Help me, please.

Just I a moment, I was shocked when I heard crashes. Bigla akong nakagalaw and get up immediately. My eyes roam around to searched for the two of them.

I looked at Serina who was having a hard time getting up and I looked at the ruined wall. The wall nearby was in ruins, as if someone had thrown her with great force. Her mother, too, was vomiting blood, indicating a more severe impact. Many tools and objects were scattered and broken, as if they had been blown away.

What happened?

I stood up from where I was lying to help Serina dahil may awa pa din namang natitira sakin.

But her reaction changed as if terrified when I approached.

Itinaas din niya ang kamay niya para pigilan ako gamit ang kapangyarihan niya pero hindi nangyari dahil dire-diretso ang paglakad ko papuntang sa kanya. Nagtataka man kung anong nangyayari ay hindi ko na binigyang pansin pa.

"S-serina! Lumayo ka sa babaeng yan! Huwag mong hahayaang makalapit siya sayo!" Sigaw ng kanyang Ina nang malapit na ako kay Serina.

Why do they seem to be even more afraid of me? While they have the power and any time they can take my breath away!

Nabaliktad na yata. Kanina ako itong natatakot sa kanila pero bakit anong nangyari? Para na akong halimaw kung layuan nila ako.

"M-masama to." Rinig kong bulong Ni Serina dahil malapit lang ako sa kanya. Sinusubukan ko pa siyang hawakan ngunit umiiwas lang siya.

Nang nakatayo na siya ng maayos ay nagulat na lang ako ng may maramdaman ako sa leeg ko na isang matulis na bagay.

A knife.

Serina immediately found a knife and pointed it at my neck. I couldn't move because I was afraid that if I made the wrong move, I might end up stumbling over it.

Ayokong mamatay sa mundong kahit kailan ay hindi ako kabilang. Sino na maglilibing sa bangkay ko kung ganon? Sino nang iiyak kapag namatay ako dito. Buti pa sa mundo ko ay sigurado akong iiyak ng isang drum na luha si Mika at si Sen.

I swallowed as she pressed the knife even harder and I felt a little blood flow. At that moment, I saw Serina become anxious. She swallowed and looked like she really wanted to attack me.

She stared at the blood running down my neck.

Don't you say they are also addicted to blood?

Vampires?

Vampires lang ang peg? Wala naman akong nakikitang pangil nila.

Oh ghad!

I could see with my own eyes how Serina spewed out. And the more my two eyes saw her two sharp teeth suddenly erupt!

Tangina! Bampira nga!

Pero muli akong nagulat sa sunod na nangyari. Hindi ko alam bakit siya biglang tumalsik, wala naman akong ginawa.

Nanginginig man ang katawan ay pinilit kong ihakbang ang dalawa kong paa paatras habang nakatingin parin kay Serina na nanghihinang tumatayo at sa kanyang ina na ganun din na may mahahabang ngipin na matalim na nakatitig sa akin.

I swallowed several times and immediately wiped the blood from my neck with my hand.

Then I roam my eyes here inside and saw my cellphone neatly still sitting on a small table, away from these two.

Kaya hindi ako nahirapang kunin iyon at nagtatakbo na palabas.

Sa pagtatakbo kong iyon ay naaagaw ko ang atensyon ng mga tao sa paligid na abala sa ginagawa. Pero salamat at hanggang tingin lang sila at walang nagkamaling harangan ako. Yung iba nakakunot at may pagtataka sa mukha.

I don't know who I'm going to trust. I don't know if I can even trust anyone here.

I was already far from town but three men blocked my way!

I'm in trouble! Again!

Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa inis!

Mula nang tumapak ako dito at hanggang ngayon nakailang gulo na ba ang napasukan ko!?

Swerte ko na lang dahil buhay pa ako hanggang ngayon. Hindi ko lang alam kung matatanong ko pa sa sarili ko mamaya kung makailang gulo na ba ito dahil nilayuan na ako ng swerte at tigok na pagkatapos nila.

Mula sa nakangising itsura nila ay napalitan ng pagtataka, dahil siguro sa pagsabunot ko sa sarili ko.

"A-ano kailangan niyo?" Naglakas loob akong nagtanong.

"Kakaiba ang damit mo. Mukang galing ka sa palasyo o tumakas? Kaya ka tumakas dahil may ninakaw kang mga ginto diba!?"

Huwat?

What are they saying?

Aanhin ko ang ginto kung wala namang magandang bilhin dito!? Saan ko gagamitin ang mga yun? Ni wala ngang kotse, kahit manlang pedicab na pwede kong pagbilhan ng ginto na yun dito! Mga amp! Napapikit ako ng mariin at nagpipigil ng inis.

Idiots!

I just stared at them and tried to slowly walked away.

But all of a sudden, a fire broke out in my path.

"oh my shems!" I shouted to my surprise.

Ngunit bigla naman iyong nawala na parang binuhusan ng tubig.

A-ano?

Pumipikit-pikit pa ako kung ano bang totoo sa nakita ko. Ang biglang pag-apoy o guni-guni ko lang iyon? Pero naramdan ko pa ang init niya dahil malapit lang iyon sa harapan ko.

"Anong nangyari!" Rinig kong sigaw ng isa sa mga lalaki na sinusundan yata ako.

"Paano namatay bigla ang apoy na ginawa ko!" Galit na tanong nung isa na siyang nagpakawala ng apoy.

Aba'y anong alam ko diyan!

Ako rin naman eh. Nagulat din. Ibig sabihin ay totoo ang apoy na yun at hindi guni-guni lang!

But who are they? They can use some kind of power, so that's mean they comes from the palace?

"Sino ka ba!? Paano mo nagawa iyon!?" inis na tanong niya sakin.

"May naamoy ba kayo?" Saad ng kasama niya

"Anong sinasa--"

As their conversation continue, I tried my luck to run.

Bumabagal na din dahil madali lang akong mapagod. Pakiradam ko ilang kilometer na ang tinakbo ko.

"Ahh!" I screamed because one of the men grabbed me and held me tightly. Their eyes are on fire and their long fangs are also exposed.

"Kakaiba ang amoy ng dugo mo! Sariwa at napakalinis. Ang sarap amoyin!" Lumapit pa yung dalawa sakin. Hinang-hina na ako at kahit ganon ay pinilit ko paring magpumiglas. Kahit alam ko sa sarili ko na hindi na ako makakatakas pa. Ito na siguro ang huling araw ko.

I closed my eyes.

If this is the day when you take me, at least hoping that I can go back to the world I grew up in, please.

"Aarrgh" namulat akong wala na ang tatlong halos pagpiyestahan na ako.

Hayun sila may sari-sarili nang mundo este halos nakadapa na at nahihirapang tumayo.

T-teka?

T-teka? Kanina ko pa napapansin ah! Yung nangyari kanina kina Serina at sa Ina niya, yung sa apoy at ngayon sa tatlong ito.

Naalala ko ang mga natutunan ko sa simbahan na laging pinapaalala ng pari.

Kahit saan man tayo magpunta ay laging siyang naka gabay sa atin. Kaya huwag na huwag nating kakalimutan na nasa tabi lang natin siya o nasa taas na pinagmamasdan tayo. Huwag nating kakalimutang magdasal araw-araw. I shook my heads because of that thoughts. What the hell am I thinking in this situation.

Ohmy!

The three got up and looked at me sharply as their fangs came out and they ran quickly towards me.

Ngunit hindi pa sila nakakalapit ng husto ay tumalsik ulit sila sa malayo.

Ngayon pano nangyari iyon? Wala naman akong ginawa?

Nakita kong kahit hirap na hirap na ay pinilit parin nilang tumayo at agad na lumuhod.

Wtf!

Napataas naman ang kilay ko. Nakaluhod sila na parang natatakot. Nanginginig. Like they have seen someone they should't dare to offend.

"M-mahal na prinsipe" sabay na banggit nila and bow to pay respect.

Huh?

"Dakpin sila." Isang malamig na boses ang aking narinig sa mismo kong likuran. K-kaya ba lumuhod ang tatlo dahil nandito ang p-prinsipe? A-ang sinasabing prinsipe mismo ng kingdom of Nemestia na tinatapakan ko?

"Masusunod mahal na prinsipe."

From where I am standing, I could no longer move. Not because of a magic but because of the coldness of my body.

His voice will make you stiff because of the it's coldnes.

Pano pa kaya kung nilabas na niya ang kapangyarihan niya.

"M-mahal na prinisipe! Patawad! Hindi na namin ito uulitin! Pakiusap wag niyo po akong dakpin! May dalawa po akong anak na binubuhay!"

One of the three begging and almost burst into tears.

If in our world he could be judged gay for crying.

Pero ibahin mo dito dahil ang dahilan ng pag-iyak nila ay katumbas ng isang buhay. May anak siyang na kailangan buhayin at isama mo pa ang pwede nilang makuhang parusa.

The prince didn't even react. He just stare at them like they have did a terrible sin. Pero totoo naman. Muntik na nila akong kainin, este patayin. As what I heard, the king and prince of this kingdom have the wisdom and compassion, governing this kingdom with fairness and upholding justice.

"Iwan niyo muna kami." turan niya sa mga naiwang mga kawal at hindi na lang pinansin yung lalaki kanina na kinakaladkad na ngayon dahil ayaw sumama sa mga kawal at nagpupumiglas pa.

Hanggang ngayon ay hindi parin ako gumagalaw sa kinatatayuan ko kanina. Nahimasmasan na ako at sinubukang gumalaw pero ayaw parin sumunod ng katawan ko.

Ngayon tingin ko gawa na ito ng isang kapangyarihan!

"It is strictly forbidden to demean or mock women, regardless of their social status," declared the prince, who remained standing behind me. Umalis na sila kaya sino pa ang makakarinig sa sinabi niya?

Sa akin ba niya sinasabi 'yon?

Kahit gusto kong tignan ang itsura ng prinsipe na sinasabi nila ay hindi talaga makagalaw ang katawan ko!

"O-okay? Tapos?" diko alam kung tama ba itong ginagawa ko, at ang pagsagot ko sa kanya.

I'm not asking what he's saying. Did he really say that to me or maybe he was with someone else?

I was even more focused on how I could move and search for a way back into our world.

In an instant, I felt his warm breath against my ear as he whispered, "I miss you," while his arms enveloped my body from behind.

@chumalan_bch

––––––—–—–