Άρης

"Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί μαλώσατε. Εσείς οι δύο είστε κολλητοί από την πρώτη μέρα των εγγραφών στην σχολή.. Γιώργο παιδί μου.. Στρίψε λίγο το κεφάλι σου πιο δεξιά"

Είμαι όρθιος και στέκομαι δίπλα στο τζάμι του παραθύρου. Το έχω ανοίξει τόσο όσο χρειάζεται για να φυσάω τον καπνό του τσιγάρου έξω. Δεν είχανε δωμάτια για καπνιστές λέει. Τι υποδεέστερο νοσοκομείο είναι αυτό?

"ΆΟΥΤΣ! Ρε Στέλλα με προσοχή! Πονάνε τα γαμημένα!" παραπονιέται ο ψηλός.

"Αυτό το στοματάκι σου, όχι μόνο το δικό σου αλλά και του γιου μου.. τι να σας πω! Δυο μέτρα παλικάρια και να βρίζετε συνέχεια!" ρολλάρω τα μάτια μου. Αν ξεκινήσει την γκρίνια αυτήν η γυναίκα, δεν σταματάει με τίποτα. "Γιώργο μου, παλικάρι μου, στο καθάρισα! Τώρα το μόνο που μένει είναι βάλουμε τις γάζες"

Κοιτάζω το ρολόι που είναι στον τοίχο. 9 και 20. Πού στον πούτσο είναι? Στις 6 έφυγαν με την ξανθούλα για να πάνε να κάνουν ένα μπάνιο και να αλλάξουν. 3 ώρες και 20 λεπτά διαρκεί αυτό το γαμημένο το μπάνιο? Θέλω να την πάρω τηλέφωνο αλλά.. θα κρατηθώ. Αν και.. μου έλειψε.. Θέλω να την ακούσω να με λέει και πάλι μωρό της.. Είμαι το μωρό της. Μόνο δικός της είμαι.

"Έτοιμος!" ακούω την μάνα μου να λέει. "Θέλετε να σας παραγγείλω τίποτα? Από ότι θυμάμαι τα φαγητά του νοσοκομείου δεν τρώγονται"

"Εγώ δεν πεινάω" ακούω τον ψηλό να λέει και παθαίνω σοκ. Αυτός έχει πάντα όρεξη για σεξ και φαγητό. Τι έπαθε? "Ρε μαλάκα, πάρε ένα τηλέφωνο την Άννα και ρώτα την τι ώρα θα έρθουν. Τι στον πούτσο? Τρεισήμισι ώρες μπάνιο κάνουν?" Σοκ σοκ σοκ. Ο ψηλός να μου πει από μόνος του να πάρω τηλέφωνο την Άννα για να δω πού είναι? Τι συμβαίνει εδώ?

Γυρνάω και τον κοιτάω. Είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και στο κεφάλι του πλέον υπάρχουν καθαρές γάζες χωρίς αίματα. Η Στέλλα κάθεται σε μια καρέκλα από δίπλα και κοιτάει κάτι φυλλάδια από delivery. Έφτασε Αθήνα πριν 2 ώρες και μάλλον μπέρδεψε το νοσοκομείο με το Μέγαρο Μουσικής. Έσκασε μύτη στο δωμάτιο φορώντας ένα στενό μαύρο κοστούμι, γόβες και ένα λεοπαρδαλέ σεντόνι στο κεφάλι της. 

"Ρε μάνα, γίνεται να μου πεις τι σε έπιασε και έβαλες αυτήν την μαλακία στο κεφάλι σου?" την ρωτάω εκνευρισμένος. Εν τω μεταξύ, τόσο μαλλί έχει, πού το χώρεσε μέσα στο σεντόνι? 

"Τυρμπάν λέγεται αγόρι μου, τυρμπάν! Και πώς ήθελες να έρθω? Με τις φόρμες? Ο Νίκος όταν με ειδοποίησε για να έρθω μου είπε ότι θα γνωρίσω και την μελλοντική μου νύφη" 

"ΤΗΝ ΠΟΙΑ?" την ρωτάω και γουρλώνω τα μάτια μου. Εντάξει, είπαμε, να την πηδάω αποκλειστικά, άντε να της κάνω και έρωτα πού και πού. Αλλά αυτό παραπάει. "Ξέρεις ότι είμαι κατά του γάμου" 

"Αστεφάνωτη θα την αφήσεις την κοπέλα? Και τα παιδιά σας, θα είναι εξώγαμα?"τα ποια μας?

"Δεν μου αρέσουν τα παιδιά" ο τόνος μου ακούγεται κοφτός. "Και να σου θυμίσω, ότι και εγώ εξώγαμο είμαι" της λέω και στενεύω τα μάτια μου.

Αμέσως η Στέλλα σηκώνεται όρθια και έρχεται δίπλα μου. Τα χέρια της ακουμπάνε το στήθος μου και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. "Αγόρι μου, είσαι ότι καλύτερο συνέβη στην ζωή μου, παιδί μου" λέει και αμέσως τα μάτια της βουρκώνουν. Άντε πάλι. Πάντα όταν θίγουμε αυτό το θέμα την πιάνουν τα κλάματα. Αφού της το έχω πει. Δεν με νοιάζει που δεν έχω πατέρα. Αυτή γιατί ενοχλείται τόσο πολύ? Από την στιγμή που μας σκάει την διατροφή όλα κομπλέ. 

"Και τι δεν θα έδινα μωρό μου τα πράγματα να ήτανε αλλιώς" πλέον τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια της. "Μακάρι να τον είχες γνωρίσει και να ζούσαμε όλοι μαζί. Τον αγάπησα πολύ τον πατέρα σου Άρη, αλλά ξέρεις πως είχανε τα πράγματα" κάνει μια παύση και συνεχίζει "Του είπα ότι είσαι στο νοσοκομείο. Θέλει να έρθει να σε δει και να σε γνωρίσει επιτέλους"

Αν δεν ήτανε μάνα μου, θα την είχα πιάσει από τον λαιμό και θα την είχα πνίξει. "ΓΙΑΤΊ ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΤΟΥ ΕΊΠΕΣ ΌΤΙ ΕΊΜΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ? ΓΙΑΤΊ ΣΗΚΏΝΕΙΣ ΤΑ ΤΗΛΈΦΩΝΑ ΤΟΥ?" της φωνάζω και αμέσως ανάβω το επόμενο τσιγάρο. "ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΆΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΊΣΩ. ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΙΣ ΡΕ ΠΟΎΣΤΗ ΜΟΥ?"

"ΣΚΆΣΕ ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ! Τι της φωνάζεις?" λέει ο ψηλός και σηκώνεται όρθιος. Παίρνει στην αγκαλιά του την Στέλλα, η οποία συνεχίζει να κλαίει σιωπηλά και κάθονται και οι δύο στο κρεβάτι μου. 

Γαμώ την τύχη μου την μαύρη γαμώ! Αν ανάψω ένα μαύρο εδώ μέσα, λες να μου πούνε τίποτα? Θέλω να χαλαρώσω. Και δύο τρόποι υπάρχουν. Σεξ και μπάφος. Μα πού είναι και το μωρό μου επιτέλους?

Μετά από μισή ώρα, βλέπω την Στέλλα να έχει ηρεμήσει. Ξεφυσάω βαριά. Κάνω νόημα στον ψηλό να σηκωθεί και στην θέση του κάθομαι εγώ. Την παίρνω στην αγκαλιά μου και χαϊδεύω απαλά το σεντόνι που είναι στο κεφάλι της. "Ρε μάνα, γαμώτο σου, εμείς οι δύο είμαστε 22 χρόνια τώρα. Γιατί να μπλέκουμε και άλλους? Έχουμε θέμα με λεφτά? Όχι. Μας λείπει κανείς? Όχι. Τα βγάζουμε πέρα μια χαρά? Ναι. Άστον να πάει στα κομμάτια, να πάει. Δεν τον έχουμε ανάγκη"

Η Στέλλα γυρνάει και με κοιτάει. Σκουπίζει τα υγρά της μάγουλα και προσπαθεί να μου χαμογελάσει. Και τα καταφέρνει. "Αγόρι μου, μωρό μου, είσαι ευτυχισμένος? Μόνο αυτό θέλω" η φωνή της ίσα που ακούγεται. 

"Είμαι" της παραδέχομαι. Έχω όλα όσα θέλω. "Και τώρα καλλωπίσου, γιατί σε λίγο θα σου γνωρίσω την Άννα" αν έρθει ποτέ. Μα πού στον πούτσο είναι επιτέλους?

"Να'μαστε και εμείς!" ακούγεται η φωνή που λατρεύω. Αμέσως γυρνάμε και κοιτάμε τα κορίτσια που στέκονται στην πόρτα. Στα χέρια τους κρατάνε κάτι σακούλες με τάπερ. Έφεραν φαγητό? Για αυτό άργησαν? Μαγείρευαν?

Κοιτάζω την Άννα μου και είναι κούκλα. Φοράει μια γκρι κοντή φούστα και ένα μαύρο μπλουζάκι. Ανάμεσα στην φούστα και στην μπλούζα φαίνεται ελάχιστα το δέρμα από την κοιλιά της. Επίσης τα πόδια της είναι πάλι σε κοινή θέα. Να με πεθάνει θέλει? Γιατί κυκλοφορεί έτσι μόνη της? Της έδωσα την άδεια και δεν το θυμάμαι?

"Η μελαχρινή είναι η Άννα?" μου ψιθυρίζει η μάνα μου.

"Ναι πού το κατάλαβες?"

"Από τον τρόπο που σε κοιτάει" λέει η Στέλλα και αμέσως σηκώνεται όρθια. Πλησιάζει με γοργό βήμα το μωρό μου και το κλείνει στην αγκαλιά της. "Χαίρομαι τόσο πολύ που σε γνωρίζω καλή μου! Τόσο μα τόσο πολύ! Εγώ είμαι η μαμά του Άρη!"

"Ρε μάνα θα την πνίξεις!" της λέω και αναστενάζω. 

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω την ξανθούλα να πλησιάζει διστακτικά τον ψηλό. Ο ψηλός μόλις την βλέπει χαμογελάει διάπλατα. Την πιάνει από το χέρι και την τραβάει στην αγκαλιά του. Η ξανθούλα προσπαθεί να απομακρυνθεί αλλά δεν τα καταφέρνει. Κάτι της ψιθυρίζει ο φίλος μου στο αυτί και αυτή του χαμογελάει ντροπαλά. Θα καλοπεράσει ο παπάρας. 

Κοιτάω και πάλι τις δύο γυναίκες που λατρεύω. Η μάνα μου ακόμη σφίγγει στην αγκαλιά της την Άννα μου. "Ρε Στέλλα! Θα την πνίξεις σου λέω!" ξαπλώνω με δύναμη στο κρεβάτι πίσω μου. Σε αυτήν την κίνηση μορφάζω λόγω πόνου.

"Μα τι κούκλα είσαι εσύ! Είσαι πανέμορφη! Είσαι.. για να σε δω καλύτερα! Αχ! Είσαι ένα θαύμα! Και η λεκάνη σου δεν είναι και πολύ στενή. Γιατί ο τοκετός δεν είναι εύκολο πράγμα, ξέρεις. Εγώ ήμουνα νοσοκόμα και τα γνωρίζω αυτά!"

"ΡΕ ΜΆΝΑ ΤΙ ΤΗΣ ΛΕΣ?" ρεζίλι γίναμε. 

"Άρη παιδί μου, αυτές είναι γυναικείες κουβέντες. Μην ανακατεύεσαι σε παρακαλώ" ο τόνος της Στέλλας είναι κοφτός. Βλέπω την Άννα μου να έχει σαστίσει. Κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια να χαμογελάει. Η Στέλλα παίρνει την σακούλα από τα χέρια της και την αφήνει στο τραπέζι. "Και εσύ είσαι?" απευθύνεται στην ξανθούλα.

"Εγώ είμαι η Δώρα, φίλη της Άννας" 

"Και η μόνη γυναίκα που μου έχει αντισταθεί" προσθέτει ο ψηλός και την σφίγγει περισσότερο στην αγκαλιά του. Της δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και η ξανθούλα κοκκινίζει. 

"Κορίτσια μου μαγειρέψατε?" ρωτάει η Στέλλα και η Άννα της χαμογελάει αμήχανα. "Και νοικοκυρές!" μουρμουρίζει η μάνα μου μέσα από τα δόντια της. Ελπίζω η Άννα να μην την άκουσε. Και στην τελική... γιατί συμπεριφέρεται έτσι? Συνήθως είναι απότομη και ξινή με αυτές που της γνωρίζω.

"Άρη μου, όσο και να θέλω να μείνω μαζί σας μωρό μου, έχετε παρέα και εγώ περισσεύω" Πάλι καλά που το κατάλαβε. "Έλα να σου συνδέσω και πάλι τον ορό πριν φύγω"

"Δεν χρειάζεται, θα το κάνει η Άννα" της λέω. Άντε να φύγει. Θέλω να πάρω αγκαλιά το κορίτσι μου. 

Η Στέλλα την κοιτάει με απορία. "Σπουδάζω Ιατρική και ξέρω πως να το κάνω" η φωνή της Άννας ίσα που ακούγεται. Επίσης, κοκκίνισαν τα μάγουλά της? Το μωρό μου ντρέπεται? Ντρέπεται την Στέλλα? Τι σκατά?

Η μάνα μου αμέσως παγώνει. Είναι γνωστή η αδυναμία της στους γιατρούς. Της γυρνάει την πλάτη και έρχεται προς το μέρος μου. "Θέλω ο γάμος σας να γίνει στην Θεσσαλονίκη. Μόνο αυτό θα απαιτήσω. Α! Και να ακούσω το όνομά μου στο πρώτο σας παιδί" μου ψιθυρίζει στο αυτί. 

"ΈΦΕΥΓΕΣ" της λέω απότομα. Έλεος αυτή η γυναίκα. 

Με το που βγαίνει η μάνα μου από το δωμάτιο κάνω νόημα στην Άννα να έρθει κοντά μου. Εκείνη με γρήγορο βήμα έρχεται και πέφτει στην αγκαλιά μου. Αουτς! Γαμώτο! Αυτό πόνεσε! Αλλά δεν θα παραπονεθώ. Την θέλω στην αγκαλιά μου και ας πονάω.

"Μου έλειψες" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου και ξαπλώνει τελείως πάνω στο κρεβάτι μου. Έχει την πλάτη της γυρισμένη στους άλλους.

"Και εμένα μου έλειψες μωρό μου. Πάρα πολύ" της λέω και της δίνω ένα πεταχτό φιλί. Γυρνάω όσο περισσότερο μπορώ στο πλάι. Με το ελεύθερο χέρι μου αγκαλιάζω την λεπτή της μέση. Το άλλο, γαμώ, έχει μια βελόνα μέσα μου στο αντίστροφο της παλάμης και δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω για να της βάλω δάχτυλο. Διότι και ο κόλπος της μου έλειψε. Κακά τα ψέματα. 

Η Άννα τοποθετεί το χέρι της πάνω στο αριστερό μου μάτι. "Σε πονάει?" Άπειρα. 

"Καθόλου μωρό μου. Ούτε που το νιώθω" 

Η Άννα χαμογελάει και μου δίνει ένα τρυφερό φιλί στο μάτι μου. Σε αυτήν την μικρή της κίνηση η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο. "Θα μείνω σήμερα το βράδυ μαζί σου. Και αύριο και μεθαύριο" λέει και μου χαμογελάει γλυκά.

"Προφυλακτικά έφερες? Γιατί ρώτησα τον γιατρό και είπε ότι δεν έχει. Μόνο τα κλειδιά από το γραφείο του μου έδωσε, για να έχουμε την ησυχία μας" 

Η Άννα γουρλώνει αμέσως τα μάτια της. "Ρε Άρη! Τι του είπες του ανθρώπου? Ρεζίλι γίναμε!"

Ρολλάρω τα μάτια μου. "Αν θες να ξέρεις είναι πολύ κουλ τύπος. Και δεν το λέω συχνά για γιατρούς αυτό. Δεν γουστάρω το σινάφι σας" 

"Ώστε δεν μας γουστάρεις εεε??" με ρωτάει η Άννα μου και στενεύει τα μάτια της. 

"Γενικά καθόλου" της λέω και δαγκώνω την μύτη της. "Ειδικά..." παίρνω το χέρι της από το πρόσωπό μου και το τοποθετώ στον καβάλο μου για να νιώσει την στύση μου. "Πάμε στο γραφείο?" της ψιθυρίζω πάνω στα χείλη. "Θέλω να σε πηδήξω. Το σώμα μου πονάει για εσένα μωρό μου" 

Η Άννα απομακρύνει αμέσως το χέρι της από εκεί. Τι έγινε τώρα? Λες να ντρέπεται τον ψηλό με την ξανθούλα? Στρέφω το βλέμμα μου από την Άννα και κοιτάζω το διπλανό κρεβάτι. Οι άλλοι φασώνονται τέρμα αδιάκριτα. Βλέπω την ξανθούλα να έχει καβαλήσει τον ψηλό και να προσπαθεί να τον κατασπαράξει. 

"Άρη θέλω να μιλήσουμε πρώτα" την ακούω να λέει. 

"Τι να πούμε μωρό μου?" θα ολοκληρώσει την γαμημένη την πρόταση της αφού την πηδήξω. Έχω γίνει πέτρα. "Πρώτα θα στον χώσω και μετά η συζήτηση" της κάνω νόημα να σηκωθεί από το κρεβάτι και την ακολουθώ και εγώ. 

"Εμείς θα πάμε μια βόλτα να σας αφήσουμε και μόνους σας" λέω στο ζευγαράκι του διπλανού κρεβατιού. Καμία απάντηση. Μόνο ο ψηλός παίρνει το χέρι του από τον κώλο της ξανθούλας και μου κάνει νόημα να φύγω.

Μακάρι να σταματήσει να μου πρήζει τα αρχίδια με το θέμα της Άννας μου. Έχουμε σχέση πλέον και πηδιόμαστε. Είμαι ερωτευμένος μαζί της και το μωρό μου νιώθει το ίδιο. Ας το αποδεχτεί να τελειώνουμε. 

Με τα κλειδιά ανοίγω την πόρτα του γραφείου του γιατρού και κάνω νόημα στην Άννα μου να μπει μέσα. Τσεκάρω τον κώλο της. Πότε θα με αφήσει να της τον σκίσω επιτέλους? Τρεις μήνες παίζω στο μυαλό μου την ίδια σκηνή ξανά και ξανά. 

Η Άννα με το που μπαίνει στο γραφείο πάει κατευθείαν στην βιβλιοθήκη και κοιτάει τα βιβλία του γιατρού. Ρολλάρω τα μάτια μου. Πού την βρίσκει την όρεξη για διάβασμα με εμένα και την στύση μου στον ίδιο χώρο?

"Δεν ήρθαμε εδώ για αυτό" της λέω και με το χέρι μου σηκώνω την φούστα της. Αμέσως η Άννα μου την κατεβάζει ξανά. Μου αντιστέκεται? Πώς τολμάει?

Γυρνάει απότομα και με κοιτάει με τα καταπράσινα μάτια της. "Θέλω να σου μιλήσω πρώτα" 

Αναστενάζω. Πάω στην καρέκλα του γραφείου και κάθομαι φαρδιά πλατιά. Θα μου πει ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου μετά το πήδημα. Περιμένω τόσο καιρό. Δεν θα πάθω τίποτα αν περιμένω και μισή ώρα παραπάνω. "Έλα εδώ" της κάνω νόημα να κάτσει πάνω στα γόνατα μου. Και υπακούει. "Βγάλε μου την μπλούζα" την διατάζω.

"Άρη μου, θέλω πραγματικά να σου μιλήσω πρώτα"

"Άννα μου, θέλω πραγματικά να σε γαμήσω πρώτα"

Η Άννα στενεύει τα μάτια της. Μην μου πεις ότι θύμωσε τώρα με αυτό που της είπα! Έχει ακούσει και χειρότερα από εμένα στο σεξ. 

"Άρη, θέλω να ξέρεις ότι-" δεν ολοκληρώνει την πρόταση της. Εκείνη την στιγμή βγάζω μόνος μου την μπλούζα μου και με το που βλέπει το μωρό μου το σώμα μου της κόβεται η ανάσα. Βλέπω τα μάτια της να βουρκώνουν. Το κορίτσι μου σκύβει απευθείας και φιλάει τις πληγές μου μία μία. Το κορμί μου ανατριχιάζει ολόκληρο. Το στομάχι μου σφίγγεται και η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Κλείνω τα μάτια μου και απολαμβάνω τα φιλιά που αφήνει το κορίτσι μου στο στήθος μου. 

Είμαι ερωτευμένος μαζί της. Ναι. Με έριξε. Κατάφερε αυτό που άλλες προσπαθούν από το Γυμνάσιο να καταφέρουν. Με έκανε να την ερωτευτώ. 

Το σώμα μου πονάει για παραπάνω επαφή. Η στύση μου δεν έχει προηγούμενο. Με το χέρι μου κατευθύνω το κεφάλι της προς τα κάτω. Ευτυχώς το πιάνει το μήνυμα, γονατίζει μπροστά μου και κατεβάζει την φόρμα μου κάτω. Με μία απαλή κίνηση τον παίρνει στο ζεστό στοματάκι της. Όλον με την μία. Κλείνω τα μάτια μου και απολαμβάνω την αίσθηση. Νιώθω την γλώσσα της σε όλο μου το μήκος και μουγκρίζω από ευχαρίστηση. Το μωρό μου ξέρει να τσιμπουκώνει. Με αυτό που κάνει βάζει φωτιά σε όλο μου το κορμί. 

Αναστενάζω βαριά και ανοίγω τα μάτια μου. "Δεν θέλω να τελειώσω στο στόμα σου" της λέω με βαριά φωνή. "Πες μου ότι έχεις προφυλακτικά πάνω σου, σε παρακαλώ"

Η Άννα μου σηκώνεται όρθια και βγάζει το μπλουζάκι της. Από την μέσα μεριά του σουτιέν της φαίνεται να υπάρχει μια ασημένια συσκευασία. Την παίρνει στα χέρια της και την τοποθετεί ανάμεσα στα χείλη της. Αμέσως μετά βγάζει το σουτιέν της και η ανάσα μου κόβεται. Όσες φορές και να τα δω, δεν μπορώ να τα συνηθίσω. Γλείφω τα χείλη μου, ξανά και ξανά. Η γυναίκα δεν υπάρχει. Αμέσως μετά η φούστα της και το εσώρουχο της βρίσκονται στο πάτωμα. Πλέον είναι γυμνή μπροστά μου. Την θέλω.

"Μωρό μου, ο γιατρός μου είπε ότι δεν πρέπει να κουραστείς" λέει και τοποθετεί το προφυλακτικό πάνω στο μόριό μου. "Για αυτό, μπορώ να έχω εγώ το πάνω χέρι?" ξενίζω στην ιδέα. Δεν μου αρέσει. Θέλω τον έλεγχο να τον έχω εγώ στο σεξ. Με καυλώνει. 

"Υπό προϋποθέσεις" της λέω με αισθησιακή φωνή. Το μωρό μου με κοιτάζει με απορία. "Γύρνα" την διατάζω. "Βάλε τα χέρια σου στην άκρη του γραφείου και κρατήσου γερά. Άνοιξε τα πόδια σου και καβάλησε με μωρό μου" 

Υπακούει. Πάλι καλά. Πλέον βλέπω την θεσπέσια πλάτης της. Κάθεται πάνω μου και χάνομαι μέσα της. Την ακούω να αναστενάζει βαριά. "Θέλω να βάλεις δύναμη στα χέρια σου και στα πόδια σου. Αυτό θα σε κουράσει, αλλά θα δεις. Θα είναι ωραίο" της λέω και της δίνω ένα χαστούκι στον κώλο.

"Άρηηηηηη!" την ακούω να φωνάζει. Τι κάνει? Θα ξυπνήσει όλη την κλινική. Δεν πρέπει να μας ακούσουν. Ο γιατρός μου είπε ξεκάθαρα να είμαστε ήσυχοι.  

Τοποθετώ το χέρι μου που έχει την βελόνα πάνω στο ένα μπούτι της και με το άλλο πιάνω την μέση της. "Θα σου δώσω τον ρυθμό που θέλω και μετά θα κλείσω με το χέρι μου το στοματάκι σου. Αν δεν τον κρατήσεις, οι επιπτώσεις δεν θα σου αρέσουν καθόλου μωρό μου. Συνεννοηθήκαμε?" 

"Ναι" μου λέει ξέπνοα. Αμέσως μετά ξεκινάει να ανεβοκατεβαίνει με δύναμη πάνω μου. Με το χέρι μου της δίνω τον ρυθμό που μου αρέσει. Κλείνω τα μάτια μου και αναστενάζω βαριά. Όλη μέρα θέλω να είμαι μέσα της. Γίνεται? Λιώνω για πάρτη της. Χάνομαι. Το μωρό μου βάζει φωτιά στο κορμί μου. Με καβαλάει τόσο τέλεια. 

Την ακούω να αναστενάζει και ανοίγω απευθείας τα μάτια μου. Παίρνω το χέρι μου από την μέση της, το τοποθετώ στο στόμα της και της το κλείνω με δύναμη. "Αν χάσεις τον ρυθμό που είχαμε πριν, θα σε πηδήξω από πίσω" της λέω και προσπαθώ να καταλάβω αν έχει πρόβλημα με το να μου δώσει κώλο. 

Νιώθω την Άννα να δαγκώνει το δάχτυλό μου. Τι κάνει η τρελή? Δεν φτάνουν τόσα σημάδια που έχω στο σώμα μου? Θέλει να μου δώσει και άλλα? Και γαμώτο.. γιατί δεν χάνει τον ρυθμό της? Δεν θέλει να το δοκιμάσουμε και αυτό? Τα νεύρα μου. Άντε τώρα να την πείσω. 

Νιώθω το κορίτσι μου να σφίγγεται. Είναι κοντά, το καταλαβαίνω. Τα πόδια της ξεκινάνε να τρέμουν και τα τοιχώματα του κόλπου της να συσπώνται. Τρελαίνομαι. Τρελαίνομαι να με σφίγγει. Πάω στοίχημα ότι η αίσθηση χωρίς το ηλίθιο πλαστικό θα ήταν μοναδική. Άραγε, θα γίνει και αυτό κάποια στιγμή?

Η Άννα μου μουγκρίζει δυνατά μέσα στο χέρι μου και με δαγκώνει. Νιώθω την ευχαρίστηση να μαζεύεται χαμηλά στην σπονδυλική μου στήλη και αφήνομαι και εγώ ελεύθερος. Από την στιγμή που τελείωσε δεν χρειάζεται να καταπιέζω τον εαυτό μου για να μην τελειώσω. Νιώθω να χύνω μέσα στο προφυλακτικό και σκύβω και δαγκώνω με δύναμη την γυμνή της πλάτη. Δεν θέλω να φωνάξω. Εντολή γιατρού. 

Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Η ανάσα μου κόβεται. Μα πόση ηδονή μπορεί να αντέξει ένα σώμα? Το δικό μου έχει παραλύσει. Μόνο η Άννα μου έχει αυτήν την επίδραση πάνω μου. Μόνο το μωρό μου. Μόνο το κοριτσάκι μου.

Παίρνω το χέρι μου από το στόμα της και την αναγκάζω να σταματήσει τις κινήσεις της. Αμέσως μετά ακουμπάω την πλάτη μου πίσω στην καρέκλα. Προσπαθώ να ηρεμήσω τις ανάσες μου και την καρδιά μου. 

Η Άννα μου ξέπνοη ρίχνει το σώμα της προς τα μπροστά ώστε να ακουμπάει το γραφείο, χωρίς να βγει από μέσα μου. "Γιατί δεν ξαπλώνεις πίσω? Έλα να βρούμε μαζί τις ανάσες μας μωρό μου"

"Δεν θέλω να σε πονέσω, οι μελανιές είναι πολλές Άρη" ακούγεται λαχανιασμένη.

Αμέσως πιέζω το χέρι μου στην κοιλιά της και την αναγκάζω να ακουμπήσει πάνω μου. Δεν αντιστέκεται. Ρίχνει το κεφάλι της πίσω στον ώμο μου. "Είμαι άπειρα ερωτευμένος μαζί σου" ψιθυρίζω στο αυτί της. 

Την βλέπω να χαμογελάει και να κλείνει τα μάτια της. "Και εγώ Άρη, και εγώ είμαι άπειρα ερωτευμένη μαζί σου, μωρό μου" λέει και η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. "Έκανες το ακατόρθωτο. Πριν σε γνωρίσω δεν ένιωθα τίποτα. Ούτε πόνο, ούτε έρωτα. Τίποτα. Η καρδιά μου ήταν σπασμένη και η ψυχή μου νεκρή. Ήμουνα κενή συναισθηματικά. Και μετά ήρθες εσύ στην ζωή μου. Και επέμεινες. Με διεκδίκησες. Ζήτησες σώμα και ψυχή. Και πλέον είναι δικά σου. Και τα δύο. Στα δίνω"

Την νιώθω να σηκώνει την πλάτη της από το στήθος μου. Αμέσως μετά ανοίγει τα ματάκια της και με κοιτάει. "Γιατί κλαις μωρό μου?" με ρωτάει. Ξεροκαταπίνω. Δεν το είχα καταλάβει ότι από τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα τόση ώρα. "Δεν θέλω να κλαις" λέει και με τα δάχτυλά της χαϊδεύει τα υγρά μου μάγουλα. Αμέσως μετά σκύβει και φιλάει τρυφερά τα χείλη μου.

"Θέλω να ξέρεις Άρη μου, ότι.. εγώ όταν ερωτεύομαι μωρό μου δίνω όλο μου το είναι στον άλλον. Δεν κρατάω τίποτα για εμένα" η φωνή της ίσα που ακούγεται. "Σου ανήκω Άρη, σου ανήκω μωρό μου" και με αυτό σφραγίζει τα χείλη της στα δικά μου.

Βάζω τα χέρια μου γύρω από το κορμάκι της και την αγκαλιάζω σφιχτά. Δεν θέλω να μου φύγει. Δεν θέλω να την χάσω. Αν εγώ την έκανα να νιώσει, αυτή με έκανε να γαμάω από έρωτα. Εδώ ανήκει. Μαζί μου. Μόνο μαζί μου.

Δεν θα μας χωρίσει κανείς και τίποτα.