρεις στο δωμάτιο του" προσθέτει και δαγκώνει ελαφρά τον λοβό του αυτιού μου. "Πάω να χορέψω, Μαράκι! Τα λέμε!" και με αυτό απομακρύνεται από κοντά μου.

Αναστενάζω βαριά και βγάζω μέσα από το τσαντάκι μου τα υγρά μαντηλάκια που κουβαλάω πάνω μου πάντα και παντού. Ο ηλίθιος! Σκέφτομαι και απολυμαίνω τα σημεία που με δάγκωσε και με ακούμπησε το σκουλήκι της λάσπης προηγουμένως. Τον συχαίνομαι!

Πετάω το χρησιμοποιημένο μαντιλάκι στα σκουπίδια της κουζίνας και ταυτόχρονα κοιτάζω τριγύρω μου για τον Μιχάλη. Δεν είναι όμως πουθενά. Μα πουθενά, πουθενά! Και ταυτόχρονα δεν βλέπω ούτε την Έρση. 

Το στομάχι μου δένεται κόμπος.

Λες να είναι μαζί κάπου πιο απόμερα?

Τα πόδια μου τρέμουν.

Λες να είχε δίκιο η Κέλλυ?

Τα χέρια μου ιδρώνουν.

Λες να είχε δίκιο ο Δημήτρης?

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή.

Πού να ψάξω πρώτα? 

Μπαλκόνι ή δωμάτιο?

Αν και αποκλείεται. 

Ο δικός μου ο Μιχάλης δεν θα με απατούσε, ποτέ. Και γιατί να το κάνει αυτό άλλωστε? Αν δεν θέλει να είναι σε σχέση μαζί μου πια, ας μου το πει να χωρίσουμε.

Θα πεθάνω.

Αν με χωρίσει θα σταματήσω να ζω την ίδια στιγμή, το μόνο σίγουρο.

Παρατηρώ την κλειστή πόρτα του δωματίου του και κλείνω για μερικά λεπτά τα μάτια μου. 

Θα μπω.

Θα μπω μέσα και ότι γίνει.

Και ας ελπίσουμε να μην είναι μαζί της, ούτε με καμία άλλη βασικά. 

Μακάρι τα κορίτσια να έχουν άδικο και ο Μιχάλης μου να αποδειχθεί το πιο υπερτέλειο αγόρι σε όλον τον πλανή-

"ΜΑΡΊΑ?" 

Τι σκέψεις μου διακόπτει η φωνή που αγαπώ. Ανοίγω αμέσως τα μάτια μου και αυτά διασταυρώνονται με τις πράσινες χάντρες που λατρεύω.

"ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΕΣΎ ΕΔΏ?" με ρωτάει ο Μιχάλης και κλείνει απότομα την πόρτα πίσω του. "Νόμιζα ότι δεν θα ερχόσουν" προσθέτει και στρώνει καλύτερα το μπλουζάκι πάνω του.

Ήταν μισοφορεμένο. 

Όταν βγήκε από το δωμάτιο του σχεδόν ήταν γυμνός. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι μόλις με είδε έκλεισε απότομα την πόρτα πίσω του...

ΤΑ.ΝΕΥΡΑ.ΜΟΥ

"Με ποια ήσουν μέσα?" τον ρωτάω και του στενεύω τα μάτια μου. 

Το ίδιο κάνει και ο Μιχάλης, με κοιτάει καχύποπτα. 

"Εσύ ήταν να μην έρθεις στο πάρτι" 

"Μέσα στο δωμάτιό σου ήσουν με κάποια κοπέλα, είμαι σίγουρη. Ποια ήταν?" έχω αρχίσει και φορτώνω. Γιατί δεν απαντάει?

"Μου είπες ψέματα?" με ρωτάει και γουρλώνει τα μάτια του. "Το σχέδιο σου ήταν εξαρχής να έρθεις αλλά δεν μου το είπες το απόγευμα για να.. για να με τσεκάρεις?"

Έχει θράσος, έχει πολύ μεγάλο θράσος! Είμαι σίγουρη ότι μέσα στο δωμάτιο του έχει μια άλλη. Για αυτό αποφεύγει να μου απαντήσει. 

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή.

Το αίμα μου βράζει.

Τα χέρια μου τρέμουν, τρέμουν από οργή και από θυμό.

"ΜΙΧΆΛΗ ΠΕΣ ΤΩΡΑ ΜΕ ΠΟΙΑ ΉΣΟΥΝΑ ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ!"

"ΜΗΝ ΜΟΥ ΥΨΏΝΕΙΣ ΕΜΈΝΑ ΦΩΝΉ, ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΕΓΏ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ" 

Είναι γελοίος! 

Ο άνδρας με τον οποίο είμαι ερωτευμένη είναι γελοίος!

"ΑΦΟΎ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΣ, ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΎΨΩ ΜΌΝΗ ΜΟΥ!" του απαντώ και πάω να τον προσπεράσω για να μπω στο δωμάτιό του. 

"ΔΕΝ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ?" με ρωτάει και προσπαθεί να με αποτρέψει από το να μπω μέσα στον προσωπικό του χώρο, όμως εγώ τον αποφεύγω και εν τέλη εισέρχομαι στον τόπο του εγκλήματος. 

"ΠΟΥ ΤΗΝ ΈΧΕΙΣ?" τον ρωτάω και κοιτάω τον χώρο γύρω μου. Άδειος είναι. 

"ΠΟΙΑ ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΠΟΙΑ?" 

"ΤΗΝ ΆΛΛΗ!" του απαντώ και κοιτάω κάτω από το κρεβάτι. Τίποτα.

"ΠΟΙΑ ΆΛΛΗ? ΔΕΝ ΕΧΩ ΆΛΛΗ! ΜΑΡΑΚΙ ΣΥΝΕΛΘΕ!" 

Ψέματα λέει, είμαι σίγουρη.

"ΤΌΤΕ ΓΙΑΤΊ ΑΝΤΈΔΡΑΣΕΣ ΈΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΊΔΕΣ?" Ανοίγω την ντουλάπα του και κοιτάω μέσα. Τίποτα. 

"ΞΑΦΝΙΆΣΤΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΌΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΧΟΣΟΥΝ. ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΣΚΗΝΗ ΕΓΩ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΜΕ ΥΠΟΥΛΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΜΕ ΕΛΈΓΞΕΙΣ ΦΩΝΆΖΕΙΣ ΕΣΎ ΓΑΜΏ? ΤΟΛΜΑΣ ΚΑΙ ΦΩΝΆΖΕΙΣ ΕΣΎ?"

"ΝΑΙ ΕΓΏ ΦΩΝΆΖΩ! ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΦΩΝΆΖΩ!" πάω στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα και κοιτάω από έξω. Κανείς. Το μπαλκόνι του όμως επικοινωνεί με αυτά των δύο άλλων δωματίων. "ΑΠΌ ΕΔΏ ΈΦΥΓΕ Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΕΊΜΑΙ ΣΊΓΟΥΡΗ!"

Θέλω να κλάψω από τα νεύρα μου. 

Ή να τον σκοτώσω ή να κλάψω.

"ΕΊΣΑΙ ΠΑΡΑΝΟΪΚΉ! ΈΧΩ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΥΣΤΕΡΙΚΉ ΚΑΙ ΖΗΛΙΆΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΪΚΉ ΓΚΌΜΕΝΑ!" συνεχίζει να φωνάζει και εγώ συνεχίζω να θέλω να του ανοίξω το κεφάλι στα δυο.

"ΑΔΙΚΟ ΕΧΩ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΩ?" τον ρωτάω και γυρνάω απότομα να τον κοιτάξω. Ο Μιχάλης στέκεται όρθιος μπροστά από την κλειστή πλέον πόρτα του δωματίου του και με κοιτάει με δυο καταπράσινα μάτια που πετούν σπίθες. 

"ΌΧΙ, ΠΕΣ! ΈΧΩ ΆΔΙΚΟ? ΠΟΥ ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΠΆΡΤΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΈΡΣΗ ΣΟΥ? ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΙΝΩ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΌΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΩ, Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΠΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΌΝΙ?" του φωνάζω κουνώντας τα χέρια μου στον αέρα και ξεκινάω να περπατάω θυμωμένα προς το μέρος του.

"ΠΟΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ? ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ! Η ΟΠΟΙΑ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΟΥ ΕΥΧΗΘΕΊ ΚΑΙ ΈΦΥΓΕ ΚΙΟΛΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΓΌΡΙ ΤΗΣ! ΤΙ ΠΙΠΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥΤΣΕΣ ΜΠΛΕ ΜΟΥ ΛΕΣ?"

Παγώνω

Η Έρση έχει σχέση?

"Δεν το ήξερα ότι είναι με κάποιον" του λέω σε πιο ήρεμο τόνο και χαμηλώνω το βλέμμα μου. Οι φωνές δεν βοηθάνε, σε τίποτα.

"Μια χαρά με κατηγόρησες όμως ότι σε απατάω μαζί της" πλέον και ο Μιχάλης έχει ηρεμήσει. Τον παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου να κατανέμει ομοιόμορφα τον καφέ καπνό πάνω στο λευκό χαρτάκι και να τοποθετεί τον άσπρο κύλινδρο στην μια άκρη. 

"Αν δεν ήταν αυτήν, θα ήταν άλλη" του λέω πιο αποφασιστικά αυτή την φορά και σηκώνω το βλέμμα μου πάνω του. "Ποια ήταν?" κάνω ακόμη μια προσπάθεια να μάθω την αλήθεια. 

Ο Μιχάλης τραβάει την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο του και εκπνέει τον καπνό πάνω μου. "Καμία" μου απαντάει και με καρφώνει έντονα στα μάτια. 

Πράσινο στο καφέ.

Ξεροκαταπίνω

"Είμαι σίγουρη ότι ήσουνα με κάποια εδώ μέσα και ότι πρόλαβε να φύγει από το μπαλκόνι"

Σιωπή

Ο Μιχάλης με κοιτάει ανέκφραστος πια και συνεχίζει να καπνίζει την μια τζούρα μετά την άλλη. 

Εγώ μέσα μου βράζω και αυτός είναι αδιάφορος?

Δεν τον αγγίζει καθόλου η κατάσταση που επικρατεί αυτήν την στιγμή μεταξύ μας?

Νιώθω την πίεση μου να ανεβαίνει στα ύψη.

Νιώθω τις αρτηρίες μου να πάλλονται σαν τρελές στο σώμα μου.

"ΠΟΙΑ.ΗΤΑΝ" 

Ο Μιχάλης χαμογελά λοξά.

"Ποια πουτάνα φίλη σου σου φουσκώνει τα μυαλά? Η Λία ή η Κέλλυ? Ή μήπως και οι δύο?" ο τόνος του είναι ειρωνικός και απίστευτα εκνευριστικός. 

Το επόμενο δευτερόλεπτο το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο του. 

Δεύτερο χαστούκι για σήμερα.

"Τις φίλες μου δεν θα τις πιάνεις στο στόμα μου, το κατάλαβες?" τον ρωτάω στο καπάκι. "Ναι, είναι λίγο καχύποπτες, ναι είναι λίγο υπερβολικές αλλά θέλουν το καλό μου! Και όταν σε πετυχαίνω σε τέτοιες καταστάσεις όπως πριν, δικαιώνεις τις υπο-"

Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την πρόταση μου. 

Το χέρι του Μιχάλη βρίσκει με τεράστια ευκολία τον λαιμό μου και την αμέσως επόμενη στιγμή η πλάτη μου ακουμπάει στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού του. 

"Άκου με καλά, δεν θα το επαναλάβω" μου λέει και καρφώνει το βλέμμα του στο δικό μου.

Ξεροκαταπίνω

Με τρομάζει

Τα πράσινα μάτια του με κοιτούν όπως δεν με έχουν κοιτάξει ποτέ άλλοτε. 

Θυμός

Οργή

Ίσως και λίγο μίσος 

Αυτά διακρίνω

"Το χεράκι σου το ωραίο δεν θα το απλώσεις ποτέ ξανά πάνω μου" ψιθυρίζει στα χείλη μου και σφίγγει το κράτημα του γύρω από τον λαιμό μου. 

Κλείνω αμέσως τα μάτια μου.

Φοβάμαι

"Αν θες να συνεχίσουμε να τα πάμε καλά εμείς οι δύο, θα σταματήσεις τις ζήλιες και τις υστερίες διότι κάτι τέτοια γκομενίστικα δεν τα γουστάρω καθόλου" Νιώθω το φόρεμά μου να ανεβαίνει ψηλά στην μέση μου. 

Ξεροκαταπίνω

Τι κάνει?

Τι θα κάνει?

"Θα προσπεράσω το γεγονός ότι οι πουτάνες, ναι καλά άκουσες, οι πουτάνες οι φίλες σου σου βάζουν μαλακίες στο πανέμορφο το κεφαλάκι σου και ότι εσύ η ευκολόπιστη επηρεάζεσαι και σκας μύτη απροειδοποίητα στο σπίτι μου για έλεγχο" Το χέρι του γλιστράει ανάμεσα στα μπούτια μου και με μια απότομη κίνηση, ο Μιχάλης μου ανοίγει διάπλατα τα πόδια. Το κράτημα του σφίγγει και άλλο γύρω από τον λαιμό μου.

Ξεροκαταπίνω

Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο απότομος στις κινήσεις του.

Ποτέ πριν δεν επιδίωκε την σαρκική μας επαφή με τόσο άγριο τρόπο.

"Αλλά αυτό δεν θα επαναληφθεί" προσθέτει και με μια απότομη ώθηση τον νιώθω βαθιά μέσα μου.

Αυτό πόνεσε.

Πόνεσε πολύ.

"Από εδώ και πέρα δεν θα δεχτώ κανέναν άλλον έλεγχο, καμία άλλη έφοδο, κανένα άλλο χαστούκι" η φωνή του ακούγεται απειλητική και το σώμα του άγρια διεκδικεί το δικό μου. "Ναι?" με ρωτάει. 

Θέλω να κλάψω.

"Έγινα κατανοητός?" επαναλαμβάνει με πιο άγριο τρόπο.

Του γνέφω αμέσως θετικά.

"Άνοιξε τα όμορφα μάτια σου και κοίταξε με" επιτάσσει.

Και εγώ τον υπακούω.

Και πάλι.

Ανοίγω τα βλέφαρα μου και μόλις τα βλέμματα μας διασταυρωθούν ο Μιχάλης απομακρύνει το χέρι του από τον λαιμό μου και νιώθω ξανά τον αέρα να εισέρχεται στους πνεύμονες μου. 

Οι ανάσες μου είναι γρήγορες, γρήγορες και βαθιές. 

Το ίδιο και οι ωθήσεις του.

"Πιο.. πιο σιγά" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη του μόνο και μόνο για να αυξήσει ο Μιχάλης τον ρυθμό του. "Είναι έντονο" επιμένω. "Είναι έντονο και πονάει.."

"Δεν έβαλα προφυλακτικό, για αυτό" μου αποκαλύπτει και παγώνω από κάτω του. 

Τον καρφώνω έντονα στα πράσινα μάτια του. "Βγες, βάλε ένα και μπες ξανά" τον παρακαλάω. Τόσο με την φωνή μου όσο και με τα μάτια του. 

Ο Μιχάλης αφήνει έναν αναστεναγμό να βγει από μέσα του. "Πρώτη φορά το κάνω χωρίς και είναι τέλειο, δεν βγαίνω" μου λέει και χώνει το κεφάλι του στο βαθούλωμα του λαιμού μου. Τα χείλη του ρουφάν και δαγκώνουν το δέρμα μου εκεί με δύναμη. 

Πνίγω ένα βογκητού πόνου αμέσως.

Μέχρι και τα φιλιά του πονάνε σήμερα.

Μέχρι και τα χάδια του, και όλα.

Δεν είναι έρωτας αυτό, σε καμία περίπτωση. 

Σεξ είναι, απλό και άγριο σεξ.

Ο Μιχάλης εκμεταλλεύεται το κορμί μου που λιώνει για αυτόν και εκτονώνεται πάνω μου.

Μα τι του έκανα στην τελική?

Απλά φούντωσε το τερατάκι της ζήλιας μέσα μου. 

Καυγαδίσαμε και?

Πρέπει να ξεσπάει με αυτόν τον τρόπο?

Σε εμένα?

Σε εμένα που..

"Είμαι ερωτευμένη μαζί σου" του αποκαλύπτω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Γιατί να το κρατάω άλλο μέσα μου?

Αφού το νιώθω.

Και είμαι σίγουρη ότι το αντιλαμβάνεται. 

Το σώμα μου τρέμει στα χέρια του. 

Ακόμη και τώρα που είναι άγριος η ευχαρίστηση χτίζεται στην κοιλιά μου, η ηδονή ζητάει απελευθέρωση. 

Του ανήκω, ψυχή και σώμα.

Νιώθω τον Μιχάλη να παγώνει πάνω μου. 

"Τι.. τι είπες?" με ρωτάει και γυρνάει το πρόσωπό του στο πλάι. 

Τα μάτια μου διασταυρώνονται με τα δικά του και του χαμογελάω γλυκά. 

"Ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου" επαναλαμβάνω και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον κορμό του. Τα δάχτυλά μου πιέζουν με δύναμη το σφιχτό σώμα του να κολλήσει όσο περισσότερο γίνεται πάνω στο δικό μου. "Τόσο πολύ που πονάει" ψιθυρίζω στο αυτί του και τον παρακινώ με τα πόδια μου να συνεχίσει να κινείται μέσα μου. 

Τα πράσινα μάτια του με κοιτούν με έκπληξη. 

Αλήθεια τώρα?

Δεν το είχε καταλάβει?

"Για αυτό σου λέω" τα χείλη μου βρίσκουν με τρυφερότητα το μάγουλο του. "Μην με πονάς και σωματικά, πονάει η καρδούλα μου για σένα" η φωνή μου ακούγεται απαλή, απαλή και γλυκιά. 

Αμέσως ο Μιχάλης σμίγει τα φρύδια του σε ένδειξη μετάνοιας. "Ποτέ ξανά" μου λέει και συνθλίβει τα χείλη του στα δικά μου. 

Και από εκεί και μετά ο ρυθμός του αλλάζει.

Το σώμα του μου συμπεριφέρεται και πάλι γλυκά. 

Το κορμί του με διεκδικεί και πάλι με τρυφερότητα.

Τα χείλη του με φιλούν και πάλι απαλά. 

Νιώθω το σώμα μου να τρέμει.

Ο στοργικός Μιχάλης επέστρεψε, επέστρεψε κοντά μου.

"Μωρό μου" αναστενάζει το αγόρι μου πάνω στα χείλη μου και αυξάνει ελάχιστα τον γλυκό ρυθμό του. "Αφέσου" ψιθυρίζει. "Αφέσου και νιώσ'το.. νιώσ'το μαζί μου" 

Και εγώ τον υπακούω και πάλι.

Αφήνω ελεύθερο το σώμα μου, ελεύθερο το μυαλό μου και ελεύθερη την καρδιά μου. 

Αισθάνομαι το απόλυτο, αισθάνομαι το ανυπέρβλητο. 

"Μι.. Μιχάλη" αναστενάζω βαριά και νιώθω τα τοιχώματα μου να συσπώνται γύρω του. 

"Μαράκι μου όμορφο" η φωνή του ακούγεται γλυκιά. "Τελειώνω.. μαζί.. σου.." οι λέξεις παρεμβάλλονται από τους αναστεναγμούς του. 

Τα λόγια του πυροδοτούν την ύστατη ηδονή.

Τα χείλη του προδίδουν και την δική του ευτυχία. 

Είναι μαγικό.

Αυτό που ζω την στιγμή αυτή είναι το τέλειο.

Και είναι μαζί του. 

Μαζί με τον Μιχάλη μου, μαζί το αγόρι μου.

"Μα..Μαρία" αναστενάζει το όνομά μου ολοκληρώνοντας μέσα μου. "Μωρό μου.. είσαι.. είσαι.." ο Μιχάλης αδυνατεί να τελειώσει την πρόταση του, με σφίγγει όμως όσο περισσότερο γίνεται στην αγκαλιά του. 

Παρατηρώ το πρόσωπό του. 

Τα μάτια του είναι ερμητικά κλειστά και το στόμα του ορθάνοιχτο. 

Το δέρμα του γυαλίζει και μερικές σταγόνες ιδρώτα εμφανίζονται στο σφιγμένο μέτωπό του.

Ηδονή

Αυτό νιώθει, είναι ξεκάθαρο.

"Αυτό.. ήταν.. ήταν.." μου λέει και ρίχνει όλο του το βάρος πάνω μου. 

"Ναι, ήταν" συμφωνώ μαζί του και τον σφίγγω ακόμη περισσότερο πάνω μου. 

"Πού ήξερες τι θα πω?" με ρωτάει και τον αισθάνομαι να χαμογελάει πάνω στο δέρμα του λαιμού μου.

"Όλα τα ξέρω εγώ" του απαντώ και ανασηκώνω ελαφρά τους ώμους μου. 

Ο Μιχάλης σηκώνει το πρόσωπό του και με κοιτάει παιχνιδιάρικα. "Είσαι ένα σπαστικό φυτό" μου απαντάει χαζογελώντας. 

Του ανασηκώνω τα φρύδια μου και την στιγμή που πάω να του απαντήσω το αγόρι μου συνθλίβει για ακόμη μια φορά τα σαρκώδη χείλη του στα δικά μου. 

Να, αυτός ο Μιχάλης μου αρέσει, ο σκανταλιάρικος.

"Και άλλο" μου λέει με νάζι ανάμεσα στο φιλί μας. 

"Τι και άλλο?" απορώ.

"Να.. αυτό.." μου λέει και ξεκινάει και πάλι να παλινδρομεί μέσα μου. "Αυτό το άλλο" 

"Θέλεις και άλλο?" ζητάω έκπληκτη την επιβεβαίωση και γουρλώνω τα μάτια μου. Μα πριν λίγο τελείωσε. Δεν βγήκε καν από μέσα μου. 

"Ναι θέλω" μου απαντάει και με φιλάει γλυκά. "Και άλλο"

"Εντάξει τότε, λίγο ακόμη" συμφωνώ.

"Πολύ ακόμη"

"Πόσο πολύ?"

"Πάρα πολύ" 

Χαμογελάω γλυκά και αφήνομαι στα χάδια του.

Για ακόμη μια φορά η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει σαν τρελή. 

Για ακόμη μια φορά το σώμα μου λιώνει στα χέρια του.

Για ακόμη μια φορά γίνομαι έρμαιο του. 

Αναστενάζω βαθιά. 

Με καταστρέφει. 

Με καταστρέφει γλυκά. 

Και εγώ το απολαμβάνω.

Υπέρμετρα