Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Άννα

"Δεν θέλω να απαντήσω και πάλι στην ίδια ερώτηση. Έχω κουραστεί να στο λέω. Το έμαθα μια εβδομάδα πριν την Σκιάθο. Θα στο έλεγα, αλλά με πρόλαβαν τα γεγονότα. Σε παρακαλώ. Πίστεψε με. Δεν μπορώ να στο αποδείξω αλλά-"

"Σε πιστεύω" απαντώ στον Γιώργο. Δεν ξέρω γιατί αλλά μέσα μου τον πιστεύω. 

"Όταν το έμαθα τον έσπασα στο ξύλο. Στο είχα πει, Άννα, στο είχα πει. Ο Μιχάλης δεν έκανε για εσένα" λέει ο Γιώργος και ξαπλώνει ανάσκελα στο κρεβάτι.

Είμαστε σπίτι του Άρη και κλεισμένοι εδώ και ώρα μέσα στο δωμάτιό του. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια τελευταία συζήτηση και να λύσουμε τις όποιες παρεξηγήσεις έχουν συμβεί μεταξύ μας. Μια συζήτηση δηλαδή που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό... κακώς το καθυστερήσαμε.

"Νόμιζα ότι μου το έλεγες απλά επειδή δεν με ήθελες δίπλα σε κανέναν" του απαντάω και ξαπλώνω και εγώ στο κρεβάτι δίπλα του. Πλέον και οι δύο κοιτάμε το ταβάνι.

"Γιατί να μην σε θέλω δίπλα σε κάποιον? Αδερφή μου είσαι, θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Και μην ξεκινήσεις πάλι ότι δεν είμαστε αδέρφια. Γιατί εγώ έτσι σε θεωρώ"

"Τότε γιατί με άφησες μόνη μου? Γιατί έμεινες με τα παιδιά μετά τα γεγονότα της Σκιάθου? Ένας αδερφός δεν θα το έκανε αυτό" ακούγομαι ενοχλημένη. 

"Με κοροϊδεύεις? Εσύ ήσουνα μόνη σου? Εσύ είχες και την μάνα σου και τον πατέρα σου από πάνω σου. Εγώ ήμουνα αυτός που δεν είχε κανέναν. Έφυγα από το σπίτι γιατί δεν άντεχα να μένουμε στο ίδιο μέρος και να μην μου μιλάς. Με το που μπήκα στο πατρικό μου, συνειδητοποίησα ότι έχασα και την δεύτερη οικογένεια μου. Αναγκαστικά έπρεπε να μιλάω με κάποιον. Για αυτό συνέχισα να κάνω παρέα με τα παιδιά. Θα τρελαινόμουν αν έκοβα επαφές και με αυτούς" ακούγεται αγανακτισμένος.

Γυρνάω και τον κοιτάω. Με τα δυο του χέρια τρίβει το πρόσωπο του. Το κεφάλι του είναι ακόμη τυλιγμένο με γάζες. Θέλει άλλη μια εβδομάδα για να βγάλει τα ράμματα.

"Είστε η μόνη μου οικογένεια Άννα. Εσύ και η μάνα σου. Ποτέ δεν θα έκανα κάτι για να σας πληγώσω. Και συγγνώμη αν κάποιες φορές γίνομαι λιγάκι υπερβολικός, αλλά δεν θα αντέξω αν πάθετε κάτι και εσείς. Θα καταρρεύσω. Αλήθεια σου λέω. Σας αγαπάω" Με το που τελειώνει την πρόταση του γυρνάει και με κοιτάει μες στα μάτια. Στο βλέμμα του διακρίνω πόνο.

Ξεροκαταπίνω. Δεν έχω συνηθίσει να βλέπω την ευαίσθητη πλευρά του Γιώργου. 

"Με πλήγωσες όταν πλάκωσες τον Άρη στον ξύλο" του λέω την αλήθεια. Έχασα την μισή μου ζωή από την αγωνία μήπως πάθαινε τίποτα. "Δεν έπρεπε να αντιδράσεις με αυτόν τον τρόπο. Το ξύλο-"

"Είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο ξέρω να λύνω τις διαφορές μου. Δεν λέω ότι είναι σωστός, αλλά αυτόν χρησιμοποιώ από τα 12 μου" η φωνή του ίσα που ακούγεται και τα μάτια του γυαλίζουν. "Του είχα πει άπειρες φορές να μην σε πλησιάσει. Έβλεπα ότι ενδιαφέρονταν για εσένα και τρελαινόμουν"

"Γιατί τόσο πολύ?" γιατί δεν το άντεχε? Γιατί μου το κάνει πάντα τόσο δύσκολο?

Ο Γιώργος ξεφυσάει και ανάβει τσιγάρο. "Δεν είμαστε και τα καλύτερα παιδιά Άννα. Με τον Άρη πηδάμε μαζί γκόμενες κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Έχουμε κάρτες VIP στα κωλόμπαρα. Γνωρίζουμε προσωπικά τις χορεύτριες στα στριπτιτζάδικα. Πιστεύω ότι θα σε πληγώσει. Και ως αδερφός σου, το θεωρώ καθήκον μου να σε προστατεύσω"

Χαμογελάω λοξά. Ξέρω πως περνάει τον ελεύθερο χρόνο του ο Γιώργος και φαντάζομαι πως και ο Άρης ως κολλητός του θα τον ακολουθούσε. "Δεν μου προκαλεί εντύπωση αυτό που μου λες. Θέλω να πιστεύω όμως ότι από την στιγμή που είμαστε μαζί τα έχει κόψει όλα αυτά" σίγουρα τα έχει κόψει. Αλλιώς θα του κόψω εγώ τα πόδια.

"Το καλό που του θέλω να έχει αφήσει τις παλιές του συνήθειες, γιατί αν σε πληγώσει θα του κόψω τα αρχίδια στον ύπνο" ο τόνος του ακούγεται πολύ απειλητικός. "Περνάς καλά μαζί του?" με ρωτάει και στην φωνή του διακρίνω γνήσιο ενδιαφέρον.

Χαμογελάω διάπλατα. "Είμαι ερωτευμένη μαζί του. Πολύ. Πάρα πολύ" του παραδέχομαι. Σε ανησυχητικό βαθμό. Αν γίνει κάτι και τον χάσω, δεν θα το αντέξω. Τον θέλω δίπλα μου. 

Νιώθω τον Γιώργο να ανακάθεται στο κρεβάτι. "Είναι τυχερός ο μαλάκας" κάνει μια μικρή παύση και συνεχίζει. "Έλα εδώ" μου λέει και τον κοιτάω. Μου κάνει νόημα να ξαπλώσω στην αγκαλιά του και υπακούω. "Θέλεις να με ρωτήσεις κάτι άλλο?"

"Νομίζω ότι τα λύσαμε όλα πια μεταξύ μας. Αλλά Γιώργο, σε παρακαλώ, σταμάτα να επεμβαίνεις με άσχημο τρόπο στην ζωή μου. Άλλαξε ρότα. Μπορείς να ανησυχείς και να ενδιαφέρεσαι με πιο διακριτικό τρόπο"

Τον ακούω να αναστενάζει βαριά. "Εντάξει. Θα το προσπαθήσω. Τώρα που είστε και μαζί δηλαδή, δεν μπορώ να κάνω και πολλά. Το κακό έγινε ήδη"

"Να λείπουν οι σχολιασμοί!" του παραπονιέμαι.

"Καλά, καλά. Τώρα θέλω να σου πω εγώ κάτι" ακούγεται φοβισμένος. Γιατί? Έχει γίνει κάτι που δεν ξέρω? Βγαίνω αμέσως από την αγκαλιά του και κάθομαι δίπλα του. Του κάνω νόημα να συνεχίσει. "Η Ζωίτσα θέλει να με υιοθετήσει" μου λέει διστακτικά και με κοιτάει μες στα μάτια.

Παγώνω. Να τον υιοθετήσει?

"Της είπα ότι αν δεν δώσεις εσύ το okay δεν θα υπογράψω το χαρτί. Ήθελε να σε ρωτήσει εκείνη αλλά δεν την άφησα. Προτίμησα να το κάνω εγώ ο ίδιος" στο πρόσωπο του φαίνεται ξεκάθαρα η αγωνία.

Μάλιστα.

"Γίνεται αυτό? Εννοώ, από νομικής άποψης είναι εφικτό?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Είναι γνωστή η αδυναμία της μάνας μου για τον Γιώργο, αλλά κάτι τέτοιο δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου. 

"Γίνεται από την στιγμή που ολοκληρώθηκε η διαδικασία αποδέσμευσης της κηδεμονίας από την θεία μου. Ιδιωτική υιοθεσία λέγεται" Ο Γιώργος με βάζει και πάλι στην αγκαλιά του. "Αλλά τα διαδικαστικά δεν είναι το θέμα. Εγώ θέλω να ξέρω αν εσύ είσαι εντάξει με αυτό. Να μην νιώθουμε μόνο σαν αδέρφια. Να είμαστε και στα χαρτιά πια" 

Ξεροκαταπίνω. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό το σενάριο. Δεν πίστευα ότι είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι ότι ξενίζω στην ιδέα, αλλά..

Νιώθω τον Γιώργο να με φιλάει στο κεφάλι πάνω από τα μαλλιά. Τα χέρια του με κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά του. "Αν δεν θέλεις, πες το μου. Δεν θα σου κρατήσω κακία. Δεν είμαι ικανός να-"

Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την πρόταση του. Η πόρτα του δωματίου ανοίγει διάπλατα και μέσα μπαίνει ο Άρης μου. Είναι ένας κούκλος. Είναι θεός. Πώς γίνεται να φοράει μια γκρι φόρμα, ένα λευκό μπλουζάκι και να φαίνεται σαν μοντέλο σε εξώφυλλο περιοδικού?

"Εσύ" λέει και με το δάχτυλο δείχνει τον Γιώργο. "Πάρε την γκόμενα σου από το σαλόνι και εξαφανιστείτε από το σπίτι μου" στην Δώρα αναφέρεται? Μα τι του έκανε? Η φίλη μου δεν μπορεί να πειράξει ούτε μυρμήγκι. "Τώρα. Σήκω πάνω και αλέ. Μου τα έχει κάνει τσουρέκια" λέει και πλησιάζει το κρεβάτι. Αμέσως με τραβάει από την αγκαλιά του Γιώργου και με αναγκάζει να σηκωθώ όρθια. 

"Τι έπαθες ρε μαλάκα?" τον ρωτάει ο Γιώργος και σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι. 

Ο Άρης τυλίγει τα χέρια του γύρω από το κορμί μου και μου δίνει ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο. Αμέσως το σώμα μου παίρνει φωτιά. Ζαλίζομαι. Σβήνω. Χάνομαι.

Οχτώ μέρες έχουμε να το κάνουμε. Με το που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο έφυγαν με την κυρία Στέλλα και πήγανε Θεσσαλονίκη. Σήμερα επέστρεψε, αλλά δεν προλάβαμε να μείνουμε μόνοι μας καθόλου. Μετά από πέντε λεπτά αφού ήρθα σπίτι του, του έκαναν έκπληξη οι φίλοι του. Στο πλάι του Γιώργου ήτανε και η Δώρα. Τον γιατροπορεύει από τότε που βγήκε από το νοσοκομείο. Άλλο που δεν ήθελε..

"Τι έπαθα? Τι έπαθα? Πώς την αντέχεις ρε φίλε? Μία ώρα στο σπίτι μου και έχει εξαφανίσει όλα τα πακέτα με τα τσιγάρα που είχα. Τα πέταξε η τρελή! Τα πέταξε! Το πιστεύεις? Επίσης μας έκανε και μια σύντομη διάλεξη των 48 λεπτών για τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία" το μωρό μου ακούγεται έξαλλο. Πάω στοίχημα ότι και η Δώρα θα είναι. Δηλώνει φανατική αντικαπνίστρια και προσπαθεί να πείσει όλους όσους καπνίζουν να το κόψουν. "Ο Πάνος παραλίγο και θα την σκότωνε. Μάζεψε όλους τους αναπτήρες και τους πέταξε από το μπαλκόνι"

"Και εδώ τα ίδια κάνει?" Ο Γιώργος ξεφυσάει βαριά. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω τραβήξει δέκα μέρες στο σπίτι μου τώρα. Για να καταλάβεις, πλέον, καπνίζω κρυφά στο μπάνιο ρε μαλάκα. Εκεί καταντήσαμε!" λέει και βάζει τα παπούτσια του. "Τώρα που θα πάω μέσα θα της τα πω ένα χεράκι" ο τόνος του ακούγεται κοφτός.

"Όχι κανένα χεράκι να μην της πεις μέσα στο σαλόνι μου. Σπίτι δεν έχεις? Πάρε και τα άλλα τα ρεμάλια και εξαφανιστείτε. Δεν γύρισα από Θεσσαλονίκη για να βλέπω τις πουστόφατσες σας!" Ο Άρης μου με σηκώνει στην αγκαλιά του με μια απαλή κίνηση. Αυτόματα τα πόδια μου κλειδώνουν γύρω από την μέση του και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του. "Θέλω να μείνω μόνος με το μωρό μου. Μου έλειψε" ψιθυρίζει πάνω τα χείλη μου. Τα μαύρα μάτια του με κοιτάνε και λιώνω. Πλησιάζω τα χείλη μου στα δικά του και του δίνω ένα τρυφερό φιλί.

"Εντάξει, είπαμε να αποδεχτώ την σχέση σας. Αλλά δεν θα το αντέξω να πηδηχτείτε μπροστά μου. Θα βγει το τέρας από μέσα μου" γρυλίζει ο Γιώργος. 

Αμέσως τα χέρια του Άρη μετακινούνται από την μέση μου και χουφτώνουν τους γλουτούς μου. "Αν δεν θες να μας δεις, πάνε μέσα, μάζεψε όλους τους μαλάκες και φύγετε! Δεν σας θέλω ούτε λεπτό παραπάνω στο σπίτι μου" ακούγεται ενοχλημένος. 

Του χαμογελάω αχνά και του δίνω ένα πεταχτό φιλί. "Και εμένα μου έλειψες μωρό μου" του ψιθυρίζω με αισθησιακή φωνή στο αυτί. Δαγκώνω τον λοβό του και αμέσως τον νιώθω να ανατριχιάζει ολόκληρος. 

Με μία κίνηση με βγάζει από την αγκαλιά του και με αφήνει να σταθώ στα πόδια μου. Πλησιάζει τον Γιώργο, τον πιάνει από την μπλούζα και τον τραβάει έξω από το δωμάτιο. 

Το επόμενο λεπτό βρισκόμαστε και οι τρεις στο σαλόνι με τους άλλους. "Λοιπόν, όλοι σας παίρνετε μπουφάν, τσάντες, δεν ξέρω και εγώ τι σκατά φέρατε μαζί σας και φεύγετε! Δρόμο!" λέει ο Άρης.

"Τι λες ρε μαλάκα? Μας διώχνεις?" φωνάζει ο Νίκος. 

Αμέσως νιώθω το χέρι της Δώρας πάνω στο μπράτσο μου. Η φίλη μου με τραβάει λίγο πιο δίπλα. "Του το είπες?" με ρωτάει και την κοιτάω με απορία. "Στον Άρη λέω, του είπες για τον Μάνο?" 

Ξεροκαταπίνω και κοιτάω τον Άρη. Μαλώνει με τους φίλους του και προσπαθεί να τους διώξει από το σπίτι για να μείνουμε μόνοι μας.  Όχι, δεν του το είπα. Ακόμη. Δεν ήθελα να το κάνω όσο ήταν στο νοσοκομείο και με το που βγήκε έφυγε αμέσως από Αθήνα. Και δεν μπορούσα να του πω κάτι τέτοιο από το τηλέφωνο. Πώς θα το διαχειριζόμουν μέσα από το ακουστικό?

"Όχι, ακόμη" απαντώ στην φίλη μου.

"Κοπέλα μου με δουλεύεις? Θέλεις να το μάθει από κανέναν άλλον και να έχουμε τρεχάματα? Πάνε πες του το! Τώρα!" ο τόνος της Δώρας ανεβαίνει επικίνδυνα ψηλά. 

"Μην φωνάζεις! Θα μας ακούσουν!" αναστενάζω βαριά. "Θα του το πω σήμερα" 

"Δώρα μωρό μου" ακούμε την φωνή του Γιώργου από την πόρτα. "Έρχεσαι?" 

Κοιτάω την φίλη μου και σηκώνω τα φρύδια μου. "Τον κατάφερες τελικά?" την ρωτάω. 

"Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή" μου λέει και ξεκινάει να περπατάει προς την εξώπορτα. 

"Μαλάκα, τα λέμε το βράδυ. Μην αργήσετε" λέει ο Πάνος λίγο πριν βγει από την πόρτα. Σπίτι του θα μαζευτούμε σήμερα. Ο Άρης είπε ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάνει πάρτι. 

"Ναι, ξεκουμπίσου τώρα" του απαντάει το μωρό μου κοφτά.

Λίγο πριν βγει και ο Γιώργος έξω από την πόρτα, τον σταματάω με το χέρι μου. "Εντάξει" του λέω και του κλείνω το μάτι. Στην αρχή με κοιτάει με απορία, αλλά αμέσως μετά συνειδητοποιεί τι εννοώ. Το χαμόγελο που σχηματίζεται στο πρόσωπο του δεν έχει προηγούμενο. Τα μάτια του λάμπουν και νομίζω πως έχει βουρκώσει λιγάκι. Κάνει κίνηση να μπει και πάλι μέσα στο σπίτι αλλά το χέρι του Άρη τον σταματάει. 

"Μαλάκα μεταβολή όπως είσαι και σπιτάκι σου" γρυλίζει ο Άρης.

"Θα τα πούμε το βράδυ, αδερφούλα" μου λέει ο Γιώργος και φεύγει. 

Αμέσως μετά ο Άρης μου κλείνει την πόρτα και αναστενάζει βαριά. "Αν είχαμε πάει για Πρωτοχρονιά στο Zermatt θα είχαμε γλιτώσει από όλες αυτές τις σκατόφατσες"

Αναστενάζω ελαφρά και κάθομαι στον καναπέ. "Μην παραπονιέσαι.. μια χαρά θα περάσουμε και εδώ" από την τσάντα μου βγάζω ένα πακέτο τσιγάρα και έναν αναπτήρα. 

"Με σώζεις μωρό μου" λέει ο Άρης και τα παίρνει από το χέρι μου. Αμέσως ανάβει τσιγάρο και κάθεται δίπλα μου στον καναπέ. 

Δεν χάνω χρόνο. Ανεβαίνω πάνω του και τοποθετώ τα πόδια μου δεξιά και αριστερά από τον κορμό του. "Μου έλειψες" παραδέχομαι και τα χέρια μου αγγίζουν τα μάγουλα του. Τον κοιτάω μες στα μάτια και το στομάχι μου σφίγγεται. Στο βλέμμα του βλέπω πόθο. Πόθο για μένα. 

"Αυτό δεν θα ξαναγίνει, να είσαι σίγουρη μωρό μου. Δεν θα περάσουμε ποτέ ξανά τόσες μέρες χώρια" μου λέει νιώθω το χέρι του στο μπούτι μου. "Και εμάς μας έλειψες" 

"Εμάς?" απορώ.

"Σε εμένα και στον πούτσο μου"

Αμέσως στενεύω τα μάτια μου. Πάλι στο σεξ το πάει. Πάλι. Και εγώ τον θέλω, αλλά πρέπει πρώτα να του μιλήσω. Ελπίζω να καταλάβει. Πρέπει να καταλάβει.

"Άρη μου" του λέω με ναζιάρικη φωνή. "Πρέπει να σου πω κάτι μωρό μου" Δεν μπορώ να το καθυστερήσω άλλο.

Αμέσως ο Άρης τοποθετεί το χέρι του στον ώμο μου. Με τα δάχτυλά του κατεβάζει την ράντα από το φόρεμα μου. "Πες μου ότι δεν φοράς σουτιέν και θα τελειώσω επιτόπου μωρό μου" 

Δεν καταλαβαίνει με τίποτα όμως. "Άρη, σου λέω ότι έχω να σου πω κάτι σημαντικό. Το σεξ μπορεί να περιμένει" 

"Το σεξ δεν μπορεί να περιμένει" λέει και κατεβάζει το πάνω μέρος του φορέματος μου. Πλέον τα στήθη μου είναι εκτεθειμένα μπροστά του. "Οχτώ μέρες μωρό μου έχω να σε πηδήξω" σκύβει και παίρνει την ρώγα στα χείλη του. 

Αναστενάζω βαριά. Και εμένα μου έλειψε πολύ. Το σώμα μου τόσες μέρες τον ζητούσε. Πονούσα και εγώ μακριά του. 

Παίρνω το τσιγάρο που κρατάει στο χέρι του και το τοποθετώ στο στόμα μου. Αμέσως κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι στην απόλαυση που μου προσφέρει. Νιώθω το στόμα του να πιπιλάει και να γλείφει την μία μου ρώγα και ταυτόχρονα με το χέρι του μαλάσσει το άλλο μου στήθος. Με το άλλο του χέρι με πιέζει πάνω του έτσι ώστε η περιοχή μου να ακουμπάει στην σκληρή του στύση. Αμέσως αφήνω έναν βαθύ αναστεναγμό να βγει από μέσα μου. 

"Πάμε μέσα?" η φωνή του Άρη ίσα που ακούγεται. Δεν προλαβαίνω να του απαντήσω. Σηκώνεται από τον καναπέ με εμένα στην αγκαλιά του. Αμέσως μετά νιώθω την πλάτη μου να ακουμπάει στο στρώμα. "Αυτό δεν θα το χρειαστούμε άλλο" τον ακούω να λέει και ανοίγω τα μάτια μου. Το μωρό μου παίρνει το τσιγάρο από το χέρι μου και το σβήνει στο τασάκι που υπάρχει στο κομοδίνο. "Ούτε αυτό θα το χρειαστούμε άλλο" λέει και βγάζει το φόρεμά μου. Πλέον είμαι μόνο με το εσώρουχο ενώ ο Άρης φοράει όλα του τα ρούχα. 

Βλέπω τα χέρια του να απομακρύνουν το εσώρουχο από πάνω μου και κλείνω τα μάτια μου. Νιώθω τα χείλη του να αφήνουν τρυφερά φιλιά σε όλο το δέρμα στο αριστερό μου πόδι. Μουγκρίζω από απόλαυση. Οτιδήποτε και να κάνει αυτός ο άντρας μου αρέσει. Ο Άρης με τα χέρια του ανοίγει παραπάνω τα πόδια μου. Με το στόμα του γλείφει και ρουφάει την κλειτορίδα μου. Βάζει και τα δάχτυλά του στο παιχνίδι και αμέσως το σώμα μου παίρνει φωτιά. 

Λίγο πριν τελειώσω απομακρύνεται από την περιοχή μου. Κατευθείαν ανοίγω τα μάτια μου ενοχλημένη. Μα γιατί σταμάτησε? "Θέλω να είμαι μέσα σου όταν τελειώνεις. Θέλω να τελειώσουμε μαζί μωρό μου. Μαζί" μου λέει και αμέσως μετά σηκώνεται. Βγάζει όλα του τα ρούχα και παίρνει ένα προφυλακτικό από το κομοδίνο. Κάθεται και πάλι στο κρεβάτι και πάει να ανοίξει την ασημένια συσκευασία. 

Με το χέρι μου τον σταματάω. "Δεν τα χρειαζόμαστε πλέον αυτά" του λέω και του χαμογελάω λοξά. 

Ο Άρης αμέσως παγώνει. Στρέφει το βλέμμα του προς τα εμένα και με κοιτάει έκπληκτος. "Τι...τι εννοείς?" η φωνή του ίσα που ακούγεται. 

"Αυτό που κατάλαβες μωρό μου" του λέω γλυκά. Ανακάθομαι στο κρεβάτι και τον αγκαλιάζω. "Πριν δύο μέρες έκανα την πρώτη μου ένεση για αντισύλληψη" του ψιθυρίζω στο αυτί και δαγκώνω τον λοβό του.

Ξεροκαταπίνει. 

Με μία απαλή κίνηση με ξαπλώνει και πάλι στο κρεβάτι. Ανοίγει τα πόδια μου και τοποθετεί καλύτερα τον εαυτό του ανάμεσά τους. Με το σώμα του καλύπτει το δικό μου. Τα βλέμματα μας διασταυρώνονται. Μαύρο στο πράσινο. Με κοιτάει με πόθο. Και εγώ λιώνω. Λιώνω στο βλέμμα του. Όλο μου το σώμα παίρνει φωτιά.

Νιώθω μια μικρή πίεση στον κόλπο μου. "Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καιρό περίμενα αυτήν την στιγμή" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. "Μην κλείσεις τα όμορφα ματάκια σου καρδιά μου. Θέλω να με κοιτάς. Να με κοιτάς και να σε κοιτάω μωρό μου" και με μια απαλή κίνηση γλιστράει μέσα μου.

Αμέσως η ανάσα μου κόβεται. Η αίσθηση είναι μοναδική. Δεν υπάρχει. Τον νιώθω.. τον νιώθω τόσο τέλεια μέσα μου.. Το δέρμα του είναι τόσο απαλό. Και.. χάνομαι. Χάνομαι στην απόλαυση. Ο Άρης δεν κάνει καμία κίνηση για να βγει και να μπει ξανά. Απλά μένει ακίνητος μέσα μου. Τα μάτια του γυαλίζουν και το στόμα του είναι μισάνοιχτο. 

"Το νιώθεις?" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. "Είμαστε ένα μωρό μου. Εσύ και εγώ. Είμαστε ένα. Το νιώθεις?"

Του νεύω θετικά και σφραγίζω τα χείλη μου στα δικά του. Το φιλί μας είναι τρυφερό. Ίσως είναι το πιο γλυκό φιλί που έχουμε δώσει ποτέ. Όχι ίσως. Σίγουρα. Σίγουρα είναι το πιο γλυκό και τρυφερό φιλί μας. Τυλίγω τα πόδια μου γύρω από την μέση του και τοποθετώ τα χέρια μου γύρω από την πλάτη του. Τον αγκαλιάζω σφιχτά. Θέλω τα σώματα μας να κολλήσουν όσο το δυνατόν πιο πολύ γίνεται. Δεν θέλω να μου φύγει. Είναι δικός μου. Είναι το αγόρι μου.

Νιώθω τον Άρη να ξεκινάει τις ωθήσεις του. Είναι αργές. Βασανιστικά αργές. "Είσαι ευτυχισμένη μαζί μου?" μου ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. 

"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο" δεν είμαι σίγουρη αν ακούγεται την φωνή μου. Αναστενάζω βαριά. "Κάθε μέρα που περνάει σε ερωτεύομαι όλο και περισσότερο, Άρη μου" Με το χέρι μου αγγίζω το δέρμα του προσώπου του. Είναι υγρό.... έχει ιδρώσει. Πλησιάζω το μάγουλό του και τον φιλάω πεταχτά. "Είσαι ο λόγος που ξυπνάω χαρούμενη κάθε πρωί" του λέω και τον κοιτάω έντονα στα μάτια. Νιώθω κάποια δάκρυα να γλιστράνε στα μάγουλά μου. Σίγουρα είναι δάκρυα χαράς. 

"Έχω την ανάγκη να σου κάνω έρωτα μωρό μου.. μόνο σε εσένα" η φωνή του ακούγεται αισθησιακή. "Βάλε το χεράκι σου πάνω στην καρδιά μου Άννα" μου λέει και τον υπακούω. Αισθάνομαι τις ώσεις του στην παλάμη μου. Η καρδιά του χτυπάει σαν τρελή. "Το νιώθεις? Νιώθεις πόσο γρήγορα χτυπάει?" του νεύω θετικά. "Για σένα ομορφιά μου. Για σένα καρδιά μου. Μόνο για σένα χτυπάει έτσι"

Πλέον νιώθω περισσότερα δάκρυα να ρέουν από τα μάτια μου. Ο Άρης σκύβει και φιλάει τα υγρά μου μάγουλα. Νιώθω την ευχαρίστηση να μαζεύεται χαμηλά στην κοιλιά μου. Το στομάχι μου σφίγγεται. "Μαζί μωρό μου. Μαζί θα τελειώσουμε. Ναι?" με ρωτάει. Αμέσως μετά τα πόδια μου ξεκινάνε να τρέμουν. Τον νιώθω να με σφίγγει περισσότερο στην αγκαλιά του. Τα χέρια μου κρατάνε γερά το κεφάλι του. Τα χείλη μας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Νιώθω την άρρυθμη ανάσα του πάνω στο στόμα μου. 

"Άννα μου.. μωρό μου... είσαι απίστευτη... Σφίξε με και άλλο μωρό μου..." τον ακούω να λέει ανάμεσα στους αναστεναγμούς του. Και τότε αφήνομαι. Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και χύνω. "Άννα!" ακούω τον Άρη να φωνάζει. Αμέσως μετά τον νιώθω να συσπάται μέσα μου. Κάνει τρεις ακόμη ωθήσεις και αισθάνομαι τα υγρά του στον κόλπο μου. Κοιτάζω το πρόσωπό του. Φωνάζει ηδονή. Τα χείλη του είναι ανοιχτά και τα μάτια του ερμητικά κλειστά. "Μωρό μου... Κοριτσάκι μου..." λέει όταν σταματάει να κινείται. Ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάζει. "Δεν... μωρό μου... δεν.. δεν το έχω ξανανιώσει αυτό" 

Ο Άρης με μια απαλή κίνηση βγαίνει από μέσα μου. Ξαπλώνει δίπλα μου και με τραβάει στην αγκαλιά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν ελάχιστα. Τα μάτια του είναι καρφωμένα στα δικά μου και τα χέρια του αγκαλιάζουν σφιχτά την μέση μου. 

Τοποθετώ το χέρι μου στο πρόσωπο του και χαϊδεύω το δέρμα του εκεί. Είναι πανέμορφος. Το αγόρι μου είναι το πιο όμορφο του κόσμου όλου. Με το γυμνό μου πόδι αγκαλιάζω την μέση του. Του χαμογελάω γλυκά. "Ήσουν απίστευτα τρυφερός" του ψιθυρίζω. "Μου άρεσε. Μου άρεσε πολύ" 

Ο Άρης δίνει ένα πεταχτό φιλί στην μύτη μου. "Ξέρεις.. μπορώ να γίνω ακόμη πιο πολύ τρυφερός" μου λέει και τον κοιτάω με απορία. Σηκώνεται από το κρεβάτι και πάει στην βαλίτσα του που είναι στο πάτωμα. Παίρνει μια κόκκινη χάρτινη σακούλα από το εσωτερικό της και ξαπλώνει και πάλι δίπλα μου. "Αυτό είναι για σένα μωρό μου" από την σακούλα βγάζει ένα μεγάλο τετράγωνο κουτί και μου το δίνει.

Κοιτάζω την επωνυμία που αναγράφεται έξω από το κουτί και ξεροκαταπίνω. Bvlgari. Χωρίς να το ανοίξω του το δίνω πίσω. "Άρη μου, δεν.. δεν μπορώ να το δεχτώ" του λέω με τρεμάμενη φωνή. Αυτό είναι πανάκριβο. Πώς θα του το ανταποδώσω?

"Τι εννοείς?" με κοιτάει έκπληκτος. "Για εσένα το πήρα. Είναι το δώρο μου για τα Χριστούγεννα, για την Πρωτοχρονιά και γενικά για όλες τις γιορτές. Είναι δικό σου μωρό μου" μου δίνει και πάλι το κουτί και φιλάει πεταχτά τον ώμο μου. 

Του χαμογελάω γλυκά. "Είναι πραγματικά πολύ τρυφερή η κίνησή σου. Αλλά.. είναι πολύ ακριβό. Δεν μπορώ να-"

"Άννα.. Κάτι έχουμε πει για τα όχι και τα μη" ο τόνος του τώρα είναι κοφτός. Αναστενάζει ελαφρά. "Απλά δέξου το. Γιατί το δραματοποιείς τόσο πολύ? Το αγόρι σου σου έκανε ένα δώρο για τις γιορτές. Άνοιξε το, δες πόσο ωραίο είναι και φόρα το να τελειώνουμε. Επιστροφές το κατάστημα δεν κάνει" λέει και ξεφυσάει βαριά. 

Αν δεν κάνει επιστροφές το κατάστημα... "Μπορείς να το δώσεις στην μαμά σου ή σε-"

Αμέσως το στόμα του Άρη κλείνει το δικό μου και δεν με αφήνει να τελειώσω την πρόταση μου. "Άνοιξε το και θα καταλάβεις ότι είναι προορισμένο μόνο για εσένα" η φωνή του τώρα ακούγεται αισθησιακή. 

Αναστενάζω ελαφρά. Με μια απαλή κίνηση ανοίγω το κουτί. Στο εσωτερικό του υπάρχει ένα ροζ χρυσό κολιέ σε σχήμα καρδιάς. Πάνω του υπάρχουν κάποια μικρά διαμαντάκια. Είναι πανέμορφο. Όσο και να θέλω να μην μου αρέσει είναι απίστευτα ωραίο. 

"Γύρνα το από την άλλη" μου λέει και το κάνω. Στο πίσω μέρος της καρδιάς είναι χαραγμένα δύο γράμματα... "ΑΙ"... 

"Άννα Ιακώβου?" αναρωτιέμαι.

"Θα προτιμούσα το Άρης Ιωάννου, μωρό μου" μου λέει και γυρνάω αμέσως να τον κοιτάξω. Τα μαύρα του μάτια με καίνε. Στο βλέμμα του διακρίνω την αγωνία. Έχει αμφιβολίες για το αν μου αρέσει? Είναι με τα καλά του? Και σε ποια δεν θα άρεσε? "Λοιπόν... πώς σου φαίνεται?" 

"Είναι απίστευτα ωραίο.. και απίστευτα ακριβό. Άρη, δεν το δέχομαι" κλείνω το κουτί και του το δίνω και πάλι πίσω. 

Παραδόξως το παίρνει χωρίς αντιρρήσεις. "Γύρνα" με διατάζει. Παγώνω στην θέση μου. "Άννα κάτι σου είπα. Γύρνα" απαιτεί.

Του γυρνάω την πλάτη μου και τον νιώθω να μετακινεί όλα τα μαλλιά μου προς την μία πλευρά. Αμέσως μετά μου φοράει το κολιέ. Νιώθω το υλικό κρύο πάνω στο δέρμα μου. "Θα στεναχωρηθώ πολύ αν το βγάλεις από πάνω σου, να ξέρεις. Θέλω να το φοράς συνέχεια" μου ψιθυρίζει και αμέσως μετά φιλάει τον γυμνό ώμο μου. "Σε έχω ερωτευτεί τόσο μα τόσο πολύ που δεν με νοιάζει τίποτα. Δεν υπολογίζω τίποτα για πάρτη σου" συμπληρώνει.

Αμέσως κλείνω τα μάτια μου. Αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Το στομάχι μου σφίγγεται. Και πλέον ξέρω που οφείλεται αυτή η επίδραση του στο σώμα μου. "Και εγώ σε έχω ερωτευτεί, Άρη μου. Τόσο πολύ που πονάει. Πονάει το μέσα μου για σένα μωρό μου" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. 

"Σε θέλω πάλι" ψιθυρίζει αισθησιακά στο αυτί μου και στέλνει ένα ρίγος σε όλο μου το κορμί. Με το χέρι του με αναγκάζει να ξαπλώσω και πάλι πίσω στο στρώμα. "Με αφήνεις να χαθώ μέσα σου ξανά?" Νιώθω το σώμα του να σκεπάζει το δικό μου. 

"Και ξανά.. και ξανά.. και ξανά μωρό μου.." του λέω και γλιστράει μέσα μου.

Όσες φορές θέλεις, Άρη, δεν μπορώ να σου πω όχι μωρό μου.. 

Δεν μπορώ..

.

.

.

"Το ξέρεις ότι θα σε σκοτώσει όταν δει τι φόρεσες, έτσι?" με ρωτάει η Δώρα και κλειδώνει το αυτοκίνητό της. 

Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου. 23:34. Πριν τρεις ώρες τον άφησα και ήδη μου λείπει. Το μωρό μου..

"Βέβαια η αμφίεση σου συγκριτικά με το θέμα του Μάνου, λογικά θα του φανεί πταίσμα. Αν σε προλάβει κανένας άλλος..." συμπληρώνει. 

Μα ποιος μπορεί να του το πει? Και αν ήταν να το κάνει κάποιος άλλος, δέκα μέρες τώρα δεν θα το είχε κάνει? Δεν λέω, πρέπει να το μάθει όσο πιο σύντομα γίνεται και από εμένα, αλλά.. αν το αφήσω για μεθαύριο? Δεν θέλω ο καινούριος χρόνος να μας βρει με εντάσεις. 

"Ήθελα να του το πω σήμερα, αλλά.. αν έβλεπες πόσο τρυφερός ήταν μαζί μου όλο το απόγευμα..." της λέω και αναστενάζω. "Δώρα.. κάναμε έρωτα έξι φορές" Ήταν τέλεια. Ήταν απίστευτα γλυκός. Με χάιδευε, με φιλούσε, έλεγε όλη την ώρα πόσο πολύ ερωτευμένος είναι μαζί μου. Ήταν συνέχεια μέσα μου και.. ένιωθα απίστευτα. Ήταν ένα όνειρο το σημερινό. Δεν μπορούσα να χαλάσω την στιγμή μας. Όχι, δεν μπορούσα. 

"Μην ξύνεις πληγές" μου απαντάει η φίλη μου και την κοιτάω με απορία. "Είπα στο Γιώργο ότι θα κάνουμε σεξ όταν βεβαιωθώ ότι άλλαξε. Μέχρι τότε τον έχω στην στέρηση" συμπληρώνει η Δώρα και χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού του Πάνου. 

Καημένε Γιώργο..

Η πόρτα ανοίγει και μπροστά μας στέκεται ο Άρης. "Λίγο ακόμη και θα αλλάζατε χρόνο μέσα στο αμάξι" λέει το μωρό μου και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω. Αμέσως το πρόσωπο του σκληραίνει, σφίγγει το σαγόνι του και σμίγει τα φρύδια του. "Θες να με πεθάνεις άτιμη γυναίκα?" περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου "γιατί τα πέταξες όλα έξω?" με το άλλο του χέρι δείχνει το μπούστο μου. 

Η Δώρα μας προσπερνάει και πάει μέσα στο σαλόνι. Βλέπω από μακριά γύρω στα 20 άτομα να είναι όρθιοι με ποτά στο χέρι. 

"Δεν σου αρέσω?" η φωνή μου ακούγεται γλυκιά. Του πεταρίζω και τα βλέφαρα μου.

Ο Άρης ξεκινάει να περπατάει και μας καθοδηγεί προς τους άλλους. "Κόψε τις μαλαγανιές σε εμένα" μου ψιθυρίζει στο αυτί μου και αμέσως μετά δαγκώνει τον λοβό μου. "Όλοι εσένα θα κοιτάνε, γαμώ. Και πριν λίγες μέρες βγήκα από το γαμημένο το νοσοκομείο" νιώθω το χέρι του να κατεβαίνει χαμηλά στην μέση μου. Με μία απαλή κίνηση ζουλάει τον γλουτό μου. "Αν μιλήσεις με κάποιον άλλον εκτός από τους κολλητούς μου, θα το μετανιώσεις" ο τόνος του ακούγεται απειλητικός.

Γυρνάω να τον κοιτάξω. "Σοβαρολογείς?" τον ρωτάω με έκπληξη. Μάλλον μου κάνει πλάκα.

"Απόλυτα" λέει και φτάνουμε στους υπόλοιπους. "Να σας γνωρίσω την κοπέλα μου την Άννα" απευθύνεται στο πλήθος. Αμέσως ξεκινάνε τα χάρηκα πολύ για την γνωριμία από όλους. Με μια πρώτη ματιά είναι όλοι τους πολύ συμπαθείς. 

Εκτός από μία. Στο βάθος του δωματίου βλέπω την Μαίρη να με κοιτάει με ένα υπεροπτικό ύφος. Τα βλέμματα μας διασταυρώνονται και αμέσως σηκώνει το ποτήρι που κρατάει στα χέρια της ως ένδειξη καλωσορίσματος. Δεν μου αρέσει αυτό. 

Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό. 

"Τρως καλά Αρούλη" λέει ένας ξανθός και μας πλησιάζει. "Μπορούμε να πάρουμε και εμείς μια γεύση?" με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και γλείφει τα χείλη του. Ο τύπος είναι τουλάχιστον χυδαίος.

Ο Άρης με το που το ακούει αυτό με κολλάει απότομα πάνω του. "Κόψε τις μαλακίες Θανούλη. Η Άννα είναι δική μου. Δεν την μοιράζομαι με κανέναν" λέει και σφίγγει ακόμη περισσότερο το χέρι του γύρω από την μέση μου. Πονάει το κράτημα του, γαμώτο!

"Είσαι σίγουρος για αυτό?"  ακούγεται μια γνωστή φωνή από πίσω μας.

Ξεροκαταπίνω.

Γυρνάμε με τον Άρη και βλέπουμε την Μαίρη. Έχει σηκώσει τα φρύδια της και με κοιτάει με ύφος νικήτριας.

Δεν θα τολμήσει..

"Μαίρη στο έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν σε γαμάω. Είμαι με την Άννα πλέον. Κόψε τις κατινιές μην γίνουμε κώλος" της απαντάει ήρεμα ο Άρης. 

Η Μαίρη χαμογελάει λοξά. "Θα περίμενα να στο πω μαζί με τα χρόνια πολλά για το νέο έτος, αλλά ποιος ο λόγος να το καθυστερώ? Τι τώρα, τι σε πέντε λεπτά"

Δεν θα τολμήσει.. όχι δεν μπορεί. Εγώ θα του το έλεγα. Όχι η Μαίρη. Από εμένα έπρεπε να το μάθει.

Ο Άρης την κοιτάει με απορία. "Να μου πεις τι ακριβώς?" 

"Ξέρεις τι έκανε η κοπέλα σου όσο εσύ χαροπάλευες στα επείγοντα του νοσοκομείου?" τον ρωτάει η Μαίρη και ο τόνος της ξεχειλίζει ειρωνεία. 

"Άρη πάμε να φύγουμε" πετάγομαι χωρίς να το σκεφτώ δευτερόλεπτο παραπάνω. Αρπάζω το χέρι του και προσπαθώ να τον μετακινήσω από εκεί που στεκόμαστε. 

Ο Άρης όμως δεν με αφήνει να μας καθοδηγήσω προς την έξοδο. Κρατάει αντίσταση. "Περίμενε μισό λεπτό μωρό μου. Θέλω να την βάλω στην θέση της. Δεν μπορεί να υπονοεί τέτοια πράγματα για εσένα και να-"

"Θα σου πρότεινα να μην ασχοληθείς με εμένα Αρούλη και να βάλεις στην θέση του το μωρό σου" τον διακόπτει η Μαίρη και του δίνει το κινητό που κρατούσε στο χέρι της. "Δεν τους πρόλαβα στη φάση του φιλιού, αλλά από την αγκαλιά τους φαίνεται από μακριά ότι δεν είναι μόνο φίλοι" 

Ο Άρης παίρνει το κινητό από τα χέρια της και κοιτάει την οθόνη. Αμέσως παγώνει.

Ξεροκαταπίνω. Και τώρα? Τι κάνουμε τώρα?

"Ευτυχισμένο το νέο έτος, μωρό μου" του λέει η Μαίρη και τον χαϊδεύει στο μάγουλό του. "Στο είχα πει ότι θα το μετάνιωνες. Στο είχα πει" του ψιθυρίζει. "Και τώρα θα μου επιτρέψετε, αλλά σε λίγο αλλάζει ο χρόνος" και με αυτό παίρνει το κινητό της από τα χέρια του Άρη και μας αφήνει μόνους. 

Η ανάσα μου κόβεται. 

Τον κοιτάζω. Έχει κλείσει τα μάτια του και με το χέρι του τρίβει το μέτωπό του. Βλέπω το σαγόνι του να έχει σφίξει. Σηκώνω διστακτικά το χέρι μου και αγγίζω το στήθος του. Αμέσως ο Άρης ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάει.

Γαμώ γαμώ γαμώ

Τα μαύρα του μάτια βγάζουν σπίθες. Η οργή φαίνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο του. Δεν με έχει ξανακοιτάξει με αυτόν τον τρόπο. Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν. Αλλά όχι, πρέπει να σταθώ στο ύψος μου. Δεν πρέπει να δείξω αδυναμία. Θα τον πάρω από εδώ μέσα, θα πάμε κάπου ήσυχα και θα του εξηγήσω. 

Ναι, αυτό θα κάνω.

"Άρη μου, θέλεις να φύγουμε από εδώ?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. 

Τον βλέπω να χαμογελάει λοξά. "Φυσικά και θα φύγουμε από εδώ, Άννα μου. Αυτήν την στιγμή κιόλας" λέει και κάνει κίνηση να πάρει τα πράγματά μας από τον καλόγερο δίπλα στην πόρτα.

"Ρε μαλάκα τι κάνεις? Σε 10 δευτερόλεπτα αλλάζει ο χρόνος! Πού στον πούτσο πας?" τον ρωτάει ο Πάνος αλλά απάντηση δεν παίρνει. 

Αντίθετα ο Άρης με αρπάζει από το χέρι και το επόμενο δευτερόλεπτο βγαίνουμε έξω από το σπίτι. Το κράτημα του με πονάει. Αλλά δεν τολμάω να παραπονεθώ. Θα το υπομείνω. Μέχρι να ηρεμήσει. Μετά θα του εξηγήσω και θα καταλάβει. 

Ακούμε τον ήχο από τα πυροτεχνήματα που σκάνε στον αέρα. Ο Άρης ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο του και μπαίνει στην θέση του οδηγού. Τον ακολουθώ και εγώ.

Έχει περάσει ένα τέταρτο και ακόμη είμαστε στον δρόμο. Ο χρόνος έχει αλλάξει, αλλά εμείς ούτε χρόνια πολλά δεν έχουμε πει. Γυρνάω και τον κοιτάω που οδηγεί. Το σαγόνι του εξακολουθεί να είναι σφιγμένο. Τα χέρια του κρατάνε με δύναμη το τιμόνι και τα μάτια του είναι καρφωμένα στον δρόμο. Οδηγάει σαν τρελός. Βλέπω το κοντέρ που γράφει 170.

Αναστενάζω ελαφρά. Πρέπει από κάπου να ξεκινήσω. Από κάπου πρέπει να το πιάσω.. "Άρη μου, μήπως θα-"

"ΣΚΑΣΕ"

Αμέσως παγώνω. Νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν. Γιατί δεν με αφήνει να μιλήσω? Πώς θα του πω τι ακριβώς έγινε? Αλλά όχι, δεν πρέπει να κλάψω, εγώ δεν έκανα τίποτα κακό. Δεν έφταιξα σε τίποτα. Δεν θα πληρώσω εγώ τα σπασμένα.. Αρνούμαι.

Δέκα λεπτά μετά φτάνουμε σπίτι του. Ο Άρης ξεκλειδώνει την πόρτα και μπαίνει μέσα. Δεν προλαβαίνω να κάνω δεύτερο βήμα. Την αμέσως επόμενη στιγμή νιώθω το χέρι του στον λαιμό μου. Βάζει δύναμη και με κολλάει στον τοίχο. Γαμώτο! Το σώμα μου πονάει από την πρόσκρουση και κλείνω απευθείας τα μάτια μου. 

"ΣΕ ΠΉΔΗΞΕ?" τον ακούω να φωνάζει. Θέλω να του απαντήσω, αλλά δεν μπορώ. Το χέρι του σφίγγει με δύναμη τον λαιμό μου. Με τα χέρια μου προσπαθώ να απελευθερωθώ, αλλά μάταια. "ΠΕΣ ΓΑΜΏ ΤΟ ΚΈΡΑΤΟ ΜΟΥ, ΠΗΔΙΈΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΟ?" ωρύεται και βάζει ακόμη περισσότερη δύναμη στο κράτημα του. Πονάει γαμώτο!

Αμέσως ανοίγω τα μάτια μου. Σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μου βλέπω τον Άρη να με κοιτάει με οργή. Αν το βλέμμα του μπορούσε να σκοτώσει, θα ήμουνα ήδη νεκρή. 

"ΜΊΛΑ ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ, ΜΊΛΑ. ΜΕ ΚΕΡΑΤΏΝΕΙΣ ΜΑΖΊ ΤΟΥ?" θέλω να του απαντήσω αλλά δεν μπορώ. Το χέρι του με πνίγει.

Ο Άρης με αφήνει και απομακρύνεται ελάχιστα από πάνω μου. Επιτέλους νιώθω να παίρνω και πάλι ανάσα. Δεν προλαβαίνω να του απαντήσω στις ερωτήσεις του όμως. Με μια απότομη κίνηση ρίχνει κάτω το έπιπλο που υπάρχει δίπλα στην πόρτα. Τα υαλικά πέφτουν και σπάνε. 

"Αν σε πήδηξε εμείς οι δύο τελειώσαμε" πλέον ο τόνος του ακούγεται ήρεμος. Τα μάτια του ωστόσο με κοιτάνε με μίσος. 

Γιατί γαμώτο? Τι σου έκανα και με κοιτάς έτσι?

Αμέσως στενεύω τα μάτια μου. "Για τέτοια με έχεις?" τον ρωτάω και τον πλησιάζω. "Θεωρείς ότι μετά από όλα όσα έχουμε κάνει, μετά από όλα όσα σου έχω πει, θα πήγαινα με άλλον? Ότι θα σε κεράτωνα?" 

Ποτέ δεν θα απατούσα τον Άρη μου. Ποτέ. 

"Απάντησε μου" του λέω και τον πιάνω από την λαιμόκοψη. "Πιστεύεις ότι θα πηδιόμουν ταυτόχρονα και με άλλον?"

Ο Άρης απομακρύνει το χέρι μου από το μπλουζάκι του. "ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΥΠΟΘΈΣΩ ΓΑΜΏ ΤΙ? ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΏ ΌΤΑΝ ΒΛΈΠΩ ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΆΛΛΟΥ?" με ρωτάει και περπατάει πάνω κάτω στο σαλόνι.

"Ήμουνα στεναχωρημένη για εσένα και τον Γιώργο και με παρηγορούσε" του λέω και προσπαθώ να διασταυρώσω τα βλέμματα μας. Αδύνατον. Αποφεύγει μέχρι και την οπτική επαφή. 

Σκατά σκατά σκατά

Αμέσως μετά ακούω τον Άρη να γελάει δυνατά. "Μήπως σε γάμησε κιόλας? Ξέρεις το πήδημα είναι ένας έξυπνος τρόπος για να παρηγορήσεις μια γυναίκα. Ρώτα και εμένα. Τόσες έχω πηδήξει με αυτήν την αφορμή" με ειρωνεύεται και ανάβει τσιγάρο.

Πρέπει να μου το υπενθυμίζει ότι έχει πηδήξει την μισή Αθήνα? Δεν καταλαβαίνει ότι με πληγώνει? "Είμαι σίγουρη για αυτό" του λέω με πικρία. Αμέσως μετά κάθομαι στον καναπέ και ξεφυσάω βαριά. 

"Ακόμη δεν μου απάντησες" τον ακούω να λέει από πίσω μου. Λογικά είναι ακόμη όρθιος και καπνίζει. "Με κεράτωσες?" ακούγεται πολύ ήρεμος. Αρχίζω να φοβάμαι.

"Ανάλογα τι θεωρείς εσύ κέρατο"

Βλέπω τον Άρη να έρχεται κατά πάνω μου. Με αρπάζει με δύναμη από το μπράτσο και με ταρακουνάει. "ΑΠΆΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΏ. ΠΗΔΗΧΤΉΚΑΤΕ?"

"ΌΧΙ" του φωνάζω και απελευθερώνομαι από το κράτημα του. Μα καλά δεν νιώθει πόσο δύναμη βάζει με τα χέρια του? Με πονάει πολύ.

Αμέσως ο Άρης κάθεται με φόρα στον καναπέ δίπλα μου. Βάζει τους αγκώνες του στα γόνατα του και τρίβει με τα χέρια του το πρόσωπό του. Τον ακούω να αναστενάζει βαριά. "Απαιτώ να μου πεις τι έχεις κάνει μαζί του όσο καιρό πηδιόμαστε" η φωνή του πλέον είναι ήρεμη.

Απαιτεί? 

Πηδιόμαστε?

Μάλιστα.

"Είμαστε μαζί στα εργαστήρια στην σχολή και στις ίδιες κλινικές στο νοσοκομείο. Έχουμε πάρει και μια εργασία στην Καρδιολογία και-"

"ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ? ΣΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣ ΠΛΆΚΑ ΜΑΖΊ ΜΟΥ? ΓΙΑ ΠΌΣΑ ΚΙΛΆ ΜΑΛΆΚΑ ΜΕ ΠΕΡΝΆΣ?" αμέσως γυρνάει και με κοιτάει με οργή.

"Να είσαι πιο συγκεκριμένος τότε. Γιατί με τον Μάνο κάνουμε πολλά" του λέω και αμέσως γουρλώνει τα μάτια του. "Και όταν λέω πολλά εννοώ σε φιλικό και εργασιακό επίπεδο πάντα" τον κοιτάω μες στα μάτια. Έχει πει ότι καταλαβαίνει πότε λέω ψέματα και πότε αλήθεια. Για να δούμε, λοιπόν.. θα με πιστέψει?

"Πόσες φορές σε έχει φιλήσει?" με ρωτάει και στα μάτια του διακρίνω την αγωνία.

"Δύο. Μια φορά στο σπίτι μου και μια στο νοσοκομείο. Την πρώτη τραβήχτηκα αμέσως αλλά την δεύτερη δεν απομακρύνθηκα. Δεν ανταπέδωσα όμως και στο φιλί" 

Το πρόσωπο του Άρη σκληραίνει αμέσως. "Γιατί δεν απομακρύνθηκες?"

Ξεροκαταπίνω. Αυτό δεν θέλω να του το αποκαλύψω. Πώς θα νιώσει άραγε αν του πω ότι σάστισα και δεν απομακρύνθηκα επειδή μου είπε ότι με αγαπάει?

Παίρνω ένα τσιγάρο από το πακέτο και το ανάβω. "Δεν ήμουνα σε θέση να το κάνω" του λέω και φυσάω τον καπνό ψηλά. 

"Κοίταξέ με" ο τόνος του ακούγεται απαιτητικός. "ΚΟΊΤΑ ΜΕ ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ" Με εκνευρίζει όταν φωνάζει. Με εκνευρίζει πολύ. 

Στρέφω το βλέμμα μου πάνω του. "Ξεκίνα να μιλάς και φρόντισε να πεις την αλήθεια" ο τόνος του είναι κοφτός. Τα μαύρα του μάτια πετάνε σπίθες.

Μάλιστα

"Όπως ξέρεις εκείνο το βράδυ σε πήγαμε με το αυτοκίνητο του Μάνου στο νοσοκομείο. Όσο ήμασταν στην αναμονή ήρθε και με πήρε αγκαλιά. Είδε που ήμουνα στεναχωρημένη και ήθελε να με παρηγορήσει"

Παύση

"Είπε ότι θα σταματήσει να με διεκδικεί. Κατάλαβε πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου και μου είπε ότι εγκαταλείπει. Μου ζήτησε μια τελευταία αγκαλιά και μου έδωσε ένα τελευταίο φιλί. Αυτό" του λέω και εύχομαι να λήξει εδώ το θέμα. Σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι μπροστά μου.

Ο Άρης τοποθετεί το χέρι του πάνω στο δικό μου. Το άγγιγμα του στέλνει ένα ρίγος σε όλο μου το κορμί. Γυρνάω και τον κοιτάω και πάλι στα μάτια. Το βλέμμα του είναι κενό πλέον. Με τρομάζει. "Ακόμη δεν μου είπες γιατί δεν απομακρύνθηκες" 

Ξεροκαταπίνω. Πάω να τραβήξω το χέρι μου από το δικό του αλλά δεν με αφήνει. Αντίθετα με τραβάει πάνω του. Πλέον τα σώματα μας είναι κολλητά το ένα δίπλα στο άλλο. Με το ελεύθερο χέρι του τοποθετεί μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου. 

"Πες μου κοριτσάκι μου" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου με αισθησιακή φωνή. Με το χέρι του χαϊδεύει τα μαλλιά μου. "Συνέχισε να μιλάς μωρό μου μην σε γαμήσω ανάποδα" ο τόνος του είναι απειλητικός και τα λόγια του σκληρά. Πολύ σκληρά.

Αμέσως νιώθω την πίεση μου να ανεβαίνει στα ύψη. Σφίγγω το σαγόνι μου και στενεύω τα μάτια μου. Γιατί μου μιλάει έτσι? Πώς γίνεται ο άνθρωπος που λίγες ώρες πριν μου έκανε έρωτα γλυκά και τρυφερά, τώρα να μου συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Πώς γαμώτο, πώς? Δεν λέω, έμαθε για τον Μάνο με τον χειρότερο τρόπο. Αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να κάνει έτσι.

"Θα μιλήσεις? Ή θα κάνω πράξη τα λόγια μου?"

Με απειλεί?

Πολύ καλά λοιπόν.

"Μου είπε ότι με αγαπάει. Μου μίλησε πολύ τρυφερά και τα έχασα. Δεν μπορούσα να αντιδράσω. Δεν μπορούσα να απομακρυνθώ" του λέω με απόλυτη ειλικρίνεια. 

Αμέσως νιώθω τον Άρη να παγώνει. Σταματάει κάθε του κίνηση και με καρφώνει με το βλέμμα του. Με κοιτάει στα μάτια για πολλή ώρα, αλλά δεν λέει τίποτα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται.. Μου είναι αδύνατον. 

"Νιώθεις κάτι για τον Μάνο?" σπάει την σιωπή αρκετά λεπτά μετά. Η φωνή του.. τρέμει? Γιατί? Βλέπω τα μάτια του να βουρκώνουν. Αλλά δεν σπάει την οπτική μας επαφή ούτε στο ελάχιστο. Γιατί αντιδράει έτσι? Φοβάται την απάντησή μου?

Δεν χρειάζεται να φοβάται.. Δεν υπάρχει λόγος.. 

Αναστενάζω βαριά. Με μια απαλή κίνηση τον αναγκάζω να ξαπλώσει στον καναπέ και τοποθετώ τον εαυτό μου μέσα στην αγκαλιά του. Τον κοιτάω μες στα μάτια και με το χέρι μου χαϊδεύω το πανέμορφο πρόσωπο του. 

"Είμαι ερωτευμένη μαζί σου... για σένα λιώνω σαν το κεράκι... για σένα χτυπάει η καρδιά μου... για σένα και μόνο για εσένα μωρό μου..." η φωνή μου ίσα που ακούγεται. "Δεν υπάρχει κανένας Μάνος στο παρασκήνιο. Όχι πια. Κάποτε, ναι, με διεκδικούσε. Αλλά τώρα σταμάτησε..... γίνεται να το ξεχάσουμε? Γίνεται να συνεχίσουμε από εκεί που το αφήσαμε σήμερα το απόγευμα?" τον ρωτάω και τα μάτια μου τον παρακαλάνε να συμφωνήσει. Δεν θα αντέξω να τον χάσω. Όχι. Όχι τώρα που τον βρήκα. 

Αν με αφήσει θα χαθώ.

Νιώθω τον Άρη να με σφίγγει περισσότερο στην αγκαλιά του και με τα χείλη του μου δίνει ένα τρυφερό φιλί. Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει σαν τρελή.

Δεν θα με αφήσει ποτέ. Το νιώθω.

"Δεν σε κυνηγούσα τρεις μήνες τώρα για να χωρίσουμε επειδή σε φίλησε ο Μάνος..." λέει και αμέσως ξεφυσάω από ανακούφιση. 

Δεν θα μας χωρίσει κανείς και τίποτα. 

Κλείνω τα μάτια μου και τοποθετώ το κεφάλι μου στο στήθος του. Βάζω το χέρι μου κάτω από την μπλούζα του και χαϊδεύω το δέρμα της κοιλιάς του. Εδώ ανήκω.. στην αγκαλιά του.

"Άννα μου.." τον ακούω να λέει μετά από λίγα λεπτά σιωπής. "Μπορώ να τον πλακώσω στο ξύλο?"

"Όχι" του απαντάω αμέσως. "Δεν θέλω να ασχοληθούμε άλλο μαζί του. Ούτε με αυτόν αλλά ούτε και με την Μαίρη" Καλή κατίνα και αυτήν. 

"Δεν σε πειράζει που μου την πέφτει ακόμη? Εγώ να ξέρεις την απορρίπτω πάντα, αλλά εκείνη επιμένει και-"

"Σε εμπιστεύομαι" του το παραδέχομαι. Όντως τον εμπιστεύομαι. Δεν θα έκανε τίποτα με καμία άλλη. Είμαι σίγουρη. "Και ναι. Με εκνευρίζει απίστευτα πολύ αυτό το πορνίδιο, αλλά δεν θέλω να ασχολούμαι μαζί της και να της δίνω αξία" Βέβαια με την πρώτη ευκαιρία θα την πατήσω κάτω, αλλά ας μην του το πω.

Σιωπή

"Άννα μου.. είσαι ερωτευμένη μαζί μου?"

Χαμογελάω. "Δεν φαντάζεσαι πόσο... Εσύ? Είσαι?"

"Ως το άπειρο" μου απαντάει. 

Σιωπή

"Άρη μου.. θέλω να μου υποσχεθείς κάτι, μωρό μου" η φωνή μου ίσα που ακούγεται.

"Πες μου"

Αναστενάζω. "Θέλω να το προσπαθήσουμε. Οι σχέσεις είναι δύσκολες, Άρη... και πολλές φορές μόνο το συναίσθημα δεν φτάνει.... μου υπόσχεσαι πώς ότι και αν γίνει εμείς θα είμαστε μαζί? Μου υπόσχεσαι πώς θα ξεπεράσουμε μαζί όλα τα προβλήματα που θα προκύψουν? Μου υπόσχεσαι ότι στο τέλος της ημέρας πάντα θα τα βρίσκουμε?"

Νιώθω τον Άρη να με σφίγγει ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά του. Τα χέρια του μπλέκονται στα μαλλιά μου και το στόμα του αφήνει σύντομα φιλιά στο μέτωπό μου. 

"Σου υπόσχομαι πως ότι και αν γίνει στο τέλος θα είμαστε μαζί" 

 Αμέσως χαμογελάω. Είμαι άπειρα ερωτευμένη με αυτόν τον άντρα. Άπειρα.

"Α και Άρη μου... Χρόνια πολλά μωρό μου.. Ευτυχισμένο το νέο έτος.." η φωνή μου ακούγεται όσο πιο γλυκιά γίνεται.

"Θα είναι μωρό μου, θα είναι.. Υπό μία προϋπόθεση" λέει και αναρωτιέμαι τι εννοεί. "Θα μου δώσεις κώλο?"

Αμέσως ανοίγω τα μάτια μου και τα γουρλώνω. "Ρε Άρη!" του παραπονιέμαι και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Έπρεπε ντε και καλά να χαλάσεις την στιγμή?" τον ρωτάω αγανακτισμένη.

Αμέσως το αγόρι μου σκύβει και με φιλάει στα χείλη. "Για να μην ξεχνιόμαστε μωρό μου.. για να μην ξεχνιόμαστε" μου ψιθυρίζει.