"You look beautiful. Napakaganda mo na kahit hindi ka naayusan pero mas bagay pala sa'yo kung naayusan ka"

Puri ng may ari ng boutique nang makitang tapos nang ayusan ng mga stylist si Martha, agad naman itong namula dahil hindi nito inasahan na pupurihin siya ng ganoon.

"Napakasaya naman sa boutique na 'to. Naghahanap po ba kayo ng part timer? Baka pwede po akong mag apply"

The lady smiled at her and agreed. She said that she will be delighted to accept her as her employee because she thinks that Martha is cheerful and will not have a hard time adjusting at her boutique.

"We've been together for hours now but we didn't introduce ourselves properly yet. I am Clementine Agreste, as you know I am the owner of this Agreste Boutique and Salon"

As she introduce herself, I admired her more. Even her name sounds glamorous.

"I am Martha Hidalgo and it's nice to meet you." Clementine smiled as she offered her hand to shake Martha's hand while Martha gladly accepted her hand even though it's evident that she is feeling shy.

"And I am Samantha Marquez, Martha's friend." There's something that telling me to include my origin to my introduction but I just set the idea aside as I don't want to attract an attention.

"Marquez? Are you by any chance the daughter of the Ace of Palladium City?"

She asked, I guess I really have no choice but to reveal who I am. I am already exposed anyway so maybe there would be no problem if I told her that I am indeed the Ace's daughter.

"Yes that's me." I shyly replied while she is finalizing my hair. I decided to make our hair done first as we still enjoy Clementine's company, and choose a dress for Martha later.

Martha tried to refuse but I told her not to worry and persuaded her as I really adore Clementine and wanted to be with her longer.

"Why didn't you say earlier? What a pleasant surprise. As an advance gift and to congratualate you, I will not charge you two for the perm and I will also give each of you, two dresses for the upcoming party."

I was shocked as she thought of the idea about treating us. I declined her offer as I was embarassed to trouble her. We just met for the first time and as much as possible I don't want to take advantage of her kindness.

"But Ms. Clementine, I think the perm is already enough. But with the dress, I think it's too much. You don't have to give us that much to congratulate me for being announced as an Heiress. Besides the party is already set, I already have something to wear. We just dropped here to buy something for my friend."

Sabi ko rito nang may pag-aalala, dahil sobra sobra na kung tatanggapin pa namin ang magagandang clothing niya dito sa kaniyang boutique.

"Oo nga po, kay Sam pa nga lang po na siyang nagpumilit na ibibilhan ako tinatanggihan ko na, paano pa po kayo. Masyado na po kayong nagiging mabait sa amin gayong ngayon lang naman po ninyo kami nakilala."

Inaasahan naming matitinag siya pero mas lalo pang naging dahilan iyon para bigyan kami ng mga regalo kaya wala na kaming naging choice kundi tanggapin na lang. Nahihiya man kaming tumanggap ng malaking regalo galing sa kaniya, nahiya rin kaming tumanggi dahil kanina pa niya kami kinukumbinsi.

"Don't feel bad. Just think of it as a token of appreciation for making this Boutique lively. Dahil sa pagkanta kanta niyo dito kanina nakaattract kayo ng customers."

Pangungumbinsi pa nito para hindi na kami mahiya. Ngumiti na lang kami at malugod na tinanggap ang mga inihandog niyang regalo sa amin para hindi niya isiping nag-aalangan pa rin kami.

"Thank you for the gifts but I can't leave like this. Please go to my inauguration, you've been kind to us so I think it's just right to give you this."

I said as I handed her an invitation to the party on Saturday night. Malugod naman niya itong tinanggap kaya nakahinga ako kahit papaano ng maluwag.

"Ang bait niya no?" Nako binanggit niya pa. Hindi na nga ako magkandaugaga sa hiya, hindi ko na rin alam kung paano ko siya pasasalamatan sa sobrang kabaitan niya.

"Madilim na rin pala, ihahatid na kita sa inyo. Baka hindi ka makauwi agad kasi busy hours ngayon, malamang maraming pasahero ang nagsisiuwian na din ngayon baka maubusan ka pa ng sasakyan."

Hindi na niya sinubukan pang tumanggi at pumayag na lang din dahil wala naman siyang magagawa kasi alam niyang pipilitin at pipilitin ko din siya.

Masyadong napatagal ang pag-stay namin sa boutique kaya naabutan kami ni Martha ng gutom kaya sumaglit muna kami sa drive thru at sa pagkakataong ito ay si Martha na ang nagbayad ng pagkain niya dahil nakakahiya na daw.

Hindi ko na rin ipinagpilitang ilibre siya dahil baka maoffend ko na siya sa ginagawa ko. Simpleng babae lang si Martha kaya hindi siguro siya sanay na trinatrato siyang parang isang prinsesa kaya bawat bagay na natatanggap niya ay naaappreciate at pinapahalagahan niya, kapag nga sumobra ay nakakaramdam agad siya ng hiya.

Bihira na lang sa mundo ang taong kagaya niya kaya inirespeto ko na lang kung ano man ang naging desisyon niya.

Nang makarating kami sa bahay nila ay may naghihintay na sa kaniya at bahagya akong nagulat dahil kamukha niya ito. Ngayon ko lang nalaman na may kambal pala si Martha, wala naman kasi siyang binabanggit kaya ngayon lang ako naging aware.

"Siya nga pala si Lea, kambal ko." Pagpapakilala niya sa kambal niyang ngumunguya ng chewing gum, napakunot ang noo ko nang tignan ako nito mula ulo hanggang paa na tila ba sinusuri ako nito.

"Pasensya ka na kung ganyan umasta yang kambal ko ha. May pagkaweirdo kasi talaga yan kaya binansagan siyang weirdo sa university."

Pabulong na paghingi ni Martha ng dispensa na naintindihan ko naman. Sa Palladium University din pala siya nag-aaral hindi ko man lang siya napansin.

Magkamukhang magkamukha sila ni Martha to the point na malilito ka kung sino si Martha at kung sino si Lea ang pagkakaiba lang, may pagkaweirdo nga lang talaga ang mga kilos ni Lea na akala mo ay laging wala sa sarili.

"Tigilan mo na nga yan, tatakutin mo pa itong kaibigan ko."

Pagsuway nito sa kapatid niya kaya itinigil nito ang ginagawa niyang pagsuri sa akin.

"Kaibigan mo to? Ayos ah." Saad ng kambal niyang si Lea bago umalis. Ano ba talagang meron doon? Kung hindi lang sila magkamukha ni Martha iisipin kong hindi niya kakambal yon.

"Sige, mauna na rin ako at baka hinahanap na din ako sa amin."

Paalam ko kay Martha para umalis. Sana lang ay hindi ako pagalitan ni Dad pag-uwi ko. Isipin ko palang na mapapagalitan ako ay nangangatngat ko na ang mga kuko ko paano pa kaya kung harapin ko talaga siyang galit?

Pinili ko na lamang hindi mag-isip ng kung ano-ano at nag-isip na lang ako kung paano ako magpapaliwanag kung bakit ako ginabi ng uwi.

Nadatnan ko ang mga magulang kong nasa sala na expected ko namang naghihintay sa akin pero hindi tulad ng dati mas mahinahon ang itsura ni Dad ngayon kaya kahit papaano ay nabawasan ang kaba ko kanina.

"Saan ka nanggaling? Anong oras na, pinag-aalala mo kami ng Mommy mo." Tanong nito ng mahinahon at ang sarap lang marinig mula sa kaniya na nag-aalala siya para sa akin.

"Pasensya na Dad kung hindi ko po kayo nacontact agad, at kung late na po akong nakauwi. Nagpaayos pa po kasi ako para sa paghahanda sa darating na pagpapakilala niyo sa akin bilang tagapagmana niyo. I want to look my best on that day para po hindi ko po kayo maipahiya."

Nginitian lamang ako at marahang tumango bilang senyales na ayos lang sa kaniya.

"Basta sa susunod, magpapaalm ka nang hindi kami nag-aalala sa'yo. Ano yang mga hawak mo? Nagshopping ka rin ba? Masyado atang pinaghahandaan ng anak ko ang darating na selebrasyon ah."

Ngayon ay si Mommy naman ang nagsalita na hindi maitago ang mga ngiti dahil sa wakas ay magkasundo at nagkakainrtindihan na kami ni Daddy.

"Sa totoo nga lang po, freebies lang po ito ng pagpapaayos ko kanina ng buhok. Ang cool nga po nung may-ari ng napuntahan kong Boutique and Salon."

Naikwento ko pa sa kaniya kung paano kami nakaattract ng mga customer dahil sa pagkanta namin, nawala na nga ang kaisa-isa kong issue sa pagkanta dahil nadala ako ng tuwa ko sa botique kanina.

Halos napasarap na ang kwentuhan namin ni Mommy na dumating sa puntong hindi na namin namalayan ang oras, habang si Dad naman ay tahimik lang na nakikinig sa amin habang nagbabasa ng newspaper.

Sana ganito lagi, mas prefer ko yung ganitong set-up kaysa sa lagi akong napapagalitan nang hindi ko naman alam kung ano ang nagawa kong mali.

Ngayon ay kuntento ako sa kalagayan namin kaso may kulang. May isang miyembro ng pamilya na kailangan ng presensya niya para mabuo kami. Si ate Lilia, sayang at wala siya dito. Kung nandito kaya siya, matutuwa siyang ako ang hihiranging tagapagmana ng mga Marquez?