Αφιερωμένο σε όλες εσάς, μου έχετε λείψει.

Άπειρα

ένας χρόνος και κάτι μήνες μετά, 28 Ιουνίου

τοποθεσία: Πήλιο

Άρης

Κοιτάζω τα δύο μαύρα μάτια που αγαπώ.

Με κοιτάζουν και αυτά.

Στρέφω το βλέμμα μου λίγο πιο δίπλα.

Κοιτάζω τα άλλα δυο μαύρα μάτια που αγαπώ.

Με κοιτάζουν και εκείνα.

Αναστενάζω βαριά και ακουμπάω τα χέρια μου στο ξύλο της διπλής κούνιας.

"Ψωλές γεμίσαμε" ψιθυρίζω με νεύρο. 

Άμα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και η Άννα μου γεννήσει και τρίτο και τέταρτο αγόρι.. θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά να κατεβάσουμε ομάδα για 5x5 στο επόμενο τουρνουά ποδοσφαίρου στην Κηφισιά.

"Τουλάχιστον είστε τυχεροί που έχετε τα δικά μου γονίδια" τους υπενθυμίζω. "Και εσείς σαν εμένα θα γίνετε.. ωραίοι, έξυπνοι, εύστροφοι, γυμνασμένοι, θεοί στην μπάλα, θεοί στο σεξ.. καμία γκόμενα δεν θα σας αντισταθεί.. καμία απολύτως!"

Στρέφω το βλέμμα μου στον Στέλιο. "Σήμερα στα βαφτίσια σου είδες πώς σε κοιτούσε εκείνο το κοριτσάκι με το μωβ φόρεμα?" ρωτάω τον μεγάλο μου γιο. "Τα μάτια της δεν πήρε από πάνω σου αγόρι μου.. μπάνιζε απροκάλυπτα το τσουτσουνάκι σου και της έτρεχαν τα σάλια! Και ήταν και τέσσερα χρονών!" Χαμογελάω διάπλατα. "Έχεις πέραση και στις μεγαλύτερες!" 

Φτου σου πασά μου, φτου σου!

Νιώθω ένα κύμα περηφάνιας να με κατακλύζει. 

Όλες τον κοιτούσαν σήμερα στα βαφτίσια του, όλες. Μικρές μεγάλες.

Είναι σίγουρα γιος μου.

Σίγουρα

"Και εσύ μικρέ μπόμπιρα" απευθύνομαι στον μικρότερο γιο μου. "Θα μεγαλώσεις και θα μοιάσεις σε εμένα και στον αδερφό σου. Μόνο στον παππού σου μην μοιάσεις.. από αυτόν να πάρεις μόνο το όνομά του.. Βύρωνας.. όχι όμως και την χάρη του.. διότι αν του μοιάσεις και στην συμπεριφορά.. καήκαμε!"

"Εγώ το όνομα μου θα το ακούσω ποτέ?" από την τρυφερή στιγμή με τους γιους μου με βγάζει η φωνή της πεθεράς μου.

Στρέφω το κεφάλι μου αργά αργά προς το μέρος της. Η Ζωίτσα είναι στην πόρτα του σαλονιού του σπιτιού της και με κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα. Έχει σταυρώσει και τα χέρια της κάτω από το στήθος της και.. ναι.. είναι και επίσημα θυμωμένη.

Μα τι έπαθε πάλι αυτή η γυναίκα?

Η βάπτιση του Στέλιου έγινε σήμερα το πρωί, στη εκκλησία του χωριού της. Όπως ακριβώς απέτησε. Τι θέλει τώρα και εξακολουθεί να παραπονιέται? 

"Το Ζώης είναι φλώρικο όνομα για αρσενικό" της το λέω για χιλιοστή φορά και παίρνω τον μικρό μου γιο στην αγκαλιά μου. Μόλις ξεκίνησε να κλαίει. Τέλεια!

"Μια χαρά όνομα είναι!" μου κάνει νόημα να της τον δώσω. 

Διστάζω για μια στιγμή.. αλλά.. "Έλα αγόρι μου, πήγαινε στην γιαγιά" του δίνω ένα γλυκό φιλί στο κεφαλάκι πριν τον αφήσω από την αγκαλιά μου. Πρέπει να συνηθίσει.. και ο μικρός, αλλά και ο μεγάλος.. για τις επόμενες 4 μέρες θα μείνουν εδώ, στο χωριό της Ζωίτσας με την Ζωίτσα.

"Το όνομά σου το κρατάμε για την κόρη" της το ανακοινώνω. "Δεν φταίω εγώ που και το δεύτερο μας βγήκε αγόρι" Την αλήθεια της λέω.. δεν φταίω εγώ.. αλλά τα σπερματοζωάρια μου. Τα τέλεια, υπέροχα και γρήγορα σπερματοζωάρια μου, που άφησαν έγκυο την μικρή μου, αμέσως μόλις ξεκινήσαμε και πάλι να πηδιόμαστε μετά την παύση που προηγήθηκε λόγω της πρώτης γέννας της. 

"Εσύ φταις" μου ψιθυρίζει και ταυτόχρονα προσπαθεί να ηρεμήσει τον μικρό. "Σου το έχω πει τόσες φορές παλικάρι μου" ρίχνει ένα φευγαλέο βλέμμα προς τις σκάλες. "Πρέπει να μείνει έγκυος βράδυ με πανσέληνο για να γεννήσει κορίτσι" μου λέει και με κοιτάει όλο νόημα. "Και σήμερα, ξέρεις.. είναι η κατάλληλη βραδιά" προσθέτει και μου κλείνει το μάτι συνωμοτικά. 

Στρέφω το βλέμμα μου έξω από το ανοιχτό παράθυρο. 

Πανσέληνος

Μωρέ λες?

Στρέφω το βλέμμα μου προς τις σκάλες.

Δεν κατέβηκε ακόμη η Άννα μου.

Λογικά τόσες ώρες ετοιμάζεται.

Δεν παραπονιέμαι.. αντιθέτως.. θέλω να είναι όμορφη για σήμερα.. σήμερα που θα βγούμε οι δυο μας, μετά από τόσο καιρό.

Από τότε που γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μας, και πιο συγκεκριμένα από τις 10 Φεβρουαρίου, τα πράγματα άλλαξαν. Η Άννα μου έχασε τον ύπνο της, τον εαυτό της.. γενικά έχασε την μπάλα. Τρέχει όλη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των αγοριών μας. Να ταΐσει τον έναν, να θηλάσει τον άλλον, να αλλάξει τον έναν, να νανουρίσει τον άλλον, να κάνει μπάνιο τον έναν, να διαβάσει παραμύθι στον άλλον.

Που να μην την βοηθούσαν η Στέλλα και η Ζωίτσα δηλαδή. Έρχονται πού και πού και φτιάχνουν κανένα φαγητό, σιδερώνουν τα πουκάμισα μου.. και το κυριότερο.. κρατούν τους μπόμπιρες για να κοιμάται λίγο πιο ήρεμα το κορίτσι μου.

Εγώ της το είχα πει.. να την βοηθάω και εγώ με όλα αυτά.. να πάρω μια άδεια από την δουλειά μου για να τα βγάλουμε πέρα τον πρώτο καιρό με τους γιους μας.

Μου αρνήθηκε.

Δεν άκουγε δεύτερη κουβέντα. Ειδικά μετά από εκείνο το πλυντήριο που είχα βάλει κάποια στιγμή και βγήκαν όλα τα ρούχα ροζ, από τα πουκάμισά μου μέχρι και τα φανελάκια των αγοριών.. δεν το διαπραγματευόταν. 

Μα της το είχα εξηγήσει, δεν έφταιγα εγώ αλλά το πλυντήριο. Είχε χαλάσει. Είμαι σίγουρος ότι κάτι έπαθε αυτή η ηλίθια συσκευή. Μέχρι και υδραυλικό φώναξα για να το δει. Αυτός ο άσχετος βέβαια δεν κατάφερε να βρει την βλάβη και έτσι η Άννα δεν με πίστεψε, και προπαντός, δεν με άφησε να πλησιάσω ξανά το πλυντήριο. 

Ηλίθια γυναίκα.

"Με ακούς που σου μιλάω?" με ρωτάει η πεθερά μου και τοποθετεί τον μικρό μου γιο στην κούνια του. "Πού ταξιδεύεις αγόρι μου?"

Ξεφυσάω βαριά και πιάνω την μπύρα μου πάνω από το τραπέζι του σαλονιού. "Τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά από τότε που γεννήθηκε ο μικρός" παραδέχομαι και πίνω μια γουλιά από το χρυσαφί υγρό. 

Και να ήταν μόνο δύσκολη η καθημερινότητα της Άννας μου καλά θα ήταν. Δεν υποφέρει όμως μόνο η γυναίκα μου.. αλλά και εγώ. 

Έχω ξεχάσει πως το κάνουμε. 

Από εκεί που μέχρι να γεννηθεί ο δεύτερος μπόμπιρας πηδιόμασταν δυο και τρεις φορές την μέρα.. πλέον μου κάθεται δυο τρεις φορές τον μήνα. Ποιος? Εγώ! Ολόκληρος Άρης Ιωάννου να γαμάω με το σταγονόμετρο.. που κάθε φορά που γυρνάω από την δουλειά, την βρίσκω με έναν πρόχειρο κότσο, άβαφη, με κάτι φαρδιές σακούλες για ρούχα να μου λέει ότι είναι υπερβολικά πολύ κουρασμένη για να το κάνουμε. 

Γαμώ το στανιό μου γαμώ

Πώς να μην είναι κουρασμένη?

Αφού όλη μέρα τρέχει για τους μπόμπιρες. 

Μόνο για εμένα δεν κάνει τίποτα, τον άνδρα της γραμμένο τον έχει. 

Αναστενάζω βαριά και κάνω νόημα στην Ζωίτσα ότι θα βγω έξω στην αυλή να περιμένω την γυναίκα μου. "Να μου τους προσέχεις, ναι?" ρωτάω την πεθερά μου και δίνω από ένα φιλάκι στους άντρακλες μου. "Κλάψτε όσο θέλετε, η μαμά θα λείπει" τους ψιθυρίζω και τους κλείνω συνωμοτικά το μάτι. 

Τελευταία φορά που την είδα έτσι λίγο πιο περιποιημένη, ήταν στα γενέθλια μου πριν δύο μήνες. Φορούσε ένα κοντό μαύρο σατέν φόρεμα, ζαρτιέρες, γόβες και ήταν βαμμένη με κόκκινο κραγιόν και χρυσές σκιές στα μάτια. Κούκλα ήταν. Είχε αφήσει τους μπόμπιρες στην μάνα μου και είχε φτιάξει ατμόσφαιρα με αναμμένα κεριά και απαλή μουσική στο σπίτι.

Τι να το κάνω?

Μέχρι να γυρίσω από το γραφείο και να μπω στο διαμέρισμα μας, την είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ. Την ίδια στιγμή την πήρα αγκαλιά και την πήγα στην κρεβατοκάμαρα μας. Ούτε τότε πήδηξα. Όλο το βράδυ ήταν κουλουριασμένη στο στήθος μου και ροχάλιζε. 

Άλλο πάλι και τούτο. 

Ναι, η Άννα μου όταν είναι κουρασμένη ροχαλίζει. 

Βέβαια.. δεν είναι ακριβώς ροχαλητό με την όλη σημασία της λέξης.. απλά.. βγάζει έτσι κάτι απαλούς ήχους που δεν τους είχα ακούσει ποτέ πριν. Χαριτωμένο είναι.. δεν λέω.. αλλά..

Έχω να την πηδήξω 18 μέρες ακριβώς. 

Κοιμόμαστε και κάθε βράδυ αγκαλιά και δεν αντέχω. Ξυπνάω και είμαι καυλωμένος. Θέλω να της τον χώσω και κάθε φορά που της βάζω δάχτυλο ή που έστω πάω να πιπιλίσω το στήθος της, μου λέει ότι δεν προλαβαίνει να πηδηχτούμε διότι πρέπει να ετοιμάσει το γάλα των παιδιών, πρέπει να απλώσει το πλυντήριο που είχε βάλει το βράδυ, πρέπει να ξεκινήσει να μαγειρεύει και μπλα μπλα μπλα. 

Εγώ δεν της έκανα παιδιά για να τρέχει όλη μέρα από πίσω τους.

Εμείς κάναμε οικογένεια για να αγαπιόμαστε όλοι μαζί μεταξύ μας.. και όταν λέω μεταξύ μας, εννοώ και εμένα με την Άννα μου μεταξύ μας.

Και στην τελική, πώς θα την κάνουμε την πρασινομάτα αν με αφήνει να την πηδάω κάθε δεύτερο Σάββατο? 

Αναστενάζω βαριά και σβήνω το τελειωμένο τσιγάρο μου κάτω στο τσιμέντο. 

Δεν μπορώ να το κόψω.

Ούτε εκεί περνάει το δικό μου, ούτε εκεί. 

Γαμώτο!

Άννα

"Μόνος σου μιλάς?" τον ρωτάω με το που κατέβω και το τελευταίο σκαλί.

Ο Άρης σταματάει αμέσως όλες του τις κινήσεις και στρέφει αργά αργά το κεφάλι του προς το μέρος μου. "Τι.. τι φοράς?" με ρωτάει με το που τα μάτια του καρφωθούν πάνω μου. 

Χαμογελάω λοξά και τρέχω κατά πάνω του. "Σου αρέσω?" κολλάω το σώμα μου πάνω στο δικό του και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. "Είπα να περιποιηθώ λιγάκι τον εαυτό μου" παραδέχομαι και αφήνω ένα πεταχτό φιλί στα χείλη του.

"Μωρό μου" οι λέξεις βγαίνουν μαζί με έναν αναστεναγμό από μέσα του. "Αυτό το φόρεμα.. Άννα μου" το αγόρι μου τοποθετεί τα χέρια του στα γυμνά μπούτια μου και πιέζει ελαφρά τα δάχτυλά του μες στο δέρμα μου. "Πάμε πίσω από το δέντρο να σε πηδήξω?" με ρωτάει και δεν με κοιτάει καν. 

Τα μάτια του είναι καρφωμένα στο μπούστο μου, στο μισόγυμνο μπούστο μου, διότι το φόρεμα που αποφάσισα να βάλω στην πρώτη μας έξοδο μετά από.. δεν θυμάμαι και εγώ πόσοι μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που βγήκαμε.. έχει ένα βαθύ ντεκολτέ που τελειώνει λίγο πιο πάνω από τον αφαλό μου. "Μου έχει σηκωθεί Άννα μου" κλαψουρίζει ο άνδρας μου και πιέζει τον φουσκωμένο καβάλο του πάνω στην κοιλιά μου.

Ξεροκαταπίνω

Έχω να τον νιώσω μέσα μου.. τόσες μέρες και.. 

"Είπαμε ότι θα πηγαίναμε για τσίπουρα" του υπενθυμίζω και δαγκώνω ελαφρά το κάτω χείλος μου. "Δεν έχουμε πάει ποτέ οι δυο μας στην πλατεία, δεν σου έχω δείξει το μέρος στο οποίο μεγάλωσα" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Θέλω και εγώ να κάνουμε έρωτα.. αλλά.. μετά! Ας περιμένει λίγο ακόμη.. είχαμε πει ότι σήμερα θα κάναμε βόλτα στο χωριό. Εξάλλου μας περιμένουν και τα παιδιά στην πλατεία.

"Ποιος το χέζει το κωλοχώρι?" ο Άρης ακούγεται ξεκάθαρα ενοχλημένος. "Άννα" νιώθω ένα χαστούκι να προσγειώνεται με δύναμη στα οπίσθια μου. "Ούτε σήμερα θα μου κάτσεις?" παραπονιέται και στενεύει τα μάτια του. 

Κλείνω απευθείας τα δικά μου και αφήνω το πρόσωπο μου να ακουμπήσει το στήθος του. "Δεν τα προλαβαίνω όλα" παραδέχομαι. "Αφιερώνω τόσο πολύ χρόνο στα αγόρια μας.. που Άρη μου" αφήνω ένα πεταχτό φιλάκι πάνω από το λευκό μακό του "δεν μου περισσεύει ενέργεια για τίποτα άλλο" προσθέτω και σφίγγω ακόμη περισσότερο το κράτημα γύρω από την μέση του. 

Ακούω τον άνδρα μου να αναστενάζει βαριά. "Θέλει και το άλλο σου αγόρι σημασία" η φωνή του ίσα που ακούγεται. "Μωρό μου.. μου.. μου λείπεις.. είμαστε κάθε μέρα μαζί, κοιμόμαστε κάθε νύχτα μαζί.. και παρόλα αυτά νιώθω ότι σε έχω χάσει"

Αναστενάζω βαριά και στρέφω το πρόσωπο μου στο δικό του. "Πρέπει να προσαρμοστούμε και οι δύο στα νέα δεδομένα μωρό μου" του λέω και τον καθοδηγώ προς την έξοδο του πατρικού μου. "Οι μπόμπιρες μας θέλουν χρόνο" τυλίγω το χέρι μου γύρω από την μέση του και ξεκινάμε να περπατάμε προς την πλατεία του χωριού. "Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις δυο παιδιά και δη δυο μωρά ταυτόχρονα" 

Ο Άρης περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και με κολλάει πάνω στο σώμα του. "Σου είπα να πάρουμε μια κοπέλα να σε βοηθάει" μου υπενθυμίζει.

"Και εγώ σου είπα ότι δεν θέλω"

"Γιατί?"

"Τι γιατί?" τον ρωτάω και τον παρακινώ να στρίψουμε δεξιά στην στροφή. "Δεν φτάνει που δεν πάω στο νοσοκομείο, που έχει παγώσει η ειδικότητα μου.. τώρα μου λες ότι για μια δουλειά που έχω να κάνω στο σπίτι, θέλω βοήθεια και για εκεί?" από τον τόνο της φωνής μου φαίνεται ότι είμαι ενοχλημένη. 

Δεν θέλω βοήθεια στο σπίτι.

Δεν είμαι άχρηστη, μπορώ να τα καταφέρω.

Εντάξει.. πάνε λίγο πίσω μερικοί τομείς, αλλά..

Παιδιά δεν ήθελε?

Τι νόμιζε?

Ότι θα ήταν όλα ρόδινα?

"Να πω στην Στέλλα να έρχεται περισσότερες φορές την εβδομάδα?" με ρωτάει και αφήνει ένα πεταχτό φιλί στα μαλλιά μου. "Ξέρεις ότι πετάει την σκούφια της για να κρατάει τους γιους μας" 

"Αυτό αναγκαστικά θα γίνει από την στιγμή που θα ξεκινήσω να πηγαίνω και πάλι στο νοσοκομείο" ξεφυσάω βαριά. "Δεν θέλω να έρχεται από τώρα μέρα παρά μέρα. Προς το παρών ας αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν" 

"Χωρίς σεξ δηλαδή" μου απαντάει αμέσως και κλωτσάει ένα πετραδάκι με το πόδι του. "Για να μην μιλήσω και για τα υπόλοιπα.. που έχουμε να πάμε μια εκδρομή οι δυο μας κάτι χρόνια.. που έχουμε να βγούμε για ποτό κάτι μήνες.. που πηγαίνω στα τραπέζια που κάνει η εταιρεία μόνος μου" ο Άρης με το που τελειώνει την πρόταση του απομακρύνει το χέρι του από πάνω μου και ανάβει αμέσως τσιγάρο. "Μια συνάδελφος μου με ρωτάει καθημερινά αν χώρισα" μου ξεφουρνίζει.

Παγώνω

Ποια συνάδελφος του?

Παρατηρώ τον Άρη που περπατάει μόνος του μπροστά.

Εγώ αδυνατώ να κουνηθώ. Έχω μείνει κοκαλωμένη στην θέση μου να τον κοιτάω που προπορεύεται με γοργό βήμα.

"Η Βικτώρια?" τον ρωτάω με νεύρο. Αυτή η τσούλα εξακολουθεί να τον ενοχλεί?

Τα νεύρα μου.

"Έχει σημασία?" μου απαντάει και σταματάει να περπατάει. "Εδώ σου λέω ότι έχουμε χαθεί.. ότι έχω ξεχάσει πώς είναι το μουνί σου και εσύ με ρωτάς ποια μου την πέφτει στο γραφείο?" τα μάτια του είναι καρφωμένα στα δικά μου, μαύρο στον πράσινο. Με κοιτάει με θυμό. Θυμό και οργή. 

Τολμάει να παραδέχεται κάτι τέτοιο και να εκνευρίζεται και από πάνω?

Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά.

Νιώθω την ανάσα μου να βαθαίνει.

Νιώθω το αίμα μου να βράζει.

"Έτσι είναι ο έγγαμος βίος με δυο μωρά, δυο νεογέννητα μωρά" διευκρινίζω και ξεκινάω να περπατάω με γοργό βήμα προς το μέρος του. "Χώνεψε το" του λέω με κοφτό τόνο και πάω να τον προσπεράσω. 

"Νομίζεις" μου απαντάει ο Άρης και με πιάνει με δύναμη από το μπράτσο. "Λύσεις πάντα υπάρχουν.. απλά είσαι πολύ εγωίστρια και τελειομανής για να δεχτείς βοήθεια για τα παιδιά και το σπίτι" προσθέτει και με το άλλο του χέρι με αναγκάζει να τον κοιτάξω.

Μαύρο στο πράσινο.

Χαμογελάω πικραμένα και πεταρίζω τα βλέφαρα μου συνεχόμενα. 

Εγώ εγωίστρια?

Εγώ τελειομανής?

"Δεν θέλω απλά να αφήσω τους γιους μου στην κάθε τυχαία babysitter. Και δεν θέλω να υποχρεώσω τις γιαγιάδες να έρχονται από τώρα να μου τους κρατάνε. Αυτό θα γίνει σε λίγο καιρό που θα συνεχίσω την ειδικότητα μου, γιατί να τις κουράσω από τώρα?"

"Θα συνεχίσεις σε λίγο καιρό την ειδικότητα σου?" με ρωτάει με έκπληξη. "Και όταν έρθει η πρασινομάτα που θα σου μοιάζει θα την σταματήσεις και πάλι?"

Ο Χριστός

"Θέλεις και άλλο παιδί?" γουρλώνω τα μάτια μου. "Θέλεις τώρα και άλλο παιδί?" Δεν αντέχω να μείνω και τρίτη συνεχόμενη φορά έγκυος. Απλά δεν αντέχω. Τα έχω παίξει. Έχω χάσει τον ύπνο μου. Κάνω μπάνιο με το χρονόμετρο. Πίνω τον καφέ μου σαν νεροφίδα. 

Παρατηρώ τον Άρη να παγώνει για αρκετά δευτερόλεπτα μπροστά μου. "Μου έχεις υποσχεθεί ότι θα κάνουμε και μια κόρη" μου υπενθυμίζει και σφίγγει το κράτημα του γύρω από το μπράτσο μου. "Το ξέχασες?" με ρωτάει και βγάζει καπνούς από τα αυτιά. 

Ξεφυσάω βαριά και με μια απότομη κίνηση απελευθερώνω το χέρι μου από το δικό του. "Άρη εδώ δυσκολεύομαι με δύο παιδιά, θες να κάνουμε και τρίτο στο καπάκι?" τον ρωτάω με νεύρο  και ξεκινάω να περπατάω. "Κάτσε να πάνε αυτά στο δημοτικό και το κάνουμε τότε το επόμενο"

Δεν  μας πήραν δα και τα χρόνια!

Μα τι τον έχει πιάσει πια και θέλει κόρη ντε και καλά σήμερα?

Έλεος!

"ΔΗΜΟΤΙΚΌ?" τον ακούω να φωνάζει πίσω μου. "ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΌΤΑΝ ΟΙ ΑΝΤΡΑΚΛΕΣ ΜΟΥ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ?"

Αναστενάζω βαριά.

Αλλαγή σχεδίου.

"Σε εκείνο το παγκάκι έδωσα το πρώτο μου φιλί" του απαντώ και με το δάχτυλό μου του δείχνω ένα καφέ κομμάτι ξύλου στο παρκάκι. "Ήταν το καλοκαίρι μετά την πρώτη Λυκείου και ο μαλάκας μου την είχε πέσει χοντρά. Δεν απομακρύνθηκα και-"

"ΘΈΛΩ ΚΟΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ" με διακόπτει ο άντρας μου. 

Γαμώτο

Άλλη μια προσπάθεια..

"Τον θάμνο εκεί πέρα τον βλέπεις?" τον ρωτάω και του δείχνω το μέρος δίπλα από το παρκάκι. "Εκεί πηγαίνουν τα ζευγαράκια του χωριού, νόμιμα ή μη, και κάνουν διάφορα" χαμογελάω πικραμένα. Εκεί την βγάζαμε με τον Μιχάλη.

"Θέλω μια πρασινομάτα να σου μοιάζει" επιμένει ο άνδρας μου και ακουμπάει το σώμα του στην πλάτη μου. Ακούω την ανάσα του. Έχει γίνει πιο γρήγορη και πιο βαθιά. Νιώθω τις ώσεις τις καρδιάς του που χτυπάει σαν τρελή στο δέρμα μου. "Και την θέλω σήμερα" προσθέτει.

Ακόμη το ίδιο βιολί?

"Εκεί είχα τον πρώτο μου οργασμό" του απαντάω. "Ο Μιχάλης με είχε στριμώξει και είχε τοποθετήσει τα δάχτυλά του στην-"

Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την πρόταση μου. Αμέσως το χέρι του Άρη κλείνει με μια άγαρμπη κίνηση το στόμα μου. "Θες να σε γαμήσω εδώ? Μέσα στην μέση του δρόμου?" ψιθυρίζει με νεύρο στο αυτί μου. "Για αυτό ξεκίνησες να λες τέτοιες μαλακίες?" τοποθετεί το ελεύθερο χέρι του στην κοιλιά μου και κολλάει την πλάτη μου στο σώμα του. 

Ξεροκαταπίνω

Νιώθω την στύση του χαμηλά στην μέση μου. 

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω ένα μουγκρητό να βγει από το στόμα μου.

Έχουμε και τόσες μέρες να το κάνουμε.

Είναι και αυτή η στενή επαφή.

Πόσα να αντέξω πια η μάνα?

"Διάλεξε" η φωνή του Άρη ακούγεται αισθησιακή. "Θάμνο ή παραλία?" με ρωτάει και απομακρύνει το χέρι του από το στόμα μου. 

"Μας περιμένουν τα παιδιά για τσίπουρα" του υπενθυμίζω. Η Δώρα, ο Γιώργος, ο Μάνος και η Alex είναι στο τσιπουράδικο του χωριού και περιμένουν εμάς.. αργήσαμε. Και στην τελική..

Αυτός πριν δεν γκρίνιαζε ότι δεν πάμε για ποτά?

"Αν διψάς τόσο πολύ, θα σου δώσω να πιεις τα χύσια μου" μου απαντάει και με μια απότομη κίνηση με πετάει στον ένα του ώμο. "Παραλία λοιπόν" νιώθω το χέρι του να προσγειώνεται με δύναμη στα οπίσθια μου.

Παγώνω

"Άρη ξέρεις που είμαστε?" 

"Στο κωλοχώρι σου" γρυλίζει και επιταχύνει τον βηματισμό του. 

Τα νεύρα μου. 

Εισπνοή 

Εκπνοή

"Και ξέρεις ότι μας βλέπουν οι συγχωριανοί μου?"

"Ναι τώρα σε πείραξε" μου δίνει ακόμη ένα χαστούκι στον κώλο. "Όταν ο Μιχάλης σε δαχτύλωνε πίσω από τους θάμνους, δεν σε ένοιαζε... ΓΑΜΩΤΟ" βρίζει και δαγκώνει το μπούτι μου. "ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ" Τι έπαθε τώρα? Λες και αυτός δεν είχε πρώην!

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω την κυρία Ρούλα να μας κοιτάει με γουρλωμένα μάτια. Κούλααααααααα, την ακούω να φωνάζει την γειτόνισσα της και μας δείχνει με το δάχτυλο. 

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ

"Ρε Άρη!" τον χτυπάω ελαφρά στην πλάτη. "Κατέβασε με! Έχουμε γίνει ρεζίλι!" προσπαθώ με τα χίλια ζόρια να κατέβω από τον ώμο του. 

"Σταμάτα να κουνιέσαι" μου λέει και σφίγγει το κράτημα του γύρω από τα πόδια μου. "Δεν έχεις χάσει ακόμη όλα τα κιλά της δεύτερης γέννας, θα μου φύγει κανένας σπόνδυλος" 

Παγώνω

Παγώνω

Παγώνω

Με είπε χοντρή?

Εμένα?

Που κάθε πρωί κάνω δυο ώρες γυμναστική?

"Δεν θα σου κάτσω!" του απαντώ και σφίγγω με δύναμη το σαγόνι μου. "Αυτό που είπες τώρα, θα το πληρώσεις πολύ ακριβά κύριε! Δεν έχει σεξ για άλλες- ΑΟΥΤΣ!" παραπονιέμαι με το που νιώσω ένα δυνατό χαστούκι στα οπίσθια μου. "Ρε Άρη, τόσα χρόνια σου λέω ότι δεν μου αρέσουν τα χαστούκια στον κώλο"

Ξεφυσάω βαριά.

Από την πρώτη στιγμή που το έκανε, του έδειξα την δυσαρέσκεια μου. 

Δεν τα γουστάρω τα χαστούκια!

Ακόμη να το εμπεδώσει?

"Δεν θα μου κάτσεις είπες?" με ρωτάει και με βάζει να σταθώ στα πόδια μου. 

"Όχι, παίξ'τον μόνος σου" του λέω και κοιτάω γύρω μου. Έχουμε φτάσει στην παραλία, στην παραλία που γνωριστήκαμε. Στην παραλία που τον είδα για πρώτη φορά. Εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ πριν από πέντε χρόνια. Κοιτάω το φεγγάρι. 

"Ξέρεις πώς λέγεται αυτό?" τοποθετεί το χέρι του στο πιγούνι μου και με αναγκάζει να τον κοιτάξω. Το βλέμμα του με καίει. "Στέρηση συζυγικών καθηκόντων" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου. 

"Και τότε πανσέληνο είχε" του απαντώ και αφήνω ένα τρυφερό φιλί πάνω στα χείλη του. Ο άνδρας μου με κοιτάει με απορία. "Εδώ γνωριστήκαμε" του λέω και μας καθοδηγώ να κάτσουμε κάτω στην άμμο. "Θυμάσαι?" 

Ο Άρης μου με κοιτάει με τρυφερότητα. "Μα πώς γίνεται να ξεχάσω μωρό μου?" ανοίγει τα πόδια του και με αναγκάζει να κάτσω ανάμεσα τους με την πλάτη μου να ακουμπάει στο στήθος του. "Εδώ σου μίλησα για πρώτη φορά" τυλίγει τα χέρια του γύρω από το σώμα μου. "Εδώ σε είδα γυμνή για πρώτη φορά" τοποθετεί το κεφάλι του στο βαθούλωμα του λαιμού μου. "Και εδώ μου τον έπαιξες για πρώτη φορά" η φωνή του ακούγεται αισθησιακή. 

Παγώνω

"Μόνο το ότι σε έκανα να τελειώσεις θυμάσαι δηλαδή?" γκρινιάζω. Εν τω μεταξύ αυτός ο άνδρας έχει μόνιμα το μυαλό του στο σεξ. Και με τα παιδιά που κάναμε, δεν ηρέμησε. Ακόμη με κυνηγάει νύχτα μέρα για να το κάνουμε. 

"Φυσικά και όχι" μου δίνει ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο. "Σε έκανα και εγώ να τελειώσεις" προσθέτει χαρούμενα. 

Τα νεύρα μου. "Κάτι άλλο?" επιμένω. Μόνο εγώ θυμάμαι την έλξη, το πάθος, τον πόθο, τον ερωτισμό? Το άρωμα του με ζάλιζε! Από τότε. Αυτός ο άνδρας είχε τρομερή επίδραση πάνω μου από την πρώτη στιγμή που τον πλησίασα.. από εκείνο το βράδυ.. εδώ. Μου δημιουργούσε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Από πάντα. Έβαζε φωτιά στο κορμί μου.. αναστάτωνε το μυαλό μου. 

"Γιατί γκρινιάζεις?" με ρωτάει το αγόρι μου και γυρνάει το κεφάλι μου στο πλάι για να τον βλέπω και να με βλέπει. "Εσύ ήσουνα εκείνη που είχες φύγει μωρό μου" με φιλάει πεταχτά στα χείλη. "Εσύ με άφησες καυλωμένο μες στην θάλασσα και σηκώθηκες και έφυγες" διακρίνω μια ενόχληση στην φωνή του? 

Αναστενάζω βαριά.

"Δεν είχα ολοκληρώσει πιο πριν" του εξηγώ και στρέφω και πάλι το βλέμμα μου προς το νερό. "Κανονικά ούτε που θα σε άγγιζα, αλλά Άρη μου.. μωρό μου.. χάνω τον έλεγχο μαζί σου.. από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα.. δεν μπορούσα να μου επιβληθώ με τίποτα.. με τίποτα όμως! Θέλω να με πιστέψεις.. εγώ δεν ήμουνα ποτέ τόσο εύκολη.. ναι είχα αυτοπεποίθηση αλλά-" 

Ακούω το κινητό μου να τρίζει μέσα από το τσαντάκι. "Μισό λεπτό" του λέω και ανοίγω την οθόνη του κινητού μου. "Λογικά τα παιδιά θα είναι.. έχουμε αργήσει μωρό μου και-"

Παγώνω

Μήνυμα από Θεός του σεξ. <<Let me eat your pussy>>

Ε?

"Τι είναι αυτό?" ρωτάω τον Άρη και γυρνάω να τον κοιτάξω. 

Αμέσως τα μαύρα μάτια του αγοριού μου καρφώνονται στα δικά μου. "Αυτό" λέει και με κοιτάει πρόστυχα "είναι αυτό που θέλω να κάνω τώρα" προσθέτει και με το χέρι του ανοίγει τελείως τα πόδια μου. 

Ξεροκαταπίνω

"Ρε μωρό μου είχαμε μια συζήτηση πιο πριν, μια ρομαντική συζήτηση για την ακρίβεια και- αχ Άρηηη" νιώθω τα δάχτυλά του να χαϊδεύουν απαλά την περιοχή μου. "Μιλούσαμε τόσο ρομαντικά για την.. αχ.. για την γνωριμία μας αγάπη μου και-" ο αντίχειρας του πιέζει την κλειτορίδα μου. 

"Ξέρεις πόσο ρομαντικά θα σε γλείψω?" με ρωτάει και δαγκώνει τον λοβό του αυτιού μου. "Και που να δεις και πόσο ρομαντικά θα στον χώσω" συμπληρώνει.

Κλείνω απευθείας τα μάτια μου. "Θα μου κάνεις έρωτα?" τον ρωτάω με γλυκιά φωνή και αφήνω το σώμα μου να πέσει πίσω την άμμο. 

"Αν με αφήσεις να σε πηδάω καθημερινά" μου απαντάει αμέσως και τον νιώθω να φυσάει την περιοχή μου. 

Τοποθετώ τα χέρια μου πάνω στο ξυρισμένο του κεφάλι. "Αύριο που πάμε διακοπές, θα έχουμε όλον τον χρόνο να-"

"Στην Σκόπελο θα μείνουμε για τρία βράδια" με διακόπτει και βάζει απότομα δυο δάχτυλά μέσα μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και την κρατάω. "Εννοείται πως θα το κάνουμε όλη μέρα.. δεν θα φύγουμε ούτε για μια γαμημένη στιγμή από το πούστικο το ξενοδοχείο... αλλά εγώ μιλάω για μετά" προσθέτει και συνεχίζει να βάζει και να βγάζει τα δάχτυλά του μέσα μου.

"Θα το κάνουμε πιο συχνά αγάπη μου" του απαντάω. "Απλά κατάλαβε με.. είμαι κουρασμένη με τους όμορφους μπόμπιρες και- ΑΑΑΑΟΥΤΣ" ανοίγω αμέσως τα μάτια μου και τον κοιτάω. "Γιατί το έκανες αυτό?" τον ρωτάω εκνευρισμένη. Μόλις δάγκωσε με δύναμη την κλειτορίδα μου. 

Ηλίθιε άνδρα.

Ο Άρης στρέφει το βλέμμα του πάνω μου και αυτό διασταυρώνεται με το δικό μου. 

Τα μαύρα μάτια που αγαπώ με κοιτούν με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο.

Ηλίθιε όμορφε άνδρα.

"Θα πάρουμε νταντά, τελεία και παύλα" μου δηλώνει και συνεχίζει να ρουφάει το κέντρο της θηλυκότητας μου. 

Κλείνω τα μάτια μου και πάλι και αναστενάζω βαριά. "Το κάνεις τόσο καλά" τον επαινώ και σηκώνω ελάχιστα τους γοφούς μου από την άμμο. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Το σώμα μου φλέγεται. Τα πόδια μου τρέμουν. "Είμαι κοντά.. συ..συνέχισε" τον παρακαλώ.

Αμέσως ο Άρης σταματάει όλες του τις κινήσεις. "Θέλω να τελειώσουμε μαζί.. όσο θα είμαι μέσα σου" μου λέει.

Παγώνω. 

Αν τα έχω υπολογίσει σωστά, διανύω τις γόνιμες μέρες μου. 

Ανοίγω αμέσως τα μάτια μου. "Έχω προφυλακτικά στο τσαντάκι μου" τον ενημερώνω και κάνω να πιάσω το μαύρο- "Εεεεε τι κάνεις?" τον ρωτάω έντρομη με το που ο Άρης το απομακρύνει από δίπλα μου. "Δεν θέλω να μείνω και πάλι έγκυος, αγάπη μου κατάλαβε με" κλαψουρίζω και τον κοιτάω ικετευτικά στα μάτια. 

"Θέλω μια πρασινομάτα να σου μοιάζει" μου απαντάει και τοποθετεί τον εαυτό του καλύτερα ανάμεσα στα πόδια μου. Κοιτάω την απελευθερωμένη στύση του. Μα πότε πρόλαβε να ξεκουμπώσει το τζιν του? 

"Δεν μπορείς να κάνεις λίγη υπομονή και να- γαμωτοοοοο" μόλις με γέμισε. Γλίστρησε μέσα μου απότομα και βαθιά. "Άρηηη μου" αναστενάζω βαριά και μπήγω με δύναμη τα νύχια μου στα μπράτσα του. "Λίγο πιο.. πιο απαλά μωρό μου" 

Ο άνδρας μου ενώνει τα μέτωπα μας. "Σήμερα ολοκληρώνουμε ότι είχαμε αφήσει στην μέση τότε.. την πρώτη φορά που ήρθαμε εδώ.. την πρώτη μέρα που σε γνώρισα" ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου και ξεκινάει τις ωθήσεις του. "Μπορεί να μην μπήκα μέσα σου τότε μωρό μου.. αλλά" φιλάει πεταχτά την μύτη μου. "Είμαστε ένα.. τώρα.. είμαι μέσα σου.. σου κάνω έρωτα" η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά. "Το νιώθεις? Το νιώθεις αγάπη μου?"

Του χαμογελάω τρυφερά. "Νιώθω ότι σε αγαπάω" παίρνω το χέρι μου και το τοποθετώ πάνω στο στήθος του. Η καρδιά του χτυπάει σαν τρελή. "Μας αγαπάω.. πολύ.. εμάς τους τέσσερις.. την οικογένεια μας" του εξομολογούμαι. 

"Δεν θέλεις να γίνουμε πέντε?" με ρωτάει και ξεκινάει να πιπιλάει το δέρμα στον λαιμό μου. "Έλα να κάνουμε μια πρασινομάτα μωρό μου.. θέλω μια μπέμπα που να σου μοιάζει" με παρακαλάει και αυξάνει τον ρυθμό των ωθήσεων του. 

Αναστενάζω βαριά και τον πιέζω να μπει πιο βαθιά μέσα μου.

Μα πώς μπορείς να πεις όχι σε αυτόν τον άνδρα?

Πώς μπορείς να του αντισταθείς?

Πώς μπορείς να του επιβληθείς?

"Τελείωσε μέσα μου" ψιθυρίζω στο αυτί του και τοποθετώ τα χέρια μου στην πλάτη του, κάτω από το μακό του. 

Και απλά ελπίζω να είναι το τυχερό μας σήμερα.

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω το φεγγάρι.  

Απλά το επόμενο ας είναι κορίτσι.. και πιο συγκεκριμένα μια πρασινομάτα.. διότι αν δεν είναι.. 

Ω Θεέ μου

"Πιο γρήγορα" του λέω και ακουμπάω το μέτωπο μου στον αριστερό του ώμο. "Πιο.. πιο γρήγορα μωρό μου"

Ακούω τον Άρη να μουγκρίζει. "Σε.. σε.. αγαπάω.. πο..πολύ" οι λέξεις παρεμβάλλονται από τους αναστεναγμούς του. "Μην.. μην μου.. μην μου στερείς το σώμα σου" με παρακαλάει και τον νιώθω να συσπάται μέσα μου.

Αυτό ήταν.

Η ευχαρίστηση συσσωρεύεται χαμηλά στην κοιλιά μου. 

Η καρδιά μου πάει να σπάσει.

Η ανάσα μου βαθαίνει.

Το σώμα μου τρέμει.

"Σφίξε με.. και άλλο.. πιο πολύ.. μωρό μου" νιώθω τον Άρη να μπαίνει με δύναμη μέσα μου. "Άννααααα μου" φωνάζει. "Άννα σφίξε με.. με.. με καυλώνει"

Αναστενάζω βαριά καθώς νιώθω τα πρώτα υγρά του άνδρα μου μέσα μου. "Σ'αγαπάω" του λέω με γλυκιά φωνή. Κάνει ακόμη μια βαθιά ώθηση. "Σε αγαπάω ως το άπειρο" αισθάνομαι και άλλα υγρά του μέσα μου.

"ΆΝΝΑΑΑΑ ΜΟΥ" φωνάζει και κάνει και μια τρίτη ώθηση. Και τελευταία. Διότι μετά από αυτήν ο Άρης μου μένει ακίνητος μέσα μου. "Εγώ σε αγαπάω περισσότερο πριγκίπισσα μου" μου λέει και αφήνει το βάρος του να πέσει πάνω μου. 

Χαμογελάω αχνά και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στην άμμο. "Είσαι ο άνδρας μου" του υπενθυμίζω και τον σφίγγω περισσότερο πάνω μου. "Είσαι ο πιο όμορφος άνδρας του κόσμου.. ο πιο δοτικός.. ο πιο γλυκός.. ο πιο τρυφερός.. ο πιο-"

"Και έχω και την πιο γαμάτη πούτσα του κόσμου όλου" με διακόπτει.

Παγώνω

"Ρε Άρη" ξεφυσάω βαριά και ανοίγω τα μάτια μου. "Μπορείς να μην χαλάς τις ρομαντικές μας στιγμές?" τον ρωτάω φανερά εκνευρισμένη. Έλεος πια. 

"Ε μα όλα τα είπες εκτός από το πιο βασικό" μου απαντάει αμέσως και στηρίζει το βάρος του στα χέρια του. "Ας έλεγες το μεγαλύτερο και βασικότερο προτέρημα μου πρώτο, να μην χρειαζόταν να διακόψω την ρομαντική μας στιγμή" καρφώνει το βλέμμα του πάνω στο δικό μου. "Που δεν την διέκοψα ακριβώς.. διότι μόλις είχε τελειώσει ο γλυκός και τρυφερός έρωτας που σου έκανα" με φιλάει στην μύτη. "Σου άρεσε?"

Του χαμογελάω γλυκά.

"Ναι" του λέω με νάζι και τρίβω την μύτη μου στην δική του. "Πολύ.. πααααρα πολύ.. πολύ.. πολύ.. πολύ" παραδέχομαι.

"Να το κάνουμε πιο συχνά τότε" σφραγίζει τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί. "Θα με αφήνεις να σου κάνω έρωτα καθημερινά από εδώ και πέρα?" 

Σιωπή

Το σκέφτομαι

"Και οι γιοι μας?" απορώ. "Οι όμορφοι μπόμπιρες μας?" τον κοιτάω με φόβο μες στα μάτια. 

Ο Άρης μου ενώνει τα μέτωπα μας. "Με το που πατήσουμε το πόδι μας στην Αθήνα θα ψάξουμε για νταντά" με φιλάει πεταχτά. "Ναι μωρό μου?"

Αναστενάζω βαριά.

"Υποθέτω" υποχωρώ και ανασηκώνω τους ώμους μου ελαφρά. "Αλλά θα είναι για λίγες μόνο ώρες μες στην εβδομάδα" του το ξεκαθαρίζω. 

"Ναι μωρό μου" μου λέει και ξεκινάει να πιπιλάει και πάλι το δέρμα στον λαιμό μου. Θα μου αφήσει σημάδι σίγουρα. Με πιπιλιές θα πάω στην Σκόπελο.

"Και θα την διαλέξω εγώ" του δηλώνω. Θα ζητήσω βιογραφικό.. προϋπηρεσία.. συστατικές επιστολές.. ήθος.. και κυρίως καθόλου στήθος. 

Τέλος

Τρεις άντρες θα είναι στο σπίτι.

Δεν θέλω να τους πεταχτούν τα μάτια έξω.

"Μόνη σου?" με ρωτάει με νάζι το αγόρι μου. "Να πάρεις τουλάχιστον εκείνη με τον ωραιότερο κώλο"

Παγώνω

Με τον ωραιότερο κώλο είπε?

"Άντε χάσου" του απαντώ με νεύρο και προσπαθώ να τον διώξω από πάνω μου. "Για να μην πω τίποτα χειρότερο που θα το μετανιώσω μετά.. φύγε.. από πάνω μου τώρα" γρυλίζω. 

"ΠΟ.ΤΕ" συλλαβίζει ο άνδρας μου και με ακινητοποιεί από κάτω του. "Εδώ ανήκω" πιάνει τα δυο χέρια μου με το ένα δικό του και τα σταυρώνει πάνω από το κεφάλι μου. "Πάνω σου, δίπλα σου" καρφώνει τα μαύρα μάτια του στα δικά μου. "Μην τολμήσεις να μου πεις να φύγω από κοντά σου μωρό μου.. ποτέ ξανά" ο τόνος της φωνής του είναι κοφτός. 

"Τότε σταμάτα να λες βλακείες" 

Ο Άρης γελάει. "Σταμάτα να ζηλεύεις" 

Το χτυπάω πεταχτά στο μπράτσο του. "Δεν ζηλεύω" ούτε την μελλοντική μας νταντά, ούτε την ηλίθια συνάδελφο του που του την πέφτει. Αλλά την τελευταία θα την κανονίσω.. δεν θα πάω στο επόμενο δείπνο που θα κάνει η εταιρεία του? Θα πάω! Και θα βάλω τα πράγματα στην θέση τους!

"Ναι καλά.. σταμάτα να ζηλεύεις και κυρίως.." δαγκώνει ελαφρά το μάγουλο μου. "Σταμάτα να τρως.. μισό κιλό έμεινε να χάσεις.. τίποτα δεν είναι μπροστά στα οχτώ που πήρες στην δεύτερη γέννα" με κοιτάει με αυστηρότητα. "Στην επόμενη ελπίζω να μην πάρεις ούτε μισό πόντο"

Μα τόσο πολύ τον ενοχλεί το μισό κιλό που μου έμεινε?

Κοιτάω την κοιλιά μου. 

Μου αρέσει έτσι επίπεδη που είναι, δεν λέω.. αλλά και οι λιγούρες της εγκυμοσύνης είναι λιγούρες.. τι να κάνω? Αφού μου μυρίζουν! Σοκολατίνες, παγωτά, ζελεδάκια.. μου μυρίζουν τόσο έντονα!

"Ελπίζω αυτό να είναι κορίτσι" λέω φωναχτά τις σκέψεις μου. Για να είναι και το τελευταίο. Δεν θέλω να γεννήσω και τέταρτη φορά. 

Ο Άρης τοποθετεί το χέρι του πάνω από το φόρεμα μου, στην περιοχή της κοιλιάς μου. "Θα είναι μωρό μου" λέει και ενώνει τα μέτωπα μας. "Το αισθάνομαι" κοιτάει φευγαλέα την πανσέληνο. "Είμαι σίγουρος"

Χαμογελάω αχνά.

"Σε αγαπάω" ψιθυρίζω πάνω στα χείλη του. "Σε αγαπάω πολύ Άρη μου" 

Ο άνδρας μου σφραγίζει τα χείλη του στα δικά μου σε ένα τρυφερό και παρατεταμένο φιλί.

"Ψυχή μου όμορφη" η φωνή του ακούγεται γλυκιά. "Καλώς να έρθεις στον κόσμο, πριγκίπισσα μου.. εγώ είμαι ο μπαμπάς σου" τα δάχτυλά του εξακολουθούν να χαϊδεύουν την κοιλιά μου.

Παγώνω

Ψυχή του όμορφη?

Πριγκίπισσα του?

Για την κόρη μας πάνε αυτοί οι χαρακτηρισμοί?

Δεν τους έλεγε σε εμένα?

Α δεν θα τα πάμε καλά..

Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά..

"Δαιμόνιε άνδρα"