Αφιέρωση Κεφαλαίου

Danah1926

epappa

eirini23456789

***

25 Ιουλίου

Άννα

Το ροζ το μπλουζάκι.. το ροζ το σορτσάκι.. τον τόμο της φυσιολογίας.. την οδοντόβουρτσα.. την οδοντόκρεμα.. τα παντοφλάκια.. τα πιτζαμάκια..

Μα τι ξεχνάω.. τι ξεχνάω..

"Έτοιμη?" 

Στρέφω απότομα το κεφάλι μου προς την πόρτα του δωματίου του Άρη. "Κάτι ξεχνάω ρε μωρό μου.. αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι" του λέω και σκανάρω το δωμάτιο του για μια τελευταία φορά. 

Χτες ήταν το τελευταίο βράδυ που κοιμηθήκαμε εδώ, στο σπίτι του Κομνηνού. Πριν από λίγο καιρό αποφασίσαμε μετά τον γάμο να πάμε να μείνουμε μόνοι μας στο προηγούμενο σπίτι του Άρη, εκεί που ζούσε όταν τον γνώρισα. Το αγόρι μου θα πάει να κοιμηθεί από σήμερα εκεί, ενώ εγώ θα μείνω απόψε στο σπίτι του Γιώργου και θα μετακομίσω και επίσημα αύριο, μετά την δεξίωση, μαζί με τον άνδρα μου.

Με τον άνδρα μου.

Περίεργο ακούγεται, πολύ περίεργο βασικά. 

"Δεν βρίσκω τον λόγο που πρέπει να πας σήμερα να κοιμηθείς στου ψηλού" η φωνή του Άρη ακούγεται βαριά. "Εκτός" νιώθω δύο χέρια να ανεβοκατεβαίνουν πάνω κάτω στα γυμνά μπούτια μου. "Εκτός και αν με αφήσεις να έρθω να κοιμηθώ μαζί σου, μωρό μου" ο Άρης με το που τελειώνει την πρόταση του κολλάει την πλάτη μου πάνω στο στήθος του, και τα οπίσθια μου πάνω στην-

Κλείνω αμέσως τα μάτια μου και αναστενάζω βαριά.

Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει πιο δυνατά.

Το στομάχι μου σφίγγεται.

Τα πόδια μου τρέμουν.

Άραγε αυτός ο άνδρας θα σταματήσει να έχει ποτέ αυτήν την επίδραση πάνω μου?

"Το.. το έθιμο" του υπενθυμίζω και κλείνω αμέσως τα πόδια μου. 

"Στα αρχίδια μου" γκρινιάζει το αγόρι μου και ξεκινάει να ρουφάει με μανία το δέρμα στον λαιμό μου. 

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και με μια αστραπιαία κίνηση απομακρύνομαι από πάνω του. "Θα μου αφήσεις σημάδι!" παραπονιέμαι και πάω να κοιταχτώ αμέσως στον καθρέπτη. "Άρη πας καλά?" τον ρωτάω με το που δω την μικρή κοκκινίλα χαμηλά στον λαιμό μου. "Ένα πράγμα σου ζήτησα" αναστενάζω βαριά και στρέφω το πρόσωπο μου πάνω του. "Να μην μου κάνεις πιπιλιές τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν το γάμο! Και εσύ, από την στιγμή που σου το είπα κάνεις ακριβώς το αντίθετο! Πώς θα το καλύψω αυτό? Μου λες?"

Ο Άρης ρολλάρει τα μάτια του και κλείνει τον σάκο μου που βρίσκεται πάνω στο κρεβάτι του. "Λες να πιστεύει κανείς ότι σε παίρνω παρθένα?" με ρωτάει και μου κάνει νόημα να βγω έξω από το δωμάτιο του. "Και για να ξέρεις.. συνήθως οι γυναίκες ξεκινούν να πρήζουν τα παπάρια των ανδρών τους μετά τον γάμο.. εμείς ακόμη δεν παντρευτήκαμε γκρινιάζεις?" η φωνή του ακούγεται παιχνιδιάρικη. Αμέσως μετά νιώθω ένα χαστούκι να προσγειώνεται με δύναμη στους γλουτούς μου. 

"Ρε Άρη!" φωνάζω με το που κατέβω και το τελευταίο σκαλοπάτι. "Το ξέρεις ότι τα χαστούκια, δεν-"

"Γιατί την ενοχλείς παιδί μου την γυναίκα σου?" με διακόπτει ο Κομνηνός. Γυρνάω το κεφάλι μου και τον κοιτάω που βγαίνει εκείνη την στιγμή από την κουζίνα. 

"Βυρωνάκο κοίτα την δουλειά σου" του απαντάει κοφτά ο Άρης και περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου. "Οι γυναίκες τα θέλουν τα χαστουκάκια τους που και που" προσθέτει και με κολλάει πάνω στο σώμα του.

Παγώνω

Τι λέει?

"Στο σεξ πάντα" Ο Κομνηνός του κλείνει το μάτι. 

Και μόλις επιβεβαιώθηκα. Ναι, μοιράζονται σίγουρα τα ίδια γονίδια. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον. 

"Ακριβώς" λέει το αγόρι μου και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

Με μια απότομη κίνηση απομακρύνομαι από κοντά του και ξεκινάω να περπατάω προς την έξοδο. Τώρα φταίω εγώ να του στερήσω τα συζυγικά μου καθήκοντα την πρώτη νύχτα του γάμου μας?

"Μισό λεπτό κοπέλα μου" η φωνή του πρώην καθηγητή μου με σταματάει λίγο πριν περάσω την εξώπορτα. Στρέφω το πρόσωπο μου προς το μέρος του και τον κοιτάω με περιέργεια. "Αυτό είναι για εσένα" μου λέει και μου δίνει έναν κίτρινο φάκελο. 

"Τι είναι αυτό?" τον ρωτάω και κάνω κίνηση να τον ανοίξω.

"Καλύτερα δες το όταν θα μείνεις μόνη σου" Τον κοιτάω αμέσως με απορία. "Είναι το δώρο μου για εσένα.. για τον γάμο"

"Για εμένα?" αναρωτιέμαι και κοιτάω φευγαλέα τον Άρη. "Μόνο για εμένα?"

"Ναι ρε μαλάκα" επεμβαίνει το αγόρι μου. "Εγώ δεν έχω δώρο?" 

Αμέσως το βλέμμα του Κομνηνού σκοτεινιάζει. "Όχι" του λέει και με κοιτάει φευγαλέα. "Εσύ δεν έχεις δώρο" συμπληρώνει και καρφώνει έντονα, με νόημα τον Άρη στα μάτια.

Ύποπτο, πολύ ύποπτο το όλο σκηνικό.

"Άντε και γαμήσου" ο Άρης ακούγεται ενοχλημένος. "Πάμε αγάπη μου?" με ρωτάει τρυφερά και μου κάνει νόημα να ξεκινήσω να περπατάω προς το αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο στον δρόμο απ'έξω. "Εμείς τα λέμε το πρωί!" φωνάζει στον πατέρα του και κλείνει την πόρτα πίσω μας. 

"Τι θα κάνεις σήμερα?" τον ρωτάω με το που βάλει πρώτη. 

Σιωπή

Άβολη σιωπή

Χαμογελάω λοξά και ξεκινάω να κάνω αέρα με τον φάκελο που κρατάω στα χέρια μου. "Κάτι σε ρώτησα" επιμένω . Έτσι και την βγάλουν σε κανένα κωλόμπαρο ή σε κανένα στριπτιτζάδικο με την παρέα του.. θα τον σκοτώσω! Δεν θα προλάβουμε να παντρευτούμε! Θα τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια!

"Θα έρθουν τα παιδιά σε λίγο από το σπίτι" μου απαντάει μετά από μερικές στιγμές σιωπής και αλλάζει νευρικά ταχύτητα. 

"Θα έχετε και κοπέλες?" η φωνή μου ακούγεται αδιάφορη. Το μέσα μου όμως, κάθε άλλο παρά αδιάφορο είναι. Ανησυχώ.. και πώς να μην ανησυχώ δηλαδή? Ο Πάνος και ο Νίκος το μόνο που συζητάν τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι για το bachelor party του Άρη. Ακόμη και με εμένα μπροστά δεν πτοούνται.. συνεχίζουν να μαλώνουν για το αν πρέπει να πάνε στα περίφημα Μωράκια ή για το αν θα καλέσουν Ρωσίδες σε σπίτι. 

"Ρε μωρό μου" λέει ο Άρης και τοποθετεί το χέρι του πάνω στο γυμνό μου μπούτι. "Ρε ομορφιά μου, αφού το συζητήσαμε ρε ψυχούλα μου.. τι σε πιάνει το παράπονο?" γλιστράει το χέρι του κάτω από το φόρεμα μου. "Τους το ξεκαθάρισα, δεν έχει πουτάνες" Νιώθω τα δάχτυλά του να με τρίβουν απαλά πάνω από το εσώρουχο μου. "Γιατί κάνεις σαν ζηλιάρα γκόμενα?"

Παγώνω

Πώς κάνω λέει?

"Εγώ κάνω σαν ζηλιάρα γκόμενα?" αναρωτιέμαι φωναχτά και απομακρύνω με δύναμη το χέρι του από την περιοχή μου. "Ότι θες λες μου φαίνεται!"

Ο Άρης ξεφυσάει βαριά και παρκάρει το αυτοκίνητο κάτω από το για-λίγες-ακόμη-ώρες σπίτι μου. "Άννα μου κοίτα με λίγο" η φωνή του ακούγεται γλυκιά.

Αδιαφορώ

Που θα μου πει εμένα ότι κάνω σαν ζηλιάρα γκόμενα.

"Ρε ψυχή μου?" επιμένει ο Άρης.

Αδιαφορώ και πάλι.

"Εδώ και λίγες μέρες έχεις νεύρα" Τοποθετεί το χέρι του στο πιγούνι μου και με αναγκάζει να τον κοιτάξω. "Και σε ξέρω καλά για να τα αποδώσω στον φόβο σου για το bachelor party" Τα μαύρα μάτια που αγαπώ με κοιτάνε με τρυφερότητα. "Τι σου συμβαίνει ομορφιά μου?" 

Ξεροκαταπίνω

Με ξέρει όντως καλά, πολύ καλά θα έλεγα.

"Ξέρεις.. τα παιδιά" του λέω και παίρνω τα μάτια μου από πάνω του. "Θα πάνε διακοπές όλοι μαζί τέλη Αυγούστου στην Ίο" η φωνή μου ίσα που ακούγεται.

"Και?"

"Τι και?" τον ρωτάω και παίζω με την άκρη του φορέματος μου. "Θέλω να πάω μαζί τους" 

Αμέσως ο Άρης απομακρύνει τα χέρια του από το πρόσωπο μου και ανακάθεται στην θέση του οδηγού. "Είσαι ελεύθερη να κάνεις ότι γουστάρεις" λέει και ανάβει τσιγάρο. "Εγώ δεν σε κρατάω, άμα θες να πας.. πήγαινε"

Σηκώνω αμέσως το βλέμμα μου πάνω του. "Αλήθεια τώρα?" τον ρωτάω με αγωνία. "Θα αλλάξεις τα εισιτήρια και θα γυρίσουμε πέντε μέρες νωρίτερα για να προλάβω να πάω μαζί τους?" Μακάρι να το κάνει αυτό.. τι 30 μέρες στο νησί Bora Bora, τι 25. 

"Εγώ δεν αλλάζω τίποτα" μου λέει και φυσάει τον καπνό έξω από το παράθυρο. "Αν θες να επιστρέψεις μόνη σου νωρίτερα, είσαι ελεύθερη να το κάνεις. Εγώ θα είμαι στο ξενοδοχείο μέχρι και τις 30 Αυγούστου" δηλώνει και χτυπάει νευρικά το χέρι του στο τιμόνι.

Μάλιστα... και εγώ που νόμιζα ότι θα με καταλάβαινε..

Χαμογελάω πικραμένα και ανακάθομαι στην θέση μου. "Με πιέζεις" παραδέχομαι έπειτα από μερικές στιγμές σιωπής. "Με πιέζεις πολύ" επαναλαμβάνω και κοιτάω έξω από το παράθυρο μου.

"Έχεις καταλάβει κοριτσάκι μου ότι αύριο παντρευόμαστε?" η ενόχληση είναι ξεκάθαρη στην φωνή του.

"Γάμος θα είναι αυτός ή φυλακή?" του επιτίθεμαι.

"ΦΥΛΑΚΉ? ΦΥΛΑΚΉ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΤΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΑΡΤΑΡΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΨΩΛΕΣ ΣΤΗΝ ΙΟ?" 

Κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. "Σου το είχα πει" του υπενθυμίζω. "Πριν κανονίσεις για διακοπές σου είχα πει τις ημερομηνίες που τα παιδιά έκλεισαν το σπίτι στην Ίο και εσύ.. εσύ τα έγραψες όλα στα πα-"

"ΕΕΕΕ" με διακόπτει ο Άρης. "Μικρή την γλώσσα σου" 

"Επίτηδες το έκανες έτσι?" τον ρωτάω κάτι για το οποίο είμαι σίγουρη. Από την πρώτη στιγμή που του είπα ότι ήθελα να πάω με τα παιδιά στην Ίο, ξένισε. Κόβω το κεφάλι μου ότι επίτηδες έκλεισε τις συγκεκριμένες ημερομηνίες για τις διακοπές μας. 

"Από την δουλειά πήρα άδεια για όλον τον μήνα" ο τόνος της φωνής του είναι παγερός. "Δουλεύω από τον Φεβρουάριο σαν το σκυλί.. συγγνώμη που γουστάρω να περάσω όλον τον Αύγουστο μαζί με την γυναίκα μου στην θάλασσα και δεν μου καυλώνει να μείνω πίσω στην Αθήνα ούτε για πέντε μέρες"

Μάλιστα

Δεν γουστάρει, δεν του καυλώνει..

Αναστενάζω βαριά και τρίβω το μέτωπο μου με το δεξί μου χέρι. "Αυτό εννοώ όταν σου λέω ότι με πιέζεις" Νιώθω μια απίστευτη πίεση. Συναισθηματική. Ναι τον αγαπάω, ναι θέλω να τον παντρευτώ, αλλά δεν θέλω να χάσω και την νιότη μου. 

"Άννα είσαι σίγουρη ότι θες να με παντρευτείς?"

Παγώνω

Αμφιβάλλει? 

Αμφιβάλλει για εμένα?

"Ειλικρινά μου κάνεις αυτήν την ερώτηση?" τον ρωτάω και γυρνάω απότομα το κεφάλι μου προς το μέρος του. Τα μαύρα μάτια του με κοιτούν με υπέρμετρη οργή. 

Γελάω

Αυτός είναι που με πιέζει.. αυτός που αμφιβάλλει.. αυτός είναι που θυμώνει κιόλας?

Γελάω δυνατά

"Κάτι σε ρώτησα" επιμένει και το βλέμμα του σκοτεινιάζει στο δευτερόλεπτο. 

Κουνάω και πάλι αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου και πιάνω το χερούλι της πόρτας. "Περιμένω μια συγγνώμη" του λέω και βγαίνω από το αυτοκίνητο του. Μια συγγνώμη κυρίως για την πίεση, αλλά και για την αμφιβολία.

"Και εγώ το ίδιο!" φωνάζει και με το που κλείσω την πόρτα πίσω μου πατάει τέρμα το γκάζι και εξαφανίζεται στην στιγμή. 

Ηλίθιε άντρα!

Ακούς εκεί! Να είμαστε μια μέρα πριν από τον γάμο και να μου συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο! Και την τελική.. και που θα παντρευτούμε τι σημαίνει? Ότι θα πρέπει να κόψουμε κάθε επαφή με τους φίλους μας? Μπορεί ο Άρης από τότε που ξεκίνησε να δουλεύει να μείωσε τον χρόνο που αφιερώνει στην παρέα του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και εγώ θέλω να κάνω το ίδιο.. εξάλλου την προηγούμενη εβδομάδα ορκίστηκα! Δεν θα χαρώ εγώ το πτυχίο μου με τα άτομα που ήμουνα καθημερινά τα τελευταία έξι χρόνια στην σχολή και στο νοσοκομείο?

"Τι έπαθες?" με ρωτάει η μάνα μου με το που ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου. 

Την κοιτάω φευγαλέα και πετάω τον μαύρο σάκο στον καναπέ. "Μια χαρά είμαι" της λέω ψέματα. Την όρεξη της έχω τώρα.

"Γιατί είσαι έτσι μικρή?" ο Γιώργος κουμπώνει το ρολόι στο χέρι του. 

"Πού θα πας?" τον ρωτάω. Η ώρα είναι μόλις 8. Αδυνατώ να πιστέψω ότι ολόκληρο bachelor party ξεκινάει από τόσο νωρίς.

"Δεν ξέρεις?" η Δώρα εκείνη την στιγμή βγαίνει από το δωμάτιο του αδερφού μου. "Πρώτα θα πάει να πάρει το δώρο του Άρη για τον γάμο και μετά θα πάει με όλα τα καλά τα παιδιά να τα σκάσουν στις πουτ-"

"Σκάσε γαμώ το κέρατο μου γαμώ!" την διακόπτει ο Γιώργος και της ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα. "Σου το είπα χίλιες φορές.. δεν θα έχει γυναίκες!" ο αδερφός μου ακούγεται αγανακτιμένος. 

"Και πες ότι για αυτό σε πιστεύω" η φίλη μου πιάνει με δύναμη το μπράτσο του. "Για την κοκκινομάλλα διευθύντρια σου δεν με πείθεις Γιωργάκη.. καθόλου δεν με πείθεις όμως" 

"Δώρα μην μου πρήζεις και άλλο τα αρχίδια με αυτό το θέμα" Ο αδερφός μου τραβάει με δύναμη το χέρι του από το κράτημα της κολλητής μου. "Σου το λέω συνέχεια τους τελευταίους τέσσερις μήνες.. ναι μου την πέφτει.. όχι δεν ενδίδω" Βάζει τα παπούτσια του και παίρνει τα πράγματα του πάνω από το τραπέζι της κουζίνας. "Τι άλλο πρέπει να κάνω για να με πιστέψεις  γαμώ την πουτάνα μου γαμώ?" ανοίγει την πόρτα του σπιτιού. "ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!" φωνάζει και λογικά ακούγεται σε όλη την πολυκατοικία. "ΜΕ ΈΧΕΙ ΚΟΥΡΆΣΕΙ ΑΥΤΉ Η ΠΟΥΣΤΙΚΗ Η ΖΉΛΙΑ ΣΟΥ!" προσθέτει και με το που τελειώσει την πρόταση του βγαίνει έξω από το σπίτι και κλείνει με δύναμη την πόρτα πίσω του.

Σιωπή

Κοιτάω διστακτικά την φίλη μου. Έχει μείνει παγωμένη στην θέση της να κοιτάει την κλειστή πόρτα με βουρκωμένα μάτια.

Σιωπή

Κοιτάω διστακτικά την Ζωίτσα. Κάθεται σιωπηλή στον καναπέ και μας κοιτάει με ένα βλέμμα απογοήτευσης. 

Για μισό..

Τι έπαθε τώρα?

"Εσύ" λέει στην Δώρα και της κάνει νόημα να κάτσει. "Άδικα τον ζηλεύεις"

"Ε όχι και άδικα κυρία Ζωή" η κολλητή μου υπακούει και παίρνει θέση δίπλα της. "Ξέρετε τι είναι να τον πολιορκεί η διευθύντρια του και ο Γιώργος να μην κάνει τίποτα για να την σταματήσει?"

"Έχει ανάγκη τα λεφτά κορίτσι μου όμορφο" η μάνα μου της χαϊδεύει τα μαλλιά. "Η συγκεκριμένη εταιρεία πληρώνει πολύ καλά, δεν μπορεί να ρισκάρει την δουλειά του" 

Αμέσως η Δώρα γουρλώνει τα μάτια της. "Και προτιμάει να χάσει εμένα? Διότι σας το ξεκαθαρίζω, εγώ δεν θα συνεχίσω να είμαι μαζί του υπό αυτές τις συνθήκες"

Η μάνα μου χαμογελάει λοξά. "Υπό αυτές τις συνθήκες όμως?" την ρωτάει και βγάζει από την τσέπη της ποδιάς της ένα μικρό κόκκινο κουτάκι. "Θα μπορέσεις να είσαι μαζί του υπό αυτές τις συνθήκες?" τοποθετεί το κόσμημα στα χέρια της.

Παγώνω

Παγώνω

Παγώνω

"Θα της κάνει πρόταση γάμου?" ρωτάω έκπληκτη. Ο Γιώργος δεν ήταν που δεν θα παντρεύονταν με τίποτα?

Η μάνα μου γνέφει θετικά. "Το βρήκα σήμερα που καθάριζα το δωμάτιο του" Ναι καλά, ψαχούλευε. Είμαι σίγουρη. "Δώρα κοπέλα μου είσαι καλά?" την ρωτάει και παίρνει το κουτάκι από τα χέρια της. 

Η φίλη μου έχει μείνει κοκαλωμένη στην θέση της να κοιτάει την μάνα μου με γουρλωμένα μάτια. "Πρέπει να του ζητήσω συγγνώμη" η φωνή της ίσα που ακούγεται. "Τώρα.. πρέπει να του ζητήσω συγγνώμη" προσθέτει και σκουπίζει τα βουρκωμένα μάτια της. 

"Κάτσε κάτω" της λέει η Ζωίτσα με το που βλέπει την φίλη μου να σηκώνεται όρθια από τον καναπέ. "Έχουμε και άλλο θέμα να λύσουμε" Στρέφει απότομα το κεφάλι της προς το μέρος μου και με κοιτάει με καχυποψία. "Σε ακούω"

Ρολλάρω τα μάτια μου και κάθομαι με φόρα στην πολυθρόνα απέναντι τους. "Με πιέζει" οι λέξεις βγαίνουν αβίαστα από το στόμα μου. Θέλω απλά να μιλήσω σε κάποιον, να πω τι νιώθω. "Αισθάνομαι ότι μου κλέβει την ελευθερία μου.. την ανεξαρτησία μου" Παίρνω τα τσιγάρα από το τσαντάκι μου και ανάβω αμέσως ένα. 

"Να σου θυμίσω ότι αύριο παντρεύεσαι?" με ρωτάει η μάνα μου και σηκώνει τα φρύδια της. Το ίδιο μου είπε και ο Άρης. Μα καλά συνεννοημένοι είναι?

"Και αυτό τι σημαίνει?" την ρωτάω. "Ότι μπορεί να με απομακρύνει από την παρέα μου?"

"Πώς το κάνει ακριβώς αυτό?" 

"Δεν με αφήνει να πάω διακοπές με τα παιδιά" της δείχνω την Δώρα με το χέρι μου. "Έβγαλε επίτηδες τα εισιτήρια της επιστροφής για 30 Αυγούστου.. δεν θέλει λέει να περάσει στην Αθήνα ούτε πέντε μέρες από την άδεια του"

Η μάνα μου κουνάει αποδοκιμαστικά το κεφάλι της και ρίχνει το σώμα της πίσω στον καναπέ. "Σε αγαπάει υπερβολικά πολύ" μου λέει κάτι που ήδη γνωρίζω. "Για αυτό δεν θέλει να πας στην Ίο. Απλά δεν το διαχειρίζεται σωστά το όλο θέμα.. και σε αυτό θα πρέπει να τον βοηθήσεις εσύ"

"Σαν τι να κάνω δηλαδή?" απορώ και σμίγω τα φρύδια μου.

"Δώσε του εναλλακτικές! Πες του να γυρίσετε πιο νωρίς και να πάτε και οι δύο στην Ίο. Με αυτόν τον τρόπο και θα είστε μαζί, όπως θέλει ο Άρης και εσύ δεν θα απομακρυνθείς από τους φίλους σου"

Ρολλάρω τα μάτια μου και σβήνω το τσιγάρο μου στο τασάκι. "Τα υπόλοιπα παιδιά δεν θα έχουν τις σχέσεις τους μαζί.. μπορώ εγώ να τους φορτώσω τον άνδρα μου?"

"Ο Μάνος θα την φέρει" πετάγεται η Δώρα από το πουθενά. "Η Alex θα έρθει μία μέρα νωρίτερα και θα φύγει δύο μέρες μετά.. οπότε για να μην χάσει τις διακοπές μαζί μας και τον χρόνο με την κοπέλα του, της πρότεινε να έρθει Ίο"

"Είδες?" μου λέει η Ζωίτσα και κουνάει τα χέρια της στον αέρα. "Μπουμπούκι μου.. οι ανάγκες αλλάζουν όσο μεγαλώνεις.. και θα πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα" η μάνα μου μας κάνει νόημα να σηκωθούμε από τους καναπέδες. "Για αυτό σας λέω.. πηγαίνετε να τους βρείτε.. εσύ" δείχνει την Δώρα.. "ζήτα συγγνώμη που δεν τον εμπιστεύεσαι και εσύ" μου λέει.. "πες του να γυρίσετε πέντε μέρες νωρίτερα για να πάτε μαζί στην Ίο" τονίζει την λέξη μαζί.

Καρφώνω αμέσως το βλέμμα μου στην Ζωίτσα.

Τι είπε μόλις?

Άρης

"Καταλάβατε τι είπε?" φυσάω τον καπνό στο πλάι. "Μου ζήτησε να γυρίσουμε πίσω από το Bora Bora για να πάει στην Ίο να χορεύει πάνω στα μπιτσόμπαρα με τον πούστη τον Μάνο και άλλα δυο αρχίδια!" η γυναίκα δεν υπάρχει! Απλά δεν υπάρχει! 

"Τέσσερα εννοείς" μου λέει ο Νίκος και βάζει τα πόδια του πάνω στο τραπεζάκι. Άμα το καταλάβει αυτό η Άννα μου, θα με σκοτώσει.

"Τι τέσσερα?" απορώ και του κάνω νόημα να κατεβάζει τα βρωμοπόδαρα του από το καινούριο μας έπιπλο.

Ο μαλάκας μου κάνει κωλοδάχτυλο και αδιαφορεί πλήρως για την εντολή μου. "Αν σκεφτείς ότι ο καθένας τους έχει από δύο, στο σύνολο είναι τέσσερα.. βέβαια αν προσθέσεις και του Μάνου έξι.. ναι.. έξι αρχίδια συνολικά" 

Ο Μάριος από δίπλα γελάει. "Άντε γαμηθείτε όλοι σας!" τους φωνάζω και κάθομαι με φόρα πάνω στον καναπέ. 

"Και τι θα κάνουμε σήμερα?" ρωτάει ο Πάνος και ανάβει τσιγάρο.

"Σαν τι θες να κάνουμε δηλαδή?"

"Δεν ξέρω.. σε όλα τα σωστά τα bachelor τα πάρτια, υπάρχουν πούρα, αλκοόλ και πουτάνες" κοιτάζει το whiskey πάνω στο τραπεζάκι μπροστά μας. "Και εμείς έχουμε μόνο το αλκοόλ ρε παπάρα.. τι φλωριές είναι αυτές ρε πούστη μου?"

Ρολλάρω τα μάτια μου και ανάβω ακόμη ένα τσιγάρο. "Πούρα θα φέρει ο ψηλός, έχουμε συνεννοηθεί"

"Και πουτάνες?" ρωτάει ο Νίκος.

"Το υποσχέθηκα στην Άννα ρε μαλάκες" τους λέω για χιλιοστή φορά και φυσάω τον καπνό ψηλά. "Δεν έχει βίζιτες σήμερα"

"Ρε μαλάκα από το μουνί της σε σέρνει" η φωνή του Πάνου είναι εκνευριστική.

"Ναι και γουστάρω άπειρα" ο τόνος μου είναι κοφτός. "Και μην μιλάτε άσχημα για την γυναίκα μου!" τους υπενθυμίζω. Δεν είναι μια οποιαδήποτε γκόμενα.. είναι η γυναίκα μου! 

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ

"Ποιος να το πίστευε ρε αρχίδια!" επεμβαίνει ο Νίκος. "Ο Άρης Ιωάννου.. ο Άρης! Ο Άρης που στο πρώτο έτος μας πρότεινε να κάνουμε ομαδική παρτούζα παντρεύεται! Ναι παντρεύεται!"

Χαμογελάω διάπλατα. 

Γουστάρω σαν τρελός να την παντρευτώ. Θέλω σαν πούστης να είναι δική μου! Δική μου και με την ευχή του παπά! Γυναίκα μου και στα χαρτιά!

"Θυμάστε που πηδήξαμε την Ισπανίδα που είχε έρθει με erasmus στο δεύτερο έτος?" ρωτάει ο Μάριος.

Σμίγω τα φρύδια μου σε απορία και ρίχνω το σώμα μου πίσω στον καναπέ. "Την πήδηξα και εγώ?" αναρωτιέμαι φωναχτά. Ειλικρινά δεν θυμάμαι να γαμάω καμία Ισπανίδα.

"Εσύ την έπαιρνες από κώλο και εγώ την πίπωνα" μου απαντάει ο Πάνος και πίνει μονορούφι το ποτό του. "Να σου πω ρε παπάρι.. έχεις και άλλο whiskey? Έχουμε πιει δύο μπουκάλια μέχρι στιγμής και νιώθω ότι τραβάμε και άλλο" 

"Θα φέρει ο ψηλός μαζί με τα πούρα" του απαντώ και κλείνω τα μάτια μου. Μισό μπουκάλι ήπια και έχω αρχίσει να ζαλίζομαι. Τι μου συμβαίνει? Εγώ είμαι συνηθισμένος στο ποτό.

"Να τος!" αναφωνεί ο Μάριος την ώρα που χτυπάει το θυροτηλέφωνο. 

"Πάρε τον κώλο σου και σύρε άνοιξε" του δείχνω την πόρτα. Με τόσο wiskey έχω παραχαλαρώσει. Παίρνω στα χέρια μου το κινητό μου και κοιτάω την συνομιλία μας στο viber. Κανένα μήνυμα, κανένα συγγνώμη.

Η αχάριστη! 

Εγώ που δουλεύω νύχτα μέρα έξι μήνες τώρα, για να έχω πέντε δραχμές στην άκρη να της χαρίσω τις διακοπές που αρμόζουν σε μια βασίλισσα.. για να μου ζητήσει να φύγουμε νωρίτερα! Ναι, η ηλίθια πρασινομάτα μου ζήτησε να τελειώσουμε νωρίτερα τον μήνα του μέλιτος μας για να προλάβει να πάει διακοπές με την παρέα της!

Η παλιοεγωίστρια!

Εμένα δεν με σκέφτεται καθόλου? Τι θα κάνω εγώ μόνος μου στην Αθήνα όσο αυτή θα παρτάρει στην Ίο? Πώς θα κοιμάμαι εγώ μακριά της? Και στην τελική, αν είναι να κάνουμε διακοπές σε διαφορετικά μέρη.. τι παντρευόμαστε? Ξέρει πολλά ανδρόγυνα που ο ένας να είναι με το aircondition στην Αθήνα και ο άλλος με το παρεό στο Pathos Lounge Bar and Restaurant? 

"Κοιτάξτε τι καλό σας έφερα!" ο ψηλός ακούγεται χαρούμενος.

"Πουτάνες?" ρωτάει ο Πάνος.

Αμέσως ανοίγω τα μάτια μου και γυρνάω να κοιτάξω έντρομος τον Γιώργο. "Μαλάκα δεν πιστεύω να-"

"Ρε παπάρα κάλμαρε!" με καθησυχάζει ο κολλητός μου και από αύριο και κουμπάρος μου. "Αφού το είπαμε, σήμερα θα είμαστε ψωλοπαρέα" 

"Α καλά" ο Νίκος ακούγεται απογοητευμένος. "Η τελευταία μου ελπίδα ήσουν ρε μαλάκα" 

"Τι έφερες?" του κάνω νόημα να μου δώσει την σακούλα που κρατάει. 

"Λοιπόν" λέει ο ψηλός και αφήνει πέντε μπουκάλια Glendronach 18άρι. "Ένα για τον καθένα μας από αυτά.. και.. πέντε για τον καθένα μας από αυτά" από την σακούλα βγάζει μια ξύλινη κασετίνα που γράφει cohiba, μακριά σπίρτα και μια μικρή λεπίδα.

"Πέντε θα καπνίσει ο καθένας μας?" ο Μάριος γουρλώνει τα μάτια του. "Τι  λες ρε μαλάκα? Αύριο στις 7 είναι ο γάμος.. δεν θα προλάβουμε!"

Ο γάμος είναι αύριο ε?

Κοιτάζω και πάλι την οθόνη του κινητού μου.

Γραμμένο με έχει.. εκεί που δεν πιάνει το μελάνι.

Ηλίθια πρασινομάτα.

Κανονικά θα της έστελνα, αλλά.. 

ΌΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ! ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ?

Ο Χ Ι

"Δεν έχω καπνίσει ποτέ ξανά πούρο" παραδέχομαι και πιάνω το ένα μπουκάλι whiskey. Το ανοίγω και πίνω μια γενναιόδωρη ποσότητα. "Στην υγειά μου!" αναφωνώ και σηκώνω το μπουκάλι ψηλά. 

Γαμώ γαμώ γαμώ

Αυτό είναι δυνατό, το φελέκι μου μέσα.

"Στην υγειά του Άρη!" λέει ο Πάνος και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ανάψει το πούρο του. "Στον μεγαλύτερο καυλιάρη που έχω γνωρίσει και που από αύριο αφήνει πίσω του την εργένικη ζωή!"

"Καλύτερα!" του απαντάει ο Νίκος και σηκώνει και αυτός το μπουκάλι του ψηλά. "Περισσότερες τρύπες για εμάς!"

Ξαφνικά ξεσπάει ένα δυνατό χαχανητό από όλους. 

Τους μαλάκες.

Μου έχουν λείψει τα ρεμάλια.

Από εκεί που τους έβλεπα κάθε μέρα τα τελευταία πέντε χρόνια.. τώρα βλέπω κάτι Άραβες με σεντόνια στο skype. Και χρόνος για ποτά? Μηδαμινός. Μετά την δουλειά το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω μία ώρα στο γυμναστήριο και στο καπάκι να συναντιέμαι με την μικρή μου και να την αγκαλιάζω.. να την φιλάω.. να την γαμάω..

Χαμογελάω λοξά και παίρνω το πούρο στα χέρια μου. Κόβω την άκρη με την λεπίδα και αμέσως μετά ανάβω το σπίρτο. Τέλεια θα είναι η ζωή μου μαζί της.. τέλεια, σκέφτομαι και τραβάω την πρώτη τζούρα από το cohiba esplendidos μου. 

"Μαλάκα αυτό είναι δυνατό" τους λέω και βήχω ελάχιστα. 

"Τι νόμιζες ότι θα κάπνιζε ο Φιντέλ?" ρωτάει ο Μάριος. "Τίποτα στριφτά?" 

Ρίχνω το σώμα μου πίσω στον καναπέ και κλείνω ελάχιστα τα μάτια μου. "Ξέρεις τι πάει πολύ με αυτό το πούρο?" αναρωτιέμαι φωναχτά.

"Μια πίπα?" απαντάει ο Πάνος.

"Μαλάκα με νιώθεις" του λέω και χαμογελάω αχνά.

"Μπορούμε ακόμη πάντως να-" Τον Νίκο τον διακόπτει ο ήχος του κουδουνιού του διαμερίσματος μου.

"Τι στον πούτσο?" ρωτάει ο Πάνος. "Περιμένουμε και άλλους?"

Αμέσως τα μάτια μου αστράφτουν από χαρά. 

Λες να ήρθε να ζητήσει συγγνώμη? 

Σηκώνομαι αστραπιαία από τον καναπέ και χωρίς να περιμένω ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω ανοίγω την πόρτα χωρίς να-

Παγώνω

Παγώνω

Παγώνω

"Ο κύριος Άρης Ιωάννου?" με ρωτάει μια κοπέλα.. που.. εμ.. δηλαδή.. την κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω.. έχει μακριά ξανθά μαλλιά.. κόκκινα σαρκώδη χείλη.. ότι πρέπει για τσιμπούκι.. και φοράει.. εμ.. κοιτάω καλύτερα το σώμα της.. βασικά δεν φοράει.. 

"Ο ίδιος" η φωνή μου ίσα που ακούγεται.

Βλέπω την ξανθιά να με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω με ένα πρόστυχο βλέμμα. "Από τον Βύρωνα με αγάπη" μου λέει και μου κλείνει το μάτι. "Κορίτσια ελάτε! Εδώ είμαστε!" με το χέρι της κάνει νόημα να μπούνε στο σπίτι μου άλλες μία.. δύο.. τρεις.. τέσσερις.. 

ΠΑΓΏΝΩ

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΈΧΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ ΠΈΝΤΕ ΠΟΥΤΑΝΕΣ?

"Εγώ είμαι η Μόνικα" Η ξανθιά κλείνει την πόρτα πίσω της. 

"Σαν τον σπίτι σου" της λέω και μένω αποσβολωμένος να κοιτάω τα βυζιά της... εμ τα μάτια της ήθελα να πω! Ναι τα μάτια της!

Ξεροκαταπίνω και κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. 

Σύνελθε Άρη! Σύνελθε!

Αύριο παντρεύεσαι την γυναίκα της ζωής σου και εσύ κοιτάς βυζιά και.. ω Θεέ μου! Έχει και κώλο η άτιμη! Θα τρελαθώ!

"Ο Βύρωνας μου είπε να σου πω ότι μια φορά θα παντρευτείς" η Μόνικα βολεύει τον εαυτό της στον καναπέ και μου κάνει νόημα να κάτσω δίπλα της. "Οπότε έπρεπε να εξασφαλίσει το γεγονός ότι το bachelor party θα σου μείνει αξέχαστο μωρό μου" Στραβομουτσουνιάζω αμέσως στο άκουσμα των δύο λέξεων. Μόνο η Άννα μου με αποκαλεί έτσι! Μόνο!

"Φύγετε!" τις λέω αμέσως και τις κάνω νόημα να σηκωθούν από τους καναπέδες μου.

Γαμώ το στανιό μου γαμώ

Αυτά τα έπιπλα τα διάλεξε η Άννα μου και τώρα τα χαίρονται πέντε πουτάνες του Κομνηνού.

"Τι λες ρε παπάρα?" Ο Πάνος μου κάνει νόημα με το χέρι του να σκάσω. "Σου έκανε τέτοιο δώρο ο πατέρας σου και εσύ το διώχνεις?" με ρωτάει και με τα χέρια του κατεβάζει ελαφρά το παντελόνι του. "Θα μου πάρεις μια πίπα μωρό μου?" ρωτάει την μία από τις δύο μελαχρινές φίλες της Μόνικας και απελευθερώνει την πούτσα του.

"ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΗΔΗΞΕΙΣ ΠΑΝΕ ΣΠΊΤΙ ΣΟΥ!" φωνάζω και κουνάω τα χέρια μου στον αέρα. 

"Έλα ρε Άρη!" ο Πάνος καθοδηγεί το κεφάλι της μελαχρινής πάνω στην στύση του. "Μεταξύ μας είμαστε ρε μαλάκα! Δεν κάνω κάτι που δεν έχουμε ξανακάνει!"

"Άρη μωρό μου" η Μόνικα σουφρώνει τα κόκκινα χείλη της. "Έλα κάτσε δίπλα μου και σου υπόσχομαι να σε χαλαρώσω εγώ" μου λέει και μου κλείνει το μάτι της. 

Γυρνάω αμέσως και κοιτάω τον ψηλό. "Τι κάνουμε?" τον ρωτάω έντρομος. Δεν μπορεί.. στην ίδια θέση είναι και αυτός.. θα με καταλάβει. Την αγαπάει την ξανθούλα.. αν και του πρήζει τα αρχίδια με τις ζήλιες της.. την αγαπάει.

"Πάμε να φύγουμε?" μου προτείνει ο κολλητός μου. 

"Εσύ ειδικά δεν έχεις να πας πουθενά" νιώθω το χέρι της Μόνικας στον καβάλο μου. "Ο Βύρωνας μας πλήρωσε για ένα στριπτίζ μόνο.. αλλά.." η ξανθιά με καρφώνει από πάνω μέχρι κάτω και έπειτα γλείφει τα χείλη της. "Δεν ανέφερε ότι είσαι τόσο sexy.. εγώ σου κάθομαι και τζάμπα" 

Γουρλώνω αμέσως τα μάτια μου και με μια απότομη κίνηση απομακρύνω το χέρι της από τον καβάλο μου. 

Πούστη Δία γαμώ!

Πότε πρόλαβα και έγινα σκληρός?

"Εγώ φεύγω!" τους ανακοινώνω και με βιαστικές κινήσεις μαζεύω τα πράγματα μου πάνω από το τραπεζάκι. Δεν θα κάτσω με πέντε πουτάνες και τρεις πούτανους! Θα πάρω τον ψηλό και θα πάμε στα κορίτσια μας.. και στην τελική.. "Εγώ παντρεύομαι αύριο!" τους υπενθυμίζω και κάνω νόημα στον ψηλό να σηκωθεί από τον καναπέ.

"Στα παπάρια μας!" λέει ο Νίκος και συνεχίζει να φασώνεται την άλλη μελαχρινή φίλη της Μόνικας. 

Ρολλάρω τα μάτια μου και αγγίζω με το χέρι μου το χερούλι της πόρτας. "Πάμε να πάρουμε καμία ανθοδέσμη και κανένα σοκολατάκι πριν πάμε σπίτι σου?" ρωτάω τον Γιώργο και ανοίγω αμέσως την-

"Έκπληξη!!!" ακούγονται δυο φωνές.. δυο πολύ γνωστές φωνές. Στρέφω το βλέμμα μου αργά αργά προς την πόρτα και- ξεροκαταπίνω. "Μωρό μου! Αγάπη μου!" αναφωνεί χαρούμενη η Άννα μου και τυλίγει αμέσως τα λεπτά χεράκια της γύρω από την μέση μου. "Άρη μου.. συγγνώμη μωρό μου.. συγγνώμη για το απόγευμα" η μικρή μου πριγκίπισσα τρίβει το προσωπάκι της στο στήθος μου. 

Κλείνω αμέσως τα μάτια μου και αναστενάζω βαριά. "Δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι" την προειδοποιώ γιατί πραγματικά... γαμώ την πουτάνα μου γαμώ! Πραγματικά δεν είναι αυτό που θα φανταστεί! 

"Τι εννοείς?" με ρωτάει το κορίτσι μου και με κοιτάει με απορία μες στα μάτια. 

Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το κορμάκι της και με το που ανοίξω το στόμα μου για να μιλήσω.. 

"ΠΟΙΕΣ.ΕΙΝΑΙ.ΑΥΤΕΣ.ΟΙ.ΠΟΥΤΑΝΕΣ" η ξανθούλα ωρύεται πίσω μου. Αμέσως νιώθω την Άννα μου να παγώνει στην αγκαλιά μου. "ΆΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ" τσιρίζει η Δώρα και ακούγεται σε όλη την Αττική. "ΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑ ΧΩΡΙΖΩ!" 

Τα μάτια της μικρής μου, τα πράσινα αυτά μάτια που έχω αγαπήσει όσο ποτέ άλλοτε στην ζωή μου με κοιτούν με ένα κενό βλέμμα. "Ο Κομνηνός τις έστειλε" της λέω χωρίς να χάσω άλλο χρόνο. "Μωρό μου εγώ δεν είχα ιδέα, στο ορκίζομαι στο σεξ που κάνουμε" επιμένω και την σφίγγω ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά μου.

"ΠΟΙΟΣ ΧΩΡΊΖΕΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ?" πλέον ωρύεται και ο ψηλός. Τέλεια!

"ΆΝΝΑ ΜΠΕΣ ΜΈΣΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΓΊΝΕΤΑΙ!" φωνάζει η Δώρα και το κορίτσι μου κλείνει αμέσως τα μάτια της. "ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΛΈΩ! Ο ΕΝΑΣ ΠΗΔΑΕΙ, Ο ΑΛΛΟΣ ΠΙΠΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑ-ΆΛΛΟΣ ΦΑΣΩΝΕΙ!" Νιώθω την μικρή μου να τσιτώνεται στα χέρια μου. "ΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑ"

"ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΣΟΥ?" φωνάζει ο ψηλός. "ΟΙ ΆΛΛΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ! ΤΙ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΓΑΜΩ?" 

"Με πιστεύεις?" ρωτάω την γυναίκα μου και της δίνω ένα γλυκό φιλί στα χείλη της. "Με πιστεύεις όταν σου λέω ότι τις έστειλε ο Κομνηνός και πως εγώ δεν έχω καμία σχέση?" 

Η Άννα μου ανοίγει τα ματάκια της και αυτά διασταυρώνονται αμέσως με τα δικά μου. "Ναι" μου λέει και σκουπίζει τα ελάχιστα δάκρυα που βρίσκονται πάνω στα μαγουλάκια της. "Σε πιστεύω" προσθέτει και σπάει αμέσως την οπτική επαφή μας. 

Αναστενάζω βαριά και απομακρύνομαι ελάχιστα από κοντά της. "Και τότε γιατί κλαις?" 

Σιωπή

Το μόνο που κάνει το κορίτσι μου είναι να κοιτάει το πάτωμα και να παίζει νευρικά με το τσαντάκι της. 

Και πάλι σιωπή

Χαμογελάω πικραμένα. "Δεν με πιστεύεις" της λέω με μια φανερή απογοήτευση στην φωνή μου. "Αύριο πάμε για γάμο, και σήμερα.. λίγες ώρες πριν πάμε στην εκκλησία.. βλέπεις μια εικόνα.. σου εξηγώ ότι δεν ευθύνομαι εγώ για αυτή και εσύ δεν με πιστεύεις" 

Αμέσως η Άννα μου καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου. "Σου είπα ότι σε πιστεύω, εντάξει?" από τον τόνο της φωνής της καταλαβαίνει κανείς ότι είναι θυμωμένη. Κοιτάω τα πράσινα μάτια της. Αυτά έχουν σκουρύνει ακόμη περισσότερο και πλέον είναι δυο σχισμές. Όχι δεν είναι θυμωμένη. Εξαγριωμένη είναι.

"ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΊ ΑΝΤΙΔΡΑΣ ΈΤΣΙ?" αυτή η ηλίθια πρασινομάτα έχει την μαγική ικανότητα να με βγάζει από τα ρούχα μου σε απειροελάχιστο χρόνο. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά.

"ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΊ?" πλέον φωνάζει και η γυναίκα μου. "ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΤΥΧΑΙΝΩ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΕΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΣΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΙ ΕΊΣΑΙ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΟΥ Η ΣΤΥΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ?" με ρωτάει και κουνάει τα χέρια της στον αέρα. "Ο ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΑΥΤΌ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΩΣ ΤΟ ΈΚΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ?"

ΓΑΜΏ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ

"ΜΕ ΈΤΡΙΨΕ! ΕΝΤΑΞΕΙ?" της λέω την αλήθεια. Εδώ που φτάσαμε άλλωστε..

"ΤΈΛΕΙΑ!" μου λέει η Άννα μου και με προσπερνάει για να μπει μες στο σπίτι. "Δώρα πάμε να φύγουμε από εδώ!" βλέπω την γυναίκα μου να αγκαλιάζει την ξανθούλα που κλαίει με αναφιλητά. "Ησύχασε κορίτσι μου, έλα περπάτα" επιμένει και την καθοδηγεί προς την πόρτα της εξόδου, δίπλα στην οποία στέκομαι όρθιος. 

Βλέπω την πριγκίπισσα μου να με προσπερνάει χωρίς καν να με κοιτάξει. Ούτε φευγαλέα. Λίγο πριν απομακρυνθεί τελείως από κοντά μου την πιάνω με δύναμη από το μπράτσο της και την αναγκάζω να σταματήσει να περπατάει. "Καληνύχτα δεν θα μου πεις?" ο τόνος μου ξεχειλίζει ειρωνεία. Στην τελική.. 24 χρονών άνδρας είμαι. Με ακούμπησε ένα ξέκωλο για μισό λεπτό και μου σηκώθηκε. Αν αυτό είναι έγκλημα σκοτώστε με!

Η Άννα με κοιτάει και στενεύει αμέσως τα μάτια της. "Είμαι σίγουρη ότι θα είναι τέλεια η νύχτα σου!" με ειρωνεύεται και μου δείχνει την Μόνικα που στέκεται ακριβώς από πίσω μου. Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ! Αυτή τώρα τι θέλει και κόβει βόλτες μες στο σαλόνι μου?

Βλέπω την μικρή μου να μπαίνει στο ασανσέρ με την ξανθούλα. Με το που κλείσει η σιδερένια πόρτα, αναστενάζω βαριά και κλείνω για μια στιγμή τα μάτια μου. "Έξω" ο τόνος μου είναι ήρεμος. "Οι κοπέλες έξω, τα ρεμάλια μέσα" διατάζω και πάω να κάτσω με φόρα στον μεγάλο καναπέ.

"Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να μείνουμε?" η φωνή του Πάνου ακούγεται διστακτική. "Ναι καληνύχτα σας" λέει στα κορίτσια που λογικά φεύγουν από το σπίτι μου.

"Το bachelor party συνεχίζεται κανονικά" τους ανακοινώνω και προσπαθώ να ανάψω και πάλι το πούρο μου.

Ε όχι από εκεί που τα έκανα όλα σωστά, να βγω ότι φταίω πάλι.

Εγώ τις κάλεσα τις πόρνες? όχι

Εγώ φταίω που η άλλη έβαλε το χέρι της στον καβάλο μου? όχι

Εγώ φταίω που η πούτσα μου λειτουργεί άψογα και μου σηκώθηκε αμέσως? όχι

Εγώ φταίω που ερωτεύτηκα αυτήν την ηλίθια πρασινομάτα? ναι

"Γαμώτο σου για γυναίκα!" αναφωνώ με νεύρο και πίνω μια γενναιόδωρη γουλιά από το whiskey που κρατώ στο χέρι μου.

"Ρε Άρη.. μήπως να πας να την πιάσεις τώρα και να μιλήσετε?" με ρωτάει ο Νίκος.

Του νεύω αρνητικά και εκπνέω τον καπνό ψηλά. "Θα την αφήσω να ηρεμήσει.. να πει δυο μαλακίες με την Δώρα.. να κάτσει να τις σκεφτεί κιόλας.. και μετά.. δηλαδή αύριο το πρωί θα της στείλω" 

Την έχω μάθει πια. Την ξέρω απέξω και ανακατωτά. Αν την πάρω τώρα τηλέφωνο, θα μου το κλείσει, εγώ θα νευριάσω και όταν μου το σηκώσει αύριο το πρωί.. δεν θα κρατηθώ και θα την βρίσω που δεν με εμπιστεύεται. Για αυτό, θα την πάρω απευθείας το πρωί που θα έχει ξεθυμώσει.. 

Ναι αύριο το πρωί θα είναι μια χαρά.

Δεν θα μου κρατήσει μούτρα.

Σωστά?