Ελπίδα. Το ομορφότερο ίσως συναίσθημα του ανθρώπου μετά την αγάπη. Το συναίσθημα που θρέφει όλα τα υπόλοιπα, τα ζωντανεύει, τα αναζωπυρώνει. Προσφέρει απλόχερα δύναμη, θέληση και θάρρος.

Ακόμα τη βλέπω. Ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των συντρόφων μου. Όλοι έτσι είναι όταν σχεδιάζουμε την επόμενή μας κίνηση κατά της Κυβέρνησης. Τη βλέπω και θυμάμαι τότε που την είχα κι εγώ. Αλλά, την έχασα. Πολλά χρόνια πριν, όταν άκουγα τον πόλεμο γύρω μου να μαίνεται κι εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα.

Μισώ την αδυναμία. Κι ακόμα περισσότερο πια μισώ την ελπίδα. Γιατί είναι ψεύτικη. Το πιο ψεύτικο συναίσθημα. Δε συμβάλλει πουθενά.

Δε γίνεται να ελπίζουμε για κάτι που δε θα γίνει ποτέ. Δε γίνεται να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τους νικήσουμε. Κι όμως, οι δικοί μου το πιστεύουν. Και μπροστά τους, δείχνω ότι το πιστεύω κι εγώ.