Στέλιος

"Ρε μαλάκα ψήστο να πάμε να παίξουμε προ.. τι φοβάσαι μην σε γαμήσω πάλι?"

Αλλάζω αυτί στο κινητό και τσεκάρω μια τελευταία φορά το πρόγραμμα της σχολής μου. Σημειώνω τα υποχρεωτικά μαθήματα για το πρώτο εξάμηνο και.. 

Μα καλά γιατί τα αποκαλεί φροντιστήρια? 

Παίρνω μια έκφραση γνήσιας απορίας και ρίχνω το σώμα μου πίσω στην καρέκλα. 

Ότι του καυλώσει του καθενός σε αυτήν την χώρα ειλικρινά. 

"Από ότι θυμάμαι Αντωνάκη εγώ σε γάμησα την τελευταία φορά και το απόλαυσες κιόλας" υπενθυμίζω στον νέο μου κολλητό από την σχολή και κλείνω το λαπτοπ μου. "Σήμερα μαλάκα δεν μπορώ να σε κανονίσω.. έχω βάλει άλλη στο πρόγραμμα"

Και τι άλλη.. 

Σκέτο δεκαράκι είναι το μαναράκι μου.. σκέτο.

"Αυτή η άλλη έχει καμιά καλή φίλη?" η φωνή του Αντώνη ακούγεται πονηρή μέσα από το ακουστικό. 

Το σκέφτομαι..

Φίλες της Όλγας είναι η Δανάη.. 6 με επιείκεια.. η Ράνια.. μμ.. μόνο κώλο έχει.. και η Μυρτώ.. καλά η Μυρτώ είναι εννιάρι συν.. δεν το συζητώ.. 

"Έχει μια καλή αλλά την γαμάω εγώ" του απαντώ και κοιτάζω το ρολόι στο χέρι μου.. 6 και τέταρτο έχει πάει.. οι άλλες είναι μια ώρα μες στην κουζίνα και μαγειρεύουν.. χωρίς το Ολγάκι μου όμως.

Μα που στον πέοντα είναι? 

Γιατί αργεί ρε πούστη μου?

"Ιωάννου δεν ήξερα πως δεν μοιράζεσαι" 

Καγχάζω

Αλήθεια τώρα?

Με έκοψε για άτομο που έχει τέτοια κολλήματα?

"Αντωνάκη μπορώ να κανονίσω να την πηδήξουμε μαζί την Μυρτούλα.. στα παπάρια μου.. με αυτό που σου είπα πριν εννοούσα ότι είναι πολυγαμημένη.. καθόλου στενή.. δεν θα σου αρέσει" εδώ απορώ σε εμένα πως αρέσει βασικά.

"Άλλες φίλες δεν έχει δηλαδή η δικιά σου? Μόνο την Μυρτώ?"

Έχει πως..

"Την αδερφή μου" του λέω και μόλις συνειδητοποιώ τι ξεστόμισα..

Σηκώνομαι απευθείας όρθιος από την καρέκλα. 

Σφίγγω τα δόντια μου.

Περνάω νευρικά το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου.

Κλωτσάω ένα κουβάρι ρούχα που υπάρχουν στο πάτωμα μου.

"Αυτό κάνε πως δεν το άκουσες μαλάκα" 

Τον προειδοποιώ? 

Τον απειλώ? 

Ας το εκλάβει όπως του καυλώσει.

Στα αρχίδια μου. 

Τον είχα δει τον παπάρα πως κοιτούσε την Ζωή την προηγούμενη εβδομάδα που γνωρίστηκαν.. την πήδηξε με τα μάτια του.. μπροστά μου.. για να μην σχολιάσω το γεγονός ότι ο καβάλος του ήταν σηκωμένος για μισή ώρα μετά. 

"Έτσι και αλλιώς μου είπες πως έχει γκόμενο.. πώς κάνεις έτσι?" με ρωτάει χαλαρά ο κολλητός μου.

Τς.. γκόμενος ο φλώρος. 

Τι άλλο θα ακούσω ο Θεός πια?

"Καλά αυτός μετράει μέρες" του απαντώ ήρεμος αυτήν την φορά. 

Σήμερα το πρωί που ξύπνησα -που με ξύπνησε ο Άρης δηλαδή- του είπα χαρτί και καλαμάρι τι άκουσα να λέει η χαζοβιόλα η μικρή χτες το βράδυ στο τηλέφωνο. Άστο πάνω μου, μου είπε και κάτι στο βλέμμα του με καθησύχασε ότι αυτή η σχέση θα λήξει σύντομα. Έχει σχέδιο ο μαλάκας.. ή μάλλον λάθος.. το είδωλο ήθελα να πω. 

"Χωρίζουν δηλαδή?" με ρωτάει ο Αντωνάκης και στην φωνή του διακρίνω μια.. 

Χαρά να το πω?

Ενθουσιασμό να το πω?

Σίγουρα είναι κάτι που μου την δίνει στα νεύρα πάντως. 

Σηκώνομαι αργά και σταθερά όρθιος από το κρεβάτι μου. Καρφώνω το δολοφονικό μου βλέμμα πάνω στην φωτογραφία που έχω μόνιμα στο γραφείο μου με τα μαλακισμένα τα αδέρφια μου από όταν ήμασταν μικρά και σφίγγω τα χέρια μου σε μπουνιές. 

"Μια τελευταία φορά θα στο πω και βάλε το καλά στο φτωχό σου το μυαλουδάκι διότι δεν θα το επαναλάβω. Μακριά τα μάτια σου, μακριά τα χέρια σου και μακριά την πούτσα σου από την αδερφή μου. ΜΑ-ΚΡΙ-Α. Συνεννοηθήκαμε?" 

Ακούω τον μαλάκα να ξεροκαταπίνει. Έτσι μπράβο.. λογικό να φοβήθηκε. Μόλις τον απείλησα και το κατάλαβε. Την δική μου την αδερφή δεν θα την αγγίξει ποτέ κανένας φίλος μου. Είναι όλοι τους ρεμάλια σαν εμένα. Για αυτό τους κάνω και παρέα άλλωστε.

"Καλά θα πάμε τελικά για προ?" 

Ο παπάρας αλλάζει θέμα? 

Α τον ύπουλο!

"Όχι" του απαντώ κοφτά και τερματίζω απευθείας την κλήση. Είχε δεν είχε με σύγχυσε ο μαλάκας. Και δεν έχει έρθει και αυτή η Όλγα να μου τον παίξει λίγο να ηρεμήσω. 

Μα που στο διάολο είναι?

6 και μισή έχει πάει!

Βγαίνω έξω από το δωμάτιο και κατευθύνομαι προς την κουζίνα.. άδεια είναι.. οι μικρές δεν φαίνονται πουθενά.. ακούγονται όμως φωνές από το σαλόνι.. κάνω να περάσω την πόρτα όταν..

Γουρλώνω απευθείας τα μάτια μου.

Τι βόμβα είναι αυτή Παναγίτσα μου?

"Δεν μου λες.." απευθύνομαι στην αδερφή μου την στιγμή που μπαίνω στο σαλόνι. "Τι μαγειρεύατε τόσες ώρες στην κουζίνα?" 

Κάθομαι στην πολυθρόνα και κοιτάω γύρω μου την κοριτσοπαρέα που έχει κατασκηνώσει στο καθιστικό μας. Η Αφροδίτη και η Ηλέκτρα κάθονται στον μεγάλο καναπέ και η Ζωή με την Αγάπη στο πάτωμα. Από αυτές τις τρεις.. ίσως να πηδούσα την Αγάπη.. ίσως πάντα γιατί με αυτό το όνομα.. 

Γελάω!!

Αγάπη και πούτσες μπλε.. απαγορευμένη λέξη αυτή για εμένα.. δεν την έχω πει ποτέ και ούτε πρόκειται.. εξάλλου εγώ μόνο γαμάω.. δεν αγαπάω. 

"Κάναμε μπισκότα με γέμιση σοκολάτας" μου απαντάει χαρούμενη η Ηλέκτρα. "Δοκίμασες?" 

Α έχουν και γέμιση σοκολάτας κιόλας. 

Υπολογίζω 140 με 160 θερμίδες έκαστο. 

Είναι ή δεν είναι μετά θερμιδική βόμβα?

"Όχι και κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε εσύ να δοκιμάσεις" λέω στην κοκκινομάλλα και την κοιτάω μες στα μαύρα μάτια της. "Δεν έχεις τα περιθώρια να τρως γλυκά.. έχεις ήδη κάποια παραπανίσια κιλά" 

Αμέσως οι φίλες της αδερφής μου ανοίγουν ορθάνοιχτα τα στόματα τους σε ένα τέλειο όμικρον.. όπως ακριβώς έχω συνηθίσει να βλέπω τις γκόμενες δηλαδή λίγο πριν τους τον χώσω μέσα στο στοματάκι τους.

"ΡΕ ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΛΕΣ?" η Ζωή σηκώνεται αστραπιαία από το πάτωμα και με κοιτάει πιο θυμωμένη από ποτέ. "Ηλέκτρα μην τον ακούς.. θα έφαγε καμία χυλόπιτα πάλι και θα έχει τα νεύρα του.. αδιαφόρησε απλά" προσθέτει και ξεκινάει να περπατάει με νεύρο έξω από το σαλόνι. 

Ρολλάρω τα μάτια μου. 

Τους λες ψέματα.. και σε βρίζουν. 

Τους λες την αλήθεια.. και σε βρίζουν ξανά. 

Τι στον πούτσο θέλουν οι γυναίκες πια?

"Δηλαδή συγγνώμη.." η Αγάπη μουρμουρίζει. "Υπάρχει γυναίκα που της την πέφτεις και σου ρίχνει άκυρο?" με ρωτάει η μικρή και με κοιτάει με νόημα μες στα μάτια. 

Της χαμογελάω γοητευτικά.

Να μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει.

Αν την ονομάσω Μαρία και την ξεπαρθενιάσω?

"Ρε Αγάπη τι λες?" την ρωτάει η Αφροδίτη. "Είναι αδερφός της Ζωής! Το ξέχασες?" 

Εμ..

Ποιος την γαμάει την αδερφή μου?

Σιγά μην την ρωτήσουμε κιόλας τι θα κάνουμε στο κρεβάτι μας!

Καμία δεν μου αντιστέκεται, η Αγάπη -ή μάλλον η Μαρία- διαβάζει τα χείλη μου και χαμηλώνει αμέσως το ντροπιασμένο της βλέμμα στα πόδια της. 

Παρατηρώ τα μάγουλα της.. έχουν κοκκινίσει.

Ήμουν σίγουρος ότι είναι παρθένα.

"Στέλιο άνοιξε λίγο την πόρτα και πήγαινε μετά στο διάολο σε παρακαλώ πολύ" με διατάζει η Ζωή καθώς μπαίνει ξανά στο σαλόνι κρατώντας τα μπισκότα στα χέρια της την ώρα που ακούγεται το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει. 

Πετάγομαι απότομα όρθιος. 

Ήρθε η Όλγα. 

"Τώρα θα σου απαντούσα αλλά.."

Τρέχω να ανοίξω.

Και επαναλαμβάνω.. ήρθε η Όλγα.

"Ελπίζω να σου έλειψε ο πούτσος μου όσο έλειψε σε εμένα το γλυκό σου το μουνά-" 

"Δεν έχω μουνά και αδιαφορώ πλήρως για τον φαλλό σου" με διακόπτει ο Βύρωνας και μπαίνει μέσα στο σπίτι προσπερνώντας με.

Γαμώτο..

Ξενερώνω αμέσως. 

Τελικά δεν ήρθε η Όλγα. 

"Πού ήσουνα εσύ?" τον ρωτάω και κλείνω την εξώπορτα. 

"Είχα πάει για τρέξιμο" μου απαντάει και τον τσεκάρω από πάνω μέχρι κάτω. Φοράει δύο σορτσάκια, ένα στενό μέχρι το γόνατο και ένα πιο χαλαρό και κοντό από πάνω, ενώ στο κεφάλι του έχει τυλίξει γύρω γύρω μια μωβ πετσετέ κορδέλα. 

Συγγνώμη έτσι πήγε για τρέξιμο?

Αν βρει ποτέ του γκόμενα αυτός, εμένα να με χέσει.

"Γεια σας κορίτσια" ο Βύρωνας απευθύνεται στις φίλες της αδερφής μας και τις χαιρετάει τυπικά. "Όλα καλά?" 

"Να έτσι κάνει ο ευγενικός ο κόσμος" πετάγεται από το πουθενά η Ζωή. "Μπαίνει μέσα σε ένα σαλόνι.. βλέπει τέσσερις νεαρές κοπέλες και τις χαιρετάει.. δεν τις προσβάλλει!" 

Ρολλάρω τα μάτια μου. 

Πάλι ξεκίνησε να γκρινιάζει.. πάλι. 

Αναρωτιέμαι πως την αντέχει ο φλώρος της.

"Εγώ πάω για διάβασμα.. καλά να περάσετε" μας ανακοινώνει το μαλακισμένο και χάνεται μέσα από το σαλόνι.

"Φυτό" μουρμουρίζω και με το που κάτσω στην προηγούμενη θέση μου στην πολυθρόνα, χτυπάει ξανά το κουδούνι. 

"ΠΑΩ ΕΓΩ" φωνάζω και τρέχω με ταχύτητα φωτός να ανοίξω. 

Αυτή θα είναι η Όλγα.. δεν μπορεί.. δεν περιμένουμε κανέναν άλλον.. αυτήν θα είναι!

Και πράγματι.. 

Διότι με το που ανοίξω..

Ο πούτσος μου συσπάται.

"Είσαι καύλα" της ψιθυρίζω για να με ακούσει μόνο εκείνη και την σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω. Φοράει ένα μπλε σκούρο κολάν με ένα ασορτί σουτιέν -νομίζω μπουστάκια τα λέει η Ζωή- ενώ γύρω από τον κορμό της έχει δέσει με έναν περίτεχνο τρόπο ένα λευκό φούτερ. 

Ω ναι

Ο πούτσος μου συσπάται ξανά.

"Καλά είσαι?" με ρωτάει με την απαλή φωνούλα της. 

Της χαρίζω το πιο γοητευτικό μου χαμόγελο. 

Το αξίζει η καύλα μου άλλωστε.

"Τώρα που ήρθες εσύ ναι καλά είμαι" 

Την κοιτάζω όλο νόημα μες στα καταγάλανα μάτια της.

Θέλω να της τα βγάλω.. μπορώ?

"Μπορώ να περάσω?" με ρωτάει κάπως διστακτικά από την στιγμή που το σώμα μου την εμποδίζει από το να εισέλθει στο σπίτι.

Εδώ είμαστε.. 

"Μπορώ να σε ξεπαρθενιάσω?" της απαντώ με ερώτηση και της κλείνω παιχνιδιάρικα το μάτι. 

Πάντα υπονοούμενα πετάμε ο ένας στον άλλον, πάντα.

Αμέσως η Όλγα ισιώνει το κορμί της και αλλάζει ύφος.

Πλέον με κοιτάει με ένα βλέμμα.. έτσι πιο διαπεραστικό.. έτσι πιο άγριο.. και έτσι πιο..

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ

Να για αυτό μου αρέσει αυτή η κοπέλα.. γιατί δεν είναι σαν τις άλλες της ηλικίας της.. είναι απελευθερωμένη.. είναι δυναμική.. είναι ξεκάθαρη.. ξέρει τι θέλει.. και βάζει τόσο πάθος όταν το διεκδικεί που..

Μμμ.. 

Μουγκρίζω μέσα από τα δόντια μου.

Μόλις μου σηκώθηκε.

"Στέλιο πάνε και γαμήσου" το Ολγάκι με βρίζει και με σπρώχνει με δύναμη για να μπει μέσα στο σπίτι μου. 

Να πάω να γαμηθώ ε?

Ενδιαφέρουσα πρόταση.

Κλείνω την πόρτα και καρφώνω το σπινθηροβόλο βλέμμα μου στον θεσπέσιο κώλο της όσο εκείνη βγάζει τα παπούτσια της για να τα αφήσει μέσα στο μικρό δωματιάκι δίπλα στην πόρτα.. εκεί όπου έχουμε και τα μπουφάν μας οι υπόλοιποι.

"Μόνο μαζί σου" της απαντώ και τρίβω με το χέρι μου το αξύριστο μάγουλο μου. 

Και τι δεν θα έδινα να με άφηνε να γαμήσω επιτέλους αυτό το κωλαράκι.. μην σας πω θα πλήρωνα κιόλας.. διότι ο χορός που κάνει τόσα χρόνια αποδίδει.. η μικρή χορεύτρια έχει θανατηφόρο κορμί.

"Μόνο?" με ρωτάει η Όλγα και στην φωνή της διακρίνω μια.. εμ..

Πικρία να το πω?

Την κοιτάω έντονα στα γαλάζια της μάτια. 

Το αγαπώ αυτό το γαλάζιο. 

"Τρόπος του λέγειν ρε Ολγάκι.. αφού ξέρεις.." της κλείνω ακόμη μια φορά το μάτι.

"Ναι ναι.." μου απαντάει η μικρή και στέκεται απέναντι μου σε απόσταση αναπνοής. 

Εμ..

Για μισό..

Γιατί με ειρωνεύτηκε μόλις?

Εγώ έχω παιχνιδιάρικη διάθεση.. θα έπρεπε και εκείνη να.. να παίξει μαζί μου τέλος πάντων.

"Εμείς οι δύο έχουμε ελεύθερη σχέση.. εσύ πας και με άλλες.. δεν γουστάρεις τις δεσμεύσεις και-"

"Τρέχει κάτι?" την διακόπτω και την αρπάζω με δύναμη από το γυμνό της μπράτσο. Κάτι στον τόνο της φωνής της μου την έχει δώσει για τα καλά. Ούτε πέντε λεπτά δεν πέρασαν από την ώρα που ήρθε και με εκνεύρισε. 

Πώς τα καταφέρνει αυτή η γυναίκα.. 

Πραγματικά απορώ!

"Δεν ξέρω.. υπάρχει κάτι για να τρέξει κιόλας?" η ξανθούλα με κοιτάει με οργή μες στα μάτια και με μια απότομη κίνηση απομακρύνει το χέρι της από το δικό μου. 

Τώρα αυτή γιατί θύμωσε?

"Μεταξύ μας?" αναρωτιέμαι φωναχτά. "Απολύτως τίποτα" 

"Είδες?" η ξανθούλα μου χαμογελάει στραβά. "Μεταξύ μας δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα άρα όλα καλά" 

Όλα καλά?

Τότε αυτή γιατί κάνει έτσι?

"Σε πρίζωσε κανείς εκεί που ήσουν πριν και ήρθες να ξεσπάσεις σε εμένα?" την ρωτάω και πλησιάζω το πρόσωπο μου στο δικό της. "Όχι γιατί αν θες μπορούμε να πάμε μέσα στο δωμάτιο μου και να πηδηχτούμε μπας και χαλαρώσεις.. γιατί μωρό μου δεν στο κρύβω.. πολύ τσιτωμένη μου φαίνεσαι" εξάλλου είναι πασίγνωστο.. η καλύτερη λύση είναι το σεξ.. στα πάντα.

"Στέλιο άντε και παράτα μας" η Όλγα κουνάει αρνητικά το ξανθό κεφάλι της και ξεκινάει να περπατάει προς το σαλόνι. 

Μένω να την κοιτάω αποχαυνωμένος να απομακρύνεται από κοντά μου. 

Τι να την παρατήσω?

Γιατί να την παρατήσω?

Εγώ όλη μέρα σήμερα την περίμενα να έρθει.. και τώρα θα την παρατήσω?

Δεν στα πανε καλά μικρή χορεύτρια..

Κάνω ένα βήμα και την αρπάζω με δύναμη από το μπράτσο της. 

"Στέλιο τι-" τοποθετώ την ελεύθερη παλάμη μου στο στόμα της για να μην φωνάξει και την σέρνω μέσα στο μικρό δωματιάκι που είναι δίπλα στην είσοδο του σπιτιού. 

"Μην αντιστέκεσαι γαμώ" της ψιθυρίζω με νεύρο από την στιγμή που χτυπιέται σαν το χταπόδι για να την απελευθερώσω από το κράτημα μου. "Και δάγκωσε με όσο θες στα παπάρια μου" προσθέτω και μας κλειδώνω μέσα στα δύο τετραγωνικά. 

"Πας καλά?" με ρωτάει όταν παίρνω το χέρι μου από το στόμα της. "Γιατί με έφερες εδώ?"

Η Όλγα απομακρύνεται αμέσως από κοντά μου. Την κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω.. η γυμνή επίπεδη κοιλίτσα της γυαλίζει ελάχιστα.. μπορεί η γλυκούλα ελίτσα που αγαπώ να καλύπτεται από το στενό μπλε ύφασμα και να μην φαίνεται αλλά.. 

Δαγκώνω καψωμένος το κάτω χείλος μου. 

Είναι και πολύ καύλα όμως.

"Στέλιο μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις γιατί με βασανίζεις έτσι?" 

Την βασανίζω λέει?

Εγώ νόμιζα ότι το γουστάρει να την πειράζω.. γιατί εμείς πάντα αυτό κάνουμε.. την προκαλώ.. με προκαλεί.. την στριμώχνω.. με στριμώχνει.. την δαχτυλώνω.. μου τον ρουφάει..

Σηκώνω το βλέμμα μου για να συναντήσω το δικό της. 

Γαλάζιο στο μαύρο.

Απορία στον πόθο.

Θέλω πραγματικά να την ρωτήσω τι έχει.. γιατί μου συμπεριφέρεται έτσι σήμερα.. αλλά.. κάτι στον καυγά μας.. κάτι στην φάση πριν.. κάτι στο αγριεμένο πρόσωπο της.. κάτι στα οργισμένα μπλε μάτια της.. κάτι και σε αυτό το γαμημένο σουτιέν που τονίζει το στήθος της και της πάει τρελά..

Μωρέ δεν γαμιέται?

Κάνω ένα βήμα και επιτίθεμαι στα χείλη της. Την κολλάω στον τοίχο, χουφτώνω τους γλουτούς της και την σηκώνω στην αγκαλιά μου. Την πιέζω να κλειδώσει τα ατελείωτα μακριά πόδια της γύρω από την μέση μου και..

Της τον τρίβω στην επίπεδη κοιλίτσα της.

Έλα μωρό μου.. νιώσε με.. νιώσε πως μου τον έχεις κάνει..

"Όλγα σε θέλω" της ψιθυρίζω ανάμεσα στο φιλί μας. 

Της λέω την αλήθεια, την θέλω πολύ. Καμία δεν έχω θελήσει τόσο έντονα όσο εκείνη. Καμία δεν μου τον έχει κάνει τόσο σκληρό ποτέ στο παρελθόν. Βέβαια μπορεί να φταίει και το γεγονός ότι δεν μου έχει κάτσει ακόμη.. πράγμα πρωτοφανές για εμένα.. γιατί είναι η πρώτη που ενώ με γουστάρει αρνείται να την πηδήξω. 

"Στέλιο σταμάτα" η ξανθούλα σπάει το φιλί μας. "Δεν.. δεν.. ω Θεέ μου.."

Χαμογελάω λοξά. 

Μόλις έβαλα το χέρι μου μέσα από το δαντελένιο εσώρουχο της. 

Και μόλις την βρήκα υγρή, υπερβολικά πολύ υγρή. 

"Τι δεν μωρό μου? Τι δεν?" την ρωτάω και ξεκινάω να ρουφάω το δέρμα του λαιμού της. Θέλω να της κάνω και εγώ πιπιλιές, χτες το στοματάκι της μου άφησε αμέτρητα σημάδια, σαν σημαδεμένη αγελάδα ξύπνησα σήμερα το πρωί.

"Θέλω να μιλήσουμε" μου λέει ανάμεσα στους αναστεναγμούς της.

Άντε πάλι

Όταν η Όλγα μου λέει να μιλήσουμε την ώρα που φασωνόμαστε αυτό ένα πράγμα σημαίνει..

Την μαλακισμένη την αποκλειστικότητα μου μέσα γαμώ την πουτάνα μου γαμώ

Αν την φιμώσω και την ξεπαρθενιάσω? 

Λέτε να μου θυμώσει πολύ?

"Και εγώ θέλω να πηδηχτούμε" της απαντώ και χώνω δυο δάχτυλα στο ζεστό και στενό μουνάκι της. Κάποια μέρα θα με αφήσει να μπω εδώ, κάποια μέρα θα τα καταφέρω. Ελπίζω μόνο να μην αργήσει υπερβολικά πολύ η μέρα αυτή.. γιατί..

Δεν θα αντέξω.. 

Το νιώθω.. 

Θα πεθάνω αν δεν μπω μέσα της..

"Χτες μου είπες να σταματήσω να σε προκαλώ" μου λέει και προσπαθεί να με απομακρύνει από πάνω της. "Χτες μου είπες να μην σου στέλνω γυμνές φωτογραφίες, να μην σου στέλνω μηνύματα, να μην στον σηκώνω μόνο και μόνο για να στον ρίχνω λίγο πριν γίνει το μοιραίο και να-"

"Σκάσε" την διακόπτω και αφαιρώ το σουτιέν της. 

Τώρα αυτά τι θέλει και τα θυμάται γαμώ?

Αλλά για μισό..

Μήπως αυτό ήταν το πρόβλημα της?

Για αυτό μου ήρθε εκνευρισμένη σήμερα?

"Χτες όλα αυτά στα είπα γιατί ήμουνα θυμωμένος με αυτό που μου ζήτησες" της εξηγώ και πλησιάζω τα χείλη μου στα ροζ δικά της. "Τα παίρνω πίσω και από την στιγμή που η γνωστή συζήτηση δεν θα αναφερθεί ξανά-"

"Ποια είναι η γνωστή συζήτηση?" αυτήν την φορά με διακόπτει η Όλγα. 

Νιώθω την ξέπνοη ανάσα της να χτυπάει απαλά πάνω στα χείλη μου.

Νιώθω την καρδιά της να χτυπάει δυνατά κάτω από την παλάμη μου. 

Σπάω αμέσως την έντονη οπτική μας επαφή και χαμηλώνω το στόμα μου στην αριστερή θηλή της. Δεν μου άρεσε ο τρόπος που με κοιτούσε.. ήταν σαν να με παρακαλούσε να αναφέρω εγώ το γνωστό θέμα μας.. την μεγάλη πληγή στην σχέση μας.. εκείνη την γαμημένη την αποκλειστικότητα.. αλλά..

Χαμογελάω ύπουλα.

Δεν σφάξανε.

"Πάμε μέσα στο δωμάτιο μου?" την ρωτάω και συνεχίζω να ρουφάω την πλέον σκληρή ρόγα της. "Θέλω να σε ξαπλώσω στο κρεβάτι μου.." την παρακαλάω όσο την δαχτυλώνω γρήγορα. 

Εκεί άλλωστε έχει θέση το Ολγάκι.

Εκεί και μόνο εκεί. 

"Γιατί με πήρες χτες τηλέφωνο?" με ρωτάει η ξανθούλα. 

Εμ..

Τι λέει ακριβώς?

Έχουμε σοβαρή δουλειά εδώ πέρα.

Σηκώνω φευγαλέα τα μάτια μου πάνω της.

Εκείνη κοιτάει με παγωμένο βλέμμα τον τοίχο πίσω μου.

Μα καλά δεν την αγγίζει καθόλου αυτό που γίνεται?

Δεν το ευχαριστιέται?

Τι βλέμμα απάθειας είναι αυτό που έχει?

"Τι τρέχει?" την ρωτάω και απομακρύνομαι απότομα από κοντά της. Νόμιζα ότι το λύσαμε το θεματάκι της.. αλλά μάλλον όχι.. κάτι πάει λάθος σήμερα μαζί της.. είναι ξεκάθαρο.. η Όλγα συνήθως βογκάει δυνατά όσο παίζω με το μουνί της.. δεν κάθεται σαν παγοκολόνα να κοιτάει αδιάφορη τους τέσσερις τοίχους. 

"Σου έκανα μια ερώτηση πριν και-"

"Χτες το βράδυ σε κάλεσα να μου πεις δυο προστυχόλογα για να τελειώσω" την διακόπτω. Λες και το έκανα πρώτη φορά και δεν ξέρει για ποιο πράγμα την πήρα τηλέφωνο στις τρεις το ξημέρωμα. 

Έλεος πια.

"Ναι αλλά πιο πριν στο πάρτυ-"

"Τι με αυτό?" την ρωτάω πλέον φανερά εκνευρισμένος. "Σου είπα και πριν ότι παίρνω πίσω όλες αυτές τις παπαριές με τις φωτογραφίες και τα μηνύματα. Τα είπα πάνω στον θυμό μου. Γουστάρω να με προκαλείς, ναι, την βρίσκω να μου σηκώνεται εξαιτίας σου, απλά θέλω κάποια στιγμή να με αφήσεις να μπω επιτέλους μέσα σου. Διότι ρε Ολγάκι δυο χρόνια τώρα το παλεύω και-"

"Χτες σε είδα να πηδάς την Μυρτώ" 

Καρφώνω αμέσως το παγωμένο βλέμμα μου πάνω της. 

Και δυστυχώς δεν πάγωσε μόνο το βλέμμα μου αλλά και η πούτσα μου. 

Μόλις μου έπεσε.

"Και τι με αυτό?" απορώ και ανασηκώνω αδιάφορα τους ώμους μου.

Αλλά για μισό.. 

Ναι.. 

Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω.. 

Δεν μπορεί να είναι αλλιώς..

"Ζήλεψες?" την ρωτάω και την κοιτάω φουλ ξενερωμένος. Ξενερωμένος και θυμωμένος είμαι. Θυμωμένος πολύ. Διότι γαμώ την πουτάνα μου γαμώ τις ζήλιες και όλες αυτές τις μαλακίες έχουν δικαίωμα να τις κάνουν μόνο άτομα που είναι σε σχέση.. σε αποκλειστική σχέση. 

Πώς είμαστε δηλαδή εμείς με τη Όλγα? 

Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή.

Η μικρή μπροστά μου βουρκώνει απευθείας. 

Ξεφυσάω βαριά.

Πάλι εκεί θα το πάει δηλαδή.

"Με την Μυρτώ πηδιόμαστε εδώ και δύο χρόνια" Είμαι σκληρός, ναι, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση για να αποφύγω αυτό που έρχεται. "Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάνεις έτσι.. και στην τελική.. αν κάποια από τις δυο σας θα έπρεπε να έχει πρόβλημα.. αυτή είναι η Μυρτώ.. η οποία δεν έχει ιδέα τι κάνουμε εμείς οι δύο πίσω από την πλάτη της τόσο καιρό και-"

"Τι κάνουμε εμείς οι δύο τόσο καιρό?" με διακόπτει η Όλγα φανερά πικραμένη και σταυρώνει τα χέρια της για να καλύψει το γυμνό στήθος της.

Έλα μου ντε.. τι κάνουμε?

Γιατί σαν πολλή υπομονή έχω κάνει μαζί της. 

"Δυστυχώς δεν πηδιόμαστε" της απαντώ αυτό που με καίει. Γιατί εμένα αυτό με ενδιαφέρει. Μόνο το σεξ.

Η Όλγα χαμηλώνει αμέσως το κεφάλι της. 

Παρατηρώ τα κλειστά της βλέφαρα και αναρωτιέμαι πραγματικά αν έχω πέσει τόσο έξω με την περίπτωση της.. γιατί αυτές τις ζουζουνιές τις κάνουν κάτι ερωτευμένα κοριτσάκια και όχι οι αληθινές γυναίκες.

"Εγώ όμως θέλω αποκλ-"

"Σκάσε" 

Γυρνάω αμέσως το σώμα μου από την αντίθετη κατεύθυνση για να μην την κοιτάω και ξεκλειδώνω όπως όπως την πόρτα. Αν μείνω μισό λεπτό παραπάνω εδώ μέσα θα μαλώσουμε άσχημα και δεν γουστάρω πάλι φασαρίες. Βγαίνω έξω από το μικρό δωματιάκι και έρχομαι απευθείας αντιμέτωπος με δυο πράσινα μάτια που γυαλίζουν. 

"Πού είναι η Όλγα?" με ρωτάει η Ζωή και μου σηκώνει απειλητικά το καλοσχηματισμένο φρύδι της. 

Πω.. την όρεξη της χαζοβιόλας είχα τώρα.

"Μικρή κόψε το υφάκι αυτό γιατί θα-"

Νιώθω το κινητό μου να τρίζει στην κωλότσεπη μου. 

"Γιατί τι θα κάνεις ρε Στέλιο? Τι μπορεί να κάνει ένα ανώριμο τσουτσέκι σαν εσένα?" 

Κοιτάζω την αδερφή μου σαν να την βλέπω πρώτη φορά και σηκώνω στα τυφλά το κινητό μου. 

"ΠΟΙΟΣ" φωνάζω εκνευρισμένος στο ακουστικό. 

Πώς τολμάει η μικρή πρασινομάτα να μου μιλάει έτσι?

Εμένα.. τον μεγάλο της αδερφό?

Απαιτώ να με σέβεται.

"Ε η Μυρτώ είμαι" 

Παίρνω τα μάτια μου πάνω από την Ζωή και κάνω λίγο πιο πέρα. 

"Τι θες?" την ρωτάω κοφτά. 

Νομίζω τρέμω από τα νεύρα μου. Νιώθω ένα κύμα οργής μέσα μου. Δεν ξέρω καν από που προήλθε. Σαν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Άραγε να φταίει η Ζωή ή η Όλγα για την κατάσταση μου?

"Τα είδες τα μηνύματα μου?"

Ξεφυσάω βαριά.

Αυτήν μου έλειπε τώρα.

"Όχι.. Μυρτώ δεν είμαι καλά.. πες τι θες γρήγορα" 

"Είμαι μόνη μου σήμερα στο σπίτι και να.." 

"Να τι?" 

"Θέλεις να έρθεις?"

Κοιτάω με την άκρη του ματιού μου την Όλγα να βγαίνει έξω από το μικρό δωματιάκι ντυμένη πλέον με το μεγάλο άσπρο φούτερ της. Την παρατηρώ να σκουπίζει τα μάτια της με το μανίκι της και να χαμογελάει ψεύτικα στην αδερφή μου. Έπειτα η ξανθούλα χώνεται στην αγκαλιά της πρασινομάτας και η Ζωή-

Ξεροκαταπίνω

Φύγε, διαβάζω τα χείλη της. 

"Λοιπόν θα έρθεις?" η φωνή της Μυρτούς με ξυπνάει από τον λήθαργο μου. 

Παίρνω τα μάτια μου από πάνω τους και σκέφτομαι τι να κάνω. 

Να πάω να περάσω καλά με την Μυρτώ?

Ή να πάω να πιάσω την Όλγα και να μιλήσουμε?

Αλλά και πάλι τι να πούμε τι ακριβώς?

Μαλακίες για αποκλειστικότητες?

Βάζω τα μαύρα σταράκια μου.

"Έρχομαι Μυρτούλα" 

αφιερώνω το σημερινό κεφάλαιο στην BlackSeaWolf η οποία δεν με συντροφεύει μόνο στους δρόμους μου αλλά και σε άλλες ιστοριές.. διαβάζουμε μαζί.. σχολιάζουμε μαζί.. είναι μια δυνατή προσωπικότητα και της αξίζει απεριόριστος θαυμασμός.. 

και επειδή υπάρχει και άλλο λυκάκι στην παρέα μας.. Black_Wolf_007 αφιερωμένο το κεφάλαιο και σε εσένα.. χαίρομαι απίστευτα πολύ που είδες πιο βαθιά μέσα στον Στέλιο.. που τον κατανόησες και τον αγάπησες.. σε φιλώ γλυκά πολυαγαπημένη νονά..

και σας υπεραγαπώ όλες

~AngryCupcake