Άννα

"Πάμε ένα ομαδικό?" ρωτάει ο Πέτρος. Στα χέρια του κρατάει ένα τεράστιο ποτήρι με 15 καλαμάκια. "Είπα στον Φιλιππάκο να μας φτιάξει ότι πιο δυνατό υπάρχει σε cocktail.. Aunt Roberta φίλες και φίλοι!" 

"Και πόσο θα μου στοιχίσει αυτή η θεία η Ρομπέρτα?" ρωτάει ο Μάνος και σμίγει τα φρύδια του. Τοποθετεί το ελεύθερο χέρι του γύρω από τους ώμους μου.

"Τι έγινε ρε μαλάκα? Σου έκοψε ο Αναγνώστου το χαρτζιλίκι?" ρωτάει ο Γιώργος και παίρνει την Δώρα αγκαλιά. Η φίλη μου του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

Ο Μάνος ρολλάρει τα μάτια του και παίρνει το ποτήρι από τα χέρια του Πάνου. "Θα έχω έξοδα για τους επόμενους δύο μήνες. Θέλω να κάνω αποταμίευση" μας ανακοινώνει. 

Και μετά σιωπή.

Κανείς δεν μιλάει.

Το μόνο που ακούγεται είναι το sientelo στα ηχεία. Από πότε ο Λύκος παίζει sin boy?

Ξαφνικά οι περισσότεροι σκάνε στα γέλια. "Γελάτε.. γελάτε.. μαλάκες.. να δω που θα μείνετε όταν έρθετε στο Αμβούργο σε έναν μήνα. Στα παγκάκια θα σας στρώσω" 

Ο Πέτρος, η Εβελίνα, ο Χάρης και η Δώρα συνεχίζουν να γελάνε. 

Ο Μάνος τους αγνοεί και με σφίγγει περισσότερο στην αγκαλιά του. "Εσύ τι θα κάνεις τελικά? Θα έρθεις?" ψιθυρίζει στο αυτί μου. Την τελευταία εβδομάδα προσπαθεί να μας πείσει να πάμε όλοι μαζί να τον βρούμε στο Αμβούργο.

"Μάνο.. τα ξέρεις τα οικονομικά μου. Πρέπει να αποταμιεύσω και για την άνοιξη. Όταν θα πάω για την δική μου πρακτική στο Αννόβερο" του απαντάω και του χαμογελάω γλυκά.

"Στο έχω πει χίλιες φορές. Αν έχεις οικονομικό θέμα, θα μου λες" πετάγεται ο Γιώργος από το πουθενά. "Αδέρφια είμαστε"

Γυρνάω και τον κοιτάω με θυμό. "Μπα? Μου μιλάς τώρα?" τον ειρωνεύομαι. Παρασκευή σήμερα. Μια εβδομάδα έχουμε που μένουμε μαζί και στο σπίτι λέμε δυο λέξεις: Καλημέρα, καληνύχτα.

"Σου κάνουμε αντίποινα για το καλοκαίρι" παρεμβαίνει η Δώρα. "Θα σου μιλήσουμε ξανά μετά από τέσσερις μήνες. Να δεις την γλύκα" λέει και με κοιτάει έντονα στα μάτια.

Αναστενάζω βαριά. 

Αν ξεκινήσω και πάλι την ίδια συζήτηση για καλοκαίρι - Μάνο - Σαντορίνη - μόνη μου - ηρεμία, δεν θα βγάλει πουθενά. Εδώ δεν έβγαλε τις προηγούμενες φορές.

Θέλω τσιγάρο.

Γυρνάω και κοιτάω τον Μάνο. "Πάμε έξω? Θέλω να καπνίσω" του ψιθυρίζω για να μην μας ακούσουν οι υπόλοιποι. 

Ο Μάνος δείχνει να το σκέφτεται για μια στιγμή. Γυρνάει το κεφάλι του και κοιτάει τριγύρω στο μαγαζί. Μάταιος κόπος. Με τόσο σκοτάδι και τόση κάπνα εδώ μέσα σιγά μην βρει αυτό που ψάχνει.

Αλλά για μισό.. τι ψάχνει?

"Μωρέ δεν έχω όρεξη για τσιγάρο" Από πότε?

Ύποπτο

Ο Μάνος στρέφει απότομα το βλέμμα του πάνω μου και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω. "Δεν σου είπα να ντυθείς λίγο πιο καλά?"

ΟΡΊΣΤΕ?

Κοιτάω τον εαυτό μου. Φοράω ένα δικτυωτό μαύρο καλσόν, ένα πολύ κοντό ψηλόμεσο μαύρο τζιν σορτσάκι, το οποίο το έχω από το Γυμνάσιο και από πάνω ένα μαύρο πουκαμισάκι. Του πατέρα μου. Τότε που είχε φύγει από το σπίτι, το ξέχασε πίσω. Ε και το αξιοποίησα κατάλληλα. Είναι λίγο φαρδύ.. και λίγο μακρύ.. αλλά..

"Συγγνώμη έχεις κάποιο πρόβλημα με την εμφάνιση μου? Και στην τελική τι ήθελες να βάλω στον Λύκο? Cocktail dress?" του απαντάω με νεύρο. Τι τον έπιασε?

Στον Άρη, πάντα άρεσαν τα ρούχα που φορούσα. 

Αναστενάζω.

Τι θέλω και τον θυμάμαι?

Τελευταία φορά τον είδα την Δευτέρα στο γραφείο του Κομνηνού. Από τότε δεν έχω ακούσει ξανά το όνομά του από κανέναν. Ούτε ξέρω τι κάνει, ούτε που είναι. 

Λες να είναι με καμία άλλη?

"Τελικά αυτήν την Ρομπέρτα θα την πιούμε?" φωνάζω στην παρέα μου. Σηκώνομαι απότομα από το σκαμπό και παίρνω στα χέρια μου το μεγάλο ποτήρι. Βάζω στο στόμα μου ένα καλαμάκι και πίνω μια γενναιόδωρη ποσότητα από το...

Ω Θεέ μου.

Οινόπνευμα πίνω?

"Τι σκατά έχει αυτό μέσα?" ρωτάω τον Πέτρο και ξεκινάω να βήχω. 

"Μόνο αλκοόλ. Ένα σου λέω.. 45% Absenty.." Περηφανεύεται ο φίλος μου και κλείνει στην αγκαλιά του την Εβελίνα. 

Κλείνω απότομα τα μάτια μου. 

Τι ήπια μόλις? 

Τα ανοίγω ξανά. 

"Πάω να καπνίσω" λέω στον Μάνο και απομακρύνομαι από το τραπέζι μας. Στον δρόμο μου για τις τουαλέτες χάνω για λίγο το βήμα μου. Γαμώτο.. αυτό ήταν δυνατό.

Ανοίγω την πόρτα από τις γυναικείες τουαλέτες και .. ευτυχώς.. δεν υπάρχει άλλο άτομο. Βγάζω το πακέτο με τα τσιγάρα και ανάβω ένα. Επιτέλους λίγη ηρεμία.

Κοιτάω τον χώρο γύρω μου. Με τον Άρη το έχουμε κάνει άπειρες φορές εδώ μέσα. Κάθε φορά που ερχόμασταν μαζί στον Λύκο, στην ίδια ή σε διαφορετικές παρέες.. πάντα καταλήγαμε εδώ για ένα-

"Μωρό μου.. ασυγκράτητος είσαι!" 

Παγώνω

Γυρνάω απότομα το κεφάλι μου και κοιτάω τα άτομα που μόλις μπήκαν στις τουαλέτες. 

Παγώνω

Στην πόρτα στέκεται ο Άρης και πάνω του έχει κολλήσει σαν βδέλλα το μελαχρινό πορνίδιο.

Παγώνω

"Ουπς" λέει η Σούλα και απομακρύνεται πάνω από τον Άρη. "Άβολοοοο" 

Παίρνω το βλέμμα μου πάνω από το τσουλί και κοιτάω τον άνδρα που αγαπάω. Ο Άρης μου... ο Άρης μου μόλις μπήκε στις γυναικείες τουαλέτες του Λύκου, παρέα με την σερβιτόρα που τον πολιορκεί εδώ και μήνες. 

Τα βλέμματα μας διασταυρώνονται. Πράσινο στο μαύρο. Το δικό μου σίγουρα πετάει σπίθες. Το δικό του είναι κενό. ΚΕΝΟ. Έρχεται στις τουαλέτες για να πηδήξει την Σούλα, με πετυχαίνει να καπνίζω και του περνάει αδιάφορο όλο το σκηνικό.

Είναι γελοίος.

Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά και πετάω το τσιγάρο στο πάτωμα. Με το πόδι μου το σβήνω και με αποφασιστικό βήμα προχωράω προς την έξοδο. Πάω να προσπεράσω τον Άρη, αλλά δεν με αφήνει. Τοποθετεί το χέρι του στο μπράτσο μου και με ακινητοποιεί. Γυρνάω να τον κοιτάξω. Τώρα δείχνει θυμωμένος. ΤΟΛΜΆΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ? ΑΥΤΌΣ?

Είναι τόσο φτηνός.

"Γιατί φεύγεις? Βιάζεσαι να πας στο αγόρι σου?" με ρωτάει. Τα πρόσωπά μας ευτυχώς απέχουν αρκετά. Δεν θα άντεχα μια πιο στενή επαφή.

Καρφώνω το βλέμμα μου στα μαύρα μάτια του. "Δεν γουστάρω να κάτσω να δω θέαμα" του γρυλίζω. 

Ο Άρης χαμογελάει λοξά. "Από πότε δεν σου αρέσει να παίρνεις μάτι? Κάποτε είδες να μου παίρνουν ολόκληρη πίπα" 

Είναι ηλίθιος! Τι κάθεται και λέει μπροστά στην Σούλα? Κοιτάζω φευγαλέα την μελαχρινή. Στέκεται όρθια δίπλα στον Άρη με σταυρωμένα τα χέρια και έχει σηκώσει τα φρύδια της. Τσούλα..

Χαμογελάω πονηρά. 

Θέλει πόλεμο ο Αρούλης? Θα τον έχει. 

Κάνω ένα βήμα πιο κοντά του και κλείνω την ελάχιστη απόσταση μεταξύ μας. Σηκώνω το χέρι μου και το τοποθετώ στο στήθος του Άρη. Αμέσως τον νιώθω να τσιτώνεται. Στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. Το σαγόνι του είναι σφιγμένο και τα μάτια του δυο σχισμές.

"Ξέρεις Άρη.. ο Μάνος φεύγει αύριο.. και.." σέρνω το χέρι μου βασανιστικά αργά προς τα κάτω. "Και θα κάνω δυο μήνες να τον δω.." τα δάχτυλά μου αγγίζουν την ζώνη από το τζιν του. "Για αυτό βιάζομαι να πάω κοντά του" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Τοποθετώ το χέρι μου πάνω από τον καβάλο του. Αμέσως ο Άρης κλείνει τα μάτια του. "Θέλω να εκμεταλλευτούμε το βράδυ που μας απομένει.." νιώθω το μόριο του να σκληραίνει. Τον χαϊδεύω ακόμη περισσότερο. 

Παύση

Πλησιάζω το στόμα μου στο αυτί του και δαγκώνω τον λοβό του. "Θα είναι μέσα μου όλο το βράδυ" του ψιθυρίζω.

Ο Άρης ανοίγει τα μάτια του σε κλάσματα δευτερολέπτου. Με κοιτάει με μίσος. "Είσαι μεγάλη πουτάνα τελικά" φτύνει τις λέξεις μια προς μια.

Νιώθω το αίμα μου να βράζει. 

Έχω τέτοια ισχυρή θέληση να τον χαστουκίσω, αλλά όχι. Δεν θα του κάνω την χάρη. 

Ώστε ακόμη με θεωρεί πουτάνα ε?

"Τουλάχιστον εγώ είμαι πολυτελείας.. ενώ οι άλλες που πηδάς είναι δεύτερης κατηγορίας" Χωρίς να χάσω την έντονη οπτική μας επαφή απομακρύνομαι τελείως από κοντά του. 

Ανοίγω την πόρτα από τις τουαλέτες και βγαίνω έξω.

Κλείνω τα μάτια μου και ακουμπάω το σώμα μου δίπλα στον τοίχο. 

Πονάω.

Πονάω γαμώτο.

Τι σκατά θέλει μαζί της? Τώρα όντως θα την πηδήξει? Θα μου το κάνει αυτό? Κάποτε μου είχε πει ότι δεν θα με άφηνε ποτέ για την Σούλα. Ποτέ. Και τώρα.. τώρα...

Εισπνοή. Εκπνοή.

Σκουπίζω τα δάκρυα από το πρόσωπο μου και προσπαθώ να ηρεμήσω.

Κλείνω τα μάτια μου.

Θα πηδήξει την Σούλα στις τουαλέτες.

Τα ανοίγω ξανά.

Με γοργό βήμα επιστρέφω πίσω στο τραπέζι μας. 

"Πού ήσουνα τόση ώρα?" με ρωτάει ο Μάνος. Δεν του απαντάω. Πιάνω το μεγάλο ποτήρι που υπάρχει στο τραπέζι και τοποθετώ ένα καλαμάκι στο στόμα μου. "Άννα τι συνέβη? Τι έπαθες?" Κατεβάζω την Ρομπέρτα μονορούφι. "ΆΣΤΟ ΚΑΤΩ ΑΥΤΟ ΚΟΠΈΛΑ ΜΟΥ" Ο Μάνος προσπαθεί να μου πάρει το ποτήρι από τα χέρια, αλλά τον αποφεύγω με επιτυχία. 

Χα! Φα'την!

Με το που καταπιώ και την τελευταία γουλιά από την θεία την Ρομπέρτα, του δίνω το ποτήρι και τον κοιτάω στα μάτια. "Μάνο το πουκάμισο μου σου αρέσει?" τον ρωτάω και ξεκουμπώνω το πρώτο κουμπί.

Ο φίλος μου με κοιτάει με απορία. "Είναι λίγο φαρδύ αλλά.... ΑΝΝΑ ΓΑΜΩΤΟ, ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?" με ρωτάει όταν πλέον έχω ξεκουμπώσει όλα τα κουμπιά. Με αργές κινήσεις το βγάζω και του το δίνω. Αμέσως ο Μάνος γουρλώνει τα μάτια του. "Άννα αυτό που φοράς από κάτω είναι πολύ αποκαλυπτικό.. είναι και ο Άρης στο μαγαζί.. θες να-"

"Ο Άρης είναι πολύ απασχολημένος στις τουαλέτες" Γυρνάω και κοιτάω την παρέα μου. Δεν βλέπω πουθενά την Δώρα με τον Γιώργο. Η Εβελίνα κλείνει τα μάτια του Πέτρου με τα χέρια της και ο Χάρης με κοιτάει επίμονα από πάνω μέχρι κάτω. Τέλεια. Αυτό ήθελα. "Ποιος θα έρθει να χορέψουμε?"

"Άννα δεν χορεύει κανείς, σύνελθε και βάλε το πουκάμισο σου και πάλι" λέει ο Μάνος εκνευρισμένος.

Δεν θα είσαι με τα καλά σου. 

Στα ηχεία ακούγεται το caliente. 

Χαμογελάω λοξά. Αυτό είναι ότι χρειαζόμουν. "Πάω να χορέψω μόνη μου, αφού δεν θέλετε εσείς" Τους γυρνάω την πλάτη, σπρώχνω κάποια σώματα και πλέον βρίσκομαι στο κεντρικότερο μέρος του μπαρ.

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι.. αφήνομαι στον ρυθμό της μουσικής..

Άρης

"ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΏ" 

Δίνω μια μπουνιά στον καθρέπτη που είναι στις τουαλέτες και αυτός σπάει σε χίλια κομμάτια.

Κανονικά θα έπρεπε να την πιάσω από τον λαιμό και να.. να... να...

Τρίβω με τα χέρια μου τους κροτάφους μου. Πρέπει να ηρεμήσω. Πρέπει να ηρεμήσω πριν βγω έξω, διότι αν δεν ηρεμήσω.. θα πάω.. θα πλακώσω τον πούστη στο ξύλο, θα την πιάσω από το μαλλί, θα την σύρω μέχρι το αμάξι και θα την γαμήσω εκεί. 

"ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ"

"Γίνεται να σταματήσεις να φωνάζεις?" ακούγεται η σπαστική φωνή της Σούλας. "Και τον καθρέπτη γιατί τον έσπασες? Τι σου έφταιξε?" Γιατί συνεχίζει να μιλάει γαμώ? Με εκνευρίζει.

"Σούλα, σκάσε γιατί-"

"Άρη η συμφωνία μας ήταν απλά να την κάνεις να ζηλέψει, όχι να διαλύσεις το μέρος στο οποίο δουλεύω" ακούγεται θυμωμένη.

Ανοίγω αμέσως τα μάτια μου και την κοιτάω. Είναι στο πάτωμα και μαζεύει τα γυαλιά. "Ήταν κακή ιδέα" της παραδέχομαι. 

Τι στον πούτσο σκεφτόμουν?

"Μια χαρά ιδέα ήταν" επιμένει η Σούλα. Αυτή μου το πρότεινε το σχέδιο. Καθόμουν με τον Πάνο στο μπαρ και πίναμε, ώσπου κάποια στιγμή η Σούλα μου έκανε νόημα να κοιτάξω στο βάθος. Για να δω τι? Την Άννα στην αγκαλιά του πούστη.

ΓΑΜΩΤΟ

"Και αν την κάνουμε και πράξη κιόλας.." λέει με νάζι και σηκώνεται από το πάτωμα. Πετάει τα γυαλιά στον κάδο και έρχεται προς το μέρος μου. "Πότε θα με σκίσεις?" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου.

Ξεφυσάω βαριά και την σπρώχνω με δύναμη προς τα πίσω. "Σούλα, τα έχουμε πει χίλιες φορές αυτά. Δεν θα μπορέσεις να με κάνεις να τελειώσω. Είμαι ερωτευμένος μαζί της" της λέω και για πρώτη φορά συνειδητοποιώ ότι είμαι αξιολύπητος. 

Ναι είμαι αξιολύπητος. Και μουνόδουλος. Η γυναίκα με κάνει ότι θέλει. Ακόμη και χώρια που είμαστε ελέγχει το μυαλό μου, την καρδιά μου και τον πούτσο μου. 

"ΓΑΜΩΤΟ" 

"Άρη.. πάμε να πιεις κάτι.. δεν σε βλέπω και πολύ καλά μωρό μου" Η Σούλα με πιάνει από το μπράτσο και ανοίγει την πόρτα από τις τουαλέτες. 

Ναι εσένα περίμενα να μου το πεις.

Πλησιάζουμε το μπαρ και κάθομαι στην θέση μου. Η Σούλα μπαίνει πίσω από την μπάρα και μας βάζει δύο ποτά. "Κερασμένα"

Ο Πάνος γυρνάει και με κοιτάει. "Πες μου τουλάχιστον ότι κατάφερες να την πηδήξεις" 

"Σκάσε ρε μαλάκα. Μην παίζεις με τον πόνο μου" του λέω και κατεβάζω μονορούφι το καφέ υγρό. Θέλω τόσο πολύ να γυρίζω να κοιτάξω προς το τραπέζι της, αλλά όχι γαμώτο. ΌΧΙ. Πρέπει να μάθω να επιβάλλομαι στο σώμα μου. Στο σεξ, στον θυμό, στο ξύλο.. παντού.

"Ρε Άρη τι θα γίνει? Έχεις να πηδήξεις από την Μύκονο.. και εκεί δηλαδή το όνομα της φώναζες. Αφού είσαι κολλημένος μαζί της. Πάνε βρες την και πήδα την"

Γυρνάω και τον κοιτάω με θυμό. "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΗΝ ΠΗΔΗΞΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΛΗΘΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ. ΜΟΝΟ ΕΜΕΝΑ. ΚΑΝΕΝΑΝ ΆΛΛΟΝ. ΘΕΛΩ-"

"Θες ψυχίατρο, Άρη σύνελθε.." Ο Πάνος βγάζει το πακέτο με τα τσιγάρα του και ανάβει ένα. "Θες ένα? Θα σε ηρεμήσει" 

Παίρνω το πακέτο από τα χέρια του και ανάβω και εγώ ένα. "Στις τουαλέτες μου είπε ότι την πηδάει ο Μάνος" του ξεστομίζω μετά από ώρα.

"Αφού ο Μάνος σου είπε επανειλημμένα ότι είναι μόνο φίλοι. Τι στον πούτσο σε έχει πιάσει και έχει κολλήσει η βελόνα?... Σούλα μωρό μου άλλα δυο"

Και αυτό είναι που δεν μου κολλάει. Ο ένας με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι είναι μόνο φίλοι  και η άλλη μου λέει ότι πηδιούνται. 

Αν το κάνει για να ζηλέψω, θα την γαμήσω ανάποδα.

https://youtu.be/rhPErmXGDg4

"Ρε μαλάκα.. κοίτα μωρό ρε φίλε.. πω πω.. κωλάρα.. για τρελό σκίσιμο μαλάκα.. ρε κοίτα βυζί.... έχει και προσωπάρα ρε φίλε.. θα τρελαθώ.. η γκόμενα είναι δεκάρι.." ακούγονται δύο τύποι δίπλα μου να μιλάνε.

Γυρνάω και τους κοιτάω. Έχουν τα ποτά στο χέρι και κοιτάνε έντονα μια γκόμενα. Τους έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω. 

"Μαλάκα.. να πάω να της την πέσω? Ψάχνεται το μωρό.. φαίνεται.. Κοίτα πως κουνιέται.. Μωρό μου.. τι μουνάρα είσαι εσύ?" 

Γλοιώδης.

"Άρη" στρέφω το βλέμμα μου στον Πάνο. Έχει γουρλώσει τα μάτια του και κοιτάει έντρομος προς την αντίθετη κατεύθυνση του μπαρ. "Άρη σε θέλω ψύχραιμο" μου λέει ο φίλος μου.

"Τι έπαθες ρε μαλάκα?" τον ρωτάω και σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι. 

Θέλω να γυρίσω να την κοιτάξω, γαμώ. Θέλω να δω άλλη μια φορά το προσωπάκι της. Αλλά όχι, αν την δω πάλι στην αγκαλιά του Μάνου, θα-

"Άρη θες λίγο να δεις τι παίζει?" ο Πάνος με σκουντάει.

"Πού?" τον ρωτάω και γυρνάω αργά το κεφάλι μου στην κατεύθυνση που μου δείχνει. 

Και σοκ

Δεν μπορεί..

Στη μέση του μπαρ βλέπω την ηλίθια μελαχρινή γυναίκα που αγαπάω να δίνει πόνο.

Χορεύει τόσο αισθησιακά.

Έχει βγάλει το πουκάμισο της και έχει μείνει με ένα δαντελένιο ύφασμα να καλύπτει το στητό στήθος της.

Ξεροκαταπίνω.

Το σορτσάκι που φοράει είναι τόσο κοντό και... ΩΩ ΘΕΕ ΜΟΥ. Το μόριο μου συσπάται. ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΌΤΙ ΚΑΝΕΙ? 

"Πάνο η... η... η Ά.. η Άννα είναι... αυτή?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Βλέπω την Άννα να κάνει κάτι βαθιά καθίσματα και.. χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. 

Κουνάει το κορμί της.. έτσι... τόσο... 

Ο κώλος της είναι.. έτσι... τόσο...

 Το σορτσάκι σε συνδυασμό με το δικτυωτό καλσόν και το δαντελένιο ύφασμα.. και ο τρόπος με τον οποίο κουνάει την κωλάρα της.. την κάνουν... είναι..

"ΜΑΛΆΚΑ ΚΟΊΤΑ ΤΗΝ ΚΑΎΛΑ ΠΩΣ ΧΟΡΕΎΕΙ" ακούγεται ο γλοιώδης τύπος από πριν. 

Δεν το σκέφτομαι παραπάνω. Θέλω πολύ να του χώσω μπουνιά αλλά θα χάσω πολύτιμο χρόνο. Δίνω εντολή στα πόδια μου και πάω πάνω της. 

"ΤΙ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΌΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΓΑΜΏ?" Με το χέρι μου την αναγκάζω να σταματήσει να χορεύει. 

Η Άννα αμέσως γυρνάει και με κοιτάει. "Εντάξει? Την πήδηξες?" ο τόνος της ξεχειλίζει ειρωνεία. 

Την κοιτάω σαν να έχει βγάλει δεύτερο κεφάλι. "Είσαι με τα καλά σου? Επικοινωνείς με το περιβάλλον? Για αυτό χορεύεις ημίγυμνη στο μπαρ? Επειδή ζήλεψες?" 

Η γυναίκα θέλει να με τρελάνει. Από την μία μου λέει ότι θα την πηδήξει ο Μάνος και από την άλλη ζηλεύει την Σούλα.

"Έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου αν νομίζεις ότι ζηλεύω τις πουτάνες σου.. Εγώ είμαι κλάσεις ανώτερη από αυτές! Εγώ είμαι-"

"ΕΣΎ ΕΊΣΑΙ ΜΕΘΥΣΜΈΝΗ!" Η ανάσα της βρωμάει αλκοόλ από χιλιόμετρα. Με το χέρι μου την αναγκάζω να ξεκινήσει να περπατάει προς την έξοδο του μπαρ. Αρκετό θέαμα προσφέραμε στους θαμώνες. Δεν χρειάζεται και άλλο. 

Νιώθω την Άννα να αντιστέκεται και να προσπαθεί να απομακρύνει το χέρι μου από το μπράτσο της. "Άσε με" νιαουρίζει. Σφίγγω ακόμη περισσότερο το κράτημα μου. "ΆΣΕ ΜΕ ΣΟΥ ΛΕΩ" 

"ΓΙΑΤΊ? ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ? ΣΕΞ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΕΤΣΙ?" Πλέον έχουμε βγει έξω από το μπαρ. Σέρνω την Άννα πίσω μου.. και μας κατευθύνω προς το αυτοκίνητο μου.

"ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ? ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΗΔΑΣ ΆΛΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΧΙ? ΤΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΕΣ?"

Παγώνω

Σταματάω να κινούμαι και γυρνάω απότομα και να την κοιτάξω. "ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΔΑΩ ΆΛΛΕΣ? ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ?" Πλέον την πιάνω και με τα δυο μου χέρια από τα μπράτσα της και την ταρακουνάω. "ΕΣΕΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ 4 ΜΉΝΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΩ! ΕΣΕΝΑ!" Πλησιάζω το πρόσωπο μου κοντά στο δικό της.. τα χείλη μας απέχουν μόλις μερικά χιλιοστά. "ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΔΟΣΕΣ ΓΑΜΩ.. ΜΕ ΠΡΟΔΟΣΕΣ.. ΚΑΙ ΤΟ ΣΏΜΑ ΜΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΘΈΛΕΙ! Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ.. ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ!"

Και ξαφνικά σιωπή.

Παρατηρώ τα πράσινα ματάκια της.. κλαίει. Γιατί γαμώ? Το βλέμμα της με κοιτάει με πόνο. 

Αναστενάζω πάνω στα ροζ χειλάκια της. 

Γιατί πονάς κορίτσι μου? Γιατί? Με σκοτώνεις το κέρατο μου μέσα! 

Εγώ.. εγώ.. νομίζω ότι σε α-

Η Άννα σφραγίζει τα χείλη της στα δικά μου. 

Τι κάνει?

Νιώθω το στόμα της να ανοίγει και χωρίς να το καταλάβω εισχωρώ την γλώσσα μου μέσα του. Βρίσκω την δική της και την δαγκώνω. 

Την φιλάω και με φιλάει με πάθος.

ΓΑΜΏ

Δεν καταλαβαίνω το πότε, αλλά τα χέρια μου βρίσκουν τα μπούτια της και με μια κίνηση την σηκώνω στην αγκαλιά μου. 

Θέλω να κλάψω

Η Άννα μου κλειδώνει τα πόδια της γύρω από την μέση μου και τοποθετεί τα χεράκια της στα μαλλιά μου. Τα τραβάει με δύναμη και γρυλίζω στο στόμα της. Τα χέρια μου πιέζουν με δύναμη τα οπίσθια της και την κολλάω πάνω μου. Την ακούω να πνίγει τους αναστεναγμούς της στο φιλί μας. 

Σίγουρα νιώθει το πόσο σκληρός είμαι. Από την ώρα που με χάιδευε στις τουαλέτες έχω γίνει πέτρα. Τόσο πολύ που πονάω. Πονάω γαμώ, πονάω. Το σώμα μου αναζητάει την σαρκική επαφή, αλλά η ψυχή μου θέλει κάτι άλλο. Κάτι που.. που απαιτώ να ακούσω, γαμώ.

"Άννα" λέω ανάμεσα στο φιλί μας και προσπαθώ να το σπάσω. Το κορίτσι μου όμως έχει άλλα σχέδια. Δεν με αφήνει να σταματήσω να την φιλάω και πιέζει περισσότερο το σώμα της πάνω στο δικό μου. Σφίγγει τα χέρια της πίσω από το κεφάλι μου και το πιέζει πάνω στο δικό της. Νιώθω ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα. 

Και να'μαστε.. δύο ερωτοχτυπημένοι νέοι να φιλιόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο στην μέση του δρόμου σε ένα στενό πίσω από τον Λύκο. Η Άννα είναι ημίγυμνη στα χέρια μου... νιώθω ότι το σώμα της έχει πάρει φωτιά.

Μου έλειψε

Μου έλειψε το φιλί της.. το χάδι της.. γαμώ όλα μου έλειψαν πάνω της.

Προσπαθώ με τα χίλια ζόρια να μας μετακινήσω προς την άκρη του δρόμου, εκεί που έχω παρκάρει το αυτοκίνητο μου. Παρόλο που τα πόδια μου τρέμουν.. τρέμουν από την ευχαρίστηση που την έχω και πάλι στην αγκαλιά μου.. τα καταφέρνω. Την κολλάω με δύναμη στην πόρτα του συνοδηγού.

Η Άννα σπάει το φιλί μας, αλλά δεν απομακρύνεται από πάνω μου. Νιώθω τα χειλάκια της να πιπιλάνε με δύναμη το δέρμα στον λαιμό μου και αναστενάζω βαριά. Κλείνω τα μάτια μου και απολαμβάνω την αίσθηση. 

Ή μάλλον όχι, απολαμβάνω την ψευδαίσθηση ότι την έχω και πάλι στην αγκαλιά μου όπως παλιά. Ότι είμαστε και πάλι μαζί.. σε σχέση.. και αυτή είναι μια συνηθισμένη κατάληξη της Παρασκευιάτικης εξόδου μας. 

Ανοίγω τα μάτια μου και πάλι. Γαμώτο όχι. Δεν είμαστε όπως παλιά. Με πρόδοσε και... και.. πληγώθηκα.. και.. την πήδηξε και ο Μάνος γαμώ! Πιάνω το κεφάλι της με τα χέρια μου και το απομακρύνω βίαια από τον λαιμό μου.

Αμέσως η Άννα ανοίγει τα πράσινα ματάκια της και με κοιτάει με παράπονο. "Τι έγινε?" με ρωτάει.

Ξεροκαταπίνω.

Δεν ξέρω τι να της απαντήσω.. Δεν ξέρω τι θέλω να την ρωτήσω.. Βασικά ξέρω.. αλλά είναι τόσα πολλά που..

"Δεν με θες πια?" η φωνή της τρέμει. Τα πράσινα ματάκια της βουρκώνουν απευθείας. Τι λέει γαμώ το κέρατο μου? "Γιατί Άρη.. εγώ.. λιώνω για εσένα.. εγώ.." Δεν μπορεί να τελειώσει την πρόταση της, πνίγει έναν λυγμό.

"Καρδιά μου" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη της και ενώνω τα μέτωπα μας. "Δεν υπάρχω μακριά σου" 

Σιωπή

Το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος από τις άρρυθμες ανάσες μας. 

Σιωπή

"Δεν έπαψα στιγμή να σε αγαπάω Άρη μου"

"ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΏ" Με μια απότομη κίνηση την αφήνω κάτω και της κάνω νόημα να μπει στο αμάξι. Η Άννα στην αρχή ξαφνιάζεται, αλλά υπακούει.

Το επόμενο λεπτό βρισκόμαστε στον κεντρικό δρόμο. Κοιτάζω το κοντέρ. Δείχνει 150. Μήπως να πατήσω λίγο ακόμη το γκάζι? Βιάζομαι να μπω μέσα της. Σπίτι μου θα πάμε. Ο Κομνηνός είπε ότι δεν θα επιστρέψει σήμερα.. Και ποτέ του να μην επέστρεφε δηλαδή, δεν θα με χαλούσε.

"Σ'αγαπάω πάρα πολύ" 

Της ρίχνω μια φευγαλέα ματιά. Έχει γυρίσει το κεφάλι της και με καρφώνει με αυτές τις πράσινες ματάρες.

Γαμώ.. Θέλω να μπω μέσα της...

Πατάω τέρμα το γκάζι. Δεν χάνω χρόνο με το να βάλω το αμάξι στο γκαράζ. Το αφήνω έξω στον δρόμο και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Η Άννα με ακολουθεί. Δεν προλαβαίνει όμως να κάνει δεύτερο βήμα.. Τρέχω προς το μέρος της και την σηκώνω στον αέρα.. με το χέρι μου την τοποθετώ στον έναν ώμο μου. 

"Μου έλειψε αυτό" η φωνή της ακούγεται παιχνιδιάρικη.

Μωρό μου.. 

Εμένα να δεις πόσο μου έλειψε..

"Αυτό?" την ρωτάω και το χέρι μου προσγειώνεται στον γλουτό της.

"ΑΥΤΌ ΚΑΘΌΛΟΥ" φωνάζει. Κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ.

Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου και μας μετακινώ μέσα. Με το που την κλείσω, κατεβάζω την Άννα μου κάτω και την κολλάω στην πόρτα πίσω της. 

Τα πρόσωπά μας είναι το ένα απέναντι από το άλλο. Τα χέρια μου βρίσκονται δεξιά και αριστερά από το κεφάλι της και με το σώμα μου την πιέζω όλο και πιο πολύ πάνω στο ξύλο. 

Κοιτάω έντονα τα πράσινα ματάκια της. "Είσαι σίγουρη για αυτό?" της ψιθυρίζω πάνω στα χείλη της. Τα κοιτάω φευγαλέα. Το κάτω χείλος της έχει ματώσει από το φιλί μας πριν.

Με καυλώνει.

Η Άννα με κοιτάει με πόθο. Τοποθετεί το χέρι της πάνω στο δικό μου και το κατευθύνει προς την περιοχή της πάνω από το τζιν σορτσάκι της. Με αναγκάζει να την τρίψω πάνω από το ύφασμα. 

Με καυλώνει.

"Άρη θέλω να με πηδήξεις, θέλω να μου κάνεις έρωτα, θέλω να με αγαπήσεις... Μπορείς?"