Η June Johnson ήταν στην υπηρεσία του Ethan Holmes από πολύ μικρή.

Κάθε παιδί, στο καθεστώς των Κυβερνήσεων, στην ηλικία των δώδεκα ετών, περνούσε ορισμένες εξετάσεις από ειδικά στελέχη και αν παρουσίαζαν υψηλή νοημοσύνη ή κάποιο σπάνιο ταλέντο, έμπαιναν απευθείας στην υπηρεσία των Κυβερνητών.

Η June είχε διαγνωσθεί με εξαιρετικά υψηλές διοικητικές και ηγετικές ικανότητες, που μαζί με το ταλέντο της στα Μαθηματικά την έχριζαν σπάνιο ταλέντο, δυσεύρετο κι ανεκτίμητο.

Τότε, το αφεντικό της ήταν δεκαπέντε ετών και δούλευε κι αυτός στην υπηρεσία του Κυβερνήτη Ethan Holmes του Πρώτου, του παππού του. Η June δε χρειάστηκε καν να πληροφορηθεί ότι αυτός είχε ήδη εκλεχθεί ο διάδοχος του, μια που ήταν ο μόνος εγγονός του Κυβερνήτη κι οι Holmes είχαν εγκαταστήσει κάτι σαν δυναστεία τους τελευταίους δύο αιώνες. Οι Άγγλοι λάτρευαν τις δυναστείες και τις διαδοχές κι είχαν πάρει με πολύ καλό μάτι αυτή τη συνήθεια της οικογένειας Holmes. Τους θύμιζε τους παλιούς, καλούς καιρούς των Βασιλέων, που πλέον μόνο στα βιβλία έβρισκαν. Φυσικά, υπήρχαν και κάποιοι που ακόμα δήλωναν δυσαρέσκεια. Και συνήθως αυτοί ήταν που τροφοδοτούσαν τους Προδότες, που αυτοαποκαλούνταν Επαναστάτες.

Ο πατέρας της June, ο Thomas Johnson, ήταν γιατρός στο London Bridge Hospital, που μετρούσε περίπου εξήμιση αιώνες λειτουργίας κι ήταν η μόνη ιδιωτική κλινική που δεν έκλεισε μετά την εγκαθίδρυση των Κυβερνητών. Ο πατέρας της ήταν τίμιος και νομοταγής πολίτης, δεν επιθυμούσε τίποτα παραπάνω πέρα από την ασφάλεια και την αξιοπρεπή διαβίωση της οικογένειας του. Είχε αποδεχτεί με το πάντα ήρεμο πρόσωπό του την ανακοίνωση ότι η μικρή June θα εργαζόταν πλέον για την οικογένεια Holmes. Τα δύο μικρότερα αδέρφια της, ο Dick και ο Tim, είχαν εκφράσει τη χαρά τους για την αξίωσή της με φωνασκίες και χοροπηδηχτά κατά μήκος του σπιτιού, εισπράττοντας τελικά ένα βλέμμα αποδοκιμασίας από τον πατέρα τους, που ήταν αρκετό για να τους αποτρέψει να συνεχίσουν.

Ο μόνος που ποτέ δε δέχτηκε αυτή την τεράστια ευκαιρία της και μάλιστα αντιτάχθηκε σθεναρά για να μη την δεχτεί, ήταν η μητέρα της, η Martha. Προερχόταν από οικογένεια Επαναστατών, οι γονείς της κι όλα της τα αδέρφια ανήκαν στους Επαναστάτες του Ηνωμένου Βασιλείου, η ίδια παντρεύτηκε τον Thomas Johnson για να διατηρήσει την ησυχία της. Μόνο που εις βάθος πάντοτε μισούσε τους Κυβερνήτες, γιατί αυτοί θα γίνονταν τελικά οι δολοφόνοι της οικογένειας της. Κι έτσι, όταν της ανακοίνωσαν τη διάκριση της June, είχε σουφρώσει τα φρύδια κι είχε απαντήσει με ένα ισχυρό και αδιάλλακτο όχι.

"Τι εννοείς;" Είχε απορήσει ο πάντα ήρεμος Thomas.

"Εννοώ ότι δεν πρόκειται να αφήσω την κόρη μου να δουλέψει για αυτούς τους τυράννους," είχε απαντήσει περήφανα η Martha.

Η June θυμόταν πόσο είχε διχαστεί τότε, όταν ο πατέρας της απαριθμούσε όλα όσα πιθανά θα τους συνέβαιναν αν αρνούνταν να υπακούσουν τους Κυβερνήτες κι η μητέρα της αρνούνταν κατηγορηματικά. Αγαπούσε τη μητέρα της περισσότερο από οτιδήποτε, το ίδιο έκαναν και οι αδερφοί της. Όμως, αισθανόταν ότι ο πατέρας της ειχε δίκιο στην προκειμένη περίπτωση. Είχε άπλετο χρόνο να ζυγίσει τις δύο επιλογές, μια που η μητέρα της την κλείδωσε στη σοφίτα του σπιτιού και δεν ήταν διατεθειμένη να την ελευθερώσει, αν δεν έπειθε τον άνδρα της να μην της επιτρέψουν να δουλέψει για τα φίδια τους Holmes.

Η διορία που τους είχε δωθεί να αποφασίσουν ήταν μια εβδομάδα. Το πρωί της όγδοης ημέρας, κι ενώ ο ήλιος είχε μόλις ανατείλει, η πόρτα χτύπησε στις πέντε και τρία λεπτά. Ο Thomas έτρεξε να ανοίξει, ενώ η Martha, σίγουροι για το ποιοί ήταν, έτρεξε κι ελευθέρωσε τη μικρή της κόρη από τη σοφίτα. Κρατώντας τη σφιχτά στην αγκαλιά της, προχώρησε στο καθιστικό, όπου ήδη δυο άγνωστοι άνδρες συνομιλούσαν με τον σύζυγό της. Δε χρειάστηκε να της συστηθούν για να καταλάβει ότι ανήκαν στην υπηρεσία των Κυβερνητών.

"Δε θα πάρετε το παιδί μου. Πάνω από το πτώμα μου θα περάσετε για να-"

Δεν πρόλαβε καν να τελειώσει τη φράση της. Η June δεν είχε δει το όπλο να βγαίνει από την τσέπη ενός άνδρα και να διαπερνά το κεφάλι της μητέρας της. Το επόμενο πράγμα που έζησε ήταν η πτώση ενός πτώματος και η δική της πτώση, αφού την έσπρωξε προς τα πίσω. Ποτέ όμως δεν έφτασε στο έδαφος. Ήλπιζε ότι την είχε πιάσει ο πατέρας της. Κι όμως, ήταν αυτός ο άνδρας από τους δύο που δεν είχε πυροβολήσει. Τη ρώτησαν αν θα τους ακολουθούσε. Είπε ναι. Όχι επειδή φοβόταν για τον πατέρα της, ή φοβήθηκε από τη μητέρα της, μα γιατί είχε κατανοήσει ότι εκεί διαγράφονταν ένα λαμπρό μέλλον για εκείνη.

Ντριιιιιν! Ντριιιιιν!

Το τηλέφωνο του γραφείου του Ethan Holmes, του αφεντικού της, την έβγαλε από την παράξενη αναθύμησή της· πάντα απέφευγε να θυμάται εκείνα τα γεγονότα. Πήρε το ακουστικό στο χέρι της και μίλησε.

"Παρακαλώ;"

"June, εσύ είσαι;"

Μια φωνή που πλέον είχε συνηθίσει να ακούει σε καθημερινή βάση. Η ανοιχτή πόρτα σε περίπτωση που η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου βούλιαζε.

"Amelia," αναφώνησε, με ψεύτικο ενθουσιασμό. "Δεν είναι λίγο αργά για να τηλεφωνείς;"

Η ώρα ήταν εννιά το πρωί. Στη Νέα Υόρκη, από όπου καλούσε η Κυβερνήτης Amelia Rourke, θα ήταν τέσσερις.

"Η δουλειά με παρέσυρε κι έχασα την αίσθηση του χρόνου," δικαιολογήθηκε βιαστικά η Κυβερνήτης της Βόρειας Αμερικής. "Δώσε το τηλέφωνο στον Ethan."

"Δεν έχει έρθει ακόμα," αποκρίθηκε ειλικρινά η June. "Θες να τον περιμένεις ή να του αφήσεις κάποιο μήνυμα;"

"Δεν πρόκειται να περιμένω να ξυπνήσει," απεφάνθη η Rourke, με κουρασμένη φωνή. "Πες του ότι έχω νέα για το Σχέδιο Thronos."

"Φυσικά," δέχτηκε η June κι ύστερα της ευχήθηκε καλόν ύπνο, προτού κλείσει το τηλέφωνο ξανά.

Χρειάστηκε να περιμένει άλλη μια ώρα μέχρι να καταφθάσει ο Κυβερνήτης Ethan Holmes, ο νεότερος. Κανένας δεν την ενόχλησε. Έτσι, βυθίστηκε ανεπαίσθητα ξανά στις σκέψεις της πριν το τηλεφώνημα της Amelia Rourke.

Το μέλλον της ήταν πράγματι λαμπρό. Είκοσι χρόνια δούλευε για τους Κυβερνήτες και πλέον ειχε φτάσει να είναι το δεύτερο πιο ισχυρό άτομο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν μπορούσε να ζητήσει τίποτα περισσότερο στη ζωή της. Είχε καταφέρει τα πάντα κι ήταν τριάντα δύο ετών.

Δεν είχε ξαναδεί κανέναν από την οικογένειά της. Ο πατέρας της της έγραφε γράμματα, πάντα κλασικός και λάτρης των παλαιών τρόπων. Στο τελευταίο του γράμμα της ανακοίνωνε ότι ο Dick κι ο Tim είχαν γίνει μέλη των Επαναστατών κι ότι θα αποκτούσαν νέα ονόματα. Ακόμα και τώρα δεν την είχαν ξεχάσει και την αγαπούσαν.

Αυτό συνέβη πριν δέκα χρόνια. Λίγες μέρες μετά την αποστολή του γράμματος, το τηλέφωνο χτύπησε κι ήταν ο Dick. Η κηδεία του πατέρα τους θα γινόταν στις πέντε το απόγευμα.

Η June δεν πήγε. Τουλάχιστον όχι στην κηδεία. Επισκέφθηκε μόνη το μνήμα του πατέρα της και έμεινε να του μιλά και να χύνει σταγόνες δάκρυα για αρετή ώρα. Ύστερα έφυγε και δεν έκλαψε ποτέ πια για τίποτα.

Όταν άκουσε την πόρτα του γραφείου να ανοιγοκλείνει, κατάλαβε ότι ο Κυβερνήτης είχε επιτέλους φτάσει.

"Καλημέρα, June," της είπε χαμογελαστά, παίρνοντας από το γραφείο της.

"Καλημέρα, Ethan," του ανταπέδωσε εκείνη, χωρίς ιδιαίτερο συναίσθημα.

"Μήπως με ζήτησε κάποιος;"

"Η Amelia Rourke."

"Στον ύπνο της με βλέπει και μου τηλεφωνεί στη μαύρη νύχτα της Αμερικής;" Απόρησε με ένα παιχνιδιάρικο ύφος ο Ethan.

H June κοίταξε για λίγο το ταβάνι, ενώ αναρωτιόταν πού έβρισκε τη χαρά μέσα στη σοβαρότητα της κατάστασης και τη μουντάδα του καιρού.

"Όπως και να έχει, τηλεφώνησε και ζήτησε να της τηλεφώνησεις σε λίγες ώρες. Υπάρχει εξέλιξη στο Σχέδιο Thronos."

"Αλήθεια;" Ρώτησε ο Ethan, ανασηκώνοντας τα φρύδια του.

"Αν θες τη γνώμη μου, είναι χάσιμο χρόνου," του είπε με ειλικρίνεια η June. "Δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείσαι με ένα αγόρι που ίσως είναι ήδη νεκρό, όταν η αληθινή απειλή είναι οι Επαναστάτες."

"Δεν ειναι οποιοδήποτε αγόρι," της υπενθύμισε ο Ethan, περιφέρονταν νευρικά στο δωμάτιο. "Είναι ο μοναδικός εν ζωή απόγονος της Βασιλικής Οικογένειας."

"Δεν είναι παρά ένας θρύλος," επέμεινε η June. "Αν η Βασιλικη Οικογένεια είχε επιβιώσει, θα είχε εμφανιστεί δημόσια."

"Αν οι Επαναστάτες τον εντοπίσουν πριν από εμάς, θα τον παρουσιάσουν στους πολίτες ως Μεσσία κι όλοι θα στραφούν ενάντιον μας!"

"Δεν πρόκειται να τον βρουν, γιατί δεν υπάρχει!" Ανέβασε τον τόνο της φωνής της η Συγκυβερνήτης του Ηνωμένου Βασιλείου. "Τρία χρόνια τώρα σπαταλάς τον χρόνο σου σε μια φήμη, σε μια εικασία! Πάψε επιτέλους να δίνεις σημασία σε μηδαμινά ζητήματα! Ξεχνάς το πιο βασικό!"

"Και ποιό είναι το πιο βασικό;" Ζήτησε να μάθει ανυπόμονα ο Ethan.

"Το γεγονός ότι οι Επαναστάτες του Ηνωμένου Βασιλείου άλλαξαν Αρχηγό κι ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει την ταυτότητά του. Πού καιρός για τέτοια όταν ψάχνουμε τον Βασιλιά του Ισραήλ; Πρόσεξε μόνο μην έχεις την ίδια κατάληξη με τον Ηρώδη."

"Δηλαδή;"

"Να ανοίξεις την Καινή Διαθήκη και να μάθεις!" Τον αποπήρε η June κι έβγαλε τρεις τεράστιους φακέλους, για να τους μελετήσει, σημάδι ότι η συζήτησή τους είχε τελειώσει.

Ωστόσο, ο Ethan δεν είχε τελειώσει μαζί της.

"June;" Ρώτησε ήρεμα.

"Σύντομα, δεν έχω όλη την ημέρα," του απάντησε βιαστικά, χωρίς να σηκώσει τα μάτια από τους φακέλους.

"Τι κάνεις μετά τη δουλειά;"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το ξέρω, άργησα πολύ, μα αυτή τη φορά σας το υπόσχομαι ότι το επόμενο κεφάλαιο θα ανεβεί συντομότερα από όσο πιστεύετε.

Έχει μείνει κανένας ακόμα να διαβάζει αυτή την ιστορία;

Τέλος, παρακαλώ γράψτε μου εντυπώσεις στα σχόλια :)