Ο Προστάτης

Ο Τζον είχε αραδιασει μπροστά του τέσσερα χαρτιά και τα κοιτούσε ένα προς ένα με πολύ προσοχή

~Ειναι γρήγορο...
~Δεν έχει οσμή
~Μοιαζει με λύκο
~Δεν λαβωνεται από ασήμι και χρυσό.

Αυτές ήταν οι πληροφορίες που κατασταλαξαν τελικά.
Οι σφαίρες του Ζέιν ήταν θανατηφόρες μα εκείνο αντί να σωριαστεί, σηκώθηκε και έτρεξε μακριά. Οι άντρες χτένισαν την περιοχή μα δε βρήκαν πουθενά το κουφάρι του, ούτε καν αίματα ολόγυρα.  Κανένα στοιχείο που να δείχνει πως κατάφερε να το πληγώσει η πως οι σφαίρες είχαν αντίκτυπο στο σώμα του.

Ο Λόγκαν επέμενε πως το πλάσμα ειχε μια ιδιαίτερη οσμή αλλά από τη στιγμή που ο Ζέιν δεν μύρισε τίποτα αποφάνθηκαν πως ίσως η μυρωδιά ερχόταν από την απέναντι πλαγιά και ένα μικρό χωριό που υπήρχε στους λόφους. Το γεγονός δε πως ήταν μια γλυκιά μυρωδιά, ενέτεινε ακόμα περισσότερο τη σιγουριά πως δεν επρόκειτο για το πλάσμα. Κάθε χρόνο οι άνθρωποι έφτιαχναν γλυκά σε εκείνη τη μικρή πόλη και ένα από τα βασικά συστατικά ήταν η κανέλα. Πέραν τούτου όμως, δεν υπήρχε ποτέ κάποια αναφορά για τέτοια οσμή ούτε καν στα βιβλία των μαγισσών τα οποία είχαν πληροφορίες για κάθε πλάσμα που περπάτησε ποτέ στη γη.

"Ώστε δεν το πιάνει ούτε ο χρυσός.." μονολογησε σκεπτόμενος ότι ο Ζέιν έφτιαχνε σφαίρες για κάθε περίσταση. Οι ασημένιες ήταν κατάλληλες για το ίδιο τους το είδος και όσους τολμούσαν ποτέ να επιτεθούν ενώ οι χρυσές , στόχευαν ξεκάθαρα τους Σαχίρ αφού ο χρυσός ήταν η αδυναμία τους. Η μίξη δε αυτών των υλικών, ήταν μοιραία και για τα δύο είδη.
Ο Τζον άρχισε να πιστεύει οτι οι φήμες ήταν αληθινές...
Λίγους μήνες πριν είχε ακούσει πως οι λασποαίματοι , όσοι δηλαδή είχαν αποφασίσει να μην ακολουθήσουν καμία φατρία και ηγεσία, ενώθηκαν και προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα υβρίδιο για να πάρουν την εξουσία. Οι Ντερτ όπως του φώναζαν από τη λέξη βρωμιά, διατηρούσαν τη κοινότητα τους αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα τοσο των Λωρ όσο και των Σαχίρ αλλά αν πράγματι ήταν αυτοί, πως ήταν δυνατόν και με τι μέσα κατάφεραν να φτιάξουν ένα τέτοιο πλάσμα...;

Τα ερωτήματα στο κεφάλι του ήταν πολλά όταν ξαφνικά ο ήχος του τηλεφώνου τον διέκοψε βίαια από το συνειρμό του.

"Τζον Λώρενς" είπε μονάχα το όνομα του

"Λούσιο Μπλάκ" άκουσε από την άλλη πλευρά της γραμμής και αμέσως το κορμί του αγριεψε. Δεν χρειάστηκε να ακούσει τίποτα παραπάνω για να βγουν παραεξω τα νύχια και να πληθύνουν οι τρίχες του κορμιού του μονομιάς.
Αν και δεν ήταν "παλαίμαχος" ούτε επιζητούσε μπλεξίματα, δεν έπαυαν να είναι Σαχίρ και το τηλεφώνημα τον τάραξε. Πόσο μάλλον όταν πίσω από αυτό κρυβόταν ο συγκεκριμένος άντρας.

"Τι θες;" απάντησε κοφτά

"Ζήτω ουδέτερη συνάντηση"

"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα οι δυο μας!"

"Τζον συνελθε! Τα παιδιά μας κινδυνεύουν!"

"Αν πιστεύεις ότι θα ασχοληθώ μαζί σου είσαι γελασμενος!"

"Δεν έχει να κάνει με εμάς παναθεμα σε! Πες μου ότι δεν έφτασαν ακόμα τα νέα στα αυτιά σου! Κάτι κυκλοφορεί εκεί έξω!"
Ο Τζον πήρε μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να μείνει ήρεμος αλλά ήταν μάταιο.

"Δε θέλω καμία σχέση μαζί σου και δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Μην τολμήσεις να ξανασηκωσεις το βρωμοχερο σου για να τηλεφωνήσεις αλλιώς θα φροντίσω να έρθω προσωπικά εγώ ο ίδιος εκεί και να στο κάνω κομματάκια!" Ο Τζον έκλεισε εξαγριωμένος το τηλέφωνο και δίχως καθυστέρηση άρπαξε ένα μπουκάλι ουίσκι που είχε στο γραφείο, το άνοιξε και κατέβασε σχεδόν το μισό...

***********

Βοστώνη, έτος 1677

Η μουσούδα του είχε χωθεί στη γούνα της και εκείνη γρυλιζε τρυφερά προς το μέρος του. Ήξερε καλά πως ήταν το ταίρι του. Το ένιωθε κάθε του κύτταρο ενώ από τη πρώτη στιγμή που την είδε ένιωσε τον λύκο του να ταράζεται.

"Ποτέ δε θα με αποδεχτούν Τζόναθαν..." Πήρε την ανθρώπινη μορφή της πια και τον κοίταξε μελαγχολικά. "Δεν έχω τίποτα. Ούτε καν μια σταθερή στέγη. Εσύ από την άλλη έχεις όλα όσα θέλησε ποτέ κανείς. Η πανούκλα έχει θερίσει και εμένα δε μου απέμεινε κανείς. Πως θα δεχτούν οι γονείς σου μια φτωχή ορφανή που η μόνη προίκα της είναι μια μικρή αδερφή για φόρτωμα;" Ήταν αρκετά πικραμένη και στους τόσους μήνες που ήταν μαζί, πρώτη φορά την έβλεπε έτσι "Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει και υποψιάζονται πως κάτι τρώει τα ζωντανά τους... Τι θα συμβεί όταν αντιληφθούν πως δεν είναι ένα απλό αγρίμι αλλά εγώ; Θα με κρεμάσουν στη πλατεία και..." Ξέσπασε σε κλάματα και εκείνος αμέσως τη τράβηξε στην αγκαλιά του

"Σώπασε... Όσο ζω και αναπνέω κανένας δε θα πειράξει μια τρίχα από το κεφάλι σου. Έχεις το λόγο της τιμής μου. Γιατί δε με αφήνεις να σε βοηθήσω; Σου είπα να σου βρω ένα σπιτάκι στην εξοχή και μαζί να ζήσουμε ευτυχισμένοι..."

"Είσαι ο Άλφα Τζόναθαν... Ο Άλφα... Κανένας δε θα δεχτεί εμένα στο πλευρό σου..."

"Για σένα, τα παρατάω όλα. Και την αγέλη και την οικογένειά μου... Χέρια έχω, πόδια έχω, θα δουλέψω. Θα μας παρέχω όλα όσα έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια μακριά από όλους!"

"Θα σε κάνω δυστυχισμένο..."

"Ποτέ μη ξαναπείς τέτοια κουβέντα. Μαζί σου, είμαι στο παράδεισο..."

Ο λύκος μέσα του ούρλιαξε και ο δικός της ανταποκρίθηκε αμέσως στο κάλεσμα του. Υπό το φως του φεγγαριού έδωσαν όρκο μεταξύ τους να μην αφήσουν ποτέ κανένα και τίποτα να μπει ανάμεσα τους... Κανένα...

                       **********

"Άργησες καλέ μου Τζόναθαν..."

Η γυναίκα είχε γυρισμένη τη πλάτη της αλλά έβλεπε αρκετά καθαρά μέσα από τα κατάλευκα μάτια της ποιος ακριβώς πέρασε το κατώφλι της. Μπορούσε να τον αισθανθεί από χιλιόμετρα.

"Θέλω τη βοήθεια σου Σαρίνα..."

Η μάγισσα γέλασε σχεδόν υστερικά κάτω από τα μουστάκια της .

"Ο μέγα Άλφα ζητάει τη βοήθεια μου... Πρωτότυπο"

"Ξέρεις πολύ καλά για τι βρίσκομαι εδώ..."

"Ξέρω. Δεν έχεις άδικο..." Είπε και γύρισε προς το μέρος του. Αντί για μάτια είχε δυο ολόλευκες μπίλιες. Τα Αφροαμερικανικα χαρακτηριστικά της, την έκαναν ακόμα πιο τρομακτική. Μαύρες έντονες μπούκλες έλουζαν τους ώμους της και ταίριαζαν άψογα με το σκουρόχρωμο δέρμα της. Το μόνο φωτεινό πάνω της ήταν τα μάτια της. Ιστορίες έλεγαν πως κάποτε μια μάγισσα τη καταράστηκε να βλέπει δίχως μάτια και να ακούει χωρίς αυτιά. Εκτοτε είχε γίνει περιζήτητη στους κύκλους και στις φατρίες με τον κάθε αρχηγό να προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια της. Η Σαρίνα όμως δεν διάλεγε ποτέ στρατόπεδο. Ήταν ο κρίκος που είτε τους έδενε όλους, είτε τους διέλυε με δύο τις λέξεις. Το σπίτι της ήταν ακριβώς πάνω στα σύνορα των ειδών και κάθε ένας που τολμούσε να την επισκεφθεί έπρεπε να έχει καλό λόγο, αγνή πρόθεση και φυσικά να φέρει και ένα δώρο.

"Μπορείς να αφήσεις τα βότανα στο τραπέζι" πρόσταξε και ο Τζόναθαν αμέσως τα άφησε και επέστρεψε σε εκείνη. "Αυτό που θέλεις είναι αδύνατο"

"Τίποτα δεν είναι αδύνατο για σένα... Το ξέρω. Απλά πες μου το τρόπο!"

Η μάγισσα γέλασε δυνατά και τον πλησίασε αργά αργά. Άπλωσε το χέρι της, τον άγγιξε στο μάγουλο και ύστερα έκλεισε τα βλέφαρα της.

"Η οικογένεια σου έχει ένα αρχαίο χάρισμα το οποίο δεν διαιωνίζεται Τζόναθαν... Η αθανασία δεν είναι κάτι που εξαγοράζεται όπως πολλοί πιστεύουν. Είναι κάτι που κερδίζεται και εσείς έχετε ευλογηθεί αιώνες πριν... Ξέρεις πολύ καλά πως το γήρας είναι επιλογή σας. Όπως επιλογή σας είναι και η ηλικία που θα κάνετε στάση..."

"Τα ξέρω όλα αυτά..."

"Κάνεις λάθος. Ξέρεις ότι ζείτε 100 , 200 χρόνια; κι όμως όχι... Είναι πολλά παραπάνω..."

"Σαρίνα ξέρω.." της είπε και εκείνη χαμογέλασε "Νομίζεις δε βλέπω πως η μάνα μου γερνάει πιο γρήγορα; Κι όμως άκουσα το πατέρα μου να της λέει πως σύντομα θα της δώσει το χάρισμα! Δε μου λέει όμως πως... Σε ικετεύω! Πρέπει να..."

" Να; Να πας ενάντια στη φύση και να χαρίσεις κάτι που σου χάρισαν; Η ευλογία δε μεταβιβάζεται και ο πατέρας σου θα νιώσει το κάρμα !"

"Δεν καταλαβαίνεις..."

"Καταλαβαίνω πολύ καλά μικρέ λύκε... Αγαπάς.... Αγαπάς τόσο βαθιά που δε θέλεις να χάσεις το ταίρι σου το οποίο δεν έχει κανένα χάρισμα... 80-100 χρόνια όπως όλοι οι άλλοι..."

"Σε ικετεύω..."

"Λυπάμαι Τζόναθαν..."

"Θα σου δώσω ότι ζητήσεις! Σε παρακαλώ βοήθησε με!"

Η μάγισσα γύρισε προς τα ματζουνια της δίχως να χάσει το χαμόγελο της.

"Πρόσεχε τα λόγια σου άρχοντα μου .."

"Θα σου φέρω το κεφάλι του Άνγκους!" Φώναξε πίσω της και μόνο τότε εκείνη ταράχτηκε. Ο Τζόναθαν ήξερε καλά πως ο γηραιότερος Σαχίρ εν ζωή, είχε σφάξει την οικογένεια της χρόνια πριν. Δυστυχώς όμως , είχε στο πλαι του μια εξίσου ισχυρή μάγισσα και η προστασία της ήταν απροσπέλαστη μέχρι τώρα για την Σαρίνα. Ο Τζόναθαν έπαιξε το τελευταίο του χαρτί και εκείνη έμεινε στατική για λίγο δίχως να μιλά. "Στο ορκίζομαι. Θα δώσω όρκο αίματος! Θα σου φέρω το κεφάλι του! Απλά πες μου το τρόπο να την κάνω να ζήσει πλάι μου... Να αποτρέψω το θάνατο..
Αν τη χάσω δε θα το αντέξω..."

"Σε τρία φεγγάρια από σήμερα , θέλω το κεφάλι του να κοσμεί τούτο εδώ το τραπέζι. Άπαξ και το καταφέρεις , θα σου πω το μυστικό και θα μοιραστώ μαζί σου την ευλογία των γερόντων για να δεις την αγαπημένη σου να γερνάει μαζί σου. Και τώρα φύγε"

Ο Τζόναθαν δεν είπε άλλη λέξη.
Έκανε αμέσως μεταβολή, μεταμορφώθηκε στο λύκο του και άρχισε να τρέχει σαν τρελός...
Τρία φεγγάρια...
Τόσο χρόνο είχε για να σκοτώσει τον ηγέτη των Σαχίρ και πατέρα του Λούσιο...

                    **********

Μια εβδομάδα μετά , εδάφη Σαχίρ.

Τον κοίταξε στο κρεβάτι και αναστέναξε. Κάθε λίγα χρόνια το ίδιο βιολί ...
Έβλεπε τον πατέρα του να λιώνει και έπειτα να δυναμώνει ξανά.
Η Σαρίνα είχε πετύχει ένα θανατηφόρο ξόρκι αλλά κανένας εκτός οικογένειας δεν γνώριζε ότι είχε πιάσει. Όλοι ήξεραν πως με τη Σάντρα στο πλευρό τους, η κατάρα που του έριξε δεν βρήκε στόχο μα έκαναν λάθος. Βέβαια βρήκαν τρόπο να παρακάμψουν το θάνατο που του ευχήθηκε και πλέον κάθε χρόνο περίπου, ξεκινούσε ένα σκοτεινό λουτρό αίματος πίσω από τα τείχη του κάστρου για να διατηρηθεί ο Άνγκους στη ζωή.

"Κουράστηκα..." Μονολογησε μέσα από τα δόντια του γυρίζοντας προς το παράθυρο. Από τη προηγούμενη είχαν βγει για το λεγόμενο "κυνήγι"
Μάζευαν όσους μπορούσαν, τους κλείδωναν σε ένα δωμάτιο και ο Άνγκους τρεφόταν και έκανε μπάνιο με το αίμα τους. Έπρεπε να έχει ημισέληνο για να πιάσει το αντίστροφο ξόρκι της Σάντρας καινο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους ελάχιστος.

Ο Άνγκους εβηξε και ο Λούσιο γύρισε αμέσως προς το μέρος του.

"Τους μάζεψες;"

"Ναι πατέρα. Περίπου εκατό στα μπουντρούμια..."

"Καλώς. Μόλις ανέβει το φεγγάρι ελάτε να με σηκώσετε... Σήμερα νιώθω πιο αδύναμος από άλλες φορές..."

"Εντάξει πατέρα"

Κανένας δε τολμούσε να του φέρει αντίρρηση. Ακόμα και σε αυτή τη κατάσταση ήταν ικανός να σου σπάσει το σβέρκο χωρίς δυσκολία.
Ο Άνγκους ήταν αδυσώπητος.
Πατούσε πάντοτε επί πτωμάτων για να πετύχει αυτό που ήθελε και ο Λούσιο το ήξερε καλά. Παρόλα αυτά δεν ήθελε να γίνεται τέρας ο ίδιος. Από τότε που μεγάλωσε σταμάτησε να τρέφεται με ανθρωπους κάτι που φυσικά εξαγριωνε τον πατέρα του.
Τον θεωρούσε μαλθακό και αδύναμο.

Ξαφνικά οι πόρτες του δωματίου άνοιξαν διάπλατα και ο Λούσιο γύρισε μονομιάς.

"Άρχοντα μου..." Η Σάντρα έτρεχε σχεδόν προς το μέρος τους και ο Άνγκους με όση δύναμη είχε ανασηκώθηκε.

"Μίλα μάγισσα..." Αν και έπαιξε το κεφάλι της κορώνα γράμματα, μπαίνοντας έτσι μέσα στο προσωπικό δωμάτιο του Άνγκους εκείνη έδειχνε μια τρομακτική αυτοπεποίθηση και ήξερε καλά πως δε θα την πείραζε.

"Βρήκα ! Βρήκα το τρόπο να ανακαλέσω το ξόρκι μια και καλή!" Το πρόσωπο του Άνγκους έλαμψε ολόκληρο. Είχαν μείνει μόνο πετσες πάνω σε κόκαλα αλλά αμέσως ανασκουμπωθηκε.

"Είσαι σίγουρη;" Πήρε θέση ο Λούσιο και εκείνη πλησίασε και γονάτισε μπροστά τους.

"Απόλυτα άρχοντα μου!"

"Μίλα!" Πρόσταξε ο Άνγκους και εκείνη τον κοίταξε κατάματα. Δεν είχε τα μάτια της αδερφής της. Η Σαρίνα ήταν πάντοτε η ευλογημένη και η Σάντρα η πιο σκοτεινή. Αυτός ήταν και ο λόγος που σαν αδερφές είχαν αποστασιοποιηθεί εντελώς αν και μοιράζονταν το ίδιο χάρισμα.

"Μια αγνή παρθένα..." του είπε και ο Άνγκους έσμιξε ενοχλημένος τα φρύδια του.

"Τέτοιες έχω συνεχώς..."

"Άφησε με να ολοκληρώσω άρχοντα μου... Το αίμα των ανθρώπων δεν κάνει δουλειά. Τώρα όμως όλα βγάζουν συνοχή..."

Σάρκα τη σάρκα θέλει να πιαστεί
Αίμα αγνό να τρέξει και ο σκύλος να ημερεψει
Πάνω σε ολόγιομο φεγγάρι και ενώ ουρλιάζει από χαρά, το δάχτυλο θα σχισει το λαιμό και το αιώνιο θα δοξαστεί ξανά

"Αυτό είναι ! Αυτό είναι που δεν έβλεπα στο ξόρκι! Ήταν διάφανο γραμμένο με μελάνι αόρατο στα μάτια μας ... Τα κατάφερα όμως! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;!" Ρώτησε εμέ λαχτάρα και εκείνος χαμογέλασε "Καλά το καταλάβατε άρχοντα μου... Θέλουμε έναν αγνό Λωρ. Μια παρθένα... Να ουρλιάξει κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι και να της κόψετε το λαιμό. Να πιείτε το αίμα της και όλα θα γίνουν όπως πριν!"

"Έχεις τρελαθεί Σάντρα;!" Πήρε θέση ο Λούσιο αλλά ο Άνγκους είχε ήδη σηκωθεί με το ζόρι.

"Μέχρι την επόμενη πανσέληνο στα μπουντρούμια μου δε θέλω μια αλλά δέκα παρθένες Λωρ! "

"Πατέρα τι λες;!"

"Αυτό που άκουσες!"

***********

Καλησπέρα αγάπες ❤️
Σε αυτό το κεφάλαιο δεν είχα επιλογή καθώς είχαμε κάποια flashback's και κάθε φορά που ανατρέχουμε στο παρελθόν, δε γίνεται να έχουμε επιλογές. Ήθελα απλά να σας δώσω μια γεύση και να εξηγήσω τους χαρακτήρες.
Θα δώσω μια πολύ σύντομη περιγραφή καθώς έλαβα κάποια μηνύματα από κάποιες κοπέλες που λίγο τα μπέρδεψαν. Αν λοιπόν κάπου το χάσετε γιατί τα ονόματα είναι περίεργα, ανατρέξτε εδώ.

Ο Άνγκους ήταν ο γηραιότερος Σαχίρ. Γιος του είναι ο Λούσιο.

Ο Λούσιο είναι επίσης πατέρας της Αλίνα.
Τη μητέρα της θα τη δούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Ονομάζεται Ριάνα.

Η Αλίνα δεν έχει αδέρφια. Είναι μοναχοκόρη.

Επίσης έχουμε τον Στράους. Αδερφό του Λούσιο που θα τον δούμε και αυτόν στα επόμενα.

Ο Μάρκους είναι το δεξί χέρι του Λούσιο και επί χρόνια πιστός στην οικογένεια των Μπλάκ.

Πάμε τώρα στους Λωρ.

Ο Χάρολντ και η Λετίσια Λώρενς , ήταν οι γονείς του Τζον-Τζοναθαν (εκείνη την εποχή )

Στο παρόν Ο Τζόν Λώρενς και η γυναίκα του η Βικτώρια, έκαναν δυο παιδιά.
Τη Λουνα η οποία σκοτώθηκε από τους Σαχίρ και τον Λόγκαν.

Ο Λόγκαν είναι ο σύντομα- Άλφα μας και η Κάθριν η γυναίκα του. Επίσης λύκος.

Ο Ζέιν είναι ο έμπιστος άντρας του σε κάθε ζήτημα και θα γινόταν και γαμπρός του αν ζούσε η Λουνα.

Κάτι ακόμα για να μην σας μπερδέψει είναι πως η Σαρίνα, η Σάντρα και η Σύνθια είναι αδερφές. Το πως μοιράστηκε η μαγεία τους και τι έγινε θα το δούμε αργότερα.

Η Σαρίνα ήταν ουδέτερη.
Η Σάντρα πήρε το μέρος των Σαχίρ και ήταν η πιο βάναυση ενώ όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο και η Σύνθια συνεργάζεται με τους Σαχίρ στο παρόν.

Νομίζω δεν ξέχασα κανένα.
Τα υπόλοιπα πρόσωπα θα τα δούμε καθώς προχωράμε.

Σας φιλώ!!

Α! Πάλι οι επιλογές σας σχεδόν ξεκάθαρες ❤️ για κάποιο λόγο έχετε ομοφωνία ως επί το πλείστον οπότε τα αποτελέσματα για το πώς καθορίζεται το κεφάλαιο, μπορείτε να τα δείτε από το μέγεθος των σχολίων στις επιλογές.

Η Αλίνα δεν έκανε σεξ με τον Μάρκους και ο Ζέιν πυροβόλησε τον λύκο.

Παρατήρησα δυστυχώς πως αρκετά σχόλια δε μου εμφανίζει που τα έχετε κάνει. Πρέπει να μπαίνω στα μαιλ μου για να βρίσκω ακριβώς τη σειρά. Δεν ξέρω τι κολλήματα τρώει η εφαρμογή.

Για να αποφευχθεί διπλός κόπος θα βάζω σε όλες τις επιλογές αριθμούς. 1,2,3,4.

Δηλαδή αν έχουμε δύο επιλογές αρχικά 1 και 2, οι επόμενες δε θα ξεκινάνε με το 1 και 2. Θα συνεχίσει το 3 και το 4.

Αν έχετε τη καλοσύνη λοιπόν να βλέπετε τον αριθμό δίπλα από κάθε επιλογή έτσι ώστε να μετράω μετά στα σχόλια μόνο τους αριθμούς.

Όταν επιλέγετε ένα κομμάτι και πατάτε "+" ή "αυτό" δε μου εμφανίζει σε πιο κομμάτια ακριβώς κάνατε το σχόλιο και ίσως η καταμέτρηση δε γίνεται σωστά.

Αν κάνουμε λοιπόν τις επιλογές μόνο με αριθμούς ανεξάρτητου σκηνής , θα είναι πιο εύκολο να μετράω.
Θα ξέρω πως η πρώτη επιλογή πχ απαρτίζεται από το 1 και 2 οπότε θα μετράω ανάμεσα σε αυτούς του δύο αριθμούς . Και μετά θα ξέρω πως η επόμενη είναι το 3 και 4 οπότε θα μετράω αυτούς. Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα 😅😅😅

Να είστε καλά!!
Καινούριο κεφάλαιο από βδομάδα γιατί περιμένω επισκέψεις το ΣΚ . ❤️❤️❤️