Η όραση του ήταν θολή.
Μύριζε πέτρα και σίδερο.
Άπλωσε τις παλάμες του στο έδαφος και  μόλις ακούμπησαν και οι δύο κάτω, ανασηκωσε με δυσκολία το κεφάλι. Ήταν σε ένα σκοτεινό μέρος που έμοιαζε με κελί ενώ καθώς ανακτουσε τις αισθήσεις του, η μυρωδιά των Σαχίρ απλώθηκε χωρίς έλεος ολόγυρα.

"Καταραμένα..." ψέλλισε σιγανα "Ούτε άξιοι να τα βάλετε ένας με έναν δεν είστε..." συνέχισε μόλις αντιλήφθηκε πως τον ναρκωσαν και σίγουρα τον μετέφεραν στα μπουντρούμια. Ανασηκωσε το κεφάλι και είδε πως έξω ήταν μέρα από ένα μικρό παραθυράκι στην οροφή αλλά ήταν τόσο ψηλά που το δωμάτιο μετά βίας έπαιρνε φως.

Ο λύκος του ήταν πολύ αδύναμος και τον άκουγε με το ζόρι. Ότι κι αν του έδωσαν ήταν πολύ ισχυρό και κατάλαβε αμέσως πως πέθαιναν οι άντρες του στις ενεδρες. Ο Λόγκαν ήταν πάντα ο δυνατότερος. Αν τον έπιασε τόσο άσχημα εκείνον, οι υπόλοιποι δε θα είχαν ελπίδα.

"Καλά ξυπνητουρια!" γύρισε το κεφάλι του προς τη φωνή και έπειτα άκουσε τη πόρτα να τρικλιζει. Μόλις ο άντρας μπήκε μέσα, άναψε ένα φως και ο Λόγκαν τον αγριοκοίταξε. Ήταν ο ίδιος άντρας που λογομαχησε πριν τον κοιμίσουν. "Σε περιμένει ο Λούσιο. Σήκω!" στη διαταγή τα μηνίγγια του Λόγκαν βαρεσαν κόκκινο και οι φλέβες του κορμιού του ξεκίνησαν να πάλλονται ασταμάτητα "Ήρεμα σκυλε..."

"Να εύχεσαι να μην πέσεις στα χέρια μου..." του ανταπέδωσε ο Λόγκαν δίχως φόβο

"Καλά καλά... Αυτά μας τα είπαν κι άλλοι. Σήκω!"

"Μάρκους γιατί αργείς;" ένας ακόμα άντρας μπήκε στο δωμάτιο και ο Λόγκαν βάζοντας  δύναμη στα χέρια  σηκώθηκε. Είχε αρχίσει να ανακτά τις αισθήσεις του εντελώς μα δεν ήθελε να τους δώσει ακόμα την εντύπωση πως δυνάμωνε.

"Ο κόπρος από εδώ αρνείται να συνεργαστει" ο Λόγκαν ο οποίος είχε σηκωθεί πια, στάθηκε από πίσω του. Ήταν σαφώς πιο ψηλός από τον Μάρκους και έχοντας καλύτερα τον έλεγχο πλέον , ήθελε μια μόνο κίνηση για να του ξεσκίσει το κεφάλι. Ο δεύτερος άντρας του έκανε αμέσως νόημα και ο Μάρκους γυρίζοντας προς τα πίσω συνάντησε το άγριο βλέμμα του Λογκαν.

"Κάτσε φρόνιμα γιατί θα σε βάλω πάλι για νανακια" ο Μάρκους δεν πτοήθηκε καθόλου από τον όγκο του. Ίσα ίσα ήταν πιο εριστικός από ποτέ κάτι που ο Λόγκαν σιχαινοταν στο είδος τους.

"Πάνε με στον αφέντη σου. Με τσιράκια δεν έχω πάρε δώσε" από τη φωνή του και μόνο μπορούσε κάποιος να καταλάβει πως είχε ανακτήσει δυνάμεις .

"Ποιον είπες τσιράκι ρε;" Ο Μάρκους έκανε ένα βήμα πιο κοντά του "Νομίζεις σε φοβάμαι;"

Ο Λόγκαν γέλασε κάτω από τα πυκνά του μούσια και χαμήλωσε ελαφρώς το κεφάλι προς το μέρος του

"Κακώς δε με φοβάσαι..." αποκρίθηκε σοβαρός "Και τώρα πήγαινε με στο Λούσιο και μη με καθυστερείς άλλο. Όταν τελειώσει αυτό το θέατρο μπορούμε , αν έχεις τα κοτσια φυσικά, να κάνουμε μια βόλτα τα δυο μας στους βάλτους...." οι βάλτοι ήταν πάντοτε πεδίο μάχης και ο Μάρκους γέλασε

"Ευχαρίστως... Αν και μέχρι τότε , βλέπω να επιστρέφει μόνο το κουφάρι σου στη γλυκιά σου γυναικούλα Λώρενς"

Δίχως να το ορίζει ο Λόγκαν σήκωσε το χέρι και κατεβάζοντας το με ταχύτητα, του χάρισε μια τεράστια γρατζουνιά στο πρόσωπο.

"Μάρκους μη!" Ο άντρας που βρισκόταν στο δωμάτιο όρμησε μονομιάς ανάμεσα τους αποτρέποντας έναν ολέθριο καυγά "Σταμάτα!" τράβηξε τον Μάρκους μακριά από το Λόγκαν και την ίδια στιγμή ήρθαν άλλοι δύο "Εσύ, έλα μαζί μας..!"

"Εμείς δε τελειώσαμε βρωμοσκυλο..." Τον προειδοποίησε ο Μάρκους εξαγριωμένος και ο Λόγκαν του χαμογέλασε

"Ανυπομονώ" αρκέστηκε να πει και δίχως να του δώσει παραπάνω σημασία ακολούθησε τους άντρες προς τα έξω.

Μέχρι να φτάσουν στα επάνω μέρη του σπιτιού δεν είπε λέξη. Κοιτούσε και προσπαθούσε να απομνημονεύσει κάθε τοίχος και κάθε πιθανή είσοδο σε περίπτωση που χρειάζονταν να μπουκαρουν κάποια στιγμή σε εκείνο το διαολεμενο μέρος.
Ο Λόγκαν ήταν πολύ πιο έξυπνος από ότι νόμιζαν αν και ο εκρηκτικός χαρακτήρας που είχε έβγαινε καμία φορά στην επιφάνεια και ανέτρεπε όσα πίστευαν οι άλλοι γύρω του.

"Ως εδώ. Τώρα είσαι μόνος Λώρενς" οι άντρες σταμάτησαν μπροστά από δύο τεράστιες πόρτες. Ήταν τόσο αστείο που πίστευαν ότι το ναρκωτικό ήταν ικανό να τον κρατήσει ήρεμο για πολύ. Ο Λόγκαν μπορούσε ανά πάσα ώρα και στιγμή  να τους ξεσκίσει αλλά αντί αυτού, όπλισε με σθένος τον εαυτό του και μπήκε στο γραφείο του Λούσιο.

Μόλις ο Λούσιο τον είδε να προχωράει σηκώθηκε. Ήταν μόνος στο γραφείο. Από κοντά έμοιαζε διαφορετικός. Ο Λόγκαν είχε εντελώς διαφορετική εικόνα στο μυαλό του αλλα παρόλα αυτά, ο Λούσιο ανεδυε μια αίσθηση κύρους και δύναμης ολόγυρα του.
"Λυπάμαι για την συνάντησή μας κάτω υπό αυτές τις συνθήκες κύριε Λώρενς" ήταν οι πρώτες του κουβέντες "Παρακαλώ, καθίστε..."

"Προτιμώ όρθιος" απάντησε κοφτά

"Καλώς. Μπορώ να μάθω το λόγο της επίσκεψης σας εδώ ενώ νωρίτερα είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο;"

"Όχι" ήταν τόσο απότομος στο λόγο του και ο Λούσιο κατάλαβε αμέσως το δύσκολο χαρακτήρα του

"Το ξέρεις ότι πάτησες στα εδάφη μου και αυτό μπορεί να ξεκινήσει έναν καταστροφικό πόλεμο έτσι:" Μίλησε πια στον ενικό και βγάζοντας δύο άδεια ποτήρια τα τοποθέτησε στο γραφείο. Άνοιξε ένα μπουκάλι , γέμισε το ένα με λευκό υγρό και από τη μυρωδιά ο Λόγκαν κατάλαβε πως ήταν βότκα. Έπειτα άνοιξε ένα ακόμα με κόκκινο υγρό και οι ίριδες του γυαλισαν
"Είναι αίμα ζώου Λόγκαν. Μην ταραζεσαι..."

"Ταραζομαι και μόνο που υπάρχω στο ίδιο δωμάτιο μαζί σου και είσαι ακόμα ζωντανός" αποκρίθηκε

Ο Λούσιο δεν έδειξε να δίνει σημασία και του έκανε νόημα να πλησιάσει

"Κοίτα πως έχουν τα πράγματα..." Ξεκίνησε να λέει κατεβάζοντας μικρές γουλιες από το ποτό του "Αν ξεκινήσει ένας πόλεμος θα φέρει τεράστιες απώλειες στα δύο είδη. Επίσης όπως ξέρεις υπάρχει ήδη κάτι εκεί έξω που θέλει το κακό και των δύο... Είσαι ξακουστός για τη σοφία που σε διακατέχει σαν μελλοντικός Άλφα. Το βρίσκεις λοιπόν φρόνιμο να ξεκινήσει ένας πόλεμος από τον οποίο θα επωφεληθούν άλλοι και θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στις οικογένειές μας;"
Ο Λόγκαν παρέμεινε σιωπηλός μέχρι να δει που το πάει
"Μου ζήτησες να σου βρω και να σου παραδώσω κάποιον που δεν έχω ιδέα ποιος είναι" συνέχισε και μόνο τότε σαλεψε ο Λόγκαν "Μη ταραζεσαι. Το μυρίζω στο αίμα σου... Ειλικρινά δεν ευθύνομαι εγώ για την επίθεση στο σπιτάκι στο δάσος. Ούτε ξέρω ποιοί το έκαναν. Δεν έδωσα άσυλο σε κανένα. Παρόλα αυτά εσύ , ένας Λώρενς, καταπατησες τα σύνορα και εισέβαλες παράνομα στη πόλη μου. Ξέρεις τις συνέπειες αυτής της πράξης νεαρέ μου;"
Σιωπή. Ο Λόγκαν το μόνο που έβλεπε ήταν έναν ψεύτη.
"Πες μου το λόγο της επίσκεψης σου"

"Δεν έχω να σου πω τίποτα. Από τη στιγμή που δεν έχεις για μένα κάποια πληροφορία, τελειώσαμε εδώ"

"Κάνεις τεράστιο λάθος. Αν διαβείς αυτές τις πόρτες είσαι νεκρός"

"Σοβαρά; Από ποιους; Από αυτούς που με ναρκώνουν για να με αντιμετωπίσουν; Έτσι κάνετε εσείς; Αυτή είναι η τιμή σας;"

"Μας έχεις παρεξηγήσει"

"Αλήθεια;" Τον ειρωνεύτηκε ευθέως

"Είχα την εντύπωση πως είσαι ένας πραγματικός ηγέτης..."

"Είμαι. Και σκοπός μου είναι να εξαφανίσω κάθε έναν από το είδος που σφαγιασε την αδερφή μου. Αυτό σου αρκεί;"

"Από όλους τους Λώρενς , εσένα θεωρούσαν σαν πιο ικανό. Από τη στιγμή λοιπόν που καταπατησες τα εδάφη μου, μου χρωστάς και δε σου χρωστάω"

"Τελείωσες;" Ο Λόγκαν έχασε την υπομονή του "Δεν έχω να πω τίποτα άλλο μαζί σου κι αν τολμήσει κάποιος να σταθεί εμπόδιο στην έξοδο μου, να ξέρεις θα καταλήξει νεκρος"

"Ειλικρινά πιστεύεις πως είσαι ικανός να ξεφύγεις από δω μέσα; Υπάρχουν πάνω από εκατό άνδρες στην έπαυλη. Φερσου λογικά"

"Και μόνο που ανοίγω μαζί σου διάλογο είναι δείγμα υπέρτατης λογικής. Και μόνο που σε αφήνω να μιλάς και δε σε έχω σκοτώσει ακόμα και πάλι είναι δείγμα λογικής. Αυτός που πρέπει να φερθεί έξυπνα λοιπόν και να με αφήσει να φύγω αναίμακτα είσαι εσύ"

"Βλέπω πως δεν υπάρχει ίχνος συννενόησης...Δεν με αφήνεις καν να σου εξηγήσω το λόγο που σε έφερα εδώ και δεν σε έκανα τροφή" ο Λόγκαν γέλασε

"Εσύ θα έκανες εμένα τροφή; Ο σωστός άντρας , αντιμετωπίζει κατά μέτωπο τον εχθρό και δεν κρύβεται πίσω από ναρκωτικές ουσίες σαν καμια γυναικούλα! Και τώρα αρκετά! Το παιχνίδι τελείωσε εδώ!" Ο Λόγκαν είχε ακούσει αρκετά και γύρισε για να φύγει

"Στάσου! Κινδυνεύει το παιδί μου!" Η φωνή του Λούσιο άλλαξε μονομιάς "Αν έχεις λίγη από την τιμή που τόσο πολύ ακούγεται για εσένα, σαν πατέρας σου μιλάω, περίμενε..."
Ο Λόγκαν κοντοσταθηκε για μια στιγμή δίχως να γυρίσει να τον κοιτάξει
"Μη με βλέπεις σαν εχθρό... Άφησε με να σου μιλήσω σαν πατέρας... Αν πάθει κάτι η κόρη μου θα τρελαθώ. Βοήθησε με και εγώ σε αντάλλαγμα θα σου πω όσα θέλεις να μάθεις. Γιατί είμαι σίγουρος πως για αυτό ήρθες ως εδώ..."

"Ήδη σου ζήτησα μια απάντηση την οποία δε μου την έδωσες"

"Στο ορκίζομαι δεν έχω ιδέα ποιος επιτέθηκε στην αδερφή σου... Μα θα δώσω τα πάντα για να μάθω... Απλά βοήθησε με.."

"Και τι ακριβώς βοήθεια ζητά από μένα ο αρχηγός των Σαχίρ;" Ο Λόγκαν γύρισε προς το μέρος του και τον κοίταξε από πάνω με το κάτω "Τι μπορώ να προσφέρω εγώ που δε το έχουν δηλαδή οι εκατό άντρες σου;"

"Προστασία για τη κόρη μου..."

"Τι πράγμα;!" Ο Λόγκαν ανεπαίσθητα γέλασε μα ο Λούσιο παρέμεινε σοβαρός "Θα αστειεύεσαι σωστά;"

"Καθόλου... Κανένας δικός μας δε μπορεί να τη προστατέψει από αυτό που τη κυνηγάει..."

"Και γιατί τη θέλει τόσο πολύ; Δεν έχει άλλα Σαχίρ τριγύρω;" Τον ειρωνεύτηκε "Μη με κανείς να χάνω άλλο το χρόνο μου σε παρακαλώ με αηδιες" συνέχισε και γύρισε για να φύγει

"Στάσου! Δεν είναι όλα όπως φαίνονται!" Του φώναξε ο Λούσιο μα εκείνος συνέχισε να περπατά ακάθεκτος ως τη πόρτα "Σε ικετεύω! Αν με βοηθήσεις θα σου παραδώσω το κεφάλι μου!" Τσιριξε σχεδόν και μόνο τότε ο Λόγκαν σταμάτησε "Θα διώξω το λαό μου από αυτή τη γη , και θα παραδωθω σε εσάς...Στο λόγο της τιμής μου! Και πίστεψέ με, έχω αρκετή..."

                    ***************

"Πως γίνεται να μη ξέρεις που είναι;!" Η Κάθριν ήταν έξαλλη και ο Ζέιν δεν είχε ιδέα τι να πει. Οι εντολές του Λόγκαν ήταν ξεκάθαρες. Ακόμα και να μη γύριζε το πρωί έπρεπε να τον καλύψει. Μόνο αν περνούσαν πάνω από 12 ώρες θα τους έλεγε που ρκιβως βρισκόταν.

"Κάθριν τι νομίζεις πως είμαι; Πιστεύεις πως μου δίνει αναφορά για όλα;"

"Θα ειδοποιήσω τον Τζον! Σίγουρα βρίσκεται σε κίνδυνο! Το αισθάνομαι!"

"Δεν έχεις να ειδοποιήσεις κανένα! Σταμάτα τις υστερίες..!"

"Ο άντρας μου λείπει από το κρεβάτι μας όλη νύχτα και έχει ξημερώσει! Δε το έχει κάνει ποτέ αυτό! Και με λες υστερική; Ζέιν, λέγε τι συνεβη γιατί θα βγω εκτός ελέγχου!" Πρώτη φορά η Κάθριν έδειχνε τέτοιο χαρακτήρα και του εκανε τρομερή εντύπωση. Από μικρό κορίτσι ήταν ήρεμη και πάντα εξέπεμπε γαλήνη. Να που όμως η απώλεια του Λόγκαν, εμφάνισε και έναν άλλο της εαυτό ο οποίος δικαιολογημένα ανησυχούσε.

"Αν σου πω θα ηρεμήσεις;" της είπε εν τέλει βλέποντας πως ήταν έτοιμη να πάει να τα πει όλα στο πατέρα του Λόγκαν

"Άρα ξέρεις που είναι και τόση ώρα με κοροϊδεύεις! Είναι καλά; Έπαθε κάτι; Μίλα μου Ζέιν! Αν πάθει κάτι θα τρελαθώ! Ξέρεις πολύ καλά πως λειτουργούν τα ταίρια! Δε θα το αντέξω..."

                  ***************

Από την ώρα που ξεκίνησε να κατεβαίνει τις σκάλες ένιωθε ότι κάτι δεν πάει καλά... Το σπίτι είχε μια περίεργη οσμή και τόσο ο Μαρκους όσο και ο πατέρας της ήταν εξαφανισμένοι ενώ διάσπαρτοι άντρες είχαν γεμίσει την έπαυλη χωρίς εκείνη να ξέρει το λόγο.

"Α! Εδώ είστε δεσποινίς Αλίνα! Ο πατέρας σας έδωσε εντολή να μη βγει κανένα μέλος της οικογένειας από το δωμάτιο του" της είπε ένας φρουρός που βρέθηκε στο διάβα της

"Μα τι είναι αυτά που λες;"

"Δυστυχώς έχει λίγη ώρα που μας το ανακοίνωσαν..."

"Τι συμβαίνει;"

"Δεν ξέρω..." είπε σιγανα και εκείνη έστρεψε το εχθρικό μισάνοιχτο βλέμμα της κατά πάνω του.

"Κάνε στην άκρη" διέταξε σοβαρή

"Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να σας αφήσω να περάσετε"

"Είπα, κάνε στην άκρη" επανέλαβε μια μια τις λέξεις και προσπάθησε να περάσει αλλά ο φρουρός της έκλεισε το δρόμο

"Σας είπα πως δε μπορειτ..."

                        *********

Οι πόρτες του γραφείου άνοιξαν διάπλατα με δύναμη και τόσο ο Λούσιο όσο και ο Λόγκαν έστρεψαν αμέσως το βλέμμα τους προς την είσοδο

"Αλίνα! Τι είναι αυτά;" ρώτησε τρομοκρατημένος ο Λούσιο  βλέποντας τη λουσμενη στο αίμα και πηγε αστραπιαία πλάι της μα εκείνη ούτε που τον κοίταξε.
Τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα και βρεγμένα με το αίμα του φρουρού. Τόσο στα ρούχα όσο και στο πρόσωπο ήταν γεμάτη κόκκινες κηλίδες ενώ τα μάτια της είχαν βαφτεί σε ένα έντονο κόκκινο.
"Τι έγινε κόρη μου;"

"Κόρη σου;!" απόρησε ο Λόγκαν βλέποντας τη "Αυτή είναι τέρας..." Ψέλλισε νιώθοντας τα αρχέγονα ένστικτα του να απειλούνται από τη παρουσία της και η Αλίνα έβγαλε προς τα έξω σιγανα τους κυνόδοντες της απειλητικά

"Ποιος είναι αυτός;" ρώτησε δίχως να πάρει τα μάτια της από πάνω του

"Κόρη μου ηρέμησε και θα σου εξηγήσω..."

"Δεν έχεις να εξηγήσεις τίποτα! Δεν αναλαμβάνω κανένα κτήνος!" Πετάχτηκε ο Λόγκαν ο οποίος μύρισε πάνω της το αίμα άλλου Σαχίρ και αντιλήφθηκε τι συνέβη

"Κτήνος;" η Αλίνα σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε μπροστά του και κλείνοντας την απόσταση τον μύρισε. Μάταια ο Λούσιο έτρεξε να χωθεί ανάμεσα τους. Ο Λόγκαν γρύλισε και εκείνη του όρμησε χωρίς φραγμούς.

"Σας ικετεύω , μη!" Η Αλίνα προσπάθησε να σκαρφαλώσει πάνω από το Λόγκαν στοχεύοντας το κεφάλι του μα εκείνος την γραπωσε δυνατά και την εκτόξευσε στο τοίχο ενώ την ίδια στιγμή έφυγε με ταχύτητα προς το μέρος της. "ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ!"

Τα νύχια της, του κατάφεραν δύο καλές γρατσουνιές στο στήθος και εκείνος τρελαμενος την έπιασε από το λαιμό και τη σήκωσε όρθια. Δεν χρειάστηκε καν να μεταμορφωθεί αφού ο θυμός του ήταν αρκετός για να ενώσει τον λύκο και τον Λόγκαν σε ένα...

Αυτό βέβαια που δεν γνώριζε ο Λόγκαν ήταν πως η Αλίνα δεν ήταν εύκολος αντίπαλος . Την είδε να του χαμογελά πονηρά και πιάνοντας του το χέρι το κράτησε δυνατά. Έβγαλε προς τα έξω τα δόντια της και τα έμπηξε με μανία στο δέρμα του με αποτέλεσμα να χάσει για λίγο τη δύναμη του. Μόλις το χέρι του απελευθέρωσε το λαιμό της ο Λόγκαν έβγαλε ένα ουρλιαχτό και εκεί η σκαρφάλωσε πάνω του σαν φίδι που τυλίγει το θήραμα.

"ΑΛΙΝΑ!" ο Λούσιο όρμησε προς το μέρος τους  πριν  ο καυγάς  αποβεί μοιραίος και την άρπαξε από τη μέση με όλη του τη δύναμη "Φτάνει!" την κρατούσε με το ζόρι και ξέροντας ότι είχε την υπεροχή  προτίμησε να την σπρώξει ως την άλλη μεριά του διαλυμένου πλέον γραφείου ενώ την ίδια στιγμή, έφτασαν καμία εικοσαριά φρουροί έτοιμοι να πυροβολήσουν τον Λόγκαν. "ΟΛΟΙ ΠΊΣΩ!" κραύγασε δυνατά και ο Λόγκαν έβγαλε ένα δυνατό βουητό

"Είσαι τρελός αν πιστεύεις πως θα αναλάβω αυτό το πράγμα!" του φώναξε και η Αλίνα αυτόματα έτρεξε προς το μέρος του ξανά  μα ο Λούσιο μπήκε γρήγορα ανάμεσα τους.

"Αλίνα! Σταμάτα πια! Δεν έχεις ιδέα ποιον παλεύεις! Είναι ο σωματοφύλακας σου ανάθεμα σε!" είπε δυνατά και εκείνη σαστισε για μια στιγμή

"Τι της είναι;" πετάχτηκε εκτός εαυτού ο Μάρκους ο οποίος ειδοποιήθηκε για τη φασαρία και μπήκε στο γραφείο

"Αυτό που ακούσατε όλοι!" Πήρε το λόγο ο Λούσιο σοβαρός . "Από σήμερα η Αλίνα είναι υπό την προστασία του Λώρενς!" επανέλαβε ρίχνοντας ένα ικετευτικο βλέμμα στον εξίσου εξαγριωμένο Λόγκαν για να του υπενθυμίσει τη συμφωνία τους και η Αλίνα έβαλε τα γέλια...

♥️♥️♥️

Λυπάμαι που δεν είχαμε επιλογές εδώ αλλά σε αυτές τις καταστάσεις δε χωρούσαν επιλογές :)
Αναμένουμε στο επόμενο❤️