CHAPTER 1 - XY KARA ZALIROUS

Xy's POV

Its been years since that guy saved me. Nandito ako ngayon sa kwarto ko ginuguhit ko lang yung itsura ng Arena. Kahit anong pilit kong kalimutan hindi ko kaya kasi may naiwan ako doon. I left my king. I can't find an easy way to move on, to just forget. 2 years from now I just woke up in my room. I ask my mom if its a guy who brings me here. But they just don't say anything. Maybe when I will be able to see him again I can ask for his help. I only know his name 'Galen' so how can I find him

"Xy, dinner is ready" I just look at my mom. I barely talk and my eyes are always cold. Its not easy for me to show emotions. I think because I had enough

"L-Leave" I don't want to be rude to my mom but every time I speak a word, its broken. Mom sadly give me a smile and close my door. I throw myself in my bed. Ubos na ang luha ko para umiyak pa. Napapikit ako nung dumaan nanaman sa memorya ko yung hirap ko. 6 years akong naghirap, nangulila, umiyak. Hindi ata lilipas ang isang araw na hindi ako umiiyak. And my king hangang ngayon ba nandoon parin siya? I want to see him again. To know if he's alright

----

"Xy, Papasok ka na sa school. Morach Academy" napatingin ako dahil sa sinabi niya. I know that they're doing this for me but I think its no help. I just nod even though I don't like the idea. Nang matapos akong kumain ay tumayo na ako at walang paalam na umalis. Pumunta ako sa veranda ng kwarto at doon umupo at tinuloy ang pag drawing. Naramdaman kong may umupo sa tabi ko at alam kong si mama iyon

"I know you don't like to talk about the things you had been through. But Xy its been years, it hurts us to see you like that. We miss you Xy" she said with tears on her eyes. Hindi ako nag abalang tumingin sa kanya at patuloy parin sa pag drawing

"Can you tell me what really happen to you" napahinto ako sa sinabi niya. Simula nung magising ako wala silang narinig na salita sakin. Nagtanong lang ako tungkol doon sa lalaki pero pag katapos nun hindi na nila ako mapilit magsalita. Umiling ako ayoko ng pag usapan. Ayoko na ulit alahanin

"Xy, Tell me" napapikit ako nung sabihin niya iyon. "Tell me that I'm just your king, Xy" I heard Devil's voice since I don't know his name I'll just call him like that. That time I don't know where did he know my true name. But I'm so happy at least there is someone who knew me

I just felt my tears running down in my face. And the only thing that's on my mind is Devil. I can still hear his voice telling me to leave. And I keep on telling my promises that until now I don't know how to do. Hindi na ata mauubos ang luha ko. It's been 2 years since I woke up. Hindi ko alam kung may babalikan pa ako doon. Hindi man kami nakapag usap ng matagal alam kong totoo lahat ng pinakita niya

"Can you just leave me alone. You will never understand" I calmly said. Ayokong sumigaw lalo na kay mama. But I know what I've said hurt her. Without a word she left me alone

Mabilis nag daan ang araw at ito na ang araw na nag iimpake na ako ng gamit dahil pupunta na ako sa Morach Academy

Nang matapos ako tinignan ko yung sarili ko sa salamin. Still the same me. Dull and cold eyes. And its still there my crown. This is one of the reason why I can't forget the Eagles Org. This crown symbolizes them. That me is owned by the Eagles. Sinuklay ko ang bangs ko para maharangan yun. Natatakpan nito hanggang kalahati ng mata ko. Nag lagay din ako ng bonnet para kahit hanginin di siya makikita. Hindi ko rin naman ito papabayaang makita ng iba. Ayokong makita nila

"Xy, are you ready for school?" my mom said after she open the door. I look at her and nodded. Binigyan lang niya ako ng maliit na ngiti bago lumabas sa kwarto ko

Muli kong tinignan ang mukha ko sa salamin. Sinusubukan kong ngumiti ng natural pero halatang peke parin kaya hindi ko na pinilit

Si daddy ang nag hatid sakin sa school kahit nasa kotse palang ako kitang kita ko na kung gano kaganda at kalaki ang magiging paaralan ko. Nang ihinto na niya ang sasakyan sa harap ng gate tumingin ako sa kanya at bumuntong hininga

"I'll try to forget. I'll try not to be sad. I'll try to act like everything's fine. I'll try everything to make myself to feel better" sabi ko kay dad habang nakatingin sa mata niya "Itong school na 'to ang pansamantalang magiging tahanan ko habang nag aaral ako. I'll try to be the better version of me while I'm living here" dagdag ko pa. Isang tipid na ngiti ang binigay niya sakin

"Everything will be fine" mahinang sabi niya. Napa tungo nalang ako. How I wish everything's fine

"Oh sya tara na tutulungan na kita sa gamit mo papuntang dorm mo" sabi niyang muli nang hindi ako sumagot. Nauna na siyang bumaba sa kotse at kinuha ang mga gamit ko agad din naman akong sumunod para tulungan siya

Nang makita ko ang Morach hindi ko maiwasang mapahanga. Agad ko ding nilibot ang mata ko sa kabuoan nito. Kahit madilim na ay hindi nabawasan ang ganda nito. Gusto ko ng libutin to. Nakaramdam ako ng onting tuwa ng makita kong sobrang ganda ng school. Marami pang lugar kung saan ako pwedeng mag pahinga

"Nung una kong makita 'tong Morach ganyan din ang reaksyon ko. Pero anak mag iingat ka dito kung kailangan mong lumaban lumaban ka" sabi ni dad. bumuntong hininga ito at nilibot niya rin ang mata niya "Maybe it looks like paradise to you but when you enter you will see the other side" napatingin ako sa kanya nang idagdag niya ang mga salitang yun

"Then why did you bring me here?" kunot noong tanong ko dito

"Because I think this school will help you to move on and this school is the only one that can handle your personality" naguluhan ako sa sinabi niya. Pano mangyayari yun? pwede bang manuntok nalang bigla dito kapag galit ako. Pwede bang sipain kapag nabadtrip ako sa tao. Baka nga ayaw ng mga tao dito ang magasgasan sila eh

"Lets go" yaya sakin ni dad at nauna ng mag lakad. Iling iling akong sumunod sa kanya

Habang sumusunod sa kanya. Hindi ko maiwasang ilibot ang mata ko. Nakakamangha talaga ang bawat sulok ng school halatang mayayaman lang talaga ang pwedeng pumasok. Nang makapasok kami sa girls dorm marami ring mga parents at istudyante rin na nag lilipat ng gamit nila. Malalaki ang kwarto at pang tatlong tao. Nag lakad pa kami ng kaunti at nakita kong binuksan ni daddy ang isang pinto

"And this is your room" rinig kong sabi ni dad. May isang kama lang siya kaya napatingin ako kay dad

"Isang kama? Mag sisiksikan kami dyan ng mga ka room mate ko?" kunot noong tanong ko. Bahagya naman siyang natawa at hinatid ang gamit ko papaloob pumasok narin ako at sinara ang pinto

"Ito ang kinuha kong kwarto para sayo" malungkot na sabi ni dad at lumapit sakin "At para narin dito" tinanggal niya ang bonnet ko at hinawi ang bangs ko. Umiling ako at marahang tinapik ang kamay niya. Bumuntong hininga nalang siya

"Kahit hindi mo sabihin alam kong ayaw mong ipaalam ang nandiyan sa noo mo" dagdag niya. Wala akong masabi hindi ko rin alam kung meron ba dapat akong sabihin. Rinig kong bumuntong hininga siya at marahang tinapik ang ulo ko

"I'll go now. Take care of yourself" paalam niya sakin at hinalikan ako sa noo

"Dad" mahinang tawag ko sa kanya bago pa siya makalabas

"Hmm?"

"What do you mean about the words you've said a while ago?" I ask

"Nakapasok ka na sa Morach. It's for you to find out. Mas maganda parin kung ikaw na mismo ang makaalam" Malungkot ang mga ngiti niya. Pero kumunot ang noo ko. Ano bang kailangan kong malaman sa school na 'to

"See you next month, baby" tinanguan ko nalang siya nang sabihin niya yun. Nang maisara na niya ang pinto, pabagsak akong nahiga sa kama ko.

Dito na muna naninirahan ang mga estudyante ng Morach pero every month pwedeng dumalaw ang mga parents mo isang beses sa isang buwan. Ayos narin naman sakin yun para hindi na mahirapan sakin sila mama at papa. Alam ko namang kahit hindi nila sinasabi ay nahihirapan na sila saakin. Ayoko rin naman na palagi nalang ganon

'Galen'

Pangalan mo lang ang alam ko pero alam kong makakatulong ka sakin sa pag liligtas sa kanya. At nasa may maabutan pa ako doon pag dumating ang araw na kaya na kitang iligtas

Sa ngayon kasi aaminin kong takot parin ako kay Miss Violet. Kahit maalaala ko lang ang pangalan niya natatakot na ako

'Mag papalakas ako. Kapag alam ko ng kaya ko na saka kita pupuntahan diyan. Kahit libutin ko buong France mahanap ka lang'

Pinunasan ko ang luhang tumulo sakin. Siya ang kauna unahang tao na tumulong sakin dapat ko lang siyang iligtas. At wala na akong ibang naiisip na makakatulong sakin kung hindi ikaw, Galen

Sana matahimik na muna ang mundo ko dito. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako

K I N A B U K A S A N

Nagising ako sa sinag ng araw. Hindi na ako nakapag palit ng damit at kahapon ko pa ito suot. Nang tignan ko ang orasan 6:00 palang ng umaga. May papel akong nakita doon, isang card at isang sulat

Good Morning Miss Zalirous

The paper is your schedule for your whole year here at Morach Academy. And the card will hold your allowance given by your parents. You will use that in all of your expenses in the school like in cafeteria or mini mall inside the Academy

Today, we have no classes. Tomorrow will be your official first day. But today at exactly 9:00 am we will be having our orientation. You must come.

Have a great day a head

- Morach Academy

Napataas ang kilay ko ng mabasa kong may mall sa loob ng school. Sabagay bawal ang lumabas sa campus habang nag aaral ka pa dito kaya siguro nag patayo sila ng mall well mini mall naman yun. Para suguro sa mga personal na gamit ng mga estudyante

Sunod kong tinignan ang schedule ko. 9:30 ang simula ng unang klase ko. Orientation palang naman daw ngayon at mamayang 9:00 pa yun. Mag lilibot muna ako

Naligo ako at nag bihis. Nag jacket din ako malamig pa sa labas dahil maaga palang. Hindi ko rin kinalimutan ang bonnet ko para walang makakita sa tattoo ko sa noo. Tinignan ko muna ang sarili ko sa salamin. Bumuntong hininga ako. Pano kapag may kumausap sakin? pano ko siya pakikitunguhan? Kailangan ko bang maging mabait o kailangan ba wag nalang ako mamansin? Pero sabi ko kay daddy susubukan kong ibalik yung dating ako dito

Tss sige na nga. Papakitunguhan ko sila na parang gusto ko rin silang kausapin kung may kakausap man sakin

Lumabas na ako ng kwarto ko. Tumitingin tingin parin ako sa paligid baka kasi may gustong kumausap sakin. Hanggang sa makalabas ako ng dorm wala parin akong nakikitang tao. Siguro mga tulog pa. Mag lilibot nalang ako para makahanap rin ako ng kakausap sakin

Pumunta muna ako sa kaliwang bahagi ang school nandoon ang malawak na soccer flied. May 5 lalaki doon at nag lalaro. Umalis na ako doon dahil hindi naman ako interesado sa Soccer player o kahit sa larong soccer. Nag libot pa ako hanggang sa makarating ako sa pool area. May dalawang babaeng lumalangoy doon pero agad din akong napailing at umalis. I know how to swim but I don't want to swim today. Feeling ko kasi para makausap ko sila kailangan ko ring lumangoy

7:00 am wala paring kumakausap sakin. Nababagot na ako dito sa bench na kinauupuan ko. Kanina pa ko nandito dahil napagod na ako kakalakad. *Sigh*

"Miss?" agad na napataas ang tingin ko nang tinawag ako ng taong nasa harap ko ngayon. Yun may kumausap narin sakin

"Yes?" tanong ko rin

"Gusto ko lang makipag kilala. I'm Jereme" matamis ang ngiti nito na kinakunot ng noo ko

"Do I look like I'm interested to know your name?" naiinis na sabi ko. Mukhang nagulat pa ang lalaki ng sabihin ko yun at mukhang napahiya pa siya

"I just want you to know. May I know yours?" tanong niya ulit. Umikot na ang mata ko

"I'm..."

'May I know what's your name?'

Napauko ako. Naalala ko nanaman si Miss Violet. Yung boses na yun. Yung laging pag tatanong niya sa pangalan ko

"I-I'm Queen" mahinang sabi ko at nararamdaman kong may takot sa boses ko. Pero hindi ata napansin yun ng lalaki dahil nakangiti siya ngayon ng malaki

"Then it's my pleasure to be your King, Queen" sweet yung pag kakasabi niya pero parang gusto ko siyang sapakin. Matalim ko siyang tinignan

"H-Hey! stop looking like you want to kill me" kinakabahang sabi niya

"Being my king is suicide, boy, You can die" mahinahong pag babatan ko sa kanya at pabato ko siyang binitawan

Talking to people is not a really good idea. I rather sleep at my room and eat a lot.

Dumeretso ako sa room ko at saka padapang humiga

👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑

First chapter

Sana may nag babasa *cross finger*