Girl and Boy scouts.

PAGPASOK ko palang sa loob ng dining room ay nakaramdam ako ng maligayang aura. Ibang iba ang aura sa kanina at ngayon.

Saktong pag-upo ko ay syang pagdating sa dalawa, napansin kong medyo napahinto si Brenda sa kanyang paglalakad at para bang nag-aalinlangan itong dumalo.

Nagtama ang aming paningin at binigyan ko sya ng normal kong ngiti, pero she just iwas her eyes bago sya nag patuloy sa paglalakad at umupo.

Nakahanda na yung mga masasarap na pagkain sa hapag at inunahan na ni Manang Hermenia ang pagdasal, medyo naninibago parin ako pero in a good way.

Matapos magdasal ay nagsikain na kaming tatlo, kanya-kanyang kuha ng kanin at ulam na Ginataang monggo.
Hinipan ko muna bago ko isubo and tumpak! Aaaannnsaaaraaaappp.

Minsan lang rin akong nakakain ng ganito, like parang first time nga akong makakain nito. Sa city kasi tamang order lang sa mga restaurant o kaya mag te-take out lang sa Jolibee at Macdo, namiss ko rin ang homecook ni Lola Tirz.

Na enjoy ko ang pagkain pero nararamdaman ko ang akward atmosphere, tahimik lang kasi silang kumain o sadyang ganito lang sila pag kakain?

Nakaramdam ako ng uhaw kaya tumayo ako at kinuha rin yung baso bago naglakad palapit sa water dispenser, matapos ko magsalin ay ininom ko iyon.

Bumalik ulet ako sa kakaupo at nagsalita.

"Hello... Di pala ako proper na nagpakilala kagabi, ako nga pala si—"

"Jasmine." Brenda interrupted.

I smiled before I continue to talk. "Yes, but you can call me ate Jas. I was raised in Bacolod but grew up in Taguig, and yes I don't understand bisaya language pero sasanayin ko na ang sarili na umintindi ng bisaya kasi dito sa Leyte na ako mag se-settle."

"Excuse me ate... Boyfriend  nyo po ba si Kuya Jerome?" Napahinto ako sandali sa tanong ni Juny.

"Ah.. no I'm just a colleague, and tinulungan lang ako ni Kuya Jerome nyo. Sa Southern leyte pala ako mag se-settle in, sa lugar ng Lola ko. Pansamantala lang po ako dito titira mga one month or two." Napatango-tango naman si Manang Hermenia sa sinabi ko, while the kids didn't asked again.

"Ahm... Ipaalam ko rin pala sa inyo to, may sakit po ako. Pero di po ito nakakahawa, ito po ay mental illness na nakuha ko when I was a kid. Nakakaranas po ako ng mga panic at anxiety attacks—pero di naman ito lageh, minsan kasi medjo na ti- triggered po ako.." inexplain ko lahat ng sinabi ko kasi eto na ang panimula ng pagbabago.

I'm now trying to be a social person na noon ay hindi ko magawa.

"Sorry."

"Sorry ate... Sorry kagabi at ganun ang inasal ko, I acted so mean." Medyo nakakagaan sa pakiramdam na marinig kong sabihin iyon ng sincere ni Brenda, nakita kong sincere ang apologies nya through her eyes.

I just gave her my sweetest smile and she smiled back.

"At dahil bati na tayong lahat, kainan ulit tayo!" Napalingon kami sa gawi ni Manang at may dala itong isang tray ng jelly? wait I know this nakalimutan ko na rin ang pangalan nito, maya ba yun?

"Wow nay kalami sie ng maja!" (Wow na kasarap naman ng maja!) hirit ni Juny. Maha pala yun.

"Heheheheh kanina ko pa to hinanda at nireserba ko talaga to sa pangtanghalian, himagas ba" nilapag ni Manang yung tray ng maha at kumuha ng kitchen knife pang slice nito.

Manang Hermenia slice it equally at inilagay nya ang bawat slice sa platito namin, the dessert looks familiar. I think I have been eating this dessert from way back, kinuha ko yung tinidor and I started tasting the dessert—and it's so YUMMY!

I widened my eyes. How can this simple color white jelly with smashed peanuts toppings with sweet corn in the middle of it can be such a delish?!

Nagpatuloy lang ako sa pagkain parang naa-addict ako sa lasa, so I ended up eating 7 slices of it and now I'm super full. Pero worth it naman yun.

"Burp." Natigilan silang tatlo ng marinig nilang nagburp ako— (╬☉д⊙)⊰⊹ฺ

But they all just laugh kaya natawa na rin ako imbes na mahiya, it's weird to feel this but I'm so happy right now ngayon lang ata ako nagkaganto— first time kong mag burp sa harap ng hapag, I've never done this before because it's improper daw ayon kay Mommy.

"Lami Lang noh?" (Masarap hija noh?) Hirit ni manang tas nag smile lang ako kahit diko naintindihan.

"Nay tagalog biya si ate" (Nay tagalog diba si ate) sabi pa ni Juny. Ano kaya yun diba?

"Ay oo nga pala, naku nasanay na kasi sa bisaya hahaha pasensya na hija ha. Masarap ba hija? Baka kasi masyadong matamis." She said.

"No Manang, actually it's great and good and the taste was very delicious. Na enjoy ko po yung dessert, para ngang na kakain na nga ako nito noon eh pero matagal-tagal narin yun like super tagal. Ngayon ko lang ulit naalala yung lasa ng maja?" Manang just nodded with a sweet smile in her face.

"Na eh kuwento mo samin diba na taga-visayas rin Lola mo?" I nod as a response.
"Diko sure pero kasagaran dito kasi sa Visayas pag may Birthday-han, wedding anniversary party, binyag, or kaya kahit walang event— hindi mawawala yung maja blanca sa hapag kung panghimagas na ang usapan" kwento ni Manang and now I remember!— birthday party ata yun ni ni Adonis we were just kids back then parang sa isang garden ata yun? Shallow na sa memory ko.

After chitchatting ay natapos kaming kumain at nagtulungang maglinis at ayos, and from that day I started to change myself slowly.

THREE weeks had passed and 3 weeks narin akong nag stay dito sa mansion ng Chan, masaya at okay ang pagtira ko dito. It's cool to live with new people and new environment, sa loob ng three weeks I've also learned something new— like cooking tips with Manang Hermenia and learning bisaya language with the kids.

Unti-unti ay nagiging sociable na akong person and I'm trying really hard, and last week ay umandar na naman ang mental illness ko. I endured panic attacks while cooking mabuti nalang at kasama ko doon sa dirty kitchen si Juny kaya minadali nila akong dalhin sa malapit na health center, thank God hindi masyadong malala ang panic attacks ko at humupa rin ito salamat sa gamot na binigay nila sakin. Namoblema nga ako dahil wala akong dalang pera and worst I have no money, but sabi ni Manang no need to worry daw kasi it's free dahil it's a public health center lahat ay libre dahil ito'y parts sa government.

Also may nalalaman na akong bisaya phrases and words, I really tried to learn and understand this language. Salamat sa dalawa ay natutunan ko rin ito step by step. Ang understanding nila at pinagtiyagaan nila akong turuan ng bisaya, I really enjoyed their company.

"Ate Jas, Are you ready? Our chaperone is here" she giggled after she said those words, chaperone? I thought magco-commute kami?

Inayos ko na yung mga gamit ko; shirts that good for 3 days, shorts that good for 3 days, underwears, private stuffs, medication just in case, and hygiene products.

I think ito na lahat wala na ata akong nakakalimutang dalhin, sinara ko na ang bag na dadalhin ko at isinuot ito.
Hinarap ko muna ang salamin na nakadikit sa pader, I slapped my face three times para ihanda ang sarili sa aking pupuntahang camping.

Yes you heard it right camping.

It's the month of October where all girl and boy scouts go camping and try new adventures with their co scouts, and yes the two of them— Juny and Brenda was a member of scouts at they invited me to join with them as their guardian since Manang Hermenia can't go dahil may important na pupuntahan rin si manang.

At first I hesitated, cause I nearly forgot na nakakakita pala ako ng mga read Strings! And dahil crowded maloloka ako sa visible strings and it may cause chaos for me!

But it's just sides of me that are overreacting, ang totoo kasi I've never experience camping when I was young. Curious ako kung anong mga ganap ang mangyayari sa loob ng camp, I think hindi naman ata ako ma o-overwhelm— I will be fine.

I inhaled and exhaled three times, okay I'm ready to go.

Lumabas na ako sa kwarto at nag tungo na ako agad sa sala kung saan doon nag hihintay si Juny, Brenda, Manang at... Jerome?

"Hi." Jerome greeted.

Hindi ko sya inaasahan I thought he can't go kasi busy sya. "Hello, I.. akala ko hindi ka makakadating" I don't know pero there's part of me is happy seeing him here with us.

"Oh hahaha well here I am, di natuloy yung business proposal kaya free time ako ngayon— so tara na? I think the parade will start soon" he said. Naunang naglakad Sina Jerome at Juny papunta sa kotse na sasakyan namin.

Lumapit naman sakin si Brenda and she held my hand kaya napatingin ako sa kanya but she just smiled at hinila na nya ako papunta sa kotse at sumakay na kami sa loob.

Now that I think of it yung chaperone pala na tinutukoy ni Brenda was his kuya, nag start na ang sasakyan at nag start na rin ang aming biyahe.

Medjo tahimik lang kami kaya kung saan-saan na dumapo ang aking paningin hanggang sa dumapo ito sa kamay ni Jerome na hawak ang nobela, there I saw his string.

Badum! Badum! Badum!

Wait bat ba ako kinakabahan? Napahawak pako sa aking dibdib and I really felt my heart racing, wow this is bad. Di ako na overwhelmed dahil sa camping kundi na overwhelmed ako ng makita ang strings namin sa isat-sa, di parin ako sanay.

Speaking of strings! Gonna spoil the fun. Brenda and Juny are soulmate, they're bound to each other. I don't know what's fate bring them but I hope they will know that they're made for each other, does that mean me and Jerome were made for each other too?—wait erase that.

Biglang nalang nag-init ang aking pisngi sa isipang iyon, Ang init naman dito. ミ●﹏☉ミ

Huminto na yung sasakyan kaya nagsilabasan na sila pero nagpaiwan ako sandali sa loob, hinanda ko ulit yung sarili ko. It's better to be ready than nothing to do.

Okay I'm ready!

Kinuha ko nayung bag ko at saktong bubuksan ko yung pintuan ay bigla itong bumukas, Ang resulta? Na out of balance ako at sabay kaming natumba  sa sahig ni Jerome. As in knockdown!

"Ouch..." I whispered. Sakit ng pag landing ko.

"Are you okay?" Bigla akong napatingin sa harapan ko and then our eyes met. Wow he had black eyes.

"Jasmine are you okay?" Snap! Omg napatulala ako! Huli ko naring na realize na nakaibabaw pala ako sa kanya, nakakahiya!.

Dali-dali akong tumayo and also I help him stand.

"S-Sorry di ko inaasahan na bubuksan mo pala ako ng pintuan" hingi ko ng dispensa. Nakakahiya ang pangyayaring iyon.

"Uh no I'm the one who should apologize~~~~£££~~~'££" parang nag f-fade sa aking pandinig ang mga sinasabi ni Jerome sakin ng napatulala ako't nakatingin sa aking harapan, I thought I've ready myself.

Seeing this makes you mesmerized but it's also scary, thousands of Strings I saw that are knotted.

Thousands of people with their strings connected to each other.

There are thousands but there is only me who can saw the strings.

Plain Strings, nagkabuhol-buhol strings, long and short strings.

Wow. It's just wow. This was the second time I saw this kind of thing.

The thousands of strings

********

A/n: hello! Antagal ng update kono? HAHAHAH andaming schoolworks at deadline Kasi Yung hinabol ko pero heto na ang new chapter! And thank you po sa pagbabasa God bless.
Ito pala Yung niluto ni Manang Hermenia (ㆁωㆁ)

Maja blanca