Στέλιος

<<Πότε επιστρέφεις?>> 

Η marizaki.t.s έχει εδώ και τρεις εβδομάδες που αντιδράει σε κάθε στόρυ μου, μου στέλνει διαρκώς μηνύματα και όχι μόνο. Οι φωτογραφίες, γυμνές-ημίγυμνες-ντυμένες, έχουν γίνει καθημερινότητα. Και της λέω, ξανά και ξανά, ότι είμαι σε σχέση. Στο μουνί της, εκεί το γράφει.

<<Σε πέντε μέρες αλλά μην κάνεις όρεξη τα βρήκα ξανά με την δικιά μου>> 

Πριν δύο εβδομάδες που η μικρή, ανυπόφορη, σέξυ ξανθούλα μου με παράτησε με το έτσι θέλω έξω από εκείνο το γαμημένο το εστιατόριο, δεν κρατήθηκα και πήγα και την βρήκα. Ήταν με τον γκόμενο της και την παρέα του σε ένα μπαρ στο Κολωνάκι. Με το που της έστειλα ότι είμαι από έξω εγώ και ο τεράστιος πούτσος μου, ήρθε τρέχοντας. 

<<Με νοιάζει νομίζεις? Στην τελική για ένα πήδημα σε θέλω, δεν χρειάζεται να κάνουμε και insta story. Άσε που και να ήθελες, ο δικός μου ζηλεύει, θα με χώριζε στην στιγμή>> 

Χαμογελάω λοξά. Δεν έχω συναντήσει μεγαλύτερο ξέκωλο στην ζωή μου. Με το που πήγαμε σπίτι του Αντώνη μου όρμησε κατευθείαν. Έπεσε στα γόνατα βρίζοντας και πετώντας προστυχιές ότι θα είναι το καλύτερο σεξ της ζωής μου αλλά..

<<Το ξέρεις μου σηκώνεται μόνο με την δικιά μου>> 

Ο τεράστιος με πρόδωσε. Εκείνο το βράδυ πρώτα με πρόδωσε το Ολγάκι και μετά η πούτσα μου. Δεν ήταν μόνιμη η βλάβη, ευτυχώς, γιατί φοβήθηκα ότι ο ένας μήνας αγαμίας θα μου άφηνε κουσούρι. Απλά δεν ήταν η Μαρίζα αυτή που ήθελα, όχι. Ούτε η Σόνια, ούτε η Άρτεμις, ούτε η Μαρία. Τις τρεις τελευταίες τις γνώρισα μες στην εβδομάδα σε μπαρ και σε ταβερνάκια που πηγαίναμε με τα παιδιά. Αλλά ας μην μιλήσω για αυτό καλύτερα, γιατί όταν είπα στον Αντώνη ότι δεν μου σηκώθηκε με την Μαρίζα το είπε στους άλλους και έφαγα το μεγαλύτερο δούλεμα της ζωή μου. 

<<Είπες τα βρήκατε.. ακόμη δεν πηδηχτήκατε?>>

Χα, και ξανά χα. Αν πηδηχτήκαμε λέει? Από εκείνο το Σάββατο που της έκανα εκείνη την θεσπέσια, απίστευτη, τέρμα πρωτότυπη έκπληξη στο σπίτι του φλώρου, το μωρό μου δεν ξεκολλάει από πάνω μου. Μπορεί τα πρωινά, τα μεσημέρια και τα απογεύματα να είναι τιμωρημένη, αλλά κάθε βράδυ βάζει και ένα διαφορετικό σετ εσωρούχων από εκείνα που διέταξα την χαζοβιόλα να πάνε να πάρουν με δικά μου λεφτά, το σκάει από το σπίτι της, και γαμιόμαστε στην μπέμπα μου μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. 

<<Μαριζάκι κόψε είμαι χορτασμένος>>

Δηλαδή περίπου χορτασμένος, διότι η Όλγα μου δεν μου είναι αρκετή. Όσο και αν το πηδάω το κοριτσάκι μου δεν μου φτάνει θέλω και άλλο, θέλω όλο και περισσότερο. Και εντάξει, στην Αθήνα το είχαμε βρει το πρόγραμμα μας, αλλά από την στιγμή που φτάσαμε στο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μπαμπάς της στέκεται μπάστακος δίπλα της. Πρώτη μέρα σήμερα στην Μεζέβ και ούτε το μπούτι δεν της έχω πιάσει. Μην μιλήσω για φιλί.. ήθελα να της δώσω ένα πριν λίγο στην κουζίνα αλλά με το που σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα να την στριμώξω εμφανίστηκε ο θείος. Τι στον πούτσο.. κάμερες έχει βάλει σε όλο το σαλέ και μας παρακολουθεί?

<<Άρα σου σηκώθηκε.. οπότε δεν είναι κρίμα τόσο ωραίο καυλί να το χαίρεται μόνο μια κοπέλα? Όση ώρα μιλάμε χαϊδεύομαι για την πάρτη σου.. θέλεις να με βοηθήσεις να τελειώσω?>>

Κλείνω αμέσως την συνομιλία μας και την διαγράφω στην στιγμή. Την ξέρω καλά την ξανθούλα μου, με το που πέσει το κινητό μου στα χέρια της θα μπει στις συνομιλίες να ψάξει. Άρα εγώ τι κάνω? Εννοείται πως δεν βάζω κωδικό, αυτό θα την έβαζε σε υποψίες. Απλά σβήνω τα μηνύματα που μου στέλνουν διάφορες μέσα στην μέρα. Και όλα κομπλέ. 

Είμαι με την Όλγα μου. 

Πηδιέμαι με την Όλγα μου. 

Πηδιέμαι μόνο με την Όλγα μου. 

Άρα ναι, όλα κομπλέ. 

"Και για πες μας Έλενα γλυκιά μου.." η Άννα κάθεται δίπλα στο είδωλο στον μεγάλο καναπέ και κοιτάει με το πιο γλυκό βλέμμα που διαθέτει την.. 

Καρφώνω το βλέμμα μου στην γκόμενα του αδερφού μου. 

Ή μάλλον όχι.. όχι γκόμενα.. αλλά.. 

Κάτσε να δεις πως είπε να την λέμε.. 

Α ναι! 

Αρραβωνιαστικιά. 

"Έχεις έρθει ποτέ ξανά στις Άλπεις ή είναι η πρώτη σου φορά?" η μάνα μου προσπαθεί να ανοίξει συζήτηση και να σπάσει την αμήχανη σιωπή που έχει απλωθεί εδώ και ώρα στο σαλόνι. Είμαστε μεταξύ μας, οι γονείς μου, ο Βύρωνας και η αρραβωνιαστικιά και τόση ώρα απλά κοιτιόμαστε. Ειδικά το βλέμμα του πατέρα μου είναι όλα τα λεφτά. Όλα όμως. 

"Η αλήθεια είναι πως στις Γαλλικές Άλπεις έρχομαι πρώτη φορά" η ξανθιά ψηλή καλλονή με τα μακριά πόδια και το μεγάλο βυζί πιάνει την κούπα με τον καφέ της και πίνει λίγο. "Ωστόσο με τον μπαμπά μου πηγαίνουμε τα τελευταία χρόνια για σκι στο Ίνσμπρουκ. Αγόρασε ένα μικρό σαλέ και κάνουμε εκεί Χριστούγεννα. Έχετε πάει ποτέ κύριε Άρη?" 

Γελάω

Απλά γελάω

Με αυτά τα νάζια τον πατέρα μου δεν θα τον ρίξει ποτέ. Μπορεί να κατάφερε τον Βύρωνα, που ακόμη απορώ πως στον πούτσο έγινε το μεταξύ τους, αλλά με αυτές τις γλύκες ο Άρης δεν πέφτει. Και πολύ καλά κάνει δηλαδή, άκου εκεί, 17 χρονών σκατά και μου αρραβωνιάστηκαν κιόλας. Πού ζούμε? Στο 1850?

"Όχι" ο τόνος του πατέρα μου είναι κοφτός, πολύ κοφτός. Από την ώρα που την έφερε ο μπαμπάς της στο αεροδρόμιο έτσι είναι, με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα. Τον πεθερό ούτε καν τον χαιρέτησε, απλά αδιαφόρησε. Αλλά δεν φταίει αυτός, όχι, η μάνα μου φταίει που κάνει όλα τα χατίρια στο μικρό το μπουμπουκάκι της. 

Ποιο μπουμπουκάκι μωρέ?

Αυτό χώνει την πούτσα του σε άλλο μπουμπουκάκι. 

"Αν θέλετε μπορούμε του χρόνου να πάμε όλοι μαζί-"

"Δεν θέλουμε" το είδωλο διακόπτει για ακόμη μια φορά την Έλενα. 

"Άρη" η μάνα μου προειδοποιεί τον πατέρα μου και του χαϊδεύειτο ξυρισμένο του κεφάλι για να ηρεμήσει. Πάντως εγώ στην θέση του θα ήθελα να μου χαϊδέψουνάλλο κεφάλι για να ηρεμήσω, όχι το πάνω. 

"Μην τον παρεξηγείς" ο αδερφός μου περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους της Έλενας και σταυρώνει τα πόδια του. "Είναι που δεν συμπαθεί καθόλου το αγόρι της Ζωής και του βγαίνει σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας του, δώσε του λίγο χρόνο και θα ηρεμήσει" προσθέτει με γλυκιά φωνή και κοιτάει την κοπέλα του τρυφερά μες στα μάτια. 

Μορφάζω σε ένδειξη αηδίας. 

Τόση γλύκα δεν υποφέρεται. 

Ειδικά από τον Βύρωνα.

"Μα ήρεμος είμαι" το είδωλο φανερά θιγμένο απομακρύνει απότομα το χέρι της μάνας μου από πάνω του και στενεύει απειλητικά πολύ τα μάτια του στον Βύρωνα. "Στο έχω δηλώσει ότι δεν συμφωνώ με την κατάσταση μεταξύ σας, γιατί στον πούτσο δεν καταλαβαίνεις ότι-"

"Έλενα μου φέρνεις και εμένα μια κούπα καφέ?" ο αδερφός μου διακόπτει τον πατέρα μου και χαμογελάει τρυφερά στην Έλενα. Ναι άντε ξου ξου, να αραιώνουμε σιγά σιγά. 

"Αμέσως" του απαντάει εκείνη χαμογελαστή και πάει να τον φιλήσει στο στόμα όμως τελευταία στιγμή ο Βύρωνας γυρνάει το κεφάλι του και τα δυο σαρκώδη χείλη έρχονται σε επαφή με το φρεσκοξυρισμένο δέρμα του αδερφού μου. Πάντως τώρα που την παρατηρώ καλύτερα αυτήν και τις αναλογίες της ένα έχω να σας πω..

Η γκόμενα μου αν και πλάκα είναι πιο καύλα. Γιατί η Έλενα, είναι όμορφη δεν λέω, αλλά πολύ ξυλάγγουρο ρε παιδί μου. Σφιγμένη και ξινή, σαν αγάμητη γκόμενα, με έναν αριθμό.. 6.. και πολύ της είναι. 

"Αν δεν σταματήσεις να έχεις αυτό το ύφος κάθε φορά που θα απευθύνεσαι στην μνηστή μου, ένα σου λέω, θα την πάρω και θα φύγουμε για Ίνσμπρουκ με το επόμενο τρένο. Και όχι μόνο αυτό αλλά όταν γυρίσουμε και Αθήνα θα πάω να μείνω μόνιμα στο σπίτι της. Συνεννοηθήκαμε?" ο αδερφός μου με το που μείνουμε οι τέσσερις μας στο σαλόνι εξαπολύει απειλές και βλέμματα που πετούν φωτιές στον πατέρα μου. 

Εν τω μεταξύ τι λέει το ζαβό?

Σόγαμπρος θα πάει?

"Μέχρι να κλείσεις τα 18 δεν έχεις να πας πουθενά" ο πατέρας μου ανακάθεται στην θέση του και απειλεί με την σειρά του τον αδερφό μου. "Αλλά και μετά, και για όσο θα σε ταΐζω εγώ, αυτό το πράγμα νύφη μου δεν το κάνω, γκε γκε?" 

Οκ

Μήπως να φεύγω εγώ?

Έχω και το Ολγάκι μου να πηδήξω.

"Άρη κάτι έχουμε πει" η μάνα μου προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα. "Είναι αρκετά ώριμος και υπεύθυνος για να-"

"Για να κάνει ακριβώς ότι του λέει ο πατέρας μου χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι με αυτόν τον τρόπο καταστρέφει την ζωή του" το είδωλο δίνει πόνο. "Σας το λέω ξανά.. εγώ με αυτήν την κατάσταση δεν συμφωνώ και όπως μου καυλώσει θα συμπεριφερθώ.. βάλτε το καλά στο νου σας μάνα και γιος και σταματήστε να μου ζαλίζετε τα αρχίδια" 

Με το που ακουστεί η λέξη αρχίδια η Έλενα μπαίνει στο σαλόνι, γουρλώνει τα μάτια της και γίνεται κατακόκκινη από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Όντως τώρα? Πρώτη φορά ακούει την λέξη? Τι στον πούτσο? Ο Βύρωνας δεν της έχει δείξει ακόμη τα δικά του? Πέντε μήνες είναι μαζί.

"Εμάς μας συγχωρείτε παιδιά μου" η μαμά μου σηκώνεται όρθια και αναγκάζει και τον πατέρα μου να κάνει το ίδιο. "Θα πάμε για ύπνο.. ξέρετε.. μεγαλώσαμε και κουραζόμαστε πιο εύκολα.. εσείς καθίστε εδώ να δείτε καμιά ταινία.. ναι?" 

"ΠΟΙΟΣ ΜΕΓΆΛΩΣΕ ΓΑΜΏ?" ο Άρης ωρύεται. "ΜΉΠΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΣΕ ΠΗΔΆΩ ΌΛΟ ΤΟ ΒΡΆΔΥ ΓΙΑ ΝΑ-"

"ΦΕΎΓΟΥΜΕ" η Άννα μες στα νεύρα αρπάζει τον πατέρα μου από το μαύρο μακό και τον σέρνει όπως όπως έξω από το σαλόνι. Όσο ανεβαίνουν τις σκάλες ακούγονται τσιριχτές, σκόρπιες λέξεις όπως.. απαράδεκτος.. χωρισμός.. αθυρόστομος.. διαζύγιο.. υπερβολικός.. στέρηση και κάτι τέτοια. 

Πούτσες μπλε.

Καλά κάνει το είδωλο και πατάει πόδι. 

"Η δική μου ξανθιά?" ρωτάω την ξανθιά του Βύρωνα όσο εκείνη δίνει την λευκή κούπα στον αρραβωνιαστικό της. Καλά κλαίω με αυτόν τον χαρακτηρισμό, όσες φορές και αν τον πω δεν θα τον συνηθίσω. 

"Σου έλειψα?" η γλυκιά φωνή της καύλας μου ακούγεται σαν μελωδία στα αυτιά μου. Αμέσως γυρίζω το κεφάλι μου προς την είσοδο του σαλονιού και την βλέπω να περπατάει προς το μέρος μου κρατώντας δυο μεγάλες λευκές κούπες. 

"Και εσύ και το μουνί μου μωράκι μου" της μιλάω πρόστυχα και η Έλενα πνίγεται με τον καφέ στο στόμα της. Αμέσως ο Βύρωνας μου κάνει νόημα να κόψω.. 

Ναι καλά.

Στα παπάρια μου τους γράφω.

"Τι μου έφερες να πιω?" ρωτάω την ξανθούλα μου και την αναγκάζω να κάτσει πάνω μου. Με το που το σώμα της έρθει σε επαφή με τον καβάλο μου, ο τεράστιος συσπάται. Μμμ.. θα την γαμήσω τόσο άγρια σήμερα. 

"Μωρό μου προσοχή θα μου χυθεί ο καφές" η Όλγα μου μου δίνει την μια κούπα και με φιλάει πεταχτά στο στόμα. 

"Τι είναι αυτό?" την ρωτάω και της χώνω την γλώσσα μου στο λαρύγγι της. Μια ολόκληρη μέρα είχα να την φιλήσω και νομίζει ότι θα αρκεστώ σε ένα πεταχτό? Το μενού σήμερα έχει για ορεκτικό γλωσσόφιλο, για κυρίως πίπα και για επιδόρπιο κώλο. Ότι πρέπει για την πρώτη μας βραδιά στην Μεζέβ. 

"Είμαστε και εμείς εδώ" ο Βύρωνας και η σπαστικιά φωνή του με ενοχλούν πολύ. 

"Φασωθείτε και εσείς" του απαντώ και γλιστράω το χέρι μου κάτω από την φούστα της μικρής μου. Μα τι απαλό δερματάκι που έχει.. όνειρο.. είναι όνειρο. 

"Έρχεται ο Γιώργος" με το που πει την μαγική λέξη ο αδερφός μου, πετάω την Όλγα από πάνω μου και φτιάχνω τον καβάλο μου για να μην φαίνεται η τεράστια πούτσα μου. 

"Την πουτάνα μου μέσα που στον πούτσο είναι?" 

Κοιτάω την είσοδο του σαλονιού αλλά..

Γιώργος πουθενά. 

Κοιτάω το απαθές βλέμμα του Βύρωνα και.. 

Θα τον σκοτώσω. 

"Δεν γνωρίζει ο μπαμπάς σου Όλγα ότι εσύ και ο Στέλιος είστε μαζί?" ρωτάει η Έλενα και ακολουθώ το γουρλωμένο βλέμμα της.. το οποίο έχει καρφωθεί επίμονα στο.. 

Χαμογελάω λοξά. 

"Ναι την έχω μεγαλύτερη από τον Βύρωνα" της απαντώ και κάνω κωλοδάχτυλο στον αδερφό μου. Να μάθει να σπάει πλάκα με την σωματική μου υγεία. 200 σφύξεις έπιασα με το που άκουσα το όνομα του θείου. 

"Αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω και εγώ..." η Όλγα χώνεται στην αγκαλιά μου. "Όταν ήμασταν μικροί κολυμπούσαμε γυμνοί στην πισίνα στο σπίτι του παππού Βύρωνα και-"

"Μήπως θες να στο βουλώσω με τον τεράστιο για να σταματήσεις να μιλάς για άλλες πούτσες και αρχίδια?" την ρωτάω με σφιγμένα δόντια. Γιατί όλα και όλα, εγώ το δικό μου το κορίτσι μόνο εμένα θέλω να σκέφτεται γυμνό. 

"Ρε Στέλιο σταμάτα επιτέλους να βρίζεις" ο Βύρωνας με επιπλήττει και ταυτόχρονα χτυπάει ελαφρά την πλάτη της Έλενας. Πάλι πνίγηκε αυτή? Τι στον πούτσο? Πρέπει να πω στον αδερφό μου να την εκπαιδεύσει, δεν είναι κατάσταση με το που πίνει δυο γουλιές να βήχει. Τα χύσια του στην τελική πως θα τα παίρνει?

"Το μωρό μου είναι λιγάκι.." η Όλγα μου με κοιτάει και λιώνει. 

"Λιγάκι τι? Τεράστιος? Γιγαντιαίος? Εξωπραγματικός?" αναφέρομαι στο μήκος μου και την φιλάω όπου βρω. Την αγαπώ αυτήν την γυναίκα. Την αγαπώ πολύ. 

"Εγώ θα έλεγα άξεστος" ο Βύρωνας είναι μαλάκας, το βλέπετε όλοι. "Και αν δεν σταματήσετε να φιλιέστε θα γίνεις πάλι μπλε μωβ από τις μπουνιές που θα σου ρίξει ο θείος που αυτήν την στιγμή κατεβαίνει τις σκάλες"

Απομακρύνω αμέσως την Όλγα από πάνω μου. 

Δεν είναι να παίζεις με αυτά τα πράγματα. 

Πριν μια εβδομάδα έβγαλα το χέρι από τον νάρθηκα.

"Τι κάνουν τα τρία καλά παιδιά και το ένα αρχίδι?" ο θείος μπαίνει στο σαλόνι και ξεκινάει να με βρίζει. Όχι πείτε μου, δεν είναι προκατειλημμένος? 

Η Έλενα πνίγεται πάλι. 

Ο Βύρωνας την χτυπάει ξανά στην πλάτη. 

Και η Όλγα κάθεται ακίνητη, αμίλητη, αγέλαστη δίπλα μου. 

"Θείε μην μιλάς έτσι για τον Βύρωνα μπροστά στην γκόμενα του κρίμα είναι" αστειεύομαι για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα. Γελάστε ελεύθερα. 

"Είναι μνηστή μου" ο Βύρωνας γρυλίζει. "Πόσες φορές θα χρειαστεί να στο πω για να το εμπεδώσεις?" 

"Και πάλι εσένα εννοούσα" ο Γιώργος έρχεται και χώνει τον κώλο του ακριβώς ανάμεσα σε εμένα και την Όλγα. Τρεις καναπέδες και δύο πολυθρόνες είναι ελεύθεροι και ήρθε να κάτσει εδώ? 

"Με πληγώνεις" του απαντώ με πικρία. 

Στην τελική δεν είμαι αρχίδι. 

Κάνει λάθος. 

"Ναι σε είδα δεν μπορείς να σταματήσεις να κλαις.. λοιπόν.." ο θείος κάνει νόημα στην Όλγα μου να κάτσει στον απέναντι καναπέ. Τουλάχιστον τραγικός. "Τι ταινία θα δούμε εμείς η νεολαία?" 

Παγώνω ολόκληρος. 

Τι θα κάτσει και αυτός μαζί μας να δει ταινία?

"Εσύ είσαι σε φάση σήψης" του απαντώ χωρίς να το σκεφτώ. 

Η πρώτη μπουνιά με βρίσκει στην κοιλιά.

Την πουτάνα μου. 

"Προτείνω να δούμε ιαπωνικό κινηματογράφο.. με τον Βύρωνα λέγαμε για το a page of madness παίζει ο Teinosuke Kinugassa.. τον γνωρίζετε? Εξαιρετικός ηθοποιός"

Κοιτάζω την Έλενα σαν να είναι εξωγήινος. 

Τι μαλακίες είναι αυτές?

"Προσωπικά από Γιαπωνέζους ηθοποιούς γνωρίζω μόνο την Sola Aoi αλλά εδώ εσύ πνίγεσαι κάθε φορά που ακούς την λέξη αρχίδια θες να κάτσουμε να δούμε τσόντα όλοι μαζί?"

Η δεύτερη μπουνιά με βρίσκει στον καβάλο. 

Την μαύρη την τύχη μου γαμώ το φελέκι μου. 

Έπρεπε να τον είχαμε αφήσει στην Αθήνα. 

Τι θέλαμε και τον πήραμε μαζί μας?

"Το Fast and Furious θα δούμε το αποφάσισα" ο θείος απλώνει το κορμί του στον καναπέ δίπλα μου. Εγώ μαζεύομαι στην άκρη, όσο πιο μακριά του μπορώ για να προστατέψω τον πούτσο και τα αρχίδια μου. Δεν είναι να παίζεις με αυτά. Τοποθετώ την άκρη της κούπας στο στόμα μου για να ξεδιψάσω και -

Τι γεύση είναι αυτή?

Πικρή.

Κοιτάω το ρόφημα. 

Διαφανές. 

Κοιτάω την Όλγα. 

Μου κλείνει το μάτι. 

Εμ..

Βότκα μου έβαλε να πιω?

Όλγα

"Σταμάτα" του λέω και τον σπρώχνω από πάνω μου. Έχει δέκα λεπτά τώρα που έχει κολλήσει από πίσω μου και με χουφτώνει όπου βρει. "Θέλω να ακούσω σου λέω.. κάτσε ήσυχος" 

"Δεν ακούγεται τίποτα το ιδιαίτερο μην ανησυχείς" η Ζωή μετακινεί το γυάλινο ποτήρι σε άλλη θέση πάνω στον τοίχο και ταυτόχρονα περπατάει πάνω στο κρεβάτι μας. "Μόνο κάτι αχ βαχ της λεγάμενης, ο Βύρωνας ακόμη τίποτα, λες να την άφησε μόνη της?" 

Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να διώξω τον μεθυσμένο Στέλιο από πίσω μου και να συγκεντρωθώστους ήχους του διπλανού δωματίου. Αυτό δεν πρόκειται να το χάσω με τίποτα, τον Βύρωνα να πηδάει? Δεν το χάνω με τίποτα σας λέω!

"Κάτσε ήσυχος" διατάζω το αγόρι μου. Κακώς του έβαλα βότκα στην κούπα. Εγώ κεφάλι ήθελα να κάνουμε για να είμαστε λίγο πιο χαλαροί τώρα το βράδυ. Τι ήθελε και το ήπιε μονορούφι? Και τι ήθελε και έβαλε και άλλο? Ένα δεν του έφτανε?

"Δεν μπορώ θέλω να σε πηδήξω" ο Στέλιος δαγκώνει το αυτί μου και περνάει τις παλάμες του μέσα από το μπλουζάκι μου. 

"Είμαι και εγώ εδώ" η Ζωή κλείνει τα μάτια για να ακούσει καλύτερα. Μάταιος κόπος όμως. Η Έλενα απλά αναστενάζει, ο Βύρωνας τίποτα ούτε ένα βογκητό. 

"Τότε να σηκωθείς να φύγεις και να μας αφήσεις να γαμηθούμε" ο Στέλιος μου βγάζει το μπλουζάκι και παγώνω αμέσως. Όχι από το κρύο αλλά από την κίνηση του. 

Τι κάνει γαμώτο? 

Δεν είμαστε μόνοι μας!

"Ήρθα και εγώ" ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ο Στέφανος μπαίνει μέσα. "Έφερα τα σπόρια" λέει και πετάει μια σακούλα με πασατέμπο και μια με ηλιόσπορους πάνω στο κρεβάτι. 

"Επιτέλους!" η Ζωή τον φιλάει πεταχτά. "Μωρό μου τσόντα χωρίς σποράκια είναι μισή χαρά" μας δηλώνει και δίνει ένα ποτήρι και στον Στέφανο. 

"Είμαι εντάξει" εκείνος αρνείται το ποτήρι και κάθεται πάνω στο κρεβάτι. "Πάντως αν θέλεις μπορούμε και εμείς να πάμε στο μέσα δωμάτιο και να-"

"ΝΑ ΤΙ?" ο Στέλιος ξύπνησε. 

Ευτυχώς. 

Ή μήπως δυστυχώς?

"ΓΙΑ ΠΕΣ ΡΕ ΑΡΧΙΔΙ ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕΣΑ?" το αγόρι μου ωρύεται και πέφτει πάνω στον Στέφανο. Εκείνος τελευταία στιγμή πριν τον πλακώσει το μυώδες σώμα που αγαπώ σηκώνεται όρθιος με αποτέλεσμα ο Στέλιος να παλεύει μόνος του με τα σεντόνια. 

Θεέ μου.. 

Είναι πολύ μεθυσμένος.. 

"Κάντε λίγη ησυχία νομίζω τώρα ακούγεται και ο Βύρωνας" η Ζωή πετάει κάτι τσόφλια πάνω στο κρεβάτι. Αδιαφορώ για τα σκουπιδάκια και κολλάω με δύναμη το ποτήρι λίγο πιο δίπλα πάνω στον τοίχο. 

Ω ναι.. 

Το ακούω και εγώ..

Τον ακούω και εγώ..

Ο Βύρωνας αναστενάζει.. η Έλενα του λέει να μην σταματήσει.. να μπει πιο βαθιά.. να πάει πιο γρήγορα.. ο Βύρωνας βογκάει.. η Έλενα ουρλιάζει λες και την σφάζουν.. και μετά.. η Έλενα ακούγεται να φωνάζει λες και την έχουν φιμώσει.. το βογκητό της είναι βαθύ.. ο Βύρωνας δεν μιλάει καθόλου αλλά ακούγεται λαχανιασμένος και στο καπάκι.. ναι.. ναι.. ναι.. γυναικεία και ανδρικά ναι μπλέκονται μεταξύ τους.. 

"Νομίζω τελείωσαν" η Ζωή τρώει και άλλο σποράκι. 

"Παχαίνουν" της λέω και δίνω όλη μου την προσοχή στην συζήτηση μετά. 

Εδώ είναι όλο το ζουμί. 

Στο τι θα πουν μετά το σεξ. 

"Ήταν τέλειο" η Έλενα ακούγεται ξεψυχισμένη. 

"Ήταν τέλειο" η Ζωή μιμείται την φωνή της κοροϊδευτικά. "Ψηλομύτα συγκρατημένη και δήθεν μέχρι και στο σεξ.. έλεος" προσθέτει μουρμουρίζοντας. 

"Ναι ήταν" ο Βύρωνας συμφωνεί. 

Αλήθεια ήταν?

Εμένα χλιαρό μου ακούστηκε.

"Αλήθεια είσαι Θεός" η Έλενα συνεχίζει με τα κομπλιμέντα.

Πάω στοίχημα προσπαθεί να ψωνίσει και εκείνη κανένα. 

"Δεν είμαι Θεός" η φωνή του Βύρωνα ακούγεται σκληρή. "Είμαι κάτι ανώτερο, κάτι πιο τέλειο" 

Εμ..

Δηλαδή..

Κοιτιόμαστε με την Ζωή βαθιά μες στα μάτια. 

Απομακρύνουμε τα ποτήρια πάνω από τον τοίχο. 

Και συνεχίζουμε να κοιτιόμαστε έντονα. 

Τι είπε μόλις το άτομο?

"Εγώ θα τον χώριζα" η Ζωή αρπάζει την σακούλα με τα πασατέμπο και κατεβαίνει από το κρεβάτι. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι ψώνια έχω για αδέρφια" λέει στον Στέφανο και χώνεται στην αγκαλιά του. 

"Δεν είμαι ψώνιο" 

Κοιτάζω τον Στέλιο. 

Έχει σχεδόν κοιμηθεί πάνω στο κρεβάτι. 

"Ναι καλά πάμε να σου κάνω ότι έκανε και ο Βύρωνας στην Έλενα?" ο Στέφανος σηκώνει την Ζωή στην αγκαλιά του σε στυλ νύφης. 

"Εσύ μωρό μου θα το κάνεις καλύτερα" η Ζωή κρέμεται από πάνω του. 

"Αν την αγγίξεις φλώρε πέθανες" ο Στέλιος μου έχει κλείσει τα ματάκια του και έχει αγκαλιάσει το μαξιλάρι τόσο σφιχτά, τόσο γλυκά. Αχ είναι μια οπτασία. 

"Μόνο εσύ τελικά δεν θα κάνεις σεξ" μου λέει η Ζωή φεύγοντας από το δωμάτιο μου, που υποτίθεται είναι και δικό της. Κανονίσαμε να πάρουμε τις κανονικές μας θέσεις στα κρεβάτια στις 6 το πρωί.

Με το που κλείσει η πόρτα πίσω της ο Στέλιος πετάγεται όρθιος, έρχεται κατά πάνω μου και με ρίχνει στο κρεβάτι. Ουρλιάζω από την τρομάρα μου και αμέσως η μεγάλη του παλάμη καλύπτει το στόμα μου. 

"Αν δεν το 'παιζα ψόφιος κοριός θα έμεναν μέχρι το πρωί εδώ μέσα και είμαι απίστευτα καυλωμένος για να περάσει ακόμη ένα λεπτό χωρίς να στον χώσω" το αγόρι μου τοποθετεί το σώμα του ανάμεσα στα πόδια μου και όντως.. νιώθω το πέτρινο παστελάκι του να πιέζει με δύναμη την κοιλιά μου. "Πιάσε ένα προφυλακτικό από το συρτάρι και φόρεσε το μου μωρό μου"

Τον κοιτάζω με δυσπιστία. 

Έχει βλέμμα θολό και ύφος ζαλισμένο. 

Γιατί να το κάνουμε σήμερα με προφυλάξεις? 

Εδώ και μια εβδομάδα μπαίνει ελεύθερος μέσα μου. 

"Ή μάλλον άστο θα τελειώσω στην κοιλιά σου δεν κρατιέμαι" προσθέτει και χωρίς να προλάβω να πω τίποτα μου σηκώνει την φούστα μέχρι την μέση και μου σκίζει το στρινγκάκι. 

"Είσαι μεθυσμένος" του λέω την διαπίστωση μου. Οι κινήσεις του είναι πολύ κοφτές και απότομες, καμία σχέση με τα προηγούμενα βράδια στο αυτοκίνητο του. 

"Ναι από την καύλα μου για εσένα" το μωρό μου χώνει το πρόσωπο στα στήθη μου και ξεκινάει να ρουφάει την μια μου ρόγα και ταυτόχρονα να παίζει με την άλλη. "Μου αρέσουν έτσι σκληρές.. οι ρόγες σου είναι όνειρο"

Κλείνω τα μάτια μου και χαμογελάω ευτυχισμένα. 

"Και εμένα μου αρέσει το παστελάκι σου.. σκληρό είναι τέλειο.. αν και δεν σου κρύβω ότι μερικές φορές με πονάει.. αλλά είναι απολαυστικότατο"

Νιώθω τον Στέλιο να παγώνει πάνω μου. 

"Το ποιο?" με ρωτάει και απομακρύνει το στόμα του από το στήθος μου. Ανοίγω τα μάτια μου και αυτά έρχονται αντιμέτωπα με δυο μισόκλειστα, θυμωμένα, μαύρα κουμπιά. 

Του χαμογελάω παιχνιδιάρικα και τον κοιτάω όλο νάζι. 

"Το παστελάκι σου.. το γλυκό το παστελάκι σου" 

Ο Στέλιος με κοιτάει εξοργισμένος. 

"ΔΕΝ.ΕΙΝΑΙ.ΠΑΣΤΕΛΑΚΙ" το αγόρι μου φτύνει τις λέξεις μία προς μία και ύστερα σηκώνεται τελείως από πάνω μου. 

Γουρλώνω τα μάτια μου. 

Πού πάει?

"ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΑ ΜΟΥ ΠΑΣΤΕΛΙ ΓΑΜΏ ΠΕΣ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑΝΙ ΠΕΣ ΤΗΝ ΚΟΝΤΑΡΙ ΠΕΣ ΤΗΝ ΟΠΩΣ ΘΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΑΣΤΕΛΙ" ο Στέλιος ξαπλώνει φαρδύς πλατύς δίπλα μου και ξεκινάει να στρίβει τσιγάρο. 

Τον κοιτάω φοβισμένη.

Τώρα γιατί θύμωσε τόσο?

"Παστελάκι το είπα γιατί είναι γλυκό και σκληρό σαν-"

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΤΕΛΑΚΙ Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΑΡΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ" φωνάζει έξαλλος και σηκώνεται απότομα όρθιος. 

Το παστελάκι του ξεπροβάλλει σκληρό και όρθιο μέσα από το κατεβασμένο φερμουάρ του τζιν του. Οι φλέβες του πάνω στο τεράστιο μήκος του και το γυαλιστερό κεφαλάκι από τα προσπερματικά υγρά-

"Πάρτον στο στόμα σου" ο Στέλιος διακόπτει τον ειρμό μου και καθοδηγεί με μια απότομη κίνηση το κεφάλι μου για να γλείψω το παστελάκι του. "Επανάλαβε μετά από εμένα... το καυλί σου μωρό μου είναι τόσο χοντρό και τόσο σκληρό που δεν χορταίνω το τσιμπούκι"

Καρφώνω έντονα το βλέμμα μου στο πρόστυχο δικό του. 

Εγώ αυτό δεν το λέω. 

Και συγγνώμη.. που είναι το κακό με το παστέλι.. δεν κατάλαβα?

"Στέλιο μου.." παίρνω το πιο ναζιάρικο ύφος και ξεκινάω να ανεβοκατεβάζω το χέρι μου στον ανδρισμό του. 

"Τεράστιο θα με λες από εδώ και πέρα" το αγόρι μου τραβάει μια τζούρα και φυσάει τον καπνό πάνω μου. "Πίπωνε" με διατάζει και πιέζει το κεφάλι μου πάνω κάτω στο παστελάκι του. "Και από αύριο κάθε φορά που θα λες αυτό το ηλίθιο υποκοριστικό για την πούτσα μου θα στις βρέχω" 

Νιώθω την περιοχή μου να υγραίνεται στην στιγμή. 

Ότι θέλει ο Στέλιος μου.

Ότι θέλει το αγόρι μου. 

Ότι θέλει ο θεός μου. 

Ότι θέλει για όσο θέλει.

Για πάντα δηλαδή.

"Μου άρεσε πολύ σήμερα" 

"Μόνο σήμερα?"

"Και χτες, και προχτές, και γενικά όλη την εβδομάδα"

"Όχι για να δεις τι έχανες έναν μήνα τώρα"

"Πλέον δεν μπορώ ούτε μια μέρα χωρίς παστελάκι"

"Όλγα.."

"Ναι μωρό μου?"

"Γύρνα θα σε πηδήξω από κώλο"

αφιερωμένο εξαιρετικά στην skalmarika73 που σε κάθε κεφάλαιο μου περιμένω πως και πως να διαβάσω σχόλια της.. και στην marakit1994 .. φιλενάδα έφτασε η στιγμή? αγωνιώ για το μικρό θαυματάκι!!

σας υπεραγαπώ

~AngryCupcake