πέντε μήνες μετά

αρχές Ιουνίου

Στέλιος

"Και τι μου λέει ρε μαλάκα?" ο Στάθης τραβάει μια τζούρα από το τσιγάρο του και φυσάει τον καπνό από την μύτη και το στόμα ταυτόχρονα. "Ότι θέλει σχέση. Από ποιον? Από εμένα! Ποιος? Εγώ! Σε σχέση! Το διανοείσαι?" 

Αμέσως όλη η παρέα μου σκάει στα γέλια. Ο Ανδρέας, ο Αντώνης και ο Μάριος δακρύζουν την ώρα που ο Στάθης μας εξηγεί πως έγινε η φάση με μια τύπισσα στην Θεσσαλονίκη. 

"Μην το λες.." ο Σταύρος με κοιτάει φευγαλέα. "Πολλά είδαμε να συμβαίνουν φέτος. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν ερχόταν και ο δεύτερος κολλητός μου από το Λύκειο να μου πει ότι από εδώ και στο εξής θα πηδάει αποκλειστικά μόνο ένα μουνί"

Αυτή η πρόκα για εμένα ήταν?

Κατεβάζω ολόκληρο το ποτό μου. 

Μάλιστα

"Καλά άσε τον Στέλιο.. αυτός παντρεύτηκε" ο Αντώνης κάνει νόημα στον Στάθη να συνεχίσει να μιλάει. "Από κώλο?"

Παγώνω

Ποιος παντρεύτηκε?

"Τι να σου πω ρε φίλε ήταν ένα όνειρο.. ολόκληρη.. και έξυπνη πολύ.. η μοναδική τύπισσα στο έτος μου που είναι γαμήσιμη.. τι να σου λέω.. σκέτο εννιάρι.. αλλά εγώ της το ξεκαθάρισα.. αποκλειστικότητες και τέτοιες μαλακίες δεν σηκώνω.. αν με θέλει τόσο όσο λέει θα με μοιράζεται.. εξάλλου τέτοιο κουκλάκι που είμαι και θα με χαίρεται μόνο μία? Από τα 18 μου? Ούτε καν" 

Καρφώνω το απαθές βλέμμα μου στο πλήθος. Μουνιά και αρχίδια χορεύουν στον ξέφρενο ρυθμό, τρίβονται, φασώνονται, πίνουν, μεθούν. Και εγώ τι κάνω? Κάθομαι με τους μαλάκες και τους ακούω να λένε μαλακίες. 

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ

"Σου είπα πόσες φορές δεν είμαι παντρεμένος" ο Αντώνης από τα Χριστούγεννα και μετά έτσι με αποκαλεί.. παντρεμένο. Και την Όλγα την λέει γυναίκα μου κάθε φορά που αναφέρεται σε εκείνη. Με εκνευρίζει, άσχημα, όλοι τους με εκνευρίζουν βασικά, γιατί μπορεί ο Αντώνης να το ξεκίνησε αλλά οι άλλοι το συνέχισαν, με αποτέλεσμα εδώ και πέντε μήνες κάθε φορά που βγαίνουμε έξω να τρώω το δούλεμα της αρκούδας.

Ποιος?

Εγώ ολόκληρος Στέλιος Ιωάννου.

Να τρώω καζούρα.

Ολόκληρο εκκολαπτόμενο είδωλο.

ΕΛΕΟΣ

"Ποιος σε γαμάει εσένα?" ο Αντώνης φαίνεται να με λυπάται. 

"Μόνο η Όλγα" πετάγεται ο Ανδρέας. 

"Αποκλειστικά και μόνο η Όλγα εδώ και μισό χρόνο σας το επιβεβαιώνω και εγώ" συμπληρώνει ο Μάριος. 

"Και αντέχεις ρε?" ο Σταύρος με σκουντάει στον ώμο μου. "Στην θέση σου θα έμπαινα στο πρώτο μουνί που θα μου την έπεφτε" 

Τον κοιτάω φευγαλέα. 

Και αν το μάθαινε η Όλγα μου?

Τι θα έκανα? Θα την έχανα!

Και αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει. 

Δεν θα το επιτρέψω εγώ να γίνει.

Ποτέ 

"Μπορεί πλέον να μην του την πέφτουν με τον ρυθμό που του την έπεφταν στο Λύκειο ποιος ξέρει?" ο Στάθης συνεχίζει να καπνίζει. 

Τι εννοεί ότι έχασα την φόρμα μου?

Χαμογελάω λοξά.

"Σε πληροφορώ ότι έχω τις ίδιες αν όχι ακόμη περισσότερες κατακτήσεις σε σχέση με πριν" καυχιέμαι. Αν και αλήθεια λέω. Από την στιγμή που μπήκα σε σχέση είναι σαν να απέκτησα τον γκομενομαγνήτη, κοντές, ψηλές, αδύνατες, χοντρές, καστανές, ξανθιές, κοκκινομάλλες τις ελκύω όλες, όλες μα όλες. 

Μα τι έχω στην τελική?

Μέλι?

"Και δεν την έχεις απατήσει ποτέ μα ποτέ δηλαδή?"ο Στάθης απορεί. Λογικό. Εγώ δεν ήμουν που τους έλεγα σε όλο το δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο ότι δεν θα τα φτιάξω ποτέ με καμία?

Λούσου τα τώρα

Μαλάκα

"Ποτέ" 

Πίνω απευθείας και το τρίτο ποτό της βραδιάς. 

Εντάξει εκείνο το φιλί δεν πιάνεται για κέρατο. 

Ούτε γλώσσα δεν έβαλα. 

"Δηλαδή και κάτι τέτοια σαββατόβραδα που βγαίνετε σε κλαμπάκια για ψάρεμα τι κάνεις? Φέρνεις και την Όλγα μαζί?" ο Σταύρος έχει καρφώσει το μαχαίρι στην καρδιά. 

"Φυσικά και όχι" ο Ανδρέας χτυπάει το χέρι του με δύναμη στο τραπέζι. "Δεν δεχόμαστε εμείς να έρχεται και η γυναίκα του μαζί. Δηλαδή τι? Θα καυλώνουμε με τα μαναράκια και θα έχουμε την ξανθούλα να γκρινιάζει? Άσε που μια δυο φορές που ήρθε μαζί μας οι γκόμενες δεν μας κοιτούσαν καν. Ρε μαλάκα η τύπισσα τις απωθεί όλες και ούτε καν που τις κοιτάει. Είναι μάγισσα" 

Φυσικά και είναι μάγισσα. 

Αφού με έχει μαγέψει.

Εμ..

Βασικά..

Κοιτάω το μπουκάλι της βότκας. 

Τι σκέφτηκα μόλις?

Το παίρνω στο χέρι και πίνω απευθείας από αυτό. Δεν πάω καλά. Ο καύσωνας φταίει, ναι ο καύσωνας. Αρχές Ιουνίου και έχουμε σκάσει. Δεν παλεύεται αυτή η ζέστη. Με τίποτα όμως. 

"Και δηλαδή ρε Στέλιο για να καταλάβω.." ο Στάθης παίρνει και πάλι τον λόγο. "Κάθεσαι και κοιτάς τους άλλους να κάνουν παιχνίδι και εσύ τίποτα? Τίποτα μα τίποτα?"

Το θυμάστε εκείνο το μαχαίρι από πριν? 

Εκείνο που το έχωσαν στην καρδιά μου?

Μόλις το γύρισαν για να βεβαιωθούν ότι πέθανα. 

"Ε όχι και τίποτα" ο Μάριος μου κλείνει το μάτι. "Είναι μια τύπισσα.. η Μαρίζα.. το προσπαθεί πολύ.. αλλά ο δικός μας της το παίζει μονογαμικός" 

Δεν το παίζω μονογαμικός

Είμαι

"Αυτή η Μαρίζα.." ο Σταύρος απορεί. "Καλή είναι?"

"Μουνάκι από τα λίγα" ο Ανδρέας ανάβει τσιγάρο. "Θα έρθει σε λίγο με τις φίλες της και θα καταλάβεις τι εννοώ" 

Παγώνω

Χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου

Κρύος ιδρώτας με λούζει

Πού θα έρθει η Μαρίζα?

Εδώ?

"Ρε μαλάκα δεν σου είπα κομμένη η παρέα μαζί της και με τα άλλα τα ξέκωλα που έχει για φίλες?" Τώρα τα έχω πάρει άσχημα. Πάρα μα πάρα πολύ άσχημα. Αφού του είπα, δεν γουστάρω να έρχονται. Με στριμώχνει και μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να της αντισταθώ. Η γυναίκα δεν παίρνει με τίποτα από λόγια. Μόνο πίπες ξέρει να παίρνει, μόνο. 

"Συγγνώμη μαμά δεν θα το ξανακάνω" ο Ανδρέας μου κάνει κωλοδάχτυλο. 

Πίνω ξανά από το μπουκάλι. 

"Είναι σοβαρά τα πράγματα" ο Στάθης με κοιτάει εξεταστικά. 

Πίνω ξανά από το μπουκάλι. 

"Ποιος είναι αυτός ο μαλάκας?" ο Σταύρος γουρλώνει τα μάτια του. "Γιατί ο Στέλιος Ιωάννου, ο παιδικός μου φίλος, ο οποίος έγραφε στις τουαλέτες του σχολείου ότι ένα μουνί δεν είναι ποτέ αρκετό, οι πούτσες θέλουν τουλάχιστον δύο στην σειρά, αποκλείεται να σνόμπαρε έτσι γκόμενα" 

Πίνω και ξανά και ξανά και ξανά από το μπουκάλι. 

Εγώ είμαι, ο Στέλιος Ιωάννου, το απόλυτο αρσενικό, το όνειρο κάθε γυναίκας. 

Απλά τους τελευταίους έξι μήνες.. 

Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη μου που τόση ώρα δονείται. 

Είμαι μόνο με μία γυναίκα. 

Κοιτάω την οθόνη του iPhone.

Με την Όλγα μου.

Η οποία με καλεί. 

Πάω στοίχημα για καληνύχτα. 

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και-

"Χέστην" ο Αντώνης μου παίρνει το κινητό από το χέρι. 

Τι κάνει ο μαλάκας?

Δεν πρόλαβα να απαντήσω.

"Και χαμογέλα λίγο σαν κλαμένο μουνί είσαι" ο Ανδρέας μου δείχνει ότι μόλις μπήκαν στο κλαμπ η Μαρίζα με τις φίλες της. 

Αναστενάζω βαθιά. 

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

Τι ήθελα και βγήκα?

Α ναι

Ήρθαν οι φίλοι από την Θεσσαλονίκη και επέμεναν να βγούμε για ψάρεμα.

Καριόληδες

"Τι κάνουν τα ωραιότερα αγόρια στον κόσμο?" η Μαρίζα αγκαλιάζει το πρόσωπο μου, στρέφει το κεφάλι μου στο πλάι και μου δίνει ένα ρουφηχτό φιλί στο μάγουλο. Την τύχη μου.

"Η Όλγα μου φιλάει καλύτερα" της λέω και τρίβω με μανία το φρεσκοξυρισμένο δέρμα μου. Η μαλάκω φοράει κόκκινο κραγιόν. Μου άφησε σίγουρα σημάδι. Σίγουρα. 

"Τι λες ρε παπάρα?" ο Αντώνης γουρλώνει τα μάτια του.  "Μαρίζα μωρό μου μην τον ακούς έχει πιει όλη την βότκα μόνος του"

Η ψηλή μελαχρινή περνάει το χέρι της πίσω από την πλάτη μου και με κολλάει πάνω της. "Αν θες πάντως μπορώ να σου πάρω και μια πίπα.. ξέρεις για να συγκρίνουμε και αυτήν την δεξιότητα.." μου ψιθυρίζει στο αυτί μου και νιώθω το χέρι της να..

Με χουφτώνει

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ

Μου χουφτώνει τον κώλο

"Άκου να δεις" αφήνω με δύναμη το μπουκάλι της βότκας στο τραπέζι και την πιάνω με βία από το γυμνό μπράτσο της. "Μια φορά φιληθήκαμε και τέλος, αυτό ήταν, βάλε το καλά στο μυαλό σου και παράτα με, είμαι με άλλη γαμώ καθόλου δεν το σέβεσαι?" 

Κοιτάω την Μαρίζα απειλητικά. 

Εκείνη με καρφώνει αισθησιακά. 

Και κάτι στο βλέμμα της μου λέει ότι..

Γαμώ το φελέκι μου γαμώ.

Να δεις που δεν έγινα κατανοητός. 

"Σου είπα.." η μελαχρινή τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και κολλάει το σώμα της πάνω μου. "Δεν με νοιάζει η όποια σχέση σου.. και εγώ έχω.. αλλά δεν το κάνω θέμα.. χαλάρωσε και αφέσου.. πολύ σφιγμένο σε νιώθω.. μήπως συμβαίνει κάτι άλλο? Ε μωρό μου?" 

Τα χείλη μας απέχουν μερικά εκατοστά από τα δικά μου. 

Τα βυζιά της είναι κολλημένα στο στήθος μου. 

Και το χέρι της-

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ

ΈΓΙΝΑ ΣΚΛΗΡΟΣ

ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΈΓΙΝΑ ΣΚΛΗΡΟΣ

ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ

"Φεύγω" Απομακρύνομαι απότομα από την Μαρίζα και ενημερώνω τους φίλους μου ότι την κάνω. Δεν κάθομαι ούτε μισό λεπτό παραπάνω εδώ μέσα. Κινδυνεύει η σχέση μου. 

"Κάτσε ρε μαλάκα που στον πούτσο πας?" ο Ανδρέας με κοιτάει αγριεμένος. 

"Φεύγεις επειδή ήρθαμε εμείς?" μια φίλη της Μαρίζας απορεί. 

Ποιος σε γαμάει εσένα?

Α ο Μάριος 

Ναι σωστά

"Να σου θυμίσω ότι έχουμε να σε δούμε από τις απόκριες?" ο Στάθης μου κάνει νόημα να μην φύγω. "Για ένα σαββατοκύριακο ήρθαμε πριν την εξεταστική μην μας πηδήξεις ρε παπάρα"

Καγχάζω

Να πηδήξω τον Στάθη?

Ούτε καν, εγώ πάω μόνο με το Ολγάκι μου. 

"Ναι ρε μαλάκα κάτσε λίγο" ο Σταύρος επιμένει και αυτός. "Το Πάσχα δεν σε είδαμε καθόλου, ήσουν συνέχεια με την Όλγα, που στον πούτσο πας?"

Αρπάζω το κινητό μου από την τσέπη του Αντώνη ο οποίος κουνάει αποδοκιμαστικά το κεφάλι του. "Από το μουνί της σε σέρνει" μου λέει έτσι ώστε να τον ακούω μόνο εγώ. 

Γελάω

Γελάω δυνατά

"Αν έμπαινες και εσύ σε τέτοιο μουνί θα σερνόσουν επίσης" του απαντώ, τους γυρνάω πλάτη και βγαίνω έξω από το κλαμπ. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι δεν πλήρωσα αλλά.. 

Στα αρχίδια μου

Ας πληρώσουν τον λογαριασμό μου οι άλλοι. Ως αποζημίωση για ψυχική οδύνη για τις μαλακίες με τους γάμους και τους παντρεμένους που μου λένε. 

Αλλά στην τελική ξέρετε τι?

Δεν φταίνε τα ρεμάλια. 

Όχι δεν φταίνε οι φίλοι μου. Αυτοί αγόρια είναι καζούρα θα κάνουν. Η άλλη η ξανθούλα φταίει που με πιέζει πολύ. Με έχει εγκλωβίσει. Θέλει να περνάμε όλον το ελεύθερο χρόνο μας μαζί. Δεν δέχεται να βγαίνω με τους φίλους μου και γκρινιάζει κάθε φορά που είναι να πάω κάπου μαζί τους. Και ο λόγος?

Θα την απατήσω λέει. 

Δεν με εμπιστεύεται λέει.

Κορνάρω σαν τον τρελό στον άδειο δρόμο.

ΤΗΣ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΕΓΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ?

ΤΗΣ ΕΧΩ ΚΆΝΕΙ ΚΑΜΊΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΕΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ?

Όοοοοοοχι να τα λέμε και αυτά. Διότι εδώ και μισό χρόνο που είμαι σε σχέση μαζί της είμαι κύριος. Και το φιλί με την Μαρίζα δεν μετράει, διότι σας είπα, δεν έβαλα καν γλώσσα. Στην τελική αυτή με την άλλη την μπαλαρίνα δεν φιλιούνται πεταχτά? Από πίσω μου βέβαια, γιατί μπροστά μου δεν τολμάει, κάθε φορά που την πετυχαίνω να μιλάει με άλλον άνδρα από κοντά ή από το φου μπου, την γαμάω άγρια για παραδειγματισμό. Όχι που θα με κάνει εμένα τάρανδο η ξανθούλα. 

Ποιον? Εμένα. 

Ολόκληρο μάναρο. 

"Είμαι από κάτω άνοιξε" της λέω με το που απαντήσει το κινητό της. 

Ακολουθεί μια σιωπή. 

Για ένα με δύο λεπτά δεν μιλάει κανείς. 

ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ?

ΚΟΙΜΑΤΑΙ?

"Άνοιξε θα έρθω πάνω να σε πηδήξω"

"Εμ Στέλιο μου.." η φωνή της μικρής μου ακούγεται αγουροξυπνημένη. "Η ώρα είναι τρεις τα μεσάνυχτα.. τι λες?"

Ξεφυσάω βαριά και στρίβω τσιγάρο. 

Αυτό θα είναι πιο χρονοβόρο από ότι υπολόγιζα. 

"Ξέρω τι ώρα είναι γαμώ, όπως ξέρω ότι έχω και καύλες, άνοιξε μου την πόρτα να έρθω πάνω" 

Άμα δεν μου ανοίξει θα πάω πίσω στο κλαμπ και θα πηδήξω την Μαρίζα και όλο το φταίξιμο θα είναι δικό της, σας το ξεκαθαρίζω από τώρα. 

"Στέλιο.." η Όλγα διστάζει. "Δεν.. δεν νομίζω ότι είναι σωστό.. είναι ο πατέρας μου εδώ.. θέλεις να μας καταλάβει και να έχουμε άλλα?"

Ρολλάρω τα μάτια μου και φυσάω τον καπνό ψηλά. 

"Τις προάλλες δεν μας πήρε κανείς πρέφα γιατί να συμβεί σήμερα?" απορώ. 

"Γιατί τις προάλλες ο μπαμπάς ήταν Μόναχο και στο δίπλα δωμάτιο ήταν μόνο η μαμά η οποία κοιμάται βαριά, και σεισμός να γίνει δεν το καταλαβαίνει" 

Τρίβω με μανία το μέτωπο μου. 

Δηλαδή τι μου λέει?

Να πάω να πηδήξω την Μαρίζα?

"Θέλω να ανέβω" της το ξεκαθαρίζω. 

Την θέλω αυτήν την σχέση, την έχω ανάγκη. 

Και ας με πιέζει, εγώ το Ολγάκι μου το αγαπάω. 

"Στέλιο.. σε παρακαλώ" 

Το μωρό μου κάνει νάζια. 

Και αυτά τα αγαπώ.

"Εγώ σε παρακαλώ.." η φωνή μου ψιθυριστή ίσα που ακούγεται.

"Δεν νομίζω ότι-"

"Όλγα σε αγαπάω άνοιξε" την διακόπτω και δεν με νοιάζει. Στα παπάρια μου αν με πιάσει ο Γιώργος, από το να πάω και να πηδήξω την Μαρίζα προτιμώ το ξύλο. 

Ξαφνικά πέφτει σιωπή στο ακουστικό. 

Η Όλγα δεν μιλάει. 

Εγώ καπνίζω. 

Κοιτάω την οθόνη του κινητού. 

Και η Όλγα συνεχίζει να μην μιλάει. 

Τι στον πούτσο?

Έκανε διακοπή?

"Όλγα με-"

"Ανέβα" 

Το μωρό μου επιτέλους μου κάνει την χάρη και ανοίγει την κάτω πόρτα της πολυκατοικίας της. Καθώς περνάω μέσα από την είσοδο δίνω ένα ρουφηχτό φιλί στην κάμερα. Πάω στοίχημα ότι η κοριτσάρα μου θα χαμογελάσει διάπλατα στην εικόνα αυτή. Και εγώ αυτό θέλω. 

Το κορίτσι μου να χαμογελάει. 

Το κορίτσι μου να είναι ευτυχισμένο. 

Το κορίτσι μου να είναι μαζί μου. 

Για πάντα. 

Όλγα

Μου είπε ότι με αγαπάει. 

Μου είπε ότι με αγαπάει.

Μου είπε ότι με αγαπάει. 

Δεν το άκουσα μόνο εγώ, το ακούσατε και εσείς, σωστά?

Ω μα τι λέω! Φυσικά και το ακούσατε, φυσικά! 

Τέτοιες δηλώσεις μόνο αδιάφορες δεν περνάνε!

"Μωρό μου" με το που ανοίξω την εξώπορτα, πηδάω πάνω στην αγκαλιά του Στέλιου μου και κολλάω τα χείλη μου στα δικά του. "Μωρό μου μωρό μου μωρό μου" επαναλαμβάνω ανάμεσα στα πεταχτά φιλάκια. 

Πόσο τον αγαπώ αυτόν τον άνδρα.

Πόσο

Αλλά και αυτός με αγαπάει, μου το είπε πριν. Για πρώτη φορά στον μισό χρόνο που είμαστε μαζί, μου είπε ότι με αγαπάει, μου μίλησε ανοιχτά για τα συναισθήματα του. Πάγωσα όταν το άκουσα, και ακόμη δηλαδή δεν έχω συνέλθει εντελώς. 

"Πάμε μέσα στο δωμάτιο σου" ο Στέλιος χουφτώνει τους γλουτούς μου με τόση δύναμη που πιστεύω θα μου αφήσει σημάδι. Ή μάλλον λάθος, είμαι σίγουρη. 

"Μυρίζεις τσιγάρο και αλκοόλ, πολύ αλκοόλ, μωρό μου είσαι μεθυσμένος? Πόσο ήπιες?" τον ρωτάω όσο ο Στέλιος μου με κολλάει πάνω στην πόρτα του δωματίου μου και εκείνη κλείνει με δύναμη. 

Γαμώτο.

Αυτό δεν έπρεπε να συμβεί. 

"Λίγο πιο σιγά αγάπη μου ναι?" του υπενθυμίζω ότι στο δίπλα δωμάτιο κοιμάται ο κέρβερος και πως πρέπει να κάνουμε ησυχία. Αν μας πετύχει εδώ μαζί, τον Στέλιο μεθυσμένο και εμένα ημίγυμνη να κρέμομαι από πάνω του, ξόφλησα. 

"Ναι μωρό μου ναι" το αγοράκι μου έχει χώσει το πρόσωπο του στον λαιμό μου. Ρουφάει και δαγκώνει με μανία το δέρμα μου εκεί, όσο το χέρι του κάτι ψάχνει πάνω στην ξύλινη πόρτα. "Το κλειδί που είναι?" με ρωτάει και μου τρίβει το παστελάκι του στην κοιλιά μου. 

Το κλειδί ε?

Καλή ερώτηση 

"Τα έχει κρύψει ο μπαμπάς" του απαντώ θυμωμένη. Δεν υπάρχει κανένα κλειδί στο σπίτι, ο αγριάνθρωπος τα πήρε όλα με το πρόσχημα ότι ο Ορέστης είναι μικρός και μπορεί να κλειδωθεί σε κανένα δωμάτιο κατά λάθος. 

Μαλακίες

Για εμένα το έκανε για να μην κλειδώνομαι μόνη μου στο δωμάτιο μου. 

"Την πουτάνα μου μέσα" ο Στέλιος μου μας μετακινεί από την πόρτα, κάνει δυο βήματα και με μεγάλη προσοχή, σαν να κρατάει κάτι εύθραυστο, κάτι πολύτιμο, με αφήνει στο πάτωμα και έρχεται και αυτός από πάνω μου. "Θα σε ξάπλωνα στο κρεβάτι αλλά τρίζει οπότε λίγο υπομονή μωρό μου ναι? Το πλακάκι είναι κρύο αλλά θα το ζεστάνουμε με τον έρωτα μας"

Λιώνω ήδη.

Δεν ξέρω τι τον έχει πιάσει σήμερα αλλά..

Τα χάδια του..

Τα φιλιά του..

Τα λόγια του..

Αναστενάζω βαριά. Κυρίως τα τελευταία με έχουν στείλει σε άλλη διάσταση, σε άλλο σύμπαν. Τόσο γλυκά και τρυφερά δεν μου έχει μιλήσει ποτέ ξανά. Μα να μου πει ότι με αγαπάει?

Αύριο να θυμηθώ να ψάξω για νυφικό. 

"Την πρώτη φορά θα είναι λίγο γρήγορο γιατί είμαι ήδη πολύ καυλωμένος αλλά στο υπόσχομαι ο επόμενος γύρος θα είναι αποκλειστικά για δική σου ευχαρίστηση"

Δεν προλαβαίνω να του πω ναι, το μωρό μου τοποθετεί την παλάμη μου το στο στόμα μου και την πιέζει με δύναμη. Το επόμενο δευτερόλεπτο τον νιώθω μέσα μου. Με μια βαθιά, βίαια ώθηση με έσκισε στα δύο. Ευτυχώς που το χέρι του απορροφά όλους τους αναστεναγμούς του, ευτυχώς. Διαφορετικά θα με είχε ακούσει όλη η Αθήνα. 

"Σε αγαπώ" το αγόρι μου αφήνει απαλά το μέτωπο του να ακουμπήσει το δικό μου. Οι παλίνδρομες, κοφτές κινήσεις του, συνοδεύονται από μερικά καταπιεσμένα αγκομαχητά και μερικές βαθιές γρατζουνιές στην πλάτη του. Τα χέρια μου έχουν μπει κάτω από το λευκό του πουκάμισο, τα νύχια μου του αφήνουν τα σημάδια μου, τις αυριανές αποδείξεις ότι ναι, εκείνος διεκδίκησε το σώμα μου και εγώ το δικό του. 

Με τρόπο μοναδικό.

Με τρόπο ερωτικό.

"Σε αγαπώ τόσο πολύ που.." ο Στέλιος μου απομακρύνει το χέρι του από το στόμα μου και αμέσως κολλάει τα χείλη του στα δικά μου. "Δεν θέλω να σε χάσω γαμώ.. δεν θέλω.." 

Δακρύζω στην απελπισία της φωνής του. Της φωνής αυτής που άλλοτε βαριά με τρομάζει, άλλοτε ερωτική με ερεθίζει. Την αγαπώ μέχρι και αυτήν μέχρι και την χροιά της μέχρι και το χρώμα της. Αγαπώ τα πάντα στον Στέλιο μου μέχρι και την φωνή του. Και τώρα που παραδέχεται ότι και εκείνος αγαπάει εμένα.. 

Κλαίω

Κλαίω από ευτυχία

"Εμ.." το αγόρι μου σταματάει απότομα τις κινήσεις του. "Ολγάκι γιατί κλαις σε πόνεσα?" με ρωτάει με γνήσια ανησυχία στην φωνή του. Ανοίγω δειλά δειλά τα μάτια μου και αυτά καρφώνονται στα δικά του.

Μαύρο στο γαλάζιο. 

Φόβος στην ευχαρίστηση.

Ναι με ευχαριστεί, σε όλους τους τομείς, στον σαρκικό, στον συναισθηματικό, σε όλα ο Στέλιος μου μου δίνει το απόλυτο, μου χαρίζει το υπέρτατο. Τι έχω κάνει για να αξίζω αυτόν τον άνδρα τι?

"Δεν με πονάς απλά με κάνεις ευτυχισμένη" του απαντώ και κολλάω ξανά τα χείλη μας μεταξύ τους. Το μωρό μου για μια στιγμή ξαφνιάζεται και παγώνει. Ωστόσο αμέσως μόλις τα πόδια μου τον πιέσουν να συνεχίσει να παλινδρομεί μέσα μου.. 

Φωτιά

Φωτιά στο σώμα 

Φωτιά στην καρδιά

Το μέσα μου φλέγεται, το στομάχι μου δένεται κόμπος, ένα τρέμουλο εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα και το αγόρι μου το αντιλαμβάνεται. Συνεχίζει να κατακτά το κορμί μου αυξάνοντας τον ρυθμό του. Η καρδιά του χτυπάει μαζί με την δική μου. Η ανάσα του παίρνει οξυγόνο μαζί με την δική μου. Το σώμα του φτάνει στην κορύφωση μαζί με το δικό μου. 

Ζω το απόλυτο. 

Ζω το απόλυτο με τον Στέλιο μου. 

Τα νύχια μου τον τραυματίζουν, τα δόντια μου ματώνουν τα χείλη του. Το στόμα του απορροφά το βογκητό μου, το δικό μου εμποδίζει τους αναστεναγμούς του να ακουστούν σε όλη την πολυκατοικία. Νιώθω το σώμα του αγοριού μου να πετρώνει πάνω μου. Τρεις διαδοχικές κοφτές κινήσεις επιτρέπουν στα ζεστά υγρά του να χυθούν μέσα μου. Η απόδειξη του οργασμού του αναμειγνύεται με την δική μου, χύνω και εγώ επαναλαμβάνοντας πόσο πολύ τον αγαπώ, πόσο πολύ ερωτευμένη είμαι μαζί του. 

"Πες το ξανά" το αγόρι μου έχει χώσει το πρόσωπο του στο στήθος μου. Τα δάχτυλα του παίζουν νωχελικά με μια κλωστούλα που κρέμεται από την μπλε πιτζάμα μου. 

"Τι να πω?" απορώ και τραβάω ακόμη μια τζούρα από το τσιγάρο που έστριψε μόλις ο Στέλιος. Το ένα μου χέρι βρίσκεται σταθερά πίσω από το κεφάλι μου και τα πόδια μου είναι τυλιγμένα γύρω από το σώμα του. Απολαμβάνω στο μέγιστο την ηρεμία του δωματίου μου. Ηρεμία που ακολούθησε τρεις οργασμούς του αγοριού μου και τέσσερις δικούς μου. 

"Αυτό που έλεγες κάθε φορά που τελείωνες" ο Στέλιος μετακινεί το κεφάλι του με τέτοιον τρόπο ώστε το πιγούνι του να ακουμπά στην γυμνή κοιλιά μου και τα μαύρα μάτια του να είναι καρφωμένα έντονα μέσα στα γαλάζια δικά μου. "Ότι με αγαπάς, πες το μου, θέλω να το ακούω συνέχεια"

Χαμογελάω λοξά. 

Χαίρομαι που αναγνωρίζει την αγάπη μου, χαίρομαι υπέρμετρα. Διότι και άλλοι τον αγαπούν, τα αδέρφια του, οι γονείς του, οι φίλοι του, τον αγαπούν πολλοί και πολύ. Όμως το αγόρι μου μόνο την δική μου αγάπη αντιλαμβάνεται, μόνο. Καλό είναι αυτό, σημαίνει ότι ποτέ του δεν θα με αφήσει. Είμαι σίγουρη. 

"Πρώτος εσύ" του απαντώ με νάζι και αφήνω ένα σύννεφο καπνού να γεμίσει την ατμόσφαιρα ανάμεσα μας. Να θυμηθώ μόνο να ανοίξω το παράθυρο πριν κοιμηθούμε. Ελπίζω να προλάβει να ξεβρωμίσει ο τόπος μέσα στις επόμενες δύο ώρες ώρες πριν ξημερώσει. Δεν είναι ώρα τώρα να υποπτευθούν τίποτα οι δικοί μου..

"Μια δυο φορές στο είπα μωρό μου.. μην κάνεις όνειρα.. θα κάνεις καιρό να το ακούσεις ξανά" ο Στέλιος μου βγάζει την γλώσσα του έξω κοροϊδευτικάκαι ύστερα την περνάει πάνω από το αφαλό μου. "Πες το μου" απαιτεί και αρπάζει το μικρό ασημένιο διαμαντάκι ανάμεσα στα δόντια του. "Πες το μου αλλιώς το τραβάω" 

Στενεύω αμέσως τα μάτια μου. 

Δηλαδή με απειλεί?

"Δεν είσαι ικανός" τον τσιγκλάω και σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι δίπλα μας. "Δεν θέλεις να με πονάς, όχι επίτηδες τουλάχιστον, νομίζεις δεν βλέπω την όμορφη φατσούλα σου κάθε φορά που αντιλαμβάνεσαι ότι με πληγώνεις άθελα σου? Πονάς και εσύ ο ίδιος μωρό μου και πονάς πιο πολύ από εμένα" προσθέτω και ανασηκώνω ελάχιστα το σώμα μου ίσα για να του δώσω ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. "Και τώρα νάνι νυστάζω" 

Ο Στέλιος σηκώνεται όρθιος, μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ και εγώ από το πάτωμα και ύστερα πετάει ότι ρούχα του απέμειναν δεξιά και αριστερά. 

"Έβαλες ξυπνητήρι για τις έξι παρά τέταρτο?" τον ρωτάω. Ο μπαμπάς ξυπνάει στις έξι ακριβώς και πάει για τρέξιμο με τον θείο Άρη. Μερικές φορές πριν φύγει μπαίνει και στο δωμάτιο μου για να με ελέγξει. Μέχρι και στον ύπνο μου θέλει να με ελέγχει, έλεος αυτός ο άνθρωπος, έλεος. 

"Πεντέμισι έβαλα να είμαστε σίγουροι" μου ανακοινώνει το αγόρι μου και μου δίνει να φορέσω το λευκό πουκάμισο του. "Έχουμε ανοίξει το παράθυρο και αν και καλοκαίρι κάνει ψύχρα δεν θέλω να μου κρυώσεις ναι κορίτσι μου?"

Τον κοιτάω στα μάτια τρυφερά. 

Του νεύω θετικά. 

"Ξύπνησε με και εμένα σε δύο ώρες" του λέω όσο χώνομαι κάτω από τα σεντόνια δίπλα του. 

"Γιατί?" το χέρι του Στέλιου αγκαλιάζει την κοιλιά μου και με μια απαλή κίνηση το αγόρι μου κολλάει την πλάτη μου στο στήθος του. 

"Γιατί θέλω να συμμαζέψω τον κακό χαμό" 

Κοιτάζω τα πεταμένα ρούχα στο πάτωμα. 

Κοιτάζω τις γόπες στο τασάκι. 

Κοιτάζω κάτι λευκές στάμπες στην πιτζάμα μου. 

Ναι σίγουρα πρέπει να συμμαζέψω. 

"Θέλω να ξεκουραστείς όμως" η φωνή του Στέλιου ακούγεται πολύ γλυκιά. "Σε εξουθένωσα σήμερα, πρέπει να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου μωρό μου"

Χαμογελάω πάνω στο μαξιλάρι μου. 

Είναι πολύ τρυφερός, το βλέπετε όλες. 

"Σε αγαπάω" του λέω τα συναισθήματα μου αντί για καληνύχτα και τρίβω τα οπίσθια μου πάνω στο ημίσκληρο παστελάκι του. "Σε αγαπάω πολύ" επαναλαμβάνω ορθότερα. 

Νιώθω ένα χτύπημα πάνω στο μπούτι μου. 

"Αν σκεφτείς ξανά τον τεράστιο σαν παστέλι θα σε γαμήσω ανάποδα" 

Γουρλώνω τα μάτια μου από έκπληξη.

Διαβάζει και τις σκέψεις μου τώρα?

"Πάντως και εγώ σε αγαπώ" ψιθυρίζει ο Στέλιος μου. "Και μάλιστα πολύ"

Το χαμόγελο μου δεν έχει προηγούμενο.

Η καρδιά μου φτερουγίζει από ευτυχία. 

Νιώθω ότι τα κατάφερα, επιτέλους τα κατάφερα. 

Μου πήρε 17 χρόνια να τον αποκτήσω. 

Μου πήρε 6 μήνες να τον κατακτήσω. 

Ολοκληρωτικά, γιατί ναι είμαι σίγουρη. 

Τον έχω ψυχή και σώμα. 

Και τον έχω για πάντα. 

Τον Στέλιο μου

Το αγόρι μου

θέλω να αφιερώσω αυτό το κεφάλαιο στην DPAPdpap τονίζοντας ότι κάθε ύπαρξη σε αυτόν τον πλανήτη είναι μοναδική και γοητεύσιμη.. και στην xtzeleni η οποία είναι θεά απλά λιτά και όμορφα (φίλη να μου φιλήσεις το ζουζουνάκι)