Nahiga ako sa malambot kong kama. Natulala sa maganda ceiling. Nag-isip kung ano ba ang gagawin ko para sa future ko. All i want is to claim my own fortress here in the palace. Pero mukhang imposible pa.

Sa sobrang pagod ng katawan at kakaisip ay nakatulog ako.

Pag gising ko ay gabi na. Malamang.

Nakaramdam ako ng gutom kaya sariling sikap na naghanap ng pagkain. Hindi naman ako prinsesa dito na may mga maid na nagdadala ng pagkain. Nakikitira lang eh.

Since malaya akong maglakad-lakad dito ay sa mismong kitchen na ako pumunta.

Nagtaka pa ako dahil walang tao or mga tagaluto. Sa laki ba naman ng palasyo wala man lang kahit isa dito?

Anyway, ang hari lang naman ang nilulutuan nila. Or may ibang kitchen para sa mga tauhan dito?

Bahala na. Basta ako gutom na.

Naghanap ako ng pwedeng makain. Sagana ang kitchen ng mga iba't-ibang prutas at gulay may mga meat din. Kaya naman hindi na ako nagsayang ng oras.

I burped. Success!

Hawak hawak ang tiyan na lumabas at muling bumalik sa kwarto ko.

Kaso napahinto ako pagpasok ko dahil may mga damit na nakalagay sa kama ko. Lumapit ako para tingnan yun.

It's a warrior clothes.

Kinuha ko iyon at binuklat.

Woah! Para sakin ba 'to?

It's a fitted leather tunic in earth tones with reinforcement panels over the chest and shoulders. Meron ding sleeveless leather vest that decorated with lacing and metal clasp. There's a trouser too na i think mai-t-tuck in dito sa isang knee-high leather boots with metal plates for protection. I picked the leather belt with pouches and sheath, and the fingerless gloves.

Namamangha ako sa nakita. Cool!

Sa sobrang excited ay sinuot ko ang mga ito. Medyo nahirapan pa ako dahil hindi ako sanay sa ganito.

Pagkatapos maisuot ay tumayo ako sa human size na salamin.

I saw a version of myself inside the mirror. A female warrior who's wearing a warrior clothes. Kinuha ko ang huling damit sa bed at pinatong sa balikat.

Better.

A short cloak drapes over my one shoulder. I tied my hair in braided style with a few loose strands framing my face. Woah! A fierce yet elegant! Nagpacute pa ako sa harap ng salamin.

While busy admiring myself in front of the mirror, may kumatok sa pintuan.

"wait lang!" sigaw ko.

Hindi ko alam kung tatanggalin ko ba itong suot ko bago pagbuksan iyon o ganto na? Kaso nang sinubukan kong tanggalin ay pinagpawisan ako dahil hindi ko na alam kung paano.

Nakailang katok na yung nasa labas kaya naiiyak na ako kung anong gagawin. Pero bigla na lang bumukas yung pinto at hindi na yata nakahintay yung kumakatok.

"your lady, pinapatawag po kayo ng mahal na Hari ngayon sa Sovereign Hall."

"pupunta na ako, sandali lang."

She saw that i'm struggling to remove this clothes.

"uto din ng hari na isuot mo iyan bago ka pumunta doon, your lady."

Napapause ako. What?

"g-ganon ba." Tanging sambit ko saka muling inayos ang sarili.

"tara na, saan ba yun? Sovereign hall?"

"yes, your lady."

Nahinto ako. Kanina pa yang your lady, your lady na yan. Eh pareho lang lang naman kaming ordinaryong tao lang na nakikitira dito sa palasyo.

"ah Genevieve na lang, or Gene. Mas better, hehe."

Umiling siya.

"utos po ng Hari na tawagin kayo ng your lady." Yumuko siya, looks like bowing at me.

Napangiwi ako.

The King's word is really powerful. No one can have the courage to refuse or not to follow it.

Tinitigan ko siyang nakayuko parin. Mula ulo hanggang paa. I felt a guilt in my heart. I thought i am unlucky enough. But to think about it, I entered in this palace with so much trouble, yes, but look at me now. I am treated as a very important person to even called as lady for title. While she enter in this palace to be just a maid and to serve people, and it's an insult for her to serve someone like me who are also the same status with her.

Huminga ako ng malalim. Pinasigla ko ang boses at lumapit sa kanya.

"halika!" kumapit ako sa braso niya na parang close kami.

"you can address me 'your lady', pero sa harap lang ng Hari. Kapag tayong dalawa lang, you can call me Gene! Diba!?" i laughed.

But to my surprise, binawi niya ang kamay niya at lumayo sa akin. Nagulat ako doon. Lalo na nung lumuhod siya at yumuko.

Nataranta ako at nanlaki ang matang sinubukan na patayuin siya ulit pero tinulak niya lang ang mga kamay ko.

"you lady! Patawad pero hindi ko kayang suwayin ang utos ng Hari!" she begged.

"ah eh... oo na! Oo na! Tumayo ka na diyan, don't kneel in front of me. I'm not worthy for it."

Tumayo siya.

Hindi na siya nagsalita kaya hindi ko na rin siya sinagot. She lead the way papuntang Sovereign Hall.

Pagkarating namin, ay pumasok ako doon. Nandon na ang Hari na nakatalikod.

Magsasalita na sana ako pero hindi ko na nagawa nang biglang bumigat ang buong katawan ko, parang may kumokontrol at nagkusa ang katawan kong lumuhod kaya napaluhod ang isang tuhod ko sa sahig.

I know it's the King's manipulation.

"y-your majesty." Medyo nahihirapan na sabi ko dahil sa sobrang bigat ng katawan ko. Kung hindi ko ito lalabanan ay baka susubsob ako sa sahig.

Humarap sa akin ang Hari.

"you really have the guts to make the the King wait? I am waiting here for 5 minutes just for mere human like you. Look at yourself, if it's not for Lucius sake, do you think you are still alive?" he said using his ferocious voice.

He's right, if it's not because of Lucius, I won't have the privilage to be free here in the palace not to mention that i am still alive until now. He did so much and cleared those troubles i created, even accept punishment for mysake. But all i did is to put him in danger. Hindi ko man lang inisip ang magiging sitwasyon din niya. And now that he's not here and he's still refining his power and energy, i should do something to repay what he did to me.

I know that Lucius is not just a knight or the right hand of the King. The King favors Lucius so much like he's an important person for him. But what i did is to make him mad.

"F-forgive my impudence, your majesty! Please punish me for my mistakes! I-i'll try and do everything t-to serve you! Please spare my life and let me atone for my mistakes, Your majesty!" I said while struggling in this heavy force that pushing me.

Tinitigan ako ng Hari.

It's look like he's waiting for something to happen.

Mga sampung minuto yata ako sa ganitong sitwasyon. I tried my best to resist that heavy force para hindi ko tuluyang mayakap ang sahig. My right hand and right knee are on the ground preventing me to fall completely.

Nakipagtitigan ako sa Hari sa gitna ng pagpipilit kong labanan ang pwersa na humihila sa akin sa ground. Nakita ko ang pagdaan ng ekspresyon sa kanyang mukha. Para siyang nakakita ng interesting na bagay. I saw how the side of his lips curled. He's more likely grinning but not as grinning like a villain.

I almost choke my own self because i still manage to adore and be captivated by his charm and handsome face.

He swayed his right hand, naramdaman ko na lang na gumaan na ang katawan ko.

Hinihingal na tumayo ako at naghanap ng makakapitan.

Muli akong napatingin sa Hari nang nagsalita siya. Pero mukhang hindi ako ang kinakausap kundi ang sarili niya.

Nakatingin siya sa kamay niya na ginamit niya kanina. His fingers is wagging like a wave while he talks.

"I poured 30 percent of energy to my gravity grip but she still manage to resist it? An ordinary human can't even resist a 10%, is she really an extraordinary instead? Or my energy is already diminishing?" I heard what he said.

But instead of worrying about his diminishing energy, he even look more like he's contented and getting more interested.

Hindi matapos tapos ang paghingal ko at nakaramdam ako ng matinding uhaw.

I tried to look for a water over the place pero wala akong makita man lang sa paligid. Napasandal ako sa pader.

Saka lang napunta ulit sa akin ang atensyon ng Hari.

Mga ilang metro ang layo ko sa kanya. Isang bow weapon ang lumutang mula sa kinaroroonan niya hanggang sa napunta ito sa harapan ko.

"you can call that weapon as Seraphic Bow. It's a masterpiece of celestial craftmanship from Avalora. That was made with my blood and the branch of the mythical tree. From now on, train yourself to use that." He said.

Magtatanong pa sana ako kung paano ito gamitin pero sa isang kumpas lang ng kamay niya ay para akong hinangin hanggang sa namalayan ko na lang na nandito sa ako sa loob ng kwarto ko.

Agad akong tumakbo para uminom ng tubig. Grabe! Naubos ang lakas ko doon ah. Sobrang na-drain ang buong katawan ko.

Bumalik ako sa kama. Pinulot ko ang seraphic bow na sumunod din pala sa akin.

Paano ko ito gagamitin? Saan yung mga arrows na gagamitin ko?

Hinila ko ang string pero hindi ko man lang mabinat. It is too sturdy to pull. With my streght, it's impossible for me to pull it.

Pero hindi ako naniniwala na hindi ko ito mahila kaya hindi ako huminto. Nang napagod ay saka ko lang binigyan ng atensyon para pagmasdan ang seraphic bow.

Is it really made from his blood? And from a mythical tree?

Saka ko lang nakita ang tunay na ganda ng Bow. It really have an ethereal beauty. It's slender frame is crafted from rare and lutrous white wood. Baka galing nga sa mythical tree. There is also an embedded gemstones that glimmer with a soft, otherwordly glow. Woah! Ba't ngayon ko lang ito napansin? Sobrang pagod ako kanina para pagtuonan ito.

Nang matapos kong pagmasdan ang Seraphic bow ay nakaramdam na ako ng antok, isabay pa ang sobrang pagod ng katawan.

Tinitigan ko muna ang aking seraphic bow at hinalikan.

"muah! My treasure!" niyakap ko pa ito bago ilagay sa isang safe place. Sa ilalim ng drawer hehe.

Nahiga na ako para magrecharge.

2 days have passed at sa loob ng dalawang araw na iyon ay nagkulong ako dito sa kwarto. Inaaliw ang sarili dito sa seraphic bow. I already manage to pull it. And the most exciting part is the moment i pulled the string, a bustling energy will came out and form as an arrow. And the moment it releases, a radiant light will come out until it shoot the target, the target will disperse together with the arrow until it obscure their form.

One thing is it can follow my command. It looks like it accepted me as its owner.

"your lady, kanina ka pa nagt-training diyan. Ubos na lahat ng vase dito sa kwarto mo." Pumasok si Amara at nilagay ang dalang pagkain sa table.

Nga pala ayos na ang set-up namin. We became sworn sisters but she's still calling me your lady and she's still serving me according to the etiquette. Nasanay na raw siya na ganon kaya hinayaan ko na lang. But aside from the set-up of her being the servant, I didn't treat her as one. Naging open naman siya sa akin.

Lumapit ako sa kanya at kumuha ng isang Faeri Apple at kinagatan iyon.

"gusto mo subukan?" inilahat ko sa kanya ang seraphic bow.

Mabilis siyang umiling at tumanggi.

"hindi ko deserve kahit mahawakan man lang yan, your lady."

She also picked one of the fearie apple and bite it. Napangiti ako. At least she already feel secure now, hindi katulad nung unang pagkakilala namin.

"2 days na palang wala akong nakikita kay Knight L. May mission ba ulit siyang pinuntahan?" tanong niya habang nakatingin sa mga vase na target ko, sumandal siya sa sofa. Magkatabi lang kami ng upo.

Nilunok ko ang kinakain ko at napabuntong hininga.

How is he doing now? Hearing his name makes me feel guilty. Hindi man lang siya pumasok sa utak ko sa dalawang araw na lumipas. And the crazy thing is, it's the grinning face of the King i saw while he's torturing me with his gravity grip that always pop out in my mind.

"Si Knight L diba ang nagdala sayo rito sa palasyo, your lady?" tanong ni Amara.

Tumango ako at kinuha ang baso ng tubig sa table para uminom. Feeling ko may nastuck sa lalamunan ko na pagkain eh.

Humarap sa akin si Amara. Nakacross feet na siya sa sofa.

"Anong relasyon niyong dalawa, your lady?" she suddenly asked.

Naibuga ko ang tubig na iniinom ko.

Nanlaki ang mata niya at tinulungan akong punasan ang sarili. Pagkatapos ay bigla na lang siyang lumohod sa harapan ko.

"anong ginagawa mo tumayo ka nga diyan!" pagalit na utos ko sa kanya.

"your lady, alam kong maling magtanong tungkol sa pribadong buhay pero ginawa ko parin." She said.