"Τι φωνές είναι αυτές! Άχρηστοι! Πηγαίνετε να δείτε!" Ο Πάμπλο ήταν εκτός εαυτού. Είχαν περάσει πάνω από είκοσι λεπτά χωρίς να του φέρουν πίσω το μικρό ενώ τα ουρλιαχτά γυναικών από τον επάνω όροφο του προκαλούσαν πονοκέφαλο. Κόπιασε αρκετά για να υλοποιήσει το τελικό του σχέδιο και δε θα άφηνε κανένα να το χαλάσει.
Σίγουρος πως ο Λώρενς ήταν κατά πάσα πιθανότητα ζωντάνος ακόμα κι αν δεν είχαν σημάδι του  , οργάνωσε με κάθε λεπτομέρεια τις επόμενες κινήσεις του.
Χρόνια τις οργανωνε για να πάρει τη πολυπόθητη εκδίκηση ... Παρακολουθούσε τους πάντες...
Τα πάντα...
Κάθε κίνηση ...
Ειδε τους Λώρενς να βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια μα και πάλι δεν ήταν αρκετό.
Το προτελευταίο του χτύπημα ήταν η τράπεζα στην οποία η Βίβιαν είναι ανοίξει κρυφό λογαριασμό. Πρώτα πλήρωσε αδρά για την αιώνια όπως τους είπε σιωπή τους και έπειτα σκότωσε τον υπεύθυνο υπάλληλο για παραδειγματισμό προς τους άλλους σε περίπτωση που η σκέψη να ανοίξουν τα στόματα περνούσε από το μυαλό τους.
Και πάλι όμως, ακόμα και με το Λόγκαν στη φυλακή ήθελε κι άλλο....
Τίποτα δεν ήταν ικανό να θρέψει την ανάγκη του για αίμα. Ούτε καν τα βασανιστήρια που του έκαναν στη φυλακή... Και τα είχε όλα... Ένα προς ένα καταγεγραμμένα να τα κοιτάζει και να γεμίζει η σάπια του ψυχή...
Όσο όμως κι αν τον έβλεπε να πονα , ήθελε να τον αποτελειώσει με το δικό του τρόπο. Λαδωσε όλους όσους μπορούσε για να τον αφήσουν ελεύθερο λίγο νωρίτερα και να θέσει σε λειτουργία το τελευταίο του σχέδιο...
Ήταν η τελειότητα...
Με τόσους διεφθαρμένους μπάτσους που είχε στη δούλεψή του όλα ήταν εύκολα...

Κοίταξε τις μικρές που είχαν μαζευτεί σε μια γωνιά στα κλουβιά τους και χαμογέλασε...

"Οδήγησε τις γυναίκες τους στο θάλαμο... Θα μείνω μόνος με αυτά τα όμορφα, γλυκά κορίτσακια..." Είπε στο τελευταίο φρουρό που ήταν μέσα και εκείνος έφυγε αμέσως.
Ο Πάμπλο σηκώθηκε και τις πλησίασε.
Αν και ήταν γύρω στα 60 δεν είχε ίχνος ανθρωπιάς και ντροπής μέσα του.
Ούτε τώρα αλλά ούτε και για όσα έκανε στο παρελθόν...

"Πως σε λένε εσένα;" ρώτησε τη Βίβιαν

"Να μη σε ενδιαφέρει!" πετάχτηκε η Ελίζαμπεθ τραβώντας αμέσως τη προσοχή του.

"Ωωω τι έχουμε εδώ; Ένα μικρό λιονταράκι....;" ο Πάμπλο χάιδεψε το φαλλό του και η μικρή τον κοίταξε περίεργα. Δεν είχε ιδέα με το παιδικό της μυαλουδακι τι σημαίνει η κίνηση του. "Αναρωτιέμαι... Να σε δαμάσω πρώτη ή να δαμάσω την αδερφή και να κοιτάς τι σε περιμένει;" Η Ελίζαμπεθ τον κοίταξε με μίσος. Σίγουρη πως ότι κι αν σήμαιναν τα λόγια του επρόκειτο για κάτι κακό, μίκρυνε το βλέμμα της και μαζεύτηκε σαν αγρίμι έτοιμο να ορμήσει σε μια άκρη.

*****

"Τι συμβαίνει εδώ!" Ο φρουρός έσκασε μύτη στον επάνω όροφο βλέποντας το Χούγκο να βγάζει έξω τον τραυματισμένο άντρα . Η Άλισον είχε τραβηχτεί σε μια άκρη κοντά στη Τζένη ενώ ο Τόνι κρατώντας τα γεννητικά του όργανα στεκόταν έξω με μια έκφραση πόνου στο πρόσωπο.

"Η πουτανες..." πήρε θέση ο Τόνι

"Σας είπε κανείς να τις αγγίξετε ρε;"

"Και εσύ τι είσαι;"

"Αρκετά!" Επενέβη ο Χούγκο και ο φρουρός τον κοίταξε

"Το αφεντικό είπε να τις πάμε στο θάλαμο..."

"Πολύ καλά. Θα τις πάω εγώ και εσύ φρόντισε αυτούς τους ηλίθιους!"

"Μάλιστα..."

Ο Χούγκο μπήκε μέσα και τις κοίταξε. Τόσο αυτός όσο και ο Μάρκους είχαν περισσότερη δύναμη από τους κοινούς του άντρες και όλοι το ήξεραν.

"Σηκωθείτε!" διέταξε και η Άλισον τον κατακεραύνωσε με το βλέμμα . Άνοιξε τα χείλη της και μόλις εκείνος πλησίασε  τον έφτυσε μέσα στη μούρη. Ο Χούγκο σκουπιστηκε κοιτάζοντας την έξαλλος και αρπάζοντας τη από το χέρι την έσυρε μέχρι έξω και την πέταξε στην άκρη του διαδρόμου. Έκανε ακριβώς το ίδιο και με τη Τζένη και μόλις τις είχε και τις δύο τις έπιασε με τα δύο του χέρια και άρχισε να τις τράβα. Η Τζένη σερνόταν κυριολεκτικά αφού τα χτυπήματα που δέχθηκε ήταν πολλά ενώ η Άλισον, αν και σε εκείνη την εξευτελιστική κατάσταση που ήταν τη βοηθούσε να περπατήσει.

Πέρασαν κάτι σαν γέφυρα και φτάνοντας έξω από μια πόρτα ο Χιούγκο άνοιξε και τις έσπρωξε στο εσωτερικό. Μπήκε μέσα και ο ίδιος και κλείδωσε.

Ήταν μια αισθουσα που δεν έμοιαζε με τις άλλες...
Οθόνες υπήρχαν παντού και κάθε είδους τεχνολογία. Κόκκινοι βελούδινοι καναπέδες και ένα τεράστιο κρεβάτι στην άκρη. Τις παραμέρισε και πηγαίνοντας προς τις οθόνες  πάτησε ένα κουμπί και αμέσως ακούστηκε ένα εκκωφαντικό ουρλιαχτό πριν καν έρθει η εικόνα...

"Λόγκαν ...." η Άλισον τραυλισε το όνομα του ενώ τα δάκρυα εμφανίστηκαν αμέσως στα δύο της μάτια. Αφήνοντας πίσω τη Τζένη έτρεξε και ακούμπησε τη μία από αυτές..."Τέρατα!!!" Φώναξε δυνατά κοιτώντας τα βίντεο. Κάθε οθόνη έπαιζε και ένα διαφορετικό. Όλα όμως έδειχναν το ίδιο πράγμα... Τα βασανιστήρια του Λόγκαν στις φυλακές... "Να καείτε στη κολαση..." σπαραξε πνιγμένη στους λυγμούς της  και ο Χούγκο αρπάζοντας την από το μπράτσο έβαλε δύναμη και την έσπρωξε στο καναπέ.
"Μη με αγγίζεις!!! Σε σιχαίνομαι!!!"

"Όχι απόψε...." Είπε χαμογελαστός και πιάνοντας την από τους καρπούς ακινητοποίησε τα χέρια της και έσκυψε από πάνω της. Όσο κι αν φώναζε. Όσο κι αν χτυπιοταν, όσο κι αν τον έβριζε, η δύναμη του ήταν τεράστια και ο όγκος του ακόμα μεγαλύτερος μπροστά στο κορμί της. Αυτή ήταν το προσωπικό του τρόπαιο εκτός από τη ζωή του...

****

"Κύριε!" Η πόρτα της αίθουσας άνοιξε λίγο πριν βγάλει την Ελίζαμπεθ έξω και ο Πάμπλο γύρισε εκνευρισμένος προς τα πίσω.

"Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι μέσα χωρίς να σε καλέσω;!"

"Συγνώμη. Έπρεπε να σας ειδοποιήσω..."

"Τι έγινε;"

"Ο Τόνι και Μαξ προσπάθησαν να βιάσουν τις γυναίκες..."

"Ηλίθιοι!!!" Φώναξε έξαλλος

"Το τακτοποίησα αφεντικό..." είπε υπονοώντας πως τους σκότωσε αφού δεν υπάκουσαν εντολές
"Και όπως είπατε ο Χιούγκο πήγε στην άλλη αίθουσα... Ήταν ήδη εκεί όταν έφτασα και βοηθούσε το Μαξ..."

"Ωραία... Μόλις πάρει αυτό που του πρόσφερα φώναξε τον εδώ. Πες του να φέρει κι αυτές μαζί... Αν περπατάνε ακόμα!" Το έντονο ξαφνικό νευρικό του γέλιο τρόμαξε ακόμα και το φρουρό.

"Μάλιστα... Με θέλετε κάτι;"

"Όχι. Όλα πάνε ρολόι! Μέχρι το βράδυ θα έχουμε φορτώσει στο πλοίο τις γυναίκες. Μέχρι να το αντιληφθούν οι Λώρενς θα έχουν κάνει φτερά!"

"Εντάξει αφεντικό. Τα τελευταία νέα που έφτασαν ήταν όπως ακριβώς το προβλέψατε...έκλεισαν αμέσως αεροπλάνο για Μεξικό! Τώρα θα φτάνουν!"

"ΧΑ! Δεν είχα αμφιβολία...χωρίς το Λόγκαν μαζί τους δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα! Βρήκατε το μικρό;"

"Όχι... Μα δεν έχει που να πάει. Η μόνη έξοδος είναι από μπροστά. Καμία άλλη δεν υπάρχει που να είναι ικανός να περάσει..."

"Υπέροχα! έχω να τον γλεντήσω προσωπικά αυτό το μικρό!" ο Πάμπλο γέλασε ξανά και χάιδεψε τη μεγάλη κοιλιά του ικανοποιημένος

"Με θέλετε κάτι άλλο;"

"Βασικά ναι..."

"Πείτε μου..."

"Ο Μάρκους έφυγε ήδη σωστά;"

"Ναι ναι... Πήρε τα λεφτά όταν φέρανε τις γυναίκες και δεν κάθισε λεπτο.."

"Ωραία. Βρες τον όπου κι αν πάει και σκότωσε τον!" Ο Πάμπλο γέλασε ακόμα δυνατότερα από κάθε άλλη φορά "Τέτοιοι προδότες καλύτερα να μένουν στο χώμα!"

"Όπως επιθυμείτε..."

"Α! Και φέρε μου τη βαζελίνη..." Είπε τρίβοντας τα χέρια του... "Και μετά να μη με ενοχλήσει κανένας!"

"Μάλιστα..." Ο φρουρός έφυγε κλείνοντας τις πόρτες και ο Πάμπλο πλησίασε ξανά στα κλουβιά

"Αχ δε φαντάζεστε πόσο πολύ χαίρομαι!" είπε σαν παιδί που παίρνει δώρο και ανοίγοντας το κλουβί της Ελίζαμπεθ έβαλε το χέρι για να τη βγάλει μα εκείνη τον δάγκωσε. "Αουτς!! Καταραμένο πλάσμα! Πάντα σιχαίνομαι όταν δαγκώνουν!"

"Θελω τη μαμά μου!!!" Η Βίβιαν ξέσπασε σε κλάματα και εκείνος δίνοντας μια κλωτσιά το κλουβί της την αγριοκοίταξε

"Δεν έχετε μάνα από σήμερα!" είπε και εκείνη άρχισε να κλαίει πιο δυνατά

"ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΠΑΤΈΡΑ!" ένας κρότος ακούστηκε και η πόρτα σχεδόν εκσφενδονίστηκε από τη δύναμη.
Μπαίνοντας μέσα ο Λόγκαν πέταξε το πτώμα του φρουρού στο έδαφος και μαζί με αυτό το όπλο που κρατούσε...
"Με τα ίδια μου τα χέρια ρε καριόλη....Με τα ίδια μου τα χέρια..." ψιθύρισε σχεδόν αηχα και ο Πάμπλο από το σοκ, ούτε είδε το Σεθ να τρέχει πίσω του και να βγάζει τα κορίτσια...

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️