Στέλιος

"Αποκλείεται" η φωνή του Αντώνη ακούγεται απόλυτη μέσα από το κινητό. "Δεν υπάρχει περίπτωση να λες αλήθεια κόβω τα παπάρια μου" 

Κλείνω με δύναμη την πόρτα του ψυγείου και από μέσα ακούγονται τα μπουκάλια να τρίζουν. 

Κόβει τα παπάρια του?

Α τον μαλάκα!

"Δεν είναι τόσο τραγικό ρε φίλε" του απαντώ όσο πιο χαλαρά μπορώ -αν και μέσα μου βράζω- και πίνω το γάλα καρύδας απευθείας από το μπουκάλι. Χέστηκα για τον Βύρωνα που γκρινιάζει για κάτι υποτιθέμενα μικρόβια, χέστηκα ειλικρινά. 

"ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ?" ο κολλητός μου ωρύεται. "ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ? ΈΚΑΝΕΣ ΣΧΕΣΗ! ΒΓΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΜΠ ΤΩΝ ΕΡΓΕΝΗΔΩΝ! ΤΟ ΚΛΑΜΠ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ! ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΣΚΕΦΤΟΣΟΥΝ? ΤΙ?" 

Μα τον πούτσο μου σκεφτόμουν φυσικά.

Και ίσως λιγάκι την καρδιά μου.

Ίσως.. το τονίζω αυτό.

"Πώς κάνεις έτσι ρε μαλάκα?" αναρωτιέμαι και αλείφω φυστικοβούτυρο πάνω στο ψωμί από μπανάνα που μου έφτιαξε η γλυκιά η μανούλα μου μόνο για μένα. Η Άννα συνεχίζει να μου κάνει όλων τον ειδών τα χατίρια χωρίς να φέρνει καμία απολύτως αντίρρηση. Πρέπει να τρόμαξε πολύ με το ξύλο που έφαγα από τον θείο Γιώργο, δεν εξηγείται αλλιώς, πρώτη φορά συμπεριφέρεται έτσι, πρώτη.

"Δεν θα αλλάξει κάτι, απλά από εδώ και πέρα θα περνάω λίγο παραπάνω χρόνο με το μωρό μου, μην αγχώνεσαι δεν θα χαθώ από την παρέα, και μην ζηλεύεις ρε μαλάκα, στο τέλος θα νομίζω ότι με γουστάρεις κιόλας" κάνω μια έκφραση αηδίας και μπουκώνομαι ταυτόχρονα με όλη την φέτα ψωμιού. Όλα μπορώ να τα δεχτώ όλα, αλλά όχι να με γουστάρει άλλος άντρας και δη ο κολλητός μου, αυτό πάει πολύ. 

"Δεν θα αλλάξει κάτι.. ναι.. δεν θα αλλάξει τίποτα.. ναι" 

Για μισό.. ο Αντώνης με ειρωνεύεται? 

Τι φάση?

"Ε γάμησε με, μην μου σπας τα αρχίδια, μια φορά μιλάω, δεν θα αλλάξει τίποτα, κόψε τις παπαριές" πετάω με δύναμη το πιάτο μέσα στον νεροχύτη και ξεφυσάω βαριά. 

Εντάξει δεν είναι τόσο τραγικό που από χτες το βράδυ είμαι σε σχέση, κλάην, και όταν λέω ότι δεν θα αλλάξει τίποτα το εννοώ. Το μόνο βασικά που ενδέχεται να είναι διαφορετικό από εδώ και στο εξής είναι το γεγονός ότι θα πηδάω αποκλειστικά την Όλγα μου. Τέρμα τα γαμήσια με την κάθε γνωστή-άγνωστη, τέρμα το σεξτινγκ στο ινσταγκραμ με όποια καυλωμένη θέλει να ξεκαυλώσει και τέρμα οι παρτούζες με τα ρεμάλια, τέρμα όλα. 

Της υποσχέθηκα αποκλειστικότητα.

Της υποσχέθηκα αποκλειστικότητα και σκοπεύω να την τηρήσω. 

"Δηλαδή το Σάββατο το βράδυ θα πάμε στο στριπτιτζάδικο?" με ρωτάει ο Αντώνης και σμίγω τα φρύδια μου σε απορία καθώς ξεκινάω να στρίβω τσιγάρο. 

Γιατί να μην πάμε? 

Δεν μπορώ να καταλάβω. 

"Σου το έχω πει χίλιες φορές, έκλεισα ένα δωμάτιο στους vip για όλη την παρέα. Η μόνη μαλακία είναι ότι μπορεί να έρθει και ο αδερφός μου μαζί, αλλά μην παίρνεις και όρκο, δεν είπε το ναι ακόμη" 

Βασικά όλο όχι και μη, και ούτε καν, και καλύτερα να περάσω Ιατρική στην Ζιμπάμπουε έλεγε χτες το βράδυ ξανά και ξανά όσο μάλωναν με τον Άρη για το αν θα έρθει μαζί μας ή όχι. Εγώ το είπα στον πατέρα μου πως άμα δεν θέλει το παιδί, γιατί να το πιέζει? Καλύτερα να μην έρθει. Την προηγούμενη φορά που τον πήρα και βγήκαμε για γκόμενες ρεζίλι με έκανε. Ήρθαν δυο μουνάκια ωραία και ξανθά να μας την πέσουν και αυτός αντί να κάνει παιχνίδι ξεκίνησε να λέει στην μία ότι είναι πολύ κοντή και πως δεν του αρέσει. Έλεος δηλαδή.

Τον πούτσο θα σου έγλυφε αγόρι μου. 

Δεν σου ξεκρεμούσε τις κουρτίνες. 

"Δηλαδή θα σε αφήσει η μικρή να γιορτάσεις το όνομα σου σε ένα κλαμπ με τους κολλητούς σου και τρεις τέσσερις γυμνές γκόμενες που θα σου τρίβουν τον πούτσο πάνω από το παντελόνι?" 

Εμ.. 

Δηλαδή..

Αφήνω τον καπνό να βγει αργά αργά από το στόμα μου. 

Το σκέφτομαι.

Γιατί να μην με αφήσει?

"Της το υποσχέθηκα ότι δεν θα γαμήσω καμία άλλη" απαντώ με φυσικότητα στον κολλητό μου και ανοίγω τον απορροφητήρα της κουζίνας. Εντάξει, η Άννα ακόμη δεν εμπέδωσε το γεγονός ότι καπνίζω, ας μην μυρίσει όλο το σπίτι, κρίμα ο Άρης δηλαδή, όχι τίποτα άλλο, γιατί αυτός θα την πληρώσει, όπως πάντα άλλωστε.

"Καλά αυτό δεν το σχολιάζω.." ο Αντώνης με αμφισβητεί και με εκνευρίζει. "Τι στοίχημα πας ότι με την πρώτη τύπισσα που θα στην πέσει θα την απατήσεις και θα το ευχαριστηθείς κιόλας?"

Γελάω

Φυσάω το καπνό ψηλά και γελάω δυνατά. 

Δεν με ξέρει, εντάξει, δεν τον αδικώ, πόσο καιρό γνωριζόμαστε στην τελική?

"Εγώ τις υποσχέσεις μου τις κρατάω μεγάλε" οι λέξεις παρεμβάλλονται από μερικά χαχανητά. "Το υποσχέθηκα στην μικρή μου ότι θα είμαστε εγώ και εκείνη, μόνο μεταξύ μας, οπότε κομμένα όσα κάναμε ενάμισι μήνα τώρα, το κοριτσάκι μου δεν το στεναχωρώ" 

Αλήθεια του λέω. Εγώ το μωρό μου στεναχωρημένο δεν το θέλω. Όποια γυναίκα θα είναι δίπλα μου θα είναι ευτυχισμένη. Τέλος.

"Το κοριτσάκι σου?" ο Αντώνης επαναλαμβάνει τις λέξεις που χρησιμοποίησα πριν, κάνει μια παύση και ξεκινάει να κακαρίζει δυνατά. "Έζησα να το ακούσω και αυτό.. χα χα χαχαχα.. να σαι καλά ρε αρχίδι.. καιρό είχα να γελάσω τόσο.. χαχαχα" 

Μένω παγωμένος πάνω στον μαρμάρινο πάγκο της κουζίνας να κοιτάω τον συννεφιασμένο ουρανό μέσα από το τζάμι με το αναμμένο τσιγάρο να καίγεται αργά και βασανιστικά ανάμεσα στα δάχτυλα μου. Το μόνο που ακούγεται είναι ο θόρυβος του απορροφητήρα και το γέλιο του κολλητού μου. 

Με κοροϊδεύειο μαλάκας? 

Τολμάει και με χλευάζει? 

Εμένα?

"Ξέρεις τι?" του απαντώ όσο πιο ψυχρά μπορώ και στέκομαι ξανά στο δυο μου πόδια. "Όσο εγώ θα πηδάω το Ολγάκι μου που σε λίγο θα μου χτυπήσει το κουδούνι και θα μου ανοίξει απευθείας τα ωραία της τα ποδαράκια με το που με δει, εσύ θα κάθεσαι να κακαρίζεις μόνος στα 50 τετραγωνικά. Και όσον αφορά το σαββατόβραδο, για να σου αποδείξω ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, όχι μόνο θα έρθω, όχι μόνο θα ανοίξω μοέτ, αλλά θα κανονίσω να έχουμε και από δυο πουτάνες ο καθένας. Μαλάκα" προσθέτω και του κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα. Είχε δεν είχε με εκνεύρισε ο παπάρας, με εκνεύρισε πολύ. 

Άκου εκεί.. 

Γελούσε με το κοριτσάκι μου.. 

ΝΑΙ ΡΕ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ 

Αυτός τι ζόρι τραβάει?

Ναι έκανα σχέση και ναι από εδώ και στο εξής θα πηδάω την μικρή μου αποκλειστικά. Το έκανα μια φορά, την πρώτη μας φορά και το μωρό μου έχει απίστευτο μουνί, παράδεισος και κόλαση μαζί. Δεν θα κάνω αγγαρεία, όχι, θα το απολαμβάνω κάθε φορά, θα απολαμβάνω την κάθε μας φορά. Εντάξει, δεν μου είναι εύκολο, η ιδέα της αποκλειστικότητας δηλαδή δεν συνηθίζεται από την μια στιγμή στην άλλη αλλά γύρισα χτες το βράδυ σπίτι μου με το που έφυγα από το δικό της, ήπια πέντε έξι μπύρες και το σκέφτηκα. 

Την θέλω?

Ναι

Με θέλει?

Ναι

Θέλω σχέση?

Όχι

Θέλει σχέση?

Ναι

Αντέχω να βγαίνει με άλλους?

Όχι

Αντέχει να βγαίνω με άλλες?

Όχι

Άρα.. 

Σχέση

Σφίγγω δόντια, κρατάω τον τεράστιο εγκλωβισμένο μέσα στο παντελόνι μου και κάνω σχέση. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι στην τελική? Ρώτησα χτες τον πατέρα μου πότε έκανε εκείνος σχέση για πρώτη του φορά και μου είπε ότι ήταν με την μάνα μου στο Πανεπιστήμιο. Ο ίδιος το επιδίωξε, εκείνη του το έπαιζε δύσκολη αρχικά αλλά στο τέλος έπεσε, αλίμονο, ποια αντιστέκεται σε Ιωάννου στην τελική.. ποια? 

Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως ήταν που ο παπάρας παραδέχτηκε ότι ήταν ότι καλύτερο του συνέβη ποτέ. Σεξ όλη μέρα, σεξ όπου θες, σεξ όποτε θες, σεξ με συναίσθημα ήταν τα ακριβή του λόγια. Να και ένα καλό, διότι οι ξεπέτες δεν το έχουν αυτό. Δεν μπορείς να βγεις με την άλλη ραντεβού πρώτη φορά και να σου έχει σηκωθεί στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας προς το εστιατόριο και να της πεις σκύψε λίγο να μου τον ρουφήξεις. Ενώ στην σχέση το ρωτάς άνετα. Ή μάλλον όχι. Το απαιτείς βασικά. 

Βέβαια ο Άρης μου είπε και κάτι για σεξ με συναίσθημα.. 

Σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι, κλείνω τον απορροφητήρα και πάω να ανοίξω, διότι το κουδούνι μόλις χτύπησε και το Ολγάκι μου μόλις ήρθε. 

Εντάξει νιώθω, το παραδέχομαι.

Έρωτας είναι?

Κτητικότητα είναι?

Ζήλια είναι?

Δεν έχω ιδέα τι στον πούτσο είναι.. αλλά κάτι είναι.. κάτι.. κάτι.. έντονο.. κάτι.. πρωτόγνωρο.. σαν.. σαν ένας πόνος.. ένας πόνος στην κοιλιά.. ένας πόνος στο στήθος.. μια δυσφορία.. μια ταχυκαρδία.. μια γρήγορη ανάσα.. μια ανυπομονησία.. 

Ανυπομονησία να την δω.

Ανυπομονησία να την φιλήσω.

Ανυπομονησία να την πηδήξω.

"Εμ.. καλημέρα" 

Αφήνω το σώμα μου να ακουμπήσει στην πόρτα, στρέφω το κεφάλι μου στο πλάι και την παρατηρώ. Είναι εδώ, είναι μπροστά μου. Φοράει ένα στενό μπλε τζιν το οποίο αγκαλιάζει τέλεια τους γοφούς της και από πάνω ένα στενό λευκό πουλοβεράκι διαγράφει το μικρό στήθος της και την επίπεδη κοιλιά της. Το παλτό της μπεζ σε ίσια γραμμή φτάνει μέχρι τους αστραγάλους της, τα πόδια της μπλεγμένα μεταξύ τους, τα χέρια της χωμένα βαθιά μέσα στις τσέπες υποδεικνύουν την αμηχανία της. 

Γιατί μωρό μου?

Γιατί είσαι αμήχανη?

Εγώ είμαι.. ο Στέλιος σου.

Κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε, συνέρχομαι από την προηγούμενη κατάσταση βαθιάς μαλακίας στην οποία είχα πέσει, αρπάζω την Όλγα μου από την μέση και κολλάω τα χείλη μου στα δικά της. 

Είναι γλυκά. 

Είναι απαλά. 

Είναι δικά μου.  

"Καλημέρα μικρή μου" της λέω ανάμεσα στο φιλί μας και κλείνω στα τυφλά την πόρτα πίσω μας. Πιέζω το σώμα μου πάνω στο δικό της, το κολλάω προσεκτικά πάνω στο βαρύ καφέ ξύλο, τοποθετώ τα χέρια μου στην λεπτή μεσούλα της και την αγκαλιάζω σφιχτά. Μμ ναι.. 

Εδώ ανήκει. 

Μόνο εδώ ανήκει. 

Μόνο στην αγκαλιά μου. 

Μόνο μαζί μου. 

"Εμ.. τι τι κάνεις?" το Ολγάκι τοποθετεί τα χέρια της πάνω στο στήθος μου και με απομακρύνει ελάχιστα από κοντά της. Την κοιτάω όλο περιέργεια, την κοιτάω όλο απορία. 

Σαν τι με βλέπει να κάνω δηλαδή?

Την φιλάω. 

"Αν θες σεξ θα πρέπει πρώτα να μου τον γλείψεις" της ψιθυρίζω πρόστυχα λόγια πάνω στα ροζ χειλάκια της και πιέζω την τεράστια πούτσα μου στην κοιλίτσα της. "Έτσι είμαι από την ώρα που ξύπνησα, με το που σε σκέφτηκα, μου σηκώθηκε απευθείας, θα με φροντίσεις μωρό μου ναι?" η φωνή μου είναι γλυκιά, γεγονός που με προβληματίζει, η ουσία όμως είναι μία. 

Θέλω πίπα. 

Και την θέλω τώρα.

Αμέσως το κοριτσάκι μου παίρνει μια θυμωμένη έκφραση. Τα δυο καταγάλανα μάτια της καρφώνονται απειλητικά στα δικά μου, τα χέρια της σπρώχνουν απότομα το στήθος μου. Πολύ δυνατά, πολύ μακριά. 

"Είχαμε πει θα βρεθούμε να μιλήσουμε" η Όλγα μου μιλάει κοφτά, με προσπερνάει και αφού βγάλει το παλτό της ξεκινάει να περπατάει προς το δωμάτιο μου. 

Αμέσως τα μάτια μου καρφώνονται στον κώλο της.

"Δεν έφυγα από το σχολείο για να έρθω εδώ να κάνουμε σεξ, αλλά για να βάλουμε σε μια σειρά την σχέση μας, μια σχέση που να σου θυμίσω ότι εσύ πρότεινες, και θέλω να είμαι ξεκάθαρη από τώρα, σε περίπτωση που το έχεις μετανιώσει καλύτερα να μου το πεις αυτήν την στιγμή, καλύτερα να λήξει εδώ και τώρα, και ας κλάψω, και ας στεναχωρηθώ, θα είναι προτιμότερο από το να δεθώ και άλλο μαζί σου, από το να σε ερωτευτώ ακόμη πιο πολύ, ακόμη πιο βαθιά"

Βαθιά

Βαθιά θα της τον χώσω.

Πολύ, πολύ βαθιά.

Διότι όσο πιο νευρικά περπατάει, τόσο περισσότερο λικνίζονται οι γοφοί της, τόσο περισσότερο κουνιέται η κωλάρα της, και τι κωλάρα, μια κωλάρα έργο τέχνης, μια κωλάρα γυμνασμένη, μια κωλάρα σφιχτή και κυρίως μια κωλάρα αγάμητη. Μήπως να της προτείνω να την πάρω από πίσω σήμερα ή είναι ακόμη νωρίς? Δεν ξέρω, ειλικρινά. Πότε είναι η σωστή στιγμή για να προτείνει ένα αγόρι στο κορίτσι του να την ανοίξει και από πίσω? Την πρώτη μέρα της σχέσης? Την δεύτερη? Την τρίτη? Πώς λειτουργεί το όλο θέμα? Ιδέα δεν έχω. 

"Με προσέχεις που σου μιλάω?" ξαφνικά το μωρό μου σταματάει να περπατάει και στέκεται μέσα στην μέση του δωματίου μου εκνευρισμένη, φουντωμένη και σίγουρα ερεθισμένη. Σίγουρα, αφού τα μαγουλάκια της είναι κόκκινα και τα ματάκια της πετούν σπίθες. Θέλει να κάνουμε σεξ, είναι πασιφανές. 

"Γδύσου και στήσου στα τέσσερα" την διατάζω και ανοίγω το πρώτο συρτάρι του γραφείου μου. Το λιπαντικό θέλω να πάρω, όχι προφυλακτικό, έτσι και αλλιώς δεν θα φορέσω μαζί της ποτέ. Πρώτον είμαι καθαρός και δεύτερον κάποια στιγμή είχα ακούσει την μάνα μου να μιλάει με την Ζωή και να λένε κάτι για αντισυλληπτικές ενέσεις. Υποθέτω κάθε γυναίκα που κάνει σχέση τις ξεκινάει, σωστά?

"Δεν το πιστεύω! Είχε δίκιο! Ο Δημήτρης είχε δίκιο!" η μικρή μου κουνάει αποδοκιμαστικά το ξανθό, υπέροχο κεφαλάκι της δεξιά και αριστερά και ξεκινάει να τρίβει με μανία το πρόσωπο της. "Δεν ήθελα να το πιστέψω, όχι, σε υποστήριξα, θεώρησα ότι μου πρότεινες σχέση γιατί νιώθεις πράγματα για εμένα, όπως νιώθω και εγώ για εσένα, αλλά όχι, το γεγονός ότι βρισκόμαστε την πρώτη μέρα της σχέσης μας και αντί να μου προτείνεις να πάμε μια βόλτα εσύ θες σεξ ούτε καν έρωτα αυτό λέει πολλά, αυτό λέει ότι το μεταξύ μας ήταν μια παρορμητική κίνηση από μέρους σου, μια απόφαση της στιγμής, μια.. μια.."

Πονοκέφαλος

Με έχει πιάσει πονοκέφαλος.

Πρώτον τι ασυναρτησίες λέει?

Δεύτερον γιατί κλαίει?

"Έχεις περίοδο?" την ρωτάω και βγάζω το κινητό μου από την πίσω τσέπη της φόρμας μου για να μπω στην εφαρμογή το ημερολόγιο μου. Αν και δεν νομίζω, είναι να της έρθει σε δέκα μέρες, χτες το τσέκαρα για να έχω στον νου μου ποιες είναι οι γόνιμες μέρες της, να ξέρω να τελειώνω στην κοιλιά της, γιατί εντάξει, ας μην το διακινδυνεύσουμε, οι ενέσεις δεν είναι 100% αποτελεσματικές, μου το είπε ο Άρης.

"ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ" η Όλγα μου φωνάζει και ταυτόχρονα ρουφάει την γαλλική μυτούλα της. 

Μα πώς είναι δυνατόν να μου αρέσει ακόμη και η μύτη της..? 

Πώς?

"Για μίλα καλύτερα" ο τόνος μου είναι κοφτός, της δίνω να καταλάβει ότι εγώ αυτά δεν τα σηκώνω, τον άντρα της θα τον σέβεται.

"ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ ΛΕΩ. ΕΙΣΑΙ. ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ. ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΚΤΗΤΙΚΟΣ ΖΗΛΙΑΡΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΔΕΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΆΛΛΟΝ ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ-"

Δεν την αφήνω να συνεχίζει να φωνάζει. Δεν την αφήνω να συνεχίζει να μου μιλάει για την παραβρασμένη μπάμια της. Την πιάνω από τον λαιμό, την ρίχνω στο κρεβάτι και πέφτω και εγώ από πάνω της.

"Άκου με προσοχή αυτά που θα σου πω για να τα πάμε καλά οι δυο μας.." σφίγγω το κράτημα μου γύρω από τον λαιμό της και αμέσως το μωρό μου κλείνει τα ματάκια της. "Πρώτον δεν θα με βρίζεις, δεύτερον δεν θα κάνεις σαν υστερική γκόμενα, τρίτον δεν θα αναφέρεις ξανά τον μαλάκα με τον οποίο βγήκες" 

Σώμα με σώμα.

Πρόσωπο με πρόσωπο.

Χείλη με χείλη. 

"Και όχι μόνο δεν θα τον αναφέρεις ξανά, αλλά ούτε θα του μιλήσεις, ούτε θα τον συναντήσεις, ούτε τίποτα, ποτέ ξανά, ποτέ, είσαι δική μου και μόνο δική μου, έγινα κατανοητός?" το ύφος μου σκληρό, η φωνή μου αυστηρή. Αν.. σε περίπτωση που.. τον δει ξανά.. έστω και τυχαία.. στα παπάρια μου.. θα την δέσω σε ένα κρεβάτι και θα την πηδάω από παντού τρεις μέρες.. το υπόσχομαι στον εαυτό μου. 

Με το που τελειώσω την πρόταση μου, η Όλγα μου ανοίγει αμέσως διάπλατα τα ματάκια της και .. γαμώ.. είναι βουρκωμένα γαμώ.. δάκρυα τρέχουν στα ροζ μαγουλάκια της και.. γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.. παίρνω αμέσως το χέρι μου από τον ωραίο της λαιμό. 

Δεν θέλω να την πονάω γαμώ. 

Δεν θέλω, δεν θέλω.

"Θα με χωρίσεις?" με ρωτάει το κοριτσάκι μου με μια γλυκιά, τρεμάμενη φωνούλα. 

Αμέσως την φιλάω τρυφερά, αμέσως την κοιτάω μετανιωμένα.

"Γιατί να σε χωρίσω μωρό μου γιατί?" απορώ και τα χέρια μου μπλέκονται με τα δικά της πάνω στο γκρι σεντόνι. 

Την τελευταία φορά που ήμασταν σε αυτήν την θέση..

Ω Θεέ μου..

Καύλωσα..

"Δεν.. δεν ξέρω" το κορίτσι μου παίρνει μια παραπονεμένη έκφραση, τα ματάκια της με κοιτούν απελπισμένα, τα χειλάκια της τρέμουν. "Ίσως.. ίσως το μετάνιωσες .. ίσως το είπες πάνω σε μια κρίση ζήλιας και.. απλά.. απλά δεν θέλω να σε χάσω τώρα.. όμως το προτιμώ από το να δημιουργήσουμε ωραίες στιγμές και να σε χάσω μετά και αυτές.. αυτές να γίνουν αναμνήσεις"

Αφήνω έναν αναστεναγμό να βγει από μέσα μου και δαγκώνω ελαφρά το κάτω χειλάκι της μικρής μου. Για αυτό ήρθε μες στα νεύρα σπίτι μου? Για αυτό κλαίει? Για αυτό μου είναι στεναχωρημένο το μωρό μου? Νομίζει ότι το μετάνιωσα? Νομίζει ότι θα την αφήσω?

Ω μικρή πριγκίπισσα..

Θα σε αφήσει ο πρίγκιπας σου?

"Βρε μωρό μου.. στο είπα και χτες" της δίνω ένα πεταχτό, γλυκό φιλί και την καρφώνω έντονα μες στις γαλάζιες θάλασσες της. "Είμαστε σε σχέση.. εμείς οι δύο και μόνο εμείς.. και το γεγονός ότι σου είπα ότι θα είναι δύσκολο δεν το είπα επειδή αμφιβάλλω για εμάς.. αλλά επειδή δεν το έχω ξανακάνει.. είμαι σίγουρος.. θέλω να είμαι μαζί σου.. ναι εντάξει.. μπορεί.. μπορεί πάντα.. μπορεί να ένιωσα ότι σε χάνω από την στιγμή που.. που βγήκες με εκείνον τον μπαγλαμά.. αλλά.."

Ω Θεέ μου, έχασα τον ειρμό των σκέψεων μου. 

Θυμήθηκα την παραβρασμένη μπάμια και εκνευρίστηκα. 

"Είσαι δική μου ναι?" 

Την κοιτάω αυστηρά μες στα ενθουσιασμένα μάτια της.  

"Είμαι δική σου" η Όλγα μου τυλίγει τα καλλίγραμμα ποδαράκια της γύρω από την μέση μου. Με αυτόν τον τρόπο η καυλωμένη πούτσα μου τρίβεται χαμηλά στην κοιλίτσα της και φουσκώνει περισσότερο. Λίγο ακόμη και θα.. 

Μουγκρίζω ανυπόμονα και χώνω την γλώσσα μου μέσα στο στόμα της. 

Πονάω.. πονάω πολύ και θέλω η μικρή μου να με ανακουφίσει. 

"Υπό έναν όρο όμως" 

Το μωρό μου κάτι ψιθυρίζει ανάμεσα στο φιλί μας αλλά αδιαφορώ. Χώνω τις παλάμες μου κάτω από το πουλοβεράκι της και αγκαλιάζω τα μικρά στητά βυζάκια της. Δεν με ενοχλούν, όχι, αν και θα τα προτιμούσα λίγο μεγαλύτερα αλλά-

"Όχι σεξ" 

Εμ..

Σταματάω αμέσως την κάθε μου κίνηση.

Τι όχι σεξ?

Τι εννοεί?

"Απλά μέχρι να βεβαιωθώ ότι ξέρεις.." η Όλγα μου με κοιτάει διστακτικά. "Να.. επειδή δεν θέλω η σχέση μας να βασιστεί σε αυτό.. και επειδή φοβάμαι.. φοβάμαι πολύ.. ότι το μόνο για το οποίο με θέλεις είναι αυτό.."

Απομακρύνω απότομα το πρόσωπο μου από το δικό της. 

Απομακρύνω απότομα το σώμα μου από πάνω της. 

Καρφώνω έντονα το παγωμένο βλέμμα μου στο τρομοκρατημένο δικό της.

Αποκλείεται

Πλάκα κάνει

"Πρέπει να κάνεις κάτι με το χιούμορ σου μωρό μου" της λέω με γλυκιά φωνή και ανεβαίνω ξανά πάνω της. "Πάγωσα τόσο που μου έπεσε, τώρα ξέρεις πρέπει να προσπαθήσεις με το στοματάκι σου να.. ξέρεις" της πετάω το υπονοούμενο για την πίπα και της κλείνω παιχνιδιάρικα το μάτι μου. Πρώτα πίπα, μετά κώλο. Αυτό έχει σήμερα το μενού. 

Αμέσως η Όλγα μου στενεύει απειλητικά τα μάτια της, σε σημείο που αυτά σχεδόν κλείνουν. 

"Το εννοώ" επιμένει με σκληρή φωνή.

Σκληρή φωνή και σκληρό βλέμμα.

"Λίγο να σου δείξω τον πούτσο μου και θα καυλώσεις" προσπαθώ να την μεταπείσω και ξεκινάω να ρουφάω ξανά το δέρμα του λαιμού της. Πόσες πιπιλιές να της κάνω? Μία δύο? Θέλω να ξέρουν όλοι ότι είναι δική μου. Όλοι εκτός από τον πατέρας της βασικά. 

"Στέλιο είπα όχι" η Όλγα μου βάζει όση δύναμη διαθέτει και με σπρώχνει τελείως από πάνω της. Το καυλωμένο μου κορμί πέφτει στο στρώμα δίπλα της, η σκληρή πούτσα μου συσπάται παραπονεμένα. 

Τι όχι γαμώ?

ΤΙ ΟΧΙ?

"Αν δεν δεχτείς τελειώνουμε πριν καν αρχίσουμε"

Εμ..

Τελεσίγραφο ήταν αυτό?

Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στο μαξιλάρι. 

Όλος ο κόσμος, όλος, όλος ο ανδρικός πληθυσμός κάνει σχέση για να πηδάει σε καθημερινή βάση και εμένα η γκόμενα μου μου στερεί την μόνη απόλαυση που μπορεί να μου προσφέρει? Είμαστε καθόλου σοβαροί?

"Ποιος σου έβαλε αυτές τις μαλακίες στο κεφάλι?" την ρωτάω αγανακτισμένος και δεν την κοιτάω καν. Πλέον το βλέμμα μου είναι στραμμένο στο λευκό ταβάνι. Θέλω μπάφο.

"Βρε Στέλιο μου.." η μικρή μου χώνει το κεφαλάκι της στο στήθος μου και γλιστράει το χεράκι της κάτω από το μαύρο μακό μου. "Κανείς άλλος.. μόνη μου το αποφάσισα.. είναι αυτό που θέλω.." την κοιτάω φευγαλέα και δεν κάνω καμία κίνηση την αγκαλιάσω διότι της είμαι θυμωμένος. 

Θέλει να μην με θέλει?

Αυτό μου λέει?

"Εγώ πεθαίνω να μπω μέσα σου" οι λέξεις βγαίνουν χωρίς να το καταλάβω από μέσα μου, αλλά είναι αλήθεια, πεθαίνω να την νιώσω ξανά, η πρώτη μας φορά ήταν ένα όνειρο, γιατί δεν θέλει να το ζήσουμε ξανά?

"Κοίταξε με" 

Η φωνή της παρακαλετή. 

Η πούτσα μου ακόμη σκληρή.

Δεν την κοιτάω. 

"Είμαι ερωτευμένη μαζί σου κοίταξε με" 

Το χάδι της απαλό. 

Το βλέμμα μου θολό. 

Δεν την κοιτάω. 

"Θα περάσουμε καλά και χωρίς σεξ θα δεις" 

Η Όλγα μου αγκαλιάζει με το χεράκι της το πρόσωπο μου και με αναγκάζει να την κοιτάξω. 

Μαύρο στο γαλάζιο

Θυμός στον έρωτα

Ναι, είναι ερωτευμένη μαζί μου. 

Ναι, είναι ξεκάθαρο. 

"Και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή που θα γίνουμε ξανά ένα.." το μωρό μου με φιλάει τρυφερά στα χείλη. "Θα είναι τέλειο, θα είναι καλύτερο από την πρώτη μας φορά, θα το νιώσεις, θα δεις"

Καλύτερο από την πρώτη μας φορά?

Καλύτερο από το καλύτερο?

Πώς είναι δυνατόν?

"Πες μου ότι με αγαπάς.." η φωνή της με παρακαλάει, τα μάτια της το ίδιο. 

Χαμογελάω καχύποπτα. Ξέρω τι κάνει, το ρίχνει στο συναίσθημα, προσπαθεί να με πείσει ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ, κάτι πιο ουσιαστικό μεταξύ μας για να με κάνει να ξεχάσω την αποχή από το σεξ. Δεν σφάξανε. 

"Καθόλου δεν σε αγαπάω" της το λέω κοφτά, την φιλάω πεταχτά. 

Άκου εκεί.. Ο Στέλιος Ιωάννου χωρίς σεξ.. και πόσο το κόβει να κρατάει αυτό δηλαδή? Μια εβδομάδα? Δέκα μέρες? Γιατί εγώ δεν αντέχω παραπάνω.. από τότε που το έκανα για πρώτη φορά με μια φίλη της.. Δανάη νομίζω την λέγανε.. και εκείνη παρθένα ήταν.. όταν ήμουνα τρίτη γυμνασίου εγώ.. δευτέρα η άλλη.. το κάνω σχεδόν σε καθημερινή βάση. 

Πώς θα αντέξω τώρα ο κατακαημένος ο ταλαίπωρος? 

Πώς?

"Θα με αγαπήσεις" επιμένει η ξανθούλα μου και τρίβει το προσωπάκι της στο στήθος μου. "Θα με αγαπήσεις και μετά θα μου το λες κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό" την παρατηρώ που έχει κλείσει τα ματάκια της, τα χειλάκια της σχηματίζουν ένα μικρό, αθώο χαμογελάκι, τα δαχτυλάκια της παίζουν με τις ελάχιστες τρίχες στο στέρνο μου.

"Ναι μην φας.." την ειρωνεύομαι και την πετάω στο κρεβάτι δίπλα μου. 

Ο Στέλιος Ιωάννου δεν αγαπάει ρε. 

Ο Στέλιος Ιωάννου μόνο πηδάει. 

"Μικρή μην σου μπαίνουν ιδέες στον μυαλό επειδή κάναμε μια σχέση" της το ξεκαθαρίζω και αρπάζω τον καπνό και τα φιλτράκια από το κομοδίνο μου. "Τα λουλούδια, οι καρδούλες και οι αγάπες δεν είναι του στυλ μου σε προειδοποιώ" προσθέτω και στηρίζω τον λευκό κύλινδρο ανάμεσα στα χείλη μου. 

Αμέσως η Όλγα μου έρχεται κατά πάνω μου. Με πιέζει να ξαπλώσω πίσω στο κρεβάτι, με καβαλάει και μου παίρνει το τσιγάρο από τα χέρια. 

"Θα με αγαπήσεις" επαναλαμβάνει με σιγουριά και με καρφώνει έντονα στα μάτια. Το βλέμμα της εκπέμπει αυτοπεποίθηση, το πρόσωπο της γοητεία. Θέλω να την γαμήσω τώρα. "Θα με αγαπήσεις τόσο πολύ που δεν θα αντέχεις ούτε μια στιγμή μακριά μου.." η ξανθούλα μου το λέει ξανά και ξανά. 

Εμένα θέλει να πείσει? 

Ή τον εαυτό της?

"Τι κάνεις?" την ρωτάω την στιγμή που πετάει το τσιγάρο που μόλις έστριψα στα σκουπίδια. 

Ε όχι να μου βάλει χέρι για το κάπνισμα, αυτό δεν θα το επιτρέψω. 

Μια Άννα φτάνει, δεν θέλω δεύτερη.

"Έχω μια καλύτερη ιδέα" μου λέει το μωρό μου και ανοίγει το πρώτο συρτάρι με τα προφυλακτικά. 

Το ήξερα! 

Το ήξερα γαμώ!

Το μετάνιωσε κιόλας!

Μα φυσικά.. η πούτσα μου είναι εθισμός. 

"Ελπίζω να αργήσουν να έρθουν οι δικοί σου γιατί θα μείνω εδώ μέχρι το βράδυ, τα κανόνισα με την μάνα μου" με ενημερώνει το κορίτσι μου και τοποθετεί στο στόμα της ένα στριφτό, μαύρο τσιγάρο. 

Ξεροκαταπίνω

Τώρα αυτό είναι σωστό?

"Αναπτήρα?" 

Κοιτάω δυο πονηρά γαλάζια ματάκια. 

Κοιτάω δυο σαρκώδη ροζ χειλάκια.

Κοιτάω ένα στριφτό μαύρο τσιγαράκι. 

Τώρα αυτό δεν είναι σωστό. 

Πιάνω τον αναπτήρα από το κομοδίνο και της τον δίνω. 

Αλλά είναι ερεθιστικό.

Η Όλγα μου τραβάει την πρώτη τζούρα και αμέσως μετά τοποθετεί το τσιγάρο στο στόμα μου. 

Καρφώνω έντονα το βλέμμα μου στο δικό της όση ώρα ρουφάω την απόλαυση. 

Μαύρο στο γαλάζιο.

Γαλάζιο στο μαύρο.

Θα την αγαπήσω?