Άρης

"Μια φορά να με πάρεις ακόμη ρε μαλάκα, θα σε γαμήσω" του λέω και ανάβω αμέσως τσιγάρο. Με σύγχυσε πάλι είχε δεν είχε. 

"Μπορείς να μου πεις πού έχουν πάει? Η ώρα είναι 10. Πού πήγαν για ψώνια? Τα μαγαζιά έκλεισαν πριν μια ώρα" ο ψηλός είναι σε απόγνωση. Με παίρνει κάθε ένα τέταρτο να με ρωτήσει αν μίλησα με την Άννα ή αν ήρθε σπίτι μου. Η ξανθούλα δεν του σηκώνει τα τηλέφωνα.

"Μπορεί να πήγαν να φάνε μετά. Η δικιά σου τώρα θα τρώει για δύο άτομα. Καλό είναι να το συνηθίσεις" μήπως τον προκαλώ λιγάκι? Αλλά στα αρχίδια μου. Να μην με έπαιρνε τηλέφωνο.

Σιωπή

 "Με ακούς?" τον ρωτάω.

"Που να μην σε άκουγα ρε μαλάκα. Τι θα κάνω αν είναι έγκυος?"

"Εμένα κουμπάρο"

"ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΏ ΚΙΌΛΑΣ?" τον ακούω να φωνάζει και απομακρύνω λίγο το ακουστικό από το αυτί μου.

"Με ξεκούφανες ρε μαλάκα... τι να σου πω. Κάνε ότι θες. Αλλά εμένα μην με πάρεις σήμερα τηλέφωνο ξανά" θέλω να σκεφτώ πως θα της τα φέρω δια της πλαγίας οδού αυτά που θέλω να της πω. Εκείνη την ώρα ακούω την πόρτα να ξεκλειδώνει. "Ήρθε το μωρό μου. Κλείνω" του λέω και πετάω το κινητό στον καναπέ. 

Με το που ανοίγει η πόρτα βλέπω την Άννα μου με τα ίδια ρούχα που φορούσε το πρωί. Αυτή η γαμημένη η φούστα... ρε γαμώτο.. γιατί δεν τις παίρνει λίγο πιο μακριές? Να φτάνουν έστω μέχρι το γόνατο. 

"Πού είναι οι σακούλες με τα ψώνια?" την ρωτάω. 

Το κορίτσι μου κλείνει την πόρτα πίσω της, βγάζει τα παπούτσια και το τζιν μπουφάν της. "Δεν πήρα τίποτα" αμέσως πηδάει στην αγκαλιά μου. Κλειδώνει τα πόδια της γύρω από την μέση μου και τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου. "Κάνω οικονομία. Θα έχω έξοδα μες στον μήνα" μου λέει και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί.

Αμέσως ρολλάρω τα μάτια μου. "Αφού σου έχω πει ότι δεν χρειάζεται να στερείσαι τίποτα. Έχω αρκετά λεφτά και για τους δυο μας" να δείτε που τώρα θα μου πει ότι αυτό στο χωριό της το λένε εκπόρνευση. Την έχω μάθει πια. Πάντως, εγώ τόσες πουτάνες έχω πηδήξει, σε καμία δεν πήρα φούστες, φορέματα και εσώρουχα.

"Άρη.. μην αρχίζεις πάλι να χαρείς!" λέει και κατεβαίνει από την αγκαλιά μου. Γιατί κατέβηκε? Μου αρέσει όταν είναι κολλημένη πάνω μου. "Αυτό στο χωριό μου-"

"Δεν θέλω να ακούσω για το χωριό σου!" της λέω και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. "Έχεις φάει τίποτα σήμερα?" 

"Όχι" μου φωνάζει από το σαλόνι. Μα γιατί δεν προσέχει καθόλου τον εαυτό της? Επίσης τα φάρμακά της πώς τα πήρε? Με άδειο στομάχι πάλι?

Αρπάζω δύο μήλα από το ψυγείο και επιστρέφω στο σαλόνι. "Αν δεν έχεις φάει τίποτα τότε πώς-" Αμέσως παγώνω στην θέση μου. "Τι κάνεις εκεί?" Βλέπω την Άννα μου να κάθεται στον καναπέ και πάνω στα γυμνά, ωραία, ατελείωτα ποδαράκια της υπάρχει το laptop μου.

"Θέλω να ψάξω μια γνωστή μου στο facebook.. να δω τι καπνό φουμάρει" ΤΙ ΠΡΆΓΜΑ?

Αμέσως παγώνω στην θέση μου. Αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξει την σελίδα μου στο facebook, και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να δει τις συνομιλίες μου στο messenger.

Αμέσως τρέχω κατά πάνω της. "Πες μου το όνομά της. Θα στην βρω εγώ" πετάω τα μήλα στον καναπέ και αρπάζω το laptop από τα πόδια της. Το μωρό μου τρομάζει από τις απότομες κινήσεις μου. 

Κάθομαι δίπλα της και περιμένω να μου πει το όνομα. Αλλά δεν μιλάει καθόλου. Γυρνάω και την κοιτάω. Τα μάτια της είναι δυο σχισμές και το σαγόνι της σφιγμένο. Δεν είμαι σίγουρος αν αναπνέει. 

"Υπάρχει κάτι που δεν θέλεις να δω? Για αυτό δεν με αφήνεις να την ψάξω μόνη μου?" με ρωτάει μετά από λίγη ώρα σιωπής.

Ε?

Τι απαντάμε τώρα?

Την αλήθεια Άρη! Την αλήθεια! Και ελπίζω να με πιστέψει. 

"Άννα μου.." η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Αφήνω το laptop στο τραπεζάκι και την πλησιάζω. Το κορίτσι μου σηκώνεται από δίπλα μου και πάει στον απέναντι καναπέ. Γαμώτο! Γιατί μου στερεί την πιο στενή επαφή μας? Δεν το αντέχω.. Εγώ θέλω να είμαι μέσα της όλη την ώρα. Να την χαϊδεύω, να την φιλάω..

"Άρη μίλα!" έχει υψώσει επικίνδυνα πολύ τον τόνο της φωνής της. "Τι κρύβεις?"

Ξεροκαταπίνω.

"Μωράκι μου.. κοριτσάκι μου.. να.." ξεροβήχω "υπάρχει μια κοπέλα... κοπέλα που λέει ο λόγος τώρα.. ένα ξέκωλο της κακιάς στιγμής είναι... Και χάλιααααα.. τα μαύρα της τα χάλια έχει μωρό μου... εσύ είσαι πολύ καλύτερη της... είσαι το κάτι άλλο.. είσαι η βασίλισσα μου.. είσαι-"

"ΣΤΟ ΨΗΤΌ. ΤΏΡΑ" λέει και σηκώνεται όρθια. Αμέσως ανάβει τσιγάρο.

"Να.. μου την πέφτει και.." 

"Και άλλες σου την πέφτουν. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή και φοβάσαι να δω τι σου γράφει?"

"Δεν μου γράφει μόνο.." αμέσως μετά στρέφω το βλέμμα μου στο πάτωμα. "Στέλνει και φωτογραφίες" παραδέχομαι.

Σιωπή

"Τι φωτογραφίες?" η φωνή της ίσα που ακούγεται. Γυρνάω και την κοιτάω. Έχει μείνει κόκκαλο στην θέση της και τα μάτια της έχουν βουρκώσει. 

Αμέσως σηκώνομαι όρθιος και την κλείνω στην αγκαλιά μου. "Κοριτσάκι μου γλυκό.. μωρό μου.. εγώ.. εγώ ποτέ δεν θα γυρνούσα να κοιτάξω άλλη γυναίκα. Εσύ είσαι το απόλυτο για εμένα. Είσαι το τέλειο. Ποτέ δεν θα σε απατούσα μωρό μου.. ποτέ. Το ξέρεις αυτό εε? Ε καρδιά μου...το ξέρεις?" την ρωτάω και της δίνω πεταχτά φιλιά στο όμορφο κεφαλάκι της.

"Τις κοιτάζεις? Σε φτιάχνουν οι φωτογραφίες που σου στέλνει?" Αν τις έβλεπες μέχρι και εσένα θα ερέθιζαν μωρό μου. 

"Όχι μωρό μου" την καθησυχάζω και την σφίγγω περισσότερο στην αγκαλιά μου. 

Αμέσως απομακρύνεται από πάνω μου. Με κοιτάει στα μάτια και το βλέμμα της αν μπορούσε να με σκοτώσει θα ήμουνα ήδη νεκρός. "Γιατί λες ψέματα? Σε καταλαβαίνω από την χροιά της φωνής σου" 

Αναστενάζω βαριά.

"Ε ωραία.. όταν μου τις στέλνει, πέφτει το μάτι μου πάνω τους"  κάθομαι και πάλι στον καναπέ. Δεν θέλω τώρα να μαλώσουμε για την Σούλα. Έλεος. "Αλλά μωρό μου, αλήθεια σου λέω-"

"Την ξέρω?" με διακόπτει.

"Ναι" λέω και την κοιτάω μες στα μάτια. Μου κάνει νόημα να συνεχίσω να μιλάω. "Είναι η νέα σερβιτόρα στον Λύκο"

Η Άννα παγώνει. "Αυτήν την θεωρείς εσύ χάλια?" λέει και αμέσως κάθεται δίπλα μου στον καναπέ. "Άρη..θα.. θα με άφηνες για αυτήν?" η φωνή της τρέμει.

Αμέσως τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το κορμάκι της. "Τι λες μωρό μου? Τι λες? Εγώ να αφήσω ποτέ εσένα? Άννα μου.. εγώ μωρό μου θέλω να είμαστε μια ζωή οι δυο μας" ωραία πάσα μου έδωσε "εσύ και εγώ.. εγώ και εσύ.. μόνο εμείς οι δύο καρδιά μου" της ψιθυρίζω στο αυτί της.

Έπειτα από λίγη ώρα την νιώθω να κουνιέται στην αγκαλιά μου. Από τα μάτια της τρέχουν δάκρυα. Σκύβω και φιλάω τα ροζ χειλάκια της. "Είμαι ερωτευμένος μαζί σου" της ψιθυρίζω. 

Η Άννα μου μου χαμογελάει αχνά. "Και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου Άρη μου" μου λέει και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί. Πάει να απομακρυνθεί και την τραβάω ξανά προς το μέρος μου. 

"Θέλω να σε πηδήξω" της λέω και βάζω το χέρι μου κάτω από την φούστα της. 

Αμέσως η Άννα μου το βγάζει από εκεί. "Άρη μου.." μου λέει με νάζι. Γαμώτο. Είμαι πολύ ερεθισμένος. Πονάω. Θέλω να της τον χώσω. "Θέλω να δούμε πρώτα για αυτήν την γνωστή μου και μετά κάνουμε ότι θες μωρό μου" μου λέει και πάει να πάρει το laptop από το τραπεζάκι μπροστά μας. 

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μου δώσει και κώλο δηλαδή? Ότι θέλω είπε...

"Ψάξε για μια Ρεβέκκα Στεργίου.. είναι στην σχολή μου"

Αμέσως στην αναζήτηση μου βγαίνει μια ξανθιά κοπέλα. Ιατρική Αθηνών.. Ναι αυτήν θα είναι. "Έλα μωρό μου. Να την" 

Εν τω μεταξύ εμένα αυτή κάτι μου θυμίζει.. 

Η Άννα παίρνει το laptop από πάνω μου και κοιτάζει το προφίλ της. 

Πού την έχω δει.. πού την έχω δει... 

Και ξαφνικά παγώνω.

Είναι η γκόμενα με την οποία ήταν ο Μάνος το βράδυ που έψαχνα την Άννα. Τότε που είδε τον Μιχάλη σπίτι του ψηλού. 

"Γιατί την ψάχνεις?" την ρωτάω όσο πιο ήρεμα μπορώ. Τι δουλειά έχει να ψάχνει στο facebook τις γκόμενες που πηδάει ο Μάνος?

Η Άννα μου ρίχνει μια φευγαλέα ματιά. "Είναι η κοπέλα ενός φίλου μου. Θα μας την γνωρίσει σε λίγες μέρες και είπα να δω για τι περίπτωση πρόκειται" λέει και συνεχίζει να κοιτάει τις φωτογραφίες της. 

Αμέσως σηκώνομαι όρθιος και ανάβω τσιγάρο. 

Αν είναι αυτό που υποψιάζομαι..

"Ποιανού φίλου σου? Όλους τους ξέρω"

Σιωπή

"Κάτι σε ρώτησα" νιώθω την πίεση μου να ανεβαίνει στα ύψη.

"Του Μάνου" η φωνή της ίσα που ακούγεται. 

"ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΚΑΠΝΟ ΦΟΥΜΑΡΕΙ Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ? ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΜΗΝ ΚΑΚΟΠΕΣΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ Ή ΖΗΛΕΥΕΙΣ?" λογικά ακούγομαι σε όλη την πολυκατοικία. Βασικά σε όλη την γειτονιά. 

Αν τον ζηλεύει τον παπάρα.. θα την χωρίσω. Βασικά όχι. Δεν θα την χωρίσω. Αυτή μια ζωή μαζί μου θα είναι. Αλλά θα την κλείσω μέσα στο σπίτι. Να μην βλέπει κανέναν άλλον. Μόνο εμένα να κοιτάει. Ούτε καν το φως του ήλιου.

"ΘΑ ΜΙΛΉΣΕΙΣ?"

"Σταμάτα να φωνάζεις! Και γιατί κάνεις έτσι? Φίλος μου δεν είναι? Ναι με νοιάζει να μην μπλέξει με κανένα τσουλί! Μου έχει πει ότι με αγαπάει και-"

"ΣΚΆΣΕ"

Αμέσως ανάβω τσιγάρο. Ούτε που κατάλαβα πότε τελείωσε το προηγούμενο. Τι λέει γαμώ? Τι λέει? Πάλι για την αγάπη του πούστη του Μάνου θα συζητήσουμε? Τι θέλει? Να της πω και εγώ ότι την αγαπάω? Για αυτό επιμένει? 

"Άρη μου.. σταμάτα μωρό μου να μου φωνάζεις, ξέρεις ότι δεν το αντέχω" σηκώνεται όρθια. Αμέσως της γυρνάω την πλάτη μου. Πλέον βλέπω την φωτισμένη Αθήνα από ψηλά. 

Πρέπει να ηρεμήσω. Και πρέπει να σταματήσω να της φωνάζω. Μου λέει ότι της θυμίζω τον πατέρα της όταν της υψώνω την φωνή μου.

Ξεφυσάω βαριά.

"Άρη.." λέει και με αγκαλιάζει από πίσω "Ο Μάνος με αγαπάει και-"

"Ο ΜΑΝΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΆΕΙ ΧΩΝΕΨΕ ΤΟ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ" απομακρύνω τα χέρια της από πάνω μου και γυρνάω να την κοιτάξω. "ΠΗΔΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΕΒΕΚΚΑ ΕΔΏ ΚΑΙ ΠΟΛΎ ΚΑΙΡΟ. ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ"

Η Άννα αμέσως γουρλώνει τα μάτια της. "Αποκλείεται!" λέει με τρεμάμενη φωνή.

Γελάω. 

Γελάω ενώ μέσα μου πονάω. 

"Σε νοιάζει, έτσι? Σε νοιάζει που ο Μάνος είναι με άλλη!" είμαι σίγουρος πια. Γιατί γαμώ την νοιάζει ο Μάνος? Λες να πηδιέται και μαζί του?

"Άρη.. μην λες βλακείες, απλά-"

"Απλά αν μείνεις έγκυος, θα κάνουμε σίγουρα τεστ πατρότητας. Δεν θα μου φορτώσεις εμένα το παιδί του πούστη"

Αμέσως η Άννα παγώνει. 

Σιωπή

"Άρη.. βρίσκεσαι σε παραλήρημα.. δεν ξέρεις τι λες" η φωνή της ίσα που ακούγεται. Αμέσως μετά γυρνάει και κάθεται στον καναπέ. Ανάβει τσιγάρο. 

"Πρώτον, δεν σε απατάω με τον Μάνο. Δεν θα πήγαινα ποτέ με τον Μάνο. Και δεύτερον, προφανώς σου είπε ο Γιώργος για την Δώρα και τώρα βλέπεις παντού εγκυμοσύνες" κάνει μια παύση και με καρφώνει έντονα στα μάτια. "Να σου υπενθυμίσω ότι είμαι σε αντισύλληψη?" το υφάκι της δεν μου αρέσει καθόλου. Θέλει να βγει και από πάνω?

"Σε σκατά αντισύλληψη είσαι! Γιατί δεν παίρνεις χάπια? Γιατί κάνεις αυτές τις ηλίθιες ενέσεις?" πάει να μιλήσει αλλά της κάνω νόημα να σταματήσει. Τώρα θέλω να τα πω όλα. Τώρα που πήρα φόρα. "Αν υποπτευθώ ότι δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικές με τα χάπια.. ή ότι δεν τις κάνεις στην ώρα τους για να με αναγκάσεις να σε γκαστρώσω, να ξέρεις θα το ρίξεις! Να το ξεκαθαρίσουμε από τώρα αυτό! Εγώ παιδιά δεν κάνω!" της λέω και κάθομαι στον καναπέ.

Και μετά σιωπή. 

Για πολλή ώρα, σιωπή.

Η Άννα έχει σαστίσει. 

Δεν είμαι σίγουρος αν αναπνέει.

Με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα. 

Δεν ξέρω πόσα λεπτά περνάνε μέχρι που σπάει την σιωπή. "Θα με αφήσεις να μιλήσω χωρίς να με διακόψεις. Μόλις τελειώσω θα φύγω. Θα σε αφήσω μόνο σου να σκεφτείς αυτά που θα σου πω τώρα... για αυτό άκουσέ με πολύ πολύ προσεκτικά" λέει και σηκώνεται όρθια. 

"Όταν πήγα στον γυναικολόγο να του ζητήσω αντισυλληπτικά χάπια, μου είπε ότι δεν μπορώ να τα πάρω. Παίρνω ενίοτε αντικαταθληπτικά και υπάρχει πρόβλημα στην συγχορήγηση. Επίσης, καπνίζω. Και τα αντισυλληπτικά χάπια δεν πάνε μαζί με το κάπνισμα. Θα έπρεπε να το κόψω, και δεν είμαι διατεθειμένη να το κάνω. Οι ηλίθιες ενέσεις που λες, μου κοστίζουν μια περιουσία. Είναι πανάκριβες και κάνω σκληρή οικονομία για να μπορώ να τις αγοράζω κάθε τρεις μήνες και να πληρώνω και τον γιατρό για να μου τις κάνει"

"Επίσης, ποτέ δεν θα έπεφτα τόσο χαμηλά.. δεν θα επιδίωκα ποτέ να μείνω έγκυος για να αναγκάσω τον οποιοδήποτε να μείνει δίπλα μου. Και αν .. το τονίζω το αν.. μείνω έγκυος, μην ανησυχείς. Δικό σου θα είναι, σίγουρα. Δεν σε κερατώνω. Δεν θέλω να σε τρομάξω όμως.. δεν θα σου ζητήσω τίποτα. Στο υπόσχομαι. Θα το μεγαλώσω μόνη μου.. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να δεσμευτείς σε κάτι που δεν θέλεις"

Με το που τελειώνει την πρότασή της... μου χαμογελάει γλυκά. "Κάτσε σκέψου Άρη, σκέψου αυτά που σου είπα και έλα να με βρεις.. Δεν σου κρατάω κακία.. Με πλήγωσες με αυτά που μου είπες, ναι.. αλλά θα το αποδώσω στο στρες της ημέρας" λέει και μαζεύει τα πράγματά της από το σαλόνι.

Θα φύγει όντως τώρα? 

"Καληνύχτα Άρη" λέει και φεύγει από το σπίτι μου.

Δεν θα μείνει να κοιμηθούμε μαζί?

Κοιτάω την ώρα. Έχει πάει δωδεκάμισι. 

Πού θα πάει τέτοια ώρα μόνη της? 

Αμέσως τοποθετώ τους αγκώνες μου στα γόνατα και κρύβω το πρόσωπο μου στα χέρια μου. 

Τι έκανα ο μαλάκας?

.

.

.

Χτυπάω το κουδούνι της πόρτας του ψηλού. 

Μετά από δύο λεπτά μου ανοίγει.

Είναι χάλια. Είναι ένα ράκος. Έχει μαστουρώσει κιόλας. Τα μάτια του είναι κόκκινα.

Βέβαια και εγώ δεν είμαι καλύτερα. 

Μου κάνει νόημα να περάσω μέσα. Πάω στο σαλόνι και ξαπλώνω φαρδιά πλατιά στον έναν καναπέ. 

"Whiskey?" με ρωτάει ο φίλος μου.

"Βάλε" του λέω. 

Σε ένα λεπτό επιστρέφει με δύο μπουκάλια. Μου δίνει το ένα και ξαπλώνει στον απέναντι καναπέ. "Την έβαψα"

"Είχαμε εξελίξεις?" τον ρωτάω και ανάβω τσιγάρο. Στο ένα χέρι το μπουκάλι και στο άλλο το τσιγάρο. Τα μάτια μου είναι καρφωμένα στον τοίχο απέναντι.

"Πριν λίγο έφυγε από εδώ. Μαλώσαμε..... μου είπε ότι δεν είναι έγκυος"

"Ε καλό είναι αυτό. Γιατί δεν τα βρήκατε?"

"Γιατί λέει ότι είμαι ηλίθιος, βλάκας, μαλάκας, ανώριμος.. και ένα σωρό άλλα τέτοια ωραία" τον ακούω να ξεφυσάει. 

"Και εμείς μαλώσαμε" του λέω μετά από λίγη ώρα σιωπής.

"Γιατί?" γιατί δεν ξέρω πότε να το βουλώνω.

"Να σε ρωτήσω κάτι?" γυρνάω και τον κοιτάω. "Υπάρχει περίπτωση να κάνει κάτι με τον Μάνο ταυτόχρονα?" ρωτάω τον φίλο μου.

"Αποκλείεται" μου λέει με σιγουριά. "Καλά αυτός ακόμη την θέλει.. μου το έχει πει.. αλλά η Άννα θέλει εσένα.. δυστυχώς" 

Το κοριτσάκι μου.. το γλυκό μου το μωράκι.. Την θέλω στην αγκαλιά μου.. Θέλω να της κάνω έρωτα.. 

Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη και την καλώ. 

Τίποτα...

Σίγουρα το βλέπει. Γιατί δεν το σηκώνει γαμώτο? 

Αμέσως πληκτρολογώ μήνυμα.. <<Να έρθω από το σπίτι σου να κοιμηθούμε αγκαλιά?>> της στέλνω στο viber.

Έπειτα από λίγη ώρα μου απαντάει. <<Καλύτερα όχι.. θα τα πούμε αύριο. Καληνύχτα Άρη>>

Σκέτο Άρη? Πού πήγε το μου? <<Καληνύχτα ομορφιά μου.. θα σε σκέφτομαι..>> της στέλνω.

Το διαβάζει αλλά δεν απαντάει. Και είναι και σε σύνδεση. Ξεφυσάω βαριά. <<Δεν μπορώ μακριά σου μωρό μου.. να έρθω μόνο για λίγο να σε δω? Θα φύγω αμέσως μετά.. Θέλω φιλάκι για να μπορέσω να κοιμηθώ..>> με αυτό θα λυγίσει.. σίγουρα..

Περιμένω.. περιμένω... και απάντηση δεν παίρνω... 

Μετά από δέκα λεπτά δονείται το κινητό μου. <<Όχι>>

Αναστενάζω. <<Εντάξει.. Καληνύχτα σου καρδιά μου. Τα λέμε αύριο>>

Αμέσως μετά πετάω το κινητό στο τραπέζι. 

"Τι θα κάνουμε?" ρωτάω τον ψηλό.

"Θα ζητήσουμε συγγνώμη" 

"Εγώ συγγνώμη δεν ζητάω" Δεν την έχω πει ποτέ αυτήν την λέξη... και ούτε πρόκειται. 

Σιωπή

"Έχεις μπάφο?" τον ρωτάω. 

Θέλω να χαλαρώσω για να μπορέσω να κοιμηθώ μακριά της.

"Εννοείται" λέει και μου δίνει το τσιγάρο. "Τελειώνει κιόλας, πρέπει να πάω να πάρω" 

Κάνω την πρώτη τζούρα και χαμογελάω. 

Η Άννα μου δεν ξέρει ότι καπνίζω πού και πού. 

Μου λείπει..

Την θέλω..

Αύριο θα πάω να την βρω.. 

Αύριο..