Όλγα

"Και άφησες ολόκληρο Βερολίνο για να έρθεις να μείνεις εδώ? Στην Αθήνα?" τον ρωτάω και γουρλώνω τα μάτια μου από έκπληξη. Έχω πάθει το απόλυτο σοκ. Ο Αλέξανδρος μόλις μου είπε ότι μέχρι τα 18 του ζούσε στο εξωτερικό. Οι γονείς του διατηρούν μέχρι και σήμερα ένα παραδοσιακό ελληνικό εστιατόριο στην καρδιά της γερμανικής πρωτεύουσας και δηλώνουν μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού. Και ο Αλέξανδρος ενώ μπορούσε να περάσει σε ένα Πανεπιστήμιο στο Βερολίνο, επέλεξε να επιστρέψει στην Αθήνα. Και για να σας προλάβω το παραδέχομαι..

Ο κύριος Ελευθερίου έγινε Αλέξανδρος.

Ποιος να το φανταζόταν.

Αν και.. τώρα που το σκέφτομαι δηλαδή.. κάτι μου λέει αυτό το επίθετο.. κάπου το έχω ακούσει ξανά.. 

Τέλος πάντων. 

"Ήμουνα δέκα χρονών όταν ανακάλυψα την αγάπη μου για τα μαθηματικά και ορκίστηκα στον εαυτό μου να τα σπουδάσω κιόλας" μου απαντάει με φυσικότητα και πίνει λίγη από την μπύρα του. Έχουμε έρθει σε ένα μπαράκι στην γειτονιά του, αρκετά cozy και κυρίως απομονωμένο, διότι κακά τα ψέματα, δεν είναι να πηγαίνουμε εμείς οι δύο σε κοσμικά μαγαζιά.. κινδυνεύουμε.. ο Αλέξανδρος με απόλυση και εγώ με ξεμάλλιασμα. 

Πάντως με γοητεύουν οι άνθρωποι που ακολουθούν το πάθος τους, με γοητεύουν πολύ.

"Ναι απλά αδυνατώ να καταλάβω γιατί εδώ.. γιατί στην Αθήνα.. γιατί να επιλέξεις να διδάξεις σε αυτό το καταραμένο σχολείο την στιγμή που θα μπορούσες να βρίσκεσαι σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ευρώπης" του εξηγώ τους προβληματισμούς μου και τον κοιτάω βαθιά μες στα μάτια.. μες στα μαύρα.. κατάμαυρα μεγάλα μάτια του που φέρνουν πολύ στον.. εμ δηλαδή μου θυμίζουν πολύ τον.. 

Γαμώτο

Μου τον θυμίζουν συνέχεια. 

Δυστυχώς

"Σκοπεύω να πάω Λονδίνο σε λίγο καιρό, τα εκπαιδευτήρια Παναγοπούλου είναι κάτι το προσωρινό για να μαζέψω χρήματα για το διδακτορικό μου αλλά για μισό.. έχεις κάποιο πρόβλημα με το σχολείο σου Όλγα?" ο Αλέξανδρος σμίγει τα φρύδια του σε απορία και γέρνει το γυμνασμένο του σώμα πάνω στο τραπέζι.. λίγο πιο κοντά μου.. βασικά πολύ πιο κοντά μου και.. εμ.. δηλαδή.. να.. μα.. μα πώς και δεν είχα προσέξει έναν μήνα τώρα το πόσο κούκλος είναι? 

Αλλά τα θέλω και τα λέω? Εγώ δεκαεφτά χρόνια τώρα δεν παρατηρώ τι γίνεται γύρω μου, ούτε ποιος με κοιτάει ούτε ποιος με φλερτάρει. Τόσα χρόνια, τόσα, μόνο ένα όνομα με ενδιαφέρει, μόνο. 

Καταραμένε Στέλιο!

Που δεν έπαψα στιγμή να σε αγαπάω!

Βλάκα βλάκα βλάκα!

"Δεν έχω θέμα με το σχολείο αλλά με τους μαθηματικούς!" φτύνω τις λέξεις μία προς μία και αμέσως ο Αλέξανδρος ανοίγει διάπλατα τα μάτια του σε ένδειξη σοκ. 

Σκατά, σκατά και απόσκατα.

Δαγκώνω με δύναμη την γλώσσα μου. 

Μα τι μαλακίες του λέω? 

Ότι δεν συμπαθώ τους μαθηματικούς ενώ ο ίδιος είναι ένας?

"Βασικά αυτό ακούστηκε πολύ λάθος και συγγνώμη ειλικρινά εάν-"

"Ξέρεις Όλγα είσαι η μόνη μαθήτρια σε όλη την τρίτη Λυκείου που δεν μου έχει ρίξει ούτε μισό βλέφαρο ποτέ μέχρι στιγμής" ο καθηγητής μου με διακόπτει και ακουμπάει ελαφρά την πλάτη του πίσω στην ψηλή καρέκλα. "Και αυτό που θα πω τώρα δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να ακουστεί αλαζονικό αλλά αυτογνωσία έχω και είμαι βέβαιος ότι μετράω ως άνδρας.. οπότε η απέχθεια που έχεις για τον κλάδο μου να υποθέσω ότι δεν έχει να κάνει με τα μαθηματικά αυτά καθαυτά αλλά με κάποιον εν δυνάμει συνάδελφο μου?" η φωνή του ακούγεται τόσο σταθερή.. τόσο σίγουρη.. τόσο.. τόσο.. για να δεις ποια είναι η κατάλληλη λέξη.. 

Ώριμη

Ω ναι.. ακούγεται ώριμη.

Χαμηλώνω το βλέμμα μου στο μισοάδειο ποτήρι της μπύρας μου. Ή μήπως είναι μισογεμάτο? Υποθέτω ο τρόπος με τον οποίο κοιτάει κανείς το συγκεκριμένο ποτήρι δηλώνει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο κοιτάει και την ζωή. 

Μία εβδομάδα τώρα, μία ολόκληρη εβδομάδα βγαίνουμε συνέχεια με τον Αλέξανδρο. Το ξέρω ότι είναι λάθος, το γνωρίζω, αλλά εκείνη την ημέρα στην τάξη που μου έριξε το μπαλάκι αποφάσισα να το πιάσω και ίσως λιγάκι να.. εμ.. να παίξω μαζί του? 

Αλλά τι λέω.. ο κύριος Ελευθερίου δεν είναι για παιχνίδια. Ο κύριος Ελευθερίου είναι ένας ώριμος, προσγειωμένος και καταστασταλλαγμένος άνδρας ο οποίος ξέρει τι θέλει και μάλιστα το διεκδικεί.

Ναι το διεκδικεί.

Ναι με διεκδικεί. 

Με διεκδικεί με τον τρόπο του. Μπορεί εφτά μέρες τώρα να μην έχει αγγίξει καν το χέρι μου, να μην έχει αγκαλιάσει καν την μέση μου, αλλά το βλέπω στο βλέμμα του.. με θέλει. Με θέλει και με θέλει και μάλιστα πολύ. 

Και τι δεν θα έδινα να με κοιτούσε με αυτόν τον τρόπο ένας συγκεκριμένος βλάκας! 

Και τι δεν θα έδινα να με θέλει τόσο πολύ ένας συγκεκριμένος μαλάκας! 

Και τι! 

Γαμώτο σου Στέλιο..

Αλλά υποθέτω ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ.. σωστά? 

Ο Στέλιος δεν θα με διεκδικήσει ποτέ.. σωστά?

"Είναι πρωτοετής στο μαθηματικό στο ΕΚΠΑ" η φωνή μου τρέμει, η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. "Δυο χρόνια τώρα λιώνω για αυτόν.. δυο χρόνια είμαι ερωτευμένη μαζί του.. δυο χρόνια τον αγαπώ.. και απλά.." σκουπίζω δυο δάκρυα από τα μάγουλα μου και χαμογελάω πικραμένα. "Και απλά αυτός τίποτα.. αυτός το απολύτως τίποτα" 

Ω Θεέ μου 

Μα τι κάθομαι και λέω στο καθηγητή μου η τρελή? 

Με το που τελειώσω την πρόταση μου, νιώθω αμέσως ένα μεγάλο, ζεστό χέρι να αγκαλιάζει διστακτικά το δικό μου. Η κίνηση του μπορεί να δηλώνει εγκράτεια, τα μαύρα μάτια του όμως φανερώνουν ότι ο καθηγητής μου είναι έτοιμος να περάσει την νοητή γραμμή που υπάρχει ανάμεσα μας, ότι είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα. Και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι.. 

Εγώ θέλω να το κάνει?

"Μόνο ένας τυφλός δεν θα μπορούσε να δει τον έρωτα στα μάτια σου" η ψιθυριστή φωνή του Αλέξανδρου στερεί έναν χτύπο από την καρδιά μου. "Οποιοσδήποτε άλλος απλά θα αδιαφορούσε.. και.. και είσαι πολύτιμη Όλγα.. είσαι πολύ γλυκιά.. πολύ εύθραυστη.. πολύ όμορφη για να αδιαφορεί κάποιος για εσένα.. να σου φέρεται κάποιος τόσο άνανδρα" τα δάχτυλα του τοποθετούν δυο τούφες μαλλιών πίσω από το αυτί μου την στιγμή που τα μάτια του κοιτούν με πόθο τα δικά μου. "Θεέ μου πόσο όμορφη μπορεί να είναι μια γυναίκα πόσο.." η βαριά φωνή του σπάει στο τέλος, γεγονός που υποδηλώνει ότι η τελευταία πρόταση ίσως και να ξέφυγε από τα δύο μεγάλα σαρκώδη χείλη.

Κοιτάω το μισάνοιχτο στόμα του, αυτό απέχει μόλις μερικά εκατοστά από το δικό μου, μόνο λίγα εκατοστά. Μια κίνηση μόνο να κάνει και..

Εμ..

Δηλαδή..

Τώρα εκείνος θα..?

Και εγώ θέλω αυτό το θα..?

"Σε θέλω" προσθέτει με αποφασιστικότητα ο Αλέξανδρος, ωστόσο απομακρύνει το σώμα του απότομα από το δικό μου.

Ξαφνιάζομαι

Τι έγινε τώρα?

Αυτός ήταν έτοιμος να με φιλήσει..

Τι τον έπιασε και τελευταία στιγμή έκανε πίσω? 

Αλλά κυρίως.. εγώ ήθελα να με φιλήσει?

Στενεύω τα γαλάζια μάτια μου και τον κοιτάω απειλητικά. Νομίζω αυτό το έχω ζήσει ξανά, νομίζω ότι αυτήν την στιγμή επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο. "Αλλά να υποθέσω ότι θέλεις και άλλες?" το στόμα μου στάζει χολή, αποφασίζω να το ξεπλύνω με λίγη μπύρα. 

Μα τι στο διάολο? Ένας άνδρας μονογαμικός, ένας που να θέλει μόνο μια γυναίκα και να την διεκδικεί, ένας που να του αρκεί η αποκλειστικότητα, ένας που να μην την βαριέται δεν υπάρχει σε αυτήν την γη? Ή μήπως φταίω εγώ που έχω τον μαλακομαγνήτη? Τι πάει λάθος? Ας μου απαντήσει κάποιος!

"Είμαι 26 χρονών άνδρας Όλγα και όταν λέω ότι θέλω μια γυναίκα το εννοώ. Απλά θέλω να με θέλει και εκείνη" ο Αλέξανδρος κάνει μια παύση και συνεχίζει ".. και να θέλει μόνο εμένα" 

Καρφώνω έντονα τα γαλάζια μου μάτια στα μαύρα δικά του. Και όμως.. οι λέξεις του.. ο τρόπος με τον οποίο τις προφέρει.. μου λέει αυτά που πεθαίνω να ακούσω από έναν άνδρα.. απλά.. απλά.. γαμώτο..  απλά θέλω να τα ακούσω από έναν άλλον άνδρα!

Αναστενάζω βαριά

Καταραμένε ατελείωτε βλάκα!

Που σε αγαπάω κιόλας!

"Εδώ παίζεται η καριέρα μου" προσθέτει ο Αλέξανδρος από την στιγμή που δεν απαντάω και δείχνει με τον δείκτη του μια εμένα και μια εκείνον. "Αν με πιάσουν μαζί σου.. η μόνιμη μαύρη σελίδα στο βιογραφικό μου θα μου στερήσει σίγουρα το διδακτορικό που θέλω να κάνω.. για αυτό σου λέω.. το βλέπω.. αξίζεις το ρίσκο.. αλλά και εγώ αξίζω μια ξεκάθαρη απάντηση" 

Όλα τα ωραία λόγια, όλες οι ξεκάθαρες κουβέντες, όλα τα γοητευτικά χαμόγελα, όλα τα απαλά αγγίγματα, όλα τα διεκδικητικά βλέμματα, όλα, τα έχει όλα και τα έχει σωστά. Αλλά γιατί γαμώτο εμένα μου φαίνεται λάθος? Και στην τελική τι παίζει μεγαλύτερο ρόλο.. ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου ή ο τρόπος που σου συμπεριφέρεται? Τι προτιμάει η καρδιά? Ή τι επιλέγει το μυαλό?

"Θα ήταν πολύ ανώριμο εκ μέρους μου αν σου ζητούσα λίγο χρόνο?" τον ρωτάω διστακτικά. Και δεν του ζητάω χρόνο για να αποφασίσω τι νιώθω για εκείνον, γιατί ο Αλέξανδρος απλά με γοητεύει, αυτό και τίποτα περισσότερο. Του ζητάω χρόνο για να ξεπεράσω τον Στέλιο, γιατί αυτός ο βλάκας έχει καταλάβει κάθε κύτταρο της καρδιάς μου, κάθε κύτταρο του εγκεφάλου μου. Όλη μέρα τριγυρνάει στο νου μου και που χρόνος να σκεφτώ κάποιον άλλον? Πού χώρος να μπει κάποιος άλλος?

"Απλά μην με ταλαιπωρήσεις πολύ" ο Αλέξανδρος μου χαμογελάει διάπλατα. "Γιατί αν και 26 χρονών.. αγοράκι είμαι και εγώ.. ε και εσύ είσαι.." τα μάτια του αστράφτουν από χαρά, η ευτυχία είναι ξεκάθαρα χαραγμένη στο πρόσωπο του. "Και εσύ είσαι εσύ.. είσαι εσύ που είσαι και.. σκατά" ο καθηγητής μου ανοιγοκλείνει πολλές φορές τα βλέφαρα του και έπειτα στρέφει το βλέμμα του από πάνω μου προς την μπάργουμαν. "Μας φέρνεις ακόμη δύο μπύρες?" της λέει και της κάνει νόημα για ανεφοδιασμό αλκοόλ. Παρατηρώ τα φρεσκοξυρισμένα μάγουλα του που στο μπλε ημίφως μου φαίνονται λίγο.. για να δω καλύτερα.. κόκκινα? Μου φαίνονται κόκκινα? Κοκκίνησε? Ο καθηγητής μου ντράπηκε? 

Χαμογελάω αμυδρά. 

Αυτός είναι. 

Αυτός είναι που θα με κάνει να ξεχάσω τον Στέλιο. Ο Αλέξανδρος είναι ο επόμενος. Ο επόμενος μου. Η δεύτερη ευκαιρία μου στον έρωτα. Ελπίζω μόνο να είναι το ίδιο δυνατός αν όχι δυνατότερος από τον προηγούμενο. 

Μόνο αυτό θέλω.

Μόνο αυτό. 

Και θα είμαι καλά.

Ναι θα είμαι μια χαρά και χωρίς τον Στέλιο. 

Θα είμαι μια χαρά με τον Αλέξανδρο. 

Θα το προσπαθήσω δηλαδή.

Στέλιος

"Το επόμενο Σάββατο είναι η γιορτή σου" μου λέει η.. η πώς την λένε τέλος πάντων.. και μου χαμογελάει γλυκά. "Έχεις κανονίσει κάτι? Θέλεις μήπως να περάσουμε την μέρα μαζί?" 

Κοιτάζω για χιλιοστή φορά το ασημένιο ρολόι μου. Εννιά και μισή πήγε γαμώ. Πού στον πούτσο είναι.. που? Στα μηνύματα που έστελνε με την Ζωή το πρωί έλεγε ότι ο Α θα την περίμενε στις εννιά ακριβώς σε αυτό εδώ το εστιατόριο. Μόνο που τριγύρω μου δεν υπάρχει κανείς που να κάθεται μόνος του σε τραπέζι. Κανείς απολύτως! Και ποιος στον πέοντα είναι αυτός ο Α στην τελική? 

Βγάζω τον καπνό και τα φιλτράκια και ξεκινάω να στρίβω με νευρικές κινήσεις.

ΠΟΙΟΣ ΓΑΜΏ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ

ΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΕΙΝΑΙ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο Α 

ΠΟΙΟΣ

Ήθελα να ρωτήσω την αδερφή μου, ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να την αναγκάσω να μου πει ποιος είναι αυτός ο γαμωΑ με τον οποίο βγαίνει η Όλγα δυο εβδομάδες τώρα, αλλά θα καταλάβαινε ότι έψαξα το κινητό της και δεν γούσταρα φασαρίες. Αλλά που θα πάει, θα μάθω, θα μάθω τι εστί Α και τότε θα..

Χαμογελάω ύπουλα.

Τότε θα κάνω φόνο.

"Στέλιο μωρό μου σου μιλάω.." η μελαχρινή μπροστά μου νιαουρίζει τόσο πολύ που έχει αρχίσει να με εκνευρίζει. Έπρεπε τελικά να την είχα πέσει στην φίλη της σε εκείνη την έξοδο μας με τον Αντώνη πριν δυο βράδια. Η ξανθούλα θα μου είχε κάτσει αμέσως και δεν θα είχα νεύρα. Αλλά όχι.. όχι!! Εμένα με τραβάν οι παρθένες!! Λούσου τα τώρα!! Μαλάκα!!

"Θα βγω με τους φίλους μου" της απαντάω αδιάφορα και τοποθετώ το τσιγάρο στο στόμα μου. Χτες έκλεισα τραπέζι σε στριπτιτζάδικο για εμένα, τον Αντώνη, τον Μάριο, τον Ανδρέα και τον Βύρωνα. Καλά όχι ότι υπάρχει καμία περίπτωση να έρθει ο αδερφός μου αλλά ο πατέρας μου επέμενε να τον προσκαλέσω. Θέλει λέει να ξεφύγει το μαλακισμένο από τις κακές παρέες. Ποιες εννοεί? Αφού ο Βύρωνας δεν έχει κανέναν φίλο, μια ζωή μόνος του κόβει βόλτες. Ώρες ώρες δεν μπορώ να το καταλάβω το είδωλο μου, ειλικρινά σας μιλάω. 

"Να έρθω και εγώ?" με ρωτάει η.. η για λίγες ακόμη μόνο ώρες παρθένα και τρίβει το πόδι της πάνω στο δικό μου. Ευτυχώς που το τραπεζομάντιλο είναι μακρύ και δεν φαίνεται τίποτα.. να με δει και κανένα μάτι και να γίνω ρεζίλι. 

"Τι θες να φάμε?" προσπερνάω την αυτοπρόσκληση της στο πάρτυ μου και κοιτάζω με το ένα μάτι τον κατάλογο στα χέρια μου και με το άλλο την είσοδο του εστιατορίου. Δεν μπορεί.. θα έρθει.. κάποια στιγμή θα εμφανιστεί..

Φυσάω και ξεφυσάω μες στην απελπισία.

Μια εβδομάδα τώρα την βγάζω κάτω από το σπίτι της, γαμώ. Κάθε βράδυ ανελλιπώς έρχεται ένα μαύρο σπορ αμάξι και την παίρνει. Την πρώτη φορά ήμουν τόσο σοκαρισμένος που δεν πρόλαβα καν να αντιδράσω. Την δεύτερη φορά είπα να τους ακολουθήσω αλλά ο μαλάκας ο Α με πήρε πρέφα, χώθηκε σε κάτι στενά και τον έχασα. Την τρίτη βραδιά πήρα το κατσαριδάκι της μάνας μου τέρμα αποφασισμένος να μην τους χάσω στιγμή από τα μάτια μου αλλά.. πήγαινε το γαμημένο με πάνω από 70 χιλιόμετρα την ώρα? Όχι φυσικά!!! Και κάπως έτσι τους έχασα στην Αττική οδό. Την τέταρτη φορά άλλαξα ξανά αμάξι και πήρα αυτό του Άρη. Τι το 'θελα? Με κατάλαβε ο θείος Γιώργος και ευτυχώς που η bmw του ειδώλου μου πιάνει τα 180 χιλιόμετρα σε 5,3 δευτερόλεπτα αλλιώς τώρα θα ήμουν δυο μέτρα κάτω από την γη. Και τέλος.. την πέμπτη φορά.. χτες δηλαδή.. πήγα με τα πόδια σπίτι της και χώθηκα πίσω από κάτι θάμνους για να δω αν έρθει να την πάρει το ίδιο αμάξι για πέμπτη συνεχόμενη βραδιά. Και μαντέψτε τι! 

Την πήρε

ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΠΑΛΙ

ΑΥΤΟΣ Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο Α ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΞΑΝΑ

ΠΗΡΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΟΛΓΑ ΜΟΥ

ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΛΓΑ

ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ

"Λέω να παραγγείλουμε σολομό, χαβιάρι, μια dom perignon και μια πανακότα με φρούτα του δάσους για επιδόρπιο" από τις σκέψεις μου με βγάζει μια σπαστική φωνή και αμέσως σηκώνω το θανατηφόρο βλέμμα μου στην μελαχρινή μπροστά μου. 

Μόνο για τα φράγκα δέχτηκε να βγει μαζί μου δηλαδή? Μόνο και μόνο για μια golden θα μου ανοίξει σήμερα το βράδυ τα πόδια της? Αν ήθελα να βγω με πουτάνα θα πλήρωνα καμία επαγγελματία στην τελική και όχι κάποια κακή φτηνή απομίμηση. 

Χαμογελάω πικραμένα. 

Μόνο η Όλγα με κοιτάει στα μάτια και όχι στην τσέπη, μόνο η Όλγα, μόνο το Ολγάκι μου, μόνο η ξανθούλα μου. 

Κοιτάω ξανά προς την είσοδο του εστιατορίου μήπως και την πετύχω να μπαίνει αλλά.. τζίφος.

Μα πού στον πούτσο είναι γαμώ? 

Και ποιος είναι αυτός ο Α? 

Γιατί έχω μια διαίσθηση ότι..

Κουνάω πέρα δώθε το κεφάλι μου. 

Αποκλείεται

Όχι, αποκλείεται η μικρή μου να βγαίνει με κάποιον απλά για να μου στην σπάσει. Όχι. Το έχει κάνει ξανά στο παρελθόν με τον Δημητράκη και .. και.. και στην τελική δεν θα προσπαθούσε με κάποιον τρόπο να μου το τρίψει στην μούρη? Γιατί τώρα γίνεται το ακριβώς αντίθετο! Η μυστικοπάθεια σε όλο της το μεγαλείο! Έχει απαγορεύσει σίγουρα στην Ζωή να μου πει το οτιδήποτε, καλά όχι ότι χρειαζόταν κιόλας, η χαζοβιόλα έτσι και αλλιώς δεν άνοιγε το στόμα της, αλλά και στα κυριακάτικα τραπέζια στην Κηφισιά η Όλγα μου ούτε που μου μιλάει ούτε που με κοιτάει ούτε περιφέρεται με ένα κινητό στο χέρι να χαζογελάει πάνω από την οθόνη σαν καμία ανώριμη γκομενίτσα. Δεν κάνει απολύτως τίποτα, γεγονός που με βάζει σε σκέψεις ότι μάλλον.. ενδέχεται να.. εμ.. δηλαδή..

Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν. 

Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. 

Νιώθω τον ιδρώτα να στάζει ποτάμι στο μέτωπο μου. 

Και αν βγαίνει με κάποιον αλλά δεν το κάνει για να μου την σπάσει? Και αν αποφάσισε να ξεπεράσει τον έρωτα της για εμένα και να τον δώσει σε κάποιον άλλον? Και αν προχωρήσει με αυτόν τον πούστη τον Α.. εγώ.. εγώ.. εγώ τι θα κάνω γαμώ? Τι θα κάνω αν η Όλγα μου πάει με κάποιον άλλον.. τι γαμώ την πουτάνα μου.. ΤΙ?

"Είσαι καλά?" με ρωτάει η μελαχρινή μπροστά μου και αγγίζει ελάχιστα το χέρι μου. "Έχεις χλωμιάσει, το πρόσωπο σου είναι ιδρωμένο. Ας πιούμε πρώτα την σαμπάνια και μετά μπορούμε να φύγουμε να πάμε σπίτι μου" Ω Θεέ μου. Αυτή είναι ικανή να πεθαίνω μπροστά της και να μου λέει μισό λεπτό να φάμε το χαβιάρι μην πάει χαμένο. Μα τι ηλίθια που είναι! Αλλά δεν φταίει αυτή, όχι, εγώ φταίω που της πρότεινα να έρθει σήμερα το βράδυ μαζί μου!

Μαλάκα

Λούσου τα τώρα

Ξαφνικά στον χώρο του εστιατορίου ακούγεται ένα γέλιο. Ένα πολύ γνωστό γέλιο. Ή μάλλον όχι. Οικείο γέλιο είναι. Γιατί είναι ζεστό, είναι εύηχο, είναι αληθινό και είναι.. είναι.. είναι της Όλγας μου γαμώ! Είναι της μικρής μου!

Στρέφω απότομα το σώμα μου στο πλάι και τότε την βλέπω. Την βλέπω που έχει ρίξει πίσω το κεφάλι της, τα ξανθά μαλλιά της χαϊδεύουντην γυμνή πλάτη της, τα μάτια της μισόκλειστα, τα χειλάκια της ανοιχτά, το χαμόγελο της διάπλατο. 

Πότε στον πούτσο ήρθε και δεν την πήρα πρέφα γαμώ?

Ξεροκαταπίνω και ακολουθώ με το βλέμμα μου το δικό της. Τα μάτια της τώρα κοιτούν έναν μεγαλύτερο άνδρα που κάθεται απέναντί της. Αυτός είναι έτσι μελαχρινός.. γυμνασμένος.. σίγουρα μεγαλύτερος.. φοράει λευκό πουκάμισο χωρίς γραβάτα.. και τα μάτια του.. στενεύω τα δικά μου.. δεν μπορεί.. τα σκούρα μάτια του την κοιτούν με πόθο.. αυτός ο αλήτης.. αυτός ο μπαγλαμάς.. αυτός ο μπουνταλάς.. αυτός κοιτάει την δική μου Όλγα και λιώνει. Τολμάει και λιώνει. 

ΛΙΩΝΕΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ 

Λ Ι Ω Ν Ε Ι

"Σήκω" λέω στην μελαχρινή και σηκώνομαι απότομα όρθιος από την θέση μου. Θα πάω στο τραπέζι τους και αφού συστηθώ θα το κάνω λίμπα. Θα πιάσω τον μπαγλαμά από τον λαιμό, την Όλγα από το μαλλί και θα την σύρω στο αυτοκίνητο μου να την γαμήσω άγρια. Όχι για να μάθει ποιος έχει το δικαίωμα να πηδάει το στενό μουνάκι της. Ή μήπως.. ήδη.. ο μπαγλαμάς δηλαδή.. να.. να έχει ήδη..

Παγώνω

Χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου.

Η ανάσα μου κόβεται στην στιγμή.

Λες ο μαλάκας να την ξεχείλωσε?

Λες η μικρή μου να μην είναι πλέον στενή?

"Βρε μωρό μου περίμενε λίγο ο σολομός ακόμη δεν ήρθε" η μελαχρινή γκρινιάζει αλλά εγώ αδιαφορώ πλήρως. 

"Δυο τραπέζια πιο κάτω τρώει η ξαδέρφη μου με έναν άγνωστο τύπο. Ο θείος μου μου έχει πει να την προσέχω. Οπότε πρέπει να πάμε να τους χαιρετήσουμε και να κόψω κίνηση. Αντιλαβού?" ο τόνος μου κοφτός, το κράτημα μου γύρω από την μέση της δυνατό. Της δίνω να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς παρά να με ακολουθήσει.

Αμέσως η μελαχρινή ενθουσιάζεται. "Θα με γνωρίσεις στην οικογένεια σου δηλαδή?" με ρωτάει μες στην τρελή χαρά και ταυτόχρονα σκορπίζει πεταχτά φιλάκια σε όλο μου το πρόσωπο.

Μάλιστα

Αυτό ένα πράγμα σημαίνει.

Πρέπει να επιλέγω πιο προσεκτικά τις γυναίκες που θα πηδάω από εδώ και πέρα, ξεκάθαρα.

"Σου λέω έπαθα την πλάκα μου με τον Δημήτρη! Δεν είναι ότι έχω κάποιο πρόβλημα, αν είναι δυνατόν! Και ούτε απότομο μου ήρθε, το γνώριζα από πριν! Αλλά αλλιώς είναι να το ακούς και αλλιώς να το βλέπεις! Και εγώ με το που είδα τον κολλητό μου ημίγυμνο πάνω στο κρεβάτι του να-"

"Χαίρετε" η φωνή μου βαριά και ψυχρή φανερώνει ότι και η διάθεση μου, μια απειλητική διάθεση. 

Αμέσως η Όλγα σταματάει να μιλάει και στρέφει απότομα το κεφάλι της στο πλάι. Με το που με βλέπει γουρλώνει τα καταγάλανα μάτια της όλο έκπληξη, ξεροκαταπίνει και ξεκινάει να βήχει. 

Χαμογελάω λοξά

Την καημένη την ερωτευμένη.

Ακόμη τα χάνει με την πανέμορφη παρουσία μου η μικρή, ακόμη.

"Στέλιος Ιωάννου" συστήνομαι στον μπαγλαμά και του δίνω το χέρι μου. "Είμαι ο ξάδερφος της Όλγας.. χαίρω πολύ κύριε.." αφήνω τον μελαχρινό να τελειώσει την πρόταση μου.. και εύχομαι από μέσα μου να ξεκινάει το όνομα του από Α.. ή το απεύχομαι? Βασικά δεν ξέρω, δεν μπορώ να αποφασίσω. 

"Αλέξανδρε να σου συστήσω τον Στέλιο" η Όλγα συνέρχεται και σηκώνεται όρθια. "Είναι ο γιος της αδερφής του πατέρα μου"

Μα τι κάνει η χαζή? Γιατί δεν αφήνει τον μπαγλαμά της να συστηθεί μόνος του? Πώς θα μάθω όνομα, ιδιότητα και διεύθυνση? Επιβάλλεται να σκοτώσω τον σωστό Αλέξανδρο σήμερα, κρίμα να την πληρώσει κάποιος αθώος. Αλλά υποθέτω ότι πρέπει να μου αρκεί το παρουσιαστικό. Μαλακία!

"Χαίρω πολύ Στέλιο" ο Α μου χαμογελάει και σφίγγει το χέρι του στο δικό μου. "Και η κοπέλα?" προσθέτει και στρέφει το βλέμμα του στην μελαχρινή δίπλα μου. Άμα του γυάλισε να του την δώσω! Κανένα πρόβλημα! Να μου μείνει εμένα το Ολγάκι μου!

"Από εδώ η Κατερίνα" του λέω το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο νου και κολλάω το λεπτό σώμα της άγνωστης όσο περισσότερο μπορώ πάνω μου. 

Όχι, να το δει η ξανθούλα μου να ζηλέψει.

"Βασικά Εβελίνα με λένε και.." η μελαχρινή ξεφεύγει από το κράτημα μου και αγκαλιάζει σφιχτά την Όλγα. "Χαίρω τόσο μα τόσο πολύ που επιτέλους σε γνωρίζω! Ο Στέλιος δεν έχει σταματήσει να μου μιλάει για την γλυκιά του ξαδέλφη! Σε αγαπάει πολύ να ξέρεις!" 

Γουρλώνω αμέσως τα μάτια μου.

ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΛΕΕΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ

Αμέσως η ξανθούλα σηκώνει τα φρύδια της ψηλά. "Αλήθεια σου έχει πει ότι με αγαπάει πολύ?" ρωτάει την Κατερίνα-Εβελίνα χωρίς να σπάσει στιγμή την έντονη οπτική μας επαφή. 

Ναι, εντάξει, τρόπος του λέγειν. 

Μην τα παίρνεις και εσύ όλα τοις μετρητοίς ρε μωρό μου!

"Αλέξανδρε να σου κάνω μια ερώτηση?" στρέφω την προσοχή μου στον μπαγλαμά γιατί κάτι στα μάτια της μικρής μου με τρόμαζε υπερβολικά πολύ. Με το που ο μπαγλαμάς που νεύσει θετικά, οι επόμενες λέξεις βγαίνουν από το στόμα μου σε κλάσματα του δευτερολέπτου. "Πηδιέστε με την Όλγα?" τον ρωτάω και βάζω τα χέρια μου βαθιά μες στις τσέπες του παντελονιού μου. 

Μόνο και μου πει ναι. 

Μόνο και τολμήσει να μου πει ναι.

"Ορίστε?" ο Α σηκώνεται αμέσως όρθιος και με κοιτάει με ένα καχύποπτο βλέμμα. 

Πωω.. ελληνικά δεν καταλαβαίνει? 

Πρέπει να του κάνω και μετάφραση τώρα?

"Αλέξανδρε αδιαφόρησε" πετάγεται από δίπλα μου η Όλγα. 

Τώρα αυτή τι θέλει και μιλάει?

Ας κάτσει στα αυγά της, αυτήν είναι συζήτηση μεταξύ αντρών. 

"Βασικά ο πατέρας σου Όλγα έχει πει στον Στέλιο να σε προσέχει και να-"

"Σκάσε εσύ μίλα εσύ" διακόπτω την μελαχρινή Κατερίνα-Εβελίνα και απευθύνομαι ξανά προς τον μπαγλαμά.

"Στέλιο έρχεσαι ένα λεπτό?" ένα μικρό λεπτό χεράκι ακουμπάει το μπράτσο μου και αμέσως ένα κύμα ζεστασιάς απλώνεται στο παγωμένο κορμί μου. Σηκώνω το πρόσωπο μου προς τα πάνω και μόλις αυτό βρεθεί απέναντι από ένα λευκό, γλυκό προσωπάκι.. 

Γαμώτο

Γιατί να είναι τόσο όμορφη?

Γιατί να την θέλω τόσο?

Γιατί να μην μπορώ να ζήσω μακριά της?

Γιατί να μην αντέχω στην ιδέα να τα έχει με άλλον?

Γιατί η καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά δίπλα της?

Και γιατί να συσπάται η πούτσα μου κάθε φορά που την βλέπω?

Τι μου έχει κάνει αυτή η γυναίκα γαμώ?

ΤΙ ΤΙ ΤΙ?

"Βασικά Όλγα τώρα τρώμε οι δυο μας μήπως να-"

"Μάζεψε τα πράγματα σου να σε πάω σπίτι σου" διακόπτω τον μπαγλαμά και κάνω νόημα στην Όλγα ότι σήμερα δεν σηκώνω αντιρρήσεις. Αρκετά την άφησα να κόβει βόλτες μαζί του, τώρα είναι δικιά μου. 

"Κάτσε και εγώ?" με ρωτάει η Κατερίνα-Εβελίνα από δίπλα. 

Ποιος σε χέζει εσένα?

"Στέλιο δεν νομίζω ότι είναι φρόνιμο να φύγω μαζί σου" η Όλγα κάθεται ξανά στην καρέκλα της. 

Άμα της ρίξω κανένα χαστούκι θα της πω εγώ τι είναι φρόνιμο ή όχι. 

Γαμώ το ξερό της το κεφάλι γαμώ. 

"Σήμερα τρώω με τον Αλέξανδρο. Οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις όμως μπορείς να πάρεις την κοπέλα σου και να έρθετε από το σπίτι να πιούμε καφέ να γνωριστούμε καλύτερα" προσθέτει πικρόχολα και μου χαμογελάει ψεύτικα. 

Σφίγγω δόντια. Στο τσακ κρατιέμαι να μην την ρίξω στον ώμο μου και την πάω μέχρι το αμάξι να την γαμήσω άγρια, στο τσακ. Και αυτή πώς τολμάει να μου πουλάει τρέλα στην τελική? Ααα μάλλον έχουμε καιρό να τα πούμε και ξέχασε η μικρή σε ποιον μιλάει με αυτόν τον τρόπο, ποιον έχει απέναντι της, αλλά θα της δείξω εγώ. 

"Βασικά ο πατέρας σου μου είπε να έρθω να σε βρω και να σε πάω σπίτι σου.. και σε περίπτωση που το αρνηθείς.." βγάζω το κινητό από την τσέπη μου και κάνω πως ψάχνω στις επαφές μου. "Να τον ειδοποιήσω για να έρθει να σε μαζέψει ο ίδιος"

Χαμογελάω συγκρατημένα. 

Σίγουρα η Όλγα του είπε ψέματα για να βγει με τον μπαγλαμά από εδώ και σίγουρα είμαι κάτι παραπάνω από ικανός να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω που είναι και με ποιον. Και ας φάω ξύλο.. στα παπάρια μου. Για την Όλγα μου πάω και δεύτερη και τρίτη και χιλιοστή τρίτη φορά στο νοσοκομείο.. χέστηκα. Για την Όλγα μου τα πάντα, τα πάντα για την πριγκίπισσα μου, τα πάντα.

"Βασικά Όλγα μήπως να πας μαζί του?" ο Α είναι μεγάλος χέστης, αναρωτιέμαι τι του βρίσκει η μικρή μου. Μα τόσο πολύ φοβήθηκε που θα έπαιρνα και καλά τον πατέρα της?

"Βασικά Στέλιο κόψε, θα έρθω μαζί σου" η Όλγα μου επιτέλους συμφωνεί και εγώ βάζω στην τσέπη μου το κινητό μου. 

Τέλεια! Θα ξεφορτωθώ την μελαχρινή και έπειτα θα στριμώξω την μικρή μου στο αμάξι. Δεν θα την αφήσω να φύγει αν δεν κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση οι δυο μας, αν δεν ξεκαθαρίσουμε τα συναισθήματα που έχουμε ο ένας για τον άλλον. Γιατί είμαι σίγουρος ότι η καρδιά της ξανθούλας εξακολουθεί να χτυπάει για την πάρτη μου, κόβω την πούτσα μου, και ας κόβει  βόλτες με τον μπαγλαμά τελευταία. Η Όλγα με θέλει, με θέλει ακόμη. Και εγώ δηλαδή την θέλω, την θέλω πολύ, την θέλω σαν τρελός. Και όσον αφορά τα συναισθήματα μου..

Σηκώνω το βλέμμα μου στο πρόσωπο της και την καρφώνω έντονα στα μάτια. 

Μαύρο στο γαλάζιο. 

Γαλάζιο στο μαύρο. 

Και έρωτας στον έρωτα. 

Γιατί ναι και εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της.

Γιατί ναι και εγώ νιώθω ότι νιώθει η μικρή μου για εμένα. 

Έρωτα

Εγωιστικό, διεκδικητικό και τρελό έρωτα. 

Δηλώνω ερωτευμένος με την Όλγα. 

Είμαι ερωτευμένος με την Όλγα.

Μάλλον δηλαδή

το σημερινό κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στις antoniahoul και VassoEva οι οποίες κάτι έχουν καταλάβει περί τζιμάκου!! κορίτσια είστε θεές!! 

σας υπεραγαπώ

~AngryCupcake