"Μπαμπά!!" Ακούστηκε αξαφνα η φωνή της Βίβιαν που ξύπνησε πρώτη και βγήκε έξω το επόμενο πρωί. Ο Χούγκο ήταν ακόμα στο καναπέ , ξύπνιος αλλά ξαπλωμένος. "Τι έπαθες! Μαμά!!"

"Ειιι ήρεμα κοριτσάκι μου!" Η Άλισον έσπευσε αμέσως στο σαλονακι ενώ από τη κουζίνα βγήκαν και οι υπόλοιποι ακούγοντας τις φωνές

"Μπαμπά..." Σχολίασε χαμηλόφωνα και γεμάτος απελπισία ο Λίαμ προς το Γκάμπριελ ο οποίος έμεινε σιωπηλός. Μικρά βηματακια ακούστηκαν ευθύς αμέσως και γυρίζοντας τα κεφάλια είδαν την Ελίζαμπεθ και το Σεθ να βγαίνουν και εκείνοι. Στα βλέμματα τους υπήρχε ακόμα ζωγραφισμένος ο τρόμος της προηγούμενης νύχτας.

"Λίζι..." Η Άλισον βλέποντας τη, άνοιξε ακόμα περισσότερο την αγκαλιά της και εκείνη έτρεξε και χώθηκε μέσα ενώ ο Σεθ, πήγε απευθείας στη Τζένη. Ήταν τόσο περίεργο να υπάρχουν τρία μικρά παιδιά μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση.. Ο Λίαμ έμεινε να τα κοιτάζει. Ξύπνια ήταν ακόμα πιο τρομακτικά. Είχαν και οι δύο τα μάτια του Λόγκαν ενώ η Ελίζαμπεθ είχε κληρονομήσει και τα χρώματα του σε σχέση με τη Βίβιαν που ήταν ελαφρώς πιο κοντά την Άλισον. Πάραυτα μόνο ένα έμπειρο μάτι θα έβλεπε τις διαφορές αφού φαινομενικά έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό.

"Θα αναρωτιέσαι πως τις ξεχωρίζει έτσι;" Ψιθύρισε ο Γκάμπριελ

"Καθόλου..." απάντησε ξερά ο Λίαμ αφήνοντας τον άναυδο. "Κάποιος που ξέρει και τους δύο αρκετά καλά μπορεί και είναι σε θέση να διακρίνει τις ελάχιστες μικρές λεπτομέρειες..." συνέχισε σοβαρός και κοίταξε το ρολόι του.

"Νομίζω πως είμαι σε θέση να σηκωθώ" πετάχτηκε ο Χούγκο εισπράττοντας μια άγρια ματιά τόσο από το Λίαμ όσο και από το Γκάμπριελ. Η Βίβιαν πήγε κοντά του και κοιτάζοντας τον με βουρκωμενα μάτια ζήτησε εξηγήσεις αλλά κανείς δε μπορούσε να δώσει ούτε μια στο παιδικό της μυαλό.

"Ήταν όλα ένα κακό ατύχημα μικρά μου..." Πήρε το λόγο η Τζένη "Ελάτε να σας φτιάξω κάτι να φάτε. Δεν έχει πολλά άλλα έστω κάτι μέχρι να φύγουμε"

"Δε θα πάμε πουθενά" Τη σταμάτησε ο Λίαμ σιγανα

"Και τι θες να πω στα παιδιά μου λες; Πως είμαστε σχεδόν εγκλωβισμένοι εδω περιμένοντας το Ντρέικ να φέρει έναν ακόμα πληγωμένο άνθρωπο και δεν έχουμε ιδέα πως θα τη βγάλουμε;" του γρυλισε το ίδιο σιγανα και στολίζοντας τα χείλη της με ένα χαμόγελο , πήγε στα κορίτσια. "Ελάτε..." είπε πιάνοντας τες από το χέρι "Σεθ! εσύ ξέρεις τι να κάνεις έτσι;"

"Ναι μαμά... Πάω και με ότι υπάρχει προσπαθώ" Είπε και ο Λίαμ άνοιξε διάπλατα τα μάτια έκπληκτος

"Μη κοιτάς έτσι... Ο μικρός είναι φουλ εκπαιδευμένος για κάθε περίσταση..." αποκρίθηκε ο Γκάμπριελ απο δίπλα "Υποθέτω όλα αυτά τα χρόνια εκτός από το να είναι σωστό παιδί του μάθαινε και επιβίωση..."

Ο αισθητήρας βαρεσε κόκκινο στον υπολογιστή και ο Λίαμ έτρεξε αμέσως και άνοιξε τη κάμερα που είχε τοποθετήσει ο Λόγκαν σε εκείνο το έρημο σπίτι για περίπτωση ανάγκης.

"Ο Ντρέικ με τον Μάρκους!" αναφώνησε και ακολουθούμενος από το Γκάμπριελ βγήκαν έξω.

"Μου είπες ψέματα..." ψέλλισε η Άλισον λυπημένη προς το Χούγκο. Από την ώρα που άνοιξε τα μάτια του απέφυγε την επαφή μαζί του αλλά ήξερε πως ήταν αναπόφευκτο.

"Λυπάμαι... Έμπλεξα και τα έκανα σκατα αλλά αυτό δεν αλλάζει τα συναισθήματα μου για σένα..."

"Δυστυχώς αλλάζει τα δικά μου..." του είπε κοφτά και ξαστερα και γυρίζοντας τη πλάτη , τον άφησε μόνο και πήγε στη κουζίνα.

Λεπτά αργότερα η πόρτα άνοιξε και με τη βοήθεια του Λίαμ έφεραν μέσα το Μάρκους και τον ξάπλωσαν. Ο Χούγκο είχε ήδη σηκωθεί και περίμενε.

"Ευτυχώς το τραύμα είναι επιφανειακό" αποκρίθηκε ο Ντρέικ σκίζοντας του επιτέλους το ματωμένο μπλουζάκι.

"Την άφησα... Την άφησα πίσω..." Απάντησε μόνο υπονοώντας τη Σίλβια

"Δε γινόταν αλλιώς... Ήταν νεκρή" Πήρε θέση ο Λίαμ θέλοντας να μη δημιουργηθεί μεγαλύτερα ένταση.

"Το ξέρω ανάθεμα! Ούτε κατάφερα να αντιδράσω!" Ο Μάρκους ξέσπασε

"Πάψε! Αρκετά είδαν τα παιδιά. Πρέπει να κρατήσουμε τις ισορροπίες!" φώναξε όσο του επιτρεπόταν και έπειτα κοίταξε το Γκάμπριελ "Πρεπει να βγούμε... Κάποιος πρέπει να πάει στα κεντρικά του τμήματος να μάθει και ένας να φέρει προμήθειες. Από φαγητά μεχρι πυρομαχικά. Στη πανσιόν που μέναμε είχα αρκετά. Δεν ξέρω κατά πόσο δεν έχει λεηλατηθεί αφού δεν έχω ιδέα τι διάολο πολεμάμε!"

"Μεξικανοί είναι..." αποκρίθηκε ο Γκάμπριελ "Θα τους αναγνώριζα από χιλιόμετρα. Βλέπω χιλιάδες τέτοιους στα σύνορα του Μεξικό..."

"Άρα αν αυτό είναι σωστό, όντως μας κυνηγάνε οι άντρες με τους οποίους έκανε συμφωνία αυτός ο μαλακας!" Είπε δείχνοντας το Χούγκο ο οποίος αμέσως  κατέβασε το κεφάλι "Βασικά δεν ψάχνουν εμάς! Αυτόν θέλουν και μπήκαμε όλοι στο παιχνίδι! Έτσι μου έρχεται να πάρω τις γυναίκες και τα παιδιά και τον δώσω στεγνά να τον φάνε να τελειώνουμε!"

"Δεν είναι λύση! Για μένα ειναι προσωπικό πια!" Πετάχτηκε ο Μάρκους. "Την είδα να σβήνει και δεν έκανα τίποτα..."

Ο Λίαμ γέμισε τα στήθη του με αέρα και μέσα σε αυτό το χαμό ευχήθηκε να μπορούσε να είναι εκεί ο Λόγκαν...
Το ένιωθε πως ήταν ζωντανός. Δεν άφηνε τον εαυτό του να σκεφτεί το ενδεχόμενο πως πέθανε τόσο απλα... Τόσο άδικα και άδοξα από μια γαμημενη έκρηξη...

"Λοιπόν. Πρέπει να τα βάλουμε όλα κάτω. Θέλω κάθε λεπτομέρεια για αυτούς που έκανες τη συναλλαγή!" είπε δείχνοντας το Χούγκο. "Θα σου δώσω το τηλέφωνο να πάρεις όσους δικούς σου έχεις και θα αφήσω μια διεύθυνση για να βάλουν εκεί τα στοιχεία. Κανένας δε θα πατήσει το πόδι του εδώ εκτός από εμάς..."

"Εντάξει..." είπε εκείνος χαμηλά

"Ο Γκάμπριελ θα πάει με το Ντρέικ για τις προμήθειες στη περίπτωση που κάτι στραβωσει για να έχει ο ένας τον άλλον και εγώ... Εγώ θα πάω στα κεντρικά να δω τα πτώματα και να μιλήσω στον αρχηγό του σώματος. Με λίγα φράγκα όλα τα στόματα θα κλείσουν και θα ανοίξουν ταυτόχρονα..."

"Κι εγώ;" Εκρωξε ο Μάρκους

"Εσύ τι! Είσαι ακόμα χτυπημένος διαολε! Βάλε στην άκρη τη δίψα για εκδίκηση και μείνε εδώ να προσέχεις μαζί με αυτόν τις γυναίκες και τα παιδιά!" Ο Μάρκους ξεφυσησε

"Μέχρι το σούρουπο θα έχουν φτάσει και οι δικοί μου.." μίλησε ο Γκάμπριελ αρχίζοντας ήδη να ετοιμάζεται

"Πόσοι είναι;" τον ρώτησε ο Λίαμ

"Όχι πολλοί. Όπως και εσύ δεν ήθελα να ρισκάρω. Επέλεξα τους πιο πιστούς. Περίπου είκοσι..."

"Ωραία. Κάτι είναι και αυτό σε περίπτωση που έχουμε χοντρότερο πρόβλημα"

"Κανόνισα ήδη τη μεταφορά καθώς ερχομασταν αλλά ξέρουν ήδη τη θέση τους χωρίς να τους το πω. Θα στείλω συντεταγμένες για να περικυκλώσουν και να κατασκηνώσουν γύρω από το σπίτι σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων και ύστερα..."

"Ύστερα;" ρώτησε απελπισμένος ο Λίαμ

"Ύστερα δεν ξέρω... Αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο Μεξικάνικο καρτέλ πρέπει πάση θυσία να διώξουμε τα γυναικόπαιδα. Είναι διεστραμμένοι αυτοί οι τύποι..."

"Για αυτό τους αποφευγαμε... Είχαμε δώσει γερή μάχη όταν ο Τζωρτζ μπλέχτηκε με έναν από αυτούς. Εμπόριο λευκής σαρκός , κοκες, ηρωίνη... Μέχρι και εμπόριο βρεφών έκανε..."

"Κάτι τέτοιους συναντώ και σιχαίνομαι το ανθρώπινο είδος!" Εκρωξε ο Γκάμπριελ

"Και ο Λόγκαν το ίδιο... Μα όχι ο πατέρας του. Δυστυχώς ήταν ένας σάπιος άνθρωπος. Έκανε συμφωνία με κάποιον ονόματι Πάμπλο Βάσκεζ που ήταν το κεφάλι τότε στους  las Zetas, του Nuevo Laredo. Εκει ήταν η βάση τους. Ο ένας ήταν χειρότερος από τον άλλο και ως επί το πλείστον αποτελούνταν από..."

"Διεφθαρμένους μπάτσους και στρατιωτικούς..." Τον συμπλήρωσε ο Γκάμπριελ "Ξέρω ποιοι είναι..."

"Ωραία... Άρα ξέρεις πως αν κατά τύχη έχουμε να κάνουμε με αυτούς τα πράγματα είναι δύσκολα... Αυτός ο ηλίθιος όμως μέχρι και συναλλαγή έκανε χωρίς να γνωρίζει τα πραγματικά στοιχεία!" ανέβασε το τόνο και γύρισε προς το Χούγκο "Μα πόσο ελαφρύς μπορεί να είσαι τελικά! Ξεκινάς κάτι χωρίς ιδέα για το τι ακριβώς υπάρχει από πίσω!"

"Άστον αυτόν..." πήρε θέση ο Γκάμπριελ "Δεν είναι ώρα για κάποιο καυγά. Πόσο σοβαρό είναι το παρελθόν σας με αυτούς τους Zetas;"

"Ο Λόγκαν σκότωσε το γιο του Πάμπλο..." αποκάλυψε ο Λίαμ "Ήταν πάνω στη τρέλα του. Μόλις είχε πεθάνει η Αναστασία και μαθαίνοντας ότι ο πατέρας του άνοιξε τέτοιες παρτίδες έγινε χαμός... Κατέληξαν στα όπλα... Ο Λόγκαν κόντεψε να τον σκοτώσει το Τζωρτζ τότε... Αντί όμως αυτό το καθίκι κατέληξε να φάει εν ψυχρό το μικρό γιο του Πάμπλο. Ήταν 19 τότε. Ίδια ηλικία μα ήταν ένα καθίκι από μικρό..."

"Άκουσα για το θάνατο είναι η αλήθεια μα ήμουν Λονδίνο τοτε και όλα τα νέα ερχόντουσαν μέσω τρίτων... Κατάλαβα... Λοιπόν, ξεκινάμε;"

"Ναι.. Πρέπει να γυρίσουμε πριν βραδιάσει..."

Ο Λίαμ πήρε όλα του τα πράγματα , ο Ντρέικ το ίδιο και ο Γκάμπριελ πήγε στη κουζίνα.

"Ακούσαμε..." Είπε σιγά η Άλισον δίνοντας του να καταλάβει πώς ήξεραν ότι θα φύγουν

"Να προσέχεις!" Η Τζένη πήδηξε αξαφνα κατά πάνω του και φιλώντας τον δυνατά στα χείλη  τον αγκάλιασε. Η Άλισον έμεινε άναυδη...

"Θα προσέχω..." ο Γκάμπριελ την έσφιξε με τη σειρά του και ο Σεθ πλησιάζοντας τον, τον έπιασε από το παντελόνι. "Τι είναι ρε μπόμπιρα;" είπε χαμογελαστος και σκύβοντας προς το μέρος του, ο Σεθ του έδωσε ένα φιλί και ο Γκάμπριελ άλλαξε χίλια χρώματα

"Να γυρίσεις..." είπε λυπημένος

"Θα το κάνω. Σαν άντρας που είσαι θέλω να..."

"Θα τις προσέχω. Δίνω το λόγο μου!" αν και θα μπορούσε να ήταν μια αστεία σκηνή, κάθε άλλο παρά χιούμορ έβγαζε.
Ο Γκάμπριελ φίλησε και τα κορίτσια που έστεκαν σιωπηλά , χαιρέτησε την αδερφή του και βγαίνοντας στο σαλόνι, έκανε νόημα στο Λίαμ και στο Ντρέικ πως ήταν έτοιμος.

"Όπως είπαμε! Τα μάτια σας ανοιχτά. Αν γίνει κάτι, θέλω να με πάρετε πριν καν γίνει! Πριν καν πέσει στην αντίληψη σας! Κατανοητό;" είπε προς το Μάρκους και το Χούγκο που έμειναν πίσω.

"Μην ανησυχείς. εδώ δε θα μας βρει κανείς. Τι θέμα είναι εσείς να προσέχετε που θα είστε εκεί έξω. Και πάλι επιμένω να έρθω..."

"Η συζήτηση για αυτό τελείωσε. Θα μεινεις στο σπίτι. Οι ζωές εδώ μέσα αξίζουν όσο καμία άλλη... Αν είχαμε μια εντολή από το Λόγκαν, θα ήταν να προσέχουμε με κάθε κόστος αυτά τα παιδιά!"

Ο Γκάμπριελ ένιωσε πως τελικά είχε περισσότερα κοινά με εκείνο το τύπο από ότι φανταζόταν και ακόμα κι αν δεν ήθελε να το παραδεχτεί, δεν ήταν τόσο κακοί όσο έδειχναν προς τα έξω χρόνια τώρα.

Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε, οι άντρες βγήκαν και ύστερα έκλεισε...
Ο Μάρκους πλησίασε, έβαλε το κωδικό και κοίταξε το Χούγκο που ήταν καθισμένος στη πολυθρόνα.
Έπειτα έστρεψε το βλέμμα προς το παράθυρο και περίμενε...
Μόλις τα αυτοκίνητα χάθηκαν από το οπτικό του πεδίο, πήγε στο σάκο που είχε φέρει μαζί και έβγαλε 5 λευκά πανιά... Ο κύβος ερρίφθη...

Ένα απόκοσμο σκοτεινό χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλη και των δύο καθώς αλληλοκοιταχθηκαν σιωπηλοί.
Δεν ήταν ανάγκη να ειπωθεί κάτι που δεν είχε ήδη ειπωθεί μέρες πριν...

"Άλισον; Έρχεσαι λίγο;" φώναξε  αξαφνα ο Χούγκο και ο Μάρκους κρύφτηκε πίσω από τη πόρτα...

🖤🙄🖤🔜😱