Στέλιος

"ΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ" 

Ο Άρης ανακάθεται αγχωμένος στον καναπέ. 

"ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΔΥΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ" 

Ο Άρης τρίβει με μανία τα γόνατα του. 

"ΚΑΝΕ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ.. Κ Α Ν Ε  Α Λ Λ Α Γ Η"

Κοιτάω εναλλάξ μια αυτόν και μια την οθόνη. 

Και αυτό το ημίχρονο.. τελειωμό δεν έχει. 

"ΚΑΝΤΕ ΗΣΥΧΙΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΔΙΝΩ ΦΥΣΙΚΗ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΜΕ ΛΥΠΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ?" ο Βύρωνας φωνάζει.. ή μάλλον όχι.. γκαρίζει.. πρωτοφανές για τα δεδομένα του. Κοιτάζω την κλειστή πόρτα του δωματίου του.. ώρες ολόκληρες τώρα είναι εκεί μέσα με την μαμά και κάνουν επανάληψη την θεωρία.

Πάντως εγώ πέρυσι μόνος μου διάβαζα. 

Δεν με βοήθησε κανείς τους. 

Να τα λέμε και αυτά. 

"Κάνε αλλαγή γαμώ το φελέκι μου γαμώ αφού τον βλέπεις δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του τι τον κρατάς?" πλέον ο μπαμπάς ψιθυρίζει. Και όλα αυτά γιατί? Γιατί το μαλακισμένο δεν θέλει να ακούγονται ούτε οι ανάσες μας στο σπίτι. 

Έλεος! 

Πανελλήνιες δίνει.

Πώς κάνει έτσι?

"Θέλω να σου μιλήσω" 

Δεν μπορώ να περιμένω να τελειώσει το ημίχρονο. 

Τα πράγματα είναι σοβαρά. 

"Όχι" 

Ο Άρης έχει τα μάτια καρφωμένα στην τηλεόραση. 

Σε εμένα το είπε το όχι?

"Ρε μπαμπά είναι σοβαρό αυτό που θέλω να σου πω.. τελείωνε!" του παραπονιέμαι και κουνάω το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπο του. 

"Σε άκουσα το μεσημέρι που έλεγες στην μάνα σου ότι θες να σου νοικιάσουμε γκαρσονιέρα στο κέντρο" ο Άρης πίνει λίγη από την μπύρα του, βέβαια τα μάτια του εξακολουθούν να είναι καρφωμένα πάνω στην πουτάνα την γαμωτηλεόραση. "Στέλιο σου πήραμε αυτοκίνητο και σπίτι έχεις συμβιβάσου με αυτό και κόψε τις μαλακίες" 

Σφίγγω δόντια. 

Σφίγγω γροθιές. 

Σφίγγω σώμα. 

"Εσύ όταν ήσουν φοιτητής όμως μια χαρά είχες και δικό σου σπίτι και αμάξι και μηχανή" η φωνή βγαίνει με δυσκολία από μέσα μου, κάτι σαν γρύλισμα ακούγεται. "Για να μην μιλήσω για την βίλα στην Μύκονο.. και εξάλλου που το κακό? Λεφτά υπάρχουν" 

Αλήθεια λέω πάντως. Αυτός διευθύνει ολόκληρο τμήμα τηλεπικοινωνιών σε αραβική εταιρεία και η Άννα έχει μετοχές σε ιδιωτική κλινική. Λεφτά υπάρχουν. 

"Και ποιος σου είπε ότι επειδή δεν πεινάμε πρέπει να κάνουμε άσκοπα έξοδα?" ο μπαμπάς με κοιτάει φευγαλέα, άγρια αλλά φευγαλέα, ευτυχώς. "Και να σου θυμίσω πως εγώ δεν είχα πατέρα.. μόνος μου μεγάλωσα.. μην συγκρίνεις καταστάσεις.. άλλο τότε.. άλλο τώρα" 

Κλείνω μάτια. 

Γρυλίζω ελαφρά. 

Βρίζω άηχα. 

"Θέλω ένα σπίτι να πάω τις γκόμενες" του ψιθυρίζω με νεύρο. "Δεν μπορώ να τις γαμάω μόνιμα στο αυτοκίνητο.. και για να σε προλάβω.. μερικές από αυτές μένουν με τους γονείς τους.. άρα ούτε σπίτι τους μπορώ να πηδήξω" του μιλάω έξω από τα δόντια, άντρα προς άντρα. Να αυτό πριν δεν μπορούσα να το πω στην Άννα, δεν θα με καταλάβαινε, κάτι που ευελπιστώ να γίνει με τον Άρη τώρα. 

"Να τις πας σε ξενοδοχείο ή στο εξοχικό στον Άγιο Αιμιλιανό" ο μπαμπάς μουντζώνει την τηλεόραση. "Να μαλάκα.. φάε στο 45 γκολ να δούμε με τη ψυχολογία θα μπεις στο δεύτερο ημίχρονο"

Αρπάζω απότομα το τηλεκοντρόλ και κλείνω την γαμημένη την τηλεόραση. Του μιλάει ο πρωτότοκος! Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί λίγο στην συζήτηση? Αλλά φυσικά! Αν μιλούσαμε για τον Βύρωνα και την αρραβωνιαστικιά ή την Ζωή και τον φλώρο θα είχε τεντώσει τις κεραίες.. ενώ τώρα.. σε εμένα..

"Πας καλά?" ο πατέρας μου μου παίρνει το μαύρο πράγμα μέσα από τα χέρια και βάζει ξανά τον αγώνα. "Έχει 3 λεπτά καθυστερήσεις" προσθέτει και καρφώνει το βλέμμα του στην βρωμοτηλεόραση. 

"Δεν μπορώ να πάω την Όλγα στον Άγιο Αιμιλιανό.. πρέπει να λείψουμε μέρες ολόκληρες και όσο έχει σχολείο αυτό δεν γίνεται.. και σε ξενοδοχείο μια φορά την πήγα και δεν θέλει ξανά.. δεν της αρέσει η ιδέα λέει.." 

Σκέφτομαι εκείνη την φορά που την πηδούσα τρεις μέρες ασταμάτητα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν της άρεσε. Εγώ προσωπικά είχα περάσει γαμάτα. Την έδεσα κιόλας και της έκανα ότι μα ότι ήθελα. Όχι, όχι, ήταν απολαυστικότατα. 

"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?" ο πατέρας μου γυρνάει απότομα το κεφάλι του προς το μέρος μου. Επιτέλους! "Τόσες γκόμενες τρέχουν από πίσω σου.. με την κόρη του Γιώργου βρήκες να μπλέξεις? Ξέχνα την και πήδα καμία άλλη.. και κατά προτίμηση κάποια που δεν θα έχει για πατέρα τον Ρόκι Μπαλμπόα" 

Ναι αλλά εγώ αυτήν θέλω. 

Δεν μπορεί να το καταλάβει γαμώ?

"Είμαστε σε σχέση εδώ και έξι μήνες" του αποκαλύπτω. Πρέπει να το πάρει πρέφα ότι είμαι αποκλειστικά μαζί της και δεν παίζω. Μόνο τότε θα έχω μια ελπίδα για την γκαρσονιέρα στο κέντρο, μόνο τότε. 

Ο Άρης παγώνει ολόκληρος. 

Ο Άρης χάνει το χρώμα του.

Ο Άρης νομίζω παθαίνει εγκεφαλικό. 

"Έξι μήνες?" με ρωτάει και ανοιγοκλείνει γρήγορα τα μάτια του. "Ολόκληρους?"

Του νεύω θετικά. 

Την αγαπάω την ξανθούλα μου εγώ. 

"Πρόσεξε μόνο να μην σας πιάσει ο πατέρας της" ο Άρης σηκώνεται όρθιος να ανοίξει το θυροτηλέφωνο που μόλις χτύπησε. "Θα σε στείλει ξανά στο νοσοκομείο και δεν το περνάω αυτό το λούκι δεύτερη φορά.. τις προάλλες έχασα την μισή ζωή μου.. και εγώ και η μάνα σου επίσης.. Στέλιο πρόσεχε.. ο ψηλός βαράει" Ναι τον Άρη περίμενα να το μάθω. 

Πάντως σήμερα δεν έκανε κίνηση. Εντάξει μόνο λίγο από τον λαιμό με έπιασε αλλά σε σχέση με την προηγούμενη φορά αυτό δεν είναι τίποτα, δεν το λαμβάνω καν υπόψιν μου. 

"Καλώς την όμορφη την κοπέλα μας" ο μπαμπάς ανοίγει την πόρτα και η Όλγα εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μας. Την κοιτάω που στο ένα χέρι της κρατάει-

Σηκώνομαι απευθείας όρθιος. 

Τι την θέλει την βαλίτσα μαζί της? 

"Κορίτσι μου η Ζωή δεν είναι εδώ" ο πατέρας μου κοιτάει καχύποπτος την καφέ χρυσή λουι βιτον. "Έχει πάει στην Αγάπη να δούνε ταινία.. θέλεις να πας και εσύ? Μπορεί να σε πετάξει ο Στέλιος" 

Κοιτάζω την Όλγα που κοιτάζει το πάτωμα.

Κοιτάζω τον πατέρα μου που κοιτάζει την βαλίτσα. 

Κοιτάζω τα αρχίδια μου όσο τα έχω ακόμη. 

ΤΙ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΙ ΓΑΜΩ

"Βασικά για τον Στέλιο ήρθα" η Όλγα κάνει υπερπροσπάθεια να χαμογελάσει στον πατέρα μου. "Θα μπορούσαμε θείε Άρη να πάμε λίγο μέσα στο δωμάτιο του?" 

Να πάμε ναι δεν έχω θέμα.

Αλλά να μου πει πρώτα πόσο σκοπεύει να κάτσει.

Γιατί αν είναι αυτό που υποψιάζομαι..

"Ναι παιδί μου να πάτε" ο μπαμπάς με κοιτάζει με μάτια μισόκλειστα. Τι γίνεται?  διαβάζω τα χείλη του.. και πραγματικά εύχομαι να ήξερα τι γινόταν για να του έλεγα. Όμως η ξανθούλα ήρθε με τον Λουί στο χέρι και με άφησε μαλάκα. Τι στον πούτσο συμβαίνει?

"Ωραία" η Όλγα ξεκινάει να περπατάει προς το δωμάτιο μου σέρνοντας τον Λουί μαζί της. "Στέλιο έρχεσαι?" 

Κουνάω δεξιά και αριστερά το κεφάλι μου για να ξυπνήσω από τον λήθαργο στον οποίο έπεσα και δίνω εντολή στα ποδαράκια μου να περπατήσουν. Αυτό δεν το περίμενα..

"Στέλιο.." το χέρι του πατέρα μου με σταματάει λίγο πριν χαθώ μέσα στον διάδρομο. Γυρνάω το πρόσωπο μου και καρφώνω το έκπληκτο βλέμμα μου μέσα στο τρομοκρατημένο δικό του. "Αν η μικρή έφυγε από το σπίτι της εδώ δεν μένει στο ξεκαθαρίζω" 

Και μόλις ο φόβος μου πήρε λεκτική υπόσταση. 

Τόσο πολύ λες να μάλωσαν με τον Γιώργο?

Τόσο ώστε η Όλγα να αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι της?

Ή την έδιωξε ο θείος?

Θεέ μου θα τρελαθώ.

"Τι στον πούτσο είναι αυτό?" Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο μου και κλείνω με δύναμη την πόρτα πίσω μου. Καρφώνω το βλέμμα μου στην Όλγα η οποία κάθεται πάνω στο κρεβάτι μου με το πρόσωπο της μες στις παλάμες της. 

Γαμώ το φελέκι μου γαμώ. 

Πάλι κλαίει?

"Έφυγα από το σπίτι" μου ανακοινώνει το κορίτσι μου και χλωμιάζω στο δευτερόλεπτο. 

Έφυγε από το σπίτι?

Πώς έφυγε από το σπίτι?

Γιατί έφυγε από το σπίτι?

"Σε χτύπησε?" την ρωτάω και ταυτόχρονα κοιτάω το λευκό το δερματάκι της για οτιδήποτε.. μελανιά.. γρατζουνιά.. κάτι να μου δώσει το ελεύθερο να πάω να λογαριαστώ εγώ μαζί του.. και ας καταλήξω ξανά στο νοσοκομείο.. στα αρχίδια μου. 

"Αυτό που μου έκανε ήταν χειρότερο" η Όλγα σηκώνεται απότομα από το κρεβάτι μου, περπατάει προς το γραφείο μου και ανοίγει με μανία τα συρτάρια ένα προς ένα. "Με στέλνει στο Λονδίνο Στέλιο.. μου έβγαλε εισιτήριο για πρώτη Ιουλίου.. μπίζνες κλας κιόλας μη χέσω" το μωρό μου παίρνει ένα ήδη στριφτό τσιγάρο και με τρεμάμενα χέρια προσπαθεί να το ανάψει. 

Κάνω ένα μεγάλο βήμα, αρπάζω το μαύρο από το χέρι της και το βάζω ξανά στην θέση του. "ΠΑΣ ΚΑΛΑ?" δεν κρατιέμαι και της φωνάζω. Στην τελική είναι στο σπίτι όλο μου το σόι γαμώ. 

ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ

"ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΩ" μου λέει και δίνει μια κλωτσιά στον Λουί. Ο καημένος εκσφενδονίζεται πάνω στην πόρτα μου και ένας εκκωφαντικός ήχος ακούγεται -λογικά- σε όλη την πολυκατοικία. 

"ΔΙΝΩ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΗΣΥΧΙΑ" ο Βύρωνας φωνάζει ξανά. 

Πω

Τις εξετάσεις μου μέσα

"Άντε γαμήσου κωλόφυτο" η Όλγα ψάχνει με μανία τα τσιγάρα της μέσα στην μαύρη τσάντα της. "Δεν θα πάω" μου δηλώνει και αρπάζει τον αναπτήρα μου πάνω από το κομοδίνο μου. "Αν νομίζει ο πατέρας μου ότι θα κάνω ότι γουστάρει αυτός είναι πολύ μα πολύ γελασμένος. Έχω δική μου ζωή, δεν θα με διατάζει ο Γιώργος για μια ζωή, όχι δεν το δέχομαι, όχι"

Ξεροκαταπίνω

Είναι εκνευρισμένη.

Είναι πολύ εκνευρισμένη.

Άρα αυτό θα είναι δύσκολο.

"Φυσικά και δεν θα πας μωρό μου" προσπαθώ να την ηρεμήσω και την αγκαλιάζω τρυφερά. Δεν θα την αφήσω εγώ να πάει. Διότι αντέχω εγώ μακριά από το Ολγάκι μου? Φυσικά και όχι. 

"Απλά θα πρέπει να βρω μια δουλειά και ένα σπίτι" το κορίτσι μου βγαίνει γρήγορα από την αγκαλιά μου και ξεκινάει να περπατάει πάνω κάτω στο δωμάτιο μου. "Ο μπαμπάς ήταν κάθετος. Όταν του είπα ότι δεν πρόκειται να μπω στο γαμημένο το αεροπλάνο μου είπε ότι μου δίνει διορία δεκαπέντε μέρες να το σκεφτώ καλά. Μετά αν δεν πάω Λονδίνο με διώχνει από το σπίτι και μου κόβει και τις κάρτες. Θέλω να πεθάνω" 

Ελπίζω μόνο να μην χαρακτήρισε το αεροπλάνο γαμημένο μπροστά στον πατέρα της. 

Ο Γιώργος είναι λίγο άγριος.. δεν τα σηκώνει αυτά. 

"Μην λες μαλακίες" αναφέρομαι στην τελευταία πρόταση της. "Και σιγά οι κάρτες δεν είναι θέμα το πολύ πολύ πάρε μια δική μου και φόρτωσε την όσο θέλεις.. ο Άρης πληρώνει" προσπαθώ να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα και της κλείνω συνωμοτικά το μάτι. 

Πάντως αυτό με την δουλειά κομματάκι δύσκολο το κόβω. Η Όλγα μόνο να χορεύει ξέρει και αν μου πει ότι θα ξεκινήσει καριέρα στα στριπτιτζάδικα θα την πάω πακέτο στον πατέρα της γιατί όλα και όλα εγώ αυτά δεν τα σηκώνω. 

Το κορίτσι μου σταματάει απότομα τον βηματισμό της. Καρφώνει έντονα τα γαλάζια ματάκια της στα δικά μου.. και ξεκινάει να κουνάει σαν την τρελή τα χέρια της στον αέρα. 

"ΣΟΥ ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΠΟΥ ΠΗΔΟΥΣΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΈΞΙ ΜΗΝΕΣ? Ε ΣΤΕΛΙΟ? ΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ ΜΟΥ ΛΕΣ? ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ? ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΘΟΜΑΙ?" 

Γουρλώνω τα μάτια μου στο ξέσπασμα της. 

Τι μαλακίες λέει γαμώ?

Αυτό νομίζει? 

Ότι είναι για μένα η σταθερή πουτάνα μου?

Αν την πιάσω από το λαιμό..

"ΔΙΝΩ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΗΣΥΧΙΑ" το μαλακισμένο φωνάζει πάλι και έτσι μου έρχεται να πάω μέσα, να πιάσω και αυτόν από τον λαιμό και να τον βγάλω έξω από το σπίτι. Μας έχει πρήξει τα αρχίδια με τις γαμημένες τις εξετάσεις του. 

"Κόψε τις μαλακίες και σταμάτα να φωνάζεις" 

Παίρνω μερικές βαθιές ανάσες για να καλμάρω. 

Είναι σε σύγχυση Στέλιο.. ηρέμησε αγόρι μου.

Μην της πεις κάτι για το οποίο θα μετανιώσεις την επόμενη στιγμή.. πρόσεξε.

"Μαλακίες? Μαλακίες το γεγονός ότι θέλεις να με πληρώνεις για να σου κάθομαι? Εγώ δεν το δέχομαι αυτό! Στο δηλώνω αυτήν την στιγμή Στέλιο. Δεν πρόκειται να πάω σε κανένα Λονδίνο. Θα μείνω εδώ, Αθήνα, θα ψάξω για καμία δουλειά και απλά μέχρι να πάρω τον πρώτο μισθό στα χέρια μου θα χρειαστεί να μείνω εδώ μαζί σου" 

Παγώνω 

Παγώνω ολόκληρος

Άκουσα καλά?

Τι είπε ότι θα χρειαστεί να κάνει?

"Γνωρίζεις ότι δεν μένω μόνος μου" της υπενθυμίζω κάτι που μάλλον έχει ξεχάσει και κοιτάω αγχωμένος την πόρτα μου. "Δεν θα δεχτούν οι γονείς μου να κοιμάσαι εδώ μέσα. Να σκεφτείς ο πατέρας μου απαγόρευσε στην Έλενα να μένει εδώ τα βράδια που στην τελική είναι και η γαμημένη η αρραβωνιαστικιά του μαλακισμένου. Να μην μιλήσω για τον φλώρο που με το που πάει 12 το βράδυ τον στέλνει σπίτι του. Όλγα δεν μπορείς να μείνεις εδώ.. ξέχνα το" 

Δηλαδή συγγνώμη τι νόμιζε? Ότι θα μου χτυπήσει την πόρτα με τον Λούι στο χέρι και από την επόμενη στιγμή θα συγκατοικούμε? Πέντε άτομα εμείς και μια αυτή έξι? Ή μάλλον όχι.. οχτώ θα γίνουμε.. γιατί πάω στοίχημα ότι αν φέρω εγώ την γκόμενα μου εδώ μέσα θα πατήσουν πόδι και τα άλλα δυο ζαβά. 

"Και πού θα μείνω?" η Όλγα με κοιτάει με μισό μάτι. "Στα κορίτσια δεν μπορώ να πάω γιατί δεν γουστάρω να μάθουν ότι έφυγα από το σπίτι μου, ο Στέφανος δεν με κάλυψε ποτέ για να το κάνει τώρα, για να μην μιλήσω για τον Δημήτρη ο οποίος μένει με τον νεοναζί πατέρα του και την εφταμελή οικογένεια του μέσα σε ένα τριάρι" 

Κοιτάω την Όλγα. 

Με κοιτάζει και εκείνη. 

Και σκέφτομαι..

Σκέφτομαι έντονα.. 

Σκέφτομαι τις εναλλακτικές..

"Ένα ξενοδοχείο πάντως-"

"Ξέχνα το" το κορίτσι μου το ξεκόβει και ανάβει και άλλο τσιγάρο στο καπάκι. "Η κάρτα μου δεν έχει τόσα λεφτά ώστε να μείνω για τους επόμενους τρεις τέσσερις μήνες σε ξενοδοχείο.. τόσο θα μου πάρει δηλαδή μέχρι να βρω μια καλή δουλειά που να με πληρώνει δύο με τρία χιλιάρικα τον μήνα και να μπορώ να νοικιάσω ένα μικρό τεσσάρι στο Κολωνάκι για να μπορέσω και εγώ να ξεκινήσω από κάπου την ζωή μου" 

Σουφρώνω τα χείλη μου. Ίσως δεν είναι και η πιο κατάλληλη στιγμή να της πω ότι η χώρα μας είναι σε κρίση και κανείς δεκαοχτάχρονος χωρίς πτυχίο δεν παίρνει με το καλημέρα σας δύο με τρία χιλιάρικα. Βλέπω το κατακόκκινο από τα νεύρα γλυκό προσωπάκι της Όλγας μου και απλά δεν θέλω να την ταράξω και άλλο. 

"Μπορείς πάντα να χρησιμοποιήσεις την δική μου κάρτα και να-"

"ΔΕΝ.ΕΙΜΑΙ.ΠΟΥΤΑΝΑ.ΓΙΑ.ΝΑ.ΜΕ.ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ.ΒΑΛΕ.ΤΟ.ΚΑΛΑ.ΣΤΟ.ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΟ.ΜΥΑΛΟ.ΣΟΥ"

Στην λέξη πουτάνα στενεύω τα μάτια μου.

Στην λέξη ακατοίκητο βαθαίνω τις ανάσες μου. 

Πώς τολμάει η μικρή χαζή ξανθιά να μου μιλάει έτσι? Είμαι ο άντρας της και απαιτώ σεβασμό. Δεν επέτρεψα σε κανέναν να με προσβάλλει με αυτόν τον τρόπο ποτέ μέχρι στιγμής, δεν θα κάτσω να μου την λέει η Όλγα. Αυτό πάει πολύ..

"Σκάσε και δέξου την κάρτα γιατί άλλη λύση δεν υπάρχει" ο τόνος μου είναι κοφτός, το βλέμμα μου θανατηφόρο. Ειλικρινά αν δεν ήταν όλο το γαμημένο το σόι μέσα θα την έβαζα κάτω, θα της πετούσα τα μάτια έξω και θα το έκανα τόσο άγρια που θα ακούγονταν μέχρι την Ακρόπολη. 

Ηλίθια ξανθούλα

Γαμώ το φελέκι μου γαμώ

"Υπάρχει άλλη λύση απλά εσύ είσαι πολύ δειλός και δεν θες να πας κόντρα στους γονείς σου" η Όλγα αν δεν σταματήσει να μιλάει θα καταλήξει άγρια γαμημένη σας το υπόσχομαι. "Ενώ εγώ.. κοίτα.." με το χέρι της μου δείχνει τον Λούι "και σου άνοιξα στις τρεις το βράδυ.. και δέχτηκα να το κάνουμε με τους γονείς μου δίπλα.. και σε άφησα να κοιμηθείς σε εμένα.. και με τον πατέρα μου μάλωσα.. και έφυγα από το σπίτι μου και όλα.. τα έκανα όλα.. και ξέρεις γιατί?" η ξανθούλα ρίχνει με νεύρο το τσιγάρο της στο πάτωμα και το πατάει με μανία για να σβήσει. 

"ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ ΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΟΥ ΜΟΥ.. ΣΤΕΛΙΟ ΈΧΩ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΈΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΝΩ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ" 

Δεν το σκέφτομαι παραπάνω. Η υψωμένη της φωνή σε συνδυασμό με το θυμωμένο βλέμμα της είναι για το νευρικό μου σύστημα ότι και το κόκκινο πανί για τον ταύρο. Τυλίγω το χέρι μου γύρω από τον θεσπέσιο λαιμό της και την κολλάω με δύναμη πάνω στον τοίχο. 

"ΈΚΑΝΑ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ" της φωνάζω και την σφίγγω δυνατά. "ΈΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΩ.. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ.. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ? ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΑΙ.. ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ ΜΕΣΑ.. ΟΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΟΥΤΑΝΑ ΈΤΣΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ.. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.. ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕΣΑΙ.. ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙΣ ΓΙΑ ΛΟΝΔΙΝΟ ΕΜΕΝΑ ΞΕΧΝΑ ΜΕ.. ΣΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΊΖΩ" 

Το τέταρτο χαστούκι της σχέσης μας με βρίσκει απροετοίμαστο. Το κεφάλι μου γυρνάει από την άλλη πλευρά. Όμως η Όλγα αυτήν την φορά δεν σταματάει εδώ, συνεχίζει και το επόμενο λεπτό νιώθω μια γονατιά στα αρχίδια μου. Διπλώνω στα δύο από τον πόνο και βρίζω όλο το δωδεκάθεο που η μικρή ξανθιά κληρονόμησε και την δύναμη του μπαμπά της εκτός από το ξερό του το κεφάλι. 

"ΔΙΝΩ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΗΣΥΧΙΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΩ?" 

Η σπαστική φωνή του Βύρωνα είναι το κερασάκι στην τούρτα. 

Είμαι και χτυπημένος και εκνευρισμένος και μπουχτισμένος. 

Πόσα να αντέξω ο θεός πια? 

Πόσα?

"Εγώ δεν πήγα κόντρα σε όλους και όλα για να σκεφτείς έστω και στιγμιαία να με παρατήσεις" η Όλγα με πιάνει από την λαιμόκοψη του μακό μου και με σηκώσει και πάλι πάνω. "Έχω φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή μου για να είμαι μαζί σου και θα είμαι.. για αυτό βάλε μυαλό.. και κάντο σύντομα" προσθέτει και με πετάει ξανά στο πάτωμα. Την ακούω που ανοίγει την πόρτα και σέρνει τον Λούι βηματίζοντας με νεύρο. 

Και εγώ τι κάνω?

Τίποτα.. απλά πονάω.

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ

Τι χορό κάνει και ξέρει να βαράει με τόση δύναμη?

"Ακούω" η πόρτα ανοίγει ξανά όμως αυτήν την φορά κάνει εμφάνιση ο Άρης και όχι η ξανθούλα μου. "Τι στον πούτσο ήταν όλα αυτά? Στέλιο μίλα" ο πατέρας μου σπάνια απαιτεί αλλά όταν το κάνει δεν του φέρνεις αντίρρηση. 

Παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Σηκώνομαι όρθιος. 

Χαϊδεύωτα αρχίδια μου.

Κοιτάω τον Άρη μες στα μάτια. 

Ωραία λοιπόν.. θα του μιλήσω.

στέλνω τα γλυκά φιλιά μου στις user24097180 και MPAKALOPOULOUEFI κορίτσια τα σχόλια σας μου έλειψαν, εσείς ακόμη περισσότερο, εύχομαι όλα να κυλάνε αρμονικά.. πως είναι η σχέση του στέλιου και της όλγας ή της όλγας και του γιώργου? ακριβώς το αντίθετο δηλαδή

σας υπεραγαπώ

~AngryCupcake