POV Mia

Neville zijn zachte lippen drukken op mijn wang. Ik krijg de kriebels vanbinnen. Jammer genoeg trekt hij zijn lippen al snel weer terug en kijkt me op een schattige manier aan. OMG! 'Ik wil eigenlijk niet dit moment verpesten, maar we moeten het erover hebben of we het wel aan de rest willen vertellen.' zeg ik. Neville knikt. 'Wat wil jij?' vraagt hij. 'Ik denk dat het beter is om het ze nog niet te vertellen.' zeg ik. 'Hoezo dan?' vraagt Neville 'Omdat er een kans is dat het de groep uit elkaar drijft, of het pakt niet goed uit tussen ons en...' zeg ik maar ik word onderbroken. 'Niet zo negatief, ik wil niet dat je die zin afmaakt.' zegt Neville. 'Maar ben je het ermee eens?' vraag ik. 'Tuurlijk, ik begrijp het.' zegt Neville en hij geeft me nogmaals een kus op mijn wang. We lopen terug naar de rest van de groep.

Neville en ik hebben besloten om gescheiden van elkaar terug te komen zodat het niet al te veel opvalt. Als ik eenmaal bij de groep aan kom staat Neville er al, hij praat met Anna. Janique komt vrolijk naar me toe gehuppeld en vraagt waarom ik weg was. 'Ik was op ochtendjacht.' zeg ik en ik lach ongemakkelijk. 'Waarom heb je dan geen vlees bij je?' vraagt Janique en ze kijkt me argwanend aan. 'Een slechte ochtendjacht.' zeg ik en ik loop door. Janique blijft verbaasd achter.

POV Neville

Ik praat nu met Anna en moet haar een slechte smoes verzinnen dat het niet gelukt is met Mia. Weetje ik zeg gewoon dat ik het niet heb gedaan. 'Dus... Hoe ging het met Mia?' vraagt Anna en ze grijnst naar mij. 'Ik heb het niet gedaan.' zeg ik snel zonder enige twijfel. Anna kijkt me kwaad aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen, dus ik loop maar gewoon bij haar weg en loop naar de jongens toe. De jongens kijken me vragend aan. 'Wat moest jij bij Anna en waarom was je weg?' vraagt Maik. 'Ze vroeg me waarom ik weg was, net zoals jullie nu doen. Ben je jaloers ofzo?' zeg ik snel. Maik draait zich snel om en loopt er vandoor, vreemd..... 'Maar dat verklaart nog steeds niet waarom je in de ochtend weg was.' zegt Yarnick. 'Ik was aan het jagen met mijn worstenschieter.' 'Oh.... Ik snap je.' zegt Yarnick en hij begint te lachen. Patrick kijkt me vaag aan. Dan zie ik aan zijn gezicht dat hij het ook snapt. 'Waarom was je dan zo lang weg?' vraagt hij uiteindelijk. 'Kom op jongens! Privacy!' schreeuw ik en ik loop weg.

POV Anna

'Jongens!' schreeuw ik en iedereen komt naar me toe gelopen. 'Kunnen we verder gaan?' Iedereen knikt en we beginnen met lopen. Janique struikelt over een steen, tegen Meine aan. Meine schrikt, draait zich om en vangt Janique op. Heel even kijken ze elkaar aan, maar ze herstellen zich snel. Mia loopt op Janique af een port veelzeggend in de zij van Janique. Janique rolt met haar ogen.

We komen uiteindelijk aan bij de zee. Er waren veel ongemakkelijke stiltes tijdens de reis die me super erg irriteerden. Ik probeer een verklaring te zoeken voor al die ongemakkelijke stiltes. Verklaring één: Mia en Neville hebben stiekem toch wel een relatie. Nee, dat klinkt echt belachelijk. Neville zou het dan wel zeggen, toch? Verklaring twee: Drie van hen zijn in zombies verandert en kunnen niet meer praten. Nee! Dat klinkt nog belachelijker dan de vorige verklaring. Verklaring drie: Janique en Meine zijn ontvoerd door aliens, die hebben een clone gemaakt van hen en die terug gestuurd naar de aarde. Nee, dat klinkt echt super belachelijk. Maar ik zou niet weten wat het anders zou moeten zijn, dus dit klinkt nog wel logisch. Ik word uit mijn gedachten geschud door het geluid van een locomotief. 'Thomas!' schreeuwt Brian. Hij rent naar de trein toe, die net naast ons tot stilstand is gekomen. Serieus, na al die tijd zoeken komt hij gewoon naast ons te staan. Als ik een mens was geweest had ik mezelf nu een 'face palm' gegeven. Ik zie dat iedereen naar de trein loopt, dus ik loop ook maar naar de trein.

POV Thomas

Ik rijd rusting in mijn trein over het strand heen. Ineens zie ik een groep jongeren en een draak voor de trein staan. Ik druk met mijn voet op het rempedaal. De trein komt vlak voor de jongeren tot stilstand. Eén van de jongeren schreeuwt: 'Thomas!' en rent naar mijn trein toe. Dan hoor ik geklop op de deur van mijn trein. Ik loop naar de deur toe en doe open. In de deuropening staat een jongen met blond haar en blauwe ogen. 'Wat doe je hier?'vraag ik. 'We hebben uw hulp nodig.' zegt de jongen. 'Oh ja?' vraag ik. 'Waar moet ik jullie bij helpen dan?' 'Nou, u ziet die Rode Draak daar misschien wel.'zegt de jongen en hij wijst naar de draak. 'Ze was eerst een mens, net als ons. Maar ze is betovert. Zou u de betovering on gedaan kunnen maken?' Ik denk diep na. Waarschijnlijk heb ik wel een spreuk. 'Ja.' zeg ik. 'Ik zal wel even mijn spreukenboek pakken.' Ik loop de trein weer in en zoek naar mijn spreukenboek. Ik zie hem in de kast staan, ik pak het spreuken boek en loop weer naar buiten. Buiten blader ik door mijn spreuken boek, opzoek naar de goede spreuk.Ik kom uit op een bladzijde met de spreuken: Hoe verander ik een dier terug ineen mens? 'Ik heb de spreuk gevonden.' zeg ik. 'Maar daarvoor heb ik nog een paar ingrediënten nodig.' 'Oké!' zegt de jongen en hij gaat overleggen met de rest van de groep. De Rode Draak komt naar me toegelopen en begint tegen me te praten. 'Ik zal er alles aan doen, zodat u mij terug kunt veranderen in een mens.' zegt ze en ze knielt voor me neer. 'Wat heeft u allemaal nodig?' vraagt ze. Ik klad snel alle benodigdheden op een papiertje en geef het aan haar. Ze loopt weer terug naar de groep.