Άρης

Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ. Πολύ βαρύ. Πάει να σπάσει για την ακρίβεια. Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά δεν τα καταφέρνω. Γαμώτο. Και αυτά βαριά τα νιώθω. Τι στον πούτσο? Προσπαθώ να κουνήσω τα χέρια μου. Τουλάχιστον εκεί κάτι καταφέρνω.

"Άρη? Άρη μωρό μου? Ξύπνησες?" ακούγεται η φωνή που λατρεύω. Αλλά για μισό. Με είπε μωρό της? "Άρη μου.. σε παρακαλώ.. αν με ακούς κούνα πάλι το χέρι σου..." ΜΟΥ? Είπε μου? Θα τρελαθώ. Προσπαθώ και πάλι να κουνήσω τα χέρια μου, και τα καταφέρνω. "Δώρα φώναξε τον γιατρό τώρα!" Γιατί να φωνάξει τον γιατρό? Πού στον πούτσο είμαι?

Προσπαθώ ακόμη περισσότερο να ανοίξω τα μάτια μου και τα καταφέρνω. Βασικά το ένα το ανοίγω τελείως. Το άλλο.. πολύ δύσκολα. Τι στον πούτσο έχει πάθει το αριστερό μου μάτι και δεν ανοίγει? 

Από πάνω μου βλέπω το μωρό μου. Είναι πανέμορφη. Είναι θεά.. είναι το κορίτσι μου. Είναι.. Γιατί είναι έτσι? Γιατί φοράει το φούτερ μου που είναι μες τα αίματα?

"Μωρό μου" ακούγεται η γλυκιά φωνή της. "Άρη μου" λέει και με τα χέρια της αγγίζει απαλά το πρόσωπο μου. Γαμώτο πονάει. Πονάει πολύ εκεί που με αγγίζει. Τι στο διάολο? Η Άννα σκύβει και με φιλάει απαλά στα χείλη. Το φιλί της είναι υγρό. Προσπαθώ να το ανταποδώσω μετά βίας και τα καταφέρνω. Αν και.. τσούζουν τα χείλη μου. Απομακρύνεται ελάχιστα από πάνω μου και μου χαμογελάει. Από τα μάτια της τρέχουν δάκρυα. Τι στον πούτσο? 

"Γιατί κλαις?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Νιώθω τον λαιμό μου ξερό. Θέλω νερό.

"Άρη μου.. έχω χάσει την μισή μου ζωή μωρό μου. Όταν σε είδα αναίσθητο στο πάτωμα-"

"Πάντα αναίσθητος ήταν. Γιατί σου έκανε τόση εντύπωση όταν τον είδες στο πάτωμα?" η φωνή του ψηλού είναι αυτή? Και τότε μου έρχεται φλασιά. Η Άννα θα μου έλεγε ότι ... Αλλά μας διέκοψε το κουδούνι. Και μετά που πήγα μέσα βρήκα τον ψηλό. Και με πλάκωσε στο...

"ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ ΜΕ ΈΣΤΕΙΛΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ?" του φωνάζω. Πάει καλά? Είναι στα συγκαλά του? Ούτε όταν με έπιασε στο κρεβάτι με μια πρώην του δεν μαλώσαμε. Αντιθέτως ήρθε και την πηδήξαμε μαζί. 

"ΣΕ ΕΊΧΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΉΣΕΙ ΌΤΙ ΑΝ ΤΗΝ ΑΓΓΊΞΕΙΣ ΘΑ-"

"ΝΑΙ ΡΕ ΤΗΝ ΠΉΔΗΞΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΠΗΔΉΞΩ. ΕΣΈΝΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΆΖΕΙ? ΓΚΌΜΕΝΑ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ?" του φωνάζω. Εν τω μεταξύ το μόνο που βλέπω είναι ένα άσπρο ταβάνι. Για κάποιο λόγο δεν μπορώ ούτε τον λαιμό μου να κουνήσω δεξιά και αριστερά. 

"ΕΊΝΑΙ Η Α.Δ.Ε.Ρ.Φ.Η. ΜΟΥ. ΠΌΣΕΣ ΦΟΡΈΣ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ?"

"Δεν είμαι η αδερφή σου! Χώνεψε το! Μετά από όλα όσα έχεις κάνει τολμάς ακόμη να με αποκαλείς έτσι?" ακούγεται η φωνή της Άννας μου αλλά το πρόσωπο της δεν είναι στο οπτικό μου πεδίο. Μα πού πήγε το κορίτσι μου?

"Εσύ σταμάτα να μιλάς! Με έχεις ζαλίσει όλο το πρωί με την γκρίνια σου! Και είσαι η αδερφή μου, πάει και τελείωσε" ακούγεται ο ψηλός. 

"Ένας αδερφός δεν θα συμπεριφέρονταν ποτέ έτσι όπως μου συμπεριφέρθηκες εσύ" η δικιά μου τώρα ακούγεται ήρεμη.

"Γιατί ρε πούστη μου? Τι σου έχω κάνει γαμώ το κέρατο μου γαμώ?" ο ψηλός αυξάνει επικίνδυνα τον τόνο της φωνής του. Επίσης, με εμένα θα ασχοληθεί κανείς? Διψάω!

"ΤΙ? ΤΙ? ΡΩΤΆΣ ΤΙ ΜΟΥ ΈΧΕΙΣ ΚΆΝΕΙ? Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το βασικότερο. ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΊΧΕΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΆΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΑΦΑΈΛΑ?" αυτόν να θυμηθώ να τον πλακώσω. Πλήγωσε το κορίτσι μου ο παπάρας.

"ΣΤΟ ΈΧΩ ΠΕΙ ΈΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΎΡΙΟ ΦΟΡΈΣ. ΤΟ ΈΜΑΘΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΚΙΑΘΟ. ΠΉΓΑ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ. ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΤΟ ΠΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ. ΤΟ ΕΊΧΕ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ. ΉΘΕΛΕ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΤΉΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΈΣΕΙΣ. ΤΟΝ ΠΛΆΚΩΣΑ ΣΤΟ ΞΎΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΊΠΑ ΌΤΙ ΕΊΧΕ ΔΙΟΡΊΑ 10 ΜΈΡΕΣ. ΜΕΤΆ ΘΑ ΣΤΟ ΈΛΕΓΑ. ΑΛΛΆ ΤΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΜΕ ΠΡΌΛΑΒΑΝ" ακούω τον ψηλό να ξεφυσάει βαριά. 

"Άννα, ήσουνα ερωτευμένη μαζί του. Θυμάσαι πώς έκανες? Σαν τρελή" Ήταν ερωτευμένη με αυτόν τον παπάρα ενώ εμένα με έχει και με βασανίζει? Θέλω τσιγάρο. "Σε είχα προειδοποιήσει τι εστί Μιχάλης. Και όχι μια, ούτε δυο φορές. ΆΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΌΤΙ ΔΕΝ ΈΚΑΝΕ ΑΥΤΌΣ ΓΙΑ ΕΣΈΝΑ. Αλλά το ξερό σου το κεφάλι γαμώ... Και τα ίδια θα κάνει και ο Άρης. Για αυτό δεν σε θέλω μαζί του"

"ΠΑΣ ΚΑΛΆ ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ? ΤΙ ΛΕΣ? ΕΊΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΟΣ ΜΑΖΊ ΤΗΣ" του φωνάζω. Ε όχι να με βάζει στον ίδιο σάκο με τον Μιχάλη. Εγώ το μωρό μου το λατρεύω. Το κοριτσάκι μου.

Ποτέ δεν θα την απατούσα.

Ακούω τον Γιώργο να γελάει δυνατά. "Ναι εντάξει. Αυτήν την εβδομάδα είσαι ερωτευμένος με την Άννα. Την επόμενη θα είσαι με την Μαίρη και την μεθεπόμενη με την Νάντια. Επίσης, όταν δεν θα είσαι ερωτευμένος με καμία θα έρχεσαι σπίτι μου για παρτούζες ή θα καταλήγουμε στα κωλόμπαρα μέχρι το πρωί. Λες και δεν σε ξέρω. Μαζί τα κάνουμε Άρη. ΜΑΖΙ. ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ" ακούω τον ψηλό να λέει.

Ξεφυσάω. Θέλω τόσο πολύ να γυρίσω να τον κοιτάξω. Και αυτόν και την Άννα μου. Άραγε πώς να είναι το μουτράκι της τώρα που ο ψηλός τα λέει όλα αυτά? Και αυτός ο μαλάκας, γιατί δίνει τόσες πληροφορίες? Αυτά έχουμε πει ότι θα τα κρατήσουμε μεταξύ μας. Πάλι καλά που δεν είπε και τίποτα για το μαύρο.

Αλλά, γιατί γαμώ το κέρατο μου δεν μπορώ να γυρίσω το κεφάλι μου? Σηκώνω το χέρι μου πάνω. Τι στον πούτσο? Τι σωληνάκια είναι αυτά που βγαίνουν από το δέρμα μου? Να τα βγάλω? Κάνω κίνηση να...

"Άρη μου.. τι κάνεις μωρό μου? Άστα αυτά εκεί που είναι" ακούω την Άννα μου να λέει. Την βλέπω να έρχεται από πάνω μου και μου χαμογελάει πικραμένα. Αμέσως μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. "Κάνε λίγη υπομονή. Η Δώρα έχει πάει να φωνάξει τον γιατρό. Και έξω είναι τα παιδιά. Ανησυχήσαμε όλοι τόσο πολύ για εσένα"

"Γιατί δεν μπορώ να κουνήσω το κεφάλι μου?"

"Φοράς κολάρο μωρό μου" λέει και η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. Καλά άκουσα πριν. Με λέει μωρό της! Από πότε? "Τώρα που θα έρθει ο γιατρός λογικά θα στο βγάλει" λέει και με φιλάει ξανά. 

"Και το αριστερό μάτι μου γιατί δεν ανοίγει τελείως?" την ρωτάω και πάλι.

"Γιατί σου έριξα μπουνιά" Ακούω τον ψηλό να λέει. 

"ΡΕ ΑΡΧΙΔΙ! ΠΆΛΙ? ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΜΈΣΑ!" 

"Μην φωνάζεις. Εσύ μου έσπασες ολόκληρο βάζο στο κεφάλι. Δέκα ράμματα χρειάστηκα ρε μαλάκα. Και ένα κομμάτι γυαλιού με βρήκε και στο πρόσωπο. Θα μου αφήσεις σημάδι κάτω από το δεξί μου μάτι. Εκεί μου έκαναν άλλα τέσσερα ράμματα" τι λέει?

"ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΎΕΙΣ? ΕΣΎ ΜΕ ΈΣΠΑΣΕΣ ΣΤΟ ΞΎΛΟ!"

"Τίποτα δεν έπαθες χαλάρωσε" ακούω τον ψηλό να λέει.

"Αλήθεια λέει? Άννα μου, μωρό μου πες μου. Έπαθα τίποτα?" ρωτάω το κορίτσι μου και αυτό σκύβει και με φιλάει ξανά. Αυτή την φορά δεν απομακρύνεται κατευθείαν αλλά βαθαίνει το φιλί μας. Ανοίγω το στόμα μου και προσπαθώ να βρω πρόσβαση στο δικό της. Τα καταφέρνω και την φιλάω με πάθος. Σηκώνω το χέρι μου που δεν έχει σωληνάκια και πιέζω το κεφάλι της πάνω μου για να μην μου φύγει. Μακάρι να μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το άλλο. Να μόνο λίγο να την χούφτωνα. Στα βυζάκια της, τα οποία πιέζονται στο στήθος μου και ερεθίζομαι απίστευτα πολύ. Τουλάχιστον ξέρω ότι ακόμη μου σηκώνεται. 

Η Άννα μου σπάει το φιλί μας και το σώμα μου παραπονιέται στην απώλεια της επαφής. "Τίποτα το σοβαρό δεν έπαθες μωρό μου" λέει και με το χεράκι της χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Τρελαίνομαι όταν το κάνει αυτό.  

"Έχεις μόνο κάποιες εκδορές και κάποιους μώλωπες στο σώμα σου. Είναι πολλές οι μελανιές.. αλλά.. δεν είναι πολύ σοβαρές! Επίσης, ο μαλάκας σου άνοιξε την μύτη και έσκισε το κάτω χείλος σου και για αυτό είχες αίματα στο πρόσωπο σου. Και .. τέλος η μπουνιά. Πάλι καλά που δεν σου άφησε κάποιο κάταγμα. Αλλά γενικά δεν χρειάστηκες ούτε ένα ράμμα" λέει το κορίτσι μου και με φιλάει ξανά.

"Εμένα είπες μαλάκα?" ακούγεται ο ψηλός.

"Πού στον πούτσο είναι αυτός και δεν έρχεται να τον δω?" ρωτάω το κορίτσι μου.

"Στο διπλανό κρεβάτι είναι. Έκαναν και σε αυτόν εισαγωγή γιατί το σκίσιμο στο κεφάλι του είναι μεγάλο" λέει η Άννα μου με την γλυκιά φωνή της.

"Ρε μαλάκα με κούρεψαν για να μου κάνουν τα ράμματα! Και επίσης θα έχω και σημάδι κάτω από το μάτι μου. Πώς θα ρίχνω γκόμενες τώρα που είμαι καραφλός και σημαδεμένος?" ακούω τον ψηλό να παραπονιέται.

"Εμένα πάντως θα εξακολουθείς να μου αρέσεις. Δυστυχώς" ακούω μια άλλη γυναικεία φωνή. Γνωστή είναι.. πολύ γνωστή! "Τώρα για τις άλλες τι να σου πω, δεν ξέρω. Αλλά μπορώ να φωνάξω την Νάντια που περιμένει έξω να την ρωτήσουμε αν θα συνεχίσει να σου ανοίγει τα πόδια της κάθε φορά που θα σε βλέπει ή αν θα την απωθεί η καράφλα" Η ξανθούλα μιλάει. Είμαι σίγουρος!

"Δωρίτσα, κόψε το υφάκι σε εμένα. Να σου θυμίσω ότι βγαίνεις με τον άλλον τον παπάρα ενώ είσαι ερωτευμένη μαζί μου?" ο τόνος του Γιώργου ακούγεται... Είναι πικραμένος? Που η ξανθούλα...? Αδύνατον! Αυτός δεν νιώθει. Δεν τον νοιάζει τίποτα!

"Λοιπόν παιδιά μου, θα πρέπει να διακόψω την όμορφη κουβεντούλα σας" ποιος στον πούτσο μιλάει? Πρώτη φορά ακούω αυτήν την φωνή. "Ο ασθενής μας ξύπνησε και πρέπει να τον εξετάσω. Κορίτσια! Έξω και οι δυο! Μόλις τελειώσω θα μπορέσετε να ξαναμπείτε. Και εσείς και οι υπόλοιποι που περιμένουν έξω!"

Η Άννα μου σκύβει και με φιλάει ακόμη μια φορά. "Θα είμαι ακριβώς έξω από την πόρτα" λέει και φεύγει. 

Άννα

"Πώς είναι?" με ρωτάει η Μαίρη με το που βγαίνω από το δωμάτιο. Με ενοχλεί. Με ενοχλεί πολύ η παρουσία της εδώ, αλλά δεν μπορώ να την διώξω. 

Είναι όλοι εδώ από χθες το βράδυ. Η παρέα των αγοριών βασικά. Γιατί η δική μου έφυγε νωρίς το πρωί. Έχει πάει ήδη απόγευμα της επομένης μέρας και είναι όλοι εδώ.

"Μια χαρά. Ξύπνησε. Και δεν έπαθε ούτε μια διάσειση" της λέω. "Είναι πολύ τυχερός" 

"Άτυχος είναι που έμπλεξε μαζί σου" τώρα φταίω εγώ να την πιάσω από το μαλλί? "Θέλω να τον δω" και εγώ να σε ρίξω από το μπαλκόνι. 

"Μόλις τελειώσει την εξέταση ο γιατρός είπε ότι μπορούμε να μπούμε όλοι μέσα" της λέω και της γυρνάω απότομα την πλάτη μου. Με ποιο δικαίωμα θέλει να τον δει κιόλας? 

Δεν προλαβαίνω να κάνω δεύτερο βήμα, τον δρόμο μου κόβει ο Πάνος. Τον κοιτάω με σηκωμένα τα φρύδια. "Είναι καλά?" με ρωτάει.

"Ναι, μην ανησυχείτε. Και οι δύο είναι πολύ καλά!" του λέω και πάω να τον προσπεράσω, αλλά το χέρι του στο μπράτσο μου με εμποδίζει. "Θα μπορέσετε να τους δείτε μόλις τελειώσει ο γιατρός με την εξέταση. Χαλάρωσε" 

"Δεν είμαι εκνευρισμένος για αυτό" μου λέει. "Ο Άρης ενδιαφέρεται πραγματικά για εσένα" συμπληρώνει και με κοιτάει με νόημα στα μάτια. Μα γιατί με κοιτάει έτσι? Του έχω κάνει κάτι?

"Αισθάνομαι και εγώ το ίδιο" του λέω και πάω να φύγω αλλά και πάλι με σταματάει. Τι θέλει από την ζωή μου?

"Να κόψεις τα φιλιά με τον Μάνο τότε" ψιθυρίζει στο αυτί μου και σφίγγει ακόμη περισσότερο την λαβή του. 

"Με απειλείς? Αν θέλεις να του το πεις, πες του το" θα του το εξηγήσω στον Άρη όλο το σκηνικό και θα καταλάβει. Είμαι σίγουρη. Ειδικά μόλις ακούσει ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του. Εκείνο το φιλί δεν σήμαινε τίποτα. 

Ο Πάνος γελάει χαιρέκακα. "Για κατίνα με περνάς?" με ρωτάει και μου κάνει νόημα να δω την Μαίρη. Μας κοιτάζει με ένα δολοφονικό βλέμμα. "Μπορεί να μην του το πω εγώ, αλλά ξέρεις ποια θα το κάνει" συμπληρώνει και με αφήνει επιτέλους από το κράτημα του. 

Ξεροκαταπίνω. 

Θα καταλάβει. Όταν του εξηγήσω τι συνέβη, θα αντιδράσει ψύχραιμα. Σωστά?

Βλέπω την Δώρα να μου κάνει νόημα να πάω κοντά της. "Έχεις ειδοποιήσει τους γονείς των αγοριών?" μου ψιθυρίζει.

Ωχ. Τώρα τι της λες? Εισπνοή. Εκπνοή. "Ο Νίκος πήρε την μαμά του Άρη και εγώ την δική μου. Η κυρία Στέλλα είναι στον δρόμο, έρχεται. Και η Ζωίτσα ήθελε να έρθει αλλά της είπα ότι θα μείνω εγώ με τον Γιώργο το βράδυ" 

Βασικά όταν της είπα στο τηλέφωνο τι συνέβη ξεκίνησε να κλαίει. Ήθελε να παρατήσει την δουλειά της και να έρθει τρέχοντας από το χωριό Αθήνα, αλλά θα έχανε τα μεροκάματα. Και καιρός για τέτοια δεν είναι. Τα βγάζουμε πολύ δύσκολα πέρα. Με έβαλε να της υποσχεθώ ότι θα μείνω μέρα νύχτα δίπλα στον Γιώργο και ότι θα την παίρνω συνέχεια τηλέφωνο για να μας μιλάει. Δυο παιδιά έχει, λέει. 

Αν κρατηθώ και δεν τον σκοτώσω θα συνεχίσει να έχει δυο παιδιά. Αν πάλι κάνω την επιθυμία μου πραγματικότητα, θα τον πνίξω! Που έχει το θράσος να μιλάει και από πάνω! Αλλά δεν θα βγει από εδώ μέσα? Θα κάνουμε μια τεράστια συζήτηση τα δυο μας!

"Και οι γονείς του Γιώργου?" με ρωτάει η φίλη μου.

"Δεν ζούνε" της λέω και η Δώρα γουρλώνει αμέσως τα μάτια της. "Η μόνη του οικογένεια είμαστε εγώ με την Ζωίτσα"

Σιωπή

Κοιτάω την Δώρα και έχει βουρκώσει. "Αλήθεια λες?" της νεύω θετικά. Η φίλη μου αναστενάζει. "Μπορώ να μείνω και εγώ το βράδυ εδώ μαζί σας?" με ρωτάει και η φωνή της ίσα που ακούγεται. 

Της χαμογελάω αχνά. "Θα το αντέξεις?" την ρωτάω. "Επειδή προσπαθείς να τον ξεπεράσεις και κάτι τέτοιο-"

"Θα συνεχίσω την προσπάθεια μου για να τον ξεπεράσω αφού βγει από το νοσοκομείο" μου λέει και γελάω δυνατά.

"Είναι πολύ τυχερός που είσαι ερωτευμένη μαζί του" της λέω και την κλείνω στην αγκαλιά μου. 

"Γίνεται να του το πεις?" 

"Του το λέει συνέχεια η μάνα μου. Θα το καταλάβει κάποια στιγμή" Αμέσως μετά την ακούω να γελάει. 

"Κορίτσια! Εσείς δεν είστε οι συνοδοί από τα αγόρια στο 31?" την τρυφερή στιγμή μας διακόπτει η φωνή του γιατρού. Αμέσως αφήνω την Δώρα από την αγκαλιά μου. 

"Λοιπόν, για τον Γιώργο τα είπαμε και πριν. Θα μείνει και σήμερα στο νοσοκομείο και αύριο θα βγει. Θέλω να δω πώς θα πάνε τα ράμματα του. Από την στιγμή που θα πάει στο σπίτι θέλει πολλή προσοχή όμως. Θα πρέπει να ειδοποιήσετε τους γονείς του. Θα χρειαστεί άτομο όλο το 24ωρο για να καθαρίζει το τραύμα και να αλλάζει τις γάζες" λέει ο γιατρός και αμέσως κοιτάζω την Δώρα. Είμαι σίγουρη τι σκέφτεται. Δεν θα τον ξεπεράσει ποτέ αν τον αναλάβει και στο σπίτι του.

"Και τώρα για τον Άρη. Εδώ τα πράγματα είναι καλύτερα. Αν και εκ πρώτης όψεως η κατάστασή του είναι πιο σοβαρή, δεν έχει κανένα απολύτως τραύμα. Η αξονική δεν ανέδειξε καμία εσωτερική αιμορραγία. Ήταν πολύ τυχερός. Ούτε μια διάσειση δεν έχει. Του έβγαλα και το κολάρο. Αλλά θα τον κρατήσω στο νοσοκομείο για ακόμη τρία βράδια. Θέλω να επαναλάβω την αξονική και πριν βγει για να είμαι σίγουρος ότι δεν έχει πάθει κάποια βλάβη κανένα εσωτερικό του όργανο. Όταν πάρει εξιτήριο το μάτι του θα χρειαστεί πάγο τις πρώτες μέρες. Και να βάζει betadine στις εκδορές καθημερινά. Είμαστε εντάξει? Κάποια ερώτηση?" μας ρωτάει ο γιατρός και του νεύουμε αρνητικά. 

"Σας ευχαριστούμε πολύ!" του λέει η Δώρα και αμέσως φεύγει από τον διάδρομο και μπαίνει στο δωμάτιο των αγοριών. Έχουν μπει ήδη όλοι μέσα. 

"Α και κοπέλα μου" λέει ο γιατρός πριν προλάβω να φύγω και εγώ από κοντά του. "Ο Άρης με ρώτησε αν μπορεί να κάνει σεξ σήμερα" 

Αμέσως γουρλώνω τα μάτια μου και νιώθω τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν. ΕΊΝΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΆ ΤΟΥ? Είναι χτυπημένος, μέσα στο νοσοκομείο και σκέφτεται πότε θα το κάνουμε? Και το χειρότερο.. ρωτάει και τον γιατρό του?

"Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι" συνεχίζει ο γιατρός. "Του είπα να περιμένει να βγει από το νοσοκομείο πρώτα. Αλλά επειδή ήμουνα και εγώ κάποτε νέος.. σε περίπτωση που... γίνει νωρίτερα... να είστε προσεκτικοί. Δεν θέλω να κουράζεται" λέει και μου κλείνει το μάτι πριν φύγει. 

Θα τον σκοτώσω. 

Ανοίγω την πόρτα από το δωμάτιο και τους βλέπω όλους μέσα. Η Δώρα είναι μουτρωμένη σε μια γωνία και κοιτάζει το κρεβάτι του Γιώργου, πάνω στο οποίο είναι η Νάντια και του τρίβεται. Ανάμεσα στα δύο κρεβάτια είναι τα τρία αγόρια και στο κρεβάτι του Άρη είναι η Μαιροτσουλίτσα και μόνο που δεν τον έχει καβαλήσει για να το κάνουν μπροστά σε όλους. 

Θα την αρπάξω από το μαλλί και θα την πετάξω από το μπαλκόνι. Δεν θα μου την γλιτώσει σήμερα. Από εχτές της τα έχω μαζεμένα. Όλο σπόντες μου ρίχνει. Μια για τον Άρη, ότι δεν του αξίζω, μια για τον Μάνο, ότι τους θέλω δυο δυο.. Τα νεύρα μου!

Αλλά όχι. Δεν πρέπει να δείξω μικροπρέπεια μπροστά σε τόσα άτομα. Θα διατηρήσω το επίπεδο μου. Με αργό βήμα πλησιάζω το κρεβάτι του Άρη. Με το που με βλέπει διώχνει την τσούλα από πάνω του και με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω. Αμέσως τα μάτια του στενεύουν, το σαγόνι του σφίγγεται και ξεφυσάει βαριά.

"ΤΙ ΦΟΡΆΣ ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ? ΈΤΣΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΑΠΌ ΧΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ?" ακούγεται εκνευρισμένος. Αλλά δεν με νοιάζει. Ανεβαίνω στο κρεβάτι με προσοχή και τοποθετώ τα πόδια μου δεξιά και αριστερά από το σώμα του. Ο Άρης εκπλήσσεται. Με πολύ προσοχή κρατώ το πρόσωπο του ανάμεσα στα χέρια μου και σκύβω να τον φιλήσω. 

Το μωρό μου ξαφνιάζεται σε αυτήν την κίνησή μου. Από πίσω ακούγονται τα αγόρια να σφυρίζουν, όλοι εκτός από τον Γιώργο που βρίζει δυνατά. Ο Άρης στην αρχή δεν ανταποδίδει το φιλί μου, αλλά μετά ενδίδει. Φιλιόμαστε με πάθος όταν νιώθω τα χέρια του τα προσπαθούν να κατεβάσουν το φούτερ που φοράω όλο και πιο χαμηλά. 

"Γαμώτο σου για γυναίκα" λέει ο Άρης όταν σπάει το φιλί μας. "Τι φοράς? Τα πόδια σου είναι σε κοινή θέα" λέει και μου κάνει νόημα να σηκωθώ από το κρεβάτι. 

"Δεν πρόλαβα να αλλάξω" του απαντάω και πάω να σταθώ δίπλα στην φίλη μου. Η Δώρα εξακολουθεί να κοιτάει την Νάντια που χαϊδεύει το κεφάλι του Γιώργου. Ευτυχώς το πάνω.

"Μα ο Μάνος σου πρότεινε πολλές φορές να σε πάει σπίτι σου να αλλάξεις. Γιατί δεν πήγες μαζί του?" με ρωτάει η Μαιροτσουλίτσα και ο τόνος της είναι ειρωνικός. 

"Και εσύ που το ξέρεις?" γυρνάω και την κοιτάω με ένα δολοφονικό βλέμμα.

"Σας παρατηρούσα όλο το βράδυ που-"

"ΉΤΑΝ ΌΛΟ ΤΟ ΒΡΆΔΥ ΕΔΏ Ο ΜΑΝΟΣ?" ωρύεται ο Άρης.

"ΑΡΚΕΤΆ!" επεμβαίνει ο Πάνος. "Λοιπόν, Δώρα αν μπορείς πηγαίνετε στα σπίτια σας να κάνετε ένα μπάνιο και να αλλάξετε. Θα μείνουμε εμείς εδώ μέχρι να γυρίσετε"

"Ποιοι εσείς? Μαζί με τα κορίτσια?" ρωτάει η φίλη μου και η φωνή της προδίδει ότι είναι ενοχλημένη.

"Έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτό?" την ρωτάει η Νάντια και κάθεται καλύτερα στο κρεβάτι του Γιώργου.

"Κανένα. Απολύτως κανένα!" της απαντάει και παίρνει τα πράγματα της στα χέρια της. "Άννα θα σε περιμένω από έξω" μου λέει και ανοίγει την πόρτα και φεύγει.

"Θα φύγω αλλά θα έρθω ξανά" ψιθυρίζω στο αυτί του Άρη. Δεν θέλω να μας ακούσουν οι άλλοι. "Θα προσέχεις εδώ με τις τσούλες?"

Ο Άρης χαμογελάει διάπλατα. "Με καυλώνει όταν ζηλεύεις" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. Αμέσως στέλνει ένα ρίγος σε όλο μου το κορμί. Μου δίνει ένα πεταχτό φιλί. "Μην αργήσεις" 

"Θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Εξάλλου... αφήσαμε και μια κουβέντα στην μέση. Πρέπει να ολοκληρώσω την πρότασή μου" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Τα χείλη μας αγγίζονται ελάχιστα. 

Ο Άρης παίρνει το χέρι μου και το τοποθετεί πάνω στην καρδιά του. Νιώθω τις ώσεις του με την παλάμη μου. Η καρδιά του χτυπάει σαν τρελή. "Ανυπομονώ μωρό μου.. ανυπομονώ" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου.

Και εγώ ανυπομονώ, Άρη μου... και εγώ...