~Για να ξαναγεννηθεί από το μηδέν η ψυχή πρώτα πρέπει να πεθάνει...~

Λίγες μέρες πριν...

"Είναι το καλύτερο κρασί! Παραγωγή μας και μάλιστα ο Ραχίμ την επιβλέπει μονάχος. Βλέπεις ο Ομάρ έχει τόσα τρεχαματα με το καφέ και όσα γίνονται που δε προλαβαίνει..."

"Ομολογώ πως είναι εξαιρετικό. Είχε χρόνια να γευτώ κάτι τόσο αξιόλογο παλιοφιλε..."

"Μακάρι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα και θα έκανα ένα γλέντι τρικουβερτο για την άφιξη των δικών σου. Εκτιμώ αφάνταστα τη βοήθεια σου Γκάμπριελ. Μόλις βγούμε από το κίνδυνο όλα θα τελειώσουν..."

"Δεν καταλαβαίνω ένα πράμα μόνο... Γιατί αφού ξέρουν πως το παιχνίδι είναι χαμένο επιμένουν να σας κυνηγούν; Δε βγάζω άκρη!"

"Ούτε εγώ έχω ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει... Ξεκίνησαν ξαφνικά να μας περικυκλώνουν και με βάση τις τελευταίες εξελίξεις ο μόνος λόγος είναι η διάσωση των γυναικών... Μια που το ανέφερα... Τι θα έλεγες να φέρουμε ξανά δυο τρεις να μας χορέψουν λιγάκι; Γερασαμε αλλά τα μάτια της ψυχής θα χορτάσουν!"

"Ήπιες νομίζω πολύ και χάνεις τα λογικά σου. Ευχαριστώ μα έχω γυναίκα και μάλιστα μου χορεύει καλύτερα από κάθε άλλη. Γιατί να αναγκάσουμε δύο ξένες να κουνήσουν τα κορμιά τους για εμάς;"

"Συνηθισμένες είναι! Τους προσφέρουμε ένα σωρό αγαθά. Νομίζω πως ένας χορός δεν είναι κάτι κακό"

"Φυσικά και είναι. Πρέπει να σταματήσεις να πίνεις γιατί δε ξέρεις τι λες μου φαίνεται"

"Αμάν μωρέ Γκάμπριελ. Είσαι στη χώρα του πάθους! Έτσι δε μας λέτε εσείς οι δυτικοί; Απόλαυσε λιγάκι τη ζωή. Όση μας έμεινε. Πίστεψέ με δεν κάνουν τίποτα χωρίς τη θέληση τους και οι ελευθερίες είναι πολλές..."

"Επιμένω πως δε θέλω. Και ποτέ νομίζω είναι φρόνιμο μια νεαρή να κουνάει το κορμί της μπροστά σε δύο παππούδες!"

"Παππούδες; Ε όχι δα! Ξέρεις πόσο καλές είναι στο κρεβάτι;"

"Τι είπες;"

"Είπαμε έχω τιμή μα αυτό δε σημαίνει πως δεν είμαι άντρας!"

"Πώς μπορείς και έρχεσαι σε επαφή με αυτά τα κοριτσάκια! Τρελάθηκες;"

"Μόνες το ζητάνε! Να ... Κοίτα!" Ο Καρίμ χτύπησε τα χέρια του και δύο άντρες άνοιξαν τη πόρτα "Φέρτε μου τη...χμ... Φέρτε μου την αγαπημένη μου!" είπε και εκείνοι έφυγαν δίχως λέξη ενώ εκείνος έμεινε να γελάει

"Φεύγω. Φεύγω πριν χαλάσουμε ότι έχουμε..."

"Κάτσε κάτω μωρέ! Που πας ! Χαλάρωσε λιγάκι και απόλαυσε το!"

"Δε σε αναγνωρίζω! "

"Αηδιες... Ποιος άντρας δε θέλει λίγη σάρκα; Δε κάνουν τίποτα με το ζόρι! Σε διαβεβαιώνω!"

"Αρκετά Καρίμ..."

Οι πόρτες άνοιξαν και ένα τρομαγμένο κορίτσι μπήκε μέσα κοιτώντας τους. Ήταν δεν ήταν δεκαοχτώ

"Αααα να τη! Η ομορφιά της ερήμου! Έλα..." εκείνη άρχισε να κάνει μικρά βήματα ενώ τα ρούχα της πραγματικά ήταν ελάχιστα. Ο Καρίμ την έβαλε να καθίσει στα πόδια του και άρχισε να τη θωπεύει. "Σου αρέσει;" ρώτησε γελώντας και εκείνη κούνησε το κεφάλι σιωπηλή "Είδες;" αποκρίθηκε προς το Γκάμπριελ ο οποίος όμως είχε ήδη σηκωθεί όρθιος "Τι έπαθες πάλι!"

"Φεύγω! Και δε θα φύγω μόνος. Θα έρθει μαζί μου μέχρι έξω αυτό το παιδί! Ήπιες παρά πολύ και δεν ξέρεις τι κάνεις!"

"Άσε με καημένε! Εμπρός! Εκεί είναι η πόρτα! Τούτη η μικρή θα με κάνει χαρούμενο για απόψε!"

"Ξέχασε το!" Ο Γκάμπριελ τη σήκωσε από πάνω του και εκείνη άρχισε να τρέμει σαν το ψάρι "Βγες έξω!" της είπε και ο Καρίμ έκανε να σηκωθεί μα το αλκοόλ δε τον βοήθησε καθόλου . Μόλις η κοπέλα βγήκε έξω τρέχοντας και έμειναν μόνοι , ο Γκάμπριελ κούνησε το κεφάλι "Δε ντρέπεσαι; Θα μπορούσε να είναι εγγονή σου!"

"Πατάς τα όρια της χώρας μου Γκάμπριελ! Βοήθεια ζήτησα όχι να με κρίνεις!"

"Δε θα μείνω αμέτοχος σε ένα τόσο αηδιαστικό θέαμα! Παιδιά έχει πιο μεγάλα από αυτές! Αυτό κάνεις; Έτσι τις σώζεις;!"

"Έτσι είναι μαθημενες!!! Δε κάνω τίποτα που να μην το έχουν ξανακάνει!"

"Θεέ μου... Έχεις τρελαθεί εντελώς..."

"Κάνεις λάθος! Τους προσφέρω μια καλύτερη ζωή! Τρώνε πίνουν και κάνουν τη δουλειά τους!"

"Ανάθεμα σε Καταραμένε! Δε θα έφερνα ποτέ τους ανθρώπους μου να σε βοηθήσουν αν ήξερα πως τολμάς και απλώνεις τα χέρια σου στα κορμιά τους!"

"Είναι αργά δε νομίζεις; Πάνε μέρες που τους ειδοποιησες και δε προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα! Και δε καταλαβαίνω το πρόβλημα σου!"

"Σε λυπάμαι! Ή μάλλον καλύτερα, σε απεχθάνομαι! Θα φροντίσω προσωπικά να φύγουν όλες από δω μέσα! Ακούς; Ίσως δεν έχω χέρι στους νόμους μα δε θα σε αφήσω να πειράξεις καμία άλλη! Είναι πέρα από τη τιμή μου!"

"Γιατί εσύ τι έκανες στη Σαχάρ;"

"Μη πιάνεις τη γυναίκα μου στο στόμα σου διαολε! Είσαι τυχερός που είσαι πιωμενος!"

Ο Γκάμπριελ μάζεψε τα πράγματά του και ο Καρίμ τον έπιασε από το χέρι απότομα

"Αν τολμήσεις να παραβεις τους κανόνες της χώρας μου, θα σκοτώσω κάθε άντρα σου που θα φτάσει εδώ!"

"Πώς τολμάς!"

"Έτσι κάνουμε χρόνια και έτσι θα κάνουμε! Αυτές είναι οι παραδόσεις μας κατάλαβε το! Τις σώζουμε απο τη μιζέρια και μετά; Πόσα στόματα νομίζεις πως μπορούμε να θρέψουμε; Κανονικά είναι για πούλημα όλες! Φύγε! Δε θέλω τη βοήθεια σου! Κράτα τους άντρες σου μακριά! Αν πατήσουν πόδι εδώ αύριο θα τους εκτελέσω!!"

Ο Γκάμπριελ θόλωσε...

"Κανείς δε θα πειράξει τους δικούς μου! Αλήτη!" αποκρίθηκε και βάζοντας τα χέρια στο λαιμό του, τον έσπρωξε πάνω στα μαξιλάρια και τον πίεσε δυνατά ενώ εκείνος πάσχιζε να πάρει ανάσα. Είχε πιεί τόσο πολύ που ακόμα και η αντίσταση ήταν αδύνατη. Ο Γκάμπριελ άρπαξε ένα μαξιλαρι και βάζοντας το πάνω στο πρόσωπο του, το πίεσε δυνατά μέχρι που ο Καρίμ σταμάτησε να σπαρταραει... "ΤΙΜΗ ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ! ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ!" φώναξε και βγάζοντας το μαξιλάρι έκανε ένα βήμα πίσω ταραγμένος. Είχε μελανιασει ολόκληρος. Σίγουρα δεν ανεπνεε πλέον. Δε μπορούσε σε καμία περίπτωση να φανεί όμως σαν δολοφόνος ξέροντας πως θα φτάσουν δικοί του άνθρωποι. Τον έπιασε, τον έσυρε με το ζόρι μέχρι το κρεβάτι και τον ξάπλωσε.
Έπειτα μάζεψε τα πράγματά του, είπε στους άντρες πως κοιμήθηκε και ζήτησε να μην τον ενοχλήσει κανένας και έφυγε... Ποιος θα καταλάβαινε εκεί μέσα πως τον σκότωσε και δε πήγε από καρδιά; Ούτε σημάδια τους άφησε. Έπρεπε να κρατήσει τους άντρες του ασφαλείς. Όσους κι αν έστελναν. Ο Γκάμπριελ ήταν σίγουρος πως τα παιδιά του δεν είχαν γνώση για την ανωμαλία που εδερνε τον πατέρα τους και δεν ήθελε δε καμία περίπτωση να χαλάσει τα αρχικά σχέδια. Θα τους βοηθούσε έχοντας παράλληλα εξοντώσει ένα βδελυγμα και όπως είχε πει πάμπολλες φορές ο Ομέρ, εκείνες οι γυναίκες θα ζούσαν πια ελεύθερες... Όχι μόνο από το παρελθόν, μα και από έναν γέρο ανώμαλο που τόλμησε να τις εκμεταλλευτεί για τις άρρωστες ορέξεις τους...

*****

"Πώς σας φαίνεται αυτό το σημείο;" ο Αμπντούλ άπλωσε πάνω στο τραπέζι ένα τεράστιο χάρτη. "Έχει όαση, είναι δύσβατο, κοντά σε θάλασσα και μακριά από κόσμο. Θεωρώ πως μπορούμε μέσα σε μια εβδομάδα να το εξοπλίσουμε με τα απαραίτητα. Επίσης ήθελα να προτείνω να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποια στοιχεία για τις περισσότερες από αυτές που δεν είναι από τα μέρη μας και να τις στείλουμε πίσω. Δεν ωφελεί να μένουν εδω. Όσες φυσικά γεννήθηκαν εδώ, σίγουρα δε θα θέλουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους οπότε θα είμαστε ανοιχτοί προς εκείνες."

"Νομίζω πως η ιδέα σου είναι εξαιρετική..." πήρε θέση ο Ίαν

"Ομολογώ πως έριξα και μια γρήγορη ματιά όταν έφτασα στον οντά. Λείπουν αρκετές... Οι πιο πολλές είναι μάλιστα δικές μας... Πώς γίνεται να έφυγαν... Δε το καταλαβαίνω"

"Ιδέα δεν έχω..." απάντησε ο Ομέρ και ο Ραχίμ σηκώθηκε και γέμισε τα ποτήρια τους με κρασί "θα βρούμε την άκρη πάντως. Συμφωνώ να στείλουμε κάποιες ξένες πίσω στο τόπο τους. Όσο για τις δικές μας, είναι σχεδόν αδύνατο να φύγουν καθώς δεν έχουν που να πάνε..."

"Μπορούμε να τις στείλουμε με πρόγραμμα στην Αμερική" απάντησε ο Νικ "Έχουμε κάποιες άκρες..."

"Και τι θα κάνουμε εμείς εδώ!" Πετάχτηκε ο Ραχίμ

"Τι εννοείς; Αυτό που κάνετε θα κάνετε! Θα τις βρίσκετε και μετά από συνεννόηση εμείς θα κάνουμε τη μεταφορά τους στην πραγματική ασφάλεια. Δε νομίζεις πως είναι το ιδανικό;" Ο Νικ ήταν φανερά εκνευρισμένος μα κατάφερε να κρύψει την ένταση της φωνής του

"Για αρχή, θα χωριστουμε σε ομάδες..." ο Ίαν σηκώθηκε για να κατευνάσει τα πνεύματα "Όλες μαζί είναι 25 σωστά;"

"Μαζί με τις γυναίκες μου ναι..." πετάχτηκε ο Ομέρ και ο Ίαν τον στραβοκοιταξε

"Δεν έχει μου και σου, σε αυτό το θέμα. Θα τις χωρίσουμε ανά δυάδες ή ακόμα και τριάδες και θα τις μεταφέρουμε με ασφάλεια. Θα έχουμε όλοι τον ίδιο προορισμό με διαφορετικό δρομολόγιο. Όταν θα φτάσουν εκεί, θα μείνουν λίγοι μαζί τους για ασφάλεια και οι υπόλοιποι θα αντιμετωπίσουμε μια και καλή τους εμπόρους"

"Μα αυτοί ισχυρίζονται πως είχαμε συμφωνία μαζί τους!" πήρε θέση ο Αμπντούλ "Πως να αντιμετωπίσεις τέτοια κατάσταση! Δεν έχουμε καν ιδέα για τι πράγμα μιλανε! Είναι αδίστακτοι! Τελικά δεν έπρεπε να επιστρέψουμε όλοι. Έπρεπε να στείλουμε πρώτα μια ομάδα εκεί να δούμε τα αποτελέσματα και μετά να οργανωθούμε!"

"Θα σας σκότωναν εν ψυχρώ, κατά πάσα πιθανότητα" του απάντησε ο Ίαν "Είστε σίγουροι πως κανένας δεν είχε κάποια δοσοληψία μαζί τους;" ρώτησε κοιτώντας τους έναν προς έναν μα εκείνοι έμειναν σοβαροί

"Μας προσβάλεις!" Ο Ομέρ σηκώθηκε από το τραπέζι "Έχουμε μια υπόληψη και μια τιμή ξέρεις!"

"Το βλέπω..." του απάντησε στάζοντας ειρωνεία.

"Δεν καταλαβαίνω το τόνο σου!"

"Πρόβλημα σου. Δεν ήρθα εδώ για να αποτύχω ούτε να φύγω αφήνοντας κάτι στη μέση"

"Μπορείς να αποχωρήσεις! Και οι δύο σας! Θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας!" Ο Ίαν γέλασε ακούγοντας τον

"Το θέμα έγινε προσωπικό ξέρεις..." είπε δίχως να χάσει το γέλιο του.

"Από πότε! Τι προσωπικό μπορείς να έχεις εσύ σε αυτά τα μέρη;!"

"Ωω... Δε θέλεις να ξέρεις... Ούτε θες να ξέρεις όσα ξέρω δίχως να έχεις ιδέα τι είμαι ικανός να κάνω για αυτα... Οπότε συμβιβάσου και εσύ και όλοι, για να βγει ένα αποτέλεσμα"

"Νομίζω πως πατάς τα όρια και τη φιλοξενία μου.!"

"Τα πατάω άραγε;" τον ρώτησε κοιτώντας τον με μισό μάτι "Ποιος πατάει τι, θα το δούμε στη πορεία. Για την ώρα, ο Αμπντούλ θα αναλάβει να διώξει μακριά όσες γυναίκες ανήκουν σε άλλη χώρα όπως είπε και όταν γίνει η μεταφορά εκείνες θα αποκλίνουν απευθείας στο Άμπου Ντάμπι. Από εκεί θα κανονίσω να υπάρχει μεταφορικό μέσο για Αμερική... Έχω ήδη ζητήσει ενισχύσεις οπότε σε δύο ημέρες θα έρθουν κι άλλοι"

"Δεν ήρθατε εδώ να δίνετε εντολές!" πήρε έκθεση ο Ραχίμ μα ο Αμπντούλ σηκώθηκε εκνευρισμένος

"Άδικο έχουν;; Ποιο είναι το πρόβλημα σας επιτέλους! Δεν έχουν πει λέξη που να μη με βρίσκει σύμφωνο!" τους αγριοκοίταξε και ήταν ίσως από τις σπάνιες φορές που σήκωνε το τόνο στα αδέρφια του σαν μικρότερος. Τόσο ο Ομέρ όσο και ο Ραχίμ σφίχτηκαν θυμωμένοι "Τι θέλετε δηλαδή; Να χάσουμε κι άλλο κόσμο; Έφυγαν μέσα από τα χέρια σας κοντά στις είκοσι γυναίκες! Ανάθεμα την ώρα που έφυγα!"

"Μια χαρά τα καταφέρνουμε! Δικαίωμα τους ήταν να αποχωρήσουν!" Του απάντησε ο Ραχίμ

"Και εσεις τι κάνατε; Τις αφήσατε ολομόναχες εκεί έξω; Είχατε τόσο σοβαρά θέματα για να βρείτε συζύγους που δεν δώσατε σημασία; Τι; Αν δεν απατωμαι η τελευταία σου γυναίκα δεν έχει κλείσει καλά καλά ούτε μήνα στο σπίτι!" είπε προς τον Ομέρ και ο Νικ έριξε ένα βλέμμα στον Ιαν. "Μπορεί να είμαι ο πιο μικρός αλλά έμαθα να κάνω το σωστό!"

"Μη πιάνεις τη γυναίκα μου στο στόμα σου! Θα τη σέβεσαι!" Θίχτηκε ο Ομέρ "Επιλογή της ήταν!"

"Περίεργο που μια γυναίκα η οποία σώθηκε από τα χέρια τόσων βρωμιάρηδων θέλησε να επιλέξει να παντρευτεί!" συνέχισε ο Αμπντούλ απτόητος

"Δε θα συζητήσω άλλο! Δεν έχεις ιδέα τι γίνεται στο σπίτι!"

"Αυτό λέω και γω!" αποκρίθηκε εκνευρισμένος και σηκώθηκε "Κύριοι..." είπε προς τον Ιαν και το Νικ "Με συγχωρείτε. Νομίζω χόρτασα..." ο Αμπντούλ έφυγε απο την αίθουσα απλώνοντας παντού τον εκνευρισμό του. Τουλάχιστον στα αδέρφια του αφού τόσο ο Ίαν όσο και ο Νικ, είχαν κρατήσει η ψυχραιμία τους.

"Αρκετά είπαμε για σήμερα. Με το που χαράξει, θα πάμε στη πόλη να μιλήσω εγώ ο ίδιος μαζί τους. Θα ήθελα να έρθετε μαζί μου και οι δύο..." αποκρίθηκε ο Ομέρ "Αν είστε τόσο ικανοί όσο λέτε, θα φύγουμε ζωντανοί από εκεί μέσα και ίσως δε χρειαστεί να κάνουμε τίποτα παραπάνω"

"Ξεχνάς κάτι νομιζω..." αποκρίθηκε ο Ίαν

"Όπως;"

"Όπως το γεγονός πως όλοι είναι ένοχοι μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο... Δε θα πάω στο στόμα του λύκου. Θα αφήσουμε δύο ημέρες να περάσουν όσο οι άντρες σας θα βάλουν τα πρώτα λυόμενα στην καινούρια περιοχή και μέχρι τότε, βλέπουμε"

"Βλέπουμε; Κάθε ώρα που περνάει είναι κρίσιμη!"

"Τότε γιατί καθόμαστε τόσο άνετοι; Έχετε σκηνές σωστα; Θα χωριστουμε απόψε κι όλας!"

"Τρελάθηκες;"

"Καθόλου!"

"Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλουμε σήμερα τις γυναίκες εκτός και να μείνουν εκεί για τις υπόλοιπες μέρες!"

"Κι όμως... Θα κάνουμε ακριβώς αυτό!"

"Μα ποιος νομίζεις ότι είσαι τέλος πάντων;" πετάχτηκε ο Ραχίμ και ο Ίαν σήκωσε το φρύδι έβαλε τις παλάμες του πάνω στο τραπέζι και τον κοίταξε σοβαρός

"Είμαι αυτός που αν αντιληφθεί ότι κάποιος του λέει ψέματα και πως πατάει πάνω σε συμφωνίες κάθε είδους, θα του τιναξει τα μυαλά στον αέρα. Τόσο εκείνου όσο και όσων εμπλέκονται! Το θέμα έχει πάρει διαφορετικές διαστάσεις και είμαι σίγουρος ότι κάποιος εδώ μέσα, ψεύδεται... Μέσα σε δέκα λεπτά αλλάξαμε δέκα διαφορετικές αποφάσεις! Δε ξέρετε τι σας γίνεται!"

"Μια χαρά ξέραμε ! Και δε κατάλαβα! Μας απειλεις και από πάνω!"

"Αν το εκλαμβάνετε σαν απειλή, τότε σημαίνει αυτόματα πως έχετε λερωμένη τη φωλιά σας... Την έχετε κύριοι;" ρώτησε και ο Ραχίμ τον κοίταξε με μισό μάτι. "Κάνουμε τόσο ντόρο για το τίποτα... Τρεις μέρες τώρα μόνο μπλα μπλα μπλα μπλα.... Έργα μηδέν! Θα κάνουμε αυτό, θα κάνουμε εκείνο, θα κάνουμε το άλλο... Παιχνίδι νομίζετε πως ήρθαμε να παίξουμε;"

"Ωραία λοιπόν!" του απάντησε ο Ομέρ "Πες μας εσύ τη λύση! Τίποτα δεν είναι έτοιμο από τις εγκαταστάσεις. Οι λαθρέμποροι μας απειλούν ευθέως και ετοιμάζουν επίθεση. Κάποιος με βάση τα λεγόμενά σας σκότωσε το πατέρα μας και εκτός από αυτό, θέλετε να βγάλετε έξω στη παγωνιά της ερήμου 25 γυναίκες χωρίς να έχετε ιδέα από τη διαβίωση σε αυτό το τόπο! Δε θα εμπιστευτώ τη ζωή καμίας στα χέρια σας!"

"Μα είναι τόσο απλό..." απάντησε ήρεμα ο Ίαν "Για δύο ημέρες δε θα κάνουμε τίποτα..."

"Τίποτα; Είναι αυτό λύση;"

"Αν κάποιος εδώ μέσα είναι πράγματι σπιουνος, όπου και να πάμε θα μας βρουν... Σωστά; Αν μείνουμε εδώ και πάλι θα μας βρουν σωστά; Άρα; Δε κάνουμε τίποτα..."

"Ειλικρινά δε καταλαβαίνω το σκεπτικό σου!"

"Δε χρειάζεται να το καταλάβεις μα να το ακολουθήσεις...είμαστε τέσσερις σε αυτό το δωμάτιο... Που σημαίνει πως κανένας από εμάς δε θέλει να συμβεί το κακό σωστά; Θα ετοιμάσετε τα καραβάνια όπως ζήτησα και θα φύγουν άδεια ενώ χωρίς να το μάθει κανείς, οι γυναίκες θα μεταφερθούν αθόρυβα όλες σε άλλα δωμάτια που είναι μη προσβάσιμα.. οι άντρες πρέπει να νομίζουν πως οι γυναίκες θα είναι μέσα. Γι αυτό και θα στείλουμε τουλάχιστον επτά με πρόσχημα φυσικά πως τους απαγορεύετε να τις δουν κτλ κτλ.
Αν  τα καραβάνια δεχτούν επίθεση πάει να πει πως κάποιος έδωσε πληροφορία και είναι ένας από τους άντρες σας... Κατανοητό;"
Ο Νικ τον κοίταξε περίεργα. Τόσες μαζεμένες ασυναρτησίες δεν ταίριαζαν στον Ιαν. Ήταν σίγουρος πως κατά κάποιο τρόπο, σκεφτόταν κάτι άλλο.

"Είναι μια λύση... Τουλάχιστον για να μάθουμε αν κάποιος δίνει πληροφορίες παραεξω..." είπε σκεπτικός ο Ομέρ αυτή η φορά

"Ακριβώς. Νομίζω το ζήτημα λύθηκε προς το παρόν. Με βάση το αποτέλεσμα που θα έχουμε θα πράξουμε μετέπειτα"

"Κι αν δε δεχθούν επίθεση;" ρώτησε ο Ραχίμ

"Τότε είτε ο ψεύτης κρύβεται καλά, είτε δεν υπάρχει..."

"Καλώς. Η απόφαση πάρθηκε για σήμερα" Ο Ομέρ σηκώθηκε και μαζί του και ο Ραχίμ. "Καλό σας βράδυ κύριοι... Θα τα οργανώσω όλα και θα σας ενημερώσω. Αν δε ξεκινήσουν απόψε γιατί έρχεται αμμοθύελλα θα φύγουν αύριο" είπε και έφυγαν μαζί από το δωμάτιο.

"Τι μπούρδες είναι όλα αυτά μου λες;" αποκρίθηκε ο Νικ σαν έμειναν μόνοι. Τόση κουβέντα για το τίποτα! Μίλαγε ο ένας, μίλαγε ο άλλος! Ότι να ναι συζήτηση!
Τι συμβαίνει Ίαν; Θέλεις να κερδίσεις χρόνο για κάτι σωστά;" Ρώτησε και εκείνος χαμογέλασε

"Ακριβώς..."

"Ακριβώς; Διαφωτισε με σε παρακαλώ γιατί ειλικρινά νομίζω πως έπειτα από όσα άκουσα θα κάψω τον εγκέφαλο μου!"

"Είναι ηλίθιοι Νικ... Και με τους ηλίθιους δε παίζεις. Κάνουν τις μεγαλύτερες μαλακίες. Ο Ραχίμ είναι σίγουρα χωμένος αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι και ο Ομέρ.. όπως σου είπα στο δωμάτιο δε βρήκα πολλά. Όλα δείχνουν φυσιολογικά στο εμπόριο με το οποίο πραγματεύονται. Κάποιος σίγουρα έκανε συμφωνία μαζί τους να πουλάει τις γυναίκες και για κάποιο λόγο την αθέτησε και εκείνοι εναντιώθηκαν. Δε μου άρεσε καθόλου το γεγονός πως ο Ομέρ ήθελε να μας πάρει και τους δύο και να πάμε εκεί. Όπως καταβαινεις ψαρεύεις και βλέπεις τι πιάνεις. Βλέπεις αντιδράσεις... Κρίνεις βλέμματα , φωνή... Ο Αμπντούλ παρά ήταν δεκτικός εξίσου. Συμφωνούσε σε όλα και έλεγε αυτά που ήθελα να ακούσω. Ούτε αυτός βγαίνει έξω από τη λίστα επειδή καυγαδισε με τα αδέρφια του. Κάτι μου λέει πως είναι όλοι χωμένοι κατά κάποιο τρόπο και απλά ήρθαμε και τους χαλάσαμε τα σχέδια. Ίσως δεν περίμεναν ποτέ πως ο πατέρας τους, θα καλούσε ενισχύσεις. Πώς θα δρούσαν ανενόχλητοι. Ίσως πάλι, ήθελαν ενισχύσεις για να τους βγάλουν από τη μέση και να μη χρειαστεί να λερώσουν τα χέρια τους παριστάνοντας τα θύματα. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;"

"Εννοείται... Να τους σκοτώσουμε εμείς και να ανοίξουμε το δρόμο για εκείνους. Να νομίζουμε πως βρίσκονται σε κίνδυνο ενώ στην ουσία δεν τους απειλεί κανένας ευθέως και να αναλάβουμε να τους βγάλουμε και ζωντανούς από την όλη υπόθεση... Με απλά λόγια, να κάνουμε τη βρωμοδουλεια που θα τους δώσει το ελεύθερο να πουλάνε ανενόχλητοι χωρίς κάποιος να τους ενοχλεί... Σωστά;"

"Είδες πως με καταλαβαίνεις όταν το θέλεις;"

"Μαλάκα κόντεψα να τρελαθώ με τη συζήτηση... Μα το θεό.."

"Εγώ πάλι την απόλαυσα. Πήραν το μήνυμα μα όπως είπα είναι ηλίθιοι. Πρέπει απλά να βρω ποιος πουστης πουλάει τις γυναίκες που σώζουν υποτίθεται, αν είναι όλοι στο κόλπο και φυσικά να βγάλω από δω μέσα όλα τα θύματα και βάλω μπουρλότο στο κωλοσπιτο έτσι ώστε να μη μείνει κανείς ζωντανός..."

"Δε θα είναι εύκολο..."

"Το ξερω. Γι αυτό θέλω να κερδίσω λίγο χρόνο μπας και ο Λέο φτάσει στην ώρα του. Καλύτερα τρεις εναντίων τους παρά δύο... Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουμε να καλύψουμε τόσους φόνους με τις τοπικές αρχές για αυτό και δεν ξεκινάω να τους καθαρίζω έναν έναν... Δεν είμαστε στα εδάφη μας Νικ... Θέλει προσοχή"

"Το ξερω. Από την αρχή το ήξερα... Ποιος όμως να σκότωσε τον Καρίμ;"

"Είτε έμαθε για όσα έκαναν και εναντιώθηκε με αποτέλεσμα να τον φάνε  οι γιοί του, ή... Δε ξέρω..."

"Τι εννοείς δε ξέρεις;"

"Ο παππούς ήταν πολύ περίεργος σαν ανέφερα πως κάποιος τον σκότωσε Νικ. Δε τον πρόσεξες; Μου μπήκε εξ αρχής μια ιδέα μα δεν ήθελα να τη συζητήσω..."

"Πιστεύεις πως ήταν χωμένος και αυτός έτσι; Πώς ο παππούς το έμαθε αφού ζήτησε βοήθεια και τον σκότωσε όταν ήρθε... Αναφέρθηκε εξάλλου λέγοντας   πως ήταν εδώ μια μέρα πριν φτάσουμε..."

"Αυτό σκέφτηκα και εγώ. Απλά ήταν αργά για να μας ειδοποιήσει να κάνουμε πίσω. Νομίζω πως του χρωστώ μια επίσκεψη όσο αυτοί οι βλάκες θα είναι απασχολημένοι..."

"Πιστεύεις είναι φρόνιμο να φύγεις τώρα;"

"Ίσως ναι, ίσως και οχι. Απο τη μια αν ήξερε κάτι θα μας το έλεγε... Μπορεί και αυτός να μην έχει ιδέα. Να φοβάται για τις ζωές μας. Πιστεύω αν πράγματι ήξερε πως όλοι είναι χωμένοι σε ένα βαθύτερο εμπόριο λευκής σαρκός, θα αντιδρούσε διαφορετικά.."

"Εγώ λέω να μείνεις εδώ. Αν ήταν να μας πει κάτι, θα το έκανε. Ακόμα και αν τον σκότωσε θα είχε τους λόγους του..."

"Είχε φρέσκιες αμυχές πάντως στα χέρια..."

"Όλα είναι πιθανά Ίαν... Είναι ασφαλής εκεί που είναι. Καλύτερα να μη πας"

"Πολύ καλά. Τους κρατάμε απασχολημένους μέχρι να φτάσει ο αδερφός σου και μετά μέσα σε μία μόλις νύχτα πρέπει να τις βγάλουμε όλες από δω..."

"Δε νομίζω πάντως να θέλουν να φύγουν όλες..."

"Θέλουν δε θέλουν θα φύγουν. Δε θα κάψω καμία ζωντανή εδώ μέσα"

"Λοιπόν, πάω στο δωμάτιο. Θα στείλω ένα μήνυμα στο μικρό να δω που βρίσκεται. Θα έρθεις η θα κάτσεις εδώ;" Ο Ίαν προβληματίστηκε.

"Πήγαινε και θα έρθω..."

😔😔😔