Όλγα 

Λοιπόν έχουμε και λέμε.. το μαύρο είναι πολύ κοντό και κάθε φορά που σκύβω φαίνεται το βρακάκι μου.. βέβαια σήμερα του υποσχέθηκα ήδη ότι δεν θα βάλω καθόλου εσώρουχα άρα το μαύρο απορρίπτεται.. το γαλάζιο από την άλλη.. η μαμά λέει ότι μου πάει τρελά.. είναι στενό και αγκαλιάζει υπέροχα το κορμί μου αλλά έχει ένα βασικό ελάττωμα.. φτάνει μέχρι κάτω από το γόνατο.. άρα απορρίπτεται και αυτό..

"Όλγα τελείωνε ο πατέρας σου θέλει να σου μιλήσει πριν φύγεις" 

Κοιτάω φευγαλέα την κλειδωμένη πόρτα του δωματίου μου και κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου. Εδώ έχουμε πολύ σοβαρό θέμα.. δεν ξέρω τι ρούχα να βάλω σήμερα το βράδυ!! Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τις βλακείες του μπαμπά!! Έλεος!!

Παίρνω στα χέρια μου το κόκκινο φόρεμα.. αυτό ήταν δώρο της Δώρας για τα δέκατα έκτα γενέθλια μου.. εκείνο το βράδυ.. το είχα βάλει και.. αχ.. ο Στέλιος παραλίγο να μου το σκίσει και.. κλείνω τα μάτια μου και αγκαλιάζω σφιχτά το σατέν ύφασμα.. 

"Μωρό μου δεν σε έχω δει πιο καύλα ποτέ ξανά, το φορεματάκι αυτό σου πάει τρελά, σχεδόν λυπάμαι να στο σκίσω, θέλω να σε δω να το φοράς ξανά" 

Μου το είχε πει.. ήταν ξεκάθαρος.. θέλει να με δει να το φοράω ξανά.. ίσως.. ίσως τότε να συνειδητοποιήσει πόσο πολύ ερωτευμένος είναι μαζί μου και να μου το πει.. να είμαστε μαζί επιτέλους..

Πετάω το κόκκινο φόρεμα πάνω στο κρεβάτι και πιάνω το μπλε σκούρο. Εμένα πάντως αυτό είναι το αγαπημένο μου. Θεωρώ ότι τονίζει καλύτερα τις ελάχιστες καμπύλες που έχω και με κολακεύει φρικτά. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δεν είμαι και καμία μουνάρα σαν αυτές που βλέπει ο Στέλιος και του τρέχουν τα σάλια.. είμαι λεπτή.. το στήθος μου είναι μικρό.. ανύπαρκτο σχεδόν και από κώλο λίγα πράγματα.. ωστόσο έχω μακριά και λεπτά πόδια.. όπως αρμόζει σε μια χορεύτρια.. 

Και ναι.. αν δεν το καταλάβατε μέχρι στιγμής.. οι αδυναμίες στην ζωή μου είναι δύο. 

Ο Στέλιος και ο χορός.

"ΌΛΓΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ? Η ΩΡΑ ΕΧΕΙ ΠΑΕΙ ΕΝΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΙΑ ΏΡΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ! ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΤΥ! ΤΕΛΕΊΩΝΕ!" 

Βρίζω μέσα από τα δόντια μου και πετάω με φόρα το μπλε σκούρο φόρεμα στο κρεβάτι. Δηλαδή τώρα είμαι σε τρομερό δίλημμα. Τι να βάλω? Το κόκκινο που αρέσει στο γλυκό μου το αγοράκι ή το μπλε σκούρο που αρέσει σε εμένα? 

"ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΦΎΓΕΙΣ ΞΈΧΝΑ ΤΟ ΠΑΡΤΥ" 

Σφίγγω δόντια. Δύσκολα τα πράγματα για να ήρθε μέχρι την κλειδωμένη πόρτα του δωματίου μου ο Γιώργος και να ξεκίνησε να φωνάζει. Αναρωτιέμαι τι να θέλει να πουμε πάλι! Μια ζωή στην τσίτα αυτός ο άνθρωπος! Έλεος δηλαδή! 17 χρονών είμαι.. του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαι ενήλικη, θα σπουδάζω στην κρατική σχολή χορού της Αθήνας και θα ζω σε ένα διαμέρισμα με τον Στέλιο! Ας ξεκινήσει να συνηθίζει σιγά σιγά στην ιδέα της ελευθερίας μου!

Βάζω τα μαύρα μου ψηλά πέδιλα, φρεσκάρω λίγο το μακιγιάζ μου και χώνω στην τσάντα μου το κόκκινο φόρεμα. Αφού αυτό του αρέσει.. αυτό θα βάλω.

"Τι χτυπάτε σαν τρελοί την πόρτα του δωματίου μου? Ντυνόμουν!" τους λέω με το που μπω στο σαλόνι. Παρατηρώ τους γονείς μου να κάθονται στο διθέσιο καναπέ και τον πεντάχρονο αδερφό μου να παίζει στο πάτωμα με κάτι αυτοκινητάκια. 

Γλυκούλης Ορέστης.. 

Τώρα που το σκέφτομαι είμαι απαίσια αδερφή, δεν έχω παίξει μαζί του ούτε μισή φορά και όλο με παρακαλάει ή κάθεται έξω από την κλειστή πόρτα του δωματίου μου περιμένοντας να του ανοίξω αλλά.. 

Ξεφυσάω

Το να κυνηγάω όλη την μέρα τον Στέλιο είναι εξουθενωτικό, μου τρώει πολύ χρόνο. Αλλά πρέπει να τον κάνω να καταλάβει ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, ότι με θέλει τρελά και πως μαζί θα καταλήξουμε. Γιατί να χάνουμε πολύτιμο χρόνο? Τα εφηβικά χρόνια είναι τα ομορφότερα άλλωστε! Γιατί να τα περνάμε χωριστά?

"Τουλάχιστον αυτήν την φορά ντύθηκες όπως αρμόζει σε μια κοπέλα της ηλικίας σου" μου λέει ο μπαμπάς μου και με κοιτάει ικανοποιημένος από πάνω μέχρι κάτω. Φοράω ένα κολλητό τζιν και ένα μαύρο αέρινο τοπάκι. 

Παίρνω αμέσως το βλέμμα μου από πάνω τους και κοιτάω τον Ορέστη. 

"Έτσι θα πας στο πάρτυ?" με ρωτάει η μαμά από δίπλα και στον τόνο της διακρίνω μια μικρή αμφισβήτηση. 

Δεν φταίω εγώ. Ας ήταν πιο ανοιχτόμυαλοι και πιο δεκτικοί και ας με άφηναν να φοράω ότι φοράνε και οι υπόλοιπες κοπέλες στην ηλικία μου. Μόνιμος καυγάς στο σπίτι αποτελεί το τι θα βάλω σε κάθε μου έξοδο. Αν δεν καλύπτει το ύφασμα τον αστράγαλο ο Γιώργος δεν με αφήνει να πάω πουθενά. 

Άρα και εγώ τι κάνω? 

Αλλάζω στο λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας μας. 

Πάλι καλά που δεν με έχει πάρει μάτι κανένας γείτονας μέχρι στιγμής. 

"Λοιπόν τι το τόσο σοβαρό θέλετε να μου πείτε και έπρεπε να χτυπάτε σαν τρελοί την πόρτα μου όσο ετοιμαζόμουν για το αποψινό πάρτυ?" 

Αποφεύγω να απαντήσω στην ερώτηση της μάνας μου και αλλάζω θέμα με σαφή δυναμισμό στην φωνή μου. Πρέπει να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνεται από το σαλόνι. Αν δεν πάω πριν τον Στέλιο στο πάρτυ, θα τον προλάβει η Μυρτώ και θα τον στριμώξει εκείνη στην αποθηκούλα, κάτι που δεν θα αφήσω να συμβεί σήμερα με την καμία. 

Ο Στέλιος είναι δικός μου.

Και πρέπει να το μάθουν όλοι αυτό.

Με πρώτον και κύριον τον ίδιο.

"Μα για αυτό το πάρτυ θέλω να συζητήσουμε" τον λόγο παίρνει ο πατέρας μου. "Ποιοι θα είναι?" 

Ρολλάρω τα μάτια μου. 

Πάντα η ίδια ερώτηση, πάντα.

"Κάτι έμποροι ναρκωτικών, κάτι στριπτιτζούδες, κάτι μαφιόζοι από Σικελία που ήρθαν χτες στην Ελλάδα και-"

"ΌΛΓΑ ΚΌΨΕ ΤΗΝ ΕΙΡΩΝΊΑ ΜΗΝ ΣΕ ΣΤΕΊΛΩ ΠΑΚΕΤΟ ΕΣΩΚΛΕΙΣΤΗ ΣΕ ΚΟΛΛΈΓΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ" ο πατέρας μου ανασηκώνει την πλάτη του από τον καναπέ και με κοιτάει με το γνωστό απειλητικό του υφάκι. 

"Ήρεμα Γιώργο, οι φωνές δεν βοηθούν πουθενά" η μάνα μου τοποθετεί το χέρι της στον ώμο του και προσπαθεί να τον καθησυχάσει. 

Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι.. 

Αν στο κολλέγιο έρθει μαζί μου και ο Στέλιος, κανένα πρόβλημα, πάω αύριο κιόλας.

"Τι ώρα θα γυρίσεις?" με ρωτάει ο μπαμπάς πιο ήρεμος αυτήν την φορά. 

Ξεφυσάω μπουχτισμένη και ρίχνω το σώμα μου πίσω στην πολυθρόνα. Ανυπομονώ για την μέρα που θα φύγω από το σπίτι και δεν θα χρειάζεται να δίνω σε κανέναν αναφορά το που πάω και το τι κάνω. Πραγματικά την περιμένω πως και πως. 

"Κατά τις 2.. 2 και μισή" τους ανακοινώνω και περιμένω την επόμενη μπόρα να ξεσπάσει. 

"12 η ώρα θα είσαι πίσω" 

Χαμογελάω λοξά. 

Δεν υπάρχει περίπτωση.

"2" 

"12 και τέταρτο" 

"2 παρά τέταρτο"

"12 και μισή"

"1 και μισή"

"1 και δεν σηκώνω κουβέντα" λέει ο Γιώργος και συγκρατώ τον εαυτό μου από το να χαμογελάσει νικητήρια. Αυτό γίνεται πάντα, του προτείνω μια ακραία ώρα που θέλω φαινομενικά να γυρίσω, που αντιπροτείνει αυτός μια εξωπραγματική που επιθυμεί να έρθω πίσω και τα βρίσκουμε κάπου στην μέση.. και όλως τυχαίως είναι ακριβώς εκείνη η ώρα που ήθελα να επιστρέψω εξαρχής. 

Η ζωή είναι πολύ εύκολη όταν είσαι έξυπνος.

Αλλά είναι και πολύ δύσκολη όταν δεν είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς. 

"Θα έρθω να σε πάρω να ξέρεις" μου ανακοινώνει ο μπαμπάς πολύ πιο χαλαρά σε σχέση με πριν. Αυτός είναι χαλαρός και εγώ θέλω να πεθάνω. Μα γιατί να πρέπει να έρθει να με πάρει από το σπίτι του Μάνου? Μπορεί σήμερα να τα βρούμε με το παστελάκι μου και να πάμε πουθενά με το αμάξι του. Βασικά όχι μπορεί, θα τα βρούμε σίγουρα. 

"Θα με γυρίσει ο Στέλιος μην ανησυχείς" του απαντώ και σηκώνομαι όρθια. Με αυτά και με τα άλλα η ώρα έχει περάσει και θα αργήσω στο πάρτυ. 

Ο μπαμπάς μου ξεκινάει να γελάει δυνατά. "Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ξανά. Όπως επίσης από εδώ και πέρα σου απαγορεύω να κοιμάσαι στο σπίτι της Ζωής. Τα συζητήσαμε αυτά και την προηγούμενη εβδομάδα Όλγα. Εσύ και ο Στέλιος θα είστε ο ένας πέντε μέτρα μακριά από τον άλλον. Συζήτηση κομμένη" 

Α καλά

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. 

Ο Γιώργος νομίζει ότι επειδή όλη την προηγούμενη Κυριακή την περάσαμε με το να μου κάνει κήρυγμα για την ερωτική ζωή που μου απαγορεύει να έχω -ειδικά με τον Στέλιο- εγώ θα κάτσω να τον υπακούσω. Δεν σφάξανε! Ο Στέλιος είναι ο άνδρας της ζωής μου! Πώς θα βρίσκομαι πέντε πέτρα μακριά του? 

Εγώ τον θέλω μια ζωή μέσα μου.

Εγώ τον θέλω μια ζωή στην ζωή μου. 

Υπό έναν όρο όμως. 

Θέλω να είμαι και εγώ μια ζωή στην ζωή του. 

Μόνο εγώ. 

Αποκλειστικά εγώ. 

"Λοιπόν φεύγω" τους ανακοινώνω και σηκώνομαι όρθια. 

Έχω και έναν Στέλιο να σαγηνεύσω.

Η μαμά μου σηκώνεται και μου ανοίγει την εξώπορτα. 

"Καλά να περάσεις λουλουδάκι μου" μου λέει και με αγκαλιάζει σφιχτά στην αγκαλιά της. "Και προσοχή ναι? Όταν φτάσεις σπίτι του Μάνου στείλε μου μήνυμα" 

Ρολλάρω τα μάτια μου.

Πέντε λεπτά με τα πόδια είναι το σπίτι του Μάνου.

Τι μπορεί να μου συμβεί μέσα σε πέντε λεπτά.. 9μισι το βράδυ.. στην ήσυχη και οικογενειακή γειτονιά μας?

"Και εύχομαι να γυρίσεις με τα ίδια ρούχα με τα οποία φεύγεις" μου ψιθυρίζει στο αυτί για να την ακούσω μόνο εγώ. 

Γουρλώνω απευθείας τα μάτια μου. 

Με έχει καταλάβει?

Άρης

"ΔΗΛΆΔΗ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ? ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? ΟΤΙ ΑΝ Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΚΟΜΕΝΟ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ. ΟΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΓΛΙΤΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ?"

Αρπάζω την μπύρα μου από την ξύλινη επιφάνεια και την πίνω μονοκοπανιά. 

Είχα δεν είχα συγχίστηκα πάλι. 

"ΟΠΟΤΕ ΕΓΏ ΤΙ ΕΚΑΝΑ? ΤΗΣ ΕΔΩΣΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟΝ ΓΚΟΜΕΝΟ! ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ! ΆΦΗΣΑ ΤΗΝ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΦΛΩΡΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑ! ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΝΗΛΙΚΑ! ΕΊΝΑΙ Ή ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΤΡΕΛΑΊΝΕΣΑΙ ΔΗΛΑΔΗ?" 

Πιάνω με μια απότομη κίνηση το πακέτο με τα τσιγάρα και βγάζω αμέσως ένα. Το τοποθετώ στο στόμα και επιτέλους νιώθω το μέσα μου να ηρεμεί κάπως. 

Αντικαπνιστικός νόμος και πούτσες μπλε. Όποιον δω να καλεί το 1142 θα βάλω τον Πάνο να του γαμήσει την μάνα. Γιατί όλα και όλα.. εγώ μόνο την Αννούλα μου πηδάω. 

"Αντιδράς υπερβολικά ρε παπάρα και εσύ. Ηρέμησε λίγο. Εγώ είμαι με την Άννα σε αυτό. Η μικρή αν θέλει να το κάνει θα το κάνει. Και είναι προτιμότερο να το κάνει σε σπίτι παρά σε κανένα πάρκο"

Νομίζω θα πεθάνω από τον πόνο. Δεν αντέχεται πραγματικά. Δεν υποφέρεται να σκέφτομαι ότι το μωρό μου.. η μικρή μου η πριγκίπισσα θα κάνει.. θα ... θα .. θα το κάνει.. εμ.. 

Θέλω να κλάψω.

Ή να σπάσω το κεφάλι του πούστη του Μάνου. 

Ή να κόψω τα αρχίδια του φλώρου του γιου του.

"Θέλω να δω εσύ τι θα κάνεις όταν η μεγάλη ή μικρή έρθει να σου πει ότι θα κοιμηθεί στον γκόμενο μαλάκα" του αντεπιτίθεμαι και κάνω νόημα στον μπάρμαν για refill. 

"Η μεγάλη το αποκλείω να μου ζητήσει κάτι τέτοιο. Είναι πολύ προσηλωμένη στο διάβασμα της. Το μόνο που την νοιάζει είναι να γράψει 19000 μόρια σε λίγους μήνες. Δεν την ενδιαφέρουν τα γκομενικά στο υπογράφω" 

Τον κοιτάω λοξά και γελάω. 

Και εμένα ο Βύρωνας υποτίθεται ότι το μόνο που θέλει είναι να περάσει Ιατρική στην Αθήνα αλλά δεν διαβάζει όλη μέρα, άσχετα που αυτό θέλει να πιστεύουμε εμείς οι υπόλοιποι. Κάνει συχνά πυκνά διαλείμματα για να ξελαμπικάρει από το διάβασμα και πάει και ρίχνει και κανέναν πούτσο. Αν και δεν παραπονιέμαι.. μεγαλύτερο πρόβλημα θα είχα αν τελείωνε το σχολείο παρθένος αλλά.. πολύ μυστικοπαθής μας βγήκε και αυτός ρε παιδί μου.. πολύ ύπουλος.

"Την μικρή από την άλλη ικανή την έχω. Είναι πιο ζωηρή, πιο ξεβγαλμένη για την ηλικία της. Και είναι μόλις 14 χρονών. Θα τα βρούμε σκούρα μαζί της, είμαι σίγουρος" μου λέει ο Μιχάλης και τον παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου να στρίβει τσιγάρο. 

Σάββατο βράδυ σήμερα και όπως κάθε εβδομάδα βγαίνουμε για μπύρες. Συνήθως η μέρα μας είναι η Παρασκευή. Κάθε Παρασκευή βράδυ βγαίνουμε τα δυο μας. Βέβαια χτες ο φίλος μου δεν μπορούσε, διότι η έγκυος γυναίκα του ήταν αδιάθετη και έκατσε μέσα μαζί της. Από το μουνί της τον σέρνει το Μαράκι του. Όχι ότι τον χαλάει κιόλας. Ο μαλάκας λέει το όνομα της και καυλώνει απευθείας. 

Τον πάω τρελά τον παπάρα, τον πάω με τα χίλια. Τον Μιχάλη τον γνώρισα μέσω μιας γαμάτης ιστοσελίδας στο internet, στο olagiatinmama.gr, και έκτοτε κάνουμε παρέα και εκτός εφαρμογής. Είχα ανεβάσει τότε ένα βιντεάκι στο προφίλ μου με θέμα "Πώς να κάνεις γυμναστική στον νεογέννητο γιο σου για να αποκτήσει κοιλιακούς από το πρώτο έτος ζωής" και μου σχολίασε ένας χρήστης με το όνομα marakigiamiazwh ότι είναι άκρως ενδιαφέροντα αυτά που λέω και ότι θέλει και άλλα βιντεάκια από εμένα. 

Πλέον δηλώνω influencer. 

Έχω ανεβάσει άπειρα βιντεάκια στον λογαριασμό μου και τα περισσότερα έχουν εκατοντάδες χιλιάδες views. Η δε pampers μου είχε ζητήσει συνεργασία. Η frezyderm με παρακαλούσε για μήνες ολόκληρους. Βέβαια εγώ έχω υπογράψει συμβόλαιο μόνο με την ΝΟΥΝΟΥ. Κουτιά ολόκληρα έχουμε στο σπίτι με κρέμες για μωρά. Και ευτυχώς για εμένα είμαι ο μόνος που τις απολαμβάνει. Όλοι οι άλλοι δεν τις τρώνε! Οι βλάκες! Αλλά καλύτερα! Περισσότερες κρέμες για εμένα!

"Θέλω να δω όταν θα έρθει η Αναστασία να σου πει για πρώτη φορά ότι θα μείνει το βράδυ στον γκόμενο αν θα είσαι τόσο χαλαρός όσο είσαι τώρα" τον τσιγκλάω τον μαλάκα. Διότι αυτός δεν έχει βιώσει ακόμη την τραγική συναισθηματική κατάσταση την οποία περνάω εγώ. Πολύ ζεν τον κόβω, αλλά πάω στοίχημα ότι όταν βρεθεί στην θέση μου θα γίνει Τούρκος. 

"Δεν θα την αφήσω" μου δηλώνει τέρμα χαλαρός και αφήνει το τσιγάρο του στο τασάκι μπροστά μας. "Αλλά δεν θα το ξέρει ότι δεν θα την αφήσω. Θα την κάνω να πιστεύει ότι είμαι μαζί της σε όλο αυτό και πως θα έχει την άδεια μου για να κοιμηθεί στο αγόρι της αλλά τελευταία στιγμή.. ω τι συμφορά.. κάτι θα συμβεί και θα αναγκαστεί να ακυρώσει τα σχέδια της" 

Κοιτάω φευγαλέα τον Μιχάλη.

Κοιτάω αμέσως μετά την μπύρα μου. 

Κοιτάω ξανά τον Μιχάλη. 

"Τι εννοείς?" τον ρωτάω γιατί πραγματικά απορώ. 

Τι έχει στο νου του αυτός ο άνθρωπος?

"Βλέπε να μαθαίνεις γατάκι" μου λέει και μου κλείνει το μάτι του. 

Ο μαλάκας παίρνει το κινητό μου στα χέρια του και ξεκινάει να πληκτρολογεί ένα μήνυμα. 

Τι γίνεται τώρα?

Και συγγνώμη.. εμένα είπε γατάκι?

Όλγα

"Mira.. cómo estoy sufriendo.. me quemo por dentro.. por sentir tu amor.. mami.. no me hagas eso.. sabes que te quiero.. con todo el corazón" Σιγοτραγουδάω τους στίχους από το αγαπημένο μου τραγούδι και ακολουθώ τις κινήσεις του Δημήτρη.

"Ρε μωρό μου αφέσου στην αγκαλιά μου πολύ σφιγμένη είσαι" με επιπλήττει ο μελαχρινός άνδρας και με παρακινεί να χαλαρώσω τους γοφούς μου.

Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ.. βάζω όλες μου τις δυνάμεις για να αποβάλλω το άγχος που έχω για σήμερα το βράδυ αλλά αποτυγχάνω παταγωδώς να ακολουθήσω τον Δημήτρη στους ρυθμούς της bachata. 

"Αν με απορρίψει πάλι τι θα κάνω μου λες?" τον ρωτάω και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω. 

Ο κολλητός μου με πιέζει χαμηλά στην μέση μου έτσι ώστε να με αναγκάσει να φέρω ξανά το πρόσωπό μου ακριβώς απέναντι από το δικό του. 

"Αποκλείεται να σε απορρίψει" μου ψιθυρίζει πάνω στα κόκκινα χείλη μου. "Έχεις δει τον εαυτό σου στον καθρέφτη σήμερα? Είσαι μουνάρα" 

Κάνω μια στροφή γύρω από τον εαυτό μου και καταλήγω ξανά στην αγκαλιά του. 

"Ναι αλλά υπάρχουν και άλλες" του υπενθυμίζω το τεράστιο φαν κλαμπ του αγοριού μου και καρφώνω το δολοφονικό μου βλέμμα πάνω στην Μυρτώ που εκείνη την στιγμή πίνει το ποτό της μέσα στο ολόστενο μαύρο φόρεμα της. Από δίπλα της η Ράνια και η Δανάη γελάνε με κάποιο υποτιθέμενο αστείο που πέταξε λογικά η αντίζηλος μου. 

"Ανάγκασε τον να θέλει μόνο εσένα" μου ψιθυρίζει έντονα στο αυτί ο Δημήτρης και ταυτόχρονα τοποθετεί τα χέρια του στους γοφούς μου. 

Περνάω τα δικά μου γύρω από τον αυχένα του και γλιστράω τα δάχτυλά μου μέσα στα μαλλιά του. Φέρνω ξανά το πρόσωπο μου σε απόσταση αναπνοής από το δικό του και καρφώνω έντονα τα μπλε μου μάτια στα πράσινα δικά του. 

"Το προσπαθώ μωρό μου.. το προσπαθώ.. απλά φοβάμαι μήπως δεν τα καταφέρω" Η καυτή μου ανάσα χτυπάει πάνω στα σαρκώδη χείλη του. Και γαμώτο.. τρέμω από τον φόβο μου.. τρέμω μήπως πάλι μου πει τις αηδίες περί ελεύθερης σχέσης. 

"Στο τέλος θα είναι αποκλειστικά δικός σου να μου το θυμηθείς" μου απαντάει και αμέσως μετά με φιλάει πεταχτά στα χείλη μου. 

Γουρλώνω αμέσως τα μάτια μου. 

"Αν μου έχεις βγάλει το κραγιόν.." αφήνω να εννοηθεί ότι θα τον σκοτώσω και βγαίνω απότομα από την αγκαλιά του. 

Το τραγούδι τελειώνει και ταυτόχρονα ακούγεται ένα δυνατό χειροκρότημα. 

"Και εγώ σε αγαπάω" μου λέει ο Δημήτρης και με φιλάει ξανά πεταχτά στα χείλη. 

Κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Ω Θεέ μου

Πώς θα τον χειριστώ σήμερα τον Στέλιο?

Τι θα κάνω μου λες?

Τα ανοίγω ξανά και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι τον Δημήτρη να μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω στο τραπέζι με τα ποτά. 

"Τι να σου βάλω να πιείς?" με ρωτάει ενώ ταυτόχρονα βάζει πάγο σε δυο ποτήρια. "Εγώ λέω να ξεκινήσω με ρούμι αβάνα" 

Πριν προλάβω να του πω ότι θέλω σκέτη βότκα βλέπω τα κορίτσια της παρέας μου να μας πλησιάζουν. Η Μυρτώ μου κλείνει συνωμοτικά το μάτι, η Δανάη και η Ράνια την ακολουθούν σαν πιστά σκυλάκια. Βέβαια η παρομοίωση αυτή κρύβει και μια μεγάλη αλήθεια μέσα της.. διότι και οι τρεις τους σκύλες είναι. 

"Και μετά λέτε ότι δεν τα έχετε" η Μυρτώ με πιάνει αγκαζέ. "Πού είναι το κακό να παραδεχτείτε ότι είστε μαζί? Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω" 

Ο Δημήτρης της χαρίζει ένα από τα πιο εκθαμβωτικά χαμόγελά του. "Ρε Μυρτούλα εγώ την παρακαλάω να κάνουμε σχέση αλλά όλο λέει ότι δεν είναι έτοιμη. Δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από μόνος μου.. πείτε και εσείς καμία καλή κουβέντα.. βοηθήστε λίγο την κατάσταση μεταξύ μας" 

Καρφώνω αμέσως το πιο δολοφονικό μου βλέμμα πάνω στο πρόσωπο του κολλητού μου. Καθίκι θα μου το πληρώσεις, εκείνος διαβάζει τα χείλη μου και μου κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι. 

"Κορίτσια εγώ σας αφήνω πάω στην παρέα μου τα λέμε αργότερα" μας ανακοινώνει ο μελαχρινός θεός και κατευθύνεται προς την παρέα του Στέφανου και των υπολοίπων. 

"Εγώ πάντως δεν θα του το έπαιζα δύσκολη, δεν μπορώ να καταλάβω τι σκατά έχεις μέσα στο μυαλό σου φιλενάδα ο τύπος είναι λουκουμάκι" μου λέει η Ράνια με το που μείνουμε οι τέσσερις μας. 

"Ρε κορίτσια αφήστε την ήσυχη μπορεί να είναι αλλού η κοπέλα" επεμβαίνει η Δανάη και στιγμιαία παγώνω. Λες να έχει καταλάβει τίποτα? 

"Να ήταν ερωτευμένη με κάποιον και να μην το γνωρίζαμε εμείς? Οι καλύτερες της φίλες?" η Μυρτώ με σφίγγει πιο πολύ στην αγκαλιά της. "Υπήρχε περίπτωση να ήθελες άλλον και να μην μας το έλεγες? Ε Ολγίτσα μου?" η φωνή της ξεχειλίζει ειρωνία. 

Χαμογελάω πικραμένα.

Τελευταία φορά που τους είπα ότι θέλω κάποιον ήταν στην πρώτη Λυκείου. Ένα βράδυ που παίζαμε θάρρος ή αλήθεια τους ξεφούρνισα ότι είμαι ερωτευμένη με τον Στέλιο και ότι εκείνος δεν μου δίνει σημασία. Και η Μυρτώ τι πήγε και έκανε? Την επόμενη εβδομάδα ήρθε και μας ανακοίνωσε ότι πηδήχτηκε μαζί του. Έναν μήνα έκανα να βγω από το σπίτι. Ούτε σχολείο πήγαινα. Είναι ή δεν είναι μετά μια ύπουλη οχιά? 

"Μυρτώ μόλις ήρθε ο Στέλιος με την αδερφή του" η Δανάη κάνει νόημα στο φίδι να φτιάξει το ντεκολτέ της. 

Στρέφω αργά αργά το κεφάλι μου προς την είσοδο του μεγάλου σαλονιού. Αμέσως το βλέμμα μου διασταυρώνεται με αυτό της Ζωής και η μοναδική πραγματική γυναίκα φίλη μου με χαιρετάει γλυκά. Έπειτα ο Στέφανος την αρπάζει από την μέση, την κολλάει πάνω του και την φιλάει παθιασμένα. 

Χαμογελάω χαρούμενα. 

Της αξίζει ένας τέτοιος άνδρας πάντως, οι δυο τους είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. 

Και τι δεν θα έδινα για να το έβλεπε και ο Στέλιος αυτό.. ότι δηλαδή και εμείς θα είμαστε τέλειοι μαζί.. μεταξύ μας.. σε σχέση.. μόνο οι δυο μας όμως..

Αφήνω το τα μάτια μου να κυλήσουν απροκάλυπτα πάνω στο κορμί του. Είναι τέλειος, είναι Θεός. Φοράει ένα μαύρο τζιν, ένα λευκό μπλουζάκι και το γνωστό μαύρο δερμάτινο τζάκετ του. Το πρόσωπο του καλύπτεται από γένια λίγων ημερών και τα μάτια του.. τα μαύρα εκείνα μάτια του.. με κοιτούν πεινασμένα και.. 

Ξεροκαταπίνω

Πίνω μονορούφι το ποτό που κρατούσα στα χέρια μου.

"Λέτε να πάω να τον χαιρετήσω πρώτη? Του έστειλα μήνυμα το μεσημέρι αν θα έρθει στο πάρτυ και με άφησε στο διαβάστηκε. Τι να κάνω?" η Μυρτώ γκρινιάζει μέσα στο αυτί μου. 

Καρφώνω ξανά το αποφασισμένο μου βλέμμα πάνω στο αντικείμενο του πόθου μου. 

Ότι και να κάνεις Μυρτώ.. σήμερα ο Στέλιος θα γίνει δικός μου. 

Αποκλειστικά δικός μου. 

Χαμογελάω πονηρά και ξεκινάω να περπατάω προς το μέρος του. 

Τώρα αρχίζει το καλό. 

Το κεφάλαιο αυτό είναι αφιερωμένο σε δυο  κορίτσια που λατρεύω

 littleyounglover 

και 

EvelinaVoda

σας υπεραγαπώ

~AngryCupcake