Chap 4

Zaffira Winter Rosewood's POV

My consciousness slowly emerged from the depths of sleep, abruptly disrupted by a searing pain coursing through my back. As I opened my eyes, I found myself lying on the ground, surrounded by a carpet of fallen leaves and twigs.

Someone is tugging my body. Parang isa akong patay na hayop na hinihila ng isang mangangaso.

"Argh" I muttered because this person still wouldn't stop pulling me. Each pull intensified the ache in my back, amplifying the sensation of being at the mercy of an otherworldly presence.

I tried to looked around.

Forest.

Yun lang ang masasabi ko kung nasaan ako

T-teka? What happened!?

All I knew, I was drowning because of the flood! I thought I am already dead.

But how did I end up here now, in a place or forest without any trace of the flood that occurred earlier? The leaves and grass were completely dry.

"L-let me go." I stammered, my voice strained and hoarse, remnants of the water I had involuntarily swallowed.

As I realized my clothes and hair were not wet, my astonishment grew even stronger.

What is truly happening?

Imposible naman na ito na ang langit dahil base sa nakikita ko ay nasa gitna kami ng....kakahuyan?

"Gising na siya" saad ng isang kasama ng humihila sakin.

Ang sakit ng likod ko!

Mukang mga taong bukid sila. Hindi pa siguro ako nalalayo sa probinsiya nila Mika o baka sakop pa niya ito. Makaluma na kasi ang mga damit nila. Mangangaso pa yata ang mga ito dahil sa hawak nilang pana.

"Kimo, gising na siya." Repeated the person next to Kimo who was called by the man who spoke.

"Alam ko. Manahimik ka diyan. Baka may makarinig sa atin."

"Anong gagawin natin diyan?"

"Magandang babae, kakaiba ang damit na mukang galing sa palasyo. O baka isa sa mga serbidora sa palasyo na nagtangkang tumakas. Malas lang niya dahil tayo ang nakakita. Hahaha!"

M-mukhang may masamang balak pa yata sakin ang dalawang ito.

I also did not understand what they said.

Anong galing sa palasyo?

An attendant maid in the palace? I think these two are still on drugs. Tapos nakuhang pang mangaso.

"Ahahahaha! Mukang maganda yang binabalak mo! HAHAHAHA!" Tawa nung isa.

"Bitawa--!" Magpupumiglas pa sana ako pero agad naman nila akong nabitawan dahil may humarang sa kanila.

After letting go of me, I immediately stood up and shook myself even though my back still hurt. I still felt relief knowing that my bones remained intact and unharmed.

"Anong ginagawa niyo" tanong ng isang err.... naka cosplay ba sila. May shooting ba at naligaw ako dito? Yung mga humarang kasi ay nakasuot ng isang bakal na armor. At first glnce, masasabi mong mga kawal ang mga ito. Kawal? Wtf.

"A-ano.. tinutulungan lang namin ang dilag na ito dahil naliligaw siya." natatarantang na sambit nung tinawag na Kimo kanina. Alam ko ang pangalan dahil yun ang narinig kong saad kanina ng kasama niya.

Pinasadahan ako ng tingin ng tatlong....err....kawal? Nakita ko ang patataka sa muka nila.

"Bakit ganyan ang iyong kasuotan?" Tanong ng isang yeah kawal na lang ang itawag ko.

"Ahmm" I don't know what to answer because they are still asking why I am wearing this while they are like fools wearing that.

"Mona! Ha..ha.. N-nandito ka lang pala. Kanina pa kita hinahanap!" Hinihingal na saad ng isang babae na mukang tumakbo pa kaya ganyan. Nakahawak ang isang kamay niya sa tuhod at ang isang kamay niya ay hinawakan ang balikat ko.

The two who had been pulling me earlier stepped back and the three soldiers nodded.

"Halika kana Mona. Uwi na tayo. Patawad naiwan kita kanina, nakalimutan kong hindi ka pala sanay maiwan mag-isa sa ganito." Hinila ako ng babae kaya naman ay napapiksi ako sa ginagawa niya.

The woman pulled me so I was overwhelmed by what she was doing.

Ano bang sinasabi niya? Napagkamalan pa yata akong si Mona na sinasabi niya.

"Ah ano bang--" pinutol ng babae ang sasabihin ko at inakbayan ako saka bumulong, hindi iyon narinig ng tatlong kawal dahil malayo sila sa amin ng apat na metro.

"Sabayan mo na lang ako." she whispered and acted again like we were close.

"Hahaha! Pagpasensyahan niyo na po ang alaga ko! Bata pa kasi kaya wala pang masyadong alam sa mga nangyayari. Aalis na kami."

What? Wtf?

I think I'm surrounded by crazy people.

Tumango lang ang tatlong kawal, senyales na pwede na kaming umalis.

I stared at the two men who were pulling me earlier because they caught my eye. Hindi ko pa sila napapatawad sa panghihila sa akin. Ginawa nila ako parang isang patay na hayop at hinila-hila sa lupa, hindi ba nila alam na may pakiramdam din ako.

Napayuko lang sila.

"Sige. Makakaalis na kayo. Hindi dapat kayo nagtatagal sa gubat na ito dahil maraming mababangis na hayop ang naninirahan dito. Alam niyo ring bawal ang pumasok sa pinakagitna ng kagubatan kung gusto niyo pang mabuhay." Saad nung kawal.

Sinamaan ko muna ng tingin yung dalawang nanghila sa akin.

Hinila na ako paalis ng babaeng hindi ko kilala at rinig ko pa ang sinabi ng kawal sa dalawang lalaki.

"Sumama kayong dalawa sa amin. Nilabag niyo ang isang batas kaya kailangan niyong tanggapin ang isang parusa."

Nakalayo na kami kaya nagawa ko nang magsalita at magtanong.

"Ano bang kailangan mo? Sino ka at bakit mo ito ginagawa?" I asked in confusion. Nauuna siyang naglalakad kaya nasa likod niya ako.

She was walking ahead so I was behind her.

"Pasalamat ka at dito ka sa kaharian ng Nemestia napadpad."

Nakaramdam ako ng kakaibang kamig pagkasabi niya yun.

The one who used to seem jolly a while ago is very different from the one she speaks now. Sobrang seryoso na parang hindi tumatawa kanina.

"Hahaha!" I just laughed para libangin ang aking sarili.

"Galing ka sa mundo ng mga tao." Napahinto ako sa paglalakad ng banggitin niya yun.

I was horrified and I didn't know why.

W-where am I really?

She also stopped walking nang maramdaman niyang hindi na ako nakasunod sa kanya.

"A-anong ibig mong sabihin?" I asked her nervously.

The cold wind is still blowing. It was also getting dark so I was even more horrified especially at the various sounds of animals starting to make noise.

"Kita sa mukha mo ang pagtataka. Kung gusto mong malaman, sumama ka sakin. Kung maniniwala ka, makinig ka sa sasabihin ko sayo mamaya. At kung ayaw mong maniwala sakin, sige mag-paiwan ka at hindi mo na kailangang sumama. Gumagabi na at maraming mga mababangis na hayop ang naglalabasan sa tuwing gabi."

Nagpatuloy siya sa paglalakad.

Niyakap ko ang sarili ko at muling iginala ang mata ko dito sa kagubatan.

"Kyaahhmp!" Halos mapasigaw ako dahil sa malakas na alulong ng aso, aso nga ba? L-lobo! Mabuti na lang at natakpan ko pa ang bunganga ko ng sarili kong kamay.

Napatingin ako sa kasama ko na nagpapatuloy sa paglalakad at hindi manlang ako binalingan ng tingin, hindi pa siya nakakalayo sakin. Kaya naman kahit gusto ko siyang sigawan para hintayin ako ay hindi ko ginawa.

Because when I do that, ay mas lalong magagambala ang mga hayop na naninirahan sa kagubatan na ito.

Kaya naman tumakbo na lang ako para habulin siya, kahit masakit parin katawan ko. Nakalapit ako sa kanya pero hindi man lang siya nagulat. Mukang inaasahan niya na susunod ako sa kanya.

"N-nasan ba tayo" mahinang tanong ko sa kanya.

"Nasa Tennessee ka at wala ka sa mundo ng mga tao. Nasa kaharian ka naman ng Nemestia." Litong-lito man ay pilit ko paring iniintindi.

Bigla ay napahawak ako sa ulo ko. Fck! Heto na naman! Sumasakit na naman ang ulo ko, lagi kong nakakalimutan na mag pacheck up min. Hindi ko nakayanan ang sakit kaya nandilim ang paningin ko.

"Paano ka nakakasigurado na nanggaling siya sa mundo ng mga tao?"

"Portal"

"Sonya! Anong portal ang pinagsasabi mo? Walang ibang nakakalabas-masok sa portal na yun kundi ang prinsipe at hari ng Nemestia lang! Dahil sila ang may hawak ng portal! Kahit ang hari ng Taraya at Spiro ay walang kakayanang pumasok sa portal na iyon."

"Tumahimik ka muna. Nagigising na siya."

I awoke to the argument of the two voices I heard. I got up and the first thing I looked at was the woman I was with earlier.

I turned my gaze to the man next to him.

Nakita nila ng pagtaas ng kilay ko at pagtatanong kaya unang nagpakikila sakin yung lalaki.

"Ako nga pala si Celes." Pagpapakilala niya.

"Celes...?" What's his surname?

Nagtataka naman ang bumalatay sa muka niya. Hindi niya siguro nakuha ang gusto kong itanong.

"What's your surname?"

His face wrinkled even more.

The woman I was with earlier had a normal facial expression.

"Anong sinasabi niya Sonya?" Tanong sa katabi niya.

The girl's name is Sonya. Sonya didn't look back at Celes. Sonya just looked at me as if she didn't care.

"Yan." Maikling sambit ni Sonya.

"Ano?" Nagtatanong na mukha ni Celes.

"Tinatanong niya kung ano ang apelyedo mo. Ang apelyedo ay isang pangalan din na karugtong ng iyong pangalan." She explained to Celes.

Where on the continent am I really and they don't even know theirr last name!

"At yan ang isa pang patunay na galing siya sa mundo ng mga tao. Sila'y gumagamit ng pangalan na karugtong nang nauna nilang pangalan. Kung ang pangalawang pangalan na iyon ay may kapareho, doon mo malalaman na kadugo mo iyon. Wala silang pakialam kung may kapareho man ang una nilang pangalan. Ang mas mahalaga ay dapat sa pangalawang pangalan mo sila dapat kapareho para maituring na kadugo mo iyon." Paliwanag ni Sonya.

"Hindi ko maintindihan." Celes.

Ako rin hindi ko maintindihan. Napapangiwi na lang ako rito.

I fake a cough. "N-nauuhaw ako. Baka pati tubig wala kayo dito."

The man immediately complied and fetched water. . Ang bilis niya. Nasa harapan ko na agad siya na nakaabot sa akin ang isang baso na gawa yata sa bato na may lamang tubig. Nang abutin ko yun ay hindi nga ako nagkamali na gawa iyon sa bato. Ang bigat eh.

"Mona, paano ka--" naputol ang sasabihin sana ni Celes dahil sa pagsasalita ni Sonya. Sa kanilang dalawa mas masasabing maraming alam si Sonya kesa kay Celes.

"Hindi Mona ang pangalan niya. Gawa-gawa ko lang yun kanina. Ngayon ang tanong, anong tunay mong pangalan?" Sonya.

"Princess, when someone asks you if what your name is, don't say anything, huh?" Mommy said, who adopted me.

"Nag-iingat lang anak." Hinalikan niya ang ulo ko at dumating na din si dad na nakabihis na.

I remember mommy telling me over and over again in case someone I didn't know very well asked what my name is.

I saw them both looking at me so I lowered the glass and placed it on a small bamboo table.

"Akira." Yes. Akira is what I always say and I'm used to that name that I use when someone asks what my name is. I saw the reaction of the two of them whose eyes almost popped out because of what I said.

"A-ano? Sonya, masama ito!" Nagpapanic na saad ni Celes.

Samantalang si Sonya ay agad na nakabawi sa gulat.

"At paanong naging masama?" Tanong ko kay Celes na hindi na mapakali. Parang na tatae na ewan.

"Bawal ang may kapareho ng pangalan dito. K-kailangan nating palitan ang pangalan mo habang wala pang nakakaalam!" Celes almost shouting in nervous.

"Kumalma ka Celes! Hindi sila magkapangalan. Kahit kailan ay hinding-hindi magiging pareho ang pangalan ni prinsipe Akiro at si Akira!"

"Sonya! Kahit na! Konti na lang ay malapit na! Kapag ito nalaman ng prinsipe madadamay tayo!"

"Naduduwag ka na ba!?" Sigaw ni Sonya kay Celes.

"Argh! Hindi! Hindi ka nga nagkamali! Kahit sino matatakot makabangga at tanggapin ang parusa! Nagdala ka lang ng problema natin dito, Sonya!" Hindi mapakali at sabunot pa ang sarili.

I sighed.

Of course I'm just a burden to them.

"Fine. Kung nag-aaway kayo dahil sakin. Pwede naman akong umalis na lang dito."

"Kita mo! Kita mo, Sonya! Nagsasalita siya ng salitang hindi natin maintindihan!"

I saw that Sonya was holding back.

I walked out of their small or hut house. I can handle myself. Why would I ask them for help kung alam ko namang hindi nila iyon magagawa dahil nakasalalay din ang buhay nila.

I don't know where I am. But Sonya says I'm in a place where mortals don't live. If not mortal means immortals.

Rinig ko pang pinatulan na ni Sonya si Celes at mukang nag-aaway na nga talaga sila. Hindi na nila ako napansin na nagpatuloy sa paglalakad sa gitna ng dilim. Hindi ko alam kung bakit nakaya kong maglakad-lakad mag-isa sa ganitong kalalim na gabi lalo na at wala ako sa mundong nakasanayan ko.

@chumalan_bch

–––––––