Άρης

Βγάζω την βρώμη από το ντουλάπι. Παίρνω ένα μπολ και το τοποθετώ πάνω στην ζυγαριά. Μία κουταλιά.. δύο κουταλιές.. τρεις.. τέσσερις και.. εδώ είμαστε. 60 γραμμάρια ακριβώς.

Μηδενίζω την ζυγαριά και βγάζω το γάλα και τον χυμό πορτοκάλι από το ψυγείο. 120 γραμμάρια γάλατος στο μπολ και 120 γραμμάρια χυμού σε ένα ποτήρι. 

Από σήμερα, Δευτέρα 8 Ιανουαρίου και ώρα 8 και μισή το πρωί, ξεκινάω και πάλι διατροφή και καθημερινή προπόνηση. Αρκετά φάγαμε στις γιορτές.. όλοι μας.. και εγώ και η λαίμαργη γυναίκα που αγαπώ.

Κάθομαι σε ένα σκαμπό στο πάσο και κοιτάω τις σκάλες που φαίνονται μέσα από την πόρτα της κουζίνας. Σε λίγο θα κατέβει για πρωινό. Θα εκτιμήσει άραγε το τοστ με φυστικοβούτυρο, μπανάνα και μέλι που της έφτιαξα? 

Είμαι σίγουρος! 

Τόση υποχώρηση έκανα και της έβαλα και μέλι! Κανονικά έπρεπε να φάει το ίδιο με εμένα.. αλλά έχε χάρη που δεν θέλω να την βάλω κατευθείαν στα βαθιά. Και αύριο μέρα είναι.

Στρέφω το βλέμμα μου και πάλι στο μπολ μπροστά μου.. κάτι ξεχνάω.. κάτι μου διαφεύγει γαμώ.. αλλά τι?

Ξαφνικά παγώνω.

Σηκώνομαι αμέσως από το σκαμπό και ανοίγω και πάλι το ψυγείο. Πάλι καλά που το θυμήθηκα, σκέφτομαι και αρπάζω την χάρτινη συσκευασία με το φρέσκο, παστεριωμένο ασπράδι αυγού.

Παραλίγο και θα το ξεχνούσα ο μαλάκας! Αν είναι δυνατόν.. πως ξεκινάω διατροφή για μεγαλύτερη γράμμωση χωρίς να πιω ένα ποτήρι φουλ στην πρωτεΐνη, χωρίς χοληστερόλη και χωρίς λίπη? 

Άρη αγόρι μου.. το πολύ φίκι φίκι.. κάνει το μυαλό φιρίκι..

"Μου βάζεις και εμένα?" ακούω την σπαστική φωνή του μαλάκα από πίσω μου.

Κλείνω το ψυγείο και γυρνάω να τον κοιτάξω. Το δεξί του μάτι δεν μπορεί να ανοίξει καθόλου και η απόχρωση του δέρματος του βλεφάρου του είναι μεταξύ μπλε και μωβ. Έχει πρηστεί κιόλας. Το αριστερό του μάτι δεν έχει κάτι.. ανοίγει κανονικά. Δυστυχώς. Το αριστερό του φρύδι όμως είναι σκισμένο και υπάρχει μια γάζα πάνω του. Χαμογελάω λοξά.. τελικά όντως χρειάστηκε ράμματα. Η μύτη του είναι κόκκινη.. θυμάμαι χτες που έσταζαν τα αίματα ποτάμι. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι τα χείλη του. Φαίνονται πρησμένα και το κάτω, συγκεκριμένα, είναι καλυμμένο από μια μπορντό κρούστα. Καλά τον περιποιήθηκα χτες. Δεν λέω.. αν και του άξιζαν και άλλες.. αλλά κάτι κάναμε. 

"Εννοείται αδερφούλη" τον ειρωνεύομαι και του βάζω ένα ποτήρι με ασπράδι αυγού. Χαμένο θα πάει.. ο τύπος δεν ξέρει πως γίνεται ούτε η σωστή διατροφή, ούτε η σωστή γυμναστική.. αλλά στα αρχίδια μου. "Ορίστε" αφήνω πάνω στο πάσο το ποτήρι με το κίτρινο υγρό. "Στην υγειά σου!" Η ειρωνεία είναι ξεκάθαρη.. τόσο στην φωνή μου όσο και στα μάτια μου.

Ο Αχιλλέας χαμογελάει λοξά και κάθεται στο σκαμπό που πριν καθόμουν εγώ. "Σας άκουσα χτες" 

Τώρα χαμογελάω εγώ λοξά και παίρνω το μπολ στα χέρια μου. Κάθομαι όρθιος απέναντι του και απολαμβάνω το πρωινό μου. Ο συνδυασμός της βρώμης και του χτυπημένου μπάσταρδου είναι οργασμός για το κορμί μου.

"Και? Σε ενόχλησε?" 

"Εμένα? Γιατί να με ενοχλήσει? Η γκόμενα σου θα φύγει για δύο μήνες στο εξωτερικό.. όχι η δικιά μου" μου λέει με απόλυτη ηρεμία.

Με εκνευρίζει το υφάκι του. Τόσο γαμημένα πολύ.

"Και πώς θα την διεκδικήσεις από απόσταση?" τον προκαλώ. "Για δύο μήνες δεν θα την βλέπεις.. πώς θα.. " γελάω ελαφρά. "Πώς θα μου την κλέψεις?" ο τόνος μου ξεχειλίζει ειρωνεία. Ειρωνεία και υπεροψία. Αν αυτός ο μαλάκας την καταφέρει, εγώ θα τον κόψω. Και όλοι ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα χρειαστεί να κάνω κάτι τέτοιο.

"Και ποιος σου είπε ότι δεν θα την δω?" Ο ηλίθιος χαμογελάει πονηρά και ξεκινάει να πίνει τον χυμό από το ποτήρι μου. Μαλάκα.. πόσο πολύ παίζει να με ζηλεύει? Μέχρι και τον χυμό μου θέλει να πιει... την γκόμενα μου να πηδήξει.. αναρωτιέμαι τι άλλο σκοπεύει να κάνει.. για τι είναι ικανός.. "Τέλη Απριλίου θα γίνει το παγκόσμιο συνέδριο Γενικής Χειρουργικής.. και θα πάω" 

Στα παπάρια μου?

"Καλό ταξίδι.. δραμαμίνες να μην ξεχάσεις να πάρεις"

"Δεν θα τις χρειαστώ.. δεν ζαλίζομαι στο αεροπλάνο" 

Τι μαλακίες καθόμαστε και λέμε? 

"Δεν με ρώτησες που θα γίνει όμως" προσθέτει και σηκώνεται από το σκαμπό. 

Ακουμπάω το σώμα μου ελαφρά στο πάσο και αφήνω το μπολ πάνω στον πάγκο. Στρέφω το βλέμμα μου πάνω του και τον κοιτάω με περιέργεια. Κάτι στο αλαζονικό υφάκι του, μου λέει ότι δεν θα μου αρέσει καθόλου αυτό που θα ακούσω. 

Ο μαλάκας κάνει ένα βήμα πιο κοντά μου και με κοιτάει με το αριστερό του μάτι να πετάει σπίθες. "Όσο εσύ θα κάνεις πάρτι γενεθλίων στην Αθήνα, εγώ θα πηδάω την κοπέλα σου στο Αννόβερο"

Παγώνω

Τι είπε?

"Δεν θα τα παρατήσω Άρη" ο τόνος της φωνής του ακούγεται απειλητικός. "Αυτό που έκανες χτες ήταν το αποκορύφωμα" Κάνει ακόμη ένα βήμα πιο κοντά μου. "Πριν ήθελα απλά να πάρω εκδίκηση για χάρη της" 

Εγώ καπνίζω χορταρικά, αυτός την έχει ακούσει.

Τι μαλακίες λέει? 

Και σε ποια αναφέρεται ακριβώς?

"Τώρα όμως το έχω πάρει πιο προσωπικά το όλο θέμα" Το αριστερό του μάτι με κοιτάει με μίσος. Το σαγόνι του είναι σφιγμένο και οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία μέσα από τα πρησμένα χείλη του. "Ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε αδερφούλη" 

Αυτό ήταν.

Τοποθετώ τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον σφίγγω ελαφρά. Με μια απότομη κίνηση ρίχνω το σώμα του πάνω στον πάσο. Θέλω τόσο πολύ να παίξω ξύλο μαζί του.. αλλά θα προσπαθήσω με νύχια με δόντια να συγκρατηθώ. Έτσι και αλλιώς δεν παλεύει ο μαλάκας. Απλά κάθεται και τις τρώει. Το γιατί δεν το έχω καταλάβει. 

"Άκου να δεις πούστη" φτύνω τις λέξεις με δυσκολία. "Την Άννα δεν θα την αγγίξεις. Πάρτο πρέφα και σύρε και γαμήσου με καμία άλλη" τα μάτια μου είναι πλέον δυο σχισμές. Νιώθω την πίεση μου να έχει φτάσει στον Θεό. "Δεν ξέρω αν το ξύλο επηρέασε και την ακοή σου και δεν άκουσες πως φωνάζαμε στο σεξ χτες, αλλά μετά από ότι έκανες.. μετά από ότι είπες, την Άννα την πήδηξα εγώ. Εγώ έσκισα το κωλαράκι της, τον δικό μου πούτσο έγλειψε" Το σώμα μου τρέμει.. τρέμει από θυμό και νεύρα για αυτόν τον μπάσταρδο. "Μου ανήκει" τον ρωτάω και σφίγγω το κράτημα μου γύρω από τον λαιμό του ακόμη περισσότερο. "Έγινα κατανοητός?"

Σιωπή

Γιατί γαμώ την πουτάνα μου γαμώ δεν απαντάει? 

Το μόνο που κάνει είναι να κρατάει απαλά τους καρπούς μου με τα δικά του χέρια και να χαμογελάει λοξά. Το αριστερό του μάτι δεν κοιτάει εμένα, αλλά στο βάθος πίσω μου. Αμέσως μετά αφήνει ένα ελαφρό γελάκι να βγει μέσα από το πούστικο το στόμα του.

Γαμώ το κέρατο μου γαμώ

Γιατί δεν απαντάει?

"Έγινα κατανοητός?" τον ρωτάω και πάλι με περισσότερο νεύρο αυτήν την φορά. 

"Απόλυτα" ακούω την γλυκιά φωνής της από πίσω μου και παγώνω αμέσως. 

Αφήνω τον μαλάκα από το κράτημα μου και γυρνάω να την κοιτάξω. Μόνο για να δω τα πράσινα ματάκια της βουρκωμένα. 

Ξεροκαταπίνω

Τι άκουσε ακριβώς γαμώ την μαύρη την τύχη μου γαμώ?

"Άννα μου" η φωνή μου ακούγεται διστακτική. Κάνω ένα βήμα πιο κοντά της και ταυτόχρονα το μωρό μου κάνει ένα βήμα πιο πίσω. 

"Για να καταλάβεις με ποιον είσαι" ακούγεται ο πούστης να λέει από πίσω μου. 

Αμέσως γυρνάω να τον κοιτάξω. Πλέον είναι όρθιος με σταυρωμένα τα χέρια του κάτω από το στήθος. Το λοξό χαμόγελο που είναι σχηματισμένο στα χείλη του, μου την δίνει.. απίστευτα πολύ. Με προκαλεί ο μπάσταρδος... με προκαλεί να φάει και άλλες.

"Εσύ σκάσε μην σου κλείσω και το άλλο μάτι" γρυλίζω.

Αμέσως γυρνάω και πάλι το σώμα μου προς το μέρος της πριγκίπισσας μου. Αλλά δεν είναι στο σημείο που την άφησα πριν. Βγαίνω τρέχοντας από την κουζίνα και την βλέπω να βάζει με βιαστικές κινήσεις το παλτό της.

Ξεροκαταπίνω.

Θα φύγει? Θα φύγει χωρίς να κάτσει να το συζητήσουμε? Είναι με τα καλά της? 

"Απλά, άσε με να σου εξηγήσω" την παρακαλάω και με δυο βήματα την πλησιάζω σε απόσταση αναπνοής. 

Η Άννα μου αδιαφορεί για την παρουσία μου και συνεχίζει να κουμπώνει το παλτό της. "Δεν υπάρχει κάτι που να μην κατάλαβα. Χτες με πήδηξες για να πικάρεις τον αδερφό σου, όχι επειδή πραγματικά ήθελες να το κάνουμε" η φωνή της τρέμει. Παίρνει από το πάτωμα την τσάντα της και την βάζει στον ώμο της. Στρέφει τα πράσινα μάτια της πάνω στα δικά μου και... γαμώτο.

Κοιτάω αμέσως το πάτωμα. Το βλέμμα της ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις.. μερικές από τις οποίες είναι απογοήτευση.. πόνος.. "Απλά-"

"Απλά σταμάτα να μιλάς.. άσε με να φύγω, να πάω στο μάθημα μου και θα τα πούμε το βράδυ.. γιατί αν μείνω τώρα, θα πω πράγματα που μετά θα μετανιώσω"

Σηκώνω και πάλι τα μάτια μου πάνω της. "Μην πας μωρό μου.. μην πας.. κάτσε να μιλήσουμε" την παρακαλάω. Μια απουσία τι είναι? Τίποτα. "Δεν μπορώ να νιώθω ότι μου είσαι θυμωμένη" της εξομολογούμαι και παίρνω το λεπτό, μικρό χεράκι της μέσα στο δικό μου. Το φέρνω στο στόμα μου και δίνω ένα τρυφερό φιλί στο αντίστροφο της παλάμης της, χωρίς να χαλάσω στιγμή την οπτική μας επαφή.

Αμέσως η Άννα μου τραβάει το χέρι της μέσα από το δικό μου και παίρνει τα μάτια της από πάνω μου. "Το βράδυ" ψιθυρίζει και ανοίγει την εξώπορτα. 

Πεισματάρα γυναίκα.. Θέλει παρακάλια? 

Βάζω όπως όπως τα παπούτσια μου και παίρνω το παλτό μου στο χέρι. 

Παρακάλια θα έχει, σκέφτομαι και κάνω κίνηση να βγω από το σπίτι. Πέφτω αμέσως πάνω στο σκληρό σώμα του Βύρωνα.

"Φεύγω" του λέω και με την άκρη του ματιού μου βλέπω το μωρό μου να περπατάει με γοργό βήμα στο πεζοδρόμιο. Γαμώ, πρέπει να την προλάβω. 

Το χέρι του Κομνηνού όμως με σταματάει από το να κάνω και δεύτερο βήμα. "Δεν έχεις να πας πουθενά" απαιτεί.

Στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. Αν δεν βιαζόμουν να προλάβω την καρδούλα μου θα πατούσα ένα γέλιο που θα γίνονταν αντιληπτό σε όλη την Κηφισιά. 

"Τι νομίζεις ότι κάνεις?" τον ρωτάω και με το πιγούνι μου του δείχνω το σφιχτό κράτημα του γύρω από το μπράτσο μου.

"Εσύ τι νομίζεις ότι κάνεις.. εσύ και ο άλλος μαζί. Χτες δεν προλάβαμε να μιλήσουμε. Έγινες καπνός με το που διαλύθηκε ο καυγάς σας" αφήνει το χέρι μου και με κοιτάει με αυστηρότητα μες στα μάτια. "Άσ'την να πάει στο μάθημά της, και μείνε εδώ.. έχουμε να κάνουμε μια συζήτηση οι τρεις μας"

Οι τρεις μας? 

Τι συζήτηση?

"ΚΑΙ ΚΑΛΆ ΕΣΎ" ο Βύρωνας ωρύεται και με δείχνει με το χέρι του. "ΕΊΣΑΙ ΑΝΩΡΙΜΟΣ, ΠΑΡΟΡΜΗΤΙΚΌΣ ΚΑΙ ΟΞΥΘΥΜΟΣ, ΌΧΙ ΟΤΙ ΣΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ" προσθέτει και χαλαρώνει την γραβάτα του. Την βγάζει τελείως και την πετάει πάνω στο γραφείο του. "ΕΣΎ ΌΜΩΣ" πλέον απευθύνεται στον Αχιλλέα. "ΕΣΥ 28 ΧΡΟΝΩΝ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΟΣ ΚΆΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΡΩΣ ΞΎΛΟ? ΜΠΛΈΚΕΣΑΙ ΣΕ ΚΑΥΓΑΔΕΣ?" 

"Αφού δεν μπορεί να ρίξει, κάθεται και τις τρώει" σχολιάζω δυνατά και στρέφω το βλέμμα μου πάνω στον μαλάκα. Κάθεται στην απέναντι καρέκλα από εμένα και κοιτάει με προσήλωση τον πατέρα του. 

Βουτυροχλεχλέ

"ΜΗΝ ΜΕ ΔΙΑΚΟΠΤΕΙΣ" συνεχίζει στον ίδιο τόνο ο Βύρωνας. Γυρνάω και τον κοιτάω. Είναι πίσω από το γραφείο του και βαδίζει σαν μανιακός πάνω κάτω. Κουνάει και τα χέρια του στο αέρα και πραγματικά μοιάζει να έχει βγει εκτός εαυτού.

Πλάκα έχει η όλη κατάσταση. Ποτέ δεν μου έχουν κάνει κήρυγμα στην ζωή μου στα πλαίσια βελτίωσης των οικογενειακών σχέσεων. Και ποιος να μου έκανε άλλωστε? Οικογένεια δεν είχα και ποτέ μου. Μόνο την Στέλλα.

Γελάω.

Η μάνα μου δεν σήκωσε ποτέ την φωνή της πάνω μου. Μόνο εγώ το έκανα αυτό στο σπίτι. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την φορά που την έπιασα να πίνει καφέ με ένα συνάδελφο της όταν ήμουν 15. Για μαλάκα με περνούσε, αλλιώς δεν θα μου έλεγε εκείνη την φτηνή δικαιολογία ότι απλά δουλεύουν μαζί στο ίδιο νοσοκομείο. Το ίδιο βράδυ είχε γίνει χαμός. Της επέβαλα τιμωρία να μείνει για μια εβδομάδα μες στο σπίτι. Και της πήρα και το κινητό. Ένα τηλέφωνο χρειάστηκε να του κάνω του υποτιθέμενου συναδέλφου και δεν μας ενόχλησε ξανά από τότε. 

"ΘΥΜΆΣΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΊΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΆΝΕΙΣ?" ο Βύρωνας συνεχίζει το ίδιο βιολί. "ΕΊΣΑΙ ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ. ΓΙΟΣ ΜΟΥ! ΈΒΑΛΑ ΌΤΙ ΜΈΣΟ ΕΊΧΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΦΈΡΩ ΑΘΉΝΑ.. ΓΙΑ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ ΤΙ? ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ 14 ΜΕΡΕΣ ΑΝΑΡΡΩΤΙΚΉ?" 

Στρέφω το βλέμμα μου και πάλι στον μπάσταρδο. Δείχνει να αδιαφορεί πλήρως για το κήρυγμα του Κομνηνού. Το μόνο που κάνει είναι να τον κοιτάει με ένα κενό βλέμμα. Δεν ιδρώνει καν το αυτάκι του. 

"ΞΕΡΕΙΣ ΌΤΙ ΜΟΥ ΈΠΕΣΑΝ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ? ΓΡΙΠΗ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ. ΚΟΝΤΕΥΕΙΣ ΤΑ 30 ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΊΖΩ ΑΚΌΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΕ ΞΕΛΑΣΠΏΝΩ. ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΏΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΕΣΈΝΑ! ΝΑ ΚΑΝΟΝΊΖΩ ΕΓΏ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΟΥ! ΚΑΙ Ο ΛΌΓΟΣ? ΓΙΑ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΕΣΎ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΠΑΊΖΕΙΣ ΞΎΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΌ ΣΟΥ! ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ.. ΤΑ ΔΙΚΆ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΝΑ ΚΆΘΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ"

Ρολλάρω τα μάτια μου. "Ο Αχιλλέας είναι ανίκανος να ρίξει ξύλο. Μόνο να τρώει ξέρει" διορθώνω και πάλι τον Βύρωνα. Όλα και όλα. Ο παπάρας δεν μου έριξε ούτε μία.

"Ξέρω και εγώ να ρίχνω μπουνιές" μου απαντάει ο μαλάκας και εισπράττει ένα δολοφονικό βλέμμα από τον Κομνηνό. "Απλά αυτά τα χέρια" μου λέει και μου δείχνει τα βρωμόχερα του "πληρώνονται αδρά για να χειρουργούν.. δεν θα διακινδυνεύσω να πάθω κάποιον τραυματισμό για να σαπίσω την ηλίθια μούρη σου" 

"Ψωνάρα" Λέω την σκέψη μου φωναχτά και ανάβω αμέσως τσιγάρο.

"ΑΡΚΕΤΆ" φωνάζει και πάλι ο Κομνηνός και χτυπάει με δύναμη το χέρι του στην ξύλινη επιφάνεια. Ξεφυσάει βαριά και κάθεται στην πολυθρόνα του. "Ποιος θα μου πει τι έγινε και μαλώσατε?" 

Χαμογελάω λοξά. 

Αποκλείεται να μιλήσω. Εγώ κατίνα δεν γίνομαι. Τα προβλήματα μου έχω μάθει να τα λύνω μόνος μου. Δεν θα τρέξω τώρα στον μπαμπάκα να με προστατέψει. Δεν το έκανα ποτέ, δεν θα το κάνω τώρα.

Σιωπή

"Κάτι ρώτησα και απαιτώ μια απάντηση" επιμένει ο Βύρωνας και κοιτάει εναλλακτικά, μια εμένα και μια τον Αχιλλέα.

"Άντε πες του" απευθύνομαι στον μπάσταρδο. "Έχουμε και δουλειές, θέλω να τελειώνει αυτή η παρωδία" συμπληρώνω και φυσάω τον καπνό ψηλά. Θέλω να πάω σπίτι της μικρής μου να την περιμένω να γυρίσει από την σχολή για να της εξηγήσω. Θα με ταλαιπωρήσει λίγο, αλλά είμαι σίγουρος.. θα καταλάβει ότι οτιδήποτε κάνω είναι για να προστατεύσω την σχέση μας. Πάω στοίχημα ότι σε μια ώρα από την στιγμή που θα την δω, θα της κάνω γλυκό και τρυφερό έρωτα.

"Για τα κληρονομικά" του απαντάει ο μαλάκας και μένω κάγκελο. 

Για τα ποια?

Ο Βύρωνας ξεκινάει να γελάει δυνατά. "Για μαλάκα με περνάς?" τον ρωτάει και σοβαρεύει στο δευτερόλεπτο. "Η δική σου περιουσία από την μάνα σου και το σόι της είναι τεράστια... ακόμη μεγαλύτερη και από την δική μου.. τις μερικές χιλιάδες ευρώ που θα κληρονομήσει ο Άρης από εμένα βρήκες να ζηλέψεις?"

Για μισό.. 

Πότε ξεκινήσαμε να χωρίζουμε τα περιουσιακά μας? Εγώ χέστηκα για τα σπίτια και τα λεφτά. Ας τα πάρει όλα αυτός. Εμένα μου φτάνουν αυτά που έχω τώρα. Θα ξεκινήσω με τα λεφτά που αποταμίευα τόσο καιρό από την διατροφή. Θα δουλέψω κιόλας μετά και θα βγάλω τα δικά μου φράγκα. Και σε περίπτωση ανάγκης πουλάω και το προηγούμενο διαμέρισμα στο οποίο έμενα και την βίλα στην Μύκονο. Μια χαρά θα είμαι.

"Δεν χρειάζομαι την περιουσία σου" απευθύνομαι στον Βύρωνα και σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι. "Ας τα πάρει όλα ο μπάσταρδος να τελειώνουμε" 

"Ο μπάσταρδος στην οικογένεια είναι άλλος" απαντάει αμέσως ο Αχιλλέας και παγώνω. 

Γυρνάω αστραπιαία και τον κοιτάω με μίσος. 

Εμένα είπε έτσι? 

"Δεν φταίω εγώ αν η μάνα σου δεν του ήταν αρκετή" γρυλίζω.

"Ούτε εγώ αν η δική σου ήταν πουτ-"

"ΑΡΚΕΤΑ" παρεμβαίνει ο Βύρωνας και χτυπάει το χέρι του και πάλι στο τραπέζι. Δεν γυρνάω όμως να τον κοιτάξω. Τα μαύρα μάτια μου έχουν μείνει καρφωμένα πάνω στου μαλάκα. Είμαι σίγουρος ότι η φλέβα στο μέτωπο μου πάλλεται. Το ίδιο κάνει και ο Αχιλλέας. Με κοιτάει και προσπαθεί να με δολοφονήσει με το βλέμμα του. 

Πώς τόλμησε να αποκαλέσει την Στέλλα?

"Για να τελειώνουμε με το θέμα της κληρονομιάς.. Αχιλλέα παίρνεις ότι έχει και δεν έχει η μάνα σου, και εσύ Άρη παίρνεις ότι έχω και δεν έχω εγώ. Και μην τολμήσεις να παραπονεθείς" απευθύνεται στον μαλάκα. "Η περιουσία της Όλγας δεν συγκρίνεται με την δική μου" 

Γυρνάω και κοιτάω και πάλι τον Βύρωνα. Έχει ρίξει το σώμα του πίσω στην πολυθρόνα και κοιτάει με ένα δύσπιστο βλέμμα τον Αχιλλέα. Για μισό.. δεν τον πιστεύει? 

Τι γίνεται εδώ πέρα?

"Η περιουσία η δική σου προέκυψε από το διαζύγιο" του απαντάει ο αδερφούλης μου και παθαίνω σοκ. 

Και ξαναλέω.. τι γίνεται εδώ πέρα?

Ρίχνω το σώμα μου πίσω στην καρέκλα και ανάβω και πάλι τσιγάρο. Χέστηκα για τα περιουσιακά. Το μόνο που σκέφτομαι είναι τι έφερε τον Αχιλλέα στην Αθήνα. 

Ο μαλάκας.. ζητάει εκδίκηση. Αλλά για τι?

"Πήρα ότι όριζε ο νόμος" η φωνή του Κομνηνού ακούγεται βαριά πλέον. Ώστε έτσι έφτιαξε περιουσία ο Βυρωνάκος.. και εγώ που νόμιζα ότι είναι μπλεγμένος σε τίποτα κυκλώματα. Γαμώτο. Τώρα πώς θα τον παγιδεύσω?

Βλέπω τον Αχιλλέα να χαμογελάει λοξά. "Με θες τίποτα άλλο? Γιατί πρέπει να πάω να αλλάξω και τις γάζες" 

"Πήγαινε. Αλλά να ξέρεις, δεν τελείωσε εδώ αυτή η συζήτηση. Θα κάνω ένα τηλέφωνο στην μάνα σου και μετά θα τα πούμε οι δυο μας.. κατ ιδίαν" του λέει και τον κοιτάει έντονα στα μάτια. Φαίνεται να είναι θυμωμένος μαζί του. Περίεργο.. και εγώ που νόμιζα ότι θα είναι ο προστατευόμενος του. 

"Τι προσπαθείς να κάνεις ακριβώς Βυρωνάκο?" τον ρωτάω με το που μείνουμε οι δυο μας. 

"Να προστατεύσω την οικογένεια μου" μου απαντάει ξερά. "Και όταν λέω οικογένεια εννοώ εμένα, εσένα και τον Αχιλλέα.. διότι εσείς είστε ότι πιο σημαντικό έχω" 

Χαμογελάω λοξά και τραβάω μια τζούρα από το τσιγάρο μου. "Κάνε όνειρα" 

"Τα όνειρα που έκανα απολαμβάνω τώρα" μου απαντάει σχεδόν αμέσως. Κάτι στο βλέμμα του.. είναι.. δαιμόνιο να το πω? Ύπουλο να το πω?

"Τι εννοείς?" τον ρωτάω διότι πραγματικά απορώ. 

Ο Βύρωνας κουνάει δεξιά και αριστερά το κεφάλι του. "Ένα πράγμα θα σου πω.. 22 χρόνια  αγόρι μου" λέει και με καρφώνει έντονα στα μάτια. "22 ολόκληρα χρόνια έκανα τα πάντα για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα... και τα κατάφερα. Πάντα πετυχαίνω αυτό που θέλω, Άρη, πάντα. Απλά μερικές φορές μου παίρνει δυο μέρες, άλλες δυο μήνες, άλλες δυο χρόνια.. εξαρτάται.. από το πόσο δύσκολος είναι ο αντίπαλος" 

Ξεροκαταπίνω

Για κάποιο γαμημένο λόγο νιώθω για πρώτη φορά στην ζωή μου ότι νοιάζεται πραγματικά για εμένα. Ναι, ο Βύρωνας για κάποιον πούστη λόγο άγγιξε την καρδ-

Μαλακίες Άρη, είναι ο Κομνηνός. Σύνελθε.

"Πήγαινε αγόρι μου" μου κάνει νόημα να σηκωθώ από την καρέκλα. "Δεν θα σε κρατήσω άλλο.. θέλω να κάνω και ένα σημαντικό τηλεφώνημα για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα" Αμέσως το βλέμμα του σκοτεινιάζει.

"Δεν νομίζω να γυρίσω σήμερα" του λέω πριν βγω έξω από το γραφείο του. Για μισό... γιατί του δίνω αναφορά τι θα κάνω?

"Κάτι τελευταίο μόνο" η φωνή του με σταματάει. Γυρνάω και τον κοιτάω μες στα μάτια. Με κοιτάει με συμπόνια. Έλα ρε.. ξέρει και αυτό το συναίσθημα? Και δεν του το'χα. 

"Για το δικό σου καλό, και μόνο για αυτό.. ας περνάτε με την Άννα για λίγο καιρό τα βράδια σπίτι της" 

Παγώνω

Τι είπε μόλις? 

Κατάλαβε το παιχνίδι του Αχιλλέα?

Είναι όντως έξυπνος ο παπάρας..

Άννα

"Και δεν είναι μόνο ότι με προσέβαλε! Το έκανε και μπροστά στους φίλους του! Το έκανε μπροστά σε όλη την παρέα του!" τώρα που της εξηγώ από την αρχή τι έχει γίνει από χτες.. τα θυμάμαι πάλι και φουντώνω! 

Σκατά

"Κατάλαβες? Είπε μπροστά στον Γιώργο, τον Πάνο, τον Μάριο και τον Νίκο ότι πηδιέμαι με τον Αχιλλέα!" προσπαθώ να βάλω την ξανθιά φίλη μου στο κλίμα των γεγονότων. Στρέφω το βλέμμα μου πάνω της. Είναι ξαπλωμένη ανάσκελα στο κρεβάτι μου και κοιτάει το ταβάνι μου. Τι φάση? Γυρνάω και το κοιτάω και εγώ.. δεν έχει τίποτα το ενδιαφέρον. "Με ακούς που σου μιλάω?" την ρωτάω για χιλιοστή φορά. Απλά νιώθω ότι σήμερα η Δώρα είναι αλλού.

"Ναι κορίτσι μου, σε ακούω.. απλά κάνε λίγο μια παύση.. να πάω να βγάλω τον μουσακά από τον φούρνο! Θα μου καεί! Μην συνεχίσεις να μιλάς.. σε δύο λεπτά επιστρέφω! Δεν θέλω να χάσω την συνέχεια!" ακούγεται η φωνή της μάνας μου πίσω από την πόρτα. 

Πάλι κρυφακούει γαμώτο?

Τι θα κάνω με αυτήν την γυναίκα?

Κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου και κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου. "Και σαν να μην έφταναν τα γεγονότα στον Λύκο, πήγαμε σπίτι του.. του είπα για την πρακτική και έγινε Τούρκος! Καταλαβαίνεις με τι τρόπο επεμβαίνει στην ζωή μου? Μου είπε να μην πάω! Αντί να είναι δίπλα μου και να με στη-"

"ΤΙ ΕΙΠΕ? ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΣ? ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ! ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ? Ε ΠΟΙΟΣ?" Η Ζωίτσα ωρύεται. "ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΜΟΥ ΠΑΞΙΜΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙΣ ΕΣΥ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΈΡΘΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΜΑΣ!"

Την καριέρα μας? 

Μαζί την έχουμε? 

Απλά αδιαφορώ. 

Μόλις φύγει η Δώρα από το σπίτι θα την βάλω στην θέση της. 

Στρέφω το βλέμμα μου και πάλι στην Δώρα. Είναι ακριβώς στην ίδια θέση από την στιγμή που μπήκαμε στο σπίτι μου. "Και το βράδυ.. ενώ στην αρχή δεν ήθελε να κάνουμε τίποτα.. μετά-"

"Λίγο πιο δυνατά κοπέλα μου, γιατί ψιθυρίζεις? Δεν σε ακούω.. μεγάλη γυναίκα είμαι και εγώ! Εκτός και αν θέλεις να ξεκλειδώσεις την πόρτα και να με αφήσεις να μπω μέσα!"

"ΜΑΜΆ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ" της φωνάζω πίσω. Έλεος αυτή η γυναίκα. Μα πότε θα μάθει να είναι λίγο πιο διακριτική? 

"Τι θα κάνω μου λες?" απευθύνομαι στην φίλη μου. "Πήρε τις προσωπικές μας στιγμές και τις έτριψε στην μούρη του αδερφού του!"

"Εγώ προτείνω να τον χωρίσεις!"

Αυτό ήταν. Σηκώνομαι απότομα από την καρέκλα και ξεκλειδώνω την πόρτα του δωματίου μου. Με το που την ανοίγω η μαμά μου πέφτει με φόρα πάνω μου.

"Γίνεται να απασχοληθείς με κάτι άλλο?" Τα νεύρα μου δεν είναι καθόλου καλά από το πρωί, από την ώρα που άκουσα τον Άρη να μιλάει με αυτόν τον τρόπο για εμένα στον Αχιλλέα.. και η Ζωίτσα δεν βοηθάει την κατάσταση με τις μπηχτές της. 

Η μάνα μου με προσπερνάει και μπαίνει μέσα στο δωμάτιό μου. "Η δουλειά μου είναι να προστατεύω τα παιδιά μου" μου απαντάει κοφτά και κάθεται με φόρα πάνω στην καρέκλα του γραφείου μου. 

"Τότε θα σας συμβούλευα να μην δω τον Γιώργο σήμερα, γιατί δεν θα μου γλιτώσει. Θα τον σκοτώσω" ακούγεται η φωνή της Δώρας από το πουθενά.

"Τι σου έκανε πάλι?" την ρωτάω χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν λέω ότι η φίλη μου είναι άγια αλλά και ο αδερφός μου έχει βεβαρημένο παρελθόν. Αυτός φταίει είμαι σίγουρη. 

Η Δώρα σηκώνεται απότομα από το κρεβάτι μου. Τα μπλε μάτια της με κοιτούν με θυμό. "Είδα στο messenger του τη συνομιλία του με την Σούλα!" ωχ, δεν ξεκινάει καλά. "Η ψηλή μελαχρινή και κούκλα σερβιτόρα κυρία Ζωή, στέλνει γυμνές φωτογραφίες και βιντεάκια στο αγόρι μου και αυτός αντί να την διαολοστείλει της στέλνει αυτά τα αναθεματισμένα μπλε χεράκια! Το διανοείστε?" 

"ΤΗΣ ΒΆΖΕΙ ΧΕΡΙ ΑΠΌ ΤΟ FACEBOOK?" την ρωτάει έντρομη η μάνα μου.

Αυτοφασκελώνομαι νοητά. Αφού δεν έχει ιδέα.. τι θέλει και μιλάει?

"Μαμά πας να στρώσεις τραπέζι?" Θέλω να μείνουμε οι δυο μας με την Δώρα. "Πεινάσαμε.. τρεις πήγε η ώρα! Όπου να είναι έρχεται και ο Γιώργος" Στην τελευταία πρόταση μου η Δώρα τινάζεται ελαφρώς. 

"Πάω" λέει η Ζωίτσα και σηκώνεται από την καρέκλα. "Αλλά να ξέρετε, δεν τελείωσε εδώ η συζήτηση μας. Με καμιά σας!" δηλώνει με αυστηρότητα και κουνάει το δάχτυλό της στον αέρα.

Δεν κατάλαβα. Μας απειλεί?

"Έτσι κάνει" λέω στην Δώρα με το που μείνουμε μόνες μας. "Βρίσκει ελαφρόμυαλους, ανεγκέφαλους και κυρίως δεσμευμένους άνδρες και τους στέλνει το book της.. Δώρα η γυναίκα είναι αδίστακτη" παραδέχομαι στην φίλη μου.

"Χέστηκα για το τι κάνει η κάθε λυσσάρα Άννα!" μου απαντάει με νεύρο η φίλη μου και κάθεται με φόρα πάνω στο κρεβάτι μου. "Εμένα αυτό που με απασχολεί είναι ότι το αγόρι μου όχι μόνο μου το απέκρυψε, αλλά της απαντάει με αυτά τα γαμημένα μπλε χεράκια! Θα τον σκοτώσω.. Άννα δεν θα μου την γλιτώσει αυτήν την φορά.. έχω καταπιεί πολλά, αλλά αυτό παραπάει!"

Ξεφυσάω βαριά. 

Τώρα εγώ τι να της πω? Αφού στην ίδια θέση είμαστε. Η Σούλα συνεχίζει να στέλνει και στον Άρη.. και εγώ αντί να κάνω σκηνή, το καταπίνω. Δείχνω ανωτερότητα, αλλά από μέσα μου βράζω. 

"Ούτε ο Γιώργος, ούτε ο Άρης θα κάνουν τίποτα μαζί της" την καθησυχάζω. "Απλά ως ανεγκέφαλα όντα και ως δεσμευμένοι άντρες που τρώνε χοντρή καζούρα από τους ελεύθερους κολλητούς τους, δεν της το κόβουν για να έχουν να κοκορεύονται στον Μάριο, τον Πάνο και τον Νίκο κάθε φορά που αυτοί οι τρεις τους αποκαλούν ΜΔ"

Η Δώρα με κοιτάει με βουρκωμένα μάτια και αναστενάζει βαριά. "Πόσο σίγουρη είσαι?" θέλει την επιβεβαίωση μου. 

"Χίλια τα εκατό, αποκλείεται να μας κερατώσουν" της απαντώ με αυτοπεποίθηση. "Και οι δύο μας κοιτάνε και λιώνουν" της λέω την αλήθεια. "Έχουν αρκετά κακά και οι δύο.. και αρκετά καλά... και για ένα από αυτά είμαι σίγουρη" Πάω και κάθομαι με δύναμη στο κρεβάτι δίπλα της. Παίρνω τα χέρια της στα δικά μου και την κοιτάω μες στα μάτια της. Η φίλη μου με κοιτάει με αγωνία. Της χαμογελάω τρυφερά και την αγκαλιάζω. "Ξέρουν να αγαπάνε" ψιθυρίζω στο αυτί της και την σφίγγω ακόμη περισσότερο. "Και εμάς μας λατρεύουν.. για αυτό σου λέω.. άσε τις ζήλιες στην άκρη και μην κάνεις καμιά σκηνή.. δεν θα σε ωφελήσει πουθενά. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χαλάσεις την διάθεση σου" 

Η ξανθιά φίλη μου ανταποδίδει ένθερμα την αγκαλιά μου. "Και αν με κερατώσει μαζί της?"

"Θα το κάνουμε να φανεί σαν ατύχημα.. και για τους δυο"

"Είσαι η καλύτερη φίλη του κόσμου" ψιθυρίζει στο αυτί μου.

Νιώθω τα πρώτα δάκρυα να κυλούν από τα μάτια μου. "Και εσύ Δώρα.. και εσύ" 

Ξαφνικά ακούμε την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει διάπλατα. "Μπορείς να μου πεις γιατί δεν απαντάς στα μηνύματα που σου στέλνω?" ακούω την πιο αγαπημένη μου φωνή στον κόσμο όλο και απομακρύνομαι από την αγκαλιά της φίλης μου. 

Στρέφω το κεφάλι μου και βλέπω το αγόρι μου να με κοιτάει με ένα θλιμμένο και ταυτόχρονα θυμωμένο βλέμμα. Δίπλα του είναι όρθιος ο αδερφός μου. Αυτός κοιτάει τρυφερά την φίλη μου.

 "Είδες τι καλά που είναι να στέλνεις στην σχέση σου και να μην σου απαντάει?" τον ρωτάω με ειρωνεία. Του είμαι ακόμη θυμωμένη. Εν μέρη για τα χτεσινά, αλλά κυρίως για τα σημερινά συμβάντα.

"Ναι είδες τι καλά που είναι?" πετάγεται από το πουθενά η Ζωίτσα και μπαίνει και αυτή στο οπτικό μου πεδίο. 

Άντε πάλι

Βλέπω τον Άρη να ρολλάρει τα μάτια του. "Μπορείτε να μας αφήσετε λίγο μόνους μας?" απευθύνεται σε όλους τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους. "Θέλουμε να μιλήσουμε με την Άννα" λέει κοιτώντας την Ζωίτσα μες στα μάτια. "Και χωρίς τις ενοχλητικές σας παρουσίες" 

Σπόντα για την μάνα μου ήταν αυτή?

Η Ζωίτσα ανοίγει το στόμα της για να του απαντήσει αλλά ο αδερφός μου την αγκαλιάζει ελαφρά από την μέση της. "Τι καλό μας έφτιαξες για να μασαμπουκώσουμε μαμά?" την διακόπτει.

Η μάνα μου αμέσως ξεροκαταπίνει. Δεν το ακούει το μαμά συχνά από τον Γιώργο, αλλά όταν της το λέει φαίνεται πως συγκινείται απίστευτα πολύ. Λιώνει κάθε φορά. "Μουσακά παιδί μου" τοποθετεί το χέρι της στο μάγουλό του και τον κοιτάει με βουρκωμένα μάτια. "Να σου βάλω να φας?" 

Ο αδερφός μου της γνέφει θετικά και κάνει νόημα στην Δώρα να σηκωθεί. Η φίλη μου υπακούει αμέσως. "Εμείς θα είμαστε έξω" μας λέει και κλείνει την πόρτα του δωματίου μου πίσω του. 

"Ευτυχώς που υπάρχει και ένα μέλος της οικογένειάς σου που με συμπαθεί" ο τόνος του αγοριού μου ακούγεται αγανακτισμένος. 

Παύση

Το μόνο που κάνουμε για αρκετή ώρα είναι να κοιτάμε ο ένας τον άλλον έντονα στα μάτια. 

Παύση

"Ρε μωρό μου" την σιωπή σπάει ο Άρης. "Γιατί με ακυρώνεις έτσι? Γιατί με αποφεύγεις από το πρωί?" με ρωτάει και έρχεται να κάτσει στο κρεβάτι δίπλα μου. 

Στρέφω το βλέμμα μου στα τυλιγμένα χέρια που είναι πάνω στα πόδια μου. "Με πλήγωσες με αυτό που έκανες" παραδέχομαι.

Τέρμα τα μυστικά δεν είπαμε?

Αμέσως νιώθω τα χέρια του να αγκαλιάζουν τους ώμους μου. "Εννοείς ότι σε ενόχλησαν αυτά που είπα στον μαλάκα?" η φωνή του ακούγεται βαριά στα αυτιά μου. 

"Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πήρες τις προσωπικές μας στιγμές και τις παρουσίασες με τον πιο χυδαίο τρόπο στον αδερφό σου.. αλλά και το γεγονός ότι ενώ ήξερες ότι δεν ήμασταν μόνοι μας χτες στο σπίτι σου εσύ επέλεξες να μου πεις ψέματα για αυτό και να απαιτήσεις να φωνάζω με αυτόν τον τρόπο όσο πηδ-"

Τα χείλη του Άρη βρίσκουν με μεγάλη ευκολία τα δικά μου, γεγονός που με αποτρέπει από το να ολοκληρώσω την πρόταση μου. Γαμώτο! Το στόμα του διεκδικεί με μεγάλο πάθος το δικό μου, οι γλώσσες μας χορεύουν σε έναν ξέφρενο ρυθμό και τα χείλη μας είναι τόσο γαμημένα τέλεια όταν ενώνονται. Το φιλί του έχει γεύση τσιγάρου και καφέ. Η αίσθηση είναι μοναδική, γαμώτο.. όσο και αν θέλω να απομακρυνθώ από πάνω του.. δεν.. δεν μπορώ.. Αυτός ο άνδρας με κάνει ότι θέλει γαμώτο! 

Νιώθω τα χέρια του να πιέζουν το σώμα μου πάνω στο στρώμα του κρεβατιού μου. Σε λιγότερο από ένα λεπτό βρίσκομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου με τον Άρη να είναι από πάνω μου. Το στόμα του δεν έχει απομακρυνθεί ούτε για ένα δευτερόλεπτο από το δικό μου και τα χέρια του κόβουν βόλτες σε όλο μου το κορμί, βάζοντας φωτιά σε όλο μου το δέρμα. 

Γαμώτο!

Με το που έφυγα από το σπίτι του σήμερα υποσχέθηκα στον εαυτό μου να τον τιμωρήσω για αυτήν την απερισκεψία του. Και πρέπει να κρατήσω τον λόγο μου.. πρέπει να φανώ δυνατή!

"Φτάνει τόσο" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη του και τοποθετώ τα χέρια μου στο στήθος του. "Δεν θέλω να το προχωρήσουμε άλλο" 

Αμέσως ο Άρης χαμογελάει λοξά. "Μωρό μου αυτό είχα να το ακούσω από το Λύκειο.. αν δεν είχαμε ρίξει τόσο πήδημα, το επόμενο που θα περίμενα να μου πεις είναι ότι είσαι παρθένα" 

Ξεκινάω να φορτώνω άσχημα. Πώς είναι δυνατόν να τα παίρνει όλα στην πλάκα? Εγώ του μιλάω σοβαρά εδώ πέρα! 

Βάζω περισσότερη δύναμη και τον σπρώχνω τελείως από πάνω μου. "Το εννοώ" ο τόνος μου είναι κοφτός. Πλέον ο Άρης βρίσκεται ξαπλωμένος δίπλα μου και με κοιτάει με απορία. "Τι δεν κατάλαβες? Δεν θέλω να το κάνουμε!" Ας καταλάβει ότι δεν γίνεται να περνάει πάντα το δικό του επιτέλους. 

"Γιατί?" με ρωτάει και σμίγει τα φρύδια του. Αμέσως το χέρι του τοποθετείται πάνω στο μπούτι μου. 

"Διότι με υποβίβασες ως γυναίκα όταν αποφάσισες να με πηδήξεις σαν να μην υπάρχει αύριο μόνο και μόνο για να αποδείξεις στον αδερφό σου ότι είμαι μαζί σου, και όχι μαζί του" του απαντάω με ηρεμία και τον κοιτάω έντονα στα μάτια. Μαύρο στο πράσινο. "Κομμένο το σεξ για δέκα μέρες" Το αποφάσισα. Αυτήν θα είναι η τιμωρία του.

Σιωπή

Βλέπω τον Άρη να προσπαθεί να συγκρατήσει τον εαυτό του από το να γελάσει.

Έλεος

Εγώ του μιλάω σοβαρά, και αυτός τον χαβά του. 

"Αλήθεια σου λέω" επαναλαμβάνω και πλέον τον κοιτάω με αυστηρότητα. "Δεν θα πηδηχτούμε για τις επόμενες δέκα μέρες" 

"Είσαι σίγουρη?" με ρωτάει με αισθησιακή φωνή. Νιώθω το χέρι του να γλιστράει και να τρίβει την περιοχή μου πάνω από το καλσόν μου. 

Ξεροκαταπίνω

"Ναι είμαι σίγουρη"

Θα του αντισταθώ.

Η δυναμική Άννα, μόλις επέστρεψε.

..δέκα λεπτά μετά..

Η δυναμική Άννα, μόλις χάθηκε.

"Άρηηη" το όνομά του βγαίνει μαζί με έναν αναστεναγμό από το στόμα μου. Γαμώτο! "Τι μου κάνεις?" Νιώθω το μόριό του να με γεμίζει βαθιά και γρήγορα.

"Σσσσςςςς" μου λέει και τοποθετεί το χέρι του στο στόμα μου. "Δεν θέλουμε να μας ακούσει όλη η πολυκατοικία μωράκι μου" 

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι στην αίσθηση και στην απόλαυση που μου προσφέρει.. γαμώτο! Το κάνει τόσο μα τόσο καλά! Είμαι έρμαιο του.. είμαι αιχμάλωτη του! Δεν μπορώ να του πω όχι.. δεν μπορώ να του αρνηθώ...

Δεν θέλω κιόλας..

"Είσαι απίστευτη μωρό μου" νιώθω το στόμα του αγοριού μου να πιπιλάει το δέρμα στον λαιμό μου. Κλείνω τα μάτια μου και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στο μαξιλάρι. Μέχρι και αυτό, βάζει φωτιά σε όλο μου το κορμί. "Ο τρόπος που σε νιώθω γύρω μου... το πως με σφίγγεις.. δεν.. δεν υπάρχεις Άννα μου.. απλά δεν υπάρχεις"

Οι ωθήσεις του πλέον είναι πολύ πιο γρήγορες.. νιώθω την κάψα να μαζεύεται χαμηλά στην κοιλιά μου και.. ω Θεέ μου. Το χέρι του Άρη απορροφάει όλους τους αναστεναγμούς μου. Τοποθετώ τα χέρια μου στους γλουτούς του και τον χουφτώνω δυνατά. Τον πιέζω μέσα μου και αμέσως το μωρό μου αφήνει έναν δυνατό αναστεναγμό πάνω στον ώμο μου. 

"Είσαι η μεγαλύτερη καύλα που υπάρχει" λέει με δυσκολία πλέον. Όλο μου το σώμα ξεκινάει να τρέμει. "Θέλω όλη μέρα να σε πηδάω, γίνεται?" Το στόμα του δαγκώνει τον λοβό του αυτιού μου. "Πες μου ναι μωρό μου.. πες μου ναι" 

Νιώθω το χέρι του να απομακρύνεται από το στόμα μου. Ω Θεέ μου.. ας συγκρατήσω τουλάχιστον τον εαυτό μου. Δεν είμαστε μόνοι μας στο σπίτι.. δυστυχώς.

Ο Άρης τοποθετεί το ελεύθερο πλέον χέρι του κάτω από το αριστερό μου μπούτι και το σηκώνει ελαφρώς ψηλά.

Ω φακ.

Έτσι τον νιώθω πιο βαθιά.. και.. ω Θεέ μου..

Πώς θα αντέξω δύο μήνες μακριά του?

"Άρη.. θα.." προσπαθώ να του πω ότι...

Γαμώτο.. το στομάχι μου σφίγγεται.

"Το ξέρω πριγκίπισσα μου.. το ξέρω" το στόμα του δαγκώνει το μάγουλο μου. "Μαζί?" με ρωτάει και..

"Τώ... τώρα" λέω με δυσκολία και.. 

Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο μα τόσο δυνατά.. οι ανάσες μου γίνονται πιο βαθιές.. και.. ω Θεέ μου.. αυτό είναι έντονο.

"ΆΝΝΑ" φωνάζει το αγόρι μου. Το επόμενο δευτερόλεπτο τα χείλη μου βρίσκουν τα δικά του. "Είσαι.. είσαι... γαμώ την πουτάνα μου γαμώ" 

Ξεροκαταπίνω. Η ηδονή που μου προσφέρει.. η ευχαρίστηση που νιώθω.. είναι.. απλά.. δεν... 

Η απόλαυση δεν έχει προηγούμενο. Τον νιώθω τόσο τέλεια μέσα μου.. πάντα εδώ θέλω να είναι.. Γίνεται?

Ο κόλπος μου υποδέχεται τα πρώτα υγρά του. "Ω Θεέ μου" αναστενάζω βαριά.

"Το νιώθεις? Το νιώθεις πόσο.... ΓΑΜΩ" το χέρι του βρίσκει με δύναμη τον τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου. Νιώθω και άλλα υγρά του μέσα μου.

"Είσαι απίστευτος" του ψιθυρίζω και.. αυτό ήταν.. 

Ο Άρης σταματά όλες του τις κινήσεις και μένει μέσα μου. Αφήνει όλο το βάρος του σώματός του να πέσει πάνω μου και ρίχνει το κεφάλι του στο βαθούλωμα του λαιμού μου. 

"Με γαμάς" τον ακούω να λέει μετά από μερικά λεπτά σιωπής.

Μετακινώ το σώμα μου από κάτω του και τον αναγκάζω να πέσει στο στρώμα δίπλα μου. "Νόμιζα ότι αυτό το κάνεις εσύ σε εμένα" του σηκώνω τα φρύδια μου και τον κοιτάω με ένα πονηρό βλέμμα. Στρέφω το σώμα μου στο πλάι και στηρίζω όλο το βάρος μου στον ένα μου αγκώνα.

Ο Άρης μου αμέσως εκπνέει βαριά και κρύβει το πρόσωπο του με τα χέρια του. "Τι θα κάνω τώρα που θα φύγεις?" παραπονιέται.

Σκύβω και αφήνω ένα γλυκό φιλί στο γυμνό στήθος του. "Θα με αγαπάς από απόσταση" ψιθυρίζω πάνω στο δέρμα του. 

"Εγώ σίγουρα.. είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί σου που νομίζω ότι θα τρελαθώ από την ένταση των συναισθημάτων που νιώθω κάθε φορά που είμαι κοντά σου" Απελευθερώνει το πανέμορφο πρόσωπό του από τα χέρια του και με κοιτάει με ένα θλιμμένο βλέμμα. "Εσύ θα με αγαπάς?" με ρωτάει με τρεμάμενη φωνή.

Του χαμογελάω λοξά και αφήνω το κεφάλι μου να πέσει πάνω στην γυμνή κοιλιά του. "Για πάντα" τον διαβεβαιώνω και κλείνω τα μάτια μου. Όπου και αν είμαι, εντός ή εκτός των ελληνικών συνόρων, θα τον αγαπάω.

"Και δεν θα μπλέξεις με κανέναν μικροτσούτσουνο Γερμανό?" έλεος.

"Τι πρέπει να κάνω για να εμπεδώσεις ότι δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να σε κερατώσω? Ούτε με Έλληνα, ούτε με Γερμανό?" τον ρωτάω και εκπνέω βαριά. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στον συγκεκριμένο τομέα έχει αρχίσει να με κουράζει. 

"Ούτε με τον Αχι-"

"Ούτε.. και σταμάτα να χαλάς την υπέροχη αυτή στιγμή μας με την παθολογική ζήλια σου" Του πάντες ζηλεύει.. μέχρι και την μάνα μου. Μέχρι και τον αδερφό μου. 

Σιωπή

"Θα μιλάμε καθημερινά?" από τον τόνο της φωνής του καταλαβαίνω ότι ανησυχεί. Γιατί? Του έχω δώσει εγώ δικαιώματα να αμφιβάλλει για εμένα?

Τοποθετώ το χέρι μου στο μόριο του και ξεκινάω να τον χαϊδεύω απαλά. "Κάθε μέρα, όλη μέρα" 

Σιωπή

"Και από σεξ?" με ρωτάει και η στύση του πλέον είναι εμφανέστατη στο άγγιγμα μου.

Χαμογελάω λοξά. "Πέντε nudes για το ξυρισμένο σου κεφάλι, μωρό μου... και sexting"

"Θα τα αφήσω να μεγαλώσουν.. μου πάνε περισσότερο"

Αμέσως παγώνω και σταματάω να παίζω μαζί του. "Με ερεθίζεις έτσι όπως είσαι τώρα.. πολύ" 

"Γαμώτο σου για γυναίκα" τον ακούω να ανασαίνει βαριά. Τον νιώθω να ανακάθεται στο κρεβάτι μου και να με πιάνει από τα μπράτσα μου. Με μία απαλή κίνηση με βάζει να κάτσω πάνω στην περιοχή του. Ωστόσο η στύση του είναι ακόμη σκληρή στο χέρι μου.

Τα μάτια μου τον κοιτούν με πόθο. 

Θέλω και άλλο γύρο.

"Θέλω να μένουμε εδώ τα βράδια" μου ανακοινώνει και παγώνω.

Με την μάνα μου απέξω? "Και η Ζωίτσα?"

"Την προτιμώ από τον Αχιλλέα" σοκ. Ο Άρης τοποθετεί τα χέρια του στην μέση μου και με κρατάει σφιχτά. "Θα σου πω μετά τι έγινε" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. "Τώρα μωρό μου.. θέλω να σε νιώσω και πάλι γύρω μου" Σηκώνει το σώμα μου με σχετική ευκολία και με αφήνει να κάτσω πάνω στο μόριό του. 

Γλιστράω με ευκολία πάνω του και... 

Ω Θεέ μου

Πώς γίνεται κάθε φορά να είναι και καλύτερο?

"Σ'αγαπάω" του λέω ξέπνοη και ξεκινάω να κάνω κύκλους με το μόριο του να είναι μέσα στον κόλπο μου. 

"Περισσότερο από εμένα αποκλείεται, ομορφιά μου" νιώθω τα χείλη του να αφήνουν τρυφερά φιλιά στο στήθος μου. 

Και όμως, Άρη..

Και όμως..

"Είμαστε εντάξει σχετικά με τα σημερινά γεγονότα?" με ρωτάει και παίρνει την δεξιά μου ρώγα ανάμεσα στα σαρκώδη χείλη του.

Γαμώτο σου για αρσενικό.

Ούτε καν που θυμάμαι τι έγινε.

Τοποθετώ τα χέρια μου στα σίδερα του κρεβατιού και ξεκινάω να τον καβαλάω με έναν αργό και βασανιστικό ρυθμό.

"Είσαι το απόλυτο μου" του παραδέχομαι με έναν αναστεναγμό να βγαίνει από το στόμα μου. "Τα πάντα μου Άρη, τα πάντα μου μωρό μου"

"Είσαι η γυναίκα μου, Άννα μου.. η γυναίκα της ζωής μου μωρό μου.. η μόνη μου λατρεύω.. η μόνη που αγαπάω.. η μία και η μοναδική" ψιθυρίζει πάνω στο δέρμα μου.

Η φωνή του φτάνει τόσο τρυφερή στα αυτιά μου.

Ω Θεέ μου..

Είμαι χαμένη από χέρι. 

Είμαι δική του.

Μόνο δική του.

Είναι ο ένας και ο μοναδικός. 

Ο παντοτινός.

Η δική μου αγάπη.

Ο Άρης μου

γεια σας, γεια σας και πάλι γεια σας

κάποια στιγμή στο παρελθόν οι εξής δύο πολυαγαπημένες μου αναγνώστριες: 

stelladrog18  και user26468217

μου ζήτησαν καστ.. έχω δύο εβδομάδες που έψαχνα τον πρωταγωνιστή μου και βρήκα έναν που δεν μοιάζει καθόλου στην περιγραφή, αλλά εμένα κορίτσια μου μου έκανε το αναθεματισμένο το κλικ

Ιδού λοιπόν

η αλήθεια είναι ότι μας βγήκε λίγο ανοιχτόχρωμος, αλλά τι να κάνω και εγώ.. τώρα αυτός μου κόλλησε.. απλά φανταστείτε τον μαυρομάλλη και μαυρομάτη..

σας υπεραγαπώ

xxx

~AngryCupcake