A/N: Hi everyone! Sorry for the late update. Busy ako sa OJT eh. Hehe. Almost one month na nung last update ko, sana magustuhan niyo! Can I also know your comments? ;)

°°°

Keisha's POV:

Ross Devin Molino...

Bakit mo naman ako pinapahirapan ng ganito?

Hindi ko na alam kung anong gusto ko mula nung pumunta ka rito.

Ilang araw na nga ba mula nung umiyak at lumuhod ka sa harapan ko?

Ilang araw na ba ang lumipas noong nagmamakaawa kang balikan kita?

Ilang araw na ba mula noong tinanggihan kita at pinaalis?

Ilang araw na ba noong dumating ang panahong matagal kong hinintay pero sinayang ko?

Ilang araw, linggo, buwan o taon na ba ang lumipas mula noong nagmahalan tayo at iniwan mo ako?

Bakit siya ang pinili mo? Bakit hindi ako? Bakit mo ako pinabayaan? At bakit mahal pa din kita sa kabila ng lahat nang nagawa mo!

Bakit ang sakit, Devin? Bakit ang sakit sakit!

Bakit hanggang ngayon ikaw pa rin?

Bakit mahal pa kita?

Bakit gusto pa din kitang makasama?

Bakit hindi ko magawang alisin ka sa buhay ko?

Bakit parang kahapon lang nangyari ang lahat!

Bakit sariwa pa din ang sakit?

Bakit hindi ko magawang pakawalan ka?

Bakit kahit ilang ulit sabihin ng isip ko na tama na ay minamahal pa din kita!

Bakit parang napakadali lang sa'yo lahat? Habang ako, eto! Nahihirapan! Nasasaktan at hindi alam ang gagawin!

Hindi ko kaya!

Hindi ko kayang kalimutan!

Hindi ko na kayang mawala ka pa ulit sa akin!

Gustong gusto kong sabihin sa'yo na "oo mahal na mahal din kita. Gusto kong makasama ka ulit." Pero bakit ang nasabi ko lang ay "umalis ka na"?

Hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko!

Mas gusto ko nalang na mamatay kaysa pagdaanan muli ang hirap at sakit na dinanas ko mula sa'yo.

Pero bakit ganun? Bakit sa'yo at sa'yo pa rin ako bumabalik?

Bakit Devin? Bakit ikaw pa rin ang hinahanap hanap ko!

Ang hirap...

Yung taong gustong gusto kong makasama ay siya rin ang taong kinamumuhian ko.

Hindi ko na alam paano ko pa mapo-protektahan ang puso ko at sarili ko.

Hindi ko na alam kung saan ko pa mahahanap ang kaligayahan sa buhay ko. Wala na eh, ubos na ubos na ako. Pagod na pagod na akong kalimutan ka habang minamahal ka. Pagod na pagod na akong hanapin ang kaligayahang kailanman ay hindi ko na yata matatamo.

Pinagkaitan na yata ako ng langit at lupa ng kaligayahan sa buhay...

"Miss 2 Oreo frappe and 1 mixy fries. How much?"

Napabuntong hininga nalang ako sa mga nangyayari. Natatakot din ako sa pagbabalik niya. Hindi ko na alam paano pa makakawala sa lahat nang 'to.

"Miss 1 Mango Caramel Frappe. Take out."

Masyado nang maraming nangyari, hindi ko na alam paano pa magsisimula ulit at babaguhin ang buhay ko. Ni hindi ko na alam kung paano pa ako mabubuhay.

"Miss! Ano ba! You're wasting my precious time! I've been ordering five times now for just a Mocha Frappe!"

Para akong natauhan sa biglang pagsigaw ng babae. Halos mapatalon rin ako sa gulat nang makita ko na mahaba na ang pila at wala pa akong nakukuhang order miski isa.

Napapunas nalang ako sa aking pisngi nang mapansin kong basa ito.

Kahit na hirap ako kumilos at magsalita ay pinilit kong mapakalma ang aking sarili mula sa pagiyak.

Agad kong kinuha ang order nila sa kabila ng aking pagkalito.

"S-sorry po Ma'am, w-what is your order a-again?" Nauutal kong sabi at pilit na pinapakalma ang natataranta kong utak. Kailangan kong magtrabaho ng maayos at alisin si Devin sa utak ko dahil baka sa kangkungan na ako pulutin kapag nagkataon.

"I said Mocha Frappe!" Nanlilisik na mata niyang sabi. Lalo akong natakot dahil sa kapal ng eyeliner niya na nakadagdag sa panlilisik ng mata niya.

Relax, Kei. Kaya mo yan. Ginagawa mo na ang trabahong 'to for 2 years.

"O-okay Ma'am, 95 pesos only. I received one thousand pesos. Here's your change, 905 pesos."

Kinuha niya iyon ng padabog at umupo na sa isang table.

Huminga na lamang ako ng malalim para magawa ko nang maayos ang aking trabaho.

"Yes sir? Can I ta--" Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay pagalit na din siyang umorder.

"2 oreo frappe and 1 mixy fries! Pakidagdagan na rin ng Nachos at 3 Coffee Crumble Frappe!" Halos tumalsik na ang laway niya sa akin pero hindi ko iyon pinansin at agad na pinindot sa screen ang order niya.

Napapalunok nalang ako sa mga inaasal ng customers pero wala akong magawa dahil kasalanan ko naman.

"O-opo sir. Repeat ko lang po order niyo, 1 mixy fries, 2 Oreo frappe, nachos and 3 Coffee Caramel Frappe."

Pagangat ko ng tingin ay minamasahe niya na ang kanyang sintido at tila ba sasabog na siya.

"Ayusin mo naman trabaho mo miss!"
Nagulat ako ng ibagsak niya ang kanyang kamay sa aking harapan na siyang nakakuha ng atensyon maging ng mga customers.

"Wag mo na ako idamay sa katangahan mo dahil busy akong tao! Ang sabi ko 3 Coffee Crumble Frappe! Hindi Caramel! Di mo ba nakikita? Ang haba na ng pila oh? Kaya kung pwede bilis bilisan mo naman!"

Napakagat na lamang ako sa aking labi dahil sa takot na dala niya sa akin. Nararamdaman ko ang unti unting paginit ng gilid ng aking mga mata.

"S-sige po. Uulitin ko nalang po." Nagpipindot akong muli sa screen para sa kanyang order at nang uulitin ko na ay bigla siyang nagsalita.

"Cancel my order."

Halos mapanganga ako sa narinig ko.
"S-sir? Pero okay na po sir, ginagawa na po siya." Pakikiusap ko sakanya.

"Nawalan na ako ng gana!" At umalis na siya sa harap ko. Napatitig na lamang ako sa screen at halos manghina ang mga tuhod ko sa mamahal ng mga ito.

Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang galit nila...

Pero pinili ko pa ding pindutin ang cancel button matapos makaipon ng lakas ng loob.

Pagkatapos non ay agad akong nakarinig ng sigaw mula sa loob.

"Keisha! Bakit cancelled na? Napakadami nito!" Yumuko na lamang ako sa halip na humarap.

Hindi ko kayang makita ang kanyang galit.

"S-sorry Kuya Ron, nawalan na daw siya ng gana." Maluha luha kong sabi.

"Paano hindi mawawalan ng gana eh ang sama ng itsura mo!" Galit na sigaw niya at padabog niyang isinantabi ang mga ito.

Lalo ko lamang nararamdaman ang pagkainutil ko.

"Pre ano ba! May pinagdadaanan yung tao!" Suway sakanya ni Kuya Marco.

"Wala akong pakialam! Kung ganyan siya ng ganyan pare-parehas tayo mawawalan ng trabaho!"

Patuloy lang silang nagsagutan doon. Wala naman akong nagawa kundi ng sisihin ang sarili ko. Palpak ka nanaman, Kei. Sabagay, saan ba ako magaling? Lahat naman ng ginagawa ko palpak. Pati buhay ko palpak at walang patutunguhan. Sa isang bagay ka lang magaling, Kei. Alam mo kung saan yun. Ang magpakatanga at umiyak, jan ka magaling...

Napaangat naman ang tingin ko nang makarinig ako ng mga nabasag. Nagulat ako sa nakita ko dahil natapunan ni Ate Jaise ng frappe yung lalaking nag-cancel ng order!

"Ay sorry po sir!" Kumuha si Ate Jaise ng tissue at naging dahilan ito ng lalong pagkalat ng dumi sa damit nito.

"What the fvck! Get off me miss! Alam mo bang mas mahal pa sa buhay mo tong damit ko!" Mayabang na wika nito na siyang nakapagpanting sa tenga ni Ate.

"Ay sorry wala akong buhay, patay na ako eh." Pabalang na sagot ni Ate Jaise. Parang wala lang sakanya ang ginawa niya, parang hindi siya nababahala sa pwedeng mangyari dahil sa ginawa niya!

May mga natawang customers na lalong kinainis ng lalaki.

Lalo lamang nadagdagan ang pagkainis ko sa aking sarili, sigurado naman akong ginawa yun ni Ate Jaise para sa akin.

"Tandaan mo tong araw na ito---" Hindi pa tapos magsalita ang lalaki ay pinutol na ito ni Ate.

"Ay! Hindi kasi ako matandain, malilimutin ako eh." At nginitian niya ito ng pagkalawak-lawak.

Mukhang na-frustrate na ang lalaki at umalis nalang ito kahit na parang gusto niya ng suntukin si Ate Jaise.

Babatuhin pa sana ito ni Ate ng tray kaya naman agad akong tumakbo doon para pigilan siya.

Napatingin naman siya sa akin habang tawa ng tawa.

"Nakita mo yun Keisha! Pikon na pikon siya!" At tumawa siya ng pagkalakas lakas habang nakahawak pa sa tyan.

Nakaramdam ako ng inis.

"Ate! Bakit ba napaka-insensitive mo!" Sigaw ko sakanya. Napatigil naman siya at lumingon sa akin nang may pagtataka.

Ang mga luhang pinipigilan ko ay bumagsak na.

"Nagkakagulo na nga dito dinagdagan mo pa! Ang laking abala sa customers Ate! Alam mong pare-parehas tayo mapapagalitan nito!"

Nagulat siya sa inasal ko.

Hindi ko rin alam bakit ko nasabi yun.

Basta ang alam ko hindi ko na kaya ang mga kapalpakang nangyari ngayong araw! Kaya umalis nalang ako sa Cafe para makahinga.
Narinig ko pa ang sigaw ni Ate na linisin ang kalat at ang pagpalit niya sa akin sa counter.

Medyo na-guilty ako sa nangyari pero pikit mata na lamang akong umalis doon.

°°°

Samantha Queen's POV:

I woke up in my Zy's bed and it makes me smile thinking that I spent the whole night with him. I will never let this thing to be taken away from me. After all, being fvck by my Zy is my happiness. Hindi ko hahayaang mawala siya sa mundo ko, he's all I have.

I get up and wear his sando. I looked myself at the mirror and giggled.

I am sure that he will love to have another round because of my sexiness.

Who would not fall for me? I am everything. I am sexy, I am hot and a cowgirl. Yun lang naman ang gusto ng mga lalaki, hindi ba?

But not Zy, I know he's not like that. Masaya kami pareho by just being fvck buddies.

Lumabas na ako ng kwarto niya at nakita ko siyang nagluluto sa kusina.

He's only wearing boxer shorts and apron.

I can't help but to stare to his sexy back. This is turning me on. Napakaganda ng umaga ko if this will be my morning view every day.

He's too focused on what he's cooking that he didn't even notice me.

I took the chance to go near him then hugged him from the back.

"My Queen, you're already awake." He smiled and kissed me on my forehead.

"What are you cooking, Zy?"

Natawa ako when I see what he's cooking.

"That's my dinner last night, Zy!"
Medyo nagulat siya and I saw a bit of question in his face.

"Hotdog and Egg! I ate that 7 times last night."

"What the! Samantha! Can you please---"

"What? I love to eat yours." I winked at him and I suddenly grabbed his cock. Medyo napatalon siya sa gulat so I smirked at him.

Pero sumama lang ang tingin niya sa akin.

"Ito na nga! I'll fix the table for breakfast."

"What the fv--! Samantha!" He almost dropped the foods when he saw me lying sexy on the table.

"What are you doing? I thought you will fix the table for breakfast?"

"Yes, I fixed the table. I am your breakfast! I'm ready for first round Zy, in fact, I don't have any underwear for you to---"

"Samantha Feral!" He looks pissed so I immediately sit on the chair and I didn't dare to look at him.

When he calls me in my whole name, he's mad.

Tahimik lang kaming kumakain and this is killing me.

So I dare to put my foot on his cock at nasamid siya dahil don. Dali dali ko namang inabot sakanya ang tubig at sinalubong niya naman ako ng masamang tingin.

I continue eating while pretending nothing happened.

After eating, I volunteered to wash the dishes.

"What the---! Ano na naman ba 'to Samantha! Why are you sitting on the sink? And you... Argh!" He pulled his hair out of frustration. He doesn't seem to like me sitting in the sink, opening my legs wideeeeeeeeeely.

"I washed the dishes already so I think you want to wash my pussy too." Then I smiled at him.

Pinaalis niya ako sa lababo at nakita niyang hindi pa hugas ang pinagkainan kaya sumama na naman ang tingin niya sa akin.

He started to wash the dishes quietly.
I hugged him from the back.

"Please don't get mad at me, Zy." I said wearing my angel voice.

I heard him sigh.

"I only allow your cock to get mad at me but not you." He washed his hands and stared at me.

I know that you can't resist me, Zy.
I continue seducing him by just staring at him fiercely.

Then he suddenly kissed me and pushed me to him.

I responded to his kisses while caressing his hair.

He then carries me to his room...

•••

Posted on:
June 18, 2017, 7:55 PM