Αφιέρωση Κεφαλαίου

user24097180

user04677421

sissylovered

***

η επόμενη μέρα

Άρης

"ΠΟΥ.ΕΙΝΑΙ" φωνάζω με το που η μάνα της μου ανοίξει την πόρτα του σπιτιού της. "ΠΟΥ.ΣΤΟΝ.ΠΟΥΤΣΟ.ΕΙΝΑΙ" επαναλαμβάνω και την προσπερνάω για να μπω μέσα. 

"Ήρεμα αγόρι μου" μου λέει η Ζωίτσα και νιώθω το χέρι της στην πλάτη μου. "Ηρέμησε"

Χαμογελάω λοξά και καρφώνω τα μάτια μου στα δικά της. "ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ?" ωρύομαι και απομακρύνω το χέρι της από πάνω μου. "ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΩΙ? ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΉΣΕΙ? ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ?"

"Τι λες γαμπρέ μου?" η μάνα της γουρλώνει τα μάτια της. "Τι λόγια είναι αυτά που λες παλικάρι μου?" 

"Μέσα είναι και ετοιμάζεται" ακούω την φωνή της ξανθούλας. Γυρνάω αμέσως το σώμα μου προς το μέρος της και την κοιτάω. Η Δώρα κάθεται στην πολυθρόνα και το βλέμμα της είναι στραμμένο στο πάτωμα, ενώ ο κολλητός μου βρίσκεται όρθιος πίσω της και καπνίζει με μανία. Από την έκφραση του προσώπου του καταλαβαίνω ότι είναι τέρμα κουρασμένος.. κουρασμένος επειδή δεν κοιμήθηκε ή επειδή του τα έπρηξε η ξανθούλα με την ζήλια της?

"Ετοιμάζεται ε?" την ειρωνεύομαι. "Είσαι σίγουρη για αυτό?" 

"Τολμάς να έχεις αυτό το υφάκι?" μου απαντάει η κολλητή της γυναίκας μου και σηκώνει το βλέμμα της πάνω μου. 

Για μισό..

Οργή είναι αυτή που διακρίνω?

Αμέσως βλέπω κόκκινα λαμπάκια να αναβοσβήνουν στο οπτικό μου πεδίο.

"ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ?" φωνάζω. "ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ? ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ? ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ 8 ΩΡΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΜΕ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ?" 

Όχι πείτε.. άδικο έχω? 

Να την παίρνω όλη μέρα στο κινητό και να πατάει την μία απόρριψη μετά την άλλη?

"Ξέχασες σε τι κατάσταση σας βρήκαμε χτες στο σπίτι σου?" η Δώρα στενεύει επικίνδυνα πολύ τα μάτια της. "Ξέχασες ότι σας πιάσαμε με πέντε εκδιδόμενες?"

Με το που τελειώσει την πρόταση της, ο ψηλός κάνει μια απότομη κίνηση και ρίχνει κάτω ένα γυάλινο βάζο που κοσμούσε το σύνθετο. "ΞΕΧΑΣΕΣ ΠΟΙΟΣ ΤΙΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ?" ο κολλητός μου φαίνεται άπειρα νευριασμένος.

"ΞΈΧΑΣΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΤΕ ΌΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ PARTY?" η Δώρα σηκώνεται αμέσως όρθια από την πολυθρόνα και στρέφει το οργισμένο βλέμμα της στον Γιώργο.

Ο κολλητός μου κάνει ένα βήμα πιο κοντά της. "ΞΕΧΑΣΕΣ ΌΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ?" φωνάζει μες στο πρόσωπο της.

"ΞΕΧΑΣΕΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ?"η ξανθούλα κουνάει τα χέρια της στον αέρα σαν τρελή. "ΞΈΧΑΣΕΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΓΙΟΝ ΣΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΣΟΥ?"

"ΞΕΧΑΣΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΌΤΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΕΣΕ ΧΟΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ?" ο ψηλός την πιάνει με δύναμη από το μπράτσο της.

Αμέσως η Δώρα μορφάζει από τον πόνο. "ΞΈΧΑΣΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΊΠΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ?" τον ρωτάει και προσπαθεί να απελευθερωθεί από το κράτημα του.

Τους παρατηρώ και τους δύο σαν να είναι εξωγήινοι.

Τι συζητάνε το φελέκι μου γαμώ?

Θυμούνται τι μέρα είναι σήμερα?

"ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΌΤΙ ΣΕ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΉΣΕΙ ΑΠΌ ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ?" διακόπτω το ερωτικό καυγαδάκι τους. Ας τα λύσουν αύριο τα γκομενικά τους. Σήμερα προηγείται άλλο ζευγάρι που έχει μαλώσει.

"Θεωρείς ότι δεν υπάρχει λόγος?" ακούω την φωνή που αγαπώ όσο τίποτε άλλο στον κόσμο και που ταυτόχρονα με εκνευρίζει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. "Σε πέτυχα με άλλες γυναίκες στο bachelor party σου" μου λέει και στρέφω αργά αργά το κεφάλι μου προς το μέρος της. "Και μάλιστα μου είπες ότι η μία στον χάιδευε κιόλας και σου σηκώθηκε"

Παγώνω

ΤΙ ΛΈΕΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΆΝΑ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ?

"Σωστά δεν τα λέω?" με ειρωνεύεται ενώ ταυτόχρονα σουλουπώνει το νυφικό της. Αυτό.. αυτό το γαμημένα τέλειο νυφικό.. που από την πρώτη στιγμή που το είδα στην πρόβα, το μόνο που σκέφτομαι είναι να περάσουν οι μέρες, να γίνει ο γαμωγάμος.. για να της το σκίσω.. το ίδιο βράδυ να της το σκίσω καθώς θα την πηδάω άγρια. "Ε Άρη μου? Κάνω κάπου λάθος?" συνεχίζει με την ειρωνεία.

ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ

"ΈΞΩ" απαιτώ και καρφώνω αμέσως τα μαύρα μου μάτια στα δικά της. Οι πράσινες χάντρες που έχω ερωτευτεί τόσο γαμημένα πολύ, με κοιτούν με θυμό. Με θυμό και οργή. Ω μωρό μου.. ξέρω τι θες για να συνέλθεις. "ΕΞΩ.ΟΛΟΙ.ΤΩΡΑ" με το χέρι μου κάνω νόημα στους υπόλοιπους να φύγουν.

"Πού να πάμε αγόρι μου?" με ρωτάει η μάνα της. "Σε λιγότερο από δύο ώρες είναι ο γάμος και-"

"ΜΙΛΗΣΑ" φωνάζω. "Θέλω να πούμε δυο λογάκια με την Άννα"

"Άρη δεν αφήνεις τα νταηλίκια λέω εγώ?" η ηλίθια πρασινομάτα σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της και απευθείας αυτό πετάγεται ελάχιστα έξω από το λευκό ύφασμα. Γαμώτο σου για νύφη.. νιώθω τον καβάλο μου να φουσκώνει επικίνδυνα πολύ. "Πήγαινε στην εκκλησία.. και μην ανησυχείς, θα έρθω.. ωστόσο μετά.. έχουμε να κάνουμε μια κουβεντούλα οι δυο μας" προσθέτει.

Χαμογελάω λοξά. "Εγώ λέω να την κάνουμε τώρα την κουβεντούλα μωρό μου" της απαντώ και βγάζω το μαύρο μου σακάκι. "Γιατί να το αφήσουμε για μετά?" χαλαρώνω την γραβάτα μου. 

"Ρε μαλάκα, άσε να γίνει ο γάμος και κάντε ότι σας καυλώσει μετά" τώρα ο ψηλός προσπαθεί να μου αλλάξει γνώμη?

"ΦΥΓΕΤΕ" επαναλαμβάνω και δεν χαλάω ούτε για ένα δευτερόλεπτο την οπτική μας επαφή με την Άννα. "ΤΩΡΑ"

"Θα πάμε στην εκκλησία" λέει η μάνα της και με την άκρη του ματιού  μου την βλέπω να κάνει νόημα στους κουμπάρους μας για να φύγουν. "Απλά φροντίστε να έρθετε στην ώρα σας! Και εσύ παλικάρι μου έλα λίγο νωρίτερα, για να τηρήσουμε το έθιμο και να περιμένεις κανένα δεκάλεπτο μέχρι να στην φέρει ο-"

"ΕΞΩ" φωνάζω και βγάζω τελείως την γραβάτα μου. 

Γραβάτες μαύρες και πούτσες μπλε.

Εδώ η γυναίκα μου δεν με εμπιστεύεται.. σε δύο ώρες παντρευόμαστε και δεν με εμπιστεύεται.. 

ΕΛΕΟΣ

"Ωραία και που τους έδιωξες, τι κατάλαβες?" με ρωτάει η Άννα με το που μείνουμε μόνοι μας. Αμέσως κάνει μεταβολή και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της. Το μάτι μου πέφτει απευθείας στην ουρά από το νυφικό της.. μακριά είναι.. πολύ μακριά.. Αυτήν λογικά θα κόστισε τα 10 χιλιάρικα που πλήρωσα.. δεν εξηγείται αλλιώς.. το υπόλοιπο φόρεμα στερείται υφάσματος. "Τι το τόσο σημαντικό έχουμε να πούμε μιάμιση ώρα πριν παντρευτούμε?" ο τόνος της μου την δίνει.

Αναστενάζω βαριά. "Τι έχουμε να πούμε ε?" την ρωτάω και την ακολουθώ μέσα στο υπνοδωμάτιο. "ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΌΝΤΩΣ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ?" Δεν κρατιέμαι.. όχι αδυνατώ να συγκρατηθώ και φωνάζω. Φωνάζω και πάλι γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

"ΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΣΕ ΡΩΤΑΩ" τέλεια.. μόλις ξεκίνησε και το κορίτσι μου να φωνάζει. "ΝΟΜΙΖΩ ΌΤΙ ΧΤΕΣ ΉΤΑΝ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ" λέει ενώ δεν με κοιτάει καν. Μου έχει γυρίσει την γυμνή πλάτη της και με βιαστικές κινήσεις προσπαθεί να ανάψει τσιγάρο. "ΉΡΘΑ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΤΥΧΑ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΠΟΡΝΕΣ.. Η ΜΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΣΕ ΚΑΥΛΩΣΕ ΚΙΟΛΑΣ.. ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΆ" προσθέτει και με μια απότομη κίνηση γυρνάει το σώμα της προς το μέρος μου.

Η μικρή ηλίθια που σε δύο ώρες θα γίνει γυναίκα μου κάθεται μες στη μέση του δωματίου της, φορώντας το λευκό νυφικό της. Ανάμεσα στα ροζ χείλη της βρίσκεται ένα αναμμένο τσιγάρο. Καρφώνω τα μάτια μου στα δικά της.. το βλέμμα της με καίει.. οι πράσινες χάντρες πετούν σπίθες. Ω Θεέ μου.. είναι θυμωμένη.. ναι είναι θυμωμένη! 

ΤΟΛΜΆΕΙ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΘΥΜΩΜΈΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΈΡΙΞΕ ΣΗΜΕΡΑ! 

ΈΧΕΙ ΤΌΣΟ ΜΕΓΆΛΟ ΘΡΑΣΟΣ!

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ, ΓΑΜΩ, ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!

"ΕΊΣΑΙ ΑΝΩΡΙΜΗ!" τα μάτια μου προσπαθούν να την δολοφονήσουν.

"ΕΓΏ ΑΝΩΡΙΜΗ?" μου απαντάει αμέσως και φυσάει τον καπνό στο πλάι. "ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΤΕΣΙΝΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΑ ΤΙΝΑΞΩ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΠΡΟΤΙΜΗΣΑ ΝΑ-"

"ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΕΙΣ ΣΑΝ ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΌ ΤΙΣ 156 ΚΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΈΚΑΝΑ!" την διακόπτω και κάνω δυο βήματα προς το μέρος της. Πλέον τα σώματα μας απέχουν ένα μέτρο το ένα από το άλλο. 

"ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΆΡΗ? ΝΑ ΣΤΟ ΣΗΚΩΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΩΣ ΣΕ ΈΤΡΙΒΕ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΣΟΥ?" το βλέμμα της κρύβει ότι και η φωνή της. Οργή.

Σφίγγω το σαγόνι μου και τα χέρια μου σε γροθιές. Παίρνω μερικές βαθιές ανάσες για να ηρεμήσω, αλλά..

ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ

"ΔΕΝ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ?" την ρωτάω και με μια απότομη κίνηση πιάνω το μπράτσο της πάνω από την γαμημένη την άσπρη την δαντέλα. "ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ?" Αν πει ναι, τα τινάζω όλα στον αέρα.. δεν αστειεύομαι.. με κούρασε πια!

"ΣΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΓΑΜΏΤΟ! ΣΕ ΕΜΠΕΣΤΕΥΟΜΑΙ!" μου λέει και προσπαθεί να απελευθερωθεί από το κράτημα μου. Προσπάθησε όσο θες μωρό μου.. όσο θες.. εγώ αποκλείεται να σε αφήσω. "ΆΣΕ ΜΕ!" μου λέει μόνο και μόνο για να την πιάσω με δύναμη και από το άλλο χέρι. "ΑΦΗΣΕ ΜΕ!"

"ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΉΝΩ ΓΑΜΏ! ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΝΩ!" προσπαθώ να την κάνω να σταματήσει να προσπαθεί να απομακρυνθεί από κοντά μου. "ΠΕΣ ΜΟΥ!" πλησιάζω το πρόσωπο μου στο δικό της σε απόσταση αναπνοής. "ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕΣ ΈΤΣΙ" προσθέτω και κοιτάω στιγμιαία τα ροζ χείλη της. 

Γαμώ το στανιό μου γαμώ

Πώς της επιβάλλεται κανείς?

Πώς υποτάσσεται η γυναίκα αυτή? 

Πώς γαμώ?

Πώς?

"ΕΣΎ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΜΕ ΕΠΙΑΝΕΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΣ ΌΤΙ ΜΕ ΈΚΑΝΕ ΝΑ ΣΤΑΖΩ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ?"

Παγώνω

Παγώνω

Παγώνω

"Τι είπες?" την καρφώνω και πάλι στα πράσινα μάτια της. "ΤΙ ΤΟΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ?" επιμένω και σφίγγω και άλλο το κράτημα μου γύρω από τα χέρια της.

"ΤΙ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΏ Ε?" επαναλαμβάνει τα λόγια μου και σμίγει τα φρύδια της. "ΟΧΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΕΝΙΩΘΕΣ! ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΑΝ ΗΣΟΥΝΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ!" αισθάνομαι την άρρυθμη ανάσα της να χτυπάει πάνω στο πρόσωπο μου.

Το κάνω εικόνα.. φαντάζομαι έναν άγνωστο άνδρα να ακουμπάει το μωρό μου στην ζεστή και υγρή περιοχή της και να-

Ξεροκαταπίνω

Νιώθω τα νεύρα μου να βγαίνουν πάνω από το κεφάλι μου.

Το αίμα μου βράζει.

Τα μάτια μου στενεύουν... στενεύουν επικίνδυνα πολύ.

"Θα τον σκότωνα" της απαντώ κοφτά και με μια απότομη κίνηση την γυρνάω από την άλλη μεριά. Πλέον βλέπω την γυμνή πλάτη της και το λευκό ύφασμα που καλύπτει τον γαμάτο κώλο της και τα ατελείωτα πόδια της. "Πρώτα θα σκότωνα εκείνον και μετά θα ερχόμουν σε εσένα" με τα χέρια μου πιέζω την λεπτή μέση της και την αναγκάζω να σκύψει. "Και ξέρεις τι θα σου έκανα μωρό μου?" η φωνή μου τώρα ακούγεται αισθησιακή. 

"ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ" γρυλίζει και τεντώνει τα χέρια της για να πιαστεί από το ξύλινο γραφείο. "ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΩ ΑΠΌ ΣΉΜΕΡΑ ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΛΟΝ ΤΟ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΤΟΣ" 

Παγώνω

Τι αποφάσισε λέει?

Χαμογελάω λοξά και κατεβάζω το φερμουάρ από το υφασμάτινο παντελόνι μου. "Για πες το ξανά αυτό μωρό μου" της ζητάω με βαριά φωνή και ξεκινάω να χαϊδεύω την ήδη σκληρή μου στύση.

Ο καυγάς με καύλωσε. Άπειρα.

"ΆΡΗ ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΩ. ΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΈΤΣΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΌΤΙ ΌΛΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΡΙΟ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΉΣΕΙΣ ΌΤΙ-" Νιώθω την μικρή μου να παγώνει στην αγκαλιά μου. "Ά...Ά..Άρη..." τραυλίζει.

Χαμογελάω ύπουλα. "Τι είναι μωρό μου?" την ρωτάω και συνεχίζω να βάζω και να βγάζω τα δύο μου δάχτυλα μέσα στο ζεστό και σφιχτό μουνάκι της. "Στάζεις, μωρό μου, στάζεις"

"Στα...στα..σταμάτα" ακούγεται ξέπνοη. "Δεν θέλω" τα λόγια της έρχονται σε αντίθεση με το σώμα της. Το κορμί της, ζητάει λύτρωση.. το ξέρω.. το νιώθω..

"Εσύ δεν μου είπες να σου πω τι θα έκανα αν σε έπιανα με άλλον?" Και μόνο που το σκέφτομαι ανεβάζω πίεση. "Θα σε γαμούσα μωρό μου" η φωνή μου είναι αισθησιακή. Βγάζω τα δάχτυλά μου από μέσα της και τρίβω το κεφαλάκι από το μόριο μου στην είσοδο του κόλπου της. "Θα σε γαμούσα σαν να μην υπήρχε αύριο" με τα χέρια μου σταθεροποιώ το λευκό ύφασμα ψηλά στην μέση της. 

Πολύ τούλι, το κέρατο μου μέσα, πολύ τούλι.

"Δεν.. δεν θα με χώριζες?" 

Γελάω

"Να σε χώριζα?" αναρωτιέμαι φωναχτά και σφίγγω το κράτημα μου στην μέση της. "Εμείς μωρό μου θα είμαστε για πάντα μαζί" με μια απότομη ώθηση την γεμίζω. Αμέσως η Άννα μου αναστενάζει βαριά. "Ότι και να γίνει, όσο και αν μαλώσουμε, και με άλλον να σε πιάσω.. εσύ" της λέω και τραβιέμαι όλος έξω από τον κόλπο της. "Εσύ μικρή μου θα μείνεις μαζί μου" την καρφώνω και πάλι βαθιά.

"ΑΡΗΗΗΗΗ" φωνάζει η πριγκίπισσα μου. "Αρηηη θα.. θα.. γαμώτο!"

"Σήμερα θα γίνεις γυναίκα μου" βγαίνω και πάλι έξω. "Και θα κόψεις τις μαλακίες και τις ανωριμότητες γιατί με εκνευρίζουν" την γεμίζω και πάλι με δύναμη.

"ΑΑΑΑΑ" η μικρή μου φωνάζει. Φωνάζει και ακούγεται σε όλη την πολυκατοικία. 

"Έγινα κατανοητός?" την ρωτάω και ξεκινάω να την πηδάω πιο γρήγορα. 

Σιωπή

Το μόνο που ακούγεται στο δωμάτιο είναι το χτύπημα των γλουτών της πάνω στο δέρμα μου και κάτι πνιγμένα μουγκρητά και από τους δυο μας.

Πούστη Δία γαμώ

"ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ?" την ρωτάω και αυξάνω και άλλο τον ρυθμό μου. Τι θέλει αυτή η γυναίκα για να μάθει επιτέλους να με υπακούει χωρίς μα, μη και μου? "ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ.. ΤΙΣ..τις... γαμώ.. θα..." ξεροκαταπίνω και κλείνω τα μάτια μου. "Θα με πεθάνεις" της λέω και ρίχνω το κεφάλι μου προς τα πίσω.

Ναι, θα με καταστρέψει.

Ναι, θα είναι το τέλος μου.

"Άρη.. πιο.. πιο γρήγορα" μου ζητάει η μικρή μου και σηκώνει ελαφρά το σωματάκι της προς το δικό μου. "Θέλω να.. να.. τελειώσω.. Άρη μου" η φωνή της παρεμβάλλεται από τους αναστεναγμούς της. 

ΓΑΜΩΤΟ

"ΜΕ ΚΑΥΛΩΝΕΙΣ" της παραδέχομαι για χιλιοστή φορά και σκύβω και εγώ το κορμί μου προς το μέρος της. Ωστόσο το γαμημένο αυτό φόρεμα δεν μου επιτρέπει να κολλήσω τα σώματα μας μεταξύ τους. "ΤΑ ΤΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ" φωνάζω και ανοίγω απότομα τα μάτια μου. "Κράτα αντίσταση" απαιτώ και της δίνω ένα χαστούκι στον κώλο. Με όσο πιο βιαστικές κινήσεις γίνεται ξεκουμπώνω το λευκό μου πουκάμισο. Θα το έσκιζα, αλλά σε λίγη ώρα παντρευόμαστε. Πώς θα πάω στην εκκλησία?

"ΆΡΗΗΗΗ!" η μικρή μου αναστενάζει βαριά. Απλώνει το χεράκι της προς τα πίσω και με το που βρει το κεφάλι μου, το πιέζει πάνω στο βαθούλωμα του λαιμού της. "Φίλα με" απαιτεί. Πετάω το πουκάμισο στο πάτωμα και ξεκινάω να ρουφάω και να γλείφω το λευκό και απαλό δέρμα της. "Όχι.. πι..πι..λιες" προσθέτει και αφήνει ένα μουγκρητό να βγει από μέσα της. 

"Είσαι δική μου" ψιθυρίζω και την δαγκώνω με μανία. Είναι δική μου και θέλω όλος ο κόσμος να το ξέρει. ΌΛΟΣ

"ΘΑ ΣΕ ΧΩΡΙΣΩ" φωνάζει και νιώθω το κορμάκι της να σφίγγεται στην αγκαλιά μου. "ΣΤΑ.. ΣΤΑ.. μην.. μην με ρουφάς" οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία από μέσα της. "Αααχ Άρη.. Άρη μου"  Απομακρύνω ελάχιστα το πρόσωπο μου από το δέρμα της και θαυμάζω την νέα πιπιλιά που της χάρισα. Ω ναι.. είναι υπέροχη.. είναι αξιοθαύμαστη! 

"Σε αγαπάω" της λέω και συνεχίζω με τις βαθιές και γρήγορες ωθήσεις μου. Νιώθω την ευχαρίστηση να συσσωρεύεται χαμηλά στην σπονδυλική μου στήλη. "Σε.. σε.. αγαπάει.. η.. καρδιά μου.. το.. το.. σώμα.. μου" αναστενάζω βαριά. 

"Αρηηη μου!!!!" η μικρή μου φωνάζει σαν να μην υπάρχει αύριο. "Είσαι.. είσαι.. τέλειος!" Ω Θεέ μου. Κλείνω τα μάτια μου και χώνω το κεφάλι μου μέσα στα λυτά και κυματιστά μαλλιά της. "Σε αγαπάω! Σαν.. σαν.. γαμώτο!" σαν τι?

"Σφίξε με" της λέω και μουγκρίζω. Νιώθω τα τοιχώματα της να με σφίγγουν απίστευτα πολύ. Το σώμα μου φλέγεται. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Η ανάσα μου βαθαίνει. "Τε..τε..τελειώνω" της εξομολογούμαι και νιώθω τα πρώτα υγρά μου να φεύγουν από το σώμα μου. 

Γαμω γαμω γαμω

Η ηδονή εξαπλώνεται σε όλο μου το κορμί.

Η καρδιά μου σταματάει να χτυπάει.

Η ανάσα μου κόβεται.

Πάντα.. πάντα αυτό γίνεται.. πάντα το σώμα μου τρελαίνεται όταν βρίσκεται μέσα της, δίπλα της, κοντά της. 

Τρέμω ολόκληρος.

Χύνω τα λευκά υγρά μου μέσα στον κόλπο της με τρεις ωθήσεις. "ΆΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑ" φωνάζω καθώς η λύτρωση έρχεται. Η απόλαυση καταλαμβάνει το κορμί μου. Η ευχαρίστηση είναι τόσο σαρκική όσο και εγκεφαλική. "Μωρό μου.. α.. αγάπη μου" η φωνή μου βγαίνει με δυσκολία από το στόμα μου. "Άννα μου" επαναλαμβάνω και τραβιέμαι απότομα από μέσα της. 

Ανοίγω τα μάτια μου και παρατηρώ την μικρή μου που αφήνει το σώμα της να πέσει με φόρα πάνω στο ξύλινο γραφείο. Ακούω την άρρυθμη αναπνοή της, βλέπω το τρέμουλο του κορμιού της. "Ήταν τέλειο" λέει ξέπνοη.

Στρέφω το βλέμμα μου ανάμεσα από τα μπούτια της και κοιτάω τα λευκά υγρά που ρέουν πάνω στο δέρμα της. "Γαμώτο" αναστενάζω βαριά και με το δάχτυλο μου παίρνω μερικές σταγόνες. "Γύρνα μωρό μου" την διατάζω. Αυτή η εικόνα με καυλώνει, πάντα με καύλωνε.

"Τι?" με ρωτάει η μικρή μου και καρφώνει τα πράσινα ματάκια της στα δικά μου. Το βλέμμα της είναι παιχνιδιάρικο. "Τι θέλεις?" η φωνή της βγαίνει με νάζι από μέσα της και τα χέρια της στρώνουν το λευκό φόρεμα πάνω της.

Ξεφυσάω βαριά και τοποθετώ τον δείκτη μου στα ροζ χειλάκια της. "Θα με πεθάνεις" της λέω και την καθοδηγώ να πιπιλίσει το δάχτυλο μου. "Πριν λίγο έκανες σαν υστερική, ξινή γκόμενα και τώρα.." κοιτάζω με τρυφερότητα τα μάτια της. "Τώρα μωρό μου με κοιτάς και λιώνεις.. με κοιτάς σαν να είμαι τα πάντα σου" 

Το κοριτσάκι μου χαμογελάει γλυκά και τυλίγει αμέσως τα χεράκια της γύρω από την γυμνή μέση μου. "Είσαι τα πάντα μου Άρη μου" παραδέχεται και τρίβει το προσωπάκι της στο στήθος μου. "Είσαι ο ένας και μοναδικός για εμένα.. είσαι ο άνδρας μου" 

Χαμογελάω διάπλατα και σφίγγω την μικρή μου στην αγκαλιά μου. "Με εκνεύρισες σήμερα" της εξομολογούμαι και μας καθοδηγώ να κάτσουμε στην καρέκλα του γραφείου της. "Βασικά ξεκίνησα να φορτώνω από χτες το βράδυ.. με το που έφυγες από το σπίτι μου αλλά.. αλλά σήμερα ήταν το αποκορύφωμα" την τοποθετώ καλύτερα πάνω μου και με το χέρι μου φτιάχνω τα γαμημένα τα τούλια. "Γιατί δεν απαντούσες στο τηλέφωνο κορίτσι μου όμορφο?" την ρωτάω και ακουμπάω το χέρι μου στο αναψοκοκκινισμένο μαγουλάκι της. 

Η Άννα μου καρφώνει τα πράσινα ματάκια της στα δικά μου. "Με στεναχώρησες χτες" μου λέει όλο νάζι. "Το ξέρεις ότι σε εμπιστεύομαι" τοποθετεί το χεράκι της στο στήθος μου. Τα δάχτυλά της αγγίζουν το τατουάζ μου. Μου αρέσει όταν το κάνει αυτό. Πολύ. Νιώθω κάτι τσιμπήματα στην καρδιά μου και στο στομάχι μου. Όταν χαϊδεύει το όνομα της με τρυφερότητα.. το σώμα μου τρελαίνεται. 

"Είσαι σίγουρη ότι με εμπιστεύεσαι?" η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Ακόμη παλεύω να βρω τις ανάσες μου.

Το κορίτσι μου μου γνέφει θετικά. "Το ξέρω ότι δεν θα έκανες κάτι μαζί της.. απλά.. απλά.." το κάτω χείλος της τρέμει. "Πόνεσε η συνειδητοποίηση ότι κάποια άλλη σε ερέθισε" τα μάτια της  βουρκώνουν. "Ζήλεψα.. ζήλεψα που κάποια άλλη έχει την ίδια επίδραση πάνω σου, όπως την έχω και εγώ"

Αμέσως ξεκινάω να γελάω δυνατά. "Τι λες μωρό μου?" την ρωτάω ανάμεσα στα χαχανητά μου. "Νομίζεις ότι υπάρχει άλλη γυναίκα που με κάνει να νιώθω.. που με καυλώνει όπως το κάνεις εσύ?" πιέζω το κεφάλι της να ακουμπήσει στο στήθος μου. "Απλά μου σηκώθηκε" της εξηγώ και της δίνω ένα πεταχτό φιλί στα μαλλιά. "Με έπιασε ελάχιστα και σκλήρυνα, αλλά αμέσως την απομάκρυνα" τοποθετώ το χέρι μου στο πιγούνι της και την αναγκάζω να με κοιτάξει. "Με πιστεύεις?"

Σιωπή

Η Άννα μου μένει για μερικές στιγμές να με κοιτάει μες στα μάτια με ένα μαλακό βλέμμα. "Σε πιστεύω" μου απαντάει μετά από ώρα. "Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το δέχομαι κιόλας. Δεν θέλω να σε αγγίζει καμία άλλη! Πώς το λένε? Σε θέλω για εμένα! Θέλω να σε αγγίζω μόνο εγώ!" η φωνή της βγαίνει με νεύρο από μέσα της.

"Μόνο δικός σου είμαι" της δίνω να γλυκό φιλί στα χείλη της. "Ακόμη και όταν συμπεριφέρεσαι ανώριμα.. όπως σήμερα για παράδειγμα, εγώ εξακολουθώ να σε αγαπάω και να είμαι ερωτευμένος μόνο μαζί σου" την φιλάω και πάλι. "Ομορφιά μου εσύ"

Η Άννα μου στενεύει τα μάτια της. "Δεν είμαι ανώριμη" ξεφυσάει βαριά. "Απλά δεν γούσταρα να σου μιλήσω! Δεν μπορώ ούτε για μια μέρα να σου θυμώσω?" ειλικρινά τώρα?

"Όχι" της απαντάω αμέσως. "Αν αυτή είναι η μέρα του γάμου μας, όχι, δεν δέχομαι να μου κρατάς μουτράκια" Πάω στοίχημα ότι αν δεν ερχόμουν να την βρω, θα πηγαίναμε στην εκκλησία και δεν θα μιλιόμασταν. Σίγουρα.

Το κορίτσι μου ανακάθεται στην αγκαλιά μου και απομακρύνει το κορμί της από το στήθος μου. "Φοβήθηκες μήπως δεν ερχόμουν στον γάμο?" ναι? "Για πόσο με περνάς? Για πέντε?" Τα πράσινα μάτια της αναζητούν μια απάντηση στα μαύρα δικά μου.

Της χαμογελάω γλυκά. "Μερικές φορές.." η φωνή μου σπάει στο τέλος.

Αμέσως η κοπέλα μου με χτυπάει ελαφρά στο μπράτσο μου. "Θέλω σαν τρελή να σε παντρευτώ" μου λέει και καρφώνει το αποφασισμένο βλέμμα της στο δικό μου. "Άσχετα που με στεναχωρείς αραιά και που.. που με πιέζεις.. που θες να με ελέγχεις.. που δεν με αφήνεις να πάω διακοπές με τους φίλους μου.. εγώ.." μου χαμογελάει τρυφερά. "Εγώ σε αγαπάω τόσο πολύ, που θέλω να περάσω όλη μου την ζωή μαζί σου, αγάπη μου, όλη μου την υπόλοιπη ζωή" 

Τι πράγμα?

Εγώ τα κάνω όλα αυτά?

Εγώ?

Επίσης.. το εννοεί αυτό που λέει?

Είναι σίγουρη ότι θέλει να με παντρευτεί?

"Μερικές φορές μου δίνεις την εντύπωση ότι το μετάνιωσες που είπες ναι στην πρόταση μου" της εξομολογούμαι. Ναι, κάποιες φορές νιώθω ότι το άκουσα το γαμημένο το ναι, ίσα για να σταματήσω να την πρήζω. "Σίγουρα το θες όσο και εγώ?" ζητάω την επιβεβαίωση.

"Ναι" μου λέει η μικρή μου και η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. "Απλά.. απλά δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω τις αλλαγές στην ζωή μου" η φωνή της τρέμει.

Σμίγω τα φρύδια μου σε απορία και χαϊδεύω ελαφρά την γυμνή της πλάτη με το χέρι μου. "Αλλαγές?" την ρωτάω έκπληκτος. "Τι αλλαγές? Μαζί κοιμόμασταν από πάντα. Μαζί τρώγαμε. Μαζί πηδιόμασταν. Τώρα το μόνο που αλλάζει είναι ότι έχουμε κοινό τραπεζικό λογαριασμό" 

Η Άννα μου χαμογελάει λυπημένα. "Είναι πολλά παραπάνω Άρη μου" μου λέει και το βλέμμα της πέφτει πάνω στο μαύρο μελάνι στο στήθος μου. "Να για παράδειγμα, οι διακοπές" 

Ωχ

Αν μου πει πάλι ότι θέλει να πάει μόνη της στην Ίο, θα την γαμήσω ανάποδα μήπως και συνέλθει. Δεν θα κρατηθώ... θα την πάρω από κώλο. Αλλά θα χύσω στον κόλπο της.. γιατί είπαμε.. κανένα σπερματοζωάριο δεν πρέπει να πάει χαμένο! Κανένα!

"Καταλαβαίνω την ανάγκη σου να τις περάσουμε μαζί" η φωνή της ακούγεται γλυκιά. "Και επειδή δεν θέλω να χάσω ούτε εσένα, αλλά ούτε και την παρέα μου" στρέφει το βλέμμα της πάνω μου. "Θέλεις να πάμε μαζί στην Ίο?" μου προτείνει.

Παγώνω

Τι είπε?

Ξέρει τι ξεστόμισε μόλις?

"Το ξέρω ότι σου ακούγεται περίεργο, από την στιγμή που ποτέ σχεδόν δεν σε καλούσα όταν βγαίναμε με τα παιδιά.. αλλά είχα λόγο που το έκανα" το βλέμμα της είναι διαπεραστικό.

Αναστενάζω βαριά... καταλαβαίνω που το πάει. "Μην συνεχίζεις" της λέω και παίρνω το χέρι της μέσα στο δικό μου. 

Ήταν απλά μια σειρά από ατυχή συμβάντα.

Κατά λάθος είχα ρίξει στάχτη στο ποτό του Μάνου μια φορά που ήμασταν στον Λύκο και τον έπιασα να την κοιτάει στο στήθος. Κατά λάθος έριξα το ποτό μου πάνω στο κινητό του Χάρη όταν ανέβασε στο instagram μία φωτογραφία μαζί της. Κατά λάθος μου ξέφυγε στην Εβελίνα ότι ο γκόμενος της κοιτούσε τον κώλο της δικιάς μου. 

"Είσαι σίγουρη ότι με θέλεις μαζί σου στην Ίο?" την ρωτάω και φιλάω το αντίστροφο της παλάμης της. 

Το κοριτσάκι μου μου γνέφει θετικά. "Παντού μαζί από εδώ και πέρα?" τα μάτια της, το όμορφα μάτια της με κοιτούν με νάζι.

Χαμογελάω διάπλατα. "Παντού μαζί, ψυχή μου" πλησιάζω τα χείλη στα δικά της και της δίνω ένα γλυκό και τρυφερό φιλί. "Αυτή ήταν η μεγάλη αλλαγή που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις?" την ειρωνεύομαι ελάχιστα. Σιγά τα ωά.. πέντε μέρες διακοπών. 

Η πριγκίπισσα μου ξεφυσάει βαριά. "Δεν είναι μόνο αυτό" μου λέει και σπάει την οπτική μας επαφή. "Να εγώ.. εγώ μόλις τώρα πήρα το πτυχίο μου.. δεν έχω προλάβει να ζήσω τίποτα.. δεν έχω πάει ποτέ στο εξωτερικό.. δεν έχω κάνει ταξίδια.. δεν έχω νιώσει την ανέμελη πλευρά της ζωής.. και να.. ήθελα να τα κάνω όλα αυτά" 

"Ποιος σε εμποδίζει?" απορώ. "Εγώ που σου παρέχω τα πάντα? Εγώ που δουλεύω σαν το σκυλί για να μην σου λείψει τίποτα?"

Η Άννα μου με καρφώνει αμέσως έντονα στα μάτια. "Εσύ που ακυρώνεις τα ραντεβού μου στην γυναικολόγο και διαγράφεις την υπενθύμιση στο κινητό μου για να μην κάνω τις ενέσεις μου στην ώρα τους" το βλέμμα της πλέον είναι παγερό.

Ωχ ωχ ωχ

Πώς το κατάλαβε γαμώ την πουτάνα μου.. πώς?

Αναστενάζω βαριά και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στην καρέκλα. "Είναι κακό που θέλω να μείνεις έγκυος?" αναρωτιέμαι φωναχτά και κλείνω τα μάτια μου. Απλά.. απλά θέλω να ολοκληρωθούμε ως οικογένεια.

"Κακό είναι που δεν σέβεσαι την επιθυμία μου να το καθυστερήσουμε λίγο" μου λέει με γλυκιά φωνή και αμέσως μετά νιώθω το χεράκι της μικρής μου πάνω στο μάγουλο μου. "Μωρό μου.. κάτσε να μεγαλώσουμε εμείς πρώτα.. και μετά κάνουμε την πρασινομάτα που θέλεις"

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και τα καρφώνω αμέσως στα δικά της. "Και δυο μπέμπηδες είπαμε" ο τόνος μου ακούγεται απειλητικός. "Μην μου τα αλλάζεις τώρα" της λέω και στενεύω τα μάτια μου. 

"Τυχερά είναι αυτά" τυχερά είναι?

Απομακρύνω αστραπιαία το χέρι της από το πρόσωπο μου. "Την τύχη μας την φτιάχνουμε" της λέω αυτό που πιστεύω. Η μάνα της μου είπε ότι αν μείνει έγκυος όταν στο σεξ η Άννα είναι από πάνω, θα κάνουμε κορίτσι. Όταν το ανέφερα βέβαια στον Βύρωνα, γέλασε.. αλλά μαλάκας είναι αυτός. Εγώ εμπιστεύομαι την πεθερά μου. Ένα έχω να πω πάντως.. ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ.. να ζητάω συμβουλές από την Ζωίτσα για το πως να κάνουμε σεξ με την Άννα για να γεννήσει κορίτσι. "Κάτι άλλο με τις αλλαγές?" τη ρωτάω και κοιτάω το ρολόι στο χέρι μου. 7 παρά είκοσι. Τελευταίοι θα πάμε στον γάμο μας. 

"Είναι και κάτι άλλο" μου λέει το κορίτσι μου και αναστενάζει βαριά. "Κάτι που ήθελα να συζητήσουμε" 

Στρέφω το βλέμμα μου πάνω της. Η Άννα μου φαίνεται λυπημένη. "Τι είναι μάτια μου?" την ρωτάω όλο τρυφερότητα. 

"Να ο πατέρας σου.." η Άννα διστάζει.. διστάζει να ολοκληρώσει την πρόταση της.

"ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΑΛΙ?" ωρύομαι. Σήμερα το πρωί μαλώσαμε για τα χτεσινά του καμώματα και μας άκουσε όλη η Κηφισιά. Τι πρόλαβε να κάνει μέσα σε 5 ώρες γαμώ?

"25%" η φωνή της μικρής μου ίσα που ακούγεται. Της κάνω νόημα να συνεχίσει να μιλάει. "Το δώρο μου για τον γάμο είναι το 25% μιας ιδιωτικής κλινικής. Μου έκανε δώρο μετοχές.. μετοχές ενός νοσοκομείου" 

Παγώνω

Τώρα αυτό είναι καλό ή κακό?

Προσπαθώ να καταλάβω από την έκφραση του προσώπου της αν είναι σύμφωνη με αυτό ή... για να δω καλύτερα..

Μάλιστα

"Τι δεν σου αρέσει?" την ρωτάω και την κλείνω στην αγκαλιά μου. "Το νοσοκομείο? Η τοποθεσία? Τι?" 

Ακούω την Άννα μου να αναστενάζει βαριά. "Το γεγονός ότι έχει επέμβει σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Από την στιγμή που τον γνώρισα, δεν λέω.. έχει κάνει και καλές πράξεις.. αλλά με εκνευρίζει! Με εκνευρίζει ο τρόπος του! Με εκνευρίζει ότι στον γάμο έχει καλέσει 500 συνεργάτες του.. με εκνευρίζει που σου έστειλε τις κοπέλες χτες.. με εκνευρίζει που δεν με αφήνει να σταθώ μόνη μου στον εργασιακό μου χώρο!"

Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά και της δίνω ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο. "Έτσι ήταν πάντα ο Κομνηνός και έτσι θα είναι μωρό μου.. και εμένα μου την δίνει.. αλλά ότι και αν του λέω.. πάντα κάνει αυτό που θέλει.. πάντα περνάει το δικό του!" της παραδέχομαι. Τι μπορώ να κάνω στην τελική? Πατέρας μου είναι! "Θες να του πω να τις επιστρέψει τις μετοχές και να μας κάνει δώρο καμία εσπρεσιέρα?"

Αμέσως η Άννα μου σκάει στα γέλια. "Πέντε μαζέψαμε με τον γάμο! Θες και έκτη?" με ρωτάει και ταυτόχρονα χαχανίζει. 

"Μικρή μου πριγκίπισσα" την σφίγγω ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά μου. "Κράτα τες τις μετοχές" την προτρέπω. Θα σταματήσει να με πρήζει και για το γεγονός ότι εγώ τα πληρώνω όλα. Την έχω πιάσει να σημειώνει τα έξοδα μας σε ένα τετράδιο.. στο τέλος του οποίου υπάρχει αναλυτικό σχέδιο για να μου επιστρέψει μελλοντικά τα μισά χρήματα από τα κοινόχρηστα έξοδα μας. 

Για αυτό την αγαπάω αυτήν την γυναίκα.

Με καυλώνει που θέλει να το παίζει ανεξάρτητη. 

Με εκνευρίζει και με καυλώνει ταυτόχρονα.

"Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς! Ο πατέρας σου πλαστογράφησε μέχρι και την υπογραφή μου στα συμβόλαια! Άρη! Δεν υποφέρεται άλλο! Ειλικρινά σου μιλάω!" από τον τόνο της φωνής της καταλαβαίνω ότι είναι αγανακτισμένη.

"Μωράκι μου" την σφίγγω περισσότερο στην αγκαλιά μου. "Να ξέρεις.. ο Κομνηνός σε θαυμάζει" της λέω την αλήθεια. "Σε θαυμάζει και σε αγαπάει πολύ" 

Αμέσως η αγάπη μου στρέφει το βλέμμα της πάνω μου και με κοιτάει με έκπληξη. "Στο είπε?" με ρωτάει και αμέσως την νιώθω να τσιτώνεται στο κράτημα μου. "Σου είπε ότι με συμπαθεί?"

Της γνέφω θετικά. "Πριν κάτι μέρες.. μου είπε ότι δεν μπορούσα να του πάω καλύτερη νύφη" της χαμογελάω γλυκά. Επίσης μου είπε να της πω ότι μπορεί να τον θεωρεί τον πατέρα που δεν έχει.. το πατέρα που έχασε στο παρελθόν.. αλλά επιλέγω να μην ανοίξω αυτό το θέμα σήμερα... σήμερα που παντρευόμαστε. 

Ώπα

Σήμερα παντρευόμαστε. 

Κοιτάζω το ρολόι στο χέρι μου. 7 παρά 5. 

ΤΕΛΕΙΑ

"Μωρό μου σήκω" της λέω και την αναγκάζω να σταθεί στα πόδια της. "Έχουμε αργήσει" με τα χέρια μου σηκώνω το λευκό μου πουκάμισο από το πάτωμα και το φοράω με βιαστικές κινήσεις. 

"Μισό να φτιάξω λίγο το μακιγιάζ" η μικρή μου αφού στρώσει τα γαμημένα να τούλια πάει στον καθρέπτη για να βαφτεί. 

"Θα είμαι έξω" της λέω και πάω στο σαλόνι για να βάλω και πάλι την γραβάτα και το σακάκι μου. Προσπαθώ με τα χίλια ζόρια να την δέσω σωστά γύρω από τον λαιμό μου, και με την τρίτη φορά τα-

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΗΗΗΗΗ" 

Παγώνω

"Τι έγινε μωρό μου?" φοράω το μαύρο μου σακάκι.

"ΓΙΑΤΙ.ΜΟΥ.ΕΚΑΝΕΣ.ΣΗΜΑΔΙ" γρυλίζει από την πόρτα του δωματίου της. 

Ρολλάρω τα μάτια μου και πληκτρολογώ στο κινητό μου μήνυμα στον ψηλό. <<Πηδιόμασταν. Ερχόμαστε σε ένα τέταρτο>> του στέλνω. "Είσαι δική μου" της το ξεκαθαρίζω και πάω στην κουζίνα να πιω νερό. 

"ΕΙΣΑΙ.. ΕΊΣΑΙ.. ΕΊΣΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ! ΚΤΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΩΡΙΜΟΣ!" φωνάζει η γυναίκα μου από το σαλόνι. 

"ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΌΣΟ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΕΙΜΑΙ" της απαντώ και πίνω μονορούφι μισό λίτρο νερό. Γαμώ τον καύσωνα μου γαμώ.

"Μισό κιλό make-up έχω βάλει και φαίνεται ακόμη" η αγάπη μου μου δείχνει το σημάδι της με το που βγω από την κουζίνα. "Σε μισώ" μου λέει και στενεύει τα πράσινα ματάκια της. 

Χαμογελάω λοξά. "Με αγαπάς" την διορθώνω και την πλησιάζω. "Με αγαπάς και σε αγαπάω" προσθέτω και κλείνω το κορμάκι της στην αγκαλιά μου. 

Η μικρή μου πρασινομάτα με κοιτάει με υπέρμετρη τρυφερότητα μες στα μάτια. "Σήμερα θα γίνω γυναίκα σου" μου λέει με νάζι και τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου. 

Την φιλώ πεταχτά στα ροζ χειλάκια της. "Είσαι ήδη γυναίκα μου, απλά σήμερα θα το μάθουν και 1500 άτομα από τους οποίους εμείς γνωρίζουμε προσωπικά τους 300" Να'ναι καλά η Ζωίτσα και οι 711 μόνιμοι κάτοικοι από το κωλοχώρι. Να 'ναι καλά ο Κομνηνός και οι 500 συνεργάτες του. 

Τα σόγια μου μέσα, γαμώ.

Η Άννα μου πλησιάζει το μέτωπο της στο δικό μου και κολλάει περισσότερο τα σώματα μας μεταξύ τους. "Είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου" μου λέει με γλυκιά φωνή. Το μωράκι μου. Το γλυκό μου το μωράκι.

"Χαίρομαι που σε κάνω χαρούμενη ψυχή μου" παραδέχομαι και γλιστράω τα χέρια μου στον κώλο της. "Χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη μαζί μου ομορφιά μου" την χουφτώνω ελαφρά και της δίνω ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της. 

"Εσένα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής σου?" με ρωτάει και κλείνει τα πράσινα, τα όμορφα πράσινα ματάκια της. Βασίλισσα μου εσύ.

"Όχι" της απαντώ και την κολλάω πάνω μου. "Εμένα η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου ήταν εκείνη που μου έδωσες κώλο για πρώτη φορά" η φωνή μου ακούγεται παιχνιδιάρικη.

Αμέσως η Άννα μου παγώνει στην αγκαλιά μου. "Αλήθεια λες?" αναρωτιέται φωναχτά και απομακρύνει το πρόσωπο της από το δικό μου. Το κορίτσι μου ανοίγει τα πράσινα ματάκια της και με κοιτάει με θυμό. "Είσαι τόσο επιφανειακός?" με ρωτάει με νεύρο. 

Ω μωρό μου!

Της γνέφω θετικά. 

Χαζούλα μου εσύ!

"Ε τι να σου πω!" μου λέει και με διώχνει με δύναμη από πάνω της. "Άντε χάσου! Για να μην πω τίποτα βαρύτερο.." μουρμουρίζει και περπατάει προς την εξώπορτα. 

Τίποτα βαρύτερο ε? 

Λίγο πριν το χέρι της ακουμπήσει το χερούλι, την πιάνω με δύναμη από το μπράτσο της και την ακινητοποιώ. "Η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου μωρό μου.." με το ελεύθερο χέρι μου χαϊδεύω απαλά την κοιλίτσα της "..δεν έχει έρθει ακόμη" ψιθυρίζω στο αυτί της και ενώνω τα μέτωπα μας.

Ψυχή μου όμορφη

"Αλλά θα έρθει.. αργά η γρήγορα θα έρθει" κλείνω τα μάτια μου και αναστενάζω ελαφρά. "Όταν θα μου πεις ότι θα με κάνεις μπαμπά, ομορφιά μου" παραδέχομαι και τρίβω την μύτη μου στην δικιά της. "Όταν θα μου πεις πως εγώ και εσύ.. θα κάνουμε ένα μωράκι" η φωνή μου ακούγεται γλυκιά. "Τότε θα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου" της λέω την αλήθεια.. τότε θα είναι.. τότε.. 

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να υποβαθμίσω την ευτυχία που ένιωσα όταν μου είπε ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου, όταν συνειδητοποίησα ότι με αγαπάει, όταν με συγχώρεσε για την απιστία μου, όταν άκουσα το γαμημένο το ναι.. αλλά.. αλλά νιώθω ότι υπάρχει και άλλη.. μεγαλύτερη ευτυχία.. και απλά περιμένω να έρθει.. να έρθει εκείνη η μέρα..

"Σε αγαπάω Άρη μου" η φωνή της μικρής μου ακούγεται γλυκιά.

Απομακρύνω ελάχιστα το πρόσωπο μου από το δικό της και την κοιτάω με τρυφερότητα μες στα μάτια. "Εγώ σε αγαπάω περισσότερο ψυχή μου" της υπενθυμίζω και φιλάω τα δάκρυα που τρέχουν στα ροζ μαγουλάκια της.

Σιωπή

Όμορφη σιωπή

Γαλήνια σιωπή

Το μόνο που κάνουμε με την Άννα μου είναι να κοιτιόμαστε έντονα μες στα μάτια. 

Της χαμογελάω τρυφερά.

"Πάμε να παντρευτούμε μωρό μου?" την ρωτάω και ενώνω και πάλι τα μέτωπα μας.

"Πάμε Άρη μου, πάμε άνδρα μου όμορφε" η φωνή της ίσα που ακούγεται.

Της δίνω ένα γλυκό φιλί στα χειλάκια της και απομακρύνομαι από κοντά της.

.

.

.

"Α και Άννα μου!" της λέω με το που βγούμε από το σπίτι. 

"Ναι Άρη μου?" η μικρή μου γυρνάει να με κοιτάξει.

Σκύβω ελάχιστα και την παίρνω στην αγκαλιά μου σε στυλ νύφης. "Χρόνια Πολλά μωρό μου" της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. "Σου εύχομαι έρωτα, αγάπη, ευτυχία" Είναι τα πρώτα της γενέθλια που τα περνάμε μαζί. Ναι, τα πρώτα της. 

Η Άννα μου χαμογελάει τρυφερά. "Αν μου τα δώσεις εσύ.. τα δέχομαι" μου λέει με νάζι. 

Να της τα δώσω εγώ ε?

Χαμογελάω λοξά.

Μπορεί να ξέρει ότι την αγαπάω, μπορεί να το καταλαβαίνει, ναι.. 

Απλά..

Δεν θα συνειδητοποιήσει ποτέ την ποσότητα της αγάπης που νιώθω για εκείνη.. ποτέ..

Και είναι άπειρη η γαμημένη.. άπειρη..

"Γυναίκα μου όμορφη"