POV Anna

Mijn huid gloeit nog steeds, ik doe mijn ogen dicht. De spanning giert door mijn lichaam heen. Na een tijdje open ik mijn ogen. 'En, heeft het gewerkt?' vraag ik. Iedereen kijkt me aan met een droevige blik op hun gezicht. Ik kijk naar de grond en zie nog steeds twee scherpe klauwen onder mijn lichaam uitsteken. Ik slaak een harde zucht. 'W... wat is er mis gegaan?' vraagt Thomas. Aan zijn gezicht af te lezen is dat hij er ook niets van begrijpt. Hij staart voor zich uit met een nadenkende blik. Dan loopt hij zijn trein weer binnen. Iedereen kijkt de trein binnen naar wat Thomas daar aan het doen is. 'Wat doet hij?' vraagt Patrick. 'Hij pakt zijn boek met allemaal spreuken.' zegt Janique. 'Waarom geeft hij zichzelf een 'face palm'?' vraagt Brian. 'Ik heb geen idee.' zegt Ruben. Ze lopen allemaal weer naar achter zodat Thomas de trein uit kan. Hij kijkt me een beetje ongemakkelijk aan. 'Ik uh...' stamelt hij. 'Ik had de verkeerde spreuk.' Ik begin te lachen. Thomas kijkt me verbaasd aan, waarschijnlijk snapt hij niet waarom ik moet lachen. 'Dat kan toch iedereen gebeuren.' zeg ik hinnikend van het lachen. De ongemakkelijke uitdrukking op zijn gezicht verdwijnt. 'Je hebt gelijk.' zegt hij en hij slaakt een zucht van opluchting. 'Voor de goede spreuk heb ik geen ingrediënten nodig. Het enige wat ik nodig heb zijn acht mensen die een kring om Anna willen vormen en nadat ik de spreuk heb uitgesproken een dab willen doen.' 'Dat komt goed uit.' zegt Brian en hij telt alle mensen. 'We zijn met negen, dus hoeft één iemand niets te doen.' 'Uhm.. wat is de dab?' vraagt Meine en hij lijkt zich te schamen om zijn vraag. 'Dat is een speciale beweging.' zegt Ruben. 'Maar als je de beweging niet kent, hoef je hem ook niet te doen.' Meine knikt opgelucht en gaat aan de kant zitten. De rest vormt een kring om mij heen. Thomas noemt een spreuk op: 'Mep, mep, verander dit meisje weer in een mens met behulp van de dab.' Iedereen doet de dab. Ik begin licht te geven en weer voel ik een raar gevoel door mijn lichaam gaan. Iedereen doet hun handen voor hun ogen en ik doe mijn ogen dicht. Mijn voeten gaan langzaam van de grond, ik zweef hoog in de lucht en draai in het rond. Dan val ik hard naar beneden. In de verte hoor ik iemand naar me schreeuwen: 'Anna! Iemand doe iets, snel!' Ik raak de grond en alles wordt zwart.

POV Thomas

De Rode Draak begint fel licht te geven. Ik sluit mijn ogen omdat het licht anders pijn doet. Ineens hoor ik iemand hard schreeuwen: 'Anna, snel iemand doe iets!'. Ik open mijn ogen. Ik zie een meisje op de grond liggen. Ze heeft rood / bruin kleurig haar. Haar ogen zijn gesloten. Naast haar is en jongen met blond haar en blauwe ogen op de grond geknield, hij kijkt angstig om zich heen. Langzaam loop ik naar ze toe. Meer mensen komen hun kant op gelopen. Ik kniel me neer naast de jongen en leg een hand op zijn schouder. 'Het komt wel goed.' zeg ik zacht. 'Kan iemand me helpen het meisje naar de trein te tillen?' vraag ik. Een jongen met rood haar en blauwe ogen stapt naar voren en helpt me met het optillen van het meisje. We leggen haar neer op de bank die in mijn trein staat. 'Hoe kan het dat ze gevallen is?' vraagt de jongen met blond haar en blauwe ogen. 'Misschien is er iets mis gegaan doordat ze het drankje van de andere spreuk had opgedronken.' zeg ik. 'Het zal vast niet ernstig zijn.'

POV Anna

Langzaam open ik mijn ogen. Ik zie allemaal bezorgde hoofden boven mijn hoofd hangen. 'Ze wordt wakker.' roept een stem. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en zie dan dat de hoofden die boven me hangen Maik, Thomas en Meine zijn. Ik glimlach naar ze. 'Is het gelukt?' vraag ik. Ze knikken. Ik krijg een grotere glimlach op mijn gezicht. 'Je moet nog wel even uitrusten.' zegt Thomas en hij legt zijn hand op mijn schouder. Ik knik en sluit mijn ogen weer, maar slapen lukt niet echt. Nu ik een mens ben, kan ik wraak nemen op Rik. Ik kom snel overeind en grijp naar mijn hoofd, duizeligheid neemt toe maar het boeit me niet. Thomas kijkt me geschrokken aan en duwt me weer naar achter. 'Ik zei dat je moet rusten.' zegt hij. 'Maar we moeten naar Sander!' zeg ik. 'Hoezo moeten jullie naar Sander?' vraag ik. 'Dan kunnen we alvast overleggen hoe we Makkanium gaan overnemen en Rik van de troon kunnen stoten.' zeg ik. Thomas kijkt me met een frons aan. 'Kijk het zit zo.' zeg ik en ik neem een grote hap adem. 'Voordat ik veranderde in een draak, was mijn vader de koning van Makkanium. Rik heeft hem vermoord en zijn vrouw heeft mij verandert in de Rode Draak. Eigenlijk wouden ze mij vast houden, maar ik kon ontsnappen. Ik heb negen jaar lang in een bos geleefd, niks anders gedaan dan jagen en slapen. Tot een maand geleden. Het werd onrustig in het bos, Rik had mensen het bos ingestuurd om op mij te jagen. Gelukkig kwam Meine op tijd langs om me te beschermen. Hij bracht me samen met andere mensen naar Sander. Sander zei dat ik opzoek moest naar jou zodat jij me weer normaal kon maken en ik mijn plek op de troon op kan eisen.' Ik zucht diep na dit gezegd te hebben. Thomas kijkt me begrijpend aan. 'Oké, ik zal jullie nu naar Sander toebrengen.' zegt hij. Ik glimlach tevreden. Thomas loopt naar de voorkant van de trein. Iedereen komt de trein binnen. Langzaam komt de trein in beweging.

POV Sander

Ik hoor geroffel buiten. Ik kijk uit het raam en zie een grote trein voor mijn kasteel staan. Mijn ogen worden groot als ik zie wie er naar buiten komen gelopen. 'Hé Sander!' roept de jongen die naar buiten komt gelopen. Hij word gevolgd door andere mensen. Uiteindelijk komen er twee jongens naar buiten, tussen hun in loopt een meisje. Ze steunt met haar armen op hun schouders. 'Doe snel de poort open!' roep ik naar mijn assistente terwijl ik naar beneden ren. Als ik beneden aankom is de poort al open en is iedereen binnen. 'Fijn jullie weer te zien.' zeg ik en ik kijk naar het meisje dat tussen de jongens in staat. Ze glimlacht naar me. 'Ook fijn om jou weer te zien Anna.' zeg ik.