"Τα έχεις όλα έτοιμα;" τη ρώτησε και εκείνη εγνεψε θετικά δείχνοντας του τον εξοπλισμό της. "Ωραία. Με τον Ντρέικ εκεί πρέπει να χειριστώ κάθε μέσο μόνος και να τους βρούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο Λίαμ είπε πως ο Λόγκαν αγνοείται"

"Κατάρα την ώρα και τη στιγμή που δέχθηκε να τον βοηθήσουμε! Κοίτα που φτάσαμε! Να ψάχνουμε έναν αόρατο εχθρό!" του είπε και ο Μάρκους κούνησε το κεφάλι
"Απορώ γιατί θέλησε να με στείλει πίσω εξ αρχής! Η κατάσταση εδώ είναι πιο σοβαρή από όσο πιστεύαμε!"συνέχισε ενοχλημένη

"Δεν ξέρω. Θα είχε τους λόγους του...Πάρε τα πράγματα. Το αεροπλάνο προσγειώνεται. Θα πας περιμένει αμάξι και από εκεί θα οδηγήσω εγώ μέχρι τις συντεταγμένες που μας έστειλε ο Λίαμ"

"Που έχουμε ραντεβού;"

"Δεν ξέρω ακόμα. Θα βάλω τον ανιχνευτή. Σίγουρα πάντως με μια πρόχειρη ματιά έχουμε περίπου 3 ώρες ταξίδι. Ευτυχώς κατάφερα να κλείσω αεροδρόμιο πιο κοντά στη Σάντα Κρουζ τελευταία στιγμή. Αν πηγαίναμε μέσω Αβάνας θα θέλαμε πάνω από 7 ώρες ταξίδι"

Μόλις οι ροδες του αεροπλάνου πάτησαν στο έδαφος σηκώθηκαν και άρχισαν να μαζεύουν όλο τον εξοπλισμό καθώς και τις τσάντες που είχαν ετοιμάσει για τη παραμονή τους. Όπως ακριβώς είπε ο Μάρκους ένα μαύρο τζιπακι ήταν παρκαρισμένο και χωρίς πολλά πολλά , επιβιβάστηκαν αμέσως.

"Δεν υπάρχει περίπτωση να έπαθε κάτι έτσι;" αποκρίθηκε η Σίλβια εμφανώς προβληματισμένη και λυπημένη μόλις ξεκίνησαν

"Ας ελπίσουμε όχι... Λόγκαν είναι αυτός. Ποτέ δε ξέρεις τι σκέφτεται και πως τα έχει οργανώσει στο κεφάλι του. Πάμε και θα δούμε..."

******

"Ήρθαν!" αναφώνησε η Άλισον και έτρεξε προς τη πόρτα. Είχαν ήδη πιάσει κίνηση στους αισθητήρες και ήταν θέμα λεπτών να φτάσει το αμάξι μα ούτε που κρατήθηκε. Άνοιξε και βγήκε σαν τρελή.
Μόλις το αυτοκίνητο πάρκαρε ο Γκάμπριελ βγήκε και τρέχοντας και ο ίδιος προς το μέρος της, την αγκάλιασε σφιχτά.

"Κοριτσάκι μου! Κόντεψα να τρελαθώ!"

"Τα παιδιά;" τονρ ωτησε ανήσυχη

"Κοιμούνται στο πίσω κάθισμα..." 

Η Άλισον είδε τη Τζένη να ανοίγει τη πορτα και πήγε προς το μέρος της ενώ από πίσω της βγήκε και ο Λίαμ με το Ντρέικ.

"Είσαι καλά; Συγνώμη για όσα έγιναν!" είπε σφίγγοντας τη

"Μη ζητάς συγνώμη. Ήταν να γίνει και έγινε. Όλοι είμαστε εντάξει. Θεέ μου... Δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που δεν έγινε κάτι χειρότερο..."

"Εγώ να δεις... Και... Και δεν είμαι η μόνη..." Της έδειξε το Λίαμ που στεκόταν στις σκάλες και η Τζένη χαμογέλασε.

"Τελικά είδες που ότι κι αν έκανες η μοίρα είχε άλλα σχέδια;" είπε σιγανα στην Άλισον και με βήμα γοργό πλησίασε το Λίαμ και τον αγκάλιασε.

"Γκχμ..." ένας αχνός ξεροβηχας του Γκάμπριελ τράβηξε το βλέμμα τους μα η Τζένη τον αγριοκοίταξε.

"Αν μου έλεγε κάποιος πως θα έπρεπε να περάσουμε από τη κόλαση για να σε δω ούτε θα το πίστευα!" Της είπε ο Λίαμ και παραμερίζοντας τη, πήγε στο Γκάμπριελ. Έτεινε το χέρι του σε μια χειραψία και εκείνος αν και το κοίταξε καλά καλα , στο τέλος ανταπέδωσε . Δεν ήταν λίγο να βρίσκονται για πρώτη φορά οι Λώρενς με τους Πιτ κατω υπό αυτές τις συνθήκες , πόσο μάλλον να είναι σύμμαχοι. "Κάνατε καλή δουλειά..."

"Δεν είχα σκοπό να αφήσω κανέναν να πάθει τίποτα Λώρενς..."

"Δεν είχα αμφιβολία. Είσαι χτυπημένος..."

"Μπήκε μπροστά από το γιο μου..." πήρε θέση η Τζένη και ο Λίαμ έριξε στο Γκάμπριελ ένα βλέμμα ευγνωμοσύνης και έπειτα έστρεψε τη ματιά του προς το  αμάξι και εστίασε στην  Άλισον η οποία κοιτούσε τα παιδιά έξω από το παράθυρο.

"Τι έγινε;" ρώτησε ευθύς αμέσως και ο Γκάμπριελ αναστεναξε

"Μας τη πέσαν από πουθενά. Πετάξανε καπνογόνα και ήταν περίπου 10. Ίσως λιγότεροι αν κάποιοι ξέφυγαν. Μπήκαν από κάθε παράθυρο. Πάλι καλά τα παιδιά ήταν μαζεμένα στο σαλόνι και η Τζένη είχε ένα μικρό οπλοστάσιο σε κάθε γωνιά του σπιτιού..."

"Ποιος καταραμένος θα προσπαθούσε να βλάψει τα παιδιά! Ανάθεμα!" γρυλισε ο Λίαμ

"Δεν έχω ιδέα. Το σίγουρο πάντως είναι πως αν και ήταν εφοδιασμένοι δεν κατάφεραν τίποτα. Εδώ;"

Ο Λίαμ άρχισε να του εξιστορεί όλη τη κατάσταση από την αρχή. Από το τηλεφώνημα του Χούγκο μέχρι και τη στιγμή της έκρηξης και τη κατάληξη τους σε εκείνο το σπίτι. Ήταν και οι δύο επαγγελματίες. Δεν χρειάστηκε να δώσουν καμία λεπτομέρεια από το τηλέφωνο και αν μη τι άλλο ήξεραν πως κάτι υπήρχε από πίσω.

"Δε θέλω να τα ξυπνήσω μα πρέπει να πάμε μέσα..." η Άλισον τους πλησίασε

"Το ξέρω. Δε πρέπει να είμαστε έξω ούτως ή άλλως. Ντρέικ!" Ο Λίαμ έβαλε μια φωνή στο Ντρέικ που είχε πάει να ελέγξει το Χούγκο και εκείνος βγήκε , έπειτα κοίταξε τις γυναίκες "Μπείτε μέσα και εμείς θα φέρουμε τα παιδιά. Ένα ο καθένας για να μη τα τρομάξουμε καλά;"

"Εντάξει..." Η Τζένη μπήκε μέσα ψάχνοντας ένα χώρο για να τα βάλουν μα η Άλισον έμεινε στατική στην εξώπορτα βλέποντας τους να πηγαίνουν στο αυτοκίνητο. Ο Γκάμπριελ άνοιξε τις πίσω πόρτες μα σαν έσκυψε ο Λίαμ προς τα μέσα, σταμάτησε. Ήταν η στιγμή που η Άλισον ηξερε... Ήταν πανέξυπνος για να μη παρατηρήσει την ομοιότητα. Πάραυτα έπειτα από εκείνα τα εφιαλτικά δευτερόλεπτα που σταμάτησε , έσκυψε πιο μέσα και βγαίνοντας κρατούσε στα χέρια την Ελίζαμπεθ. Ο  Γκάμπριελ πήρε τη Βίβιαν και ο Ντρέικ το Σεθ.

"Ελάτε!" η Άλισον έκανε στην άκρη δίνοντας τους χώρο να περάσουν μα η ματιά του Λίαμ καθώς τη προσπέρασε ήταν καταλύτης στις σκέψεις της. Έκλεισε τη πόρτα και εκείνοι τα ξάπλωσαν στο μοναδικό κρεβάτι που υπήρχε και έφτιαξε η Τζένη.

"Βάλε το κωδικό" πρόσταξε ο Λίαμ και ο Ντρέικ  αφήνοντας απαλά το Σεθ κάτω, πήγε μέχρι την εξώπορτα και την ασφάλισε. Μόλις όλα ήταν εντάξει, η Άλισον σκέπασε τα παιδιά με ένα κουβερτακι και βγήκε στο σαλόνι.

"Ξέρεις τι θα πάθει έτσι;" Ο Λίαμ την επιασε απαλά από το μπράτσο και τη τράβηξε προς τη γωνία. "Έχει τραβήξει τόσα στη ζωή του και εσύ τόλμησες να του στερήσεις έστω και τη γνώση πως είναι πατέρας ενώ εκείνος πέντε γαμημενε χρόνια πέθαινε καθημερινά στη φυλακή!" γρυλισε έξαλλος μέσα στη μούρη της.

"Με πονάς..."

"Στα αρχιδια μου! Ίσως πρέπει να πονέσεις και λίγο πραγματικά για να αντιληφθείς το μέγεθος της καταστροφικής σου πράξης!" Η Άλισον βουρκωσε "Πως διάολο είναι δυνατόν! Στα χαρτιά που έχω λέει πως είναι κοντά στα πέντε! Αυτές σίγουρα κοντεύουν έξι! Αν ο Λόγκαν έβλεπε τον αριθμό έξι ίσως ήταν ακόμα εδώ!"

"Άφησα το Χούγκο να πιστεύει πως είναι ένα χρόνο πιο μικρές...και πλήρωσα για τα χαρτιά τους... Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν..." παραδέχτηκε και εκείνος κοκκινησε ολόκληρος.

"Ειλικρινά δε ξέρω τι να πω... Ούτε καν τι να νιώσω... Να εύχεσαι να είναι ζωντανός και για πρώτη φορά, να εύχεσαι και να μη σε σκοτώσει... Δεν έχεις ιδέα πόσο πόνο θα του προκαλέσει όλο αυτό. Δεν έχεις ιδέα πόσο μαρτύρησε βλέποντας το πρώτο του παιδί σχεδόν πεταμένο και νεκρο έξω από τη κοιλιά της Αναστασίας εκείνο το βράδυ! Δεν έχεις ιδέα ανάθεμα σε πόσο τρομακτικά ήταν τα ουρλιαχτά του!"

"Αρκετά!" Ο Γκάμπριελ τους πλησίασε και μπήκε ανάμεσα τους "Ότι έγινε έγινε. Ούτε εγώ συμφωνούσα αλλά αρκετά...Δεν οφείλει κανέναν μας αυτή η κουβέντα τώρα!" αποκρίθηκε σοβαρός τραβώντας παράλληλα την αδερφή του στην άκρη.

"Λίαμ! Το κινητό σου!" Φώναξε η Τζένη και εκείνος ρίχνοντας ένα τελευταίο βλέμμα στην Άλισον κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι και πήρε το τηλέφωνο.

"Μάρκους; Φτάσατε κι όλας;"

"Είμαι πληγωμένος! Μας την είχαν στημένη! Το αυτοκίνητο άρχισε να βγάζει καπνούς περίπου 12 μοίρες δυτικά από το κόμβο για Σάντα Κρουζ και μόλις σταμάτησα , ένα αμάξι μας πλησίασε και μας γαζωσε. Κατάφερα να διαφυγω από τα χόρτα στο δάσος και να σκοτώσω δύο από αυτούς αλλά δε μπορώ να κουνηθώ!"

"Τι πράγμα;" φώναξε έξαλλος

"Δεν είναι μόνο αυτο...Η Σίλβια... Η Σίλβια είναι νεκρή..."

🖤🖤🖤