Άρης 

Νιώθω την γλώσσα της να με γλείφει σε όλο μου το μήκος. Δεν μου φτάνει όμως, θέλω και άλλο. "Βάλτον όλο στο στόμα σου, μωρό μου" 

"Μην είσαι ανυπόμονος, άσε να κάνω αυτό που ξέρω καλά" λέει και συνεχίζει στον ίδιο βασανιστικό και αργό ρυθμό. Γαμώτο, δεν αντέχω άλλο, μισεί ώρα έχει που με γλείφει λες και είμαι παγωτό ξυλάκι. Αρπάζω με τα χέρια μου τα κόκκινα μαλλιά της και την καθοδηγώ. Πιο γρήγορα και πιο βαθιά. Ω ναι, έτσι μωρό μου θα τελειώσω. 

"Θα.. με..πνί.. ξεις" 

"Λίγο ακόμη θέλω" και... ναι, επιτέλους, χύνω στο στόμα της. Την βλέπω να τα καταπίνει. Μαζεύει με το δάχτυλό της ότι περισσεύει και το πιπιλάει αισθησιακά. Σκύβει και με γλείφει ξανά. Μαζεύει με την γλώσσα της μέχρι και την τελευταία σταγόνα από τα υγρά μου. 

"Σου άρεσε;" Τι της λες τώρα; Με έχουν τσιμπουκώσει και καλύτερα; 

"Ναι μωρό μου ήταν τέλειο" Ας μην της το χαλάσω, δεν πρόκειται να την ξαναδώ. Κουμπώνω το τζιν μου και ξαπλώνω στην άμμο. Η Μικαέλα φτιάχνει το φόρεμά της και ξαπλώνει πάνω μου. 

Τέλη Αυγούστου και σκάει ο τζίτζικας. Ακόμη και τώρα το βράδυ δεν λέει να δροσίσει. Είμαι σε μια απομονωμένη παραλία στο Πήλιο και απολαμβάνω τις τελευταίες μέρες χωρίς υποχρεώσεις. Από Δευτέρα διάβασμα για εξεταστική. Τις σκέψεις μου διακόπτει ο ήχος του κινητού μου. 

"Έλα ρε ψηλέ" 
"Μαλάκα Άρη πού στον πούτσο είσαι; Είπες ότι θα είσαι στις 12 στο μπαράκι. Σε περιμένω εδώ και μια ώρα ρε φίλε"
"Δεν θα έρθω, έχω δουλειά."
"Ελπίζω να αξίζει το πήδημα τουλάχιστον"
"Μπα, θα τα πούμε το πρωί" και το κλείνω.

"Ο Γιώργος ήταν μωρό μου;"

"Ναι, ξέρεις φεύγουμε αύριο. Σήμερα είναι το τελευταίο μας βράδυ εδώ. Ήθελα να σου πω ότι ήσουν ότι καλύτερο μου συνέβη αυτό το καλοκαίρι." Μήπως το παρατράβηξα; Αλλά να μου πεις με τέτοια πέφτουν οι γκόμενες. 

"Αχ Άρη μου, με κάνεις πολύ πολύ πολύ χαρούμενη!" λέει και ξεκινάει να με φιλάει άτσαλα σε όλο το πρόσωπο. "Θα με πάρεις όταν πας Αθήνα;"

"Από όποια τρύπα θες μωρό μου"

"Τηλέφωνο εννοούσα. Θα με πάρεις να βρεθούμε; Θέλω πολύ να σε ξαναδώ. Δεν θέλω να τελειώσουμε έτσι. Αυτήν η εβδομάδα ήταν η καλύτερη! Ήσουν ο καλύ-" Πρέπει να την διακόψω επειγόντως, την έπιασε λογόρροια και έχει αρχίσει να με εκνευρίζει αφάνταστα.

"Μικαέλα κοριτσάκι μου ηρέμησε. Σου είπα θα σε πάρω"

"Δεν με λένε Μικαέλα ηλίθιε, αλλά Ραφαέλα." Λέει και με κοιτάει με ένα θανατηφόρο βλέμμα. 

Ωχ, τώρα τι της λες; Καλύτερα τίποτα. 

Σηκώνεται από πάνω μου και βάζει τα παπούτσια της. "Φεύγω μαλάκα και μην τολμήσεις και με πάρεις τηλέφωνο. Ότι είχαμε τελείωσε!" και.. φεύγει με γοργό βήμα. Καλύτερα! Έτσι και αλλιώς δεν το είχα σκοπό να σε πάρω μωρό μου. Με έβγαλες και από την δύσκολη θέση.

Βγάζω το πακέτο με τα τσιγάρα από την τσέπη του παντελονιού μου και βάζω ένα στο στόμα μου. Ψάχνω για αναπτήρα. Πού στο διάολο είναι; Δεν μπορώ να τον βρω εδώ και ένα πεντάλεπτο. Από το πουθενά προσγειώνεται μπροστά στα πόδια μου ένας μαύρος αναπτήρας. Γυρνάω το κεφάλι μου και.. ωω θεέ μου. Τι μουνάρα είναι αυτή; 

Μπροστά μου για να καταλάβετε, εμφανίζεται μια γυναικάρα, φοράει ένα άσπρο φόρεμα, κοντό, κάτι που αναδεικνύει τα ατελείωτα μαυρισμένα πόδια της. Βέβαια είναι αρκετά φαρδύ. Δεν μπορώ να καταλάβω ούτε από στήθος ούτε από μέση τι παίζεται. Το φόρεμά της έχει μακριά μανίκια αλλά αφήνει εκτεθειμένους τους ώμους της και τον λαιμό της. Τα κόκαλα της κλείδας της προεξέχουν και το μυαλό μου κάνει εικόνες με εμένα να τα φιλάω και να ανεβαίνω πιο ψηλά, στον λαιμό της, και να αφήνω υγρά φιλιά και εκεί. Τα μαλλιά της τα έχει μαζεμένα. Μελαχρινή είναι. Αμέσως μετά, παρατηρώ το πρόσωπό της. Δεν πρέπει να φοράει μακιγιάζ. Φαίνεται φυσική. Τα χείλη της είναι σαρκώδη και έχουν μια ροζ απόχρωση, τα ζυγωματικά της εξέχουν και τα μάτια της... θεέ λυπήσου με. Τα βλέμματά διασταυρώνονται και μου κόβονται τα πόδια, χάνομαι, τι πράσινες ματάρες είναι αυτές;

"Τελείωσες με το κάρφωμα; Αν ναι, άναψε το τσιγάρο σου και δώσε μου τον αναπτήρα, θέλω να ανάψω και εγώ το δικό μου" Η φωνή της αισθησιακή με προκαλεί. 

"Δώσε μου ένα λεπτό" της λέω και ανάβω το τσιγάρο μου "Ορίστε, αν και δεν τελείωσα με το κάρφωμα όπως λες. Το φόρεμά σου με εμποδίζει από το να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη"

"Να το βγάλω τότε" δεν μπορεί, κάποιος μου κάνει πλάκα. 

"Θα το έκανες αυτό για εμένα;"

"Μην καυχιέσαι, έτσι και αλλιώς θα το έβγαζα σε λίγο για να κάνω το βραδινό μου μπάνιο. Αρκετά με καθυστερήσατε εσύ και η Μικαέλα-Ραφαέλα." Λέει και παγώνω.

"Πόση ώρα είσαι εδώ;"

"Αρκετή για να απολαύσω όλο το θέαμα" ο λόγος της κοφτός. Της χαμογελάω λοξά και την πλησιάζω. 

"Ξέρεις, θα μπορούσες να είχες έρθει και εσύ στην παρέα μας. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά." Της λέω και τα χείλη μας σχεδόν αγγίζονται. Είμαστε και οι δύο όρθιοι, της σκάω ένα κεφάλι. Αυτό σημαίνει ότι είναι ψηλή για γυναίκα, αν σκεφτείς ότι εγώ είμαι 1,90.

"Είμαι σίγουρη για αυτό. Βέβαια η κοπέλα δεν είναι του γούστου μου."

"Αν ήταν δηλαδή θα ερχόσουν;" 

"Γιατί όχι;" δεν μπορεί με δουλεύει. Ή αυτό ή έχω ψευδαισθήσεις. Κάνει δύο βήματα πίσω και σπάει την τόσο κοντινή επαφή μας. 

"Τόση ώρα ξέρεις δεν συστηθήκαμε. Με λένε Άρη" λέω και της δίνω το χέρι μου. Το κοιτάει αλλά δεν κάνει καμία κίνηση για χειραψία. Το μαζεύω όπως όπως.

"Το ξέρω, το άκουσα πριν" λέει και με καρφώνει στα μάτια. 

"Το δικό σου όνομα δεν θα μου το πεις;"

"Γιατί; Για να το ξεχάσεις; Από ότι κατάλαβα δεν είσαι καλός στο να συγκρατείς ονόματα." αυτό ήταν σπόντα για πριν; Γαμώτο και τα είδε και τα άκουσε όλα. Αλλά εμένα τι με ενοχλεί; 

"Το δικό σου αποκλείεται να το ξεχάσω. Πίστεψέ με θα το θυμάμαι."  της λέω και ένα χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό της. Κάνει μερικά βήματα προς την θάλασσα και με αφήνει πίσω να την κοιτάω καθώς απομακρύνεται από κοντά μου. Την πλησιάζω από πίσω. Με μία κίνηση ελευθερώνει τα μαλλιά της και αυτά πέφτουν κυματιστά και καλύπτουν την ημίγυμνη πλάτη της. Είναι μακριά, πολύ μακριά. Τρελαίνομαι η γυναίκα να έχει μακριά μαλλιά. Κάνω κίνηση να της τα αγγίξω αλλά δεν προλαβαίνω. Κοκαλώνω στην θέση μου. Κάνει κίνηση να.. έχε γούστο. Κι όμως. Μόλις έβγαλε το φόρεμά της. Η γυναίκα μπροστά μου δεν φοράει καθόλου εσώρουχα. Και επίσης, έχει κωλάρα. Με προκαλεί, με προκαλεί πολύ να την σκίσω, εδώ και τώρα, σε αυτήν την ερημική παραλία. Ερεθίζομαι απίστευτα πολύ, και ακόμη δεν την έχω αγγίξει. Έχω γίνει τόσο σκληρός που πονάω. Η άγνωστη κοπέλα κάνει δύο βήματα και μπαίνει μέσα στην θάλασσα. Και εγώ έχω μείνει μαλάκας να την κοιτάω να κολυμπάει, δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα.

"Θα έρθεις να μου κάνεις παρέα;" λέει μετά από λίγο. Ω μωρό μου, δύο μπορούν να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Ξεντύνομαι τελείως και την ακολουθώ. Δευτερόλεπτα μετά βρίσκομαι μέσα στη θάλασσα μαζί της. Δεν κάνω κίνηση να την αγγίξω, όχι ακόμη τουλάχιστον. 

"Από εδώ είσαι; Ή έχεις έρθει για διακοπές;" προσπαθώ να ανοίξω συζήτηση. 

"Από εδώ, ντόπια." Λέει και με κοιτάει στα μάτια. "Εσύ πάντως δεν πρέπει να είσαι από εδώ, αλλιώς θα σε ήξερα, να φανταστώ Αθηναίος;"

"Όντως δεν είμαι από εδώ. Ήρθα για διακοπές σε έναν φίλο μου. Η καταγωγή μου είναι από Θεσσαλονίκη αλλά μένω Αθήνα. Εσύ;"

"Και εγώ Αθήνα μένω" 

"Δουλειά ή σπουδές;"

"Σπουδές"

"Και εγώ φοιτητής είμαι, στο Πολυτεχνείο"

"Δεν σε ρώτησα" ουοου, κάπως απότομη μας βγήκε η μικρή. "'Αλλα πράγματα με ενδιαφέρουν για εσένα Άρη και όχι με τι ασχολείσαι."

"Τι θέλεις να μάθεις δηλαδή για εμένα;"

"Είσαι τελείως γυμνός από κάτω;" με ρωτάει και με καρφώνει στα μάτια. Αυτόματα ένα χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη μου. 

"Δες μόνη σου" της λέω και την πλησιάζω μέχρι που το γυμνό κορμί της ακουμπάει το σώμα μου. Αμέσως νιώθω όλο μου το σώμα να ηλεκτρίζεται. Παίρνω το ένα της χέρι και την καθοδηγώ να αγγίξει το μόριό μου. Ξεκινάει να μου τον παίζει και η αναπνοή μου γίνεται όλο και πιο βαριά. Τοποθετώ τα πόδια της γύρω από την μέση μου. Αμέσως μετά τα χέρια μου βρίσκονται σε όλο της το κορμί. Την αγγίζω και την χαϊδεύω όπου μπορώ. Με τα χέρια μου πιάνω το στήθος της. Κόλαση είναι το άτιμο, μεγάλο και στητό. Σκύβω και παίρνω την σκληρή της ρόγα στο στόμα μου. Εκείνη αμέσως αναστενάζει. Με το ελεύθερό της χέρι πιάνει το κεφάλι μου από τα μαλλιά και το πιέζει ακόμη περισσότερο πάνω στο στήθος της. Αγκομαχητά  ακούγονται και από τους δυο μας. Το αριστερό μου χέρι κατεβαίνει από το στήθος της στο εσωτερικό των μηρών της και ξεκινάω να την χαϊδεύω στην κλειτορίδα της. Γαμώτο, σε λίγο τελειώνω και θέλω να φωνάξω το όνομά της. 

"Πες μου το όνομά σου, τώρα" απαιτώ να μάθω και συνεχίζω να παίζω με την ρόγα της.

"Άα.... Άρη, συνέχισε" Το όνομά μου ακούγεται τέλεια όταν βγαίνει από το στόμα της. Απελευθερώνω το στήθος της από το στόμα μου και κοιτάζω το πρόσωπό της. Έχει γείρει το κεφάλι της πίσω. Τα μάτια της είναι κλειστά και τα χείλη της μισάνοιχτα με προκαλούν να τα γευτώ. Το θέλω τόσο πολύ. Πρώτα όμως θα πάρω αυτό που θέλω. 

"Κάτι σε ρώτησα" της λέω και απομακρύνω το χέρι μου από την κλειτορίδα της. Αμέσως ανοίγει τα μάτια της και αυξάνει την ταχύτητα με την οποία μου τον παίζει. Δεν αντέχω άλλο, κλείνω τα μάτια μου και χύνω. 

Μόλις τελειώσω, εκείνη απομακρύνει τα χέρια της από πάνω μου και μου λέει "Εγώ σε αντίθεση με εσένα τελειώνω αυτό που ξεκινάω", ξετυλίγει τα πόδια της από την μέση μου και κολυμπάει προς την ακτή. Μια ενόχληση διέκρινα στην φωνή της. Πείσμωσε η μικρή. Δεν πρόλαβε να φύγει από κοντά μου και την αγκάλιασα από πίσω, με την γυμνή της πλάτη να ακουμπάει το στήθος μου. 

"Μικρή παραπονιάρα για πού το έβαλες; Ευτυχώς για εσένα και εγώ τελειώνω αυτό που ξεκινάω" και χωρίς να χάσω χρόνο της βάζω ένα δάχτυλο στην σχισμή της. Αμέσως τσιτώνεται και ρίχνει το κεφάλι της πίσω στον ώμο μου με τα μάτια της κλειστά. 

Συνεχίζω να βάζω και να βγάζω το δάχτυλό μου και αυξάνω το ρυθμό μου. "Είσαι στενή. Πόσο καιρό έχεις να το κάνεις;" Την ρωτάω και βάζω ακόμη ένα δάχτυλο μέσα της. Αλλά απάντηση δεν παίρνω, ούτε τώρα. Μόνο οι αναστεναγμοί της ακούγονται, όλο και πιο δυνατοί. 

"Άαααρη" φωνάζει και με τρελαίνει. "Άρη είμαι κοντά" της φιλάω τον λαιμό και μετά από λίγο τελειώνει φωνάζοντας το όνομα μου, ξανά και ξανά. 

Μόλις βρίσκει ξανά την ανάσα της γυρνάει και με κοιτάει. "Ήταν υπέροχο" 

"Μωρό μου, η συνέχεια θα σου αρέσει περισσότερο. Δώσε μου δυο λεπτά να κάνω μια βουτιά και έρχομαι να σε βρω έξω."

"Όταν λες συνέχεια;" με ρωτάει και γουρλώνει ελάχιστα τα μάτια της. Ανυπομονεί η μικρή μου. 

"Αυτό που κατάλαβες. Μόνο που θα μου κάνεις την χάρη και θα μου πεις το όνομα σου, θέλω σε λίγο που θα τελειώνω μέσα σου να το φωνάζω. Λοιπόν;" 

Ξεροκαταπίνει και λέει "Άννα, με λένε Άννα."

"Είδες; Εύκολο ήταν. Πήγαινε και έρχομαι σε λίγο" Κάνει μεταβολή και βγαίνει έξω.

Κάνω ένα μακροβούτι ίσα ίσα για να συνέλθω. Τι πλάσμα είναι αυτό; Με το που βγω έξω θα γίνει δική μου. Θα την φιλήσω παντού. Και θα ξεκινήσω από τα χείλη της. Θέλω να δω τι γεύση έχουν. Και όχι μόνο τα πάνω.. Και αν περάσουμε καλά και μετά, θα της προτείνω να βρεθούμε και Αθήνα. Κάτι έχει αυτή η κοπέλα, και δεν αναφέρομαι μόνο στην εξωτερική ομορφιά της. Κάτι με τραβάει πάνω της. Αρκετά την άφησα όμως μόνη της. Ξεκινάω και κολυμπάω προς την ακτή. 

Όσο πλησιάζω προς τα έξω την ψάχνω με το βλέμμα μου, αλλά εκείνη πουθενά. Βγαίνω τελείως έξω, βάζω το τζιν μου και την ψάχνω σε όλη την παραλία, αλλά τίποτα. Έφυγε. Πώς τόλμησε; Χωρίς να μου πει λέξη; Ούτε ένα αντίο; Και πες ότι είχε δουλειά, γαμώτο θα μπορούσε να μου δώσει τον αριθμό της πριν φύγει! Και τώρα ρε πούστη μου τι κάνουμε; Πού θα την βρω; Πού να την ψάξω; Να πω στον ψηλό να κάτσουμε και άλλο; Αλλά θα με βρίσει αν του πω ότι ο λόγος είναι μια γκόμενα. Βέβαια δεν είναι οποιαδήποτε γκόμενα. Αν τον πάρω και του την περιγράψω λες να την ξέρει; 

Δεν χάνω χρόνο, ανοίγω το κινητό μου και προς μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι έχω 10 κλήσεις του. Δεν τον παίρνω τηλέφωνο. Πάω απευθείας στο μπαράκι να τον βρω.

"Μαλάκα Άρη πού στο διάολο είσαι;" λέει μόλις μπαίνω μέσα.

"Τι φωνάζεις ρε; Αφού σου είπα θα τα πούμε το πρωί. Έγινε τίποτα;"

"Έγινε ότι η Ραφαέλα ήρθε εδώ πριν και μου τα πρήξε. Σε στόλισε κανονικότατα"

"Στα παπάρια μου."

"Τι της έκανες;" ρωτάει αλλά δεν μπαίνω καν στον κόπο να απαντήσω. Χάνω πολύτιμο χρόνο. Σε λίγες ώρες φεύγουμε για Αθήνα. Πρέπει να την βρω.

"Να σου πω πόσες Άννες από εδώ ξέρεις που να είναι στην ηλικία μας, και να μένουν Αθήνα;"

"Ρε μαλάκα ακούς τι σου λέω; Σου είπα να μην της φερθείς άσχημα. Η Ραφαέλα είναι στην παρέα μου από το Λύκειο. Δεν γουστάρω προβλήματα."

"Και εγώ σου είπα ότι χέστηκα. Επιλογή της να μου ανοίξει τα πόδια της και μεταξύ μας δεν πέρασε και άσχημα. Τώρα απάντησε μου σε αυτό που σε ρώτησα."

"Δεν θυμάμαι καμία Άννα. Τι έγινε;" 

Του είπα τα πάντα με λεπτομέρειες. Ο ψηλός είναι κολλητός. Τόσα έχουμε μοιραστεί και έχουμε κάνει μαζί. "Έχω φάει κόλλημα σου λέω, δεν γίνεται να φύγουμε και να μην την βρω"

"Έτσι όπως μου την περιγράφεις δεν μου θυμίζει κάτι. Αν θες να την βρεις κάτσε εδώ. Όλοι οι ντόπιοι της ηλικίας μας σε αυτό το αφτεράδικο καταλήγουν. Και όταν την βρεις, μην την κρατήσεις μόνο για τον εαυτό σου. Καιρό έχουμε να μοιραστούμε γκόμενα, και έτσι όπως μου την περιγράφεις, απελευθερωμένη κοπέλα μου ακούγεται!" Πάλι καλά που σταμάτησε να μιλάει γιατί θα τον έπιανα από τον λαιμό. Στην εικόνα της Άννας και ενός άλλου, κάτι με πιάνει. Η Άννα θα γίνει μόνο δική μου. 

Όταν την βρω.

Αν την βρω.