Άρης

Ένας ενοχλητικός ήχος μου τρυπάει τα τύμπανα. Ποιος στον πούτσο με καλεί πρωινιάτικα? Όλοι ξέρουν ότι κοιμάμαι μέχρι το μεσημέρι. Δεν κάνω καν τον κόπο να ανοίξω τα μάτια μου. "ΠΟΙΟΣ ΓΑΜΏ?" 

"Άρη! Άρη παιδί μου ξύπνησες?" ρολλάρω τα μάτια μου.

"Αναγκαστικά για να σου απαντήσω. Τι θες ρε Στέλλα πρωί πρωί γαμώ?" ελπίζω να ακούγομαι έτσι όπως νιώθω. Νευριασμένος.

"Άρη..." λέει και μετά σιωπή. "Άρη..." δεν κάνουμε δουλειά έτσι.

"Θα πεις τι θες? Ή να το κλείσω?" θέλω να πάρω αγκαλιά και το μωρό μου.

"Άρη... πήρε τηλέφωνο ο πατέρας σου" παγώνω. Ανοίγω τα μάτια μου κατευθείαν.

"Τι είπες?" τι λέει γαμώ? Ακούει τι λέει?

"Με πήρε πριν λίγο. Άρη-"

"Σταμάτα. Απλά μην μιλάς για λίγο" τι λέει γαμώ? Πώς τολμάει και μας ενοχλεί μετά από τόσο καιρό? 

Σηκώνομαι από το κρεβάτι. Κοιτάζω δίπλα μου και είναι άδειο. Η Άννα δεν είναι πουθενά. Αν σηκώθηκε και έφυγε θα την γαμήσω ανάποδα. Αν με άφησε πάλι, αν εξαφανιστεί και πάλι από την ζωή μου θα-

"Άρη είσαι ακόμη εκεί?" ρωτάει διστακτικά η Στέλλα. 

"Δεν με νοιάζει τι σου είπε. Δεν με νοιάζει αν ζει ή αν πέθανε. Αν σε ξαναπάρει μην μου το πεις" της λέω απότομα και της το κλείνω. Ανάβω κατευθείαν τσιγάρο. 

Τι στον πούτσο θέλει από την ζωή μας? Μια χαρά δεν είναι με την οικογένειά του τόσα χρόνια? Τον ενοχλήσαμε εμείς πουθενά? Τώρα βρήκε να νοιαστεί για το μπάσταρδο? Τον γιο της γκόμενας του? Γαμώ! Σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι.

Βγαίνω από το δωμάτιο μου και κατευθύνομαι προς το σαλόνι. Αν έχει φύγει, αν τόλμησε και με άφησε μετά από ότι έγινε χτες, θα γίνει χαμός. Εμένα ήταν το καλύτερο βράδυ της ζωής μου. Γαμώ! Εντάξει από τεχνικής άποψης, το σεξ δεν ήταν τόσο καλό. Αλλά αυτό θα φτιάξει. Με τις επόμενες φορές. Όμως την καρδιά μου δεν την ένιωσε πώς χτυπούσε? Εγώ.. εγώ σταμάτησα να αναπνέω όταν έχυνα. Δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Και αυτήν γαμώ? Δεν την ένοιαξε καθόλου? Πήρε αυτό που ήθελε και μετά γεια σας?

"ΆΝΝΑΑΑΑΑ. ΕΊΣΑΙ ΣΠΊΤΙ?" της φωνάζω καθώς μπαίνω στην κουζίνα. 

Και σοκ. 

Τι πλάσμα είσαι εσύ μωρό μου? Γίνεται κάθε μέρα που μπαίνω στην κουζίνα μου να αντικρίζω αυτήν την εικόνα? Μόνο αυτό θέλω και τίποτα άλλο. Άντε και λίγο σεξ. 

"Καλημέρα" λέει το μωρό μου με ένα πονηρό χαμόγελο και πίνει λίγο από την κούπα που κρατάει. Φοράει ένα κορμάκι μαύρο διαφανές. Δεν κρύβει και πολλά. Μάλλον τα τονίζει θα έλεγα. Το στήθος της φαίνεται ολόκληρο. Οι ρώγες της με χαιρετάνε. Και ο φίλος μου κάνει το ίδιο. Χαιρετάει την Άννα μου. 

Δεν θυμάμαι να φορούσε κάτι τέτοιο χτες. Αλλά και να το έκανε θα το είχα σκίσει. "Πού το βρήκες αυτό που φοράς?" την ρωτάω και την πλησιάζω με αργό βήμα.

"Στην ντουλάπα σου" μου λέει και παγώνω. Ποια πουτάνα το ξέχασε? Γαμώ γιατί δεν παίρνουν τα βρακιά τους φεύγοντας? "Μάλλον θα έχω τις ίδιες αναλογίες με τις πρώην σου" μου λέει και μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα. Για μισό. Δεν θύμωσε?

"Να σου βάλω καφέ?" με ρωτάει.

"Να σου βάλω δάχτυλο?" της απαντώ.

Η Άννα μου για μια στιγμή μένει ακίνητη στην θέση της. Έλα μωρό μου. Δεν το περίμενες? Αμέσως μετά μου χαμογελάει και πάλι πονηρά. "Αυτό το κάνω και μόνη μου" μου λέει. Ο φίλος μου συσπάται. Απομακρύνεται από το τραπέζι και πηγαίνει προς τον νεροχύτι. 

Την πλησιάζω από πίσω. Έχει γυρισμένη την πλάτη της σε εμένα. Με τα χέρια μου χαϊδεύω τους γλουτούς της. "Θα ήθελα πολύ να σε δω να το κάνεις αυτό μωρό μου. Θα το έπαιζες για εμένα?" ψιθυρίζω στο αυτί της. 

"Το έχω ήδη κάνει. Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό" ΓΑΜΏ!

Την γυρίζω απότομα από την άλλη. Με μια κίνηση την ανεβάζω πάνω στον πάγκο της κουζίνας. "Έχεις βαλθεί να με τρελάνεις? Πες μου! Σου αρέσει να με βλέπεις να υποφέρω?" την ρωτάω με θυμό. Δείχνει να απορεί. Τι δεν καταλαβαίνει? "Γιατί δεν με πήρες τόσες μέρες ένα τηλέφωνο?" την ρωτάω και παγώνω στην θέση μου. Τι είπα ο μαλάκας? Εγώ αυτές τις ερωτήσεις τις συχαίνομαι. Ούτε να τις ακούω δεν μπορώ. Πόσο μάλλον να τις λέω. "Θα.. θα.. θα μπορούσα να σε είχα βοηθήσει" ξεροκαταπίνω "Να μην το κάνεις μόνη σου" της λέω και απομακρύνομαι από κοντά της. Γιατί τραυλίζω?

Της γυρνάω την πλάτη και με τα χέρια μου καλύπτω το πρόσωπο μου. Τι μου κάνει αυτή η γυναίκα?

Μετά από λίγη ώρα νιώθω τα χέρια της στην πλάτη μου να με χαϊδεύουν. "Άρη, είσαι καλά?" όχι, και ευθύνεσαι εσύ για αυτό.

"Ναι μια χαρά είμαι" της απαντώ αλλά ακόμη δεν γυρνάω να την κοιτάξω. 

"Μπορώ να κάνω κάτι για να σε βοηθήσω?" αμέσως χαμογελάω. Πολλά μπορείς να κάνεις. Αλλά το θέμα είναι για ποια από αυτά που έχω στο μυαλό μου είσαι διαθέσιμη. 

"Να το αφήσω πάνω σου?" την ρωτάω.

Δεν μου απαντάει. Έρχεται μπροστά μου και τοποθετεί το χέρι της στο στήθος μου. Να κάνω και εγώ το ίδιο? Αλλά κρατιέμαι. Θέλω να δω τι έχει στο μυαλό της. 

Με σπρώχνει προς τα πίσω μέχρι που η πλάτη μου ακουμπά στον πάγκο της κουζίνας. Με τα χέρια της πιάνει το λάστιχο από την φόρμα μου. Και την κατεβάζει αργά αργά προς τα κάτω. Τι έχω κάνει για να αξίζω τέτοιο δώρο? 

Το χέρι της αγγίζει το μόριό μου. Στο άγγιγμα της ανατριχιάζω ολόκληρος. Συνεχίζει να μου τον παίζει χωρίς όμως να κάνει κίνηση να τον πάρει στο στόμα της. Γιατί με ταλαιπωρεί έτσι? Με το δικό μου χέρι κατευθύνω το κεφάλι της για να μου τον πάρει επιτέλους. Αλλά κρατάει αντίσταση.

Άννα

"Τι έγινε?" τον ακούω να με ρωτάει. 

"Το κινητό μου δονείται, κάποιος με καλεί" του λέω και κάνω κίνηση να σηκωθώ.

"Ειλικρινά? Θέλεις να απαντήσεις τώρα? Δεν βλέπεις πώς έχω γίνει?" ακούγεται εκνευρισμένος. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω. Και φαίνεται κιόλας. 

"Δώσε μου μισό λεπτό" του λέω και σηκώνομαι όρθια. Παίρνω το κινητό μου πάνω από το τραπέζι της κουζίνας. Λουλούκο σας καλεί. "Άρη, πρέπει να το σηκώσω" τον κοιτάω και τα μάτια του πετάνε σπίθες.

"Ρε μωρό μου, δεν θέλεις να το κλείσεις και να ασχοληθείς με άλλα σηκωμένα πράγματα?" 

"Επιστρέφω" βγαίνω από την κουζίνα και μπαίνω στο δωμάτιό του. "Νεφέλη?"

"Άννα είσαι καλά? Πού είσαι? Γιατί δεν κοιμήθηκες στο σπίτι? Άννα, αν φταίει ο τσακωμός μας, σε παρακαλώ, γύρνα να μιλήσουμε. Δεν φτάνει που τον τελευταίο καιρό την βγάζεις στο νοσοκομείο για να με αποφύγεις, τώρα κοιμάσαι και αλλού?"

"Καλημέρα και σε εσένα Λουλούκο!" της λέω ειρωνικά. "Και όχι δεν κοιμήθηκα για αυτόν τον λόγο εκτός σπιτιού"

"Ε τότε? Πήρα και σπίτι της Δώρας και μου είπε ότι δεν ξέρει που είσαι. Άννα, είσαι η μόνη οικογένεια που έχω στην Αθήνα, ανησυχώ δεν το καταλαβαίνεις? Δεν μπορούσες να αφήσεις ένα σημείωμα? Ένα μήνυμα? Κάτι τέλος πάντων" 

"Δεν πρόλαβα" της λέω και χαμογελάω στην ανάμνηση. Χτες έφυγα τρέχοντας από το νοσοκομείο και ήρθα εδώ. 

"Είσαι έλεος, δεν υπάρχεις, απλά. Λοιπόν, το απόγευμα πάω Πάτρα" και εμένα τι μου το λέει? Να της κάνω πλάτες αν έρθει ο γαλανομάτης στο σπίτι και την ψάχνει? Εκνευρίζομαι. Πάω στο κομοδίνο παίρνω ένα από τα τσιγάρα του Άρη και το ανάβω. "Θα το τελειώσω, Άννα."

"Και πολύ άργησες" ο τόνος μου ξεχειλίζει ειρωνεία. 

"Κόψε το υφάκι. Θα έρθεις σπίτι?" όχι, μια χαρά τα περνάω εδώ. 

"Ναι, αλλά δεν ξέρω τι ώρα" ούτε τι μέρα. 

"Καλά. Να προσέχεις μικρή" λέει και η φωνή της ακούγεται απαλή. Α ρε Νεφέλη. 

"Θα προσέχω. Σε φιλώ. Τα λέμε αύριο" τερματίζω την κλήση.

"Υπάρχει λόγος να ζηλεύω?" ακούω την φωνή του Άρη. Στέκεται στην ανοιχτή πλέον πόρτα με τα χέρια σταυρωμένα. Τα μάτια του πετάνε σπίθες. 

"Γιατί να το κάνεις?" του σηκώνω το φρύδι μου. Δεν ήξερα ότι ζηλεύει τις κοπέλες με τις οποίες κάνει σεξ.

Με πλησιάζει. Πλέον βρισκόμαστε και οι δύο όρθιοι δίπλα από το κρεβάτι. Παίρνει το τσιγάρο από το χέρι μου και το τοποθετεί στο στόμα του. Ρουφάει και και φυσάει τον καπνό πάνω μου. Τόση ώρα με καίει με το βλέμμα του. Τα μάτια του δεν έχουν χάσει ούτε δευτερόλεπτο την οπτική επαφή με τα δικά μου. 

Κάνει ένα βήμα πίσω και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω. "Βγάλ'το" με προστάζει και ξεροκαταπίνω. Ο τόνος του είναι απαιτητικός. 

"Και αν δεν το κάνω?" τον προκαλώ.

Ο Άρης σβήνει το τσιγάρο και με πλησιάζει και πάλι. Τοποθετεί τα χέρια του στην μέση μου και την πιέζει. Τα χείλη του πλησιάζουν τα δικά μου αλλά δεν με αγγίζουν. 

"Μωρό μου πολύ σε άφησα να παίξεις μαζί μου" η φωνή του ακούγεται πολύ βαριά στα αυτιά μου. "Από εδώ και πέρα κάποια πράγματα θα αλλάξουν" τα χέρια του πιέζουν τους γλουτούς μου. Έχω αρχίσει να ζεσταίνομαι. "Στο κρεβάτι το πάνω χέρι θα το έχω εγώ" ξεροκαταπίνω. Νιώθω τα χέρια του Άρη να με σηκώνουν και να με αφήνουν στο στρώμα πίσω. 

"Και δεν θέλω να ανησυχείς. Δεν θα σε αφήνω ανικανοποίητη" Πλέον η πλάτη μου ακουμπά στο στρώμα και ο Άρης είναι από πάνω μου και ανάμεσα στα πόδια μου. "Πονάς ακόμη?" Του νεύω αρνητικά. "Ωραία" λέει και σηκώνεται ελαφρά από πάνω μου. Πιάνει το κορμάκι μου και το σκίζει. Σηκώνεται τελείως από το κρεβάτι και βγάζει την φόρμα του. Παίρνει ένα προφυλακτικό από το κομοδίνο. Με το ένα του χέρι παίζει το όργανό του ενώ τα μάτια του με τρώνε από πάνω μέχρι κάτω. "Βάλε δάχτυλο στον εαυτό σου και πες μου αν είσαι υγρή" Ξεροκαταπίνω. Δεν το έχω ξανακάνει μπροστά σε άλλον. "Αργείς" 

"Είμαι" του απαντάω και βγάζω τα δάχτυλά μου από μέσα μου. Ο Άρης χαμογελάει λοξά. Τοποθετεί το προφυλακτικό στον εαυτό του. Με έχει πιάσει τρομερή ταχυπαλμία. Και επίσης δεν μπορούσε να δει μόνος του? "Άνοιξε και άλλο τα πόδια σου μωρό μου" τον υπακούω.

Τον βλέπω να τοποθετεί τον εαυτό του ανάμεσα στα πόδια μου. Χωρίς καμία προειδοποίηση με γεμίζει απότομα. "ΆΑΑΑΑΑρηηη" φωνάζω και κρατάω την ανάσα μου. "Πόνεσα, γαμώτο!" τι κάνει? Θα μπορούσε να μπει πιο αργά.

"Κάτι σου έχω πει για τις βρισιές μικρή" λέει και με φιλάει πεταχτά στα χείλη. Τον νιώθω να βγαίνει από μέσα μου. Η ταχυπαλμία συνεχίζεται. "Θα μου απαντήσεις σε αυτό που σε ρώτησα πριν?" τι εννοεί? Ούτε που θυμάμαι τι με ρώτησε. Νιώθω το μόριό του να εισχωρεί ελάχιστα στην είσοδο του κόλπου μου. "Υπάρχει λόγος να ζηλεύω?" εγώ εδώ ζαλίζομαι από αυτό που γίνεται και αυτός με ρωτάει για ζήλιες? 

"Μπορεί" του λέω και με το που το ακούει με γεμίζει και πάλι δυνατά και απότομα. Φωνάζω το όνομά του. Αυτό που νιώθω είναι κάτι ανάμεσα σε ηδονή και πόνο. Και είναι έντονο, πολύ έντονο.

"Μην με προκαλείς μωρό μου" λέει και κάνει ακόμη μια δυνατή και αργή ώθηση. "Αν μπει άλλος εδώ που είμαι τώρα, θα δεις τον κακό μου εαυτό. Και δεν το θέλουμε αυτό, εε?" θα του απαντούσα, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι τώρα. Γαμώτο! Τι μου κάνει?

Οι επόμενες ωθήσεις του είναι πιο γρήγορες και πιο βαθιές. Μου αρέσει, μου αρέσει πολύ. Όλο αυτό. Ο Άρης, το σεξ, τα πάντα. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Το στομάχι μου σφίγγεται. Το κεφάλι του βρίσκεται χωμένο στον λαιμό μου και ακούω την βαριά του ανάσα σε συνδυασμό με κάτι μουγκρητά. "Είσαι πολύ στενή μωρό μου, δεν ξέρω αν αντέχω άλλο" λέει κάποια στιγμή. "Άννα, μωρό μου, χύσε με. Άσε με να ακούσω πόσο σου αρέσει" 

Τα λόγια του στέλνουν φωτιά στο κορμί μου. Ένα σφίξιμο μαζεύεται στην κοιλιά μου χαμηλά και νιώθω την ανάγκη να απελευθερωθώ. Ο Άρης το καταλαβαίνει και αυξάνει την ταχύτητα με την οποία μπαινοβγαίνει μέσα μου. Με το στόμα μου δαγκώνω τον ώμο του. Δεν θέλω να φωνάξω αυτήν την φορά. Θέλω μόνο να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Και το κάνω. Νιώθω να χύνω τα υγρά μου και να σφίγγω τα τοιχώματα του κόλπου μου.  

"Γαμώ! Άννα με σκοτώνεις!" φωνάζει ο Άρης και ταυτόχρονα τον νιώθω να συσπάται μέσα μου. Τελειώνουμε μαζί. Στο δωμάτιο ακούγονται μόνο οι βρισιές που βγαίνουν από τον Άρη και τα δικά μου μουγκρητά. Λίγο μετά ο Άρης βγαίνει από μέσα μου. Αλλά δεν φεύγει από πάνω μου. Το πρόσωπό του βρίσκεται πλέον απέναντι από το δικό μου. Το δέρμα του γυαλίζει και τα μαύρα του μάτια καρφώνουν τα δικά μου. Το βλέμμα του με καίει.

"Τι μου κάνεις?" τον κοιτάω με απορία. "Τι προκαλείς στο σώμα μου?" η φωνή του είναι πολύ βαριά και στέλνει ένα ρίγος σε όλο μου το κορμί.

"Αυτό που προκαλείς και εσύ στο δικό μου" του απαντώ και η φωνή μου ίσα που ακούγεται. 

Ο Άρης κουνάει δεξιά και αριστερά το κεφάλι του σαν να διαφωνεί. Φεύγει από πάνω μου και ξαπλώνει δίπλα μου. Αφαιρεί το προφυλακτικό και το πετάει στο πάτωμα. Είμαστε και οι δύο ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και κοιτάμε το ταβάνι χωρίς να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον. Προσπαθούμε να βρούμε τις ανάσες μας, αλλά μάταια.

"Μου γαμάς το μυαλό Άννα" η φωνή του σπάει την σιωπή που έχει απλωθεί. "Δεν αντέχω αυτό που προκαλείς στο σώμα μου, μωρό μου" γυρνάω να τον κοιτάξω. Με το ένα του χέρι καλύπτει το πρόσωπό του, ενώ το άλλο ξεκουράζεται στην κοιλιά του. Του το απομακρύνω και τον αναγκάζω να με κοιτάξει. 

Είναι όμορφος. Είναι πολύ όμορφος.

"Θέλω να με κάνεις να νιώσω" του λέω με απαλή φωνή. "Θα μπορέσεις?" 

Τα μαύρα του μάτια διαστέλλονται. Μετακινεί το σώμα του και με πλησιάζει. Τα πρόσωπά μας είναι το ένα απέναντι από το άλλο. Νιώθω την άρρυθμη ανάσα του πάνω μου.

"Θέλω να με αφήσεις να το κάνω" μου απαντάει. "Θα μπορέσεις?"