Άννα

"Αν δεν είναι ούτε στον Λύκο, θα πάμε στην αστυνομία" μου λέει η Δώρα και πατάει το γκάζι. Μα αν είναι στον Λύκο, τότε είναι που θα πάμε στην αστυνομία. "Πάρε πάλι τον Άρη. Μπορεί να το σηκώσει τώρα"

Αναστενάζω και παίρνω το κινητό στα χέρια μου. "Δώρα γιατί να το σηκώσει τώρα? Εδώ δεν το σήκωσε τις προηγούμενες 42 φορές που τον πήρα" της γκρινιάζω και καλώ τον αριθμό του.

"Τουλάχιστον ο δικός σου το έχει ανοιχτό. Ο Γιώργος το έχει κλειστό από το απόγευμα" λέει η φίλη μου και παρκάρει.

Για μισό.. "Εδώ θα το αφήσεις?" την ρωτάω.

"Γιατί? Μια χαρά χώρο έχει!" Mου κάνει νόημα να βγω.

"Έχει χώρο διότι είμαστε μέσα στη μέση του δρόμου. Ρε Δώρα κλείνεις την μια λωρίδα. Θα σε γράψουν!" 

"Χειρότερο γράψιμο από αυτό του Γιώργου αποκλείεται να είναι!" λέει και ανοίγει την πόρτα του Λύκου. Στα ηχεία παίζουν οι arctic monkeys. Κοιτάζω γύρω μου. Και να ήθελα να δω κάτι, με τόση κάπνα εδώ μέσα δεν υπάρχει περίπτωση. "Βλέπεις τίποτα?" την ρωτάω. 

Αμέσως νιώθω το χέρι της Δώρας στο μπράτσο μου. "Άννα κράτα με" λέει και γυρνάω να την κοιτάξω. Έχει χλωμιάσει. "Άννα κοίτα στο βάθος και πες μου ότι αυτός που βλέπω δεν είναι ο Γιώργος. Πες μου ότι με γελούν τα μάτια μου" Κάνει ένα βήμα προς τα πίσω. 

Κοιτάζω στην κατεύθυνση που μου δείχνει με το χέρι της. Στο οπτικό μου πεδίο εμφανίζεται ο Πάνος που φασώνεται με την Μαίρη. Λίγο πιο δίπλα είναι ο Γιώργος με ένα πούρο στο στόμα, ενώ στην αγκαλιά του βρίσκεται η Νάντια. Έχει περάσει το χέρι του γύρω από την μέση της και την έχει κολλήσει πάνω του. 

Ξεροκαταπίνω και κοιτάζω και πάλι την φίλη μου. Έχει κλείσει τα μάτια της και προσπαθεί να βρει τις ανάσες της. "Είσαι καλά?" την ρωτάω αλλά δεν ξέρω αν με ακούει. Η μουσική είναι πολύ δυνατά.

"Εγώ ναι. Ο αδερφός σου δεν θα είναι σε λίγο" λέει και με το που ανοίγει τα μάτια της ξεκινάει να περπατάει προς το τραπέζι τους. Όσο πλησιάζουμε προς το μέρος τους, ψάχνω να βρω τον Άρη. Αλλά δεν τον βλέπω πουθενά. Δεν κάθεται μαζί τους.

Μα που μπορεί να είναι.. 

Η ώρα είναι μιάμιση. Ακόμη δεν του έχω πει χρόνια πολλά. Όχι επειδή δεν το επιδίωξα. Αλλά επειδή δεν τον βρίσκω. Παντού τους ψάξαμε με την Δώρα. Εδώ και μιάμιση ώρα είμαστε στους δρόμους. 

"Βρε βρε βρε.. κοίτα να δεις ποια μας έκανε την τιμή!" ο τόνος του Γιώργου ακούγεται ειρωνικός. Τα μάτια του γυαλίζουν. Έχει πιει?

"Γιώργο, τι κάνει αυτό το τσουλί στην αγκαλιά σου?" τον ρωτάει η Δώρα ήρεμα. Γυρνάω να την κοιτάξω. Έχει βουρκώσει.

"Και εσένα τι σε νοιάζει?" λέει και κολλάει την Νάντια ακόμη περισσότερο πάνω του. "Αν θυμάμαι καλά, σήμερα το πρωί στις 12 και 21 με χώρισες" Με το που τελειώνει την πρόταση του κατεβάζει μονορούφι το ποτό του. "Έτσι δεν είναι? Ή κάνω λάθος?"

"Είχαμε έναν καυγά! Δεν χωρίσαμε!" του φωνάζει η φίλη μου.

Αμέσως ο Γιώργος ξεκινάει να γελάει δυνατά. Διώχνει την Νάντια από πάνω του και πλησιάζει την φίλη μου. "<<Η σχέση μας είναι τοξική Γιώργο. Βαρέθηκα. Σε βαρέθηκα. Άσε με και πήγαινε στις τσούλες που πηδούσες πριν με γνωρίσεις. Εμείς τελειώσαμε! Χωρίζουμε!>>" ο αδερφός μου μιμείται την φωνή της Δώρας και την πιάνει με δύναμη από το μπράτσο. "Αυτά δεν ήταν τα ακριβή σου λόγια? Εεε??? Κάνω πουθενά λάθος? Πες μου! Πες μου γαμώτο!" λέει με νεύρο και την ταρακουνάει.

Η Δώρα απτόητη τον κοιτάζει μες στα μάτια. Με το ελεύθερο χέρι της πιάνει το σαγόνι του και τον αναγκάζει να την κοιτάξει. "Τι κάπνισες?" λέει και παγώνω. "Τα μάτια σου είναι κατακόκκινα" η φωνή της είναι ήρεμη, παραδόξως. Ο Γιώργος την κοιτάει μες στα μάτια αλλά δεν της απαντάει. Στο βλέμμα του διακρίνω την ενοχή.

Πρέπει να βρω τον Άρη. Επειγόντως.

"Είσαι απίστευτος, πάντως. Χτες μου έλεγες ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου και σήμερα σε βρίσκω μες στις πουτάνες, τα πούρα και το αλκοόλ" του λέει η Δώρα και γελάει πικραμένα. "Έλα πες μου. Τι κάπνισες? Ή το έχεις ρίξει και στα χάπια τώρα?" 

Η ανάσα μου κόβεται. Πιάνω το μπράτσο του Πάνου και τον αναγκάζω να σταματήσει να φιλάει την Μαίρη. "Πού είναι ο Άρης?" τον ρωτάω. Ο Πάνος πάει να μιλήσει αλλά η Μαίρη τον διακόπτει. 

"Άσε εμένα μωρό μου" του λέει. "Θέλω εγώ να της πω που είναι η σχέση της" ο τόνος της ξεχειλίζει ειρωνεία. "Άννα, καρδιά μου.." λέει και με πλησιάζει. Βάζει το χέρι της γύρω από τον ώμο μου και με αναγκάζει να γυρίσω και να κοιτάξω προς το μπαρ. "Μπροστά στην Σούλα, εγώ είμαι τελείως ακίνδυνη" 

Ξεροκαταπίνω. 

Από μακριά βλέπω τον Άρη να κάθεται στο μπαρ με την Σουλίτσα. Δεν την αγγίζει, αλλά είναι κοντά... Πολύ πολύ κοντά... 

"Στην θέση σου θα πήγαινα τώρα να τους διακόψω. Λίγο ακόμη να περιμένεις και θα το κάνουνε μπροστά σε όλους" ακούγεται η ενοχλητική φωνή της Μαίρης στα αυτιά μου. 

Γυρνάω να την κοιτάξω. "Άντε γαμήσου και εσύ" της λέω και απομακρύνομαι από το τραπέζι τους.

"Και που λες.. τα πράσινα ματάκια της είναι αυτά που έχω ερωτευτεί.. Αν δεις πώς με κοιτάζει το κοριτσάκι μου.. Λιώνω.. Χάνομαι" ακούω τον Άρη να κλαψουρίζει. Με το που με βλέπει σταματάει να μιλάει και απομακρύνεται από την Σούλα. Στρέφει το πρόσωπο του αμέσως από πάνω μου και κοιτάζει το ποτό μπροστά του. 

Αυτό είναι ύποπτο. Κάτι έχει κάνει. Σίγουρα. 

Παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και κοιτάω την μαυρομάλλα δίπλα μου. "Εσύ δεν έχεις δουλειά? Ή σε πληρώνουν για να κάνεις κονσομασιόν?" της χαμογελάω λοξά.

Η Σούλα ξεκινάει να γελάει δυνατά. "Τόση ώρα σε περιγράφει! Αλλά από κοντά είσαι πολύ καλύτερη! Είσαι απίθανη!" 

Σπάει πλάκα μαζί μου? 

Πάρε μια βαθιά ανάσα Άννα... και αντιμετώπισε την. Βάλ'την στη θέση της για να τελειώνουμε μια και καλή μαζί της. 

"Δεν έχουμε συστηθεί και επίσημα" της λέω και της δίνω το χέρι μου. "Χαίρω πολύ. Άννα, είμαι η κοπέλα του Άρη. Και θέλω να σταματήσεις να στέλνεις γυμνές φωτογραφίες στο αγόρι μου" ο τόνος μου είναι κοφτός. Της δίνω να καταλάβει ότι δεν έχει περιθώρια για πολλά πολλά.

Η Σούλα μου δίνει και αυτή το χέρι της. "Χαίρω πολύ. Σούλα, είμαι η κοπέλα που δεν θα σταματήσει να στέλνει γυμνές φωτογραφίες στον Άρη. Και θέλω να αφήσεις το αγόρι σου να με πηδήξει" 

....

.....

Γουάτ?

Παγώνω

ΤΙ ΛΈΕΙ?

Ανασυγκρότηση.. τώρα..

"Δεν κατάλαβες καλά κοπέλα μου. Για να στο κάνω πιο λιανά" της λέω και μπαίνω ανάμεσα σε αυτήν και τον Άρη. Γυρνάω και την κοιτάω μες στα μάτια. "Με τον Άρη αυτό που έχουμε είναι σοβαρό. Δεν είμαι μια από τις πουτάνες που πηδάει περιστασιακά. Είμαστε μαζί. ΣΕ ΣΧΕΣΗ"

Ηλίθια είναι και δεν το καταλαβαίνει? 

"Να την χαίρεσαι την σχέση σου κουκλίτσα μου. Εμένα τι μου το λες?" με ρωτάει και με κοιτάει με ένα αλαζονικό υφάκι. "Εγώ μια νύχτα μαζί του θέλω. Τίποτα παραπάνω. Μετά πάρ'τον και κάντε ότι γουστάρετε. Παντρευτείτε κιόλας. Εμένα το απωθημένο θέλω να μου φύγει" 

Κάποιος να με τσιμπήσει. Λογικά ονειρεύομαι.

Όχι.. δεν μπορεί.. δεν μπορεί να μου είπε τέτοιο πράγμα..

Η Σούλα με το που τελειώνει την πρόταση της σηκώνεται από το σκαμπό όπου καθόταν. "Μια ερώτηση μόνο και θα σας αφήσω να γιορτάσετε τα γενέθλιά του" κάνει μια παύση και συνεχίζει "στα προκαταρκτικά πόσο σημασία δίνει? Γιατί εγώ τον άλλον τον θέλω να αφιερώνει πολύ χρόνο. Είναι το σημαντικότερο κομμάτι για εμένα στο σεξ"

Η πίεση μου χτυπάει κόκκινο. 

Άκουσα καλά? Τι μου λέει γαμώτο? Έχει την παραμικρή ιδέα τι μου λέει?

Κάνω ένα βήμα και την πλησιάζω με απειλητικό βλέμμα. Θα την ξεμαλλιάσω, το αποφάσισα. Αμέσως νιώθω το χέρι του Άρη πάνω στο μπράτσο μου. Βάζει δύναμη και με αναγκάζει να μην κάνω και δεύτερο βήμα πιο κοντά της. 

Η Σούλα χαμογελάει. "Χρόνια Πολλά Αρούλη μου" του λέει και κάνει κίνηση να φύγει. "Να ξέρεις, το δώρο μου για τα γενέθλιά σου μπορώ να στο δώσω όποια στιγμή το αποφασίσεις εσύ" Του κλείνει το μάτι. "Άννα χάρηκα για την γνωριμία" και με αυτό φεύγει και μας αφήνει μόνους μας.

Ποιο δώρο?

Τι έγινε τώρα?

Κατάλαβε ότι ο Άρης είναι δικός μου και ότι πρέπει να σταματήσει να του την πέφτει? 

Μάλλον όχι.. τα νεύρα μου.

Αναστενάζω βαριά και κάθομαι στο σκαμπό που καθότανε πριν το τσουλί. Στρέφω το βλέμμα μου στον Άρη. Κοιτάζει ακόμη το ποτό μπροστά του.

Τοποθετώ το χέρι μου στο πιγούνι του και τον αναγκάζω να με κοιτάξει. Και δυστυχώς βλέπω ακριβώς αυτό που φοβόμουν. 

Τα μάτια του είναι κατακόκκινα. 

Κοιτάζω το τσιγάρο που βρίσκεται ανάμεσα στα δάχτυλά του. Είναι στριφτό. Κάνω κίνηση να του το πάρω, αλλά δεν με αφήνει. "Τι έγινε? Μια τζούρα θέλω να κάνω. Τα δικά μου τελείωσαν και δεν πρόλαβα να πάω να πάρω άλλα" του λέω με όσο πιο ήρεμο τρόπο μπορώ.

Ο Άρης παίρνει και πάλι το βλέμμα του από πάνω μου και κοιτάζει το ποτό μπροστά του. "Είναι βαρύ αυτό για εσένα" η φωνή του μετά βίας φτάνει στα αυτιά μου.

"Δηλαδή για εσένα δεν είναι? Το έχει συνηθίσει ο οργανισμός σου?" τον ρωτάω. Έχω αρχίσει να φορτώνω άσχημα. Τι μαλακίες καπνίζει γαμώτο?

"Μπορείς να το πεις και έτσι" 

"Πότε το ξεκίνησες?" τον ρωτάω και βγάζω από το τζάκετ μου το δικό μου πακέτο. Κοιτάζω το τραπέζι που είναι οι άλλοι. Ο Γιώργος με την Δώρα λείπουν και ο Πάνος φιλάει την Μαίρη ενώ κρατάει την Νάντια από την μέση. 

Μάλιστα.

"Στο πρώτο έτος έκανα το πρώτο μου" μου λέει και κλείνει τα μάτια του. Με το ελεύθερο χέρι του τρίβει το μέτωπό του.

Δεν έχει καπνίσει μόνο μαύρο. Έχει πιει κιόλας. Το καταλαβαίνω από τις κινήσεις του. 

Ανάβω το τσιγάρο μου και φυσάω τον καπνό ψηλά. "Κάνεις συχνά?"

Αμέσως ο Άρης γυρίζει και με κοιτάζει μες στα μάτια. "Όχι μωρό μου.. όχι καρδούλα μου.. Μόνο όταν θέλω να χαλαρώσω.. από τότε που είμαστε μαζί ζήτημα να έχω κάνει 3-4 φορές.. και πάντα με τον Γιώργο καρδιά μου.. Μόνο όταν δεν είμαι καλά.. και δεν σε έχω στην αγκαλιά μου αγάπη μου.. όπως σήμερα.." λέει με παράπονο και σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι μπροστά του. 

"Γιατί με άφησες μόνο μου Άννα? Γιατί μωρό μου? Εγώ σήμερα δεν ήμουνα καλά" Με κλείνει στην αγκαλιά του και τυλίγει τα χέρια του γύρω μου. "Σε ήθελα δίπλα μου μάτια μου.. Μόνο εσένα θέλω δίπλα μου" Η ανάσα του μυρίζει whiskey.

"Και τότε τι δουλειά είχε η Σούλα δίπλα σου? Αν ήθελες εμένα γιατί δεν απάντησες στα τηλέφωνά μου?" τον ρωτάω αυτό που με καίει. 

"Μα δεν με πήρες τηλέφωνο. Το κινητό μου δεν χτύπησε ούτε μια φορά" μου δίνει ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο. 

"Πού είναι το κινητό σου?" τον ρωτάω. 

Δεν προλαβαίνει να μου απαντήσει. Μπροστά μου στην μπάρα προσγειώνεται ένα πολύ γνωστό iPhone. "Χτυπούσε συνέχεια και με ενοχλούσε" Στρέφω το βλέμμα μου και βλέπω την Σούλα. "Επίσης με ξεμπλόκαρα και από το facebook του Άρη. Τραγική κίνηση για το επίπεδο σου" λέει και αφήνει μπροστά μου ένα ποτό. "Αυτό κερασμένο από εμένα. Για την γνωριμία μας"

"Μπορείς να μου πεις γιατί δεν την βάζεις στην θέση της?" ρωτάω τον Άρη και βγαίνω από την αγκαλιά του. 

Τον κοιτάω μες στα μάτια. Μόνο εγώ. Ο Άρης προσπαθεί να κρατήσει την οπτική μας επαφή αλλά δυσκολεύεται. "Θα σου απαντούσα.. αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι το γιατί" 

Είναι και επίσημα μαστουρωμένος.

"Άρη πάμε να φύγουμε" του λέω και σηκώνομαι από το σκαμπό.

"Τι από τώρα? Και πού θα πάμε? Σπίτι μου είναι η Στέλλα και δεν θέλω να την δω" Πίστεψέ με ούτε και εκείνη θέλει να σε δει σε αυτήν την κατάσταση. 

"Σπίτι μου θα πάμε. Έχεις πληρώσει?"

Αμέσως ο Άρης γουρλώνει τα μάτια του. "Μωρό μου στο ορκίζομαι δεν πήδηξα καμία για να την πληρώσω κιόλας. Η Σούλα μου το πρότεινε δηλαδή, αλλά εγώ είπα ότι πηδάω μόνο εσένα. Μόνο εσένα κοριτσάκι μου" λέει και με κλείνει και πάλι στην αγκαλιά του. 

Τα νεύρα μου.

Κάνω νόημα στην πολυαγαπημένη μου σερβιτόρα και μου λέει ότι ο λογαριασμός ανέρχεται στα 150 ευρώ. Τι στο διάολο πήρε?

Ξεφυσάω. Βγάζω από το πορτοφόλι μου τα λεφτά και τα αφήνω πάνω στην μπάρα. Κανονικά με αυτά θα του έπαιρνα αύριο το πρωί ένα ρολόι για τα γενέθλιά του. 

"Άρη σε πιστεύω. Μην ανησυχείς.. εξάλλου έτσι όπως είσαι, το θεωρώ απίθανο να σου σηκωθεί κιόλας" του λέω και περνώ το χέρι του γύρω από τους ώμους μου. Το δικό μου χέρι αγκαλιάζει την μέση του. Προσπαθώ να μας σταθεροποιήσω για να μην πέσουμε. 

"Μα μου σηκώθηκε" λέει μόλις βγούμε από τον Λύκο. "Η Σούλα με χάιδεψε πάνω από το τζιν και έγινα σκληρός" 

Αμέσως παγώνω. 

Γυρνάω να τον κοιτάξω. 

"ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΉ ΙΔΕΆ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΜΟΥ ΕΊΠΕΣ ΜΟΛΙΣ ΤΏΡΑ?" φωνάζω σαν την τρελή. Οι λίγοι περαστικοί γυρνάνε και με κοιτάνε. 

"Την αλήθεια μωρό μου σου λέω. Μόνο την αλήθεια" κάνει κίνηση να με φιλήσει αλλά αποτραβιέμαι. "Τι έγινε τώρα?" 

"Τολμάς και ρωτάς τι έγινε? ΤΟΛΜΆΣ?" Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. 

Γελάω από τα νεύρα μου. Γελάω. Αλλά τι προσπαθώ να κάνω? Να συνετίσω έναν μαστουρωμένο και μεθυσμένο Άρη? Μάταιος κόπος.

"Πού έχεις παρκάρει?" τον ρωτάω και ξεκινάω και πάλι να περπατάω. 

"Θα πάρουμε ταξί. Δεν μπορώ να οδηγήσω" ΣΩΠΑ. 

"Θα οδηγήσω εγώ. Πες τώρα που πάρκαρες" 

"Δεν θυμάμαι" λέει και σταματάω να περπατάω. Τον κοιτάω μες στα μάτια. Είναι ακόμη κόκκινα. "Αλήθεια σου λέω. Δεν θυμάμαι" 

Τι αμαρτίες πληρώνω?

Το πιο λογικό είναι να πάρκαρε στον πίσω δρόμο. Εκεί το αφήνει πάντα. Τον κοιτάω φευγαλέα. Δεν παίρνει το βλέμμα του από πάνω μου. 

Αύριο το πρωί έχω να κάνω μια σοβαρή συζήτηση μαζί του. 

Ευτυχώς που βρίσκω το αμάξι του εκεί που το περίμενα. Με τα χίλια ζόρια τον βάζω στην θέση του συνοδηγού. 

"Με καυλώνουν οι γυναίκες που ξέρουν να οδηγούν" μου ψιθυρίζει όταν μπαίνω στον κεντρικό. "Δεν ήξερα ότι έχεις δίπλωμα" συμπληρώνει. 

"Δεν έχω" παραδέχομαι. Πρώτη φορά οδήγησα όταν πήρα στα κρυφά το αμάξι του πατέρα μου ένα βράδυ που είχαμε μαλώσει με τον Μιχάλη και ήθελα να πάω στο διπλανό χωριό για να τον βρω και να μιλήσουμε. Μετά στο Πανεπιστήμιο ο Μάνος μου έκανε μερικά μαθήματα στο δικό του αυτοκίνητο. Λεφτά για δίπλωμα η Ζωίτσα δεν έχει.

Αμέσως ακούω τον Άρη να γελάει δυνατά. Σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να γελάει έτσι. Θα το αποδώσω στο μαύρο.

"Είσαι απίστευτη. Είσαι το κάτι άλλο μωρό μου" Βάζει το χέρι του στο γυμνό μου μπούτι και το χαϊδεύει. "Για αυτό σε αγαπάω"

Πατάω απότομα φρένο. 

Τι είπε?

Γυρνάω και τον κοιτάω. "Καλά άκουσες" λέει και πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό μου. Τοποθετεί το ελεύθερο χέρι του πίσω από το κεφάλι μου. "Σ'αγαπάω Άννα μου. Σ'αγαπάω μωρό μου" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. 

Νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου. Είπε ότι με αγαπάει?

Δεν προλαβαίνει να σφραγίσει τα χείλη του στα δικά μου. Αμέσως ακούω κορναρίσματα από πίσω. Βάζω και πάλι πρώτη και ξεκινάω. 

Δεν θα το εννοεί μάλλον...

"Είσαι μεθυσμένος, δεν ξέρεις τι λες" του λέω μετά από μερικά λεπτά σιωπής. Ας έρθει να μου το πει αύριο που θα είναι νηφάλιος. Αν κάποιος αγαπάει σε αυτήν την σχέση, αυτή είμαι εγώ. Σίγουρα εγώ.

"Θα στο πω αύριο το πρωί τότε ομορφιά μου" μου λέει με γλυκιά φωνή.

Να τες πάλι οι πεταλούδες..

Επιτέλους φτάνουμε κάτω από το σπίτι μου και το παρκάρω όπως όπως. Βοηθάω τον Άρη να βγει από το αμάξι και να ανέβει τα σκαλιά της πολυκατοικίας μου. Ανοίγω την πόρτα με τα κλειδιά μου και μας κατευθύνω στο δωμάτιό μου.

"Η Νεφέλη?" με ρωτάει ο Άρης και ξεντύνεται.

"Πάτρα" του απαντάω και βγάζω και εγώ τα ρούχα μου. Πλέον περνάει και τις Παρασκευές με τον Σπύρο. Μου έχει πει ότι σκέφτεται να μετακομίσει εκεί του χρόνου. Αν γίνει αυτό.. άντε να ψάχνουμε για σπίτι.

Νιώθω τα χέρια του Άρη στους γλουτούς μου. "Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε ησυχία" Με πετάει πάνω στο κρεβάτι. "Θέλεις να πηδηχτούμε? Εγώ είμαι σκληρός από την στιγμή που σε είδα στον Λύκο" λέει και καλύπτει το σώμα μου με το δικό του.

"Όχι από τότε που σε χάιδευε η Σούλα?" Δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.

"Ποιος την γαμάει αυτήν?" Ελπίζω όχι εσύ μωρό μου.. όχι εσύ. Ο Άρης βγάζει το σουτιέν μου και ξεκινάει να πιπιλάει την ρώγα μου. "Μπορώ να μπω μέσα σου? Σε έχω ανάγκη" ψιθυρίζει.

"Έχω περίοδο" του λέω και τον απομακρύνω από πάνω μου. Αλλά και να μην είχα, δεν θα επέτρεπα να είναι μαστουρωμένος και να το κάνουμε. Σε όλα υπάρχει και ένα όριο.

Αμέσως ο Άρης σταματάει όλες του τις κινήσεις. "Αλήθεια λες?" με ρωτάει και του νεύω θετικά. "Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ" βρίζει και σηκώνεται αμέσως από το κρεβάτι.

"Πού πας?" τον ρωτάω όταν τον βλέπω να φεύγει γυμνό με την ορθωμένη στύση του από το δωμάτιό μου. 

Δεν μου απαντάει. Αλλά από ότι ακούω είναι στην κουζίνα. Κάτι κάνει με τις κατσαρόλες. Τις χτυπάει? Τι στο καλό κάνει.. στις 5 το πρωί?

Δύο λεπτά μετά επιστρέφει στο δωμάτιο. Στα χέρια του κρατάει δύο σοκολάτες, κάτι ζελεδάκια και έναν χυμό φράουλα. 

Η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. Πάντα αυτό κάνει όταν έχω περίοδο. Το θυμάται και τώρα που είναι μεθυσμένος και μαστουρωμένος? 

Τον αγαπώ.

Αφήνει τις συσκευασίες στο κρεβάτι και ξαπλώνει δίπλα μου. "Τι θέλεις να φας? Για τι έχεις όρεξη μωράκι μου?" λέει και ανοίγει την συσκευασία με τα ζελεδάκια. Ανοίγω το στόμα μου και μου δίνει ένα. "Σήμερα δεν έπρεπε να με αφήσεις μόνο μου. Πραγματικά δεν ήμουνα καλά" παραπονιέται και τρώει ένα ζελεδάκι. "Σε είχα ανάγκη Άννα μου" Στρέφει το βλέμμα του πάνω μου και με κοιτάει. "Ένιωσα μόνος μου όταν έφυγα από το μαγαζί.. σε ήθελα δίπλα μου" μα δεν πήγα για διασκέδαση.. στο νοσοκομείο ήμουνα. 

Αναστενάζω ελαφρά.

"Πού πήγες? Πού ήσουν όλη μέρα?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Ανοίγω το στόμα μου και μου δίνει ακόμη ένα ζελεδάκι. 

"Στον ψηλό. Καπνίζαμε μπάφο. Η ξανθούλα τον χώρισε και ήτανε χάλια" λέει και ανοίγει την σοκολάτα.

"Εσύ γιατί ήσουν στεναχωρημένος?"

Ο Άρης αμέσως παγώνει. Σπάει ένα κομμάτι σοκολάτας και μου το δίνει. "Δεν τον θέλω στην ζωή μου" μου ψιθυρίζει μετά από μερικά λεπτά σιωπής. Με κοιτάει με παράπονο και τα μαύρα μάτια του βουρκώνουν. "Είναι... είναι κακό αυτό?" με ρωτάει με τρεμάμενη φωνή.

Ξεροκαταπίνω.

"Όχι μωρό μου" του λέω και μαζεύω τα φαγητά από το κρεβάτι. Τα βάζω στο κομοδίνο και ξαπλώνω και πάλι δίπλα του. Με το χέρι μου χαϊδεύω τα μαύρα μαλλιά του. "Αυτό είναι που θέλεις πραγματικά όμως?" 

Ο Άρης κλείνει τα μάτια του. "Ναι" μου λέει και με αναγκάζει να γυρίσω πλευρό. Τοποθετεί το χέρι του γύρω από την κοιλιά μου και την χαϊδεύει απαλά. 

Σιωπή

"Πονάς?" ψιθυρίζει στο αυτί μου και κολλάει την πλάτη μου στο γυμνό του στήθος. Νιώθω την στύση του να ακουμπάει τα οπίσθια μου.

"Λίγο μόνο" του λέω και κλείνω τα μάτια μου.

"Αύριο το πρωί θα βάλουμε την θερμοφόρα. Και θα πάρεις και ντεπόν. Ναι μωρό μου?" 

Χαμογελάω και γυρνάω ελάχιστα το κεφάλι μου για να τον δω. Τα μάτια του είναι ακόμη κλειστά. "Το εννοείς?" τον ρωτάω και αμέσως ανοίγει τα μάτια του. "Με αγαπάς?"

Ο Άρης μου χαμογελάει γλυκά. "Πάρα πολύ ομορφιά μου. Θα δεις.. θα στο πω και το πρωί που θα ξεμεθύσω" Μου δίνει ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο. "Πότε θα μου πεις χρόνια πολλά?" με ρωτάει με αγωνία.

"Όταν σου ξεθυμώσω. Μην νομίζεις ότι το σημερινό θα το αφήσω να περάσει έτσι" του λέω και γυρνάω και πάλι πλευρό. "Αύριο πρέπει να μιλήσουμε"

"Αύριο θα είμαστε καλά"Μακάρι... "Θα δεις... καληνύχτα καρδούλα μου"

Καληνύχτα Άρη μου..

Άρης

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Νιώθω σαν να με χτυπάνε με ένα σφυρί συνεχόμενα. Γαμώ την καταδίκη μου.. πονάει. Αν κοιμηθώ ακόμη λίγο, λες να περάσει? Μμμ.. ναι! Αυτό θα κάνω. Γυρνάω πλευρό και προσπαθώ με το χέρι μου να βρω το μωρό μου. Κοιμάμαι καλύτερα όταν είμαστε αγκαλιά. 

Μα πού στον πούτσο είναι? Ανοίγω τα μάτια μου. Το κρεβάτι δίπλα μου είναι άδειο. Πού πήγε? Μήπως έχει μάθημα? Αλλά πάντα με ξυπνάει πριν φύγει, για να μου δώσει φιλάκι. 

Κοιτάω γύρω μου. Αυτό δεν είναι το δωμάτιο μου. Όχι, καμία σχέση. Ευτυχώς όμως είναι το δωμάτιο της Άννας. 

Για μισό... πώς βρέθηκα εδώ?

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και προσπαθώ να σταθώ όρθιος στα πόδια μου. Τι στον πούτσο? Ζαλίζομαι υπερβολικά πολύ. Πρέπει να ντυθώ κιόλας. Δεν είναι σωστό να με δει η Νεφέλη με την πρωινή μου στύση. Που, εντάξει, εμένα στα αρχίδια μου, αλλά η Άννα μου θα φωνάζει, και ποιος την ακούει πρωινιάτικα. Έχω και πονοκέφαλο. 

Παίρνω το παντελόνι μου και το φοράω. Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω από το δωμάτιο. Κοιτάω γύρω μου για να εντοπίσω το μωρό μου. 

"Εδώ!" την ακούω να λέει. Στρέφω το πρόσωπό μου και την βλέπω. Κάθεται στο γραφείο της και διαβάζει ένα βιβλίο. Φοράει κάτι ροζ πιτζαμάκια και έχει τα μαλλιά της μαζεμένα σε έναν κότσο. Γίνεται κάθε μέρα που ξυπνάω να είναι το πρώτο πράγμα που βλέπω? Είναι θεά! Είναι το μικρό μου κοριτσάκι! Είναι το μωρό μου.. Είναι η.. η καύλα μου... Μα τι ωραία πιτζαμάκια είναι αυτά? Θέλω να της τα σκίσω.

"Κάτσε στον καναπέ. Θέλω να μιλήσουμε" λέει με αυστηρότητα και κλείνει το βιβλίο. 

"Τι να πούμε μωρό μου?" την ρωτάω και απλώνομαι στον μεγάλο καναπέ. 

Η Άννα σηκώνεται όρθια και πάει στην κουζίνα. Περνάει από δίπλα μου και τσεκάρω τον κώλο της. Όταν έρθουν τα φετινά μου γενέθλια θα της ζητήσω στα ίσια να την ξεπαρθενέψω και από πίσω. Αυτό θέλω να είναι το δώρο μου. Ναι. Δεν θα μου το αρνηθεί. Αποκλείεται.

"Είσαι καλά? Θέλεις κανένα παυσίπονο για τον πονοκέφαλο?" Από πού ξέρει ότι έχω πονοκέφαλο? 

"Αν έχεις ναι, μωράκι μου" της λέω με γλυκιά φωνή. "Και καφέ αν γίνεται" προσθέτω. Είναι ωραίο να σε περιποιείται μια γυναίκα. Με όλους τους δυνατούς τρόπους. Στο σεξ, στο πρωινό, στο μεσημεριανό. Και ειδικά αν είσαι ερωτευμένος μαζί της.. είναι απίθανο!

"Ορίστε" Μπροστά μου στο τραπεζάκι αφήνει μια κούπα με καφέ, κάτι χάπια, νερό και δύο τοστ. Με ξέρει τόσο καλά! Σκύβει ελάχιστα και έχω μια υπέροχη θέα από το στητό στήθος της. Θέλω να την πηδήξω. "Τα μάτια σου εδώ" μου λέει και δείχνει το πρόσωπο της. 

Ακούγεται ενοχλημένη? Γιατί? Έγινε κάτι?

"Τι συμβαίνει μωρό μου?" την ρωτάω και καταπίνω δύο χαπάκια. Χωρίς νερό.

Η Άννα κάθεται στον καναπέ απέναντι μου και με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω με ένα εξεταστικό βλέμμα. Τόσο πολύ της αρέσει το σώμα μου? Εντάξει, είμαι Θεός, αλλά τόσο καιρό με βλέπει γυμνό, γιατί της κάνει εντύπωση σήμερα?

"Τι θυμάσαι από χτες το βράδυ?" Ο τόνος της δεν μου αρέσει. Έχει στενέψει και τα μάτια της και με κοιτάει με ένα ύποπτο βλέμμα.

"Τα πάντα" της λέω χωρίς να το σκεφτώ. Η αλήθεια είναι όμως.. τι σκατά? Γιατί δεν θυμάμαι τίποτα γαμώ? 

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να επαναφέρω στην μνήμη μου τα χτεσινά γεγονότα. Ήμουνα για φαγητό με τις γυναίκες της ζωής μου... ο παπάρας μου έκανε δώρο μια βίλα στην Μύκονο για τα γενέθλιά μου.. τα οποία είναι λογικά σήμερα.. έμαθα ότι η Στέλλα τον συνάντησε... έφυγα θυμωμένος και πήγα στον ψηλό.. τον πέτυχα να τσακώνονται με την ξανθούλα.. χώρισαν κιόλας.. και μετά μείναμε οι δυο μας.. Όλη την μέρα πίναμε και καπνίζαμε... Αμέσως τα ανοίγω και κοιτάω στα μάτια την Άννα μου. Λες να με βρήκε να καπνίζω μπάφο? Αποκλείεται! Όχι.. δεν μπορεί. 

"Άρη, ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάσαι?" με ρωτάει η Άννα μου μετά από μια μικρή παύση.

"Ήμουνα σπίτι του ψηλού και πίναμε whiskey.. το απόγευμα" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. 

Η Άννα χαμογελάει πικραμένα και κλείνει για μια στιγμή τα μάτια της. "Στον Λύκο πώς βρεθήκατε?" λέει όταν τα ανοίγει ξανά.

Πήγαμε και στον Λύκο?

"Δεν θυμάμαι.." της απαντάω με ειλικρίνεια. 

"Για να μην χάνουμε χρόνο άσκοπα... θα στα πω μια και έξω. Χτες έκανα την χειρότερη εφημερία της ζωής μου. Ο ηλίθιος ο καινούριος με έχει βάλει στο μάτι και αποφάσισε να μου κάνει την ζωή δύσκολη. Φεύγοντας από το νοσοκομείο πήγα σπίτι του Γιώργου με την ελπίδα να σε βρω εκεί για να είμαστε μαζί στην αλλαγή της μέρας. Αλλά μάντεψε! Δεν βρήκα κανέναν! Με την Δώρα σας ψάξαμε παντού. Και ξέρεις που σας βρήκαμε?" με ρωτάει και σηκώνεται όρθια. 

Κάτι μου λέει ότι δεν θα μου αρέσει η συνέχεια.

"Στον Λύκο ήσασταν. Και δεν θα αναφερθώ στον Γιώργο. Με αυτόν θα ασχοληθώ κάποια άλλη στιγμή" παίρνει τα τσιγάρα από το τραπεζάκι και ανάβει ένα. "Με εσένα όμως Άρη θα τα πούμε τώρα... Όταν ήρθα στο μαγαζί σε είδα αγκαλιά με την Σούλα"

Αμέσως πετάγομαι όρθιος. "Μωρό μου δεν σε απάτησα. Στο ορκίζομαι.. αποκλείεται να σου έκανα εγώ κάτι τέτοιο. Εγώ έχω εσένα βασίλισσα μου... γιατί να-"

"Αφού δεν θυμάσαι τίποτα! Πώς είσαι τόσο σίγουρος?" 

Αμέσως πάω πάνω της και την πιάνω από τα μπράτσα. "Ξέρω ότι αν σε κερατώσω, θα σε χάσω. Και αν σε χάσω, θα χαθώ" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη της. "Δεν θα σε απατούσα ποτέ, όσο μεθυσμένος και αν ήμουνα.. κάτι τέτοιο δεν στο έκανα.. στο ορκίζομαι.. στον έρωτα μας.. ψυχή μου"

Η Άννα αμέσως στενεύει τα μάτια της. Προσπαθεί να φύγει από το κράτημα μου. Κανονικά δεν θα την άφηνα, αλλά μάλλον κάτι έχει συμβεί... οπότε ας πάω με τα νερά της. "Ούτε αν ήσουνα πολύ πολύ μαστουρωμένος?" 

Παγώνω. 

Με είδε να καπνίζω χόρτο?

"Άννα.." της λέω με τρεμάμενη φωνή. "Εγώ δεν-"

Αμέσως την ακούω να γελάει. "Μην κάνεις τον κόπο Άρη να μου εξηγήσεις. Σε είδα. Σε είδα μαστουρωμένο. Και πίστεψε με.. καλύτερα να σε έβλεπα να φιλιέσαι με άλλη. Άρη το χόρτο δεν είναι απλό πράγμα. Και για εμένα είναι κόκκινη γραμμή. Αν σε δω ξανά μαστουρωμένο, θα τελειώσουμε!"

Με το που τελειώνει την πρόταση της, σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι και κάθεται και πάλι στον καναπέ. 

Νιώθω την πίεση μου να ανεβαίνει επικίνδυνα ψηλά. Το σαγόνι μου σφίγγεται και τα μάτια μου στενεύουν.

"Αυτό δεν μπορεί να το εννοείς" της λέω και κάθομαι δίπλα της. "Εμείς οι δυο δεν θα χωρίσουμε ποτέ" της το ξεκαθαρίζω. Δεν θα τολμήσει να με χωρίσει.. ποτέ.

"Τότε να φροντίσεις να μην καπνίσεις ξανά χόρτο... και να βάλεις στην θέση της και την Σούλα" Τι τρέχει πάλι με αυτήν? Δεν το λύσαμε το θέμα? "Χτες μου ξεκαθάρισε ότι θέλει να την πηδήξεις. Δεν την νοιάζει που είμαστε μαζί" μου λέει και αυτόματα τα όμορφα ματάκια της βουρκώνουν.

Δεν περιμένω δευτερόλεπτο παραπάνω. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το κορμάκι της και την κλείνω στην αγκαλιά μου. Την νιώθω να αντιστέκεται στην αρχή αλλά αμέσως μετά υποχωρεί. "Άννα μου.. μωρό μου άκουσε με προσεκτικά. Όσο και να προσπαθήσει κοριτσάκι μου... δεν θα τα καταφέρει. Στο υπόσχομαι μάτια μου. Εμένα η καρδιά μου χτυπάει μόνο για εσένα.. Μόνο στην σκέψη σου γίνομαι σκληρός" Αμέσως την νιώθω να παγώνει. 

"Τι έπαθες?" της ψιθυρίζω.. αλλά απάντηση δεν παίρνω. 

Λίγες στιγμές μετά την βγάζω από την αγκαλιά μου και την κοιτάω στα μάτια. Από το βλέμμα της καταλαβαίνω ότι πονάει. Τα μάγουλά της είναι υγρά και τα χειλάκια της μισάνοιχτα. Σκύβω και φιλάω το κάτω χείλος της. Η μικρή μου ανοίγει περισσότερο το στόμα της και πλέον στο παιχνίδι παίζουν και οι γλώσσες μας. Την ξαπλώνω πίσω στον καναπέ και φιλιόμαστε με πάθος για αρκετή ώρα. Τα χέρια μου κάνουν βόλτες στο κορμάκι της.

Δεν μου φτάνει όμως. Θέλω και άλλο.

Απομακρύνομαι λίγο από πάνω της. "Η Νεφέλη?" της ψιθυρίζω. Με το χέρι μου μαλάσσω το στήθος της.. το οποίο μου φαίνεται.. πιο μεγάλο? 

"Πάτρα.. αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα μας.. έχω περίοδο" λέει και αμέσως παγώνω. 

Ξεφυσάω βαριά και ανακάθομαι στον καναπέ. "Σήμερα βρήκε?" αναρωτιέμαι δυνατά και κλείνω τα μάτια μου. "Να υποθέσω ότι μετά τα χτεσινά, δεν θα μου δώσεις κώλο?" την ρωτάω και περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου. Μακάρι να μου δώσει.. μακάρι..

"Ε είσαι βλάκας! Για να μην πω τίποτα πιο βαρύ!" ακούω να φωνάζει και την νιώθω να σηκώνεται από τον καναπέ. 

Τι πιο βαρύ εννοεί? Ανοίγω τα μάτια μου και πάω να την ρωτήσω, αλλά ο ήχος του κινητού μου με διακόπτει. Το ψάχνω στις τσέπες μου αλλά δεν το βρίσκω. "Πάνω στο γραφείο μου είναι" την ακούω να λέει από την κουζίνα. Πάω και το παίρνω. 

Μήνυμα. Από την Μαίρη <<Χρόνια Πολλά στο καλύτερο σεξ της ζωής μου, ελπίζω να το επαναλάβουμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Και δεν θα το μάθει η δικιά σου, θα μείνει μεταξύ μας.. μην ανησυχείς>> ρολλάρω τα μάτια μου. Ακόμη προσπαθεί. Ακόμη. Έλεος πια.

"Γιατί είναι το κινητό μου στο γραφείο σου?" ρωτάω την Άννα και πάω προς την κουζίνα. 

"Διότι έπρεπε να μπλοκάρω και πάλι την Σούλα από τα social media σου. Χτες σου πήρε το κινητό και ούτε που το κατάλαβες" λέει και παίρνει ένα παγωτό από την κατάψυξη. Έτσι όπως σκύβει έχω μια απίστευτη θέα του κώλου της. Γαμώτο.. γιατί δεν θέλει να το δοκιμάσουμε? Θα της αρέσει πολύ. Μετά δεν θα ξεκολλάει. 

"Στην θέση σου θα ανησυχούσα και για το πορτοφόλι σου. Η γυναίκα είναι επικίνδυνη" Σκατά επικίνδυνη είναι. Μια ακόμη γκόμενα της σειράς που θέλει να την πηδήξω. Αλλά εγώ τώρα έχω το κοριτσάκι μου. Όσες πρόλαβαν και τις πήδηξα.. πρόλαβαν. Πλέον είμαι μονογαμικός.

"Θέλεις παγωτό? Να πάρω δύο κουτάλια?" με ρωτάει το κορίτσι μου. Της νεύω αρνητικά. 

Πάω στο δωμάτιό της και παίρνω την θερμοφόρα και το laptop της στα χέρια μου. Πηγαίνω και πάλι στο σαλόνι. Η Άννα είναι στην γνωστή της θέση. Μου κάνει νόημα να κάτσω δίπλα της. Βάζω το laptop μπροστά μας στο τραπεζάκι και την θερμοφόρα στην πρίζα. 

"Σε ποιο επεισόδιο μείναμε?" την ρωτάω και την τοποθετώ στην αγκαλιά μου. Την δίνω ένα πεταχτό φιλί στα μαλλιά της.

"Δεύτερος κύκλος, επεισόδιο 8" μου λέει και το βάζει να φορτώσει. Ανοίγει το παγωτό και τοποθετεί μια γενναιόδωρη ποσότητα στο κουτάλι. Έπειτα το βάζει στο στοματάκι της. Το κρατάει για πολλή ώρα και με το που το βγάζει το γλείφει ξανά, όλο. Το μόριο μου συσπάται σε αυτήν την εικόνα.  

Μεγάλε... μην χαίρεσαι.. μόνοι μας θα κάνουμε πάρτι ηδονής για τις επόμενες πέντε μέρες.. εσύ και εγώ.. στο μπάνιο.. ούτε στην εφηβεία μου τέτοια κατάντια.

"Και να σε ρωτήσω μωρό μου.. αυτοί οι βρικόλακες, πόσες σεζόν έχουν βγάλει?" Να ξέρω πόσο ακόμη θα κρατήσει το δράμα μου. 

"Οχτώ! Αλλά δεν θέλω να αγχώνεσαι.. μετά το the vampire diaries θα ξεκινήσουμε το pretty little liars" Μα φυσικά και δεν είμαι αγχωμένος. Τρομοκρατημένος είμαι. Τι μαλακίες κάθομαι και βλέπω για να της κάνω τα χατίρια?

"Έχε χάρη που είμαι άπειρα ερωτευμένος μαζί σου" της ψιθυρίζω στο αυτί και αμέσως παγώνει. Αφήνει το παγωτό δίπλα της και γυρνάει να με κοιτάξει. 

Τα μάτια της γυαλίζουν και τα χειλάκια της τρέμουν. Τι έπαθε τώρα?

"Ά..Άρη.." γιατί τραυλίζει? "Χτες το βράδυ... είπες ότι θα μου έλεγες.. σήμερα το πρωί.." την κοιτάω με απορία "αυτό το κάτι.. δεν.. θυμάσαι?" μου λέει και στο τέλος η φωνής της κομπιάζει.

"Όταν μαστουρώνω δεν θυμάμαι τίποτα την επόμενη μέρα" της λέω την αλήθεια. "Τι θέλεις να σου πω? Πες μου και θα στο πω. Ότι θέλει το κοριτσάκι μου. Ότι θέλει το μωράκι μου θα το έχει.. Είσαι η βασίλισσα μου.. μην το ξεχνάς.." της λέω με γλυκιά φωνή και την σφίγγω στην αγκαλιά μου. 

Αμέσως η Άννα χαμογελάει πικραμένα. "Τίποτα" μου λέει και πατάει το play για να ξεκινήσει το γαμημένο το επεισόδιο. 

Τι έγινε τώρα?

Καλά δεν θα το συνεχίσω. Έχει και περίοδο. Δεν θα βγάλω άκρη μαζί της. 

Τοποθετώ το χέρι μου πάνω στην θερμοφόρα και την πιέζω πιο πολύ στην κοιλιά της. "Δεν θα μου ευχηθείς?" της ψιθυρίζω.

Η Άννα μου γυρνάει και με κοιτάει. Από τα μάτια της τρέχουν δάκρυα ανεξέλεγκτα. 

Γαμώ γαμώ γαμώ

Τόσο πολύ πονάει αυτήν την φορά? Και αυτή η θερμοφόρα? Δεν την ανακουφίζει καθόλου? Την Δευτέρα θα πάω να της πάρω μια καλύτερη. 

"Χρόνια Πολλά, μωρό μου" μου ψιθυρίζει και με φιλάει τρυφερά στα χείλη.

Της χαμογελάω αχνά.

Αλλά για μισό.

Δώρο δεν έχω?