Αρχές Ιουνίου / κάτι παραπάνω από ένα μήνα μετά

Άρης

"Μην μου πεις ότι αυτός είναι ο λόγος που με ξύπνησες σαββατιάτικα από τις... 8 το πρωί?" με ρωτάει ο Πάνος και δείχνει την βιτρίνα μπροστά του.

"Αν στο πω τι θα γίνει?" Του κάνω νόημα να μπούμε μες στο μαγαζί.

"Μαλάκα πας καλά? Έχει ξεκινήσει η εξεταστική.. και μπορεί να σου φανεί περίεργο αλλά μερικοί από εμάς δεν πηδάμε μόνο.. διαβάζουμε κιόλας" 

Περίοδο έχει και κάνει έτσι?

"Καλημέρα σας. Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω?" λέει μια νεαρή με το που μας βλέπει. Στρέφω το βλέμμα μου πάνω της. Ψηλή, κοκκινομάλλα με αβυσσαλέο ντεκολτέ. Κοιτάω τον Πάνο δίπλα μου, ξερογλείφεται.

"Για ένα δώρο ψάχνω" της απευθύνομαι.

"Και εγώ ψάχνω για ένα στα γρήγορα. Ενδιαφέρεσαι?" της λέει ο Πάνος και την πλησιάζει. 

Τι λέει ο μαλάκας... Εδώ καίγεται ο κώλος μου και αυτός θέλει να πηδήξει? 

"Σας παρακαλώ πολύ κύριε. Στην θέση σας θα πρόσεχα πολύ πως μου μιλάτε" λέει η κοκκινομάλλα και κοιτάει φευγαλέα έναν τύπο στην άκρη του μαγαζιού. Σηκώνει το χέρι της και μας δείχνει μια κοτρόνα που κοσμεί το δάχτυλό της. "Είμαι παντρεμένη" 

Γουρλώνω τα μάτια μου. Αυτή δεν είναι ούτε 25. Πότε πρόλαβε?

"Ακολουθήστε με σας παρακαλώ" λέει και μας γυρνάει την πλάτη. Αμέσως το μάτι μου πέφτει στον κώλο της.

Της Άννας μου είναι πιο ωραίος. Ναι, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.

"Κωλάρα για σκίσιμο" ψιθυρίζει ο Πάνος από δίπλα μου.

"Σκάσε και προχώρα.. Θέλω να τελειώνουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνεται. Θέλω να είμαι σπίτι μου πριν ξυπνήσει το μωρό μου" του λέω και ο φίλος μου ρολλάρει τα μάτια του.

"Αυτά τα κοσμήματα είναι της νέας μας κολεξιόν.. έχετε κάτι στο μυαλό σας?" με ρωτάει η κοκκινομάλλα.

"Ρε μαλάκα πες μου ειλικρινά, τι σου φταίω και με τραβολογάς? Σου έκανα κάτι? Ας ερχόσουν μόνος σου!" γκρινιάζει ο Πάνος.

"Θέλω την γνώμη σου ρε φίλε.. και την συμβουλή σου.. εε κάτι σε σκουλαρίκια δείξτε μου..."

"Τι πρόβλημα έχεις που πρέπει να λυθεί στις 9 το πρωί στο Κολωνάκι?" λέει ο Πάνος και ανάβει τσιγάρο. Γουρλώνω τα μάτια μου. "Τι? Μια περιουσία θα ξοδέψεις.. Λες να μας διώξουν? Γάμησε με"

"Έχω θέμα.. αυτά φτηνά μου φαίνονται.. δείξτε μου κάτι πιο ακριβό.. τον τελευταίο μήνα η Άννα δεν είναι καλά... το κάνουμε όλη μέρα" του λέω και ξεφυσάω βαριά.

"Μα αυτά κάνουν 1500 ευρώ, εσείς τα θεωρείτε-" επεμβαίνει η κοκκινομάλλα. 

"Δείξε μου κάτι σε διπλάσια τιμή" της λέω και ανάβω και εγώ τσιγάρο. Δεν θα μας διώξουν. Και πραγματικά θέλω να ηρεμήσω. 

"Πω πω ρε φίλε.. το κάνετε όλη μέρα ε? Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου τέτοιο πρόβλημα" λέει ο μαλάκας και φυσάει τον καπνό ψηλά. 

Δεν με καταλαβαίνει. Ούτε αυτός, ούτε ο ψηλός, ούτε κανένας άλλος. Γαμώτο. 

Η Άννα μου τον τελευταίο καιρό δεν είναι καλά. Κάτι έχει, κάτι την απασχολεί. Από την μέρα που λιποθύμησε και μετά έχει αλλάξει. 

Πρώτον, έχει έρθει και μένει σπίτι μου.. κάθε μέρα.. όλη μέρα. Το μπάνιο έχει γεμίσει ροζ κοκαλάκια, σαπουνάκια σε σχήμα φράουλας και ταμπόν. Η ντουλάπα μου πλέον έχει φούστες και φορέματα. 

Δεύτερον, όλη μέρα με κυνηγάει να το κάνουμε. Δεν είναι ότι πηδιόμασταν αραιά και που, αλλά τον τελευταίο μήνα έχει παραγίνει το κακό. Προχτές το βράδυ αναγκάστηκα να της πω ότι έχω πονοκέφαλο. Η πούτσα μου έχει πάθει υπερκόπωση.

Τρίτον, δεν πάει στην σχολή της. Ούτε στα προαιρετικά ούτε στα υποχρεωτικά. Και για εφημερίες.. ούτε λόγος. Και δεν είναι μόνο αυτό. Βιβλίο δεν θυμάμαι από πότε έχει να ανοίξει. Ποιος? Η Άννα.. που αν δεν διάβαζε 5 ώρες την ημέρα, δεν μου καθόταν.

Τέταρτον, έχει αυξήσει τις δόσεις της στα φάρμακα που παίρνει. Από ένα χαπάκι που έπαιρνε τα μεσημέρια, πλέον παίρνει δύο. Αν δεν πάρει ηρεμιστικό πριν κοιμηθεί, δεν μπορεί να κλείσει μάτι. Αμ οι εφιάλτες? Πού το πας? Τι είναι πάλι τούτο? Ξυπνάει σχεδόν κάθε βράδυ και φωνάζει το όνομα μου. Πρέπει να της ψιθυρίζω γλυκόλογα για να κοιμηθεί. 

Προσωπικά, έχω να κάνω ήσυχο ύπνο πάνω από μήνα. Ανησυχώ, ανησυχώ για το μωρό μου. Στις αρχές την ρωτούσα κάθε ώρα τι έχει και τι της συμβαίνει. Δεν μου απάντησε ούτε μια φορά. Αμέσως το δάκρυ έτρεχε κορόμηλο. Και από το να την βλέπω να κλαίει, προτίμησα να μην την ξαναρωτήσω τι έχει πάθει. 

Έτσι και αλλιώς το μωράκι μου ξέρει ότι οτιδήποτε και να της συμβεί, μπορεί να μου μιλήσει. Είμαι δίπλα της. Για πάντα.

"Αυτά θα πάρουμε" λέω στην κοκκινομάλλα και της δείχνω κάτι χρυσά σκουλαρίκια. Έχουν και δύο πράσινες πέτρες. Θα ταιριάζουν με τα μάτια της. Τα όμορφα πράσινα ματάκια της. Το μωρό μου.

"Πολύ καλή επιλογή.. ξέρετε τα σκουλαρίκια αυτά είναι κατασκευασμένα από χρυσό 18 καρατίων, jade πέτρες και τα διακοσμημένα διαμάντια που-"

"Σου είπα ότι θα τα αγοράσω, μην μου ζαλίζεις τα-"

"Τώρα που δεν κοιτάει ο άντρας σου, δεν μου δίνεις το τηλεφωνάκι σου μωρό μου.. να πιούμε ένα ποτάκι τα δυο μας?" της ψιθυρίζει συνωμοτικά ο Πάνος.

Η κοκκινομάλλα κοιτάει προς το μέρος που ήταν πριν ο τύπος. Δεν βλέπει κανέναν. "69.."

Πουτάνα

Πληρώνω και βγαίνουμε έξω από το κοσμηματοπωλείο. "Δεν μπορείς να πεις, και οι δυο πήραμε κάτι από το μαγαζάκι" λέει ο Πάνος και μου κλείνει το μάτι. "Είσαι τυχερός που μου έδωσε το κινητό της.. αλλιώς θα σου γκρίνιαζα μέχρι να περάσω τις διαφορικές εξισώσεις" Αμέσως μετά ανάβει τσιγάρο. 

"Μαλάκα.. τι με νοιάζει ποια θα πηδήξεις σήμερα το βράδυ? Έχω πρόβλημα σου λέω.." του απαντάω και ξεκλειδώνω το αυτοκίνητο. Του κάνω νόημα να μπει μέσα.

"Άρη, πρόβλημα έχουμε εμείς που σε κάνουμε παρέα" Ο Πάνος κάθεται στην θέση του συνοδηγού. Βάζω το κλειδί στην μίζα και ξεκινάω. "Αν δεν είναι καλά, ρώτα την τι έχει. Πάνε σπιτάκι σου, πήδα την και βγάλε την το βράδυ έξω για φαγητό. Ρώτα την τι έπαθε και απαίτησε να σου πει. Μου πρήζεις τα αρχίδια για μαλακίες.. κάτσε ρε παπάρα.. τι κάνουμε εδώ?" με ρωτάει ο φίλος μου όταν πατάω το αλάρμ μπροστά από ένα ζαχαροπλαστείο.

Η Άννα μου εκτιμάει περισσότερο μια τούρτα coockies παρά ένα ζευγάρι σκουλαρίκια 3.500 ευρώ. Να τι κάνουμε στο ζαχαροπλαστείο. "Περίμενε με δεν θα αργήσω.. θα πάω και στο ανθοπωλείο δίπλα και σε 10 λεπτά θα είμαι πίσω" Πάω να βγω από το αμάξι, αλλά το χέρι του Πάνου με σταματάει. 

Κοιτάω τον φίλο μου με απορία. "Τι θες?"

Ο Πάνος με κοιτάει καχύποπτα. "Προς τι όλα αυτά?"

Χαμογελάω σαν χαζοχαρούμενος. 

"Έχουμε επέτειο"

.

.

.

Γαμώ την τύχη μου γαμώ

Πού στον πούτσο είναι τα κλειδιά και δεν μπορώ να- ωπ τα βρήκα.

Πρέπει να ηρεμήσω.. σκέφτομαι και ανοίγω την πόρτα από το διαμέρισμά μου. Πρέπει με κάποιον τρόπο να την κάνω να μου πει τι στον πούτσο συμβαίνει. 

Για μισό.. Γιατί τέτοια σκοτάδια στις 11 το πρωί?

Αφήνω την ανθοδέσμη, την τούρτα και τα σκουλαρίκια στο τραπέζι δίπλα στην πόρτα και πάω να ανοίξω κανένα παντζούρι.

"Μη.." ακούω την φωνή που λατρεύω και αμέσως παγώνω στην θέση μου. "Δεν θέλω φως" Γυρνάω και την ψάχνω στο σαλόνι.. αλλά δεν την βλέπω. "Εδώ.. στο μπιλιάρδιο" μου λέει και στρέφω το κεφάλι μου προς τα εκεί. Και..

ΣΟΚ

ΣΟΚ

ΣΟΚ

Παγώνω στην θέση μου. "Τι φοράς?" την ρωτάω μετά από μια μικρή παύση. 

Το κορίτσι μου ακουμπάει ελαφρά στο μπιλιάρδο. Την τσεκάρω από κάτω προς τα πάνω. Φοράει γόβες.. μαύρες δωδεκάποντες γόβες. Μια φορά την έχω δει να τις φοράει ξανά. Όταν είχαμε βγει το πρώτο μας ραντεβού στο La Luna. Από εκείνη την ημέρα και μετά όλο με αθλητικά κυκλοφορεί. 

Κοιτάζω τα ατελείωτα πόδια της και νιώθω την πρώτη σύσπαση του μορίου μου. Φοράει κάλτσες και ζαρτιέρες. Το μικροσκοπικό της εσώρουχο φαίνεται να είναι διαφανές. 

Έχει σταυρώσει τα χέρια της κάτω από το στήθος. Ανάμεσα στα δάχτυλά της βρίσκεται ένα τσιγάρο. Το τοποθετεί στα χείλη της, το ρουφάει και μετά αφήνει τον καπνό να βγει ψηλά. Ο φίλος μου συσπάται για δεύτερη φορά. 

Το σουτιέν της είναι και αυτό διαφανές. Επίσης έχει και δυο κορδόνια επιπλέον. Χμμ καινούρια αγορά είναι αυτή, σίγουρα.. Δεν την έχω δει να το ξαναφοράει. Στους ώμους της έχει ρίξει ένα σακάκι.. Δικό μου σακάκι είναι αυτό?

"Δεν μου απάντησες.. Τι φοράς?" της λέω και βγάζω το μπλουζάκι μου. 

"Σου αρέσω?" Ο καπνός του τσιγάρου βγαίνει πλέον σε κυκλάκια από το στόμα της. 

Αμέσως την καρφώνω έντονα στα μάτια. Το βλέμμα της είναι αρκετά πρόστυχο. Γαμώτο! Θα τελειώσω πριν καν μπω μέσα της. "Πάρα πολύ" της παραδέχομαι και κατεβάζω το φερμουάρ από το τζιν μου. Σε κλάσματα δευτερολέπτου το παντελόνι μου και το εσώρουχο μου βρίσκονται στο πάτωμα. 

Τοποθετώ το χέρι μου στο μόριο μου και ξεκινάω να παίζω μαζί του. Με αργό βήμα την πλησιάζω. "Βγάλε το σακάκι μωρό μου, δεν σκας?" 

Η Άννα μου αμέσως υπακούει και ρίχνει το σακάκι στο πάτωμα. Με καυλώνει όταν με υπακούει. "Το θέλεις ή να το σβήσω?" με ρωτάει και μου δείχνει το τσιγάρο που κρατάει. Το μάτι της είναι καρφωμένο στην στύση μου και στο χέρι μου που είναι τυλιγμένο γύρω της.

"Δώσ'το μου" Παίρνω το τσιγάρο από τα χέρια της και το τοποθετώ στο στόμα μου. Την κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω. "Μωρό μου είσαι σκέτη καύλα" η φωνή μου ακούγεται βαριά. 

"Είπα να βάλω κάτι διαφορετικό για την επέτειο μας" μου ψιθυρίζει και κολλάει το σωματάκι της πάνω μου. Τα χεράκια της χαϊδεύουν το στήθος μου και το γόνατό της βρίσκεται ανάμεσα από τα πόδια μου.

Τοποθετώ το ελεύθερο χέρι μου στον κώλο της και την χουφτώνω με δύναμη. "Μέχρι πού μπορώ να φτάσω?" η φωνή μου ακούγεται αισθησιακή. Δαγκώνω τον λοβό του αυτιού της. 

Η Άννα μου ανατριχιάζει ολόκληρη και στρέφει το βλέμμα της στο δικό μου. Τα μάτια της με κοιτούν με πόθο. "Θα πονέσει πολύ?" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου.

Παγώνω

Άκουσα καλά?

Με ρώτησε αν θα πονέσει?

Αμέσως παίρνω το χέρι μου από τα οπίσθια της και σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι δίπλα. Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει σαν τρελή. Δεν έχουμε καν ξεκινήσει.. δεν έχω καν απλώσει χέρι στην περιοχή της και το στομάχι μου σφίγγεται. 

Παίρνω το χέρι μου από το μόριο μου και την πιάνω γερά από την λεπτή της μέση. Τοποθετώ το μέτωπό μου στο δικό της και αναστενάζω βαριά. "Το εννοείς?" την ρωτάω και μου γνέφει θετικά. 

Νομίζω ότι θα κλάψω από την χαρά μου.

Πιέζω το μόριο μου στην κοιλιά της. Η Άννα μου κλείνει τα πανέμορφα ματάκια της. "Θέλω να σε ακούσω να το λες μωρό μου. Πες το δυνατά για να είμαι σίγουρος.. Θα... θα με αφήσεις.. να μπω από όπου.. θέλω?"

Η Άννα μου αμέσως πιάνει το χέρι μου και μας καθοδηγεί προς την κρεβατοκάμαρα μας. Σε όλη την διαδρομή χαζεύω τον κώλο της. Φαίνεται ακόμη πιο ωραίος τώρα που φοράει γόβες. Και ναι.. έφτασε η μέρα που θα της τον σκίσω. Έφτασε η μέρα που θα την ξεπαρθενέψω και από πίσω. Αυτός ο κώλος θα γίνει δικός μου. Μόνο δικός μου. Πλέον θα εξερευνήσω και αυτό το σημείο του κορμιού της.

Θέλω να κλάψω από ευτυχία. 

Με το που μπούμε στο δωμάτιο η Άννα μου γυρνάει και με κοιτάει έντονα στα μάτια. "Άρη, σου ανήκω" λέει και με τα χέρια της αγγίζει τα μπράτσα μου. "Το σώμα μου, η καρδιά μου, η ψυχή μου είναι όλα δικά σου" και με αυτό σφραγίζει τα χείλη μας μεταξύ τους. 

Ανοίγει το στόμα της και δίνει πρόσβαση στην γλώσσα μου. Το φιλί μας έχει γεύση φράουλας. Σίγουρα ήπιε χυμό με το που σηκώθηκε το πρωί. Τα χέρια μου χαϊδεύουν όλο το σώμα της. Μαλάσσω το στητό της στήθος και τρέμω. Τρέμω και μόνο στην σκέψη ότι η φαντασία μου θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα.

"Ανέβα στο κρεβάτι και στήσου στα 4" την διατάζω με το που βγω από το φιλί μας. Η Άννα μου με υπακούει αμέσως. Κάνει κίνηση να βγάλει τις γόβες της αλλά η φωνή μου την σταματάει. "Θέλω να τις κρατήσεις" της λέω και της κλείνω το μάτι. 

Πριν ανέβω στο κρεβάτι ανοίγω το συρτάρι του κομοδίνου και βγάζω το λιπαντικό από μέσα. Δίπλα από το λιπαντικό βλέπω ξεχασμένο το κουτί με τα προφυλακτικά.

Να θυμηθώ να το πετάξω, δεν θα μου χρειαστούν ποτέ ξανά.

 "Μωράκι μου" λέω στο κορίτσι μου με το που κλείσω το συρτάρι. "Κοίταξε με Άννα μου" Αμέσως βλέπω δύο πράσινες ματάρες να με κοιτούν με αγωνία. Αφήνω το λιπαντικό στο κρεβάτι και με τα δυο μου χέρια κλείνω το προσωπάκι της. "Είσαι ο έρωτας της ζωής μου. Όταν σου πήρα την παρθενιά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην σε πονέσω ξανά στο κρεβάτι. Σήμερα μωρό μου θα κάνουμε μια εξαίρεση.. μην φοβάσαι.. μην φοβηθείς.. δεν θα πονέσεις πολύ.. θα το πάω όσο πιο αργά γίνεται" της λέω και της δίνω ένα πεταχτό φιλί. "Ναι μωρό μου?" Η Άννα μου νεύει θετικά και μου χαμογελάει. 

"Μωρό μου κρατήσου γερά από τα σίδερα του κρεβατιού... και άνοιξε λίγο τα πόδια σου" Ανεβαίνω και εγώ στο κρεβάτι και στηρίζομαι στα γόνατα μου. Παίρνω θέση ακριβώς από πίσω της και μένω για μια στιγμή να την θαυμάσω. 

Είναι στα 4 και είναι σκέτη καύλα.

Με το ένα μου χέρι πιάνω το εσώρουχο της και της το σκίζω. "Ρε Άρη!" γκρινιάζει. Αμέσως της δίνω ένα χαστούκι στον κώλο. "Άρηηηηηη" παραπονιέται ξανά. Δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί γκρινιάζει εφόσον της αρέσει.

"Γκρινιάρα γυναίκα! Σταμάτα να παραπονιέσαι!" της λέω χαριτολογώντας. 

Βάζω στο χέρι μου λίγο λιπαντικό και το αλείφω στο μόριό μου και στον κώλο της. Βάζω ένα δάχτυλο στην τρύπα του πρωκτού της. Αμέσως η Άννα μου παγώνει. 

"Σσσςςς... χαλάρωσε μωρό μου... θα δεις.. θα σου αρέσει τόσο πολύ που μετά θα θέλεις να το κάνουμε συνέχεια από πίσω.." της λέω με αισθησιακή φωνή ενώ ταυτόχρονα βάζω και βγάζω το δάχτυλό μου από μέσα της. Τοποθετώ το άλλο μου χέρι στην μέση της και την χαϊδεύω. Σκύβω και φιλάω τα δυο βαθουλώματα που έχει δεξιά και αριστερά από την σπονδυλική της στήλη. 

"Ά...Ά..Άρη μου..θα ... θα τελειώσω?" με ρωτάει το μωράκι μου με τρεμάμενη φωνή. Βγάζω το χέρι μου από την τρύπα της και τοποθετώ την άκρη του μορίου μου στην πίσω πόρτα. 

"Σε έχω αφήσει εγώ ποτέ ανικανοποίητη?" την ρωτάω. "Είσαι η βασίλισσα μου, μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό" Με το που τελειώνω την πρόταση μου σπρώχνω τον εαυτό μου μέσα της. 

Δεν προλαβαίνω να μπω ούτε ο μισός, όταν την νιώθω να τσιτώνεται. "ΆΑΑΑΑΑΑΡΗ!" φωνάζει το κοριτσάκι μου. "Πιο σιγά μωρό μου" η φωνή της κομπιάζει στο τέλος.

Είναι ένα όνειρο και από πίσω. Είναι κόλαση.. η γυναίκα δεν υπάρχει. Είναι τόσο μα τόσο στενή. Μου θύμισε την νύχτα που την ξεπαρθένεψα. 

Τοποθετώ τα χέρια μου στην μέση της και την κρατάω σφικτά. Κάνω ακόμη μια ώθηση και μπαίνω σχεδόν ολόκληρος μέσα της. "Γαμωωωωωτοοοοο.... Άρη πιο σιγά!" με επιπλήττει. 

"Σε πόνεσα μωρό μου?" η φωνή μου ακούγεται γλυκιά. 

"Ναι!" μου απαντάει αμέσως. 

Αμέσως παγώνω.. και μένω μέσα της ακίνητος για μερικά λεπτά.

Γαμώτο δεν ήθελα να την πονέσω τόσο πολύ... "Άννα μου.. μωρό μου.. νιώθεις καλά? Θέλεις να βγω ψυχή μου? Αν θέλεις πες το μου.. και θα βγω.. δεν.. δεν θέλω να-"

"Μην βγεις" η φωνή της ίσα που ακούγεται. "Μου... μου..." την ακούω να ξεροβήχει. "Μου αρέσει.. κάπως.. εί..είναι ω...ω..ωραία η αίσθηση" γιατί τραυλίζει?

Αυτόματα στο πρόσωπο μου σχηματίζεται ένα τεράστιο χαμόγελο. Θέλει να συνεχίσω.. θέλει να συνεχίσω.. θέλει να συνεχίσω!

Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου!

Αμέσως βγαίνω από μέσα της και την ξαναγεμίζω αργά. Ξεκινάω τις ωθήσεις μου με αργό ρυθμό. Κλείνω τα μάτια μου και ρίχνω πίσω το κεφάλι μου. Η ηδονή που νιώθει το σώμα μου αυτήν την στιγμή, δεν περιγράφεται. Την νιώθω τόσο γαμάτα στενή γύρω μου. Είναι σκέτη απόλαυση. Είναι σκέτη καύλα. 

Η Άννα είναι η καύλα μου.

"Αααααα" ακούω το μωρό μου να αναστενάζει και αμέσως ανοίγω τα μάτια μου. 

"Τι έπαθες μωρό μου?" Παίρνω το ένα μου χέρι από την μέση της και το τοποθετώ πάνω στην κλειτορίδα της. Ξεκινάω να πιέζω το κέντρο της θηλυκότητας της και η Άννα μου βγάζει άναρθρες φωνούλες. Αλλά δεν μου φτάνουν.. θέλω και άλλες.

"Μωρό μου.. θα το πάω πιο γρήγορα ναι?" την ρωτάω και χωρίς να περιμένω απάντηση ξεκινάω να την πηδάω πιο γρήγορα. Το χέρι μου εξακολουθεί να παίζει με την κλειτορίδα της. 

Η Άννα φωνάζει. Φωνάζει πολύ. Με καυλώνει που εγώ της το προκαλώ αυτό. Που εγώ της προσφέρω την ευχαρίστηση που θέλει το κορμάκι της. Σφίγγω το σαγόνι μου και προσπαθώ να μην φωνάξω. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Κοιτάω έντονα το σημείο που τα σώματα μας ενώνονται. Θέλω να την αποθηκεύσω αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου. Θέλω να την παίζω ξανά και ξανά, όταν χρειάζεται.. Βλέπω το μόριο μου να σκίζει τον κώλο της και φουντώνω ολόκληρος. Η αίσθηση σε συνδυασμό με την εικόνα χτίζουν την ευχαρίστηση χαμηλά στην σπονδυλική μου στήλη.

"Γαμώτο σου για γυναίκα! Τι μου προκαλείς ρε πούστη μου, τι?" αναρωτιέμαι δυνατά και δίνω ένα χαστούκι στο μπούτι της. 

"Άααααρηηη" την ακούω να φωνάζει. 

"Τελείωσε για μένα μωρό μου τελείωσε το φελέκι μου μέσα! Άννα δεν θα αντέξω για πολύ ακόμη" της λέω και πιέζω την κλειτορίδα της ακόμη περισσότερο. Πλέον μπαινοβγαίνω μέσα της σαν να μην υπάρχει αύριο. Την πηδάω άγρια και γαμώτο, ναι, ναι ρε πούστη μου το γουστάρω. "Δώσ'το μου μωρό μου!"

Νιώθω το κορμάκι της Άννας μου να τρέμει. Τρέμει το μωρό μου από ηδονή και φωνάζει το όνομά μου. "Πιο δυνατά" της λέω και της δίνω ακόμη ένα χαστούκι. Και υπακούει. Λογικά την ακούει όλη η πολυκατοικία. Νιώθω τα υγρά της στο χέρι μου. 

Παίρνω το χέρι μου από την κλειτορίδα της και το φέρνω στο στόμα μου. Γλείφω τα υγρά της από τα δάχτυλά μου και κλείνω τα μάτια μου. Έχει τέλεια γεύση γαμώ. Είναι τόσο νόστιμη.

Νιώθω το μόριο μου να συσπάται μέσα της και ανοίγω τα μάτια μου ξανά. Την πιάνω γερά από την μέση.. οι κινήσεις μου πλέον είναι γρήγορες, βίαια γρήγορες. "Άννα θέλω τα χύσια μου στην πλάτη σου. Αλλά ακόμη περισσότερο τα θέλω στον κώλο σου" της λέω και επιταχύνω και άλλο. "Πες μου μωρό μου.. μπορώ να τελειώσω μέσα σου?"

Νομίζω ότι μες στην ζάλη μου ακούω ένα ξεψυχισμένο ναι. Δεν είμαι και σίγουρος βέβαια. Αλλά δεν με νοιάζει. Θέλω να το απολαύσω από την αρχή μέχρι το τέλος. "ΆΑΑΝΝΑΑΑΑ"  φωνάζω δυνατά το όνομά της και κλείνω τα μάτια μου. Νιώθω το μόριο μου να συσπάται. "Άννα γαμώ... τι μου κάνεις?" Νιώθω τα πρώτα μου υγρά να χύνονται μέσα της. "Άννα μωρό μου.. είσαι καύλα!" της λέω και με ακόμη δύο ωθήσεις τελειώνω μέσα της. 

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Η ανάσα μου κόβεται. Τα πόδια μου τρέμουν και με δυσκολία κρατιέμαι όρθιος. Πάλι καλά που πιάνω γερά την μέση της. Ανοίγω τα μάτια μου και με μισή καρδιά βγαίνω από τον κώλο της. Το επόμενο λεπτό καταρρέω πάνω στο στρώμα. Η πλάτη μου ακουμπάει το κρεβάτι και τα χέρια μου καλύπτουν το πρόσωπο μου. 

Τι στον πούτσο μου κάνει αυτή η γυναίκα? Τι μου προκαλεί? Δεν είναι μόνο σαρκικό αυτό που νιώθω, όχι.. είναι κάτι παραπάνω.. έτσι είναι ο έρωτας? Είναι τόσο τέλειος και τόσο χάλια ταυτόχρονα? Γιατί ενώ αισθάνομαι πεταλούδες στο στομάχι μου κάθε φορά που την βλέπω, ταυτόχρονα πονάει το μέσα μου? Ναι.. νιώθω πόνο. Είναι τόσο δυνατά τα αισθήματα μου για αυτήν την γυναίκα που πονάει το σώμα μου. Γαμώτο!

"Άρη" ακούω την γλυκιά της φωνούλα. "Άρη είσαι καλά?"

Παίρνω τα χέρια μου από το πρόσωπο μου και την κοιτάω. Το πρόσωπό της είναι πάνω από το κεφάλι μου. Τα πράσινα ματάκια της με κοιτάνε με αγωνία. Μα γιατί ανησυχεί?

"Άρη τι έπαθες? Δεν θέλω να παραπονιέμαι αλλά.. κάθε φορά μετά το σεξ με παίρνεις αγκαλιά και τώρα που... που.. καταλαβαίνεις τι.. εσύ ξάπλωσες μόνος σου και-"

Δεν την αφήνω να ολοκληρώσει την πρόταση της. Αμέσως σηκώνω την πλάτη μου από το στρώμα και πέφτω πάνω στο κορμάκι της. Καλύπτω το σώμα της με το δικό μου και στηρίζω το βάρος μου στα χέρια μου. Το μωρό μου με κοιτάει με αυτά τα πράσινα ματάκια της και εγώ λιώνω. Λιώνω για την πάρτη της.

"Είσαι τα πάντα μου, Άννα μου" της ψιθυρίζω.

Παύση

"Θυμάσαι τι σε ρώτησα πριν κάτι μέρες?" την ρωτάω και της δίνω ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. Το μωρό μου με κοιτάει με απορία. "Όταν μου είπες ότι η Νεφέλη θα ξενοικιάσει και θα πάει να μείνει στην Πάτρα, θυμάσαι τι σου είπα?"

Αμέσως η Άννα κλείνει τα μάτια της, αναστενάζει και τα ανοίγει ξανά. "Άρη... δεν.. δεν μπορώ να μετακομίσω μαζί σου" η φωνή της ίσα που ακούγεται.

Νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου. Γιατί γαμώ? "Ρε μωρό μου.. Μια χαρά δεν τα πάμε έναν μήνα τώρα? Υπήρξε κάποιο πρόβλημα? Όλα τέλεια δεν είναι?" της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. "Ξυπνάμε μαζί.. κάνουμε σεξ όποτε θέλουμε.. μαγειρεύουμε μαζί.. βλέπουμε ταινίες μαζί.. κάνουμε γυμναστική μαζί.. πάμε βόλτες όποτε μας καπνίσει.. γιατί να μην γίνεται αυτό και από τον Οκτώβριο?" της παραπονιέμαι και χώνω το κεφάλι μου στο βαθούλωμα του λαιμού της. 

Το επόμενο λεπτό νιώθω τα χεράκια της να παίζουν με τα μαλλιά μου. "Άρη μου.. αυτόν τον μήνα ήρθα να μείνω σε εσένα, γιατί δεν άντεχα στο σπίτι μόνη μου.. ήταν ο καλύτερος μήνας της ζωής μου μωρό μου.. αλλά.. δεν.. δεν γίνεται. Ένα από τα πολλά προβλήματα είναι η μάνα μου. Για πήγαινε πες της ότι θες να με σπιτώσεις.."

Αμέσως αφήνω όλο μου το βάρος να πέσει πάνω της. "Δεν πρόκειται να την πείσω ποτέ Άννα.. δεν με γουστάρει" της παραδέχομαι.

"Σε γουστάρω εγώ" ψιθυρίζει στο αυτί μου και με σφίγγει στην αγκαλιά της.

Είμαι στον παράδεισο.

Στηρίζομαι και πάλι στους αγκώνες μου και γυρνάω να την κοιτάξω. "Θα μείνετε μαζί με τον ψηλό?" την ρωτάω και μου νεύει θετικά. "Τουλάχιστον δεν θα φύγεις πολύ μακριά μου" της λέω με νάζι και σκύβω να την φιλήσω. Η Άννα μου προσπαθεί να βαθύνει το φιλί μας αλλά δεν την αφήνω. "Σε πόνεσα?" την ρωτάω αυτό που με καίει. 

Το μωρό μου με κοιτάει με τρυφερότητα και μου δίνει ένα φιλί στην μύτη. Η καρδιά μου μόλις έχασε έναν χτύπο. "Λίγο μόνο, μωρό μου" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου.

"Σου άρεσε?" την ρωτάω και ανυπομονώ για την θετική της απάντηση. Τα μάτια μου κοιτάνε έντονα τα δικά της. Έλα μωρό μου.. πες το ναι.. έλα πες το... Η Άννα μου νεύει θετικά. 

Γαμώτο σου για γυναίκα.

Σκύβω χωρίς δεύτερη σκέψη και σφραγίζω τα χείλη μου στα δικά της. "Μωρό μου" φιλί "μωρό μου" φιλί "μωρό μου εσύ" φιλί. "Αυτό σημαίνει ότι θα το ξανακάνουμε?" την ρωτάω και ξεκινάω να πιπιλάω τον λαιμό της. 

"Ρε Άρη είσαι αχόρταγος! Θέλεις τώρα και άλλο σεξ?" με ρωτάει. Γελάω πάνω στο δέρμα του λαιμού της. 

"Θέλω πολύ να σε πηδήξω από πίσω ξανά" της λέω και κατευθύνομαι προς την κοιλιά της. "Αλλά πρώτον θα πονάς, και δεύτερον έχω μια τούρτα coockies εκτός ψυγείου εδώ και μια ώρα" 

"ΤΙ ΕΊΠΕΣ?" φωνάζει η Άννα. Με τραβάει απότομα από τα μαλλιά και με αναγκάζει να την κοιτάξω. "Υπάρχει τούρτα στο σπίτι και μάλιστα είναι και εκτός ψυγείου τόση ώρα?" με ρωτάει με τρόμο. Καλύτερα να της είχα πει ότι έκανα φόνο. 

Άννα

"Ναι μωράκι μου" μου λέει με νάζι. Πώς τολμάει να διαπράττει τέτοιο κακούργημα? 

"Άρη σήκω τώρα και φέρε την τούρτα! Πεινάω! Δεν πρόλαβα να φάω πρωινό! Με το που έφυγες σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι!" Ήθελα να του κάνω έκπληξη για την επέτειο μας. "Αλλά γύρισες πολύ γρήγορα ρε μωρό μου και μόνο λίγο χυμό ήπια!" του παραπονιέμαι και τον διώχνω από πάνω μου. 

Πάω να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά νιώθω έναν πόνο στα οπίσθια μου. Γαμώτο. Πόνεσε περισσότερο από ότι φανταζόμουν. Βέβαια... για να λέμε την αλήθεια.. μετά από λίγη ώρα ήρθε η ηδονή. Ελπίζω την επόμενη φορά, να μην πονέσει τόσο.

Κοιτάζω τον Άρη φευγαλέα. Έχει σηκωθεί από το κρεβάτι και ψάχνει στο πάτωμα για την γκρι φόρμα. Όσο και να ψάχνεις δεν θα την βρεις.. την έβαλα στα άπλυτα. Πέντε μέρες ήταν κάτω από το κρεβάτι. "Εδώ!" του πετάω μια καθαρή από την ντουλάπα. Μου χαμογελάει γλυκά.

Παίρνω ένα μπλουζάκι του και το φοράω. "Αλήθεια εσύ που πήγες τόσο πρωί?" τον ρωτάω και τον ακολουθώ μέσα στο σαλόνι. Ο Άρης πάει και παίρνει κάτι σακούλες από το τραπεζάκι και μου κάνει νόημα να κάτσω στον καναπέ. 

"Λοιπόν πριγκίπισσα" λέει και κάθεται δίπλα μου. "Αυτά είναι για εσένα μωράκι μου" από την μία σακούλα βγάζει μια ανθοδέσμη με κόκκινες τουλίπες και μου την δίνει. "Κάποτε μωρό μου μου ζήτησες καρδούλες και λουλούδια" Ξεροκαταπίνω και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Στον λαιμό σου φοράς την καρδιά μου, και χαίρομαι που δεν την έβγαλες στιγμή από πάνω σου. Και στα χεράκια σου μωρό μου, κρατάς και τα λουλούδια. Τα αγαπημένα σου δεν είναι?" Νιώθω το χέρι του στο μάγουλό μου. "Χρόνια μας πολλά μωρό μου. Εύχομαι να περάσουμε μαζί ακόμη έναν τέλειο μισό χρόνο" 

Αμέσως νιώθω τα πρώτα δάκρυα να κάνουν την εμφάνιση τους. Πού ξέρει ποια είναι τα αγαπημένα μου λουλούδια? Ο Άρης σκύβει και με φιλάει τρυφερά. "Συγκινήθηκε το μωράκι μου?" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. 

Ξεροκαταπίνω.

Θέλω να του απαντήσω.. το θέλω πάρα πολύ.. αλλά δεν έχω την δύναμη..

Ο Κομνηνός από εκείνη την μέρα που του είπα το ναι στο γραφείο του δεν με ενόχλησε ξανά. Δεν πιστεύω ότι το ξέχασε, αλλά.. 

Η ελπίδα λένε πεθαίνει πάντα τελευταία.

"Μωρό μου, τώρα γιατί κλαις?" με ρωτάει ο Άρης και στο βλέμμα του διακρίνω πόνο. Τα'χει παίξει και αυτός. Φαίνεται να ανησυχεί πολύ για εμένα.. τον τελευταίο μήνα δεν είμαι και στα καλύτερα μου.. Και πώς να είμαι δηλαδή? Κάθε φορά που χτυπάει το κινητό μου τρέμω μη δω το όνομά του. Μέχρι και στην σχολή δεν πάω για να μην τον πετύχω. Οι απουσίες μου από τα υποχρεωτικά μαθήματα έχουν ξεπεράσει το όριο. Αλλά δεν μπορώ. Δεν νιώθω καλά. Δεν θέλω να τον πετύχω ούτε κατά τύχη. 

"Άννα μου, μικρή μου με πονάει να σε βλέπω έτσι" παίρνει τα λουλούδια από τα χέρια μου και τα βάζει στο τραπεζάκι μπροστά μας. "Πες μου μωρό μου, τι σου συμβαίνει αγάπη μου?" με ρωτάει με πραγματικό ενδιαφέρον και με κλείνει στην αγκαλιά του. 

Τοποθετώ το κεφάλι μου στο στήθος του και κλείνω τα μάτια μου. Ο Κομνηνός ήταν ξεκάθαρος. Αν μιλήσω στον Άρη και του πω ότι τον συνάντησα με περνάει από πειθαρχικό την επόμενη μέρα. Θέλει να τον πιάσει απροετοίμαστο. Θα μου στείλει μήνυμα με το μέρος και την ώρα και θα του πάω τον Άρη. Ωστόσο έχει περάσει ένας μήνας και μήνυμα δεν έχω λάβει. Ας τελειώσει αυτό το μαρτύριο μου πια. Ας τελειώσει Θεέ μου, δεν αντέχω άλλο.

ΔΕΝ.Α.ΝΤΈ.ΧΩ.

"Άννα μωρό μου σταμάτα να κλαις, με σκοτώνεις ψυχή μου, με σκοτώνεις" ακούω τον Άρη να λέει και κλαίω ακόμη πιο γοερά. "Σε πείραξε κάποιος στην σχολή? Για αυτό δεν πας? Πες μου και θα πάω εγώ ο ίδιος να τον σκοτώσω σήμερα" Πλέον τα αναφιλητά μου ακούγονται σε όλη την πολυκατοικία.

"Σσσσςςςς.. ησύχασε μωρό μου.. ησύχασε" ψιθυρίζει ο Άρης. "Είμαι εγώ εδώ. Για πάντα μωρό μου. Για πάντα. Και για να σου φτιάξω την διάθεση.. τι άλλο σου πήρα? Ε?" με ρωτάει και με βγάζει από την αγκαλιά του. 

Σκουπίζω τα μάτια μου με το μπλουζάκι του και του χαμογελάω. "Όλη αυτή η τούρτα για εμένα είναι?" τον ρωτάω με το που ανοίγει το κουτί του ζαχαροπλαστείου. 

"Λαίμαργη γυναίκα!" με κοροϊδεύει ο Άρης και κλείνει και πάλι το κουτί. "Εμένα δεν θα μου αφήσεις ούτε ένα κομμάτι?" 

"Αφού εσύ δεν τρως γλυκά.." του λέω με νάζι και παίρνω ένα κουτάλι μέσα από την σακούλα. 

Πάω να ανοίξω το κουτί αλλά ο Άρης χτυπάει ελαφρά το χέρι μου. "Πρώτα θα σου δώσω το δώρο μου για την επέτειό μας και μετά έχει φαΐ" Από την τρίτη σακούλα βγάζει ένα μικρό κουτάκι.

"Τι είναι αυτό?" τον ρωτάω έκπληκτη. 

Ακούω το κινητό μου να τρίζει.

"Αυτό μωρό μου είναι για τα αυτάκια σου. Αλλά πριν στο δώσω θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα το δεχτείς χωρίς μα και μου. Αν δεν σου αρέσει, λυπάμαι αλλά επιστροφές το κατάστημα δεν κάνει. Άρα όπως και να έχει θα το κρατήσεις" Μου δίνει το κουτί στα χέρια.

Τον κοιτάω στα μαύρα του μάτια. "Πόσο το πήρες?" τον ρωτάω και αμέσως ο Άρης μου χαμογελάει λοξά. "Ένα εκατομμύριο. Άνοιξε το τώρα" Το βλέμμα του κρύβει αγωνία. Αγωνία για το αν θα μου αρέσει? Και μόνο που μου το πήρε ο Άρης θα είναι τέλειο.

Ακούω και πάλι το κινητό μου να τρίζει.

"Μην απαντήσεις τώρα! Όποιος είναι ας περιμένει πέντε λεπτά. Ολόκληρη επέτειο έχουμε" μου κάνει νόημα να ανοίξω το κουτάκι. 

Το κινητό μου συνεχίζει να τρίζει.

Ο Άρης ρολλάρει τα μάτια του. Με μια κίνηση πιάνει το κινητό μου από το τραπέζι και μου το δίνει. "Ελπίζω μόνο να μην είναι ο πούστης ο Μάνος" λέει και αμέσως η έκφραση του προσώπου του αλλάζει. Τώρα φαίνεται θυμωμένος. "Γιατί αν είναι, θα μου το δώσεις να του απαντήσω εγώ.. δύο λέξεις θα του πω και δεν θα μας ενοχλήσει ξανά.. άντε γιατί πολλή υπομονή έχω κάνει μαζί του για χάρη σου" Αμέσως ανάβει τσιγάρο.

Αναστενάζω βαριά. 

Μα τι πρέπει να κάνω επιτέλους για να σταματήσει να ζηλεύει τον Μάνο?

Κοιτάζω την οθόνη του κινητού μου. 

Και παγώνω.

Και μου κόβεται η ανάσα.

Και χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου.

"Άννα μου τι έπαθες?" ακούω την φωνή του Άρη. "Μωρό μου εσύ έχασες το χρώμα σου. Τι συνέβη?"

Ξεροκαταπίνω.

Από Μαλάκας: <<Την Παρασκευή που μας έρχεται στο Venezia στην Κηφισιά, ώρα 21:00. Το τραπέζι είναι στο όνομα σου. Σας περιμένω. Κομνηνός>>

"Άρη νερό" του λέω και αμέσως πετάγεται όρθιος και πάει προς την κουζίνα.

Κλείνω το κινητό μου και το πετάω στο τραπέζι μπροστά μου. Τοποθετώ τους αγκώνες στα γόνατα μου και με τα χέρια μου κρύβω το πρόσωπό μου. 

"Έλα μωράκι μου, στο έφερα" Παίρνω τα χέρια μου από το πρόσωπο μου και τον κοιτάω μες στα μάτια. 

Αφήνει το ποτήρι στο τραπέζι μπροστά μας και κολλάει το σώμα του στο δικό μου. "Τι έπαθες? Ποιος ήταν και σε τάραξε?" με ρωτάει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από το σώμα μου. Από την φωνή του καταλαβαίνω ότι είναι ανήσυχος. 

"Η Νεφέλη.. μου είπε ότι σε δέκα μέρες πρέπει να αφήσω το σπίτι" ψέμα

Βάζω το κεφάλι μου στο στήθος του και κλείνω τα μάτια μου. Εισπνέω βαθιά το μεθυστικό άρωμά του. 

"Μην ανησυχείς μωρό μου.. θα σε βοηθήσω εγώ με την μετακόμιση" λέει και με σφίγγει ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά του. "Θα ανοίξεις το δώρο σου τώρα?"

Αναστενάζω βαριά.

"Δώσε μου λίγο χρόνο Άρη.. άσε με λίγο ακόμη στην αγκαλιά σου.. και μετά θα κάνουμε ότι θες μωρό μου.. ότι θες" του δίνω ένα πεταχτό φιλί στο στήθος.

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.. ως το άπειρο μωρό μου" τον ακούω να λέει λίγα λεπτά μετά.

"Άρη θα είμαστε για πάντα μαζί?" τον ρωτάω και νιώθω και πάλι τα μάγουλα μου υγρά.

"Για πάντα, μαζί.. για πάντα"

Μακάρι να το εννοείς, Άρη.. μακάρι.