The classroom are full of sighs and and whines because Professor Diaz prepared a surprise quiz for our subjects.

As expected the nerds and the outcasts including me are just the only one who have knowledge to answer the quiz since we're the only ones who take our studies seriously.

When the professor handed the papers back, I am not quite satisfied with the results specifically in the enumeration part.

"Professor Diaz? I have a question." I raised my hand to divert her attention as she is already preparing to leave.
"Yes Ms. Marquez?" She asked and stopped for a moment to listen.

"Why is my answers incorrect at the enumaration part?" I asked as I handed her my paper. She took a quick glance before giving me an answer to my question.

"Ms. Marquez, it's clear to the instruction that you must enumerate three priests who were executed by the garrote on february 17, 1872 in Bagumbayan, Philippines but you just stated the two of them."

She defended herself but I am still unconvinced as her explanation is unreasonable. I inhaled deeply as I explained my side.

"But my answers are unnecessarily incorrect since I still stated the two of them. I answered Mariano Gomez and Jacinto Zamora, does that mean that they are not part of those three priests who were executed by the Garrote in 1872?"

The professor sighed and shook her head as she heard my explanation. Does she think that my explanation is nonsense?

"Yes you are right, they are part of the executed priests but the thing is, you didn't follow the instruction wherein you should enumerate the three of them."

She insisted, I am trying to keep my cool as I am also losing my patience to her persistence. Studying is the only thing that I am good at but she's just so stubborn and refuses to accept my point.

"Exactly, enumarte. In other words, list. I am supposed to list those priests who are executed by the Garrote back in 1872 and I am not able to list the last one as I forgot his name. Pero nailista ko naman po kung sino pa yung dalawa, hindi po ba kahit papaano makuha ko yung dalawang puntos?"

Hindi ko lang kasi maintindihan kung bakit minali agad yung dalawang yon dahil lang hindi ko nailista ang isa pa. It's not like mali yung dalawang answer ko. She's about to speak again but I cut her off as I know already what she's going to say.

"Okay. to be clear, let's put it this way Ma'am. You instructed three people to work on a research paper but only two of them contributed to that research. When you found out that that was the case, would you reject their research paper just because you instructed three people to work on a research paper and just the two of them complied?"

I asked and she immediately answered 'no' as their grades is on the line if she did not accept their paper. She also stated that she can't afford to fail the the two students who worked hard just because the other one chose not to contribute.

"That's similar to my case Prof. I can't afford to get a grade that I don't deserve just because I failed to mention the other priest who's also executed by the Garrote in 1872."

Nagkaroon ng katahimikan ang classroom nang masabi ko ang katwiran ko. Kahit na nakakaramdam na ako ng hiya ay nanatili pa rin ako sa pwesto ko. Wala naman akong dapat ikatakot dahil wala din namang mali sa katwiran ko.

"Just accept the fact that you are not always perfect Samantha. Please don't embarass yourself any longer."

Dorothy suddenly butt in and laughed like a maniac as I am waiting for the Professor's answer.

"You're the one who's embarassing yourself. You don't even know what we are talking about. Just a reminder this communication is for those who have brains only."

My classmates snickered to what they just heard, while Dorothy stayed at her seat as she can't do anything to defend herself.

"I've given it a thought and I realize that maybe you're right. Thank you for that wonderful insight Ms. Marquez. For those who has the same issue as Ms. Marquez please come forward so I can recheck your papers. Thank you."

Nagsilapitan naman agad ang mga estudyanteng may issue din sa mga scores nila. Kokonti lang naman ang may ganoong issue kaya hindi na din nagkapahirapan sa pagbalik ng papel yung Prof.

"Alam mo, bagay mo maging leader ng mga nerds. You are the ace's daughter but you have no class."

Napairap na lamang ako nang may dumagdag nanaman sa Sam hater's club ng university na ito. Nung una ay di ko na lamang pinansin pero pinigilan ako nito nang tangkain kong talikuran siya.

"Ano ba sa understanding mo ang may class? Yung katulad mo na walang ibang inatupag kundi ang magpaganda? Kung tutuusin nga kahit ilang layer pa ng makeup ang ilagay mo diyan sa mukha mo, hindi ka naman maganda. At least si Sam qualified na maging leader eh ikaw? Kung meron mang audition sa pagiging leader ng mga magaganda, sigurado namang hindi ka papasa. "

"Boooo!" Gatong ng mga kaklase ko para mas lalong pahiyain kung sino mang poncio pilato ang nasa harapan ko.

Halatang nagulat ito sa mga narinig niya na para bang ngayon lang siya nakakita ng isang outcast na kayang ipagtanggol ang sarili niya.

Maski nga ako ay nagulat dahil si Martha ang sumagot sa babaeng nasa harap ko ngayon. Si Martha na hindi makabasag pinggan sa eskwelahan na ito dahil siya ang nabubully, ngayon ay nakikita ko na siyang lumalaban.

Bago pa man malapitan nung babaeng makapal ang makeup ay hinarang ko na ito dahil basang basa ko na ang gagawin niya. Ano pa ba? Siyempre mananampal nanaman. Yun lang naman ang pinaka-common na gawain ng mga mean girls tuwing naooffend sila sa katotohanan.

Ano bang ginagawa ng isang to dito? Hindi naman namin siya kaklase pero kung makiusyoso siya daig niya pa mga chismosa sa kanto.

Kung kanina ay hindi ko siya namukhaan, ngayon ay naalala ko na kung saan ko siya nakita. Siya ang sumampal sa akin nung first day dahil kay Bailey. Pinalagpas ko dahil ayaw ko ng gulo sa unang araw ko pero dahil nandito siya ngayon sa harap ko hindi ko maiwasang isipin kung ano ang susunod nanaman niyang gagawin.

Ayoko nang sayangin ang oras ko kung mauuwi lang din sa pakikipagsampalan ang ganitong usapin kaya minabuti ko nang umalis kasama si Martha bago pa magkagulo.

"Ang tapang mo don ah." Namamanghang puri ko kay Martha, ngumiti naman ito nang pagkalaki-laki dahil sa narinig.

"Ang gaan pala sa pakiramdam no, kapag nagagawa mong labanan ang mga nang-aapi sa'yo. Tuwing nagpapaapi kasi ako sa kanila doble lang ang sakit, masasaktan ka nila tapos masasaktan ka pa ng sarili mo sa pag-iisip na napakahina mo at wala ka man lang magawa para lumaban."

Sa narinig kong iyon, naalala ko ang mga panahong nabubully pa ako. Tulad niya, ganiyan na ganiyan rin ang naramdaman ko noong natuto akong lumaban sa mga nang-aapi sa akin.

"Naisip ko rin na dadalawa na nga lang tayong magkaibigan tapos wala pa akong magawa kundi maghintay na ipagtanggol ako. Paano naman kung may nang-api din sa'yo diba? Siyempre kailangan mo din ng sidekick, alam mo yun?"

Hindi ko akalain na marami palang itinatagong personality itong si Martha, kaya pala niyang maging matapang at maging positive, kailangan lang niya ng kasangga para mapalabas niya lahat ng nararamdaman niya.

"Alam mo, mas prefer kong lagi kang ganiyan. Mas naeexpress mo yung feelings mo, hindi tulad dati na lagi ka nalang nahihiya kahit nung naging magkaibigan na tayo."

Wala siyang isinagot sa akin kundi ang ngiti na para bang naeenjoy niya ang pagbabagong nangyari sa kaniya ngayon.

"Alam mo minsan naiisip ko na lang, kung kakaibiganin ko ba lahat ng mga inaapi sa eskwelahang ito, magkakaroon din kaya sila ng lakas ng loob na ipagtanggol ang sarili nila? Baka kasi kailangan lang nila ng kakampi para magawa iyon."

Bigla ko na lang naitanong kay Martha. Ewan ko ba kung bakit itnanong ko yun, hindi naman sa iniisip kong dahil sa akin kaya tumapang si Martha pero paano kaya kung kailangan lang talaga nila ng kakampi?

"Hindi din ako sigurado, bakit hindi mo subukan? Wala namang mawawala kung susubukan mo. Kung tutuusin dahil sa'yo kaya tumapang ako kasi tinanggap mo ako bilang kaibigan kahit pa mas mataas ka kaysa sa akin."

Nakaramdam ako ng lungkot dahil sa sinabi niya. Bakit kaya ang mga tao kapag may nakita silang pagkakaiba sa pamumuhay nila at ng ibang mga tao, sinusukat agad nila kung sino ang mas mataas at kung sino ang mas mababa?

"Wala naman sa mga ari-arian ang pagkakaroon ng kaibigan eh kaya hindi ko iniisip na mas nakatataas ako sa'yo. Sabihin nalang natin na magkaiba nga tayo ng paraan ng pamumuhay pero hindi naman sapat na dahilan yon para sukatin kung sino ang mas mataas at kung sino ang mas mababa. Wala din sa status para masukat kung dapat kaibiganin ang isang tao. Ang tanging gumagawa lang non eh yung walang ibang inisip kundi ang ang mga kayamanan nila at kung paano nila yun palalaguin pa to the point na sumasama ang ugali nila kasabay ng paglaki ng mga ulo nila."

Hindi ko alam kung ano ba ang ipinaglalaban ko. Basta ang alam ko lang ayokong naririnig mula sa kaniya na mas mataas ako sa kaniya at ayoko ding iniisip niya na mas mababa siya kaysa sa akin.

Hindi ko na nga rin alam kung bakit pa napunta yung topic namin sa ganito. Hindi ko nalang namalayan na nawala na kami sa pinag-uusapan namin. Siguro ganoon lang talaga kung mag-usap ang magkaibigan, nauuwi sa kung saan-saan ang usapan.