Άρης 

Βάζω την μηχανή μου στο γκαράζ του Γιώργου. Ο ψηλός μου έχει δώσει κλειδιά, και από το γκαράζ και από το σπίτι του. Θα την άφηνα έξω, αλλά δεν το διακινδυνεύω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποια υστερική γκόμενα μου πλήγωσε την μπέμπα. Τους είχα τάξει καμία αποκλειστικότητα και δεν το θυμάμαι;

Η μουσική ακούγεται σε όλο το τετράγωνο. Ας ελπίσουμε ο μαλάκας να ειδοποίησε τους γείτονες. Δεν τρέχω μία εβδομάδα τώρα για το γαμημένο το πάρτι για να μου το σχολάσουν οι μπάτσοι από τη 1. 

Πάω να ανοίξω την πόρτα που υπάρχει στο γκαράζ για να μπω στις σκάλες και να ανέβω πάνω. Επιτέλους, μωρό μου! Θα σε δω! 17 ολόκληρες μέρες περίμενα να σε συναντήσω! 19 μέρες χωρίς σεξ. Αλλά αυτό τελειώνει σήμερα. Απόψε θα μπω μέσα σου. Ακόμη και αν χρειαστεί να σε σύρω από τα μαλλιά, να σε βάλω από κάτω μου και να-. "Σου είπα όχι. Δεν θέλω!" Ακούγεται μια γυναικεία φωνή. "Πάρε το χέρι σου από εκεί. Γιατί δεν μιλάμε λίγο πρώτα;" 

Ο ήχος έρχεται μέσα από την αποθήκη που είναι στο γκαράζ. "Τι να πούμε μωρό μου;" Ο ψηλός ήταν αυτός; Σταματάω τα βήματά μου και στήνω αυτί στην πόρτα. "Σε θέλω και από ότι βλέπω με θέλεις και εσύ. Αφού στάζεις" Α τον μαλάκα! "Άσε με σου είπα!" Αντιστέκεται η άλλη. Δεν βλέπω να του κάθεται η γκόμενα σήμερα. "Μόνο λίγο, μωρό μου. Να, λίγο θα στον βάλω. Θα σου αρέσει, θα δεις" Γιώργο, έτσι δεν γάμησε ποτέ κανείς. "Κλαπ" Ω ναι, ο κολλητός μου μόλις έφαγε χαστούκι. 

Αποφασίζω να επέμβω για να μην φάει και άλλα. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω έναν Γιώργο χωρίς μπλούζα να τρίβει το μάγουλό του. Απέναντί του και κολλημένη στον τοίχο βρίσκεται μια, ω Θεέ μου! Πού υπάρχουν τέτοιες γκόμενες; Η ξανθούλα είναι φωτιά στα κόκκινα. Είναι ψηλή, πιο ψηλή από την Άννα. Το μπούστο της, μέτριο. Της Άννας μου είναι πιο μεγάλο. Και στητό. Και η Άννα μου έχει και μέση δαχτυλίδι. Και κωλάρα. Και κάτι πόδια ατελείωτα. Και ο λαιμός της-

"Τι θες εδώ ρε μαλάκα;" με ρωτάει ο ψηλός.

Χαμογελάω. "Χρόνια Πολλά κολλητέ! Σου εύχομαι ακόμη ένα χρόνο ζωής με πολύ πολύ πήδημα" του λέω και του κλείνω το μάτι. "Αν και δεν το βλέπω για σήμερα. Δεν πειράζει, ξεκινάς από αύριο" προσθέτω. Ο ψηλός με αγριοκοιτάζει και η ξανθούλα καλύπτει το πρόσωπό της με τα χέρια της. 

"Σκάσε ρε παπΆρη!" λέει και βάζει την μπλούζα του. "Λοιπόν, να σας συστήσω. Δώρα από εδώ ο Άρης, φίλος μου. Άρη, από εδώ η Δώρα... εμ.." ξεροβήχει "Η Δώρα είναι φίλη μου" η ξανθούλα τον κοιτάζει με θυμό. Κάποιος θα έχει κρεβατομουρμούρα. "Είναι η κολλητή της Άννας. Σου έχω μιλήσει για αυτήν. Θυμάσαι;"

Φυσικά και θυμάμαι. "Δεν θυμάμαι να μου έχεις πει τίποτα" του λέω. Πλάκα έχει η φάτσα του. 

Η ξανθούλα με κοιτάει και με πλησιάζει. "Χάρηκα" λέει, με προσπερνάει και φεύγει. Χωρίς να κοιτάξει πίσω της τον Γιώργο.

"Και τώρα οι δυο μας, μωρό μου" λέω στο ψηλό. 

"Τώρα αυτό ήταν αναγκαίο?" με ρωτάει. "Δύο εβδομάδες την κυνηγάω"

"Και από ότι φαίνεται θα την κυνηγάς για πολύ ακόμη. Το δώρο σου" κάνω κίνηση και του δίνω την σακούλα που κρατούσα.

Κοιτάει μέσα. "Δεν έπρεπε" 

"Καλά, δοκίμασε πρώτα και μετά τα λέμε" 

"Δεν ανάβεις ένα τώρα? Θα το χρειαστώ"

"Θέλω να κάνω κάτι και πρέπει να είμαι καθαρός" του λέω καθώς ανεβαίνουμε τις σκάλες.

"Γιώργο? Εσύ είσαι?" ακούγεται μια ανδρική φωνή από πίσω μου. Γυρνάμε και οι δύο. Λίγο πιο κάτω στις σκάλες είναι τρία αγόρια και μια κοπέλα. "Χρόνια Πολλά ρε! Σε ευχαριστούμε για την πρόσκληση!" λέει ο ίδιος. Πρώτη φορά τους βλέπω. 

"Εγώ ευχαριστώ που ήρθατε! Τι κάνετε ρε ρεμάλια? Ωχ συγγνώμη! Εβελίνα δεν εννοούσα εσένα!" Τον σκουντάω. "Αν ναι! Να σας συστήσω τον κολλητό μου τον Άρη. Άρη, από εδώ η Εβελίνα όπως άκουσες. Το αγόρι της ο Πέτρος. Και ο Μάνος με τον Χάρη" Ο ΠΟΙΟΣ?"Είναι η παρέα της Άννας" 

"Χάρηκα" λέει ο Μάνος. Εγώ πάλι καθόλου. 

"Ναι" λέω ξερά και ξεκινάω να ανεβαίνω δυο δυο τα σκαλιά. Από πίσω μου ακούω τον ψηλό να λέει κάτι για μύγες που τσιμπάνε.

Μπαίνω στο σπίτι και, γαμώτο, εδώ μέσα γίνεται ο κακός χαμός. Πού θα την βρω; Την ψάχνω με το βλέμμα μου, αλλά πουθενά. Καθώς προχωράω ανάμεσα από τον κόσμο, με σκουντάει κάποιος στον ώμο. Με βρήκε! Γυρνάω και, άντε πάλι. "Τι δεν κατάλαβες από όσα σου είπα πριν γαμώ την πουτάνα μου?"

"Τώρα όντως την γαμάς; Είναι και αυτή εδώ?" με ρωτάει η Μαίρη. 

Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. Την σπρώχνω για να φύγει από μπροστά μου και πάω με γοργό βήμα στην κουζίνα. Θέλω whiskey. Ούτε στην κουζίνα είναι πάντως. Το μόνο που βλέπω είναι έναν Πάνο να φασώνεται με μια μαυρομάλλα. 

Θα την βρω που θα πάει. Τα λεπτά περνάνε πάντως και τίποτα. Μόνο να είχε λίγο παραπάνω φωτισμό ρε γαμώτο. Του χρόνου θα-

Παγώνω. Χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Νιώθω την καρδιά μου να σταματάει. Ώστε για αυτό δεν μου σήκωνε εμένα το τηλέφωνο? Για να φιλιέται με αυτόν τον μαλάκα? Της αρέσει αυτός? Τι του βρίσκει ρε πούστη μου? Εγώ είμαι σε όλα καλύτερος! 

Είμαι θυμωμένος, είμαι νευριασμένος, είμαι.. είμαι.. είμαι χάλια ρε γαμώτο. Δεν μπορώ να βλέπω άλλο, πονάει όλο μου το σώμα στην εικόνα τους, μαζί. Τι μου συμβαίνει; Εγώ ποτέ δεν ήμουνα έτσι, εμένα ποτέ δεν με ενοχλούσε να έβλεπα κάποια γκόμενα να φιλιέται με άλλον. Τι μου κάνει αυτή η γυναίκα;

Το επόμενο λεπτό είμαι στο μπαλκόνι που είναι στο δωμάτιο του ψηλού. Θέλω την ηρεμία μου τώρα. Πρέπει να σκεφτώ την επόμενη κίνησή μου. Δεν μπορεί να θέλει αυτόν τον φλώρο, έλα τώρα! Ας με δοκιμάσει πρώτα και μετά αν εξακολουθεί να προτιμάει αυτόν, ας την έχει. 

Τι είπα μόλις? Κανένας άλλος δεν θα την έχει! Και αν δεν της αρέσω, θα την κάνω εγώ να με θέλει!

.

.

.

Ανοίγει την πόρτα από το σπίτι της. Την ακολουθώ στο εσωτερικό. Αυτό το τζιν της κάνει κωλάρα.

"Θέλεις να σου βάλω ένα ποτό;" με ρωτάει και ανάβει ένα μικρό κόκκινο φως. Μου αρέσει. Κάνει ατμόσφαιρα το μωρό μου.

"Ναι, τι επιλογές έχω?" κάθομαι στον καναπέ που βρίσκεται στο μικρό σαλόνι μπροστά μου. Η Άννα μου βρίσκεται από πίσω μου στην κουζίνα. Ακούω ντουλάπια να ανοίγουν και να κλείνουν. 

Δεν μπορούσα να την αφήσω να φύγει, πάλι. Όταν μου είπε να το ξεχάσουμε καλύτερα, θόλωσα. Δεν το σκέφτηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω. Την άρπαξα και την φίλησα. Και προς μεγάλη μου έκπληξη ανταποκρίθηκε. Αφού με θέλει, το βλέπω κάθε φορά που συναντιόμαστε, γιατί μου το κάνει τόσο δύσκολο? Βασικά μου το έκανε. Διότι σήμερα όλα αυτά τελειώνουν. Σήμερα θα μπει το νερό στο αυλάκι.

"Whiskey δεν πίνεις;" ακούω την Άννα μου να ρωτάει. 

"Πώς το ξέρεις?"

"Το φιλί σου. Έχει γεύση τσιγάρου με whiskey" λέει και αφήνει μπροστά μου ένα γυάλινο ποτήρι. Την κοιτάω. Είναι όμορφη. 

"Και το δικό σου φιλί είναι μεθυστικό. Ήθελα σαν τρελός να σε φιλήσω από την πρώτη στιγμή που σε είδα" της λέω και την κοιτάζω μέσα στα μάτια της. Γυαλίζουν λίγο. Και πριν υπέθεσα ότι έχει πιει, αλλά τώρα είμαι σίγουρος. Βέβαια δεν μου φαίνεται μεθυσμένη. 

Κινείται με άνεση στον χώρο. Κάνει τον γύρο από το τραπεζάκι που βρίσκεται μπροστά μου και πλησιάζει το laptop της που είναι πάνω στο γραφείο. Λίγα λεπτά μετά ξεκινάει να παίζει μουσική.

https://youtu.be/6ylDDs3mdJE

Η Άννα έρχεται ξανά κοντά μου. Πλέον στέκεται όρθια μπροστά μου και με καρφώνει με το βλέμμα της. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο τρόπος που με κοιτάζει δημιουργεί ένα τρέμουλο σε όλο μου το σώμα. Τα καταπράσινα μάτια της κρύβουν τόσο ερωτισμό! Είναι άκρως σαγηνευτική. Όλη. Από την κορυφή έως τα νύχια. 

Τοποθετώ τον εαυτό μου καλύτερα στον καναπέ. Η πλάτη μου πλέον ακουμπά πίσω και σταυρώνω τα πόδια μου. Στο δεξί μου χέρι κρατάω το ποτό μου.

Η Άννα βγάζει με αργές κινήσεις το τζιν τζάκετ της και το αφήνει να πέσει στο πάτωμα. Πλέον μου δίνει μια καταπληκτικά κοντινή εικόνα από αυτό το κολασμένο μπλουζάκι της. Πού τα πουλάνε αυτά; Να πάω να της πάρω καμία δεκαριά για να τα φοράει. Μόνο για μένα. Δεν το είχα παρατηρήσει καλά πριν. Είναι μαύρο και αφήνει εκτεθειμένους τους ώμους της. Μπροστά και στη μέση το ύφασμα χωρίζεται, αλλά κρατιέται με κορδόνια. Δεν φοράει σουτιέν. Σίγουρα. Και αυτό με ανάβει. Απίστευτα πολύ. Φαντάζομαι την γλώσσα μου να κάνει βόλτες στο δέρμα ανάμεσα από τα στήθη της. Ο φίλος μου εκεί κάτω έχει αρχίσει να φουσκώνει. Πρέπει κάπως να χαλαρώσω, γιατί μου φαίνεται πως θα τελειώσω πριν την ώρα μου. 

Θέλω να το πάμε όσο πιο αργά γίνεται.  Περίμενα τόσο καιρό για αυτό. Θέλω να την απολαύσω.

Τα λεπτά της δάχτυλα αγγίζουν τα κορδόνια στην μπλούζα της και τα λύνουν. Αργά και βασανιστικά. Όταν πλέον το μαύρο ύφασμα έχει χαλαρώσει αρκετά πάνω της, η Άννα το αφαιρεί από πάνω της και το ρίχνει στο πάτωμα. 

Μου κόβεται η ανάσα.

Έχει περάσει αρκετός καιρός από την προηγούμενη φορά που την είδα γυμνή. Τα μάτια μου είναι καρφωμένα στο στήθος της. Και ναι, είναι ακριβώς έτσι όπως το θυμόμουνα. Μεγάλο και στητό. Πίνω μονορούφι το υγρό που υπάρχει στο ποτήρι μου. Χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από το στήθος της ανακάθομαι στον καναπέ, σκύβω ελάχιστα και αφήνω το ποτήρι στο τραπέζι πίσω της. 

Τα χέρια μου αγγίζουν την επίπεδη κοιλιά της και αμέσως μετά αγκαλιάζουν την λεπτή της μέση. Πλησιάζω τα χείλη μου στον αφαλό της και τον φιλάω. Ταυτόχρονα την τραβάω προς την αγκαλιά μου και την βάζω να κάτσει πάνω μου. Τα πόδια της είναι δεξιά και αριστερά μου. 

Τα χείλη μου ανεβαίνουν όλο και πιο πάνω και καταλήγουν ανάμεσα από τα στήθη της. Φιλάω και γλείφω το δέρμα της. Η Άννα μου αναστενάζει, με το χέρι της σηκώνει το πρόσωπό μου και κολλάει τα χείλη της στα δικά μου. Τα χέρια μου χαϊδεύουν την γυμνή της πλάτη.

Χωρίς να σπάσει το φιλί, η Άννα μου, μου βγάζει το τζακετ. Με τα επιδέξια χέρια της προσπαθεί να ανοίξει την ζώνη του τζιν μου και τα καταφέρνει. Νιώθω το φερμουάρ να κατεβαίνει. 

Με αγγίζει πάνω από το εσώρουχο. Είμαι σκληρός. Πολύ σκληρός. Το καταλαβαίνει και σπάει το φιλί μας. Μου χαμογελάει λοξά. 

Κατεβαίνει από πάνω μου και γονατίζει μπροστά μου.

Δεν μπορεί.

Τα χέρια της αγγίζουν την άκρη του παντελονιού μου και το τραβάει μαζί με το εσώρουχο προς τα κάτω. Τόσο όσο χρειάζεται για να ελευθερωθεί ο φίλος μου. 

Δεν μπορεί.

Με το ένα της χέρι τον αγκαλιάζει και αρχίζει να παίζει μαζί του. 

Δεν μπορεί.

Τον ανεβάζει και τον κατεβάζει. Όταν σταματάει και..

Μπόρεσε.

Άννα

Λογικά, αυτό που του κάνω του αρέσει, αν κρίνω από τους αναστεναγμούς που βγαίνουν από το στόμα του. 

Ανοίγω τα μάτια μου και τον κοιτάζω.  Τα μάτια του είναι ερμητικά κλειστά και τα χείλη του μισάνοιχτα. Το κεφάλι του είναι ελαφρά πεσμένο προς τα πίσω. Το πρόσωπό του φωνάζει ηδονή. Παίρνει τα χέρια του και τα τοποθετεί στο κεφάλι μου. Δεν αλλάζει τον ρυθμό μου. Ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάζει. Με το ένα του χέρι τοποθετεί μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου. "Αυτό που μου κάνεις, δεν υπάρχει" μου λέει με βαριά φωνή. "Έχεις ιδέα τι μου προκαλείς?" 

Θέλει να του απαντήσω τώρα? Σταματάω να ανεβοκατεβάζω το κεφάλι μου. Μάλλον κάτι δεν κάνω καλά. 

"Μην σταματάς, με σκοτώνεις" μου λέει και με το χέρι του πιέζει το κεφάλι μου για να συνεχίσω.

Για τα επόμενα λεπτά το μόνο που ακούγεται είναι η αναπνοή του, που όσο πάει γίνεται πιο γρήγορη και πιο βαριά. "Άννα.. Άννα θα" από το στόμα του βγαίνει κάτι σαν μουγκρητό "μωρό μου.. τε-τελειώνω" λέει και ανεβάζω τον ρυθμό μου. Τα υγρά του κατεβαίνουν στον λαιμό μου. Τον ακούω να φωνάζει το όνομά μου. Τα καταπίνω. Έχει ωραία γεύση. 

Τον απελευθερώνω από το στόμα μου και σηκώνομαι από το πάτωμα. Κάθομαι δίπλα του στον καναπέ και τον κοιτάζω. Ο Άρης δεν έχει κουνηθεί καθόλου. Η πλάτη του ακουμπάει στον καναπέ. Τα χέρια του βρίσκονται δεξιά και αριστερά από το σώμα του και τα μάτια του είναι κλειστά. Η αναπνοή του είναι ακόμη γρήγορη.

Μετά από λίγη ώρα που ηρεμεί, ανοίγει τα μάτια του και ανεβάζει το εσώρουχο με τον τζιν του, αλλά δεν κάνει κίνηση να το κουμπώσει. Γυρίζει και με κοιτάζει. Μαύρο στο πράσινο. "Μωρό μου ήσουν υπέροχη. Η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία" λέει και γουρλώνω τα μάτια μου. 

Για μισό, με έχει φανταστεί να....

"Πες μου τι σκέφτεσαι" ξεροβήχω και κοιτάζω το τραπεζάκι.

"Πάω να βάλω ένα ποτήρι νερό" του λέω και κάνω κίνηση να σηκωθώ. "Θέλεις να σου φέρω και εσένα ένα? Θέλεις να σου βάλω ακόμη ένα ποτό? Θέλεις κάτι άλλο?"

Δεν με αφήνει να φύγω. Με πιάνει και με ρίχνει στην αγκαλιά του. "Μην τολμήσεις και φύγεις από κοντά μου. Σε θέλω εδώ μαζί μου. Εσένα και μόνο εσένα. Τίποτα άλλο" και με αυτό με φιλάει. Παραδόξως το φιλί του είναι γλυκό. Τον περίμενα πιο άγριο. Όπως πριν. Σηκώνεται από τον καναπέ με εμένα στην αγκαλιά του σε στυλ νύφης. "Πού είναι το δωμάτιό σου?" 

Τώρα όντως θα..?

Του δείχνω την πόρτα. Ο Άρης την σπρώχνει με το πόδι του και αυτή ανοίγει διάπλατα. Μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιό μου και με αφήνει πάνω στο κρεβάτι. 

Τώρα όντως θα!

"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καιρό περίμενα αυτήν την στιγμή. Άννα μου, έχεις καταλάβει πόσο σε θέλω?" λέει και βγάζει την μπλούζα του. 

Κοιτάζω τους κοιλιακούς του και ξεροκαταπίνω. Ξαφνικά νιώθω μια ταχυπαλμία.

Έλα κορίτσι μου το'χεις. Χαλάρωσε.

Ο Άρης έρχεται από πάνω μου και το σώμα του καλύπτει το δικό μου. "Πες μου. Το έχεις καταλάβει?"

"Ο-ο-όχι?" γιατί τραυλίζω?

"ΆΝΝΑΑΑΑΑΑ" δεν πάω καλά, τώρα ακούω και φωνές.

"Θα στο δείξω τώρα, μωρό μου" λέει και με φιλάει.

"ΆΝΝΑΑΑΑΑΑ, ΕΊΣΑΙ ΜΈΣΑ?"

Τα χέρια του Άρη πιέζουν τους γλουτούς μου.

"ΑΝΝΑΑΑΑΑΑ, ΞΎΠΝΑ ΓΑΜΏΤΟ"

Ανοίγω τα μάτια μου. Δεν γίνεται κάποιος με φωνάζει. Σταματάω να φιλάω τον Άρη. "Το ακούς και εσύ?" τον ρωτάω. 

"Ποιο?"

"ΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑ. ΕΊΜΑΙ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑΑΑΑ" 

Ξαφνικά όλα ξεκαθαρίζουν στο μυαλό μου. Ακούω καθαρά την φωνή της Νεφέλης, η οποία σε λίγο θα ξεσηκώσει όλη την γειτονιά με τις γαϊδουροφωνάρες της. 

"Σήκω από πάνω μου"

"Γιατί? Ασ'την να χτυπάει" μου λέει ο Άρης. Κάνω κίνηση να τον σπρώξω, αλλά δεν τα καταφέρνω.

"Είναι η συγκάτοικος μου, δεν μπορώ να την αφήσω έξω από το σπίτι της" του λέω και τον σπρώχνω ξανά. Αυτή την φορά πέφτει στο πλάι και ξαπλώνει ανάσκελα στο κρεβάτι μου. Ξεφυσάει. 

Σηκώνομαι και βάζω ένα μακό που βρίσκω μπροστά μου. Βγαίνω από το δωμάτιο και...

"ΑΝΝΑΑΑΑΑ ΜΑ ΤΟ ΘΕΌ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ, ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΠΆΝΙΟ ΜΌΝΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΌΛΟΝ ΤΟΝ ΕΠΌΜΕΝΟ ΜΉΝΑ" 

... η μουσική παίζει από το laptop ακόμη. Τρέχω να την κλείσω. Ήθελα και μουσικές τρομάρα μου. Μαζεύω όπως όπως το μπλουζάκι μου, την τσάντα μου και τα δύο μπουφάν από το σαλόνι. 

"ΑΝΝΑΑΑΑΑ, ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ"

Πάω μέσα στο δωμάτιό μου. Ο Άρης είναι ακόμη ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου. Πετάω τα πράγματα πάνω του. "Ντύσου. Και μείνε εδώ μέχρι να σου πω εγώ" του λέω.

Σηκώνει το κεφάλι του και με κοιτάει "Γιατί να ντυθώ? Κάτι κάναμε πριν"

"ΑΝΝΑΑΑΑ, Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ. ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΣΕ 5.."

"Κάνε αυτό που σου λέω και μην βγεις από εδώ μέσα. Μόλις η Νεφέλη μπει στο δωμάτιό της, θα μπορέσεις να φύγεις"

"4"

"Γιατί?"

"3"

"Δεν θέλω να σε βρει εδώ"

"2"

"Γκόμενα σου είναι?"

"1,5"

"Τι λες?" τον κοιτάζω λες και είναι εξωγήινος.

"1"

Κλείνω την πόρτα του δωματίου μου και πάω στην εξώπορτα. Παίρνω ανάσα και..

"0,5"

..ξεκλειδώνω την πόρτα. Μπροστά μου βλέπω μια έξαλλη Νεφέλη με πρησμένα κόκκινα μάτια.

"Αν δεν ήσουνα ξαδέρφη μου θα σε σκότωνα. Πες μου ειλικρινά" λέει και μπαίνει μες στο σπίτι "πώς μπορείς να μαθαίνεις ολόκληρους τόμους απ'έξω και να ξεχνάς ένα γαμημένο πράγμα που σου λέω εγώ: ΌΤΑΝ ΓΥΡΝΑΣ ΣΠΊΤΙ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ"

"Νεφέλη έκλαιγες?" την ρωτάω και την κοιτάω στα μάτια.

Αποφεύγει το βλέμμα μου. "Πάω να κοιμηθώ. Είμαι πτώμα. Θα τα πούμε το πρωί" λέει και πάει στο δωμάτιό της.

Μόλις κλείνει την πόρτα της, ανοίγω εγώ την δική μου.

"Μπορείς να μου πεις γιατί πρέπει να φύγω? Αφού δεν είναι γκόμενα σου, τι πειράζει να συνεχίσουμε αυτό που αφήσαμε πριν στη μέση? Θα είμαι ήσυχος, στο υπόσχομαι" λέει ο Άρης με το που μπαίνω μέσα. Έχει φορέσει την μπλούζα του και είναι όρθιος στη μέση του δωματίου μου. Περπατάει πάνω κάτω, το ένα του χέρι το έχει στην μέση του και το άλλο το περνάει μέσα από τα μαλλιά του νευρικά.

"Άρη σε παρακαλώ. Φύγε καλύτερα" του λέω με ήρεμο τόνο. Δεν αντέχω άλλο, είμαι εξουθενωμένη. Από όλη την ένταση την ημέρας. Αλλά και της νύχτας. "Είμαι κουρασμένη" προσθέτω και βγαίνω από το δωμάτιό μου. Ανοίγω την εξώπορτα. 

Ο Άρης βγαίνει από το δωμάτιό μου, φορώντας το τζάκετ του. Στέκεται μπροστά μου. "Πότε θα σε ξαναδώ?" 

Άντε πάλι. "Δεν ξέρω"

Με το ένα του χέρι κλείνει με δύναμη την πόρτα και με κολλάει πάνω της. Με το σώμα του ακινητοποιεί το δικό μου. "Πας καλά? Θα μας ακούσει η Νεφέλη!" 

"Δεν πρόκειται να φύγω αν δεν μου πεις πότε θα σε ξαναδώ" ο τόνος του είναι απαιτητικός. Με κοιτάει και τα μάτια του βγάζουν φωτιές. Πρέπει να φύγει, τώρα.

"Το επόμενο Σάββατο" του λέω.

Ρολλάρει τα μάτια του. "Αύριο"

"Δεν-" δεν με αφήνει να ολοκληρώσω και κολλάει τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Με φιλάει με μανία.

Σταματάει και με κοιτάει. "Θα σε πάρω τηλέφωνο να συννενοηθούμε. Κοίτα να το σηκώσεις αυτήν την φορά" Ανοίγει την πόρτα και φεύγει.

Τόσο απλά.

Κλείνω την πόρτα και ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω της. Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να ηρεμήσω.

"Μουσίτσαααα" 

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω την Νεφέλη να με κοιτάει με σηκωμένο το φρύδι της.

Σκατά.